Een vreemde (deel 13)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 13)

Bericht door Amexic » zo 24 apr 2022, 15:21

deel 13

We zwemmen terug naar de oever en laten ons eerst drogen in de zon op het staketsel.
'Iets eten en dan terug buiten?
'In orde.'
'Er zijn ligstoelen. Die kunnen we tot hier dragen.'
Ik maak aanstalten binnen om kleren aan te trekken.
'Wat ga je doen? We gaan zo terug buiten.'
We eten de rest van de cake van de buurvrouw op. Het zou zonde en respectloos zijn die verloren te laten gaan.
De stoelen verhuizen naar het staketsel. Een fles wijn leggen we in het water voor straks.
Hij lacht bij het bekijken van zijn berichten.
'We durven je nauwelijks storen maar wat doe je daar zo goed als alleen in dat vakantiehuisje? We missen je.' staat er.
Ze stuurden ook een selfie. Hij toont me een groepje mannen die met hun handen een hartje vormen en kuslippen trekken.
'Zo goed als alleen. Ze lachen me uit.'
'Wie zijn ze.'
'Het zijn de vrienden van de studentenvereniging.'
'Ben jij nog in een studentenvereniging?'
'Niet meer. Het is nooit een studentenvereniging geweest eigenlijk. We waren een hecht groepje in die vereniging. We gingen activiteiten doen daarnaast, zelf georganiseerd. Het groepje groeide en ging zijn eigen leven leiden.
We noemden ons de vrienden van het laatste glas omdat de diepere gesprekken vaak tot de late uren doorgingen.'
'De vrienden van het laatste glas, met wie de toekomst helder was.'
'Wat zeg je?'
Ik vertaal het. Het is een zinnetje uit een Vlaams liedje en het zegt helemaal waar je het over hebt.
'Allemaal mannen?
'Enkelen zijn verhuisd of hebben afgehaakt maar we komen nog regelmatig samen met de harde kern. Er zijn ook een paar dames bij en paren intussen.'
'Ik zal in de groep een selfie van ons twee terugsturen.'
'In onze pure?'
'Ze zijn op de hoogte hoor.'
'Dat kan je niet maken.'
'Een beetje suggestie als antwoord op hun foto mag toch.'
Lukas neemt een foto van ons met twee in de ligstoelen en toont ze me.
'Dit kan je niet doorsturen. Je ziet alles.'
'Is om je te plagen. Dit is niet geschikt. Ik zal er een aantal maken en de meest geschikte pikken we er uit.'
Hij maakt een hele reeks, ook een aantal met timer. Er zijn er bij, hoewel esthetische, die ik zeker niet zou doorsturen.
We kiezen er eentje die niets laat zien maar toch toont dat we geen zwembroek aan hebben.
'Hop, ze is weg.'
'Wat schreef je erbij?'
'We voelen ons zo eenzaam. Het zou leuk kunnen zijn als jullie ons gezelschap zouden vervoegen.'
Het duurt niet lang of er komt reactie.
'Dat visje wil ik graag op de rooster leggen. Het feestje wil ik met plezier organiseren.'
'Leuke vrienden.'
'Ja, opgelet, het hek is van de dam.'
Het klopt. Het gaat een aantal keer 'pling.' op korte tijd.
'Vaak is het stil en nu komt er een reeks reacties. Zoals deze: 'Afgesproken, Waar, wanneer? Ik kom.' '
'Wat doe je met de andere foto's.'
'Ja, natuurlijk. Zal ik ze wissen?.'
'Nee man. Wil je ze aan mij doorsturen?'
'Om nog eens te bekijken op de lange winteravonden?'
'Juist.'
Ik was in slaap gevallen. Ik heb weinig besef van tijd. 'Ben ik lang weg geweest?'
'Toch een uur. Ik was zelf ook vertrokken.'
'We moeten opletten dat we niet verbranden.'
'We zijn al aan de zon gewend. Jij nog het meest.'
'Maar daar niet. Een verbrande worst smaakt niet lekker. Jij bent het die op de rooster moet.'
'Ga je me opeten?'
'Het is heerlijk hier en samen met jou is dit het paradijs. Ik heb nagedacht over de opmerking van Timon.
Misschien moeten we hier niet te lang blijven. De tijd tikt in ons nadeel. Ik moet je veel laten zien in Turku.
Het zou beter zijn je voor de leeuwen te werpen.'
'Dat klinkt onheilspellend.'
'Mijn vrienden houden hun manieren. Je kent geen Fins en dat is lastig voor je. Ze zullen wel Engels spreken.
Het feestje met de collega's was ook leuk. Ik wil je de hele tijd beschermen en dat is waarschijnlijk fout.
Ik heb gemerkt dat je je zeer goed kan redden in onbekend gezelschap.
Wat denk je?'
'Doe maar. Een stap in de wereld zie ik zitten.'
'Dan stuur ik een appje naar Timon. Hij heeft een feestje aan zijn been.'
Met een glimlach op zijn gezicht typt hij de boodschap.
'Vertaal.'
'Je gaat een feestje moeten organiseren. Ik ga Tom aan jullie overleveren. Jij hebt de eer om de vis te bakken.
Wij blijven niet voor eeuwig in dit huisje. Vrij,za, zo?'
'Spreek je zo over mij tegen je vrienden?'
'Ik schreef 'vis'. Worst zou bij hen in het verkeerde keelgat schieten.'
Zeer snel komt het antwoord. 'Ik stuur een doodle. Alles past me. Zelfde afspraak als altijd behalve voor jullie.'
'Wat bedoelt hij?'
'Hij zorgt voor het eten. De gasten brengen de drank mee, behalve wij dus blijkbaar.'
We gaan nog een keer zwemmen, de loomheid verdrijven.
'Niet te ver.' waarschuwt hij. 'Het kan  koud zijn waar het dieper is. Altijd op veilig spelen.'
We zwemmen een hele afstand, steeds met de oever binnen bereik. Daarna leggen we ons op de buik op de planken te drogen en om op te warmen.
Lukas kriebelt wat met een paar vingers over mijn rug.
'Een paar rode strepen zie je nog van gisteren.'
Zijn handen op mijn billen zijn koud maar aangenaam.
'Lekker rond.'
'Kan je weer niet van me afblijven?'
'Dat zou me lukken als het moet maar als het mag, dan niet.'
'Gaan we op tijd slapen vandaag?'
'Eten en daarna snel naar bed. Goed idee. We staan op wanneer we willen. Ik heb een wandeling in gedachten voor morgen. Even de auto in om het bos uit te raken. Het hoogste punt in de streek geeft prachtige uitzichten.'

