Verschillende Werelden 2

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Kevin-K
Berichten: 35
Lid geworden op: wo 22 mei 2019, 08:56
Vul het getal in: 123

Verschillende Werelden 2

Bericht door Kevin-K » za 25 mei 2019, 06:36

Naar het graf

Mijn wekker gaat af, kreunend kom ik uit een diepe slaap en druk de wekker uit. Het is donderdag negen uur. De afgelopen dagen zijn langzaam voorbij gegaan. Om elf uur heb ik met Jan, mijn baas, afgesproken. Ik wil er wat eerder zijn zodat ik even warm kan slaan. Ik stap onder de douche en laat het warme water over me heen stromen. Even rustig wakker worden. Vanavond Chantal ophalen. Chantal is mijn vriendin, naja, vriendin… We begonnen vijf jaar geleden een relatie. Drie jaar geleden kocht ik mijn appartement en ze trok bij me in. In het begin waren we nog verliefd, hielden we van elkaar maar op een gegeven moment leefden we eigenlijk gewoon samen. We groeiden uit elkaar maar er kwam een nieuwe verstandshouding. We werden gewoon hele goede vrienden die af en toe seks hebben. Door haar baan als tolk werkt ze veelal in het buitenland. Paar weken weg, paar weken thuis. Voor de buitenwereld is zij mijn vriendin en ben ik haar vriend. Voor bepaalde gelegenheden is het gewoon fijn en handig om elkaar te hebben. Daarnaast vind ik het fijn als ik niet altijd alleen thuis ben en vallen de huishoudelijke klusjes niet allemaal op mijn dak. Voor haar is het ook ideaal. Ze kan met mij pronken bij haar familie en ze hoeft geen eigen huis te kopen of te huren en te onderhouden. Het klinkt misschien raar maar het bevalt prima.

Half elf, ik kom op de club aan. Mijn telefoon gaat af, het is Jan. ‘Max, ik ben wat later, bezig met een onderhandeling. Ik verwacht rond 13.00 daar te zijn, voor de lunch. Kunnen we daarna misschien nog een balletje slaan.’

‘Zaken gaan voor’ geef ik als antwoord en ik rond het gesprek af. Dan maar eerst een cappuccino denk ik bij mezelf. Ik neem plaats op het bijna lege terras en ga lekker in de zon zitten. Al snel zie ik Marvin staan. Marvin werkt op de club achter de bar. Hij werkt hier nu een maand of zes denk ik, het is een erg leuke en ijdele jongen. Hij heeft een sportief en spontaan voorkomen. Toen hij net kwam werken was hij erg aftastend en moest zijn draai vinden. Het was wel grappig om te zien en af en toe stak ik de draak met hem. Nu is hij wat mij betreft hier de beste kracht. Met iedereen op het terras maakt hij wel een vrolijk praatje en het lijkt alsof alle leden het met hem kunnen vinden. Je moet alleen wel geduld hebben omdat hij met iedereen praat duurt het soms even voordat hij tijd voor je heeft. Regelmatig staat zijn baas hem dan ook afkeurend te bekijken. Maar nu is het rustig en komt hij al snel aangelopen.

‘Goedemorgen meneer Wagenaar, u wilt een cappuccino neem ik aan?’ zegt hij breed glimlachend als hij bij me staat. ‘Goedemorgen Marvin, nog één keer “meneer Wagenaar” en ik geef je een schop onder je kont. Maar ja, doe mij een cappuccino en neem er zelf ook één en kom er gezellig even bij zitten.’ ‘Dat zou ik wel willen meneer Max maar ik zit nog te wachten totdat mijn contract wordt verlengd dus ik zal nog even mijn best moeten doen.’ zegt hij met fonkelende ogen. Ik begin te lachen en zeg: ‘Ik wil je hier niet kwijt jongen dus ga dan maar snel je best doen.’ Marvin draait zich om en loopt weg. Dan roep ik hem en hij draait zich om en kijkt me aan met een vragende blik. ‘Ik zal doen alsof ik dat “meneer” maar niet heb gehoord’ en ik geef hem een knipoog. Marvin glimlacht en loopt verder.

