Een vreemde (deel 7)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 7)

Bericht door Amexic » di 03 dec 2019, 00:21

Een vreemde (deel 7)

‘Sta je al lang te wachten?’
‘Nee, een goed half uur.’ Even vlot als een taxichauffeur die je opwacht loodst hij me van de aankomsthal naar zijn auto. We vertrekken naar zijn huis. Daar zal ik één nacht blijven slapen. Daarna zullen we verkassen naar een vakantiewoning aan één van de vele meren in Finland, het vakantieverblijf van zijn baas. Lukas verontschuldigt zich nogmaals voor de situatie.   
'Ik ben zo vaak onder onbekenden. Het kan me niet schelen dat ik niemand ken.' stel ik hem op zijn gemak.
Hij parkeert zijn autootje op knisperend grind voor zijn woning. Het huisje is even klein als de andere woonsten in de omgeving. Het zijne is netjes in mahonie rode verf geschilderd. De ramen zijn wit.Lukas leidt me rond in zijn huis. Hij toont me het toilet met douche, een kleine keuken, een slaapkamer die hij groot noemt en een piepklein kamertje waar een wasmachine en een strijkplank de hele ruimte vult. De keuken staat vol proviand.
'Ik ben wat inkopen gaan doen voor de volgende weken.' verduidelijkt Lukas. Tenslotte kijk ik rond in de woonkamer terwijl hij me in de keuken iets te drinken haalt. 'Bevalt het je?'
'Het is klein, netjes en gezellig maar zo klein vergeleken met onze huizen. Ik hou van al dat hout hier.' 
Hij bezit een sauna, een apart gebouwtje, tegen het huisje aanleunend. Het verwondert me dat Lukas er een heeft. 
'Bijna iedere Fin heeft een sauna.' legt hij me uit. 'Er zijn zelfs veel appartementen in de stad die er één delen.'
'Heb ik nog nooit gedaan.'
'Moet je zeker een keer uitproberen.' raadt Lukas aan. Ik heb de keuze om in de twee-zit te gaan zitten of in de enkele zetel en kies de enkele. Geen nerveuze toestanden. Hij is een vlotte prater en een attente gastheer.
We gaan samen in het dorp of wat het voorstelt, een tochtje maken. Dit hoort bij de verkenningsronde. We eten eenvoudig.
'Ik heb geen moeite gedaan om te koken, want morgen vertrekken we.' zegt Lukas. Wanneer hij voorstelt om op tijd te gaan slapen, stel ik vast dat ik door de reis alle tijdsbegrip verloren ben. Het is al 23 uur en nog volledig licht buiten. Het is onwaarschijnlijk. Ik lig in bed met een Zweeds-Finse jongen die ik pas voor de tweede keer zie.   
'Mag ik een nachtzoen?' Ik keer me even naar hem toe en vind zijn gezicht.
'Onze eerste.' zegt hij. 'Ik zou je er wel duizend kunnen geven.'
'Het zou dan geen nachtzoen meer heten.'
'Hoe dan wel?'
'Een vicieuze cirkel.' Hij heeft me enkel een nachtzoen gegeven. Dat is mooi. Hij had me kunnen ontkleden. Ik zou het toegelaten hebben, misschien. Ik weet best wat er staat te gebeuren in de loop van de volgende weken. Hij is tastbaar aanwezig. Ik heb mijn arm maar op te heffen om hem te bereiken. Hoe vaak heb ik zijn foto’s bekeken. 
Hij zucht. 'Het is heel raar. Dat gevoel had ik al voor je hier aan kwam en nu nog meer. Het is alsof je terug thuis kwam na een lange reis.' Het is het laatste wat er gezegd wordt.
Ik word wakker in het volle daglicht, kan bijna niet anders hier in het noorden tijdens de maand juni. Lukas is al opgestaan, het is pas 7 uur. Nog in mijn boxer en mouwloos hemdje kom ik ik de slaapkamer uit en zie Lukas  bezig met het inladen van de auto. De voordeur staat open. 
Hij wil op tijd vertrekken. We worden tegen de middag  ginder verwacht. 'Ga jij maar in de douche. Tegen dan staat het ontbijt klaar.'
Ik haast me. Hij zit op me te wachten aan tafel wanneer ik gewassen en geschoren mijn opwachting maak.
