Uiteindelijk is de site gestopt. Laatst kreeg ik een verzoekje van iemand of ik het verhaal nog een keer ergens wilde plaatsen. Ik wilde het alleen niet op de standaard dertien-in-een-dozijn - sites maar op een waarbij ik het verhaal vind passen. En dat is Olivier's website, daar ben ik in ieder geval van overtuigd. Aangezien het een heel verhaal geworden is door de jaren, beperk ik me tot een eerste deel. Als er belangstelling voor is - en Olivier er mee akkoord gaat vanzelfsprekend - zal ik meer plaatsen.
Enjoy!
Ik was na mijn HEAO snel gaan werken en door goed mijn best te doen maakte ik snel carriere; ik had een dik salaris, een grote auto, een geweldig huis voor mij alleen en mijn baas was heel tevreden over me en toch...toch mistte ik iets... Dat had mede te maken met mijn diepste geheim: ik gaf al jarenlang meer om jongens dan om meiden. Ik deed er alleen niks mee: nog nooit een geen vriendje gehad. Dat had ook te maken met mijn baan: ik werkte bij een enorm conservatief bedrijf waarin homoseksualiteit ogenschijnlijk absoluut not done was. Om mijn ware gevoelens te verhullen nam ik daarom mijn buurmeisje regelmatig mee naar zakendiners, waarbij we vooraf afspraken dat zij zich als mijn vriendin zou gedragen. Dit in ruil voor een avond die ze met haar eigen vriendenkring nooit zou meemaken - enorm luxe eten en drinken in hele chique gelegenheden, door een taxi worden opgehaald en weer thuisgebracht.
Het was intussen april en Ik was het helemaal zat: van buiten zag ik er stralend uit, van binnen was ik echter dood. Ik stond elke morgen zuchtend op en sleepte me naar mijn werk. Uiteraard liep ik om de schijn op te houden de hele dag met een big smile rond maar viel 's avonds doodmoe op de bank. Op een zondagavond zat ik, alweer, in mijn eentje een afhaalmaaltijd op te eten voor de televisie en zapte wat rond. Mijn oog viel op een reportage waarin werd uitgelegd dat het lerarentekort in het onderwijs inmiddels wel erg groot was en werden mogelijke oplossingen belicht. Ervaren mensen zonder papiertje voor de klas was één van de mogelijkheden die werden genoemd. Ik merkte dat ik steeds geinteresseerder werd en het boeide me niet dat het al best laat was: normaal lag ik op zondag al vroeg in bed; ik was immers alleen en vond het een verplichting om als een van de eersten elke dag op mijn werk te zijn.
Ik realiseerde me ineens dat ik vaak met de uitzendkrachten die in het reusachtige magazijn werkten van het handelshuis waar ik als Manager Operations eindverantwoordelijk voor was, een praatje ging maken ook al had ik op zich niets met deze groep mensen te maken: daar waren immers de voorlieden voor. Zeker met de jonge uitzendkrachten zat ik vaak te kletsen en het gebeurde heel regelmatig dat ik om raad werd gevraagd, in vertrouwen werd genomen of me werd gevraagd iets uit te leggen.
Toen ik mijn bord op het aanrecht zette, wist ik het: ik ging uitzoeken wat mijn mogelijkheden waren om als leraar aan de slag te gaan; weg van mijn baan die me materieel enorm veel opleverde, maar geestelijk dood maakte.
De volgende dag kwam ik fluitend het kantoor binnen gelopen, vertelde mijn secretaresse - ja, 27 en dan een eigen secretaresse... ik vond het eigenlijk belachelijk maar dat had mijn baas nu eenmaal voor me beslist, dat ik deze ochtend niet gestoord wilde worden, sloot mijn laptop aan en ging op internet kijken wat de mogelijkheden waren. Enkele uren later had ik een afspraak gemaakt bij het plaatselijke ROC: ik kon 's middags al terecht. Opgewekt liep ik naar buiten: wie weet op weg naar een nieuwe carriere!
Ik reed vol verwachting de parkeerplaats van het ROC op, waar het erg druk was: blijkbaar was een lesuur ten einde en ging een grote groep leerlingen naar huis. Omdat de omgeving helemaal nieuw voor me was, lette ik even niet op en reed pardoes een leerling van zijn fiets. Ik schrok enorm, stopte direct mijn zwarte Mercedes en stapte uit om te kijken wat ik had aangericht.
Ik schatte de jongen een jaar of 17, 18. Hij had gouden oorbellen in beide oren, bruine ogen, zwart haar onder een baseball-cap en een mooi gezicht. Ik hurkte bij hem neer en vroeg hoe het met hem ging. "Kun je niet uitkijken met die pooierbak van je!!!" schold hij.
"S..sorry" stamelde ik voor me uit. "Ik heb je niet gezien. Ik ben nieuw hier. Heb je..." ik kreeg geeneens de kans om nog wat meer te zeggen want hij was inmiddels opgestaan, veegde het zand van zijn spijkerbroek en pakte zijn fiets van de grond. "Eikel!" riep hij nog toen hij omkeek terwijl hij weg reed. Beduusd keek ik 'm na. Ik werd weer terug geslingerd in de realiteit door het gepiep van mijn communicator in mijn overjas, die me eraan herinnerde dat ik een afspraak binnen had. Ik stapte snel in mijn auto, parkeerde hem zorgvuldig en liep wat gehaast naar binnen.
Aan een tweetal jongens die als eerste in mijn gezichtsveld kwamen - beiden van die hardcore-types: oorbellen, petjes en gymschoenen - vroeg ik waar ik de heer Daniels kon vinden. Ze keken me beiden aan met een blik van 'wat moet zó iemand hier' en wezen vervolgens naar een kantoortje aan het einde van de gang. Op de muur langs de deur zat een bordje met daarop 'W. Daniels, afdelingsdirecteur'. Ik klopte. "Binnen!" werd er geroepen. Ik deed mijn stropdas nog een keer goed, zuchtte een keer diep, slikte mijn zenuwen weg en opende toen de deur.
