Een vreemde (deel 15)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 15)

Bericht door Amexic » vr 03 jun 2022, 18:44

Deel 15

'Je ruikt nog naar vlierbloesem.' zegt Lukas. We hebben lang geslapen.
'Onmogelijk. Zoveel van je elixir heb ik niet naar binnen gewerkt.'
'Heb je geen hoofdpijn van gisteren?'
'Nee. Ik ben loom. Dat is alles.'
'Enkel in je hoofd dan.'
'Stop met die dubbele bodems. Ik kan het niet helpen dat ik smoor op je ben. Die stijve krijg ik gewoon 's ochtends en jouw aanwezigheid doet de rest. Even negeren dat onderdeel. Laat me gewoon tegen je aan liggen zodat ik je warmte kan voelen.
Weet je, ik maakte soms voorbehoud vorige vorige week of andersom dacht ik dat ik je zou kunnen teleurstellen. Nu denk ik dat we elkaar gelukkig gaan maken en maak ik me er niet druk meer om.'
We maken geen haast met opstaan.
Er wacht geen programma. De dag zal weer lang zijn gevolgd door een korte nacht..
We gaan naar Turku stad. Het is een jaar geleden dat ik er op zakenreis kwam en Lukas toevallig ontmoette. Hij neemt me mee naar de studentenwijk. Ik heb er geen voeling mee maar Lukas smukt de wandeling op met zijn herinneringen.
Ik bekijk de stad met andere ogen dan vorig jaar. Wat bij ons in de winkelrekken ligt, vind je hier ook. Alleen de winkelketens van bij ons hebben er geen voet aan de grond. De Finse taal is daarenboven onherkenbaar.
Turku betekent wandelen en praten.
Het grote woord 'toekomst' valt.
'Ik wil je in mijn leven dichtbij. Op afstand gaat moeilijker lukken.' zegt Lukas.
'Hoeveel tijd heb je nodig om iemand genoeg te kennen om een beslissing te nemen?' mijmer ik.
'Geen meer naar mijn gevoel. Toch wil ik niets bezegelen vanop een roze wolk. Dit moet eerst bezinken.'
We hebben onmiskenbaar een relatie. Ze lijkt pril zonder het online gedeelte meegeteld. Het is net wat we uitgewisseld hebben wat een stevige basis heeft gelegd om op verder te bouwen.
'Je bent uitgenodigd bij mij thuis. Zo snel mogelijk.'
'Ik zou zo met je mee willen wanneer je naar huis gaat. Vóór september zal helaas niet gaan.'
'De wereld zal nog rondjes draaien dan. Dat halen we levend. Op de lange termijn vraag ik me af hoe het met het werk moet als ėėn van ons beiden zou verhuizen.'
We ontvouwen plannen die meer vraagtekens oproepen dan antwoorden geven. De afstand tussen België en Finland maakt dat versneld beslissen wat onze toekomst wordt, zich opdringt. Werk, vrienden en familie achterlaten, is niet niks. Wanneer ken je iemand voldoende om zo'n grote sprong te wagen? Met Lukas kan je een onderwerp als dit openlijk bespreken. Dat is toch heerlijk.

Hij wil graag voor me koken. Daarom gaan we vroeg de stad uit.
'Je kookt graag zie ik.'
Lukas staat toegewijd in potten te roeren.
'Voor mezelf thuis kook ik vaak omdat het moet. Voor jou is het een eer.'
'Zelf kook ik als ik thuis ben. Bij mij moet het vooruit gaan.  Als ik werk dan eet ik daar warm.' zeg ik.
'De liefde gaat door de maag maar Finnar at uit twee ruiven.'
'Je hebt het er nog steeds moeilijk mee.'
'Het is lang genoeg geleden. Daar ben ik over. Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen.'
'Maar ik ben ezel nummer twee.'
'Je bent een ezel van een heel ander kaliber en ik zal waarschijnlijk de steen zijn.'
'Het is mijn natte droom iemand te vinden die dom genoeg is om met me te willen samenleven.'
'Is gek ook goed?'
'Nog beter! Minstens even gek als ikzelf! We verstaan mekaar.'