Wat is dat toch met die jongen denk ik bij mezelf als ik hem nakijk. Hij heeft iets bijzonders, iets mysterieus. Als hij hier rond loopt kan ik mijn ogen niet van hem afhouden en als onze blikken kruizen krijg ik een warm gevoel. Door Johan had ik getwijfeld of ik geen homo zou zijn. Ook al was dat eenrichtingsverkeer, ik genoot ervan om hem te laten genieten. Totdat ik hem “moest” pijpen. Dat was raar en vies. Ik was er toen gelijk klaar mee, daarna kreeg ik een vriendin en het hoofdstuk was daarmee afgesloten. Maar nu… Marvin komt regelmatig in mijn gedachtes voor als ik onder de douche sta. Plots word ik uit mijn gedachtes gerukt als ik mijn naam hoor. Ik had hem totaal niet aan zien komen. Ik zie hoe hij niet alleen een cappuccino neerzet maar ook een stuk appeltaart met slagroom. Verbaasd kijk ik Marvin aan. Hij glimlacht alleen als hij zegt: ‘Noem het maar bijverkoop, Max.’ Ik grinnik en zeg gemeend: ‘Bedankt Marvin, jij zorgt goed voor me, ik zal je niet vergeten.’ Even kijkt hij verbaasd maar dan wordt hij gewenkt door een ander stel die wat willen bestellen.

Nadat ik genoten heb van de appeltaart en mijn cappuccino verlaat ik het terras en ga ik naar wat oefenholes. Daar zet ik mijn gedachtes uit en concentreer me op het golfen. De tijd vliegt voorbij en ik word uit mijn concentratie gebracht als mijn telefoon afgaat. Het is Jan, ik kijk op en zie hem staan. Ik neem op en zeg kort: ‘Ik kom eraan.’

Avond, het is rustig op de weg. Ik geniet van mijn nieuwe auto en rij rustig naar Schiphol om Chantal te halen. Ik ben blij dat ze er weer is. Af en toe heb ik toch de behoefte om haar vast te houden. De warmte van haar geeft mij een rustig gevoel. Ook ben ik dan even niet meer alleen thuis. Ongetwijfeld zal ze het huis wel weer rommelig vinden maar ik glimlach nu al om het gekibbel wat dat zal gaan opleveren. Zacht neurie ik mee met de muziek Shawn Mendes als ik de afrit neem en mijn auto naar een parkeerplaats rijd. Nadat ik rustig, zo’n twintig minuten, op mijn gemak te hebben gewacht bij de gate gaan de schuifdeuren open. Ze komt tevoorschijn en ik zie haar rond kijken. Glimlachend steek ik mijn hand op en stap haar richting in. Ze ziet me en straalt. We vliegen elkaar in de armen en drukken snel een kus op elkaars lippen. ‘Ik heb je gemist’ fluister ik. ‘Ik jou.’

Ik neem haar bagagewagentje van haar over en samen lopen we naar mijn auto. Ik ben druk, uitgelaten vertel ik over een aantal succesvolle deals die ik heb weten af te sluiten. Zij is wat terughoudender, ik merk aan haar dat er iets speelt. Daar ken ik haar immers goed genoeg voor. In de auto terug spreekt ze bewonderend over mijn nieuwe bolide. Mag ook wel, het heeft me een flinke duit gekost. Al snel valt het gesprek wat stil. Als ik vraag over haar werk is ze wat kortaf. ‘Sorry Max’, zegt ze opeens, ‘ik ben gewoon moet van de reis.’ Even glimlach ik naar haar en begin dan verder te praten over mijn werk. Als ik vertel over mijn werk geeft me dat zelf ook nieuwe inzichten. Als ik ergens een soort van vastgelopen ben over bijvoorbeeld hoe ik een klant kan overtuigen geeft het hard op praten erover vaak nieuwe inzichten, dan hoeft zij eigenlijk geeneens deel te nemen aan het gesprek. Haha, zij vindt dat eigenlijk ook wel mooi aan mij, dat ik gewoon lekker door kan praten en zij alleen maar hoeft te luisteren. De reis loopt voorspoedig, weinig verkeer op de weg en als we nog maar een minuut of tien hoeven te rijden kijk ik naar haar en zie ik dat ze inmiddels in slaap is gevallen. Van binnen lach ik en rij rustig door naar huis.

