EEN FLUISTEREND HART - hoofstuk 8

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Lucky Eye
Berichten: 680
Lid geworden op: za 03 jan 2009, 19:35

EEN FLUISTEREND HART - hoofstuk 8

Bericht door Lucky Eye » za 07 nov 2020, 07:03

Een verhaal van Lucky Eye

Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.



EEN FLUISTEREND HART



Hoofdstuk 8

Toen Maria en ik binnenkwamen, werden we meteen aan de kritische blikken van Han en Lisa onderworpen. Lisa zag waarschijnlijk de sporen van tranen op mijn gezicht en sprong meteen voor me in de bres.

'Wat heb je gedaan, Mam! Je hebt Marc toch niet aan het huilen gemaakt!'

'Rustig maar, Lisa, het zijn voornamelijk tranen van vreugde, maar het is niet aan mij om uitleg te geven.'

Meteen voelde ik me door broer en zus aangekeken.

'Nou?' drong Han aan.

'Voorlopig nog even niet. Het was emotioneel, vandaar mijn tranen. Maar … voor de rest moeten jullie nog echt even wachten. En Lisa, ik had het gelukkig niet verknald bij je moeder.' Mijn opmerking zorgde ervoor dat Lisa dieprood kleurde.

De klus van Henrik Jan en Stef liep uit. Het werd mij te laat. Na een spelletje Triple Yathzee en een aantal rondjes Uno was ik echt moe en daarom ging ik tegen tien uur toch maar naar boven. Eerst douchte ik me. Terug op de kamer van Stef ging mijn telefoon. Verbaasd keek ik naar het nummer dat ik herkende. Het werd een lang gesprek. Een gesprek dat mij enorm verbaasde. En … soms heb je dat zo, dingen die afzonderlijk gebeuren lijken ineens met elkaar samen te hangen: mijn eigen twijfel, dat wat Addy onder mijn aandacht had gebracht, Maria met het tweede dat ze met mij had willen bespreken, en nu dit telefoontje.

Nog steeds geheel en al confuus vanwege het gesprek, ging mijn telefoon opnieuw. Ook dit nummer was me bekend. En ook dit gesprek verbaasde me hogelijk. Een hele tijd nadat het gesprek was afgesloten, bleef ik nog op het rand van het bed zitten. Raar. Uiteindelijk stapte ik toch in bed: het tweepersoonsbed van Stef waar ik al zo vaak in had gelegen, maar het voelde nu toch ineens anders. Zouden we vanavond hier onze eerste seks hebben? Meteen verwierp ik die gedachte ook weer. Ik was moe. Opnieuw doodmoe en dus had ik er de puf niet voor. Bovendien moesten we eerst praten. Eerst de problemen uit de wereld helpen en dan … gewoon slapen.


* * *


Ik was in slaap gevallen en werd wakker toen Stef zijn slaapkamer binnenkwam.

'Sorry. Het was niet mijn bedoeling je wakker te maken,' verontschuldigde hij zich.

'Geeft niet,' kwam het krakerig uit mijn mond.

'Jawel! M'n moeder zei dat ik je niet wakker mocht maken als je sliep en nou is dat toch gebeurd.'

'Doe niet zo moeilijk, man! Je hebt het toch niet expres gedaan?'

'Dat niet.'

Hij was onder de douche geweest en droeg een wijde boxershort en T-shirt. Ik keek naar hem. Vond hem mooi. Seks met hem leek me heerlijk, maar … eerst zouden we moeten praten. Duidelijkheid scheppen naar elkaar toe. 'Het is trouwens goed dat ik wakker geworden ben, want we moeten samen eens goed praten.'

Stef stapte naast me in bed en draaide zich op zijn zij. 'Nu nog? Ik ben doodop, man! Trouwens … hoe lig jij in bed?'

'Hoe bedoel je?'

'Ik zie je T-shirt niet. Heb je wel iets aan?'

Ik begon te grinniken.

'Lig je bloot in bed?'

'Zou je het vreemd vinden als ik bloot in jouw bed zou liggen?'