“Goedemiddag, goed dat je er bent!” Ik schudde de uitgestoken hand en nam plaats op de stoel die de naar schatting 50 jarige, ietwat kale man me met een joviaal gebaar aanbood.
De heer Daniels stak direct van wal. “Welkom op ons ROC. We hebben hier een 800-tal leerlingen, in de leeftijd van 16 tot 35. We leiden vooral op voor de bouw, magazijn en voor transport. Ik heb van mijn secretaresse begrepen dat je toe bent aan iets anders en dat lesgeven je heel leuk lijkt. Vertel me eens, heb je ervaring met lesgeven?”
Ik moest direct bekennen dat ik hier geen opleidng in had gehad. “Ik heb wel toen ik 18 was, een jaar de B-jeugd van de plaatselijke voetbalclub getraind. Dat vond ik heel leuk om te doen, maar omdat ik het heel druk kreeg met school ben ik er na een jaar mee gestopt”.
Ik hoopte vurig dat hij hier niet verder op in zou gaan, omdat de werkelijke reden om te stoppen een hele andere was: in het team dat ik begeleide zat een blonde, gespierde jongen genaamd Frank. Gaandeweg het seizoen merkte ik dat ik meer en meer verliefd op hem werd: op zijn mooie gespierde lichaam dat ik stilletjes bewonderde als ik na het trainen in de kleedruimte bleef om te voorkomen dat ze deze als een bende zouden achterlaten. Op zijn spontane, goedlachse karakter, op zijn vele doelpunten – na het scoren rende hij altijd direct naar mij toe en sprong me dan juichend in mijn armen- en op zijn enorme werklust.
Frank zat steeds meer in mijn gedachten, ook buiten het voetbal. Daar kwam bij dat ik hem na een feestavond in de kantine, achterop de fiets naar huis had gebracht. Frank hield me stevig vast en kroop dicht tegen me aan.Ik was in de veronderstelling dat hij dity deed omdat het een kille nacht was. Hij begon echter onsamenhangend te vertellen dat ik zijn grote voorbeeld was en dat hij het zo enorm fijn vond om met mij samen dingen te doen. Toen ik hem bij de poort van de achtertuin van zijn ouders’ huis had afgezet, stapte hij af, sloeg plotseling zijn armen om mijn schouders en keek me diep in mijn ogen. “Je bent geweldig” zei hij tegen me en gaf me ineens een zoen op mijn voorhoofd. Ik kreeg nog een mooie glimlach van hen voordat hij zich omdraaide door de poort de tuin in liep, mij compleet verward achterlatend.
Ik begon steeds meer te overwegen of ik hem mijn ware gevoelens voor hem moest vertellen. Ik worstelde er enorm mee: het was de eerste jongen waar ik echt verliefd op was en had geen idee hoe dat aan te pakken; daarnaast was ik ook nog zijn trainer... Snel werd mijn vraagstuk echter voor me opgelost: na een druilerige trainingsavond stapte er ineens een meisje de kantine in. “Oh ja” zei Frank ineens, “dit is Patricia. Mijn vriendin”. Het meisje gaf me een hand, maar ik was met mijn gedachten al helemaal ergens anders: die avond brak Frank, zonder het te weten, mijn hart. Ik ben thuis direct naar mijn kamer gegaan en heb de hele nacht klaarwakker in bed gelegen, dan weer piekerend, dan weer huilend. Toen ik na enkele weken merkte dat de relatie tussen Patricia en Frank steeds vaster werd, ik ze een keer na afloop van de wedstrijd in de douche betrapte toen ik een paar spoorloze bidons ging zoeken en Frank ineens heel afstandelijk werd, besloot ik mijn trainerscarriere voordat deze goed en wel op gang was gekomen te beeindigen. Omdat Frank de hele tijd - samen met Patricia - op de club rondhing en ik elke keer als ik Frank zichtbaar verliefd samen met Patricia zag, een felle steek in mijn maagstreek voelde heb ik ook het voetballen zelf maar helemaal beëindigd en me als uitvlucht volledig op mijn studie gestort.
Ik merkte gaandeweg het gesprek aan Wim dat we elkaar uitstekend lagen, maar dat mijn gebrek aan niet alleen diploma’s, maar ook aan ervaring mijn mogelijkheden om als leraar voor de klas te gaan staan ernstig beperkte. Opeens stond Wim op. Hij stak zijn vinger op en riep “dat ik hier niet eerder aan gedacht heb. Ik ben zo terug!” en liep vervolgens met flinke passen de kamer uit, mij alleen achterlatend.
Ik kreeg weinig kans om me hierover te verbazen, want er liep ineens een forse blonde jongen het kantoor in. Hij droeg blauw-witte Nike schoenen, een witte trainingsbroek en een zwarte bomberjack. Twee gouden oorbellen, een paar helblauwe ogen en een witte baseball-pet maakten het schitterende plaatje compleet. De jongen – ik schatte hem 17, 18 – keek me van top tot teen aan en vroeg vervolgens of ik soms meneer Daniels was.
Ik slikte van zoveel schoonheid die ineens voor me stond. Wat onzeker gaf ik antwoord: “nee, dat ben ik niet. Kan ik je wellicht wel helpen?”
De jongen was duidelijk zenuwachtig. “De Beer heeft me uit de klas gestuurd en ik moest me hier melden. Ik hoop alleen wel dat ik niet weer een brief thuis krijg want dan zwaait er wat. Ik wil dolgraag metselaar worden maar mijn vader vind dat ik voor advocaat moet studeren. En dan moet ik op kostschool en en en…” De jongen ging steeds sneller praten, raakte zichtbaar in paniek en hij begon bijna te huilen. Van zijn oorspronkelijke stoere uitstraling bleef niets over.