Wanneer ik de auto heb geparkeerd leg ik mijn hand op haar bovenbeen. ‘Lieverd, we zijn thuis.’ Ze wordt wakker, niet veel later zijn we boven. ‘Max, ik spring nog even onder de douche en ga dan naar bed, als je het niet erg vind.’ Ik glimlach en zeg: ‘Ik snap het schat, maar ik heb je gemist en wil je graag gewoon even vasthouden. Mag ik met je mee douchen?’ Ze grijnst lief en knikt ja. Terwijl ik nog even snel een frisje drink springt zij al onder de douche. Dan loop ik naar de slaapkamer en kleed ik me uit. Even later stap ik naakt bij haar onder de riante inloopdouche. Ze staat met haar rug naar me toe. Ik sla mijn armen om haar middel en druk mijn lijf tegen haar aan. Beide zuchten we diep. We hebben dit gemist. Zacht kus ik in haar nek, ondertussen voel ik mijn lul zich omhoog kruipen tegen haar bil en al snel staat hij rechtop tussen haar billen. Ze grinnikt en duwt haar heupen iets naar achter en knijpt af en toe haar billen samen. Zacht kreun ik, heerlijk. Ik kus haar weer in haar nek terwijl ik zacht op en neer rijd tussen haar billen. Ze kreunt even zacht maar maakt zich dan los van me en draait zich om. Ze omhelst me. Haar mooie ronde brosten tegen me aangedrukt. Mijn stijve lul klem tegen haar buik. Dan kijkt ze me aan. ‘Ik heb er nu echt niet de energie voor lieverd.’ Ik probeer mijn teleurstelling niet te laten merken en lach alleen maar lief naar haar. ‘Ik ga naar bed, zie je zo.’

Dan sta ik alleen onder de douche. Ik kijk hoe ze zich afdroogt en haar tanden poetst en vervolgens uit de badkamer verdwijnt. Mijn hand glijd door mijn schaamstreek naar beneden, mijn lul is nog steeds hard. Ik pak hem stevig vast en trek me langzaam af. Lange bewegingen, elke keer gaat mijn voorhuid compleet over mijn eikel en weer terug. Met mijn andere hand knijp ik zacht in mijn ballen, glij dan over mijn heup naar achteren. Al trekkend knijp ik zacht in mijn bil. Dan glijdt een vinger mijn bilnaad in en masseert zacht mijn sterretje. Ik kreun, en verhoog het tempo waarmee ik me aftrek. Mijn blik dwaalt naar beneden. Mijn mooie eikel is hard, ik voel een orgasme opkomen. Na nog een paar ferme rukken trekken mijn spieren samen en met een half ingehouden kreun kom ik klaar. Nog even rustig trek ik de laatste restjes sperma eruit terwijl ik toekijk hoe het wegspoelt in het doucheputje. Nog heel even blijf ik onder de douche en dan stop ik ook. Ik droog me af, en poets naakt mijn tanden. In de spiegel bekijk ik mezelf ondertussen. Ik ben trots op mijn lichaam. Mijn nog iets wat opgezwollen lul beweegt zachtjes heen en weer tijdens het poetsen.

Even later loop ik zachtjes de slaapkamer in. Het is stil op haar rustige ademhaling na. Ze slaapt, heel zachtjes kruip ik naakt naast haar in bed en kruip tegen haar aan. Ook zij is naakt, zo slapen we altijd. Als ik me tegen haar aan druk en mijn slappe lul tegen haar billen komt kreunt ze iets wat opstandig. Met mijn neus vlakbij haar hoofd ruik ik haar vertrouwde geur. Ik heb haar gemist en geniet van haar warmte. Al snel val ook ik in een diepe slaap.



De volgende ochtend word ik wakker voordat mijn wekker afgaat. Half negen.. Chantal slaapt nog, ik geef een kus op haar achterhoofd en stap dan uit bed. Trek snel wat makkelijks aan en ga naar de keuken. Daar maak ik een heerlijk ontbijt voor ons tweeën klaar. Vandaag is de sterfdag van Johan, precies een jaar geleden, ik word triest als ik eraan denk. In een raamkozijn staat een fotolijst met zijn lachende gezicht. Pff, ik mis hem. Straks is het plan dat ik samen met Chantal naar zijn graf ga om daarna naar het strand te gaan om lekker uit te waaien. Hoe de rest van de dag loopt zien we wel. Geen plannen verder gemaakt. Morgen wel, dan ga ik met meneer Dijkhof een aantal bezichtigingen doen. Maar laat ik niet vooruitlopen, eerst vandaag, een dag vol emotie.

Precies op het moment dat ik Chantal wil wakker maken komt ze tevoorschijn uit de slaapkamer. Duidelijk nog niet helemaal wakker maar wel een glimlach op haar gezicht. Even later zitten we samen te genieten van het ontbijt. Als ik na het ontbijt de koffie heb gepakt vraag ik aan haar hoe laat we naar de begraafplaats zullen gaan. Verschrikt kijkt ze op. ‘Shit,’ zegt ze, ‘dat ben ik helemaal vergeten. Ik moet zo naar mijn werk en heb een lunch met collega’s. Ik verwacht eigenlijk pas vanavond weer terug te zijn.’

‘Vergeten?!’ roep ik verontwaardigt, ‘Je bent Johan vergeten?!’

‘Sorry Max, het spijt me echt, maar dit kan ik niet afzeggen.’

