Een vreemde (deel 16) SLOT

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 16) SLOT

Bericht door Amexic » zo 05 jun 2022, 13:29

Deel 16

Lukas heeft een berichtje gestuurd: 'Ik mis je nu al heel erg.'
In de luchthaven had ik mijn landing gemeld waarna het stil bleef.
'Je strooit zout in de wonde. Ik voel me ellendig.'
'We houden contact! Komt goed.'
Geen uitgebreide communicatie meer vandaag. Ik ga op tijd slapen maar dat lukt niet.

Mijn voornemens om op het werk op de vlakte te blijven over mijn reiservaringen mislukken flagrant. Na een week hebben enkele collega's door dat er iets met me schort. Ik ga overstag en vertel wat trouwens op mijn lippen brandde. Mijn baas met wie ik een goede verstandhouding heb, krijgt meer details.
'Zal ik contact opnemen met de Finnen?'
'Ik wil niet overhaast te werk gaan. September hebben we afgesproken. Dan heb ik beloofd contact op te nemen.'
'Versta me niet verkeerd. Ik wil je hier niet weg. Ik zou puur ter voorbereiding de weg kunnen effenen.'
Daar kan ik mee instemmen.
Lukas is dagelijks dichtbij zowel online als in mijn hoofd. Hij heeft gelijk. Zijn afwezigheid went en de chaos in m'n hoofd ebt weg. Het grote aftellen naar september verloopt traag. Het regelmatige contact houdt me overeind en laat me het gemis relativeren.
In augustus krijg ik een e-mail uit Finland die me naar adem doet happen: 'Wat ons betreft staat het licht op groen. Nu is het aan jou om een sterke beslissing te nemen. De loonvoorwaarden zullen gelijkaardig zijn aan je huidige, aangepast aan de Finse fiscaliteit...'
Ik ben euforisch. Liefst zou ik Lukas onmiddellijk op de hoogte brengen. Het lijkt me vanzelfsprekend welke weg het opgaat. Anderzijds is hij de halve partij die ook moet beslissen.
Ik besluit hem niet te forceren en zijn bezoek af te wachten.
Dit geheim meedragen kost me vreselijke moeite. Ik zou het van de daken willen schreeuwen.

Eindelijk sta ik dan in de luchthaven te wachten. Lukas is geland. Wanneer ik hem in mijn armen kan sluiten heb ik klamme handen van het gespannen wachten.
'Het waren lange maanden.' is alles wat Lukas uitbrengt. Ik merk dat zijn tranen mijn wangen bevochtigen.
Hoewel ik allesbehalve een emotionele mens ben, steekt hij me aan.