Met een glimlach op mijn gezicht probeerde ik de jongen op zijn gemak te stellen. “Ga eens rustig zitten” zei ik tegen hem en schonk een glas water voor hem in uit de kan die op tafel stond. “Drink op, daar wordt je rustig van”. De jongen kwam langzaam tot bedaren en begon me uit te leggen waarom hij zo graag metselaar wilde worden. Hij ging er helemaal in op en omdat hij het vol geestdrift vertelde - en omdat ik het een hele aantrekkelijke jongen vond - luisterde en keek ik aandachtig. De jongen lachtte zelfs weer en voelde zich zichtbaar op zijn gemak.
Opeens kwam Wim weer het kantoor in gelopen en riep dat hij een goede oplossing voor me had. Daarna zag hij pas dat er in de tijd dat hij weg was een extra bezoeker in zijn kantoor had plaatsgenomen. Wim zuchtte duidelijk hoorbaar.
“Zo Mike, is het weer zo ver? Je leert het ook nooit. Zoals je ziet heb ik bezoek dus als je morgenmiddag terug wilt komen. Dan kan ik nadenken of ik nog tijd in jou wil steken – ik ben je eigenlijk hartstikke zat”. De jongen stond zonder iets te zeggen en liep snel de kamer uit.
Mijn gesprekspartner sloot de deur van zijn kantoor die de jongen open had laten staan en ging weer zitten. “Ik heb denk ik een mooie oplossing. Voor docent heb je op dit moment niet de juiste kwalificaties, maar gezien jou ervaring voor praktijkbegeleider misschien wel. Als ik zie dat je Mike van Weem rustig kunt krijgen terwijl hij net uit de klas is gegooid ben je voor mij al geslaagd. Als praktijkbegeleider ga je bij de bedrijven op bezoek waar onze leerlingen werken en je bespreekt hun vorderingen. Je bent dus hun mentor. Let wel op: het zijn vaak jongens met een sociale problematiek die op z’n tijd een schop onder hun kont maar vooral ook vertrouwen en een aai over hun bol moeten krijgen. Ik wil voorstellen dat je het een maand eens probeert. Ik zoek komende week een groep leerlingen voor je uit en als het na een maand voor beiden nog leuk is, maken we een definitieve afspraak. Akkoord?”
Even dacht ik na. Wim Daniels was een man van snelle slagen merkte ik en daar had ik me niet op voorbereid. “Ik wil er even over nadenken. Ik laat deze week iets weten, is dat goed?” gaf ik als antwoord. “Puur uit nieuwsgierigheid: wat is er met Mike van Weem? Het lijkt mij een geschikte jongen.” Daniels zuchtte en haalde zijn schouders op. “Mike denkt met zijn lul in plaats van met zijn hoofd. Hij is alleen maar bezig met meiden in bed praten. Hij praat voortdurend over al zijn veroveringen en wat hij met die meiden uitspookt – inclusief alle details. Als docent wordt je daar stapelgek van”.
Met een stevige handdruk namen we afscheid van elkaar. Ik liep naar buiten en zag buiten, in het rookvak, de jongen die ik net had ontmoet en waar ik via Wim Daniels nu ook de naam van wist, staan met een sigaret in zijn mond. Alleen. Hij had zijn jas uitgetrokken en ik zag een paar zongebruinde, mooi gespierde armen in een hagelwitte polo. Om zijn nek droeg hij een zware, gouden schakelketting. Nieuwsgierig liep ik op hem af. Ik stak mijn hand uit, die hij aarzelend aanpakte. Ik stelde me voor. “Mike” sprak de jongen. “Mike van Weem.”
Ik keek hem aan. “Moet je niet naar huis?” vroeg ik hem. “Wat moet ik thuis? De bus is net weg, mijn moeder is met een paar vriendinnen naar de stad en mijn pa wordt pislink als ik nu thuis kom: dan weet hij dat ik weer de klas uit ben gezet en dan haalt hij me van school af want metselaar is volgens hem te min voor onze familie en dan moet ik vervolgens net zo’n blij apenpak aan als jij nou aan hebt”. Terwijl ik van zijn antwoord in de lach schoot, nam hij nog een stevige trek aan zijn sigaret en keek me boos aan. Ik ging er alleen maar harder om lachen.
“Sorry Mike, maar de manier waarop je het vertelde en vooral het gezicht dat je erbij trok maakt me aan het lachen. Ik wil je echt niet beledigen. Je bent zo enthousiast over je opleiding, dat ik niet snap dat je uit de klas wordt gestuurd. En zo te horen niet voor het eerst. Je bent verantwoordelijk voor je eigen gedrag, daar moet je maar eens over nadenken.”
Mike keek me aan. “wat deed u trouwens bij Daniels?” vroeg Mike me opeens. Het viel mijn neus op dat Mike een hele verfijnde aftershave gebruikte. Ik had deze ook wel eens gekocht. “Ik wil graag iets in het onderwijs gaan doen, Mike. Ik heb met meneer Daniels gekeken of hij me daarbij kon helpen. Hij heeft me een voorstel gedaan.”
Mike keek me met een schuin hoofd aan. “Dan heeft u ook iets om over na te denken meneer, net als ik!” riep Mike als antwoord. Het begon zachtjes te regenen. “Als je ophoudt met meneer en u en me gewoon met mijn voornaam aanspreekt, wil ik je wel een lift naar de stad ofzo geven. Mijn auto staat op de parkeerplaats”. Mike knikte, pakte zijn jas en liep voor me uit, richting parkeerplaats, duidelijk speurend en gissend welke auto van mij zou zijn. Zijn ogen werden heel groot toen hij mijn zwarte Mercedes S500 zag staan. Blij stapte hij in.
“Bij jou thuis koffie?” zei Mike terwijl hij ogen te kort kwam om het interieur van de auto te bekijken. Ik schoot weer in de lach over zoveel gevatheid en kwam intussen ook ogen te kort - om Mike in me op te nemen, die inmiddels lekker onderuit was gaan zitten. Ik merkte aan mezelf dat ik mezelf niet was: de gevoelens die ik destijds bij Frank had, waren in de overtreffende trap terug vanaf het moment dat ik Mike deze middag in zijn prachtige blauwe ogen had gekeken. Ik reed met een heftig kloppend hart weg van de parkeerplaats, vastbesloten een eventuele kans om nader met deze mooie jongen niet te laten glippen.
