Verschillende Werelden 3

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Kevin-K
Berichten: 35
Lid geworden op: wo 22 mei 2019, 08:56
Vul het getal in: 123

Verschillende Werelden 3

Bericht door Kevin-K » za 25 mei 2019, 06:41

Chantal naar Marvin?

Kwart voor zeven kom ik thuis. Zodra ik de woonkamer in kom ruik ik het eten. Ik herken de geur. ‘Hey Chantal, ik ben er. Zo te ruiken eten we lasagne?’

‘Ha Max, ja inderdaad, over een kwartier ongeveer is het klaar.’

‘Dan spring ik nog even snel onder de douche.’

Ik haast me naar mijn slaapkamer en kleed me uit. Net als ik naar de badkamer wil lopen piept mijn telefoon. Ik pak mijn telefoon en met mijn telefoon in mijn hand loop ik naakt naar de badkamer. “ha Max, nu heb je ook mijn telefoonnummer. Ik vond het gezellig vandaag.”

In de badkamer sta ik voor de spiegel als ik naar de profielfoto kijk van Marvin. Het is een leuke spontane foto van hem. Zijn ogen en glimlach komen echt mooi uit. Snel antwoord ik hem. “ik vond het ook gezellig! Spreek je snel.” Als ik op verzenden druk kijk ik weer even naar zijn profielfoto. Ik word er warm van. Wat is dat toch.. Als ik in de spiegel mezelf bekijk zie ik dat mijn lul half hard is. Komt dat door Marvin?…

Twintig minuten later zit ik gedoucht en wel aan de eettafel met Chantal. We praten wel wat maar ze is vooral afgeleid door haar mobieltje. Ze zit te appen en ik herken haar blik, de twinkeling in de ogen en haar glimlach als ze een berichtje leest of stuurt. Het doet zeer maar ik laat het niet merken. ‘Heb je plannen voor morgen?’ vraag ik.

‘Ja, dat had ik toch gezegd? Begin van de middag ga ik met mijn ouders naar de verjaardag van mijn nichtje.’

‘In Groningen?’

‘Ja, en dan blijven we overnachten en komen we zondag weer terug. Wil je mee?’

‘Volgens mij heb je dit nog niet eerder gezegd hoor, maar morgen heb ik een aantal afspraken staan dus ik ga sowieso niet mee.’

Ze haalt haar schouders even op en zwijgend eten we verder. Weer een berichtje, weer die glimlach en weer die twinkeling in haar ogen…

‘Er is nog genoeg over voor morgen.’ Probeer ik het gesprek op gang te helpen.

‘Ja, beetje veel gemaakt.’

‘Scheelt weer koken.’

Weer stilte, ongemakkelijk. Weer een bericht, weer de glimlach en weer de twinkeling. Nu ben ik het zat. Ik sta op en pak mijn sigaretten, mijn wijn en zeg: ‘Ik ga naar het dakterras. Kom je zo ook even.’ Ze kijkt me vragend aan maar ik negeer haar blik en ga naar boven.

Even later geniet ik van het uitzicht terwijl ik mijn sigaretje rok en mijn wijn drink. Na een minuut of tien komt Chantal bij me zitten. Ik schenk haar glas bij. Er komt weer een bericht op haar telefoon binnen. Weer die blik, die fonkeling. Toen ze nog verliefd was op mij waren die glimlachen en fonkelende ogen voor mij bedoelt. ‘Hoe heet hij?’ vraag ik.

‘Wie?’

‘Met wie je zit te appen.’

‘Hoe weet je dat het een hij is?’

‘Hoe lang hebben jullie al wat?’

Ze schrikt, ik zie het aan haar ogen, even is ze uit het veld geslagen. Ik glimlach erom. Duidelijk zoekt ze naar de juiste woorden maar ze blijft stil.

‘Chantal, we hebben het er al eerder over gehad maar ik denk dat het moment is aangebroken dat we te ver uit elkaar zijn gegroeid.’ Terwijl ik het haar zeg kijk ik haar al niet meer aan. Ik weet het, het zat eraan te komen maar toch doet het zeer.

‘Max,’ zegt ze zacht. ‘Hij heet Karel, een collega. We kennen elkaar al lang maar de laatste werktrip… Ach, het maakt ook misschien niet veel uit.’

Het verbaasd me hoe nuchter ik omga met deze situatie. Heel kalm zeg ik: ‘Het is tijd dat je een andere slaapplaats gaat zoeken.’

Dan kijk ik haar aan, ze kijkt terug, haar ogen zijn rood. ‘Wil je me weg hebben?’

