Een vreemde (deel 14)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 14)

Bericht door Amexic » zo 08 mei 2022, 19:03

Deel 14

Timon is netjes op tijd. Hij schudt Lukas de hand. Ik krijg een stevige handdruk en een kort knikje.
In gedachten had ik een stevige vent verwacht, zo'n typische man achter de barbecue. Hij is klein en heeft, kan niet anders, blond haar en blauwe ogen.
De rit duurt slechts een kwartier. Er wordt weinig gezegd onderweg, het meeste in het Fins. Ofwel is Timon zwijgzaam ofwel is hij
verlegen. Ik merk dat de verstandhouding tussen de twee, Timon en Lukas erg goed zit. Ze gaan in alle geval heel kameraadschappelijk om met elkaar.
Een klein huis in de straat is de bestemming. Een hand en een knikje is ons welkom door Timons vrouw.
De andere gasten arriveren snel. Slechts één vrouw is er buiten Hella de vrouw van Timon .
Een hand en een knik is de Finse begroeting, heb ik geleerd.
Zo was het ook bij de collega's van Lukas. Onze paarse fles valt op tussen de andere. Er staat meer zelfgemaakt spul op de tuintafel.
'We zijn maar met negen vanavond.' verontschuldigt Timon zich bijna.
'Het is wat kort op de bal gepland. Ik heb dit wat geforceerd.' antwoordt Lukas.
'Ik heb je uitgedaagd en de Doodle verstuurd.'
De Finnen zijn gemoedelijk maar niet uitbundig. Een klein groepje voor een avondje uit, is perfect. Ik ben van plan me op de vlakte te houden.
Eerst aperitieven. Het is zelfbediening. Af en toe komt er iemand mijn glaasje bijvullen. Lekker, vooral de paarse. Sommige zijn zoet, sommige droog als wodka. Ik hoed me voor volle borrels. Het gaat vlot binnen en de alcohol stijgt snel naar het hoofd.
Lukas floreert in zijn habitat. Ik ben graag toeschouwer. Dit zijn gewoon vrienden die kansen grijpen om elkaar te
ontmoeten. Het zijn rustige mensen en ik voel me welkom. Eten, drinken en praten is het motto.
Uiteraard geniet ik interesse. Men doet zijn best om gesprekken in het Engels te voeren zodat ik zo goed mogelijk betrokken
wordt.
Tegen de tijd dat Timon begint te bakken is iedereen 'opgewarmd'. De tongen zijn los gekomen.
Iedereen moet kiezen wat hij op de barbecue wil. Er is vlees en vis.
Ik kies een rendierworst en ook Lukas gaat voor worst.
'Zo, ik zal jouw worst naast die van Tom leggen.' lacht Timon.
'Zolang je ze maar niet laat aanbranden, dat vind ik niet lekker.' antwoord ik. Het is een gerecycleerd grapje van een paar dagen geleden.
Hoogstaande humor is veraf maar het wordt gesmaakt.
Ik stel vast dat Lukas voor 100 procent geīntegreerd is in de groep. Dat ik op de rooster gelegd zou worden was plagerij.
Zonder problemen laat ik me ontfutselen hoe we elkaar hebben leren kennen. In ruil krijg ik anekdotes over Lukas te horen.
Timon is niet meer in staat ons veilig thuis te brengen. Zijn vrouw voert ons en zet onderweg nog enkele vrienden af. Ik heb een deel van de gesprekken gemist wegens in het Fins. Toch heb ik werkelijk een aangename avond beleefd. Lukas in zijn natuurlijke omgeving  bezig zien, is prettig. Hij is uitbundiger maar toch minzaam ook al heeft hij wat te veel op.