De dagen vliegen voorbij tot Lukas terug aan het werk moet. Ik ben nu overdag op mezelf aangewezen. Ik antwoord op enkele e-mails van het werk die belangrijk zijn of doe wat kleine inkopen in de buurtwinkel want ik ben een week huisman en kook. Lukas heeft een aantal afspraken kunnen herschikken om vroeger thuis te zijn.
Ik heb morgen een ontmoeting met Jens, de Finse collega die vorig jaar het contract voorbereidde. Nu ik hier ben, ga ik mogelijkheden verkennen. Lukas heb ik uiteraard op de hoogte gebracht van mijn bezoek aan ons zusterbedrijf maar het precieze doel verklap ik hem niet.
Gelukkig stelt hij geen vragen.

We gaan uitzonderlijk vroeg naar bed. Mijn lust smoor ik tussen mijn benen en tegen de billen van Lukas. Hij zal het merken want we liggen lepeltje. Morgen is werkdag voor Lukas en dat respecteer ik. We zijn in het ritme van het normale leven verzeild wat meer rust brengt op een bepaald gebied. Hij neemt ook geen initiatief en is in dromenland lang voordat ik in slaap sukkel. Een naaktslaper ben ik pas de laatste weken geworden en ik koester de huid tegen huid beleving terwijl ik tegen hem aan lig. Het is verbazend hoe snel ik gewend ben geraakt aan lichaamscontact met hem. Het was vanzelfsprekend van in het begin hoewel grensverleggend. Omdat hij slaapt, durf ik me nauwelijks bewegen.

Op het bedrijf verwelkomt Jens me hartelijk. Hij kent me nog na het korte contact van vorig jaar. Ik heb hem telefonisch beknopt de reden van mijn bezoek uitgelegd. Tot mijn verbazing zal zijn baas tijd maken om me te ontvangen.
'Ik kom op verkenning en niet officieel om te solliciteren maar ik wil je heel erg bedanken.' zeg ik tegen Jens.
'Ik kan niet inschatten hoe concreet je plannen zijn. De baas is toegankelijk en kan tijd maken dus...'
Even later zit ik bij de baas binnen.
'Welkom. Vorig jaar kwam je op onze vraag. Wat brengt je onverwacht tot bij ons vandaag?'
Ik bedank hem voor zijn bereidwilligheid en leg hem de reden uit.
'Je hebt dus het nuttige aan het aangename gekoppeld en een Fins meisje leren kennen toen?'
'Het is geen meisje maar een jongen in mijn geval.'
'Je hoeft je privéleven niet te grabbel te gooien.'
'Ik corrigeer gewoon een foutje. Zomaar hier binnenvallen en komen solliciteren, zou raar overkomen.'
De man lacht hardop.
'Je hebt lef. Dat apprecieer ik.
Je hebt een internationale job. Of je hier werkt of bij het Belgisch filiaal maakt weinig uit, al is het interessant iemand met jouw profiel bij ons te hebben. Je naar hier halen, vraagt overleg met ons zusterbedrijf. Het is de bedoeling dat je definitief blijft bij een positieve uitkomst. De liefde is blind, weet je. Je beslissing moet sterk zijn zodat je niet na korte tijd weer de benen neemt.'
'Dit klinkt heel positief. Ik kom mogelijkheden bespreken. Het is te vroeg voor een officiële sollicitatie. Ik wil het thuis eerst zelf met m'n baas bespreken vooraleer iets in gang te zetten.'
'Tegen wanneer denk je het te weten? Weet dat van onze kant geen jawoord gegeven is. De mogelijkheid bestaat, meer niet.'
'September.'
'Mijn vrouw is van buitenlandse afkomst. Er is veel mogelijk. Ik stond aan de gemakkelijke kant van het verhaal. Ik kan alleen maar aanraden in het leven de liefde te volgen.
Je zal Fins dienen te leren. Engels alleen is tijdelijk voldoende. De voertaal is uiteraard Fins hier.'
Ruim een uur later sta ik buiten.
Het lijkt alsof een beslissing is genomen wat in werkelijkheid voorbarig is.
De uitspraak van de baas dat je de liefde moet volgen, hoor ik als een echo in mijn hoofd.
Lukas vraagt me hoe het bezoek verliep. Het ligt me moeilijk hem te verzwijgen wat ik precies besproken heb maar het is beter dat nog voor me te houden.