'Je koffer moet er nog bij en dat wordt nipt.'
De buurvrouw komt gehaast aangelopen wanneer ik mijn koffer in de wagen laat passen. Ik versta geen woord van wat ze tegen Lukas zegt. Het gaat ook over mij begrijp ik. Lukas krijgt een Tupperware taartvorm  in zijn handen gedrukt. Ze heeft een cake gebakken. Die moet mee. Ze geven elkaar een kus die als afscheid zal bedoeld zijn. Bij het vertrek staat ze ons na te wuiven.
'We zijn zielsverwanten.' Lukas glimlacht. 'De cake heeft ze speciaal gebakken om mee te nemen.'
'Wat wist ze te vertellen?'
'Dat je een knapperd bent. Haha, nu goed? En dat ik er moest van genieten en zo.'
Het is een half  uurtje rijden. Berken -en dennenbossen omzomen de weg. Af en toe schittert een meer in de zon. Wat is er weinig verkeer op de weg. De huizen staan schaars ingeplant een eind buiten de stad. We zijn de eerste gasten die arriveren. We worden hartelijk ontvangen. Lukas heeft een fles rode wijn als presentje meegenomen.
'Handig dat jullie er al zijn.' zegt onze gastheer in keurig Engels. Ik maak jullie wegwijs en daarna kunnen jullie je spullen binnen dragen.'
Het verblijf is prachtig gelegen aan een meer.  Een vlonderpad leidt van het huis naar een staketsel van waar je in het meer kan springen.
'Je kan kiezen tussen de gastenkamer, die is met stapelbed of de grote kamer. Ik veronderstel dat jullie het tweepersoonsbed kiezen.' Hij zegt het met een uitgestreken gezicht. Die is er dus van  op de hoogte dat ik iets meer dan gewoon een buitenlandse vriend van Lukas ben. We mogen beschikken over alle aanwezige gerief. Lukas' baas toont een paar hengels in het berghok ingeval we willen vissen. Daar staan ook de peddels van het bootje dat omgekeerd op de oever ligt.We pakken onze valiezen uit in de gastenkamer omdat daar ruimte is. De lakens die Lukas mee heeft passen gelukkig op  het tweepersoonsbed. Ons proviand laat hij voorlopig in de auto behalve de verse dingen. De gasten sijpelen toe, de meesten met partner. Men doet moeite om Engels tegen me te spreken zodat ik er niet voor spek en bonen bij sta. De vodka vloeit en de sfeer is vrolijk. Lukas hoeft me niet bij het handje te houden. Ik zie hem ontspannen praten en lachen in zijn eigen milieu. Af en toe komt hij attent polsen hoe ik het stel.
'Amuseer jij je maar en trek je van mij niets aan.' stel ik hem gerust.
Plots wordt er heel hard geroepen. Enkelen huilen als wolven.'
Wat betekent dit?' vraag ik verbaasd.'
'Ze doen de Floxa.' zegt mijn gesprekspartner. 'Ze zijn daar ooit mee begonnen ergens in Zweden, zo hard mogelijk roepen op een bepaald moment. De studenten in Turku doen dat op afgesproken momenten. Dan doet iedereen zijn raam open om zo hard mogelijk te roepen. Best gek als je in de stad bent.'
De barbecue krijgt veel vis op de rooster. Ook de rendierburger werk ik met smaak naar binnen.
De gasten verdwijnen naar huis.  Ik heb geen tijdsbesef meer. Ook de jarige en zijn vrouw nemen afscheid van ons. Jij ruimt de boel hier op, dat is je huur, lacht de baas naar Lukas. Hij slaagt er in me buiten het gehoor van Lukas het volgende te zeggen: 'Lukas is een goeie kerel, misschien een beetje te goed voor deze wereld'. Ik krijg een schouderklopje. Zijn uitspraak pakt me.
Lukas sakkert op Jarno. 'Jarno heeft weer teveel gedronken, het is altijd hetzelfde.' Omdat Jarno alleen met de auto is, heeft men hem aangemaand te blijven slapen.
'Waar slaap ik?' vraagt hij.
'Voor mijn part buiten.' bijt Lukas.
'We zijn nog twee weken  hier' troost ik Lukas.