Ik knik, ‘Ja, niet nu, ik zal je heus niet zomaar op straat zetten.’

Een traan loopt over haar wang. Beide zijn we stil, na een minuut of vijf staat ze op en zegt. ‘Ik ga naar mijn ouders, ik slaap daar wel, is denk ik beter. De rest regelen we later wel.’ Zonder op mijn antwoord te wachten staat ze op en wil weglopen. ‘Chantal, wacht.’ Ik sta op en loop naar haar toe, pak haar vast en omhels haar. Dan fluister ik: ‘Ik zal altijd van je blijven houden.’

‘Ik van jou’ zegt ze zacht terug.

Even houden we elkaar vast dan verbreekt zij onze omhelzing. We kijken elkaar aan. Onze ogen zijn rood en waterig. ‘ik ga nu Max.’ Ik kijk hoe ze naar binnen loopt. Dan draai ik me om, schenk nieuwe wijn in, steek een nieuwe sigaret op, ga zitten en laat mijn gedachtes de vrije loop….



Langzaam word ik wakker, zondagochtend 9.00. Ik voel me goed, heb 12 uur aan één stuk door geslapen. Onder dekens voel ik even aan mijn harde ochtenderectie. Is toch altijd lekker wakker worden als hij ook goedemorgen zegt haha. Even denk ik aan vrijdagavond. Nadat Chantal weg was heb ik teveel wijn gedronken. Daarna lag ik te woelen in bed en kon ik de slaap niet vatten. Ik viel pas in slaap nadat ik had besloten niemand meer zo diep in mijn leven te laten. Als ik me niet meer zo aan mensen hecht kan het toch ook geen pijn doen als ze verdwijnen, me verlaten of simpelweg doodgaan!

Zaterdag werd ik brak wakker, had een belangrijke afspraak staan. Meneer Dijkhof wil samen met zijn vrouw verhuizen. Uiteindelijk hadden we vier bezichtigingen. Het laatste vierde huis was, zoals ik had verwacht na het eerste huis bezichtigd te hebben, een schot in de roos. Enthousiast dat ze waren! Het gaf mij een euforisch gevoel en mijn dag kon niet meer stuk. Om acht uur ’s avonds kwam ik thuis. Moe maar voldaan. Ik at snel wat, sprong onder de douche, trok me af en ging naar bed. Als een blok viel ik in slaap.

Naakt stap ik uit bed, mijn lul is inmiddels iets afgezwakt. Ik trek een schone boxer aan en ga naar de keuken. Snel maak een simpel ontbijtje klaar en met mijn bord en telefoon plof ik op de bank. Straks ga ik naar het strand. Het is een uurtje rijden maar dat heb ik er voor over. Ik ga wel vaker naar het strand, minimaal 1x per maand. Lekker uitwaaien. Met een glimlach kijk ik naar buiten. Uitwaaien zal vandaag wel lukken, het waait behoorlijk. Ik kijk naar mijn telefoon en zie dat Marvin gisteravond heef geappt of ik nog plannen had. “Goedemorgen Marvin, ik zie je berichtje nu pas. Gisteren lag ik er vroeg in. Over een uurtje of zo ga ik naar het strand. Hoe is het met jou? Nog gewonnen met voetbal?”

Ik druk op verzenden en leg mijn telefoon naast me neer en begin met mijn eerste boterham. Na twee minuten piept mijn telefoon. “Goedemorgen, ik ben ook wakker hoor, kom net uit de douche. Heb niet gewonnen met voetbal.” Ik glimlach, probeer me voor te stellen hoe hij onder de douche stond. Hoe zou hij er naakt uitzien? Door mijn gedachtes zwelt mijn lul weer iets op. Plots volgt er nog een bericht. “Ga je alleen naar het strand?”

“Ja, even lekker uitwaaien, doe ik regelmatig.”

“Vindt Chantal het niet leuk?”

Wat is het toch een lekker direct ventje denk ik bij mezelf. Maar moet ik nu dan gaan zeggen dat we uit elkaar zijn? Ach, wat kan mij het ook schelen.

“Chantal en ik zijn uit elkaar.”

Het blijft even stil aan de andere kant. Zal ik? Ik haal mijn schouders op en stuur:

“Anders ga jij toch mee.”

“Ja, is goed, leuk. Zal ik rijden?”

“Doet je auto het weer?”

“Ja, is gisteren gemaakt, is alleen niet zo’n luxe model als die van jou. XD”

“Haha, dan rij ik wel. Ik pik je om half elf op!”

