Een vreemde (deel 3)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 3)

Bericht door Amexic » wo 30 okt 2019, 20:40

Een vreemde (deel 3)

'Pling.' doet mijn smartphone. Dat zal mijn moeder zijn. Ze stoort me zo weinig mogelijk maar wil altijd weten wanneer ik zal opstijgen of wanneer ik geland ben. Ongeruste ziel, des te meer omdat ze zelf vliegangst heeft. Het is Lukas. 'Ben blij dat ik je nog gezien heb. Verwens mezelf dat ik me zo vreemd gedragen heb. Goede vlucht.'
'Bedankt voor je gezelschap en prettige werkdag.' stuur ik terug.Weer zet hij me aan het denken. Hij heeft iets. Ik heb genoten van zijn helderheid en van zijn assertiviteit gisteren.  Het onwennige gesprek met hem vandaag brengt me in de war. Hij was aandoenlijk bedeesd. Ik snap dit gedrag niet. Tot mijn spijt ben ik niet in staat geweest hem op zijn gemak te stellen. Soms werk ik in het vliegtuig nog wat offline op mijn laptop. Kwestie van me niet te vervelen en verloren tijd nuttig door te brengen. Deze keer zit ik te mijmeren. 'Wat als...'  De gelegenheid maakt de dief, bedenk ik. Misschien is de uitdrukking te negatief.  Stel dat de jongen zich niet zo afwijzend had opgesteld. Meer, wat als hij zou hebben geflirt? Zou ik daar dan op ik gegaan zijn? Ik had de gelegenheid hem mee naar mijn hotelkamer proberen te krijgen. Een heel aantrekkelijke gedachte bij zo'n knappe jongen. Ik voel het fysieke gevolg van mijn gedachte. Toenadering zoeken, ik heb zoiets nog niet geprobeerd. Zou spannend kunnen zijn zo'n avontuur met een jongen als deze.  Ik heb van die jongens gezien in het stadspark, jongens die mannen proberen te versieren, mogelijk voor geld of misschien enkel voor de seks. Mij stoot het af. Ik moet iemand ontmoeten met wie het klikt. Zelden ben ik eenzaam. Ik heb voldoende vrienden. Hier zit ik op het vliegtuig en voel me alleen, een zeldzaam gevoel. Ga ik ooit een relatie hebben?  Ik ben geen jager. Het principe wie te erg op zoek gaat, vind de verkeerde, hang ik aan. Ik vind de noodzakelijke sociale contacten bij mijn collega's en bij de volleybalclub. Zo geraak ik helaas nooit aan een relatie. Lukas, nauwelijks meer dan zijn naam, weet ik van hem. Hij heeft indruk op me gemaakt. Ik hou van duidelijke mensen. Des te bevreemdend was zijn bezoek vanmorgen. Gelukkig heb ik mijn auto op de luchthaven geparkeerd, dan geraak ik vlot thuis. Ik haal onderweg een brood uit de broodautomaat. Geweldige uitvinding. Handig ook die automatische garagepoort. De studio die ik huur is klein maar nieuw en comfortabel. Bij een boterham met confituur lees ik een volgende SMS van Lukas. Of ik veilig geland ben. Een beetje geprikkeld door weeral een berichtje , tik ik in: 'Nee we zijn zonet neergestort.'  Ik bedenk me en wis het. Ik diep zijn visitekaartje op uit mijn portefeuille en stuur ik hem een e-mailtje.
'Hallo Lukas. Natuurlijk ben ik veilig geland. Het is zeker leuk met iemand als jij contact te houden. Toch ben ik niet van plan dat via SMS te doen. Het stoort me zelfs veel berichten te krijgen. Dus als je wil: mail me. Als ik aan het werk ben, zal ik niet antwoorden. In mijn vrije tijd wil ik graag iets van je lezen. We zien wel of we elkaar iets te vertellen hebben.' 
Er komt onmiddellijk antwoord. 'Beste Tom,  Bedankt voor je e-mailadres. Je hebt gelijk. Ik mag je niet te pas en te onpas storen. Zelf werk ik vaak 's avonds en dan is e-mail een geschikte manier om te communiceren. Ik zie een  pennenvriend in jou, als jij dat ook ziet zitten. We zien wel wat er van komt. Nu laat ik je voorlopig gerust. Tot een volgende mail dus,  Groetjes,  Lukas.' 