Jarno slaapt in de leefruimte op de canapé. Het is de hele nacht min of meer licht gebleven. Het gaat tenslotte schemeren maar donker wordt het nooit. Thuis slaap ik liefst in het donker. Om vijf uur 's morgens ligt Jarno stevig te ronken wanneer ik naar het toilet moet. Om zes uur maakt Lukas hem wakker. 'Goedemorgen. Tijd om op te staan.'
Het is hard ontwaken voor de jongeman. Hij moet ongeveer onze leeftijd hebben. Tegen negenen heeft hij mee de afwas gedaan onder lichte dwang. Ik lach vanbinnen hoe ik een licht geïrriteerde Lukas Jarno zie buitenwerken.

Lukas heeft het vuur van de oven aangestoken voor we vertrekken voor een wandeling rond het meer en legt me de principes van de sauna uit. 'Wanneer we terug zijn, is de sauna op temperatuur. Bedoeling is in de sauna te blijven tot we goed gezweet hebben. Zolang je je comfortabel voelt blijven we binnen. Vrouwen en mannen gaan apart maar families en vaak ook vrienden gaan gemengd. In de winter kunnen we na de sauna door de sneeuw rollen. Wij zullen in het meer springen, wat heb jij geluk. Er volgt een tweede sessie maar minder lang, waarna we opnieuw te water zullen gaan. Je zal je een compleet andere mens voelen straks.'
We doen onze wandelschoenen aan voor een tocht van enkele uren aan de omvang van het meer te zien en volgens de GPS. Je hoort onderweg enkel gefluit van vogels en het knisperende geluid van openspringende dennenappels. 
'Bij ons hoor je overal geluid.' zeg ik. 'Bijna nergens, behalve in het zuiden van het land, ontsnap je aan het achtergrondgeluid  van de snelwegen.'
Ik ga aan het water voelen. Ik  verlaat het pad en voel met een hand. 'Het is nogal fris.'
'Lukas lacht. 'Het is zomer, hoe kan het koud zijn? In de winter hakken ze soms een gat in het ijs om in het water te kunnen.'
'De sauna is op temperatuur stelt Lukas vast wanneer we teruggekeerd zijn. We nemen om de beurt een douche. Ik na Lukas. Even zie ik hem helemaal. Hij stapt nat de cabine in. Toch een beetje confronterend vind ik wanneer ik hem vervoeg. Ik zet me op het handdoekje dat klaar ligt op de houten bank tegenover hem. Hoewel Lukas spiernaakt zit, sla ik toch de tweede handdoek over mijn edele delen. Het duurt een tijd voor ik echt zweet.
'Ik begin het warm te krijgen.' zeg ik.
'Ha, goed, dan is het tijd om te zweten.' Hij gooit water op de stenen en vanaf dan begint het overvloedig zweten.
'Gaat het nog?' vraagt hij regelmatig. Ik laat hem beslissen wanneer het tijd is om naar buiten te gaan. Hij drijft de spot met me wanneer hij me ziet aarzelen om te water te gaan.
'Gebruik een laddertje om in het water te gaan of kies voor de korte pijn en spring.' Ik besluit te springen. Ik ben snel terug uit het water en zet me bibberend op het staketsel.
Lukas zwemt een rondje en vervoegt zich dan bij mij om te drogen in de zon. Hij zit met opgetrokken knieën naar het water te turen. In die houding liggen zijn wervels als een rijtje bobbels op zijn rug. Zijn haardos eindigt op een puntje in zijn nek. Schijnt dat zoiets erfelijk is. De laatste waterdruppels ontsnappen via dat puntje uit zijn drogende haren. Visgraatpatroon ingeplante haartjes sieren zijn nek van zijn haarlijn tot een eind onder zijn zevende nekwervel. Ik ben gestopt met klappertanden. Ik wrijf over mijn benen om de druppels te verdelen en sneller droog te raken. Ik voel me naakter in de open lucht dan in de sauna. De zon voelt warm op mijn huid maar niet meedogenloos.
'Is dit gepland?' Af en toe ontsnappen er gedachten uit mijn mond. Zo ben ik, spontaan, soms iets te onnadenkend. Lukas reageert onmiddellijk. 
'Welk plan? Moet ik een plan hebben? Ik schrik van zijn heftigheid. 'Denk je dat ik zo in elkaar zit? Kom we gaan terug naar binnen.'
