Een vreemde (deel 4)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 4)

Bericht door Amexic » za 09 nov 2019, 21:14

Een vreemde (deel 4)

Ik heb mijn schrijfsel aan Lukas onderbroken en herleef mijn scherpe herinneringen. 

‘We betreden een donker huis. Zijn ouders zijn al gaan slapen. We proberen zo stil mogelijk te zijn en hij knipt weinig lichten aan. Ik ben op het aanbod van Ludwig om te blijven slapen ingegaan, goed wetende dat hij homo is. Dit geeft de avond een extra dimensie. Die gedachte maakt me zenuwachtig. Ik voel me zeker tot hem aangetrokken. Verliefd ben ik niet. Het is eerder toegeven aan een drang. Ik voel me niet fysiek geprikkeld daarvoor ben ik te onzeker. Ik kan Ludwig niet inschatten en ik mis elke ervaring. Daarom ben ik extra voorzichtig. We poetsen samen onze tanden, een tandenborstel heb ik bij in mijn boekentas. Verder zitten daar ook een propere onderbroek en propere sokken in voor morgen. Dat vind ik meer dan genoeg om bij in een boekentas te proppen.
Ik volg hem naar zijn slaapkamer. ‘Jij mag in mijn bed slapen.’ zegt hij. 'Ik zal beneden in de zetel gaan slapen.' Hij verdwijnt discreet en ik kleed me uit tot op mijn onderbroek. Een pyjama meenemen vond ik te veel gedoe. Het heeft iets in zijn bed te liggen, om te slapen in zijn heiligdom waar hij... Het heeft iets sacraal en het roept een licht verlangen naar Ludwig zelf op. Ik krijg niet de kans om in slaap te vallen.
‘Vind je het erg als ik er toch bij kom?’
Ik heb hem niet horen binnen komen. Ik heb geen neen of ja gezegd en dus ligt hij kort daarna mee onder het dekbed. Ik hap naar adem terwijl ik zijn aanwezigheid al is het zonder lichaamscontact, als zeer nabij ervaar. Hij ligt achter me, ik op mijn zij. Ik ben wat naar de rand van het éénpersoonsbed opgeschoven om plaats te maken. Dit heeft gevolgen. Gelukkig ziet mijn piemel tussen mijn benen geklemd zodat een stijve onderdrukt wordt. Het kan vreemd klinken: ik zou hem zo kunnen laten ontsnappen en keihard worden maar ik houd alles onder controle. Mijn hart bonkt in mijn keel. Eerst maakt hij met een knie contact met mijn knieholte en daarna schuifelt zijn bovenlichaam tegen me aan. Hij heeft een pyjama met lange broek en lange mouwen aan, enkel de stof voel ik…. en zijn warmte. Ik lig verstijfd en Ludwig beweegt ook niet. Zou hij een stijve hebben? Ik druk zeer langzaam om niet op te vallen, mijn staartbeen iets naar achter. Ik merk niets op bij hem. Onwaarschijnlijk dat ik op deze manier toch in slaap gevallen ben. Ik word midden in de nacht wakker en merk dat Ludwig slaapt. Hij heeft een hand op de naakte huid van mijn lenden liggen. Zou hij die daar bewust gelegd hebben? Ik heb een harde nu en na lang roerloos wakker liggen sukkel ik opnieuw in slaap tegen mijn verwachting in. Het is Ludwigs’ wekker die me wekt.
‘Goed geslapen?’ vraagt hij.
‘Vreselijk, ik snap niet dat jij zo wel goed hebt geslapen.’ 
'Moeilijk in slaap geraakt maar dan in één ruk doorgeslapen. Sorry, ik had beneden in de zetel moeten blijven liggen.’ 
‘Dat nu ook weer niet.’Er is iets veranderd tussen ons. We wisselen in de klas een ander soort blikken uit.'
Blijf je weer slapen?'  vraagt Ludwig een paar dagen voor de volgende voorstelling. Ik merk aan zijn onvaste stem dat hij gespannen is.
'Als ik van je mag, ja dan.' 
'Waarom zou je niet mogen?' 
'Als ik me niet goed gedragen had of zo.' Belachelijke uitspraak van me.
'Ik heb je niet gevraagd om braaf te blijven.'
Ik word de volgende dagen heen en weer geslingerd tussen een groot en onbestemd verlangen en 'ik weet niet wat ik moet en hoe'. Mijn moeder merkt dat er iets aan de hand is met me. 'Je bent zo zwijgzaam.' zegt ze. Als ze zoiets vraagt, wil ze iets losweken.
'Alles is moeilijk.' antwoord ik. Ik ben een ondoordringbare vesting.
'Moeilijk is een gedachte die alleen in je hoofd bestaat. Je geraakt er alleen van af door te durven en door te blijven proberen.' Ze is goed in dit soort antwoorden. Ze dwingt me niet iets prijs te geven en ik  kan sterkte putten uit haar wijze woorden. 