Toen ik de oprit voor mijn garage opreed, drukte ik op een knop die zich net boven de linkerknie van Mike bevond om zo de garagedeur te openen. Ik kon het niet laten om mijn arm even op zijn been te laten rusten. Mike keek me vriendelijk aan, maar zei of deed niets. Ik reed vervolgens de garage in en sloot de garagedeuren direct, ergens bang om gesnapt te worden met de jongen langs me.
“Wil je Senseo of gewone koffie Mike?”riep ik vanuit de keuken. Mike, die inmiddels mijn woonkamer was ingelopen, riep terug dat hij het liefst gewone koffie wilde. Terwijl het water liep, liep ik naar de woonkamer. De bravoure die hij in de auto had, was volledig weg: hij zat in het uiterste hoekje van mijn enorme loungebank, benen langs elkaar en handen op zijn knieen.
“Eskimo geworden?” vroeg ik hem. Mike keek me niet begrijpend aan. “Je hebt je jas nog aan. Die mag je hier best uit doen hoor, doe alsof je thuis bent zou ik zeggen”. Mike schonk me een schitterende glimlach, stond op en hing zijn jas op de rugleuning. Toen hij opstond uit de bank zag ik even een stukje van zijn onderrug: de kleur daarvan verried zon of zonnebank. Ik voelde mijn hart kloppen en mijn pik onmiskenbaar groeien. Ik liep daarom snel terug naar de keuken om de koffie te halen.
“Ben jij dat op deze foto? Hoe oud was je toen?” vroeg Mike terwijl hij naar een grote foto aan de muur wees. Hij voelde zich zichtbaar op zijn gemak bij me in huis. “Ja” zei ik, terwijl ik met een koffiepot in de ene en twee bekers in mijn andere hand richting de tafel liep, “dat ben ik. Ik was toen 15. Dat was de hoogste karateka-band die ik toen op mijn leeftijd kon halen. Ik vond het een supersport, was er erg goed in maar ik was pas 15 en moest eerst ouder worden voor ik verder mocht. Ik vond dat zo belachelijk dat ik toen ben gestopt en ben gaan voetballen.”
Mike draaide zich ineens op de bank naar me toe en begon enthousiast zwaaiende bewegingen met zijn armen te maken, wat schijnbaar een karateka moest voorstellen. Onder het slaken van een kreet stompte hij ineens naar voren. Omdat mijn aandacht vooral naar zijn mooie lichaam uitging, sloeg hij voor ik het wist de koffiepot half uit mijn hand; deze sprong open en het bruine vocht stroomde over zijn poloshirt heen.
“Kut! Mijn nieuwe polo! Kut!”riep hij verschrikt op. Omdat de koffie blijkbaar nog behoorlijk warm was, ging hij voorover hangen. En omdat de boordknoopjes van zijn polo open stonden, kon ik een snelle blik achter zijn shirt werpen. Zijn lichaam tekende scherp af tegen de, inmiddels door de koffie minder witte stof: ik zag geen enkele borsthaar, wel een stevige borstkas. Ik was inmiddels – luid lachend - een handdoek gaan halen in de keuken. Mijn hart sloeg in mijn keel. Zou hij er door zijn onbeholpenheid nu al voor zorgen dat ik hem dadelijk zonder shirt zou gaan zien? Ik merkte dat mijn standaard gereserveerde houding tegenover iedereen bij Mike als vanzelf was verdwenen: ik had het gevoel alsof we elkaar al jaren kende terwijl mijn Breitling horloge liet duidelijk zien dat Mike pas 1,5 uur geleden - zonder dat hij het wist - mijn leven finaal op zijn kop was komen zetten.
“Doe je shirt maar uit, hier heb je een handdoek, kluns” zei ik met een zo vast mogelijke stem tegen hem. “Dat lukt zo niet, ik kan niet rechtop gaan zitten want mijn shirt is gloeiend heet. Kutzooi!” Hij keek me hulpeloos aan. “Sta eens op en steek je armen eens vooruit, dan trek ik je shirt wel uit”. Mike keek me even aan. stond op en strekte toen zijn armen. Ik ging voor hem staan en pakte met beide handen de onderkant van zijn shirt vast en trok zijn poloshirt vervolgens in één beweging over zijn hoofd uit. Het plaatje wat ik zag toen hij rechtop ging staan was vele malen mooier dan ik me tijdens het inschenken van de koffie in de keuken had durven voorstellen. Een mooie – onbehaarde – borstkas, twee prachtig mooie, tepels en een streepje donkerblond haar dat van onder zijn navel zijn groene Björn Borg boxer in liep. Mike keek naar beneden: zijn witte trainingsbroek zat ook vol koffievlekken. Toen hij dat opmerkte, werd hij weer boos en begon weer te schelden. “Hallo, vriend, een beetje rustiger mag ook wel. Ik zal een verse handdoek gaan pakken”. Ik gooide hem de droge handdoek toe en Mike begon direct te wrijven ter hoogte van zijn kruis.