Als ik gekleed zou zijn, zou ik mogelijk zijn hand genomen hebben. Dit kan nu niet, het zou een andere betekenis krijgen. Het is trouwens het verkeerde moment, de stemming is heel even anders.
We zitten voor de tweede keer in de sauna. Er is weinig licht. Ik zie Lukas voldoende. Hij zit weer naakt op zijn handdoekje. Ik heb mijn preutsheid laten varen en bedek mezelf niet meer. Lukas giet een pollepel water op de hete stenen en reikt me een flesje bier aan, dat hij net mee naar binnen nam. 
'Altijd goed blijven drinken want we zweten veel.' Hij klinkt opnieuw kalm. 'Sorry dat ik zo heftig reageerde. Dat is de aard van het beestje. Ik ben niet boos. Ik ben geen bidsprinkhaan die het gunstige moment afwacht om je te vangen. Je uit de kleren zien gaan, daar droom ik al lang van. Genieten van een sauna hoeft niet te leiden tot meer. Ik hoef me niet te schamen omdat ik ogen in mijn kop heb. Zelf was ik 'verslaafd' aan mijn eerste relatie door de passionele seks die we hadden en de uiterlijke schoonheid van mijn toenmalige partner, hoewel ik wist dat zijn normen en waarden niet goed voor mijn rust en welbevinden waren, niet de mijne waren dus. Maar ik kwam niet los van hem. Ik wilde niet onder ogen zien wat ik al lang dacht. Tot ik hem tijdens een ruzie confronteerde met mijn vermoedens en ik de knoop heb doorgehakt. Na mijn breuk met Finnar zag ik pas in wat werkelijk belangrijk is. We hebben nu een heel jaar gepraat en ik weet dat je mijn 'seelenverwant' bent.' 
'Bij mij  voelt het ook zo. Ik ben met gespannen zenuwen van het vliegtuig gestapt. Dan zag ik jou. Het is als thuis komen bij jou. Ik had al een klik met je de eerste keer dat ik je zag. De rest is geleidelijk gekomen. Je weet niet hoe vaak ik je foto's bekeken heb. Bij momenten heb ik het verwenst dat je ze gestuurd hebt.'
'Er zat toch niks aanstootgevend tussen.'
'Dat niet. Je staat er toch op een aantal ten voeten uit op. Een beetje fantasie doet de rest. Het belette me een tijd na te denken over wat ik precies wilde. Ik wilde niet gewoon bij je op vakantie komen. Ik zou me kunnen onderdompelen in de sfeer die een vakantie meebrengt. We zouden seks kunnen hebben in dat kader. Daarna zou ik vrijblijvend terug naar huis gaan met het idee dat ik een leuke vakantie gehad had. Dat wil ik dus niet.'
'We zitten op dezelfde golflengte. Ik ben een beetje de kat uit de boom aan het kijken en jij ook, vermoed ik. Jij bent het. Daar ben ik de laatste dagen volledig van overtuigd geraakt. Van mij mag het. We zouden kunnen wachten tot het afscheid dichterbij komt. Jij bent de andere stem, de andere helft van ons twee.'
Ik heb tussen de regels gelezen wat hij bedoelt.
'In hoeverre heeft dat zin? Wachten om wat te weten te komen?'
Ik onderga de weldoende werking van de nieuwe warmte. De lome warmte van de sauna verandert helderheid in gelukzaligheid.
Een soort schroom om een kostbaar juweel aan te raken, weerhoudt me om dichtbij Lukas te gaan zitten. Niets overhaast doen.  
De sauna is een soort heiligdom. Je doet daar geen intieme dingen, maar dat weet ik op dat moment nog niet. We blijven korter in de warmte dan de eerste sessie, lopen naar buiten en springen samen in het water. Ik durf een rondje zwemmen bij de temperatuurschok voor ik me op het droge hijs.

'Ik beken dat ik je graag helemaal wilde zien.' zegt Lukas in herhaling vallend terwijl we ons door de zon laten opdrogen.' Nee, geen  doortrapt plan. Maar jij bent mijn natte droom.' Hij kijkt me vrank aan.