De rest van de dag zwerf ik door Turku met de gedachte dat dit mijn nieuwe thuis zou kunnen worden en heb de indruk dat ik hier mijn draai zou kunnen vinden. Het is toekomstmuziek. Ik moet met de twee voeten op de grond blijven. Niet te snel. Niets is zeker.

Lukas is vrolijk wanneer hij thuis komt.
'September.' zegt hij. Ik kan zonder probleem een week vrij nemen. Negen dagen, twee weekends inbegrepen of misschien zelfs tien dagen.'
Ik beloof hem zo vlug mogelijk mijn eigen verlof te regelen. Ik kan meestal zelf mijn vakantie bepalen.
We eten spaghetti. Ik heb mijn ziel in de saus gelegd. Tot mijn genoegen vreet Lukas zich bijna een indigestie. Het is donderdag en zaterdag ben ik naar huis.
Na de afwas staat Lukas zich voor de tweede keer deze dag te scheren.
'Je voornemens zijn doorzichtig.'
'Je zal me als zacht lammetje genietbaarder vinden dan als weerwolf. Morgen werk ik laat en daarom is vandaag beter geschikt om af te sluiten.'
'Dus word ik verondersteld mezelf ook opnieuw te scheren?'
'Zo is dat. Voel je niet verplicht.'
'Verplicht? Een onbestaande gedachte. Is het mesje nog goed scherp?'
Hij scheert zich nog met enkelvoudige Gillette mesjes. Dat dat nog bestaat. Maar niets scheert gladder.
'Het is een nieuw van vanmorgen. Neem gerust een vers. Ik ga al in de douche.'
Tegen dat de spiegel storend begint aan te dampen, is elke stoppel tot aan de basis gekortwiekt.
'Mag ik komen?' vraag ik.
Hij schuift het gordijn open en de vochtige warmte valt op mijn lijf.
De ruimte is wat krap om samen...
Ik haast me omdat Lukas zich al staat af te drogen.

Hij heeft het afscheid genoemd. Dat bepaalt mee de stemming. Het is een afronding van de voorbije weken, een soort in schoonheid eindigen. Ik ga mijn best doen, neem ik me voor. Gek om je best te doen maar dit is om mee naar huis te nemen als herinnering.
'Ben je nog niet klaar? Het duurt zo lang.' roept Lukas plagend uit de slaapkamer.
'Zo goed als.'
'Bijna droog is genoeg.'
Ik tref hem op zijn rug liggend met het laken tot aan zijn oren opgetrokken.
'Mag ik erbij, in je feesttent? Je had me bescheidener mogen verwelkomen.'
'Welkom in mijn knusse stulpje, majesteit. Hoogstaand bezoek dien je waardig te ontvangen.'
Hij gooit het laken demonstratief omhoog.
'Noblesse oblige. Ik ga serieuze ontwenningsverschijnselen vertonen de komende tijd.' zeg ik wanneer ik me genesteld heb.

Er is nog die verloren dag wanneer hij aan het werk is, ik de koffer volprop en wat doelloos rondhang.

Lukas rijdt me de zaterdagmorgen naar de luchthaven waar we zinloos treuzelen tot ik door de controle moét als ik mijn vliegtuig wil halen.

Tijdens de vlucht kijk ik terug op de voorbije drie weken. Ik ben in de wolken.
Terug thuis is het voeten op de grond. De stilte overvalt me.
In welk avontuur heb ik me gestort? Een ongelukkige stemming bekruipt me.
Ik moet snel inkopen doen voor de winkels sluiten.

Gesloten