Mike moest een behoorlijke pik hebben zag ik tijdens zijn wrijfpartij. “Ach kut, dit werkt ook niet” riep Mike luid en ging vervolgens op de bank zitten. Hij begon de veters van zijn schoenen los te maken, trok zijn schoenen uit - daar zaten ook al koffie-spetters op - en trok vervolgens in een ruk zijn besmeurde trainingsbroek uit. Ik raapte zijn poloshirt en trainingsbroek op. Op dat moment werd ik door Mike van achter beetgepakt en riep hij met een lach: “laat maar eens zien wat je kunt”. Ik pakte zijn polsen beet en met een heupworp smeet ik hem op zijn rug op de bank en ging vervolgens half op Mike zitten. Ik kietelde Mike in zijn zij en daar kon hij helemaal niet tegen. “Genade!” riep hij luidkeels schaterlachend. Ik drukte zijn handen boven zijn hoofd en zag vervolgens twee mooi blond behaarde oksels en twee gespierde bovenarmen. Er kwam een opwindende geurmix van jongenszweet en de bekende aftershave op me af. Ik liep me gaan en ging half op hem liggen en pareerde een uitbraakpoging van Mike zonder probleem. Tijdens deze stoeiactie draaide in de linkerarm van Mike zo dat ik met mijn hand in zijn kruis terecht kwam. Ik schrok hier zo van dat ik abrupt ophield en opstond.
“Wat is er nou? Waarom hou je nu ineens op?” vroeg Mike me met opgetrokken wenkbrauwen. “Je mag me best aanraken hoor!” Hij schonk me wederom zijn aantrekkende glimlach en greep toen naar mijn benen. Ik besloot Mike even te laten winnen en liet me op het dikke vloerkleed op mijn rug draaien. Mike kwam direct op me liggen. Hij bracht zijn neus tot op pakweg 10 centimeter van die van mij. “Zo, mister Myagi! Luisteren naar Maikie-san zul je nu!” We keken elkaar lachend aan. Mike’s lach ging over in een serieus gezicht. “Ik heb wel gehoord wat Daniels tegen jou zei over mij. Zijn verhaal klopt niet helemaal, althans: ik praaaat alleen maar over meiden.” Mike liet zich van me af rollen maar liet een arm om me heen liggen en legde zijn hoofd onder zijn andere arm. Ik draaide mezelf zijn kant op, benieuwd wat hij nog meer te vertellen had. Ik had inmiddels een enorme, kloppende erectie gekregen van het kijken en aanraken van deze prachtige jongen.
“Op een schoolfeestje heb ik ooit met een dronken kop staan opscheppen over mijn veroveringen – allemaal uit mijn duim gezogen. Ik was ineens de ster van de avond en sindsdien ben ik Mighty-Mike, de man die elke meid hebben kan. En dus moet ik het imago dat ik mezelf toen heb aangemeten, omhoog houden met allerlei kletsverhalen die niks met mij te maken hebben eigenlijk”. Zijn glimlach was verdwenen. Ik bleef zwijgend wachten op wat komen ging.
Mike slikte. “Toen ik vanmiddag bij Daniels binnen liep, zag ik dat je me met je ogen uitkleedde. De arm op mijn knie in de auto. Het kijken in mijn shirt. Het ‘per ongeluk’ aanraken van mijn pik zojuist.” Mike keek me zwijgend aan. Mijn hoofd was inmiddels een groot vat vol kolkende emoties. Angst: ik was betrapt. Lust: nou en? Verwarring: waarom vertelde hij me dit? Mike draaide zich nog wat dichter naar me toe. “Het verhaal van Daniels klopt op nog twee wezenlijke onderdelen niet”. Ik keek Mike vragend aan. “Allereerst praatte ik tot vandaag met niemand over echt belangrijke dingen en over wat ik werkelijk voor mensen voel. Tot vandaag. Met jou.” Mike kroop nu terug bovenop me en ging met zijn gezicht nog dichter bij dat van mij hangen dan eerst. “En die andere?” vroeg ik hem met een brok in mijn keel. “het woord ‘meiden’ had hij moeten vervangen door jou.”
Hij zoende me vervolgens voorzichtig op mijn mond en ging helemaal bovenop me liggen. Ik sloeg mijn armen om hem heen, streelde zijn rug en zoende terug. Ook de zoen voelde heel vertrouwd en smaakte naar meer. Langzaam duwde Mike zijn tong tussen mijn lippen. Ik opende mijn mond en we kwamen tot een heftige tongzoen. Ik liet mijn handen steeds lager over zijn rug gaan. Bij zijn boxenshort stopte ik. Mike stopte abrupt de kus, keek me op een manier aan die overduidelijk liet blijken dat ik verder mocht gaan en ging vervolgens verder met zoenen. Ik streelde zijn billen door het stof heen. Mike fluisterde “en nu jij” in mijn oor en ging op zijn knieen zitten. Hij begon vervolgens wild mijn overhemd los te trekken - de stropdas had ik gelukkig al afgedaan - en hielp me hier snel uit, gevolgd door mijn T-shirt. Met een hand begon hij mijn broek los te maken, met de andere streelde hij me over mijn buik en borstkas. “Je bent mooi” fluisterde Mike. “Jij niet” gaf ik hem als antwoord nadat hij mijn broek had uitgetrokken.
Mike keek me geschrokken aan. Voordat hij iets kon zeggen sloeg ik een hand om zijn nek en trok hem met zijn hoofd weer naar me toe. “je bent heerlijk, Mike, en je bent van mij. En van niemand anders” zei ik en vervolgens gaf ik hem opnieuw een zoen. Mike keek me stralend aan. Ik streelde Mike z’n gespierde armen en tepels en voelde in zijn oksels. Ik voelde zijn stijve in mijn bovenbeen prikken. Sterker nog, ik voelde een nat plekje ontstaan waar zijn pik mijn lichaam raakte. Mike liet met een kleine kreun merken dat hij het aangenaam vond dat ik met mijn benen zijn pik stimuleerde. Mike stond vervolgens op van de bank en gebood me te gaan zitten met mijn gezicht naar hem toe. Opgewonden voldeed ik aan zijn verzoek. Mike keek me nog een keer met zijn mysterieuze glimlach aan en trok vervolgens zijn groene boxer in een ruk naar beneden en schopte deze een eind de kamer in. Ik keek recht tegen een hele mooie, rechte, keiharde jongenspik; een stevige, bijna paarse eikel en donkerblond schaamhaar. Mike zette een stap dichterbij fluisterde: “ik wil dat je me pijpt…”
Ik twijfelde: aan de ene kant wilde ik niets anders dan voldoen aan zijn verzoek. Het was sinds Frank veruit de mooiste jongen die ik ooit van dichtbij had gezien – sterker nog: Mike overtrof mijn jarenlange heimelijke ideaalbeeld en had mijn hart duidelijk in vuur en vlam gezet. Aan de andere kant: ik kende Mike pas heel even en ik wilde niet dat een relatie in welke vorm dan ook met Mike mijn toekomst op het ROC zou dwarsbomen. Voor het eerst in mijn leven liet ik echter de ratio varen.