Stef begon te kleuren en probeerde er zich daarna uit te redden met: 'Je slaapt altijd in T-shirt en onderbroek. Daarom mijn vraag. Niets anders.'

'Voor een T-shirt vind ik het te warm vanavond. Vandaar dat die ontbreekt. Duidelijk voor jou?'

'Rotjoch! Moest je nou echt zo moeilijk doen?'

'Ja. Vond ik leuk. Maar vertel me eens … slaap jij altijd in T-shirt en short of doe je dat alleen als ik bij jou ben.' Hij bloosde opnieuw en wilde het licht uitdoen. 'Nee! Niet doen! We moeten nog praten,' herhaalde ik, 'en daarbij wil ik je wel kunnen zien.'

'Hmmm, is het zo belangrijk dan?'

'Yep. Maar geef nou eens antwoord, man! Ik heb je een vraag gesteld!'

'Normaal slaap ik bloot, maar dat voelt vreemd als ik met jou in één bed lig en dus doe ik het dan niet. Duidelijk genoeg?'

'Ja. Het liefste slaap jij dus bloot.' Ik zag hem knikken. 'Voelt het dan nu niet alsof je niet jezelf kunt zijn, nu ik bij je ben?'

'Hmmm, dat weet ik zo niet. Het is gewoon anders als jij bij me bent.'

'Oké. Ik zal erover ophouden. Maar … laat ik het zo zeggen … als jij je lekkerder voelt in je blootje, dan heb ik daar geen moeite mee.'

'Trek jij je onderbroek dan ook uit?'

Zag ik een glinstering in zijn ogen? Ik begreep het niet helemaal. Of toch wel? We hadden elkaar veel vaker bloot gezien. Maar … dat was toch anders wellicht. 'Euhhh … nee … misschien even, maar zeker niet de hele nacht …

'Oh ja, logisch ook,' zo besefte hij toen.

'Ook dat is iets waar we het over moeten hebben, jij en ik. En over andere dingen.' Ik probeerde mijn gedachten op een rijtje te krijgen, maar het wilde niet echt lukken. Dus begon ik maar met: 'Soms veranderen dingen, Stef. En vandaag veranderen er dingen voor jou en mij.' Vager kon de opening haast niet, bekritiseerde ik mezelf.

'Moeten we daarover praten?'

'Ja.

'Hmmm. Sinds wanneer ben jij zo praterig?'

'Sinds ik iets ontdekt heb van jou en over jou.'

'Je praat in raadsels, Marc!'

'Toen je vader en jij weg waren en Grace ook, werd ik getrakteerd op de mededeling dat je moeder op mij wachtte in haar bloementuin.'

'Oh shit! Wat heb je gedaan, man!'

'Niets, zo bleek. Maar jij wel.'

'Ik?'

'Ja.'

'En dan roept ze jou naar haar bloementuin? Dat snap ik niet.'

Ik draaide me op mijn andere zij en haalde het origineel van Stefs tekening onder mijn kussen vandaan. Zijn moeder had me laten zien in welk boek zij het had gevonden en het bleek daar nog steeds in te zitten.

'O,' was het enige dat uit Stefs mond kwam toen hij het herkende.

'Niet meer dan "o"?'

'Heeft zij het gevonden?'

'Ja. Je had je kamer niet opgeruimd en daarom deed zij dat voor jou. Maar waarom heb jij het er nooit met mij over gehad dat je verliefd op mij bent, Stef? Waarom niet?'

'Je hebt de tekst ook gelezen, neem ik aan! Dat mag duidelijk zijn dan! Wat als jij niet verliefd op mij bent? Hoe staat het dan met onze vriendschap?'

'Ja. Ik kan me jouw tekst helemaal invoelen.'

'Dank je. Dat is al een enorme opluchting voor mij, weet je?'

'Ik kan nou wel gaan zeggen dat je een uilskuiken bent, omdat je het er nooit over hebt gehad met mij, maar dan moet ik mezelf ook zo noemen.' Op zijn gezicht las ik heel duidelijk het onbegrip.

'Huh? Wil je dat nog een keer zeggen?'