We hadden slaapachterstand en slapen langer dan een normale nacht duurt.
De wandeling is lang en deugddoend en dat zijn ook onze gesprekken.
We hebben lang geen bereik op de Smartphone gehad want Lukas heeft gemiste berichten en de Doodle is ver ingevuld, blijkt bij aankomst.
'Het wordt zaterdag.' zegt hij. Wat doen we? Morgen al naar huis of overmorgen?'
'De breedte van het bed speelt geen rol. Het is hier heel erg mooi dus een dag extra houd ik uit.'
'Dan vertrekken we morgen avond.'
Timon bevestigt de bijeenkomst.
'Ik kom jullie om 17 uur halen.' heeft hij geschreven.
'Ik kan zelf rijden.' heeft Lukas geantwoord.
'Heen waarschijnlijk, terug mogelijk niet.' is de reactie.
'Attente vrienden heb je. Heb je vaak een taxidienst?'
'Zelden. Ik ben geen drinker. Er wordt hier vaak sterke drank gedronken en ik heb een hekel aan het effect.'

Ik slaap opnieuw goed.
Ik ben al even wakker. Wanneer ik voorzichtig over de dij van Lukas wrijf en ik zijn ochtenderectie zie ontaarden, weet ik dat hij wakker is.
'Doe zo verder.' zegt hij tenslotte met gesloten ogen.
We ruimen netjes op en verlaten het vakantiehuis tegen de middag.
Ik heb het gezien daar en ik wil de omgeving in de buurt van Lukas graag beter verkennen.
De buurvrouw is er snel. Niet opdringerig, toch snel.
Het huis van Lukas is klein en smaakvol vanwege het hout. Meer valt er niet over te vertellen.
Het zijn vooral de herinneringen die er voor Lukas aan vastkleven die het huis voor mij boeiend maken.
Zoals altijd is het aftellen en op de uitkijk staan als je afgehaald wordt.
Lukas heeft een fles uit de kast gekozen. Het is een mooie fles met een handgeschreven etiket op. De inhoud is paars maar niet zoals wijn. De kleur is hevig zoals blue curaçao maar dan paars.
'Ziet er heel giftig uit. Wat is het?
'Vlierbloesem jenever.'
'Ken ik, maar de kleur...'
'Ziet er echt giftig uit hé. Vlierbloesem met jenever. De toevoegsels zijn vanillesuiker, suiker, citroen en voor de kleur een beetje rijpe vlierbessen.'
'Dit neem ik mee voor speciale gelegenheden. Zelf gebrouwen.'
'Is dit een speciale gelegenheid? Gewoon met je vrienden toch?'
'Special guest.'

Gesloten