Na de tweede voorstelling spoeden we ons opnieuw naar Ludwigs huis. Ik heb de fiets van zijn vader mogen lenen, net als een paar weken geleden. De spanning laait op. 'Ik heb je niet gevraagd om braaf te blijven.' zei hij. Over die suggestieve opmerking heb ik nagedacht. Hij is best ad rem. Je verwacht dat niet van hem. We herhalen het ritueel van tanden poetsen. Hij kleedt zich om in de badkamer. Ik kleed me uit in zijn slaapkamer. Hij heeft dezelfde originele pyjama aan wanneer hij in de kamer verschijnt. 'Never stop dreaming' staat erop op gedrukt. Ik heb slechts een onderbroek aan, een boxer brief, een aanspannende boxer. Hij knipt het licht uit terwijl ik snel onder het dekbed schuif. Ludwig gaat niet naar beneden om in de zetel te slapen. Hij kruipt onmiddellijk met me mee in bed. We liggen op onze rug. Zijn vingers beroeren ongevraagd mijn buik. Mijn piemel heeft voldoende vrijheid om de stof omhoog te duwen. In de klas krijg ik vaak al een stijve van een paar centimeter blote huid boven een favoriete jongensknie. Op deze manier is het hek helemaal van de dam. Hij heeft bereik van aan mijn dijen tot aan mijn borst. Ik laat zijn vingertoppen ongehinderd over mijn vel dartelen, hoe zou je zelf zijn. ‘k Voel de spanning in mijn onderbroek toenemen. Ik probeer blote huid te vinden.
Zijn buik is nauwelijks bereikbaar voor mijn begerige vingers. De zijne gaan onder mijn navel naar beneden. Zijn vingertoppen glijden onder de rand van mijn onderbroek. Ik voel ze in de bovenste centimeters van mijn schaamhaar friemelen.
‘Dit is niet eerlijk. Ik kan nergens aan.’ protesteer ik.
'Trek jij je soms af?'
'Ja, natuurlijk, ja. Waarom moet je dat weten?'
'Zomaar. Ik vraag me dat al een hele tijd af. Wanneer was je laatste keer?'
'Zeg, het begint op een ondervraging te lijken. Vorige week of zo. En jij?'
'Gisteren. Ik kon niet meer wachten tot vandaag.'
In de klas ben ik de zelfzekere of ik speel dat rolletje op zijn minst. Ludwig is het mietje. Hier naast me lijkt het omgekeerd. Terwijl ik twijfel en niet weet wat doen, neemt hij het initiatief.
‘Wacht even.’ Hij wroet, schopt met een voet tegen mijn linker knie en stoot met een elleboog tegen mijn ribben. ‘Zo beter?’ Hij neemt mijn linkerhand en leidt ze naar zijn rechter bil.
Ik strijk behoedzaam langs zijn dij naar omhoog via zijn lenden zonder iets van kleding tegen te komen. 'Hé, je hebt alles uitgespeeld.'
‘Kan dat kwaad in het donker?’ Zijn vraag is uitdagend daarenboven heeft hij het randje van mijn onderbroek te pakken.
‘De jouwe moet ook uit.’ Zo’n kordaatheid verrast me van een Ludwig. De duisternis helpt tegen de schroom. Ik aarzel niet. Ik mag dan een ervaren doe-het-zelver zijn, een genieter van mijn eigen zachtheid, dit is zoveel beter. Zijn huid, mijn huid, zijn handen en de mijne maken de ervaring tot het dubbele van wat ik bij mezelf kan. We blijven eerst lange tijd voorzichtig. Wanneer piemels piemels raken en ook onze handen deze zone betreden, heeft dit niets met masturberen te maken maar alles met de liefde bedrijven. Het leidt tot een soort zelfontbranding.
We zijn er geen van beiden op voorzien. Ik ben overweldigd van wat tussen ons gebeurd is. Wat ik altijd geweten heb, is bevestigd: ik ben homo. Het haalt mijn hele leven overhoop. Het leven bestaat intussen uit wachten. Ongeduldig wachten tot opnieuw twee weken gepasseerd zijn. De hormonen gieren door mijn lijf. Was het allemaal maar zo simpel. Ik betrap Ludwig er op dat hij vaak naar me zit te kijken in de klas. Of ben ik het die verliefd is? Hij is een lieve jongen en best knap geworden: dat magere knaapje van vroeger herinner ik me levendig. Ludwig is mijn type niet. Hij heeft geen ruggengraat, zoals al aangehaald. Die overtuiging houd ik. Het is zo dubbel. Het voelde zo goed te vrijen met Ludwig. Ik verlang sterker naar hem dan ooit. Ik wil het niet. Ik wil me niet laten meeslepen. Eigenlijk wil ik niet toegeven aan mijn verlangens. Ik wil zelfs geen homo zijn maar weet dat ik binnenkort gespannen het einde van de derde voorstelling zal zitten afwachten. Er komt een derde overnachting. Zoveel is zeker.