Die 'natte droom' is een trigger die mijn slappe aanhangsel in beweging zet. Het bosje zwart schaamhaar zit halvemaanvormig rond zijn piemel gedrapeerd. Dat trekt de aandacht. Ik heb een rosse bos, een stuk minder aantrekkelijk. Niet dat de kleur van schaamhaar ook maar een beetje je schoonheid bepaalt. Hij mist een pretstreepje. Lukas is rond op alle gebied. Hij heeft een kleine ronde neus, ronde schouders en mooi gevormde armen. Zijn dijen hebben inhoud en toch is hij een fijn gevormde jongen. Hij is best mager toch ontbreken pezige of hoekige lichaamseigenschappen. Wat een lelijke omschrijving van een prachtige jongen.
Zijn voeten schommelen rusteloos over het water.
‘Ik merk dat je ergens zin in hebt.’
‘Spreek eens voor jezelf.’
‘Ja, nu je het zegt, het was me ontgaan. Je hebt me afgeleid.’ Lukas kijkt demonstratief naar beneden.
‘Flauwe plezante ben je.’ lach ik. Ik volg zijn blik en vervolg: 'Jouw boompje kan je niet zomaar omduwen.'
'De jouwe kan ook tegen een stootje. Uit welk hout is hij gesneden?'
'De zegevlier.' wil ik zeggen. Het Engelse woord is me onbekend. 'Van hetzelfde hout als Harry Potters' toverstok'.
'Top antwoord.'
Het is geen top antwoord. Het is flauw gezwets, gevoed door innerlijk verlangen, weet ik.
'De jouwe?'
'Sequioa.'
'Die kunnen heel groot worden.'
'Wees daar maar zeker van.'
'Vergeleken met wat ik zie, denk ik aan iets anders, een bonsai of zo.'
'Wat ben je grappig. Je moet ze veel liefde geven. Dan groeien ze goed. Kan jij iets extra met de jouwe?'
'Soms komt er iets uit.' dat zal je niet bedoelen.  'Als ik mij concentreer, geeft hij licht in het donker.'
'Laat eens zien.' vraagt Lukas overdreven geïnteresseerd.
'Je kan het niet zien overdag. Later misschien als het donker is. Weet je, het is handig als ik 's nachts naar het toilet moet.'
'Lekker gesprek.' zegt hij.
'Lekker kort op de bal.'
Lukas verstaat mijn letterlijk vertaalde uitdrukking niet en vindt ze hilarisch. Nederlands-Engels-Fins en dan uitdrukkingen gebruiken dat is vaak lachwekkend.
'Kan nog korter op de bal.' zegt hij en schuift een poepje in mijn richting op. Zijn natte bips heeft een donkere vlek op het hout achter gelaten. Naast mij zie ik een gelijkaardige donkergrijze tint want ik nader hem langzaam van de andere kant.
'Je moet je tot niets verplicht voelen.’ gaat hij onverstoord verder.
‘Is er een weg terug op het moment.’
Hij wijst naar het water: ‘Jawel, we kunnen weer in het water springen.’
‘En daarna terug hier komen zitten? Dan blijven we bezig. Zie ons hier nu zitten. Wat een potsierlijk gezicht.'
'Zullen we naar binnen gaan?'
'Ja, we zijn droog.'
Even later liggen we op onze rug op bed, één hand op de ander zijn buik.
'Heb je speciale wensen?'
'Zo dicht mogelijk bij jou zijn.'
'Je kan zo'n mooie dingen zeggen. Dat wil ik ook. Ik heb een banale wens. Ik wil dat je je scheert.''
Deed ik al vanmorgen.'
'Weet ik maar ik haat stoppels.'
Lukas legt zijn handen op mijn schouder en kijkt mee in de spiegel. Hij raakt mijn billen. Ik weet waarmee. Ik probeer me op het scheren te concentreren. Lukas pakt de spuitbus scheerschuim van het schap. Ik zie hem vaag het etiket bestuderen. Ik hoor het typische 'spuiten van schuim' geluid en voel het koele, zachte goedje zich een weg zoeken in mijn bilspleet. Ik zet een stap opzij, ontsnappend aan nog meer.
'Je maakt misbruik van de situatie.'