Zowat tegen etenstijd zijn we bij mij thuis. Ik hoef enkel de linguine te koken. De chile con carne, alles met verse ingrediënten behalve de bonen, dient enkel opgewarmd te worden. Ik ben tevreden over de dosering Spaanse peper in het gerecht. Ik hou van pittig, het echte spul. Heet mag de smaak niet overheersen.
Intussen neem ik tijd om Lukas het appartement te tonen. Ook mijn inloopdouche vindt hij reuze. Zijn koffer verhuist naar de slaapkamer.
Lukas is behoedzaam. Je merkt het aan zijn tred en aan zijn manieren. Het is alsof zich in die maanden een dun laagje ijs gevormd heeft dat krak zegt bij de minste aanraking. Het heeft iets teders en schattigs. Breekbaar is deze jongen niet en verlegen slechts af en toe zoals nu.
Lukas inspecteert mijn plantjes in de keuken. Ik heb wat kleinigheden op de vensterbank staan.
'Hier. Dan kan je iets nuttig doen. De pasta ga ik afgieten en we kunnen aan tafel.' Ik geef hem de kurkentrekker om de fles rood te openen.
Lukas vindt de chile verrukkelijk. Ik wuif het compliment weg maar ik geniet ervan hem te zien smullen.
We gaan niets meer doen vandaag. Die korte avondwandeling om de benen te strekken is onzinnig. Gewoon bijpraten. Lukas wil zich opfrissen.
'Doe alsof je thuis bent. Je weet de weg.'
Even later steekt hij zijn hoofd door de deuropening.
'Hoe regel je de temperatuur van het water?'
'Het staat ingesteld.'
'Dan heb ik het ontregeld.'
Ik ga hem even helpen met de kraan.
Hij is sterk gebruind, mijn atypische Fin. Hij moet vaak een korte short of een zwembroek gedragen hebben om zo hoog op zijn dijen kleur te hebben.
'Is de temperatuur nu ok?
'Perfect. Kom je zelf niet?'
Ik fake onverschilligheid wat schromelijk mislukt eens m'n kleren uit zijn.
Hij laat me toch met rust ondanks de stand van zijn aanwijzer.
Lukas krijgt mijn nieuwe kamerjas, recent voor mijn verjaardag gekregen. Ik hul me in mijn oude.
Hij vlijt zich in de zetel tegen me aan.
'Sorry. Zo op de eerste avond hoort niet. Ik kan mezelf echt wel in toom houden.'
'Waarom zou je je excuseren? Ik ben zelf een man en heb alle begrip voor je probleem.'
'Ik ben zo niet en ik heb voldoende discipline.
'Ja ja. Hou je vooral niet in. Een trol als jij kan ik de baas. Ik heb me op je komst voorbereid.'
Er brandt al de hele tijd iets op mijn tong en het zijn niet de Spaanse pepers. Ik besluit van wal te steken.
'Te lang heb ik met een geheim rondgelopen. Moeilijk was dat en ik wil ervan af. Mijn bezoek aan jou wilde ik laten bezinken om helder te kunnen nadenken. Jou wilde ik ook de tijd geven. Dit is te belangrijk voor ons beiden.
Voor ik naar huis ging, ben ik langs geweest op het bedrijf in Turku. Je weet van dat bezoek af. Dat was een verkennend gesprek, geen sollicitatie.
Ze hebben me intussen groen licht gegeven, heel snel, weken geleden al via e-mail.
Dat betekent dat ik ingehaald ben door de feiten.
Er wordt een beslissing van me verwacht binnenkort en ik heb zelfs nog niets aan jou gevraagd.
Zou je het zien zitten met mij samen te leven? Definitief.'
Er valt een stilte.
'Ben ik te snel met mijn vraag?'
'Kom hier.'
Ik krijg de warmste kus en omhelzing die ik ooit heb ontvangen.
'Het is ja. De eerste weken na je vertrek waren werkelijk onaangenaam en je weet zelf waarom. Daarna is de vrede terug gekomen. Jij kan mijn kleine kanten niet kennen en omgekeerd.
Dat zal de tijd uitwijzen en we zullen dat aankunnen.
Je hebt me overweldigd op het moment. Het is honderd procent ja! Want dat antwoord zat al in m'n hoofd voor je de vraag stelde.'
'Denk er rustig over na. Ik wil je niet overvallen.'
'Ik ben al een tijd geleden gestopt met denken.'
'Vanaf nu ben ik een Fin.'
Ik reik naar zijn opgetrokken been dat tussen de kamerjas omhoog steekt en trek Lukas bij zijn knie naar me toe.
'Finnen onder elkaar kunnen passioneel zijn. Laten we gaan slapen. De aanblik op dat blote been van je stoort me.'
'Bij jou is het je kamerjas die me irriteert.' Hij maakt de strik in de koord los en een rukje aan de stof laat de jas open vallen.
Lukas lacht de tanden bloot.
In zijn donkere ogen lees ik meer dan alleen maar vriendelijkheid.
Ik fluister het: 'Jij bent al lang geen vreemde meer en ik ben onderweg naar jou.'

Gesloten