Net als voorgaande keren sluipen we na de voorstelling zo stil mogelijk Ludwigs' huis in om geen ouders te storen.
Samen tanden poetsen. Hij kijkt naar me in de spiegel op een manier dat ik ... Ach ik weet gewoon wat we gaan doen, dat is voldoende om daar beneden iets in beweging te zetten... Mijn hart gaat tekeer. Hij blijft niet achter in de badkamer. Ik voel me onbeholpen wanneer we samen in zijn kamer staan. Ludwig neemt zijn pyjama van onder zijn hoofdkussen samen met twee washandjes. Zijn pyjama legt hij op de zitting van de stoel. Hij wappert even met de washandjes voor hij ze aan het hoofdeinde van zijn bed deponeert.
'Vorige keer was nogal... Mijn hele bed plakte.' 
'Ja dom van ons. Er zaten overal van die koude natte plekken op de lakens.'
Hij neemt zijn tijd om zich uit te kleden. Ik krijg ruim de tijd om de bult in zijn geruite boxershort te bewonderen. Daarna zie ik zijn stijve. Het zou stom zijn om mijn onderbroek aan te houden. Hij wacht duidelijk tot ik mezelf aan hem toon. Het voelt wat onwezenlijk om zo naakt te zijn en bekeken te worden. Ik laat me onder de lakens glijden en Ludwig ploft zich onmiddellijk naast me neer. Het bed kraakt vervaarlijk.
'Voorzichtig, straks staan je ouders hier.'
'Zou niet erg zijn.'
'Je bluft. Dat willen we echt niet.'
'Ze weten dat jij bij me slaapt en niet in het lege bed van mijn zus.'
'Ze weten dus dat jij, dat wij...'
'Jawel.' zegt Ludwig met overtuiging.'
We kunnen beter stil zijn. Je bent het licht vergeten uit doen.'
'Ach, ik heb geen zin om op te staan.' Het bed staat met één zijkant tegen de muur en ik zou over hem moeten kruipen om aan de schakelaar te kunnen. 
Je zou dit het voorspel kunnen noemen. Ik weet nauwelijks de betekenis van het woord. Mijn zinnen staan op scherp. Ludwig kijkt vreemd ernstig en bloost. 'Je bent zo serieus.' onderbreek ik het geconcentreerde voelen.
'Jij niet!' Hij prikt een wijsvinger in mijn buik. Terwijl hij zich rechtop zet en met gespreide benen over me knielt, glijdt het dekbed van hem af. Hij goochelt de twee washandjes te voorschijn: 'Die gaan van pas komen.'
Ik leg het mijne naast me.
'Was best vies de vorige keer.'
'Vooral al dat sperma van jou. 'k Moest dagen wachten tot mijn moeder de was deed. Gelukkig was het spul opgedroogd.'
Ik streel zijn kale bovenbenen. Ik kijk tussen zijn schaamteloos gespreide benen naar zijn harde piemel die boven een donkere pluk schaamhaar uit torent. Ludwig ontbloot mijn eikel en krijgt de voorhuid er met moeite terug over. Gewaagd! Als hij dat durft, dan ik ook bij hem. Ik laat mijn handen langs de binnenkant van zijn benen omhoog glijden. Zijn ballen: ik kietel ze, ik aai ze, ik pak ze vast. Zijn ademhaling wordt dieper.
Ik denk eerst dat hij me zal gaan trekken maar hij buigt zich over me. Hij legt zich boven op me. Zijn warme adem blaast in mijn nek. Ik zoek voeling met zijn schaambeen in de schommelbeweging die we uitvinden. Mijn handen knijpen in de malse spieren van zijn ritmisch samentrekkende poep. Hemels.