'Wat was het eerste dat je dacht, toen ik uitgepraat was?'

'Maar … '

'Nee, niet denken, Stef! Je eerste gevoel! Het eerste dat in je opkwam!'

'Maar … '

Ik gaf hem een stevige por.

'Auw … ik … nou ja … ben jij ook op mij?'

'Ja, man! En ik ben net zo'n sufferd als jij door er niet met de enige met wie ik erover zou moeten praten te gaan praten! Nee, ik hou net als jij m'n snuit! Suf, hè!'

'Het meest dwaze vind ik nog wel dat mijn moeder jou ernaar heeft gevraagd. Het met jou heeft besproken.'

'Blij moet je daarmee zijn, dude! Als zij het niet had gedaan, zouden wij dan ooit zover zijn gekomen als we nu zijn?'

'Denk het niet. Maar … snap je me een beetje? Begrijp je dat wat ik geschreven heb?'

'Ja. Gedeeltelijk in elk geval. Voor mij voelde het deels ook zo. Ook ik was bang dat als jij niet verliefd op mij zou zijn, onze vriendschap eronder zou lijden. Dat die mogelijk zelfs helemaal verloren zou gaan. Maar waar komt die twijfel bij jou vandaan of je mij wel lief zou kunnen hebben?

'Ik weet het niet precies. Ik ben gewoon bang dat ik dingen verkeerd doe. Ik … ik … natuurlijk weet ik dat ik van mijn ouders hou en hoe ik dat moet doen. Dat ik van Han en Lisa hou is ook vanzelfsprekend en daar weet ik ook mee om te gaan. Maar … met jou … als we verliefd zijn, dan weet ik het ineens niet.'

'Omdat het nieuw is?'

'Ja. Dat is het waarschijnlijk. Ik heb het nooit eerder bij de hand gehad. Ben nooit verliefd geweest op een ander. Met dat andere liefhebben heb ik kunnen oefenen in de loop der jaren. Maar … dit is nieuw.'

'Voor mij natuurlijk net zo goed.'

'Ja.'

'Het is nieuw. Helemaal mee eens. Maar … laten we er alsjeblieft niet al te moeilijk over doen! Laten we er niet een probleem van maken! We kennen elkaar ons hele leven lang al. We weten heel veel van elkaar. We zijn vrienden! Altijd geweest! Natuurlijk hebben we ook wel eens ruzie met elkaar gehad, maar nooit zo dat het tot een breuk kwam tussen ons. En … ik zou absoluut niet willen dat je vanwege dat nieuwe, dat onwennige, ineens iemand anders wordt.'

'Huh.'

'Blijf gewoon jezelf, Stef! Dat bedoel ik.'

'Maar het wordt wel heel anders allemaal!'

'Dat wil nog niet zeggen dat jij je anders moet gaan gedragen! Je bent goed zoals je bent! Ik ben goed zoals ik ben! Daar gaat het om voor mij, Stef!'

'Maar ik weet niet hoe het allemaal moet!' klonk het wanhopig.

'De seks bedoel je?'

'Ja! Dat!'

'Kom op, man! Die DVD van jou hebben we een paar keer bekeken en daarna ook nog een paar andere gekocht bij BoekenVoordeel.'

'Ja. Doodeng!

'Ik vond het wel grappig,' gniffelde ik.

'Maar jij bent ook anders dan ik ben!'

'Misschien. Maar terug naar ons onderwerp. We hebben gezien in die seksscenes hoe het moet. En in de praktijk tussen jou en mij zal het waarschijnlijk heel anders zijn.'

'Gestuntel! Vreselijk veel gestuntel! Vrees ik,' bracht hij dat wat hem beangstigde onder woorden.

'Wat is daar mis mee?'

'Ik heb het daar niet zo op!'

'Ohh, jij wilt overkomen als iemand die zeker is van zijn zaak! Die precies weet hoe het moet!'

'Ja! Eigenlijk wel!'

'Ik geloof dat ik dan beter een relatie met Remi kan beginnen! Die weet precies hoe het allemaal moet!'