Mike zag mijn aarzeling en glimlachte naar me toen ik omhoog keek en gaf me een bijna niet zichtbare knik met zijn hoofd. Zijn zwaardere ademhaling was hoorbaar. Ik glimlachte terug en pakte hem met beide handen bij zijn heupen vast en ging met mijn uitgestoken tong pesterig langzaam naar voren, tot het moment dat ik met het puntje van mijn tong, het puntje van zijn eikel raakte. Ik proefde zijn voorvocht. Op dat moment slaakte Mike een diepe zucht en zette zijn voeten verder uit elkaar, bang waarschijnlijk dat ik niet voldoende ruimte zou hebben. Langzaam begon ik met mijn tong rondjes om zijn eikel te draaien. Mike plaatste zijn handen op mijn schouders en gooide zijn hoofd naar achter - blijkbaar deed ik het goed. Dat was voor mij het teken om een stapje verder te gaan en slikte hem helemaal. Met mijn handen streelde ik zijn rug en zijn lekkere billen. Mike begon zachtjes te kreunen waarna ik met mijn handen de voorzijde van zijn lichaam ging strelen: zijn platte buik, zijn grote, zachte tepels en zijn gespierde schouders.
Mike gebaarde dat hij wilde gaan zitten. Hij nam plaats op de rand van mijn loungebank en spreidde zijn benen. Het aanzicht was prachtig, hier lag een bloedgeile knul die zichtbaar niets liever wilde dan worden verwend door mij en door niemand anders. Zijn gouden ketting kleurde onweerstaanbaar op zijn brede, zonbruine borst en schitterde samen met zijn gouden oorbellen in het zonlicht dat na de regenbui door de tuinramen naar binnen scheen. Zijn pik leek nog groter, mooier en harder dan ooit tevoren en nu zag ik ook voor het eerst zijn grote, licht behaarde ballen; ze stonden al behoorlijk strak tegen zijn pik dus Mike kon niet ver meer weg zijn van de explosie die ik mocht veroorzaken. Mike keek me bijna smekend aan verder te gaan dus ik kwam in beweging. Ik zoende hem eerst nog een keer diep. Mike drukte met zijn handen mijn schouders langzaam, maar zeker naar beneden. Op weg naar beneden liet ik me echter niet de kans ontnemen om met mijn tong rondjes te draaien op zijn beide tepels. Via zijn navel kwam ik weer bij Mike’s onweerstaanbare pik waaraan ik dan ook direct begon te zuigen; veel wilder en directer dan toen Mike nog stond. De geur die Mike verspreide – het voor mij bekende samenspel van jongenszweet en aftershave - werd aangevuld met de geur van zijn langzaam ontsnappende voorvocht tot een onweerstaanbare mix en maakte me nog wilder. Ik besloot me met mijn tong op zijn eikel te concentreren en met mijn handen zijn schacht en zijn ballen te gaan masseren. Mike legde zijn handen op mijn hoofd, draaide met zijn duimen door mijn haar en begon steeds harder te kreunen en te zuchten.
We kwamen in een klimcurve van genot terecht: ik verwende hem intenser, waarna Mike nog meer en hardere signalen gaf dat hij genoot wat mij er weer toe bracht nog meer mijn best te doen. Niet veel later liet Mike hoorbaar merken dat hij klaar ging komen. Ik was zo benieuwd hoe hij zou smaken dat ik vastbesloten was hem in mijn mond klaar te laten komen: ik nam zijn pik helemaal in mijn mond, net voordat hij met een paar diepe kreunen geweldig klaar kwam. Ik had nog nooit zaad geproefd. De smaak kon ik dus niet vergelijken met iets wat ik al eerder had geproefd, maar Mike smaakte heerlijk. Ik likte, nadat hij uitgespoten was, zijn eikel schoon en liet vervolgens zijn inmiddels verslappende pik los uit mijn mond. Mike lag languit na te hijgen. Ik ging langs Mike op de bank zitten en keek in zijn glinsterende ogen.
Het leek wel alsof er tranen uit vloeiden. Ik streek voorzichtig het vocht uit zijn ogen en vroeg wat er was. “Ik ben zo blij dat ik jou vandaag heb ontmoet! Iemand waar ik me veilig en vertrouwd bij voel. Ik heb zo genoten van je en vind het alleen jammer dat je niet eerder ben tegen gekomen. Als dat gelieg en gedraai met meiden… Wat ben ik eigenlijk een sukkel....” Ik gaf Mike een zoen op zijn voorhoofd, keek hem met een glimlach aan en ging met mijn hoofd op zijn borstkas liggen. Ik luisterde naar Mike’s ademhaling. In de verte hoorde ik een brommer met behoorlijk wat kabaal langsrijden. “Hebben we nu verkering?” vroeg Mike opeens. Ik keek op. “Wil je dat?”vroeg ik hem, intens hopend op een positief antwoord. Mike gaf me een zoen. “Ik wil niks liever”.
Ik stond op. “Zeg maestro, het is inmiddels zeven uur. Moet ik je niet naar huis brengen? Je ouders zullen wel ongerust worden denk ik zo.”