“is goed, tot straks.”

Mijn ontbijt is inmiddels op. Nog even pak ik mijn laptop, kijk even snel naar wat mailtjes en check mijn agenda. Daarna fris ik me op in de badkamer, kleed me aan, haar in model, lekker luchtje op en dan trek ik de voordeur achter me dicht. Stap in mijn prachtige bolide en met een grote glimlach en de muziek hard aan rij ik naar Marvin. Iets over half elf stop ik voor zijn huis. Meteen vliegt de voordeur open en komt Marvin met een grote grijns op zijn gezicht naar me toe lopen. Hij stapt in en als hij zit geef ik hem een knipoog. “Goedemorgen Marvin.” “Goedemorgen meneer Wagenaar” zegt hij lachend terug. Ik lach er hoofdschuddend om en begin te rijden. Net als Marvin wat wil zeggen gaat mijn telefoon af. Snel leg ik mijn vinger op mijn lippen om Max te gebaren dat hij even stil moet zijn. Ik neem op. ‘Met Max Wagenaar.’

‘Met Dijkhof’ klinkt een zware stem door de speakers van de auto. ‘Goedemorgen meneer Dijkhof. Wat een aangename verrassing zeg ik opgewekt.’

‘Max, ik kom even gelijk tot zake. Het huis wat je ons gisteren als laatste hebt laten zien willen we nogmaals bezichtigen.’

‘Geen probleem, heeft u nog voorkeur voor een dag?’

‘Het liefst zo snel mogelijk, woensdag gaan wij naar Toscane.’

‘Oe, dat is wart kort dag meneer om eerlijk te zijn. Maar als het voor u geen probleem is kunnen we ook maandag of dinsdagavond erheen.’

‘Maandagavond is goed.’

‘Rond 20.00?’

’20.00 is goed, en Max, er zit toch nog wel speling in de prijs?’

Daar glimlach ik om en ik weet eigenlijk genoeg. ‘Laat dat maar aan mij over meneer Dijkhof, ik zie u morgen.’

‘Tot morgen.’

Als de verbinding is verbroken kijk ik triomfantelijk naar Marvin. ‘Die bal hoeft alleen nog maar in het open doel gekopt te worden Marvin.’

‘Hoe weet je dat zo zeker.’

‘Haha, ervaring.’ en ik geef hem een vette knipoog. ‘Maar’, vervolg ik, ‘ik moet nog even wat werktelefoontjes plegen onderweg naar het strand. Vind je hopelijk niet erg?’

‘Haha, nee hoor, ik vind het wel interessant.’

Iets meer dan een uur later en een aantal zakelijke telefoontjes komen we op het strand aan. Gezellig kletsend lopen we naar een strandtent. ‘Kom’, zeg ik, ‘hier gaan we even wat drinken. Als de eigenaar er is ga ik hem even een handje geven. Half jaar geleden heb ik zijn huis voor een mooie prijs verkocht.’ Marvin lacht erom maar loopt rustig achter me aan. Helaas, de eigenaar is er niet. We nemen plaats naast elkaar op het terras buiten. Het waait wel, maar we zitten vlak achter een scherm waardoor we kunnen genieten van de zon, ten minste, zolang die niet steeds achter de wolken verdwijnt. Als de koffie wordt geserveerd en ik direct heb afgerekend vraagt Marvin opeens: 'Wat is er gebeurd tussen Chantal en jij?’ Wat is dat toch met die jongen vraag ik me af, waarom wekt hij bij mij de behoefte om erover te praten. Hoe komt het dat ik hem vertrouw om mijn verhaal kwijt te kunnen? Marvin tikt tegen mijn arm. ‘Max, aarde aan Max. Ben je er nog.?’ Ik glimlach naar hem en begin dan te vertellen hoe ik haar ontmoette en dat we verliefd werden. Ondertussen kijk ik recht voor me, over het strand waar een enkeling een wandeling maakt en de wind trotseert. Uiteindelijk vertel ik hem hoe we daarna steeds meer naast elkaar in hetzelfde huis leefden. Dat we er wel eens kort over hadden gesproken en dat we wisten dat we niet voor altijd bij elkaar zouden blijven. ‘En hoe voelt het nu ze weg is?’ vraagt Marvin serieus. Nu geef ik hem een tik op zijn schouder. ‘Man, jij hebt echt geen blad voor je mond he.’ Hij grijnst. ‘Dat hoor ik wel vaker.’ Ik haal mijn schouders op. ‘Ik weet niet hoe ik me voel als ik eerlijk ben. Aan de ene kant opgelucht, aan de andere kant doet het toch wel zeer.’ Nog voordat hij antwoord geeft sta ik op. ‘Kom, even uitwaaien. Welke kant wil je oplopen?’

