Een vreemde (deel 1)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 1)

Bericht door Amexic » za 26 okt 2019, 18:38

Een vreemde (deel 1)

Soms gaat het snel. Een paar jaar heb ik gewerkt als programmeur voor ik bevorderd ben. Je begint bij het veldwerk, de technische materie. Je krijgt goede evaluaties en je vraagt loonsverhoging. Die krijg je omdat ze tevreden over je zijn. Ik ben naar het schijnt heel klantvriendelijk en oplossingsgericht. Onverwacht vraagt men me of ik één van de productspecialisten van het bedrijf wil worden. Dat is geen commerciële functie. Ik zal wel betrokken worden bij het afsluiten van softwarecontracten om technische informatie te geven en ons bedrijf vertegenwoordigen op enkele internationale beurzen. Van tijd tot tijd hoort een trip naar het buitenland bij deze job. Ik hap toe, toch wel gelokt door de mogelijkheid de steden van Europa te bezoeken. Het is een kleine wereld  waar ik na een jaar aanpassing mijn draai in vind. Zonder arrogant te willen overkomen, ik bezit de vereiste capaciteiten. Eigenlijk vind ik me nog steeds te jong voor deze job. Ik zit op het vliegtuig met zakenmensen,  een aantal van hen strak in het pak. Ik mag businessklas vliegen, iets waar ik geen behoefte aan heb. Tijdens korte vluchten kost mijn ticket het bedrijf nutteloos extra geld terwijl het nauwelijks meer biedt dan een gordijn dat je van economy scheidt. Het is niet mogen, ik moet in businessclass vliegen. Het hoort bij de standaard. Ik logeer gegarandeerd in vier sterren hotels van het betere soort, soms een vijf.  'Ik vind het gênant, die chique hotels en het hele gedoe van eten in dure restaurants.'  heb ik mijn baas ooit verteld. 'Je moet er van durven genieten.' heeft hij geantwoord. Ja, luxe went snel.  Alleen zijn op onbekend terrein heeft voordelen. Je vindt vanzelf gelijkgezinden en je kan uit je comfortzone treden zonder er ooit op afgerekend te worden. Ik leg gemakkelijk contact, dat helpt. Steden als Berlijn, Londen of Barcelona  zijn regelmatig  door mij bezochte bestemmingen. Nu zit ik op het vliegtuig naar Turku, een exotisch klinkende bestemming. Ik ben om 17 uur opgestegen in Zaventem. Het is geen drie uur vliegen. Ik ben benieuwd hoe lang de dag duurt in het zuiden van Finland halfweg juni. Net als de dame die naast me zit bestel ik rode wijn bij de maaltijd. Ze stoot haar glas prompt om en de rode vloeistof loopt van het tafeltje op mijn broek. Onmiddellijk begint ze met haar servet op mijn dij te deppen. 'Sorry .' stamelt ze. Ik zie dat ze de situatie erg vervelend vindt.'Niet erg. Op een donkerblauwe broek zie je het nauwelijks.' stel ik haar gerust. We landen bij onbewolkt weer. Eerst vliegen we over een zee bezaaid met donkere vlekken, allemaal eilandjes. Bij het overvliegen van de Finse kust krijgen we het spiegelbeeld. Donkergroen bebost land ligt bezaaid met meren waarin de zon weerspiegelt. Prachtig. Ik voel me in de wolken. Een taxi brengt me snel tot aan mijn hotel in het centrum van de stad. Straks zal ik een Finse collega ontmoeten. Mijn collega is de man van de contracten. Ik ondersteun het technische deel. We hebben straks een afspraak met een klant en zullen in de stad dineren. Het nuttige aan het aangename koppelen heet dat. De volgende  dag zou ik op een vroege vlucht naar huis kunnen zitten. Zo ben ik niet. Mijn vlucht kies ik meestal later op de dag of een dag later deze keer want Turku is onbekend terrein en ik kan mijn agenda soms regelen. Ik wil altijd de sfeer in een stad opsnuiven al is het voor korte tijd. Ik ben nu al tevreden. De warmte buiten verrast me wanneer ik uit de taxi stap. Thuis vertrok ik met wisselvallig weer en hier kom ik in de zomer terecht. De dag verlof die ik aan deze werkuitstap koppelde, stemt me nu al tevreden. Ik  dump mijn handbagage op het veel te grote bed en hang mijn kleren op de stoel. Dan stap ik de inloopdouche in. Leuk, je kijkt onbelemmerd de hotelkamer in terwijl je onder de waterstraal staat. en omgekeerd kijk je op een donkere glazen wand. De luxueuze kamer boeit me nauwelijks. Ik kijk vanaf de vijfde verdieping over de stad terwijl ik me afdroog.De stad lonkt maar vandaag ontbreekt de tijd. Ik ga terug naar de badkamer en scheer me voor de tweede keer, deze keer met een scheermesje, dat is gladder. Uit mijn handbagage neemt ik een hemd met lange mouwen en een propere lange broek. Gelukkig wordt niet van me verlangd dat ik me strak in het pak presenteer. Een short zou aangenamer zijn met dit weer; ik heb er eentje bij. Vandaag kan ik niet alles willen. Een beetje deftig hoort erbij. 