'Maa… '

'Hè! Ik wil geen relatie met Remi! Ik wil iets met jou, omdat ik verliefd ben op jou en dat gestuntel dat mogelijk is, dat neem ik voor lief! Als je beiden geen ervaring hebt, zoals wij, dan hoort dat er gewoon bij, lieve Stef! Voor mij geen reden om je niet lief te willen hebben! Man, ik heb zo vaak gefantaseerd over hoe ik met je zou vrijen, hoe ik je zou beminnen!' Mijn ding begon toen toch te reageren, maar ik wist voor mezelf ook dat dat niet het meest belangrijke was. 'Ik hou van je, Stef! Met hart en ziel! Met alles wat ik in me heb! En ja, het zal ongetwijfeld lastig zijn in het begin. Ondanks die DVD's en de porno die we op internet gezien hebben, zullen we alles zelf moeten ontdekken. Maar … ik ben ervan overtuigd dat het goed zal zijn.'

'Ik voel me ondanks jouw woorden enorm onzeker. Ben bang dat ik … het niet kan.'

'We gaan ook niet meteen alles doen, Stef! Tenminste … dat zou ik je willen voorstellen. Laten we de tijd nemen om te wennen aan onze … onze nieuwe relatie. Voorzichtig te onderzoeken. Hoe graag ik ook seks met je wil hebben, laten we er de tijd voor nemen. Geen overhaaste dingen doen. Ik blijf nog wel wat fantaseren tot het zover is.' Ik knipoogde naar hem.

'Je bent lief, Marc, vreselijk lief!'

Hij liet zijn hand over mijn wang glijden en ik zag de glimlach verdwijnen en blinkende tranen opkomen in zijn ogen. Ik schoof op in zijn richting en sloeg mijn armen om hem heen. Stijve of niet, ik drukte mijn lijf tegen hem aan en voelde ook bij hem heel duidelijk de opwinding.

'Stop! Ik moet je nog wat zeggen,' klonk het snifferig. 'Ik hou ook van jou, Marc! Enorm veel en dat al zo vreselijk lang en ik voel me nou zo … zo enorm sullig dat ik het niet eer… '

'Niet doen, lieve vriend. Niet doen. Het is nu goed toch? Jij houdt van mij! Ik hou van jou! Wat willen we nog meer?'

'We hadden al zo veel verder kunnen zijn!'

'Heb je haast?'

'Nee maar … weet je dat ik … oh zo krankzinnig … ik heb gedatet met een jongen. Maar … ik kon het niet. Toen hij seks wilde met me kon ik het niet. Ik … '

'Je wilde dat alleen maar met mij.'

'Ja, zo was het precies! Alleen maar met jou, Marc!'

Ik vertelde hem wat ik tegen zijn moeder had gezegd over mij dates. 'En ja …dat wat hij me uitlegde over mijn verliefd zijn op een ander, dat wist ik. Alleen was er die angst. Die angst die ervoor zorgde dat ik het niet tegen jou durfde te zeggen. Maar nu wel, Stef. Ik hou van je Stef!'

'Ik van jou, Marc! Maar … ik snap nog steeds niet helemaal precies waarom mijn moeder er met jou over begonnen is?'

Ik vertelde hem alles over ons gesprek van die avond in haar bloementuin. Het leek alsof ik gaandeweg mijn verhaal steeds wakkerder werd. Van de moeheid van eerder die avond was niets meer te merken. Ook Stef leefde op, zo had ik het idee. We lagen dicht tegen elkaar aan. Ik voelde zijn lijf en hij moet het mijne gevoeld hebben. Het was heel lekker om zo bij elkaar te zijn. Toen ik uitgepraat was kon hij niet anders concluderen dan dat hij blij was met zijn moeder en daarin kon ik hem alleen maar bijvallen. Zijn moeder was geweldig! Een vrouw uit duizenden! Een moeder die oog had voor haar kinderen en dat … dat deed me op dat moment ook weer pijn, omdat ...



Tot de volgende keer!



Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk



©Lucky Eye, oktober 2020
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Gesloten