Leuke ervaringen willen we nogmaals beleven. Dat zit diep in het hoofd. Er volgt een vierde en een vijfde keer 'met Ludwig'... telkens gekoppeld aan het theaterabonnement.
Met de laatste voorstelling komt een einde aan onze nachtelijke avonturen.
Ludwig vraagt me om op een zaterdag of zo nogmaals af te spreken. Vanzelfsprekend zou ik dan blijven slapen.
Ben ik verliefd op hem? Ik heb een probleem want ik denk van niet.
Ik heb iets totaal verkeerd ingeschat. Ik wil niet met Ludwig.
'Liever niet.' antwoord ik.
Ik speel een rolletje in de klas, dat van vlotte jongen. Ludwig lijkt verlegen en onzeker. Dat is zijn rol. Lijkt me een lastigere dan de mijne. Ik weet het niet. Het is allemaal schijn. Ik koester mijn populariteit in de klas. Het is een grote leugen.  Schuldgevoelens, twijfel, hormonen... die ongelukkige combinatie maken mijn leven op het moment. De rest is een dun buitenste schilletje. Niet zozeer het op jongens vallen speelt me parten. Daar ben ik min of meer door. Ik voel me schuldig dat ik Ludwig in de steek heb gelaten. Ik ben niet klaar voor een relatie. De verboden vrucht smaakt eerst zoet. Een bittere nasmaak volgt. Ik ben een verrader. Ik heb hem pijn gedaan. Met een paar woorden heb ik hem gedumpt en hij heeft het begrepen. Hij mijdt me. Ik heb schrik dat hij uit de biecht gaat klappen uit wraak. Hij houdt zijn mond. Ludwig is niet uit de kast op school dat maakt mijn bezorgdheid onterecht.

Het is zoals bij zwoel weer in de zomer. vertroebelt de horizon. Er is een weeromslag op komst. Dan is er onweer, dat overgaat in regen. Het lijkt of het nooit meer gaat stoppen. Een langdurige periode met wisselvallig weer volgt. Geen continue regen maar de onstabiliteit in de atmosfeer brengt buien en tussendoor toch zon. Je weet dat het ooit terug mooi weer wordt, gelukkig maar.  
Op Internet ga ik op verkenning. ‘Mijn eerste keer ‘ typ ik. Ik kom veel vunzigheid tegen. Vaak kijk ik gebiologeerd. Het steekt me snel tegen. Ik vind ook serieuze lectuur. Ik ben helemaal niet uniek. Veel herken ik bij mezelf. ‘Coming out’ levert eveneens veel stof tot nadenken op. Stilaan klaart de hemel op. Het wordt langzaam terug mooi weer in mijn leven. Dat duurt maanden. Met Ludwig kreeg ik de ervaring: ik ben echt homo. Ik ben hem dankbaar daarom. Het volgende schooljaar zit hij niet meer bij me in de klas. Hij wordt opnieuw een vreemde. Ik koester de beleving die ik met hem had maar ik ben nooit echt op hem gesteld geweest. Ik heb de indruk dat het dieper zat bij hem. In elk geval heeft hij niet verder aangedrongen. Met de opgedane ervaring sta ik steviger op mijn benen. Mijn twijfel is verdwenen. Over mijn ‘uit de kast komen’ heb ik weinig te vertellen. Ik moet dringend naar buiten en doe dat ook in het volgende schooljaar: eerst thuis en daarna op school.
'Is het dat maar…' is mijn ervaring, kort samengevat.
Ludwig wenst me zelfs proficiat.'

Ik beschrijf deze belangrijke periode uit mijn schooltijd  summier aan Lukas. Maar zelfs de gekuiste versie wordt een hele boterham. Ze is ontdaan van intieme details maar zonder censuur want dat zou de waarheid oneer aandoen. Dit besluit ik tenslotte aan Lukas:
'Wat ik als een openbaring beschouwde blijkt achteraf een ontluistering. Er bleef lang diepe spijt. Ik kan het pas jaren later een juiste plaats geven, zeg maar wanneer ik een volwassen kijk heb op wat een goede relatie verondersteld wordt in te houden. Van Ludwig heb ik na mijn schooltijd niets meer vernomen. Hij zal zeker zijn puberale onzekerheid zijn kwijtgespeeld. Mogelijk had het dan wel iets kunnen worden tussen ons, heb ik ooit gefantaseerd bij gebrek aan een partner.
Intussen heb ik nog steeds geen vriend, eigenlijk heb ik er nooit één gehad. Zo kort kan ik zijn. Zo heb je dus ook een antwoord op die vraag van jou. Ben ik te kieskeurig of te achterdochtig? Ik wacht op die ridder op het witte paard. Die moet per ongeluk komen. Ik wil zijn komst niet proberen te forceren.'

Lukas antwoordt snel:
'Heel erg bedankt voor je verhaal. Ik heb het al verschillende keren herlezen. Je schrijft ergens over wat je de verboden vrucht noemt. Waarom? Voel of voelde je dat zo aan?
Je pakt me op snelheid. Je motiveert me om mijn eigen verhaal te brengen. Het mijne laat ik wat eerder beginnen dan het jouwe. Het is bijna af. Tot heel binnenkort.'

Gesloten