Ik laat Lukas ook met rust. Mijn gewone leven hervat: Ik heb het helemaal naar mijn zin. Werken is voor me meer dan geld verdienen. Het werk zelf en de collega's  bepalen mijn leven voor een belangrijk deel. Dat gaat verder dan het professionele. We gaan al eens op restaurant of op vrijdagavond na het werk iets drinken. Woensdagavond is volleybalavond. Die avond is heilig. Het is de enige vrijetijdsactiviteit die niet aan het werk gelinkt is. De weekends en een aantal avonden zijn van mij alleen. Is het omdat ik dan niets beters te doen heb dat ik Lukas antwoord? Of is het nieuwsgierigheid die geen naam heeft?  In elk geval heb ik Lukas een hele week 'gerust' gelaten. Het is vrijdagavond. Het is laat licht. De zon is van het terras. De muren geven hun warmte vrij. Het zal nog lang aangenaam blijven buiten. De buren hebben bezoek en tafelen na in de tuin. Het steekt me een beetje dat ik deze avond  niets om handen heb. Op een avond als deze hoor je de stad in te trekken met vrienden. Niet dat ik eenzaam ben. Het is wel een reden om Lukas te mailen. 'Dag Lukas. Hier ben ik dan, een poging tot 'pennenvriend'. Ik kan je gezicht een week later nog perfect oproepen. De hele trip naar Finland, Turku en de ontmoeting met jou was een positieve ervaring. Het was een mooie zomerdag en ik zit op m'n terras achter m'n laptop want binnen blijven zou zonde zijn. Waar te beginnen? Ik kom tot de vaststelling dat ik bitter weinig over je weet. Mag ik dus een hoop vragen op je afvuren, de domste eerst. Wat zijn je hobby's? Heb je broers of zussen? Hoe was je dag vandaag? Wat zijn je plannen voor het weekend? Omdat het niet eerlijk is je zoveel vragen te stellen, zal ik mezelf dezelfde vragen voorleggen, ter compensatie.'
Ik vertel over mijn eigen leven. Helaas heb ik weinig belangrijks te vertellen maar ik ben in de juiste stemming om in een rotvaart te typen.
'Dank je voor je lange mail. Hier zijn de antwoorden op je saaie vragen. Of misschien heb ik gewoon een saai leven.' antwoord Lukas. Zijn antwoord komt een dag later en het is ook een uitvoerige beschrijving. We zijn vertrokken met een ongeveer wekelijkse correspondentie. Ik ben geen Facebook aanhanger. Op zijn vriendschapsverzoek ben ik niet snel ingegaan. Ik hou van ouderwetse e-mail want dan kan ik beter over woorden nadenken. Soms is Lukas online en af en toe gebruiken we de chat functie van onze e-mail.
'Ik ben 'Een jongensleven' van Fry aan het lezen. Boeiende lectuur. grappig, ad rem en soms langdradig...  Ken je dat boek?' vraag ik op een keer.
'Neen ik ken dat boek niet. Maar vertel me eens: hoe zit dat met jouw jongensleven. Hoe ben je uit de kast gekomen? Kan je me iets over je eerste relatie vertellen? En nu, heb je een vriend?. We zijn al maanden aan de praat en ik vind je boeiend.Maar het mag wat persoonlijker. In ieder geval ben ik bereid om wat meer prijs te geven dan mijn kijk op de wereld en algemene zaken.'
Hij vraagt me duidelijk om uit mijn schulp te komen. Het is even slikken. Ik beschouw hem als veilig vanwege de afstand en het totaal los staan van mijn privé leven. Zijn verhaal in ruil voor het mijne. Dat lijkt me een goede deal. Wanneer mijn muze op bezoek is, zet ik me aan het schrijven.

Gesloten