Mike schudde zijn hoofd. “Dat zal wel meevallen. Mijn moeder komt vanavond pas laat thuis en mijn vader zit ongetwijfeld in de kamer allerlei kranten en tijdschriften te lezen of zit te bridgen achter de computer. God wat haat ik dat stomme spel. Ik snap er helemaal niks van.” Mike pakte zijn boxershort van de kamervloer. Ik zag in het zonlicht dat zijn penis ook in slappe toestand een stuk groter was dan die van mij. “Ik heb wel honger. Kunnen we niet wat eten? Je hebt namelijk wel al mijn zaadjes én al mijn energie opgezogen en dat mag wel eens aangevuld worden…” Mike gaf me een knipoog en een ondeugende grijns. “Laten we je eerst maar eens toonbaar maken. Of wilde je in je nakie mee” gaf ik als antwoord. “Voor jou wel. Kun je tenminste overal makkelijk bij” gaf hij gevat antwoord, gevolgd door een uitgestoken tong.
We liepen de trap op, naar mijn aparte dressroom, waar ik al mijn kleding, schoenen en assessoires strak georganiseerd klaar had staan voor gebruik. Mike was ongeveer even groot als ik, dus ik ging er vanuit dat Mike wel wat van mijn collectie aan zou kunnen trekken. Ik deed de grote schuifdeur van één van de kledingkasten open; die waarin aan de linkerkant enkele tientallen overhemden hingen en aan de rechterkant minstens zoveel broeken in zowel zakelijk als casual. “Als jij nou iets uitzoekt, dan haal ik intussen je shirt en broek uit het sop en gooi die in de droger. Ik heb wel een iets andere kledingsmaak als jou maar dan had je maar op moeten letten met de koffie”.
In de badkamer plaatste ik mijn beide handen op de wasbak en keek mezelf aan in de spiegel. Ik had zonder twijfel de tot dan toe meest geweldige middag van mijn hele leven gehad en had voor het eerst sinds jaren weer een buik vol vlinders. Aan de andere kant: hoe moest dat met mijn werk? Ik zag het gezicht van de directeur al als ik hem Mike op het personeelsfeest zou voorstellen als zijnde mijn vriend. En Mike was pas 17 en wilde metselaar worden. De bouw leek me echter ook niet zo homo-minded. Ik, die altijd alles rationeel bekeek, waarvan iedereen altijd zei dat hij voor alles een goede oplossing had, zat plotseling ik een emotionele rollercoaster en wist eigenlijk niet wat te doen. Doordat mijn gedachten zo met me aan de haal waren gegaan, had ik Mike niet binnen horen komen. Hij sloeg zijn armen van achter om me heen en gaf me een zoen op mijn linkerwang.
“Mag ik zo met je mee?” Ik draaide me om. Hij had een wit zijden overhemd uitgezocht met een zwarte streepjescolbert, een zelfde snit broek en een paar van Bommels aan zijn voeten. Ik zag dat hij, om het af te maken, een van mijn zilveren Rolex-horloges had omgedaan. De metamorfose was enorm, maar geslaagd: vanmiddag de rauwe hardcore look en nu zag mijn kersverse vriend er uit als een jonge, succesvolle zakenman. De door hem uitgekozen kleren pasten Mike als gegoten.
“Gaan we? Ik rammel van de honger!” Terwijl we naar de garage liepen, besloot ik naar een exclusief Japans restaurant te gaan, een stad verderop. Ik wilde ook indruk op Mike maken, maar wilde hem vooral bedanken voor het feit dat ik een geweldige middag met hem had gehad, uitmondend in een heerlijk avontuur. Daarnaast sloot ik in dat restaurant alle grote zakelijke deals en wist dus dat discretie daar 100% verzekerd was. Ik had er namelijk op dit moment nog geen enkele behoefte aan dat we samen zouden worden gezien; ik moest nog een strategie gaan bedenken hoe dat op te lossen.
Mike ontging mijn gepeins; hij liep ontspannen voorop en neuriede een liedje dat ik niet kende. “Wanneer mag ik een keer in je auto rijden?” Vroeg Mike. “Zou je niet eerst eens je rijbewijs halen, wijsneus! En doe de bovenste drie knopen van je bloes dicht. Je lijkt wel een..” “Bouwvakker!”gaf Mike me, gevolgd door een luide lach, als antwoord. “Zo kun je toch mooi naar me kijken als je dadelijk tegenover me zit.” Ik zuchtte. “Doe ze toch maar dicht. Ik leg dadelijk wel uit waarom”. We stapten in de auto, ik opende de garage met de afstandsbediening en reed achteruit naar buiten. Ik was blij dat het al schemerde; mijn twijfel tussen overgave aan mijn grote liefde en angst voor de reacties van anderen spookte nog steeds door mijn hoofd. Toen we de straat uitreden, zei ik hardop “Hosokawa”. Mike keek me niet begrijpend aan en wilde wat zeggen, maar de stem van de telefoniste van het Japans restaurant klonk al door de auto en deed Mike verrast verstommen. Ik reserveerde twee plaatsen op mijn naam voor over een half uur en verbrak de verbinding door een knop op mijn stuur in te drukken. Mike floot: “Wat een vette, coole kar! Ik wil hier echt een keer in rijden!” Toen Mike aangaf nog nooit Japans te hebben gegeten, legde ik hem uit wat de do’s en do’nts rondom Japans eten waren. “Als ik dan weer knoei, trek je dan weer mijn shirt uit?” zei hij, terwijl hij zijn meest onschuldige gezicht opzette. Ik keek hem vernietigend aan waarna Mike in lachen uitbarstte.
Toen we voor een verkeerslicht stonden, draaide Mike zich om en pakte een CD uit zijn rugzak, die nog op de achterbank lag. “Mag deze op?”. Midden-boven stond een logo met een of andere schedel met horens die naar beneden wezen. ‘Masters of Hardcore’ stond er in Gothische letters op. Met een gemaakte diepe zucht stopte ik de CD in de feeder en vervolgens donderde hardcore door de auto. Mike zat zichtbaar te genieten; niet alleen van de muziek waar hij dol op was en die eigenlijk best te verteren was - maar ook van mijn auto en van alles wat hij op straat zag. Ik parkeerde de auto in een donker hoekje achter het restaurant – dus toch nog een beetje voorzichtig - en we liepen naar binnen. Een van de personeelsleden wilde ons welkom heten, maar de eigenaar had ons binnen zien komen en stuurde zijn medewerker met een subtiele hoofdknik weg.