'Ik zal het nooit meer doen.' Hij zet de flacon terug waar ze hoort.De spiegel hangt net iets te laag.Wat voorovergebogen en met de benen in lichte spreidstand zet in mijn scheerbeurt verder. Moeiteloos glijdt hij door het  spul tot tussen mijn ballen en onder mijn schacht. Ik zie zijn stijve beladen met een witte kraag opduiken tussen mijn benen en klem hem vast. Hij houdt zich stil tot ik de laatste stoppels tot tegen mijn huid afgesneden heb, voor ik zijn piemel de vrijheid geef.
'Zie, hij zit helemaal onder het schuim.'
Lukas grijnst baldadig. Ik wrijf met de handdoek mijn eigen zaak schoon en geef hem door aan Lukas.
'Hier schoonvegen en je daarna scheren.'
Ik vouw mijn armen om zijn buik wanneer hij zich inzeept. Mijn kin ligt tussen zijn schouderbladen. Hij moet voelen hoe hard ik ben.
'Ik ben veel beleefder dan jij.' fluister ik hem in.'
Ga je dat kunnen volhouden?'
'Moeilijk want ik voel me een hongerige wolf.'
‘Wat wil je daar mee zeggen? Ik heb grote tanden om jou beter te kunnen op eten? Of ik heb een hele grote … om jou beter te kunnen…? Ik ben grootmoeder niet. Ik ben roodkapje. Dus pas maar op.'
We liggen na de scheersessie opnieuw op bed. Zijn handen voelen aan mijn gezicht. Het plagen is niet voorbij.
‘Ik heb een tweede wens bedacht: ik wil niet dat je klaar komt.’ zegt Lukas.
‘Dat wordt een moeilijke want dit lijkt me onvermijdelijk.’
‘Ofwel niet vooraleer het donker is. Omdat het niet donker zal worden, stel ik voor dat we naar buiten gaan als het moeilijk wordt.' 
'Dat lijkt me een goed compromis. Kan je van me verlangen dat ik niet te vroeg kom? Ik ga toch even de keukenrol halen.'
Ik leg de rol aan het hoofdeinde. Daarna praten we niet meer. Lukas legt zijn hoofd op mijn borst. Mijn eigen hart klopt tot in mijn trommelvliezen. Ik begrijp zijn wens en heb geduldige handen. De tijd komt dat ik op het randje balanceer.
'Gaat het nog?' vraagt hij. Ik neem de keukenrol dichterbij.
'Wil je met me naar buiten?'
'Hoeft niet per se.'
'Ik wil die herinnering hebben.' Hij leidt me tot op het staketsel. 'Zal ik je trekken?'
'Liever zo dicht mogelijk tegen je aan.' fluister ik hem omhelzend.
'Net gemorst kaarsvet.  ...  beetje minder warm.... scheelt maar weinig van temperatuur denk ik.'  lacht hij wanneer we de donkere vlekken op het grijze hout aan onze voeten bekijken.  
'Tijd om te springen.'
We gaan slapen omdat dat  zo hoort. We doen een pyjama aan omdat we geen van beiden naaktslapers zijn.
Is het ochtend of is het nog nacht? Lukas' hoofdhaar glanst en is pikzwart. Ik voel er aan. Zijn haar is dik, hoewel hij geen sterke baard heeft en weinig lichaamsbeharing.
'Je maakt me wakker.'
'Sorry, ik wilde je niet wekken.'
'Ik was ontwaakt; ik bedoel het anders.' Hij leidt mijn hand zijn pyjamabroek binnen. Ik voel meteen wat hij wil zeggen. Het duurt niet lang voor hij naakt boven op me zit en me van mijn nachtkledij ontdoet. Gulzig vindt zijn tong die van mij. Goed dat de keukenrol in de buurt is.
We douchen achteraf en ik voel me down. Het is zo en is er is geen enkele reden toe.
Wat doe ik hier? Waar leidt dit toe?  In welk avontuur ben ik me aan het storten?
'Wat doen we vandaag?' vraagt Lukas tijdens het ontbijt.
'We neuken, we wandelen, we eten, we gaan in de sauna en we neuken.'
'Je moet niks doen van me wat je zelf niet wil.' Het klinkt hard uit zijn mond en de stilte die volgt is oorverdovend.
Ik besef dat me iets is ontglipt wat ik niet had moeten zeggen. Ik heb er meteen spijt van.
Het geschreven woord kan afgewogen worden en dingen verbergen.
Hoeveel weet ik van deze vreemde jongen?
Waarom is hij zo ontvlambaar?

Gesloten