‘Met de wind mee’ zegt hij lachend.

We lopen en lopen, ik geniet maar Marvin duidelijk ook. De zware gespreksonderwerpen laten we even voor wat ze zijn en af en toe kletsen we gezellig maar genieten vooral ook van de zwijgzame momenten. Af en toe kijken elkaar aan. Beide glimlachend, ik verdrink bijna in die fonkelende ogen van hem. Op een gegeven moment komen we op een deel strand waar weer strandtentjes zijn. Marvin kijkt op zijn mobiel en zegt dan: ‘Zullen we wat gaan eten? Ik heb reuze trek.’ Een klein half uurtje later zitten we weer op het terras, uit de wind en worden ons een paar heerlijke grote uitsmijters voorgeschoteld. Dit keer zitten we tegen over elkaar en ik kijk gebiologeerd hoe hij hap na hap neem en hoe hij kauwt. Pff, ik word gek van mezelf. Die aantrekkingskracht die hij op me heeft!

Als we beide klaar zijn en nog wat te drinken nemen is het mijn beurt om een serieuze vraag te stellen. ‘Marvin, toen ik je vrijdag afzette maakte ik de opmerking: “je bent de ideale man nog niet tegengekomen.” Waarom schrok je zo van die opmerking?’ Marvin neemt een slok en kijkt naar het glas in zijn hand en blijft even stil. Rustig wacht ik af totdat hij wat gaat zeggen. Weer een slok, nog steeds ontwijkt hij mijn blik. Lachend zeg ik: ‘Marvin, aarde aan Marvin. Ben je er nog?’ Hij kijkt me aan met een serieuze blik en zegt: ‘Drie redenen.’ Hij wendt zijn blik weer naar zijn glas en zegt: ‘Reden één is dat ik op de middelbare school werd gepest. Ze noemden me homo, ik reageerde raar en daarna kreeg ik het label homo. Reden twee is dat ze gelijk hadden al heb ik het nooit tegen iemand gezegd en er dus van schrok dat jij het doorhad.’ Uit het niets komt plots de serveerster aangelopen en vraagt of alles naar wens is geweest en of we nog wat willen bestellen. Ik antwoord van niet en geef aan dat ik wil afrekenen met de pin. Ze vraagt me naar binnen en dus laat ik Marvin even alleen achter. Nadat ik heb afgerekend loop ik weer naar Marvin toe. ‘Zullen we terug gaan lopen?’ vraag ik. ‘Ja, lekker tegen de wind in.’ Geeft Marvin als antwoord en rolt even met zijn ogen. Ik lach en zeg: ‘We kunnen ook door de duinen terug, hebben we minder last van de wind.’

Even later lopen we over een wandelpad door de duinen richting terug. We zijn beide stil, ik had het dus toch goed, hij is homo. Ik twijfel of ik moet vragen naar de derde reden. Ik besluit om nog maar even te wachten. Plots wijkt Marvin van het pad af en loopt de duinen in. Lachend kijkt hij over zijn schouder en vraagt met zijn ogen of ik mee ga. Ik loop achter hem aan en even later lopen we een stuk door het mulle zand. Duin op, duin af. Even later blijft Marvin bovenop een duinpan stil staan. Ik ga naast hem staan en samen genieten we van het uitzicht over zee. Tegelijk draaien we onze hoofden naar elkaar, een grijns op zijn gezicht. ‘De derde reden Max, ben jij.’ Niet begrijpend kijk ik hem aan. Hij lacht. ‘Je had het verkeerd, ik ben de ideale man al tegengekomen…. Dat ben jij’ en hij geeft me een zacht duwtje tegen mijn schouder. Ik vat het op als een grap dus ik lach en geef hem een wat hardere duw om hem van de duinpan af te duwen. Marvin valt niet en al lachend duwt hij terug. We beginnen te stoeien, proberen elkaar naar beneden te werpen. Dan plots haak ik zijn been en hij valt om maar houdt mij stevig vast waardoor ik ook val. Lachend rollen we samen elkaar vasthoudend naar beneden tot we tot stilstand komen. We liggen naast elkaar, beide lachen we hard. Dan ga ik rechtop zitten en hij volgt mijn voorbeeld. We zitten nu schouder aan schouder tussen twee duinpannen in en hebben uitzicht op de zee. Als ik opzij kijk zie ik dat er zand op zijn gezicht zit. Ik lach en zonder erbij na te denken ga ik met mijn hand naar zijn gezicht en wrijf ik het er zacht af. Marvin laat het toe en op het moment dat het zand van zijn gezicht af is buigt hij naar me toe en geeft een snelle kus op mijn lippen. Ik schrik, hij ziet het. ‘Sorry’ stamelt hij snel en draait zijn blik terug naar de zee. Ik herpak me snel en voor ik het weet buig ik naar hem toe en geef hem een kus op zijn wang. Hij draait zijn gezicht en nu kus ik hem kort op zijn lippen. Met onze gezichten vlak bij elkaar kijken we elkaar diep in de ogen. Dan kust hij me opnieuw, langer nu. Ik sluit mijn ogen en open mijn lippen iets en met mijn tong lik ik zachtjes zijn lippen. Hij opent ook zijn mond en heel zacht raken onze tongen elkaar. Een rilling door heel mijn lijf als onze tongen elkaar beginnen te verkennen. Jemig, wat kan hij heerlijk zoenen! Na een minuut of twee verbreken we de zoen en richten onze blik weer naar de zee. Zwijgend zitten we even naast elkaar.