Dit was één van de redenen waarom ik hier graag kwam: de eigenaar bleek elke keer als ik binnen kwam een antenne te hebben voor welke mate van discretie ik nodig had; soms lekker informeel aan de grote bakplaat in het midden van de zaak, soms aan de privé-tafels. De man ging ons voor en wees ons naar twee stoelen die voor een mini teppan-yaki stonden. “Wow, dit is gaaf!” zei Mike en nam plaats. Nadat ik een keuze had gemaakt voor ons beiden en we allebei voorzien waren van een kommetje sake, nam ik de gelegenheid om eens wat meer over Mike te weten te komen. Ik had inmiddels ervaren dat het een spontane, leuke jongen was met een geweldig lekker lichaam maar wist eigenlijk niets van zijn achtergrond.
Mike vertelde dat hij enigst kind was, zijn ouders een kleine winkelketen hadden gehad, die hadden verkocht en van de opbrengst leefden en dat hij eigenlijk weinig aansluiting met zijn ouders had. Ze leefden eigenlijk momenteel als vreemden langs elkaar onder hetzelfde dak. Toch was hij blij met zijn ouders: ze lieten hem erg vrij en het ontbrak hem aan niets. Hij miste alleen iemand waar hij echt mee kon praten en zijn gevoelens kon delen. “Tot vandaag dan” zei Mike en gaf me een zoen op mijn mond.
Ik schrok enorm, aangezien de eigenaar net aan kwam lopen met twee bordjes Kobe-beef en hij getuige was van de zoen. Ik kreeg direct een rood hoofd en begon te hakkelen. Bij de restauranthouder verscheen een lach op zijn gezicht. Nadat hij de bordjes voor ons had neergezet, aan Mike had uitgelegd wat het was en ons smakelijke voortzetting had gewenst, legde hij zijn hand op mijn schouder als teken van steun, boog voorover naar mij oor en fluisterde me in het Japans - die taal beheerste ik uitstekend omdat we vaak met Japanse bedrijven zaken deden - een welgemeend compliment toe met mijn partnerkeuze en liep vervolgens weg, mij totaal verbijsterd achterlatend.
Mike merkte er niets van: hij was gespannen met de eetstokjes aan het worstelen. De actie van de gastheer deed mij realiseren dat ik hier zonder angst mezelf kon zijn en kon toegeven aan hetgeen ik echt wilde: samenzijn met mijn grote liefde en hier ook gewoon aan toegeven. Ik legde Mike geduldig uit hoe hij de eetstokjes moest gebruiken. Het lukte na wat oefenen en als beloning gaf ik hem een zoen. Ik legde vervolgens mijn hand onder tafel op zijn bovenbeen. Mike keek me van opzij even aan en peuzelde verder. Ik vermeed om in de buurt van zijn kruis te komen. Dat viel Mike blijkbaar ook op, aangezien hij zijn stoel wat dichter naast die van mij schoof, wat onderuit ging zitten om wat ruimte te creeren en mijn strelende hand vervolgens op zijn kruis legde. Door de zachte stof van de pantalon heen voelde ik duidelijk zijn pik groeien. “Oh ja” fluisterde Mike met een hele geile ondertoon, “mijn Björn Borg ligt bij je was. Daar zitten namelijk ook vlekken in”. Vandaar dat ik zijn pik dus zo goed voelde! Mike keek enigszins beteuterd toen het volgende gerecht kwam en ik noodgedwongen mijn hand uit die lekkere omgeving moest weghalen.
Blijkbaar hadden de verschillende glazen cola die Mike dronk zijn uitwerking niet gemist. “Ik ben even naar het toilet”. Hij stond op, gaf me een knipoog, likte met zijn tong een keer langs zijn lippen en liep vervolgens naar de toiletten. Niet veel later kwam de eigenaar, die duidelijk had gewacht totdat Mike in de toiletruimte was verdwenen, naderbij. Het kwam nu mooi van pas dat we de enige twee aanwezigen waren, die Japans spraken. “Je zichtbare geheim is bij mij in goede handen. Je vriend heeft de avond van zijn leven. Accepteer het en geniet er samen van. Ik heb je nog nooit zo gelukkig gezien”. Ons gesprekje werd onderbroken door de ringtone van mijn communicator. Ik schrok. Wie belde me om half negen ’s avonds op mijn bedrijfstelefoon? Zou iemand ons dan toch samen gezien hebben?
De eigenaar maakte zich discreet uit de voeten en ik keek op het display. ‘Private call’ stond er op het scherm. Met een trillende stem nam ik op. “Rechterdeur bij de heren” hoorde ik Mike zeggen. Er volgde het geluid van een zoen en vervolgens werd de verbinding verbroken. In een fractie van seconde was mijn pik keihard geworden en kreeg ik hetzelfde zalige gevoel als net voordat ik vanmiddag Mike ging pijpen. Ik twijfelde wel even of we dit wel konden maken maar ik had bij binnenkomst ook gezien dat het aantal mannelijke gasten erg beperkt was dus de kans op verstoring was niet zo groot. Ik deed mijn eetschort af, stond op en liep opgewonden naar de toiletten. Ik opende de toegangsdeur en stapte naar binnen. Ik zag dat beide toiletdeuren dicht waren, maar niet gesloten.
“Mike” fluisterde ik. Vervolgens ging de rechterdeur een stukje open en daar stond Mike, glunderend en wel. Het witte overhemd had hij voor een deel losgeknoopt. Met zijn rechterwijsvinger maakte hij het gebaar dat ik naar hem toe moest komen. Ik stapte het toilet in en deed de deur achter me in het slot.
Mooi leven! XXX M.”