Mijn collega stuurt me een berichtje dat hij in aantocht is. Geen probleem, bijna klaar: nog Deo onder de oksels, schoenen aan en vertrekken. Hij zit in de lounge van het hotel op me te wachten.Hij is blond-blond, stereotiep voor een Fin. Ik ken hem van foto en hoef niet erg naar hem te zoeken. 
'Hello Jens?' Tom. Nice to meet you.' Ik kijk hem in de ogen. Blauwe ogen, kan niet anders. Hij ziet er goed uit, zoals ik verwacht had van zijn profielfoto. Beter zelfs. De wipneus geeft zijn gezicht een vrolijke toets.'Nog iets drinken hier in de bar of ineens de stad in.'' De stad in.' zegt hij zonder aarzelen. 'I'm very pleased.' zeg ik hem eerlijk. We hebben nog wat te bespreken en dat kan even goed op een terrasje. Ik ben verlekkerd op indrukken en die wil ik niet krijgen in een hotelbar.'Taxi of te voet?''Is het ver?''Kilometer.'Zijn Engels is goed. Accentje, ja dat zal ik ook hebben. Hij is vlot. Goed naar de klant toe. Leuke wandeling, niks zakelijks. terrasje in de zon, cola zero, meer moet dat niet zijn.Samen staan we sterk. We overleggen dingen die we al weten. Hij heeft een restaurant geregeld met ontmoetingsruimte en beamer.
Ik laat alles op me af komen. Jens heeft alles geregeld en verwelkomt de klant in het Fins. Ik begrijp er geen snars van. De man schat ik twee maal ouder dan wij samen.Ik wordt voorgesteld en vanaf dan gaat alles in het Engels. Jens leidt het gesprek aan de hand van zijn presentatie. Vergaderruimte in een glazen kooi tussen restaurant en keuken.Ik volg het gesprek en luister. De klant heeft technische vragen, daarvoor ben ik hier. Hij is goed op de hoogte en stelt verstandige vragen. Daarvoor ben ik hier. Ik klik door op de laptop want ik heb mijn eigen voorbereiding gemaakt. Ik voel aan dat het goed is. Soms is het gemakkelijk. Het eten  zal smaken. Tijd voor een informele babbel. Jens heeft kinderen van twee en vijf . De klant kinderen van twintig en ouder. Ik heb er niet veel boodschap aan. Tuinieren, sport, zelfs Belgische politiek, immigratie... veel passeert de revue onder begeleiding van een lekkere wijn. 'Toch nog iets drinken in de bar van mijn hotel?' stel ik voor. Jens betaalt en bestelt een taxi voor ons twee.'Ach, het is toch al laat, waarom niet.' vindt hij.Het zijn van die gesprekken met iemand die je van haar of pluim kent. Je hebt wat gedronken en de sfeer is goed.Hij laat me foto"s zien van zijn kinderen. 'Twee en vijf jaar oud. Kaana.' zegt hij vrolijk en vertaalt met 'Royal wish.'  Mooie kindjes, nog blonder dan hijzelf, zoals verwacht hier in Finland. Hij toont me ook een foto van zijn vrouw. Mijn vermoeden klopt. Ik kijk vluchtig naar een blonde jonge vrouw met blauwe ogen.'Ik zal waarschijnlijk nooit kinderen hebben.''Waarom niet?''Ik heb geen partner.''Je bent jong en dat kan snel veranderen.' troost hij me.'Ik ben homo.' zeg ik hem vlakaf.'Ho.' Hij lijkt te schrikken. Het kan me niets schelen dat ik het hem heb verklapt heb want hij is een vreemde. Het valt gemakkelijk dit ten berde te brengen wanneer het gesprek zich daar toe leent.'Is dat een beletsel in België?' Bij ons kunnen homo's sinds een jaar of vijf trouwen.'Nee, niets hoeft me tegen te houden. Bij ons is trouwen al 15 jaar mogelijk. Maar kinderen is minder vanzelfsprekend.''Dat begrijp ik, biologisch gezien.' antwoordt hij.'Bij het zien van de jouwe, zou ik zo kinderen willen.''Ik zie de fierheid in zijn blik en ik wordt er in deze omstandigheden weemoedig van.
'Ja.' zegt Jens.'Is dat iets dat in je hoofd speelt?'  
'Vaag. Het niet hebben van een partner en dat die het dan ook moet willen en zo voort maakt het echt heel vaag.' Bij het zien van foto's als deze, kan ik me voorstellen hou het zou kunnen zijn als ik hetero was. we besluiten de avond met de vreemde filosofische wending over hoe het is om kinderen te hebben.'Spijtig dat hij hetero is.' Met die gedachte kruip ik in bed. die gedachte heb ik regelmatig bij hetero's die ik knap vind en met wie ik de klik heb. Het is tegen middernacht en nog steeds niet volledig duister.

Gesloten