Dan laat ik me achterover vallen en lig op mijn rug naar de voorbijgaande wolken te kijken. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Wat gebeurd hier? Tijd om na te denken heb ik niet. Marvin gaat op zijn zij naast me liggen en buigt zijn hoofd naar de mijne. Hij kust me weer en ik laat zijn tong toe. Weer liggen we innig te zoenen. Dit is hemels, dit mag nooit meer ophouden denk ik bij mezelf. Ik voel mijn eigen lul hard groeien in mijn broek. Zou hij ook hard zijn vraag ik me af. Hij legt tijdens de zoen zijn hand net boven mijn knie en langzaam wrijft hij omhoog. Als hij bij mijn lies beland duw ik zijn hand weg. Verbreek de zoen en ga snel rechtop zitten. Dit gaat mij te snel. Wat is dit, wat moet ik hiermee?

Marvin gaat weer naast me zitten en met een schorre stem zegt hij: ‘Sorry, misschien wat te snel.’ Ik zucht diep, blijf voor me kijken en zeg: ‘Nee niet te snel.. Of eigenlijk wel, ik weet het niet meer Marvin. Ik kan dit niet zomaar voor een keertje.’

‘Ik ook niet.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Dat bedoel ik niet Marvin, iedereen aan wie ik me hecht verdwijnt, gaat dood of verlaat me. Nog een verlies kan ik niet aan.’ Marvin slaat een arm om me heen en samen zijn we weer even stil. ‘Max, ik kan je niet beloven dat ik op wat voor manier dan ook doodga. Ik kan ook niet beloven dat als je me een kans geeft we voor altijd bij elkaar zullen zijn. Ik kan je WEL beloven dat ik niet zomaar verdwijn en dat ik altijd eerlijk tegen je zal zijn.’ Even laat ik zijn woorden tot me doordringen en sta dan op. Reik hem mijn hand welke hij aanpakt en ik trek hem omhoog. ‘Kom,’ zeg ik, ‘we lopen verder.’ We lopen samen verder over het zand vlak langs het water tegen de wind in. Praten doen we niet, wel lopen we zo dicht naast elkaar dat we af en toe zacht met de schouders tegen elkaar aankomen. Op een gegeven moment zoek ik met mijn hand zijn hand, we haken even onze pinken in elkaar. We kijken naar elkaar. Glimlachen beide tevreden. Nu weet ik het gevoel te plaatsen wat hij me geeft. Ik ben verliefd.

De terugweg over het strand duurde lag maar eindelijk staan we bij de auto. Onze haren zitten compleet in de war door de wind. Onze hoofden rood van de inspanning. ‘Dit bedoel jij dus met uitwaaien’ zegt Marvin lachend. Ik lach terug. ‘Ja, zoiets ja… pff ik ben kapot.’ Hij lacht me toe en vraagt dan: ‘Zal ik anders terugrijden.’ Ik lach om zijn hoopvolle blik, hij wil natuurlijk weten hoe mijn Mercedes rijd. Hoewel ik eigenlijk nooit iemand voor me laat rijden stem ik lachend toe en reik hem mijn sleutels aan. Glunderend pakt hij ze aan en binnen twee tellen zit hij achter het stoel. Glimlachend ga ik naast hem zitten en even later rijden we het parkeerterrein af. Ik zet mijn navigatie op thuis en daarna sluit ik mijn ogen.

Gesloten