'Gaan we al slapen of heb je nog zin in iets?'
'Het is mij allemaal gelijk. Zeker niets meer drinken.'
'Het is gelijk bestaat niet. Het is helemaal of niets en ook niet half.
'Je spreekt in raadsels. Je hebt gedronken.'
'Half dronken ben ik hoogstens.
Jij toch ook?'
'Valt mee. Een beetje is gezellig, helemaal is storend.'
'Ben ik storend op het moment?'
'Je bent loslippiger dan anders. Nee je stoort niet.'
Ik geef hem een zoen op z'n voorhoofd.
"Ik wil je helemaal. Ik heb het nodige in huis.'
'Condooms? Je wil neuken? Daar stuur je op aan?'
'Als jij het ook wil. Het kan op z'n Fins of op jouw manier. Ik leer het je heel graag.'
'Moet dat? We hebben allebei gedronken. We kunnen gewoon lief zijn voor elkaar. Dat is toch goed genoeg.' antwoord ik resoluut.
'Sorry, ik dacht...'
'Geen sorry. Dan moet ik dat ook zeggen.'
Lukas had de bovenste twee knopen van m'n hemd los gemaakt en heeft zijn actie daarna onderbroken.
'Doe maar hoor. Je was net begonnen met lief te zijn. Laten we genieten van onze 'wittebroodsweken'. Als je me de sauna maar niet in duwt.'
Wittebroodsweken spreek ik opzettelijk in het Nederlands uit. Hij vraagt dan natuurlijk naar de betekenis.
'Honeymoon.' fluister ik in zijn oor en knijp met mijn lippen even in zijn oorlel.
Lukas heeft het begrepen: zijn mondhoeken krullen omhoog. Hij gaat traag maar gestaag door met de knopen los maken. Ik laat hem begaan. Uitdagend passief ben ik. Met mijn mouwloos wit onderhemd uit trekken, help ik hem een beetje door de armen op te heffen. Na de knoop en de rits van mijn lange broek zeg ik: 'Beter schoenen en sokken eerst.'
Hij knielt om mijn veters los te maken. Ik laat hem sukkelen met mijn lange broek. Hij beheerst zich voldoende om mijn boxer apart neer te halen.
'Dat groeien is magisch, als een veer die zich strekt.'
Lukas geeft een kusje op mijn eikel voor hij opstaat.
Ik ben wat euforisch door de alcohol maar toch alert, een beetje baldadig. Opzettelijk begin ik in omgekeerde volgorde bij zijn veters, schoenen...
'Je bent mooi.' zegt Lukas terwijl ik gehurkt neerzit.
'Zeg maar dat ik normaal ben, dat is mooi genoeg.'
'Hella (de vrouw van Timon) heeft gezegd dat ze je een ideale partij vond. Ze vonden je trouwens allemaal in orde.'
'Ik ben dus zonder het te weten langs de jury gepasseerd.'
'Ze gaven af en toe commentaar over je in het Fins. Ze wilden je natuurlijk graag zien en Timon zet met plezier zo'n avond op poten. Nee, het was geen keuring. Het was stout over je te spreken wetende dat je er geen snars van begreep. Het is gewoon een leuke bende.
Je bent trouwens niet gewoon normaal. Ik mag je toch een knapperd vinden. Wat vind je het mooiste aan jezelf?'
'Mijn benen.'
Intussen heb ik Lukas ontdaan van de onderste kleding. Er blijft enkel zijn hemd over.
Hij blijft doorpraten. Zijn kromme kruipt verder recht terwijl ik vlak daar boven eerst de onderste hemdsknopen los peuter.
Uiterst sexy op die manier.
'Niet zo bescheiden. Niet alleen je benen, het is je hele manier van doen... hoe je praat en hoe je beweegt.'
Het hemd glijdt gemakkelijk van zijn schouders en ik bekijk Lukas keurend.
'Jij bent perfect in proportie. Je bent fijner gebouwd dan ik maar je poepje is heerlijk rond. Je benen zijn slank maar toch gespierd. Je haren zijn zo donker en glanzend. Dat is speciaal.'
'Zwijg over mijn haren. Ze zijn een vloek en een zegen.  Ik heb een gemakkelijk kapsel. Aziatisch zie ik er niet uit maar ik val op tussen de Finnen. Mijn haren zijn een erfenis van mijn grootmoeder. Zo blijft haar herinnering levend als ik in de spiegel kijk.'
'Jullie waren close hé.'
'Ja. Ik ben er fier op trekken van haar in mezelf te herkennen. Dat heeft me mijn anders zijn wat sneller doen aanvaarden.'
We hebben de armen om elkaars rug gevouwen.
'Gek dat we altijd aan de praat geraken terwijl we...'
'Kom, we gaan naar de slaapkamer.' zegt hij samenzweerderig in m'n oor.
Hij voelt vertrouwd wanneer hij tegen me aan ligt al ken ik hem pas recent op de fysieke manier.
'Je hebt gelijk: wij praten altijd tijdens het vrijen. Je bent dan heel dicht bij mij misschien nog meer in mijn hoofd dan daar beneden. Je bent anders dan Finnar. Met hem was het vaak boemboem, begrijp je. Ik mag niet vergelijken, dat is fout. Met jou heb ik het gevoel één te zijn. Alsof we dan één lichaam hebben en één hoofd.'
'Voel ik ook zo. Daarom zal je niet weg zijn als ik naar huis ga. Ik heb het idee gehad dat we in het nu moesten leven omdat ik slechts kort hier ben. Het ijzer smeden... We hebben alle tijd weet ik.'
'Het zal moeilijk afscheid nemen zijn. Gelukkig kunnen we elke dag contact hebben.'
'Je mag van mij wat je graag zou willen. Ik wil dat jij het bent. Je weet dat ik dit nog nooit deed.'
Al verander ik plots van onderwerp, Lukas begrijpt onmiddellijk waar ik het over heb.
'Ik heb wat te veel gedronken. Dus ben ik ontremd. Ik mag je niet forceren. Een verlangen is wat anders dan een behoefte. Het is niks om spijt van te hebben als we het voor 'misschien later ooit' bewaren. Ik wil lief zijn voor je. Dat telt. Je moet me niet willen plezieren.'
'Wat we doen is altijd van ons beiden. Er is bij mij geen dwang om je te plezieren. Het is ook mijn genot dat jij van mij geniet.'

'Je was heel dichtbij.' zegt Lukas na het ontwaken terwijl hij mijn arm streelt. Niemand zal ooit zo dichtbij kunnen komen als jij. Zelfs als je terug thuis bent, zal je nog steeds nabij zijn.'
'Ik weet het. Je zit diep in mij.
Ik zal niet weg willen binnenkort maar we redden het wel. Het water is niet te diep voor ons zoals in het verhaal van de twee koningskinderen.'
Lukas kent het verhaal niet.
Ik zing hem stil het refrein van het liedje in het Nederlands en vertaal het.
Er lopen weer een paar tranen over Lukas slaap.
'Je bent erg emotioneel.' stel ik vast.
De hand die me zonet streelde, geeft een pets op mijn bovenarm.
'Jij brengt me altijd zover.'

Gesloten