Dit valt me van haar tegen, ik wil boos worden, schreeuwen, janken en met dingen smijten maar ik hou mezelf in bedwang. Ik sta op en loop van haar weg. Gris mijn sigaretten van de tafel en ga naar mijn dakterras. Ik steek er één op en kijk wezenloos voor me uit. Wanneer ik mijn tweede sigaret pak hoor ik Chantal achter me. Ze pakt me van achter vast en fluistert in mijn oor. ‘Het spijt me Max, echt. Ik weet hoeveel hij voor je betekende.’ Ik snik, krijg een brok in mijn keel en vecht tegen de tranen. Ik spreek geen woord, want dan zou ik breken.

‘Zullen we anders morgen samen naar hem gaan?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Morgen moet ik werken.’ Weet ik krakend uit te brengen.

‘Zondag dan?’

Ik haal mijn schouders op. ‘is goed’ zeg ik zacht. Nog even blijven we zo staan, haar armen rond mijn middel en haar kin op mijn schouder. Samen turen we over de stad.

Na vijf minuten ben ik weer rustig, maak me van haar los en vraag: ‘Hoe laat moet je weg?’ ‘Half uurtje ongeveer.’

‘Oké, ik kleed me even om en dan ga ik.’

‘Waar ga je heen?’

‘Naar Johan.’

‘Oké, sorry Max’

Met een geforceerde glimlach kijk ik haar aan. Ze heeft me door dat het zeer doet dat ze me alleen laat maar ze zegt niks meer.

Een kwartier later stap ik in mijn Mercedes. Ik besluit om voordat ik naar de begraafplaats ga eerst nog even naar de golf te gaan. De “driving range”. Even gewoon hard ballen slaan. Onderweg laat ik de radio uit, wil alleen stilte.

Als ik op de golfbaan kom trek ik mijn golftas tevoorschijn uit de achterbak en loop in een rechte lijn naar de driving range. Met een paar “tikkies” krijg ik oefenballen en dan begin ik verwoed af te slaan. Na een kwartiertje merk ik aan mezelf dat ik rustiger word. Ballen zijn op, ik haal nieuwe en ga weer verder. Om me heen veel bekende gezichten. Af en toe groet ik wel maar hou me afzijdig. Nu even geen zin in contact.

Na een klein uur ben ik bezweet en moe. De laatste bal sla ik hard en ver. Dan pak ik me spullen en wil ik weg. Als ik langs het restaurant loop besluit ik toch nog even wat te drinken.

Zodra ik zit zie ik Marvin lopen. Zijn gezicht staat op onweer. Het verbaasd me, zo heb ik hem nog nooit gezien. Ik steek me hand op, hij knikt dat hij me heeft gezien en na een paar minuten komt hij aanlopen. ‘Cappuccino Max?’ vraagt hij kort. Ik schud mijn hoofd. ‘Doe maar Spa blauw, twee flesjes.’ Zonder verder wat te zeggen loopt hij weg en komt even later terug. Als hij bij mijn tafel komt zet hij een flesje neer. Hij kijkt me vragend aan wat hij met het andere flesje moet doen. Met mijn voet duw ik de stoel tegenover mij een stuk naar achteren. ‘Zitten’ zeg ik kort maar resoluut. Hij kijkt over zijn schouder, zijn baas staat in de deuropening. ‘Kan niet.’ Zegt hij en knikt met zijn hoofd richting zijn baas. Als groet steek ik mijn hand op naar zijn baas, die groet terug. ‘Zitten Marvin.’ zeg ik weer. Marvin zucht maar gaat zitten met het flesje spa blauw voor zich.

‘Wat is er Marvin?’ vraag ik oprecht geïnteresseerd.

‘Vanochtend heeft hij me gemeld dat mijn contract niet wordt verlengd.’

‘Wat?’ zeg ik verbaasd, ‘dat had ik totaal niet verwacht… En nu?’

‘Nog drie weken, dan zie ik wel verder’ zegt Marvin schouderophalend.

‘Ik moet verder Max.’ Marvin staat op en laat zijn flesje halfvol achter. Zwijgend kijk ik toe hoe hij nog een bestelling opneemt en daarna naar binnen verdwijnt. Na een laatste slok van mijn drinken sta ik op en loop ik ook naar binnen om mijn nog openstaande rekening van de afgelopen twee weken te betalen. Terwijl ik vriendelijk word geholpen zie ik in mijn ooghoek dat Marvin een woordenwisseling heeft met zijn baas, Dhr. Oostwouder. Nadat ik heb afgerekend loop ik naar ze toe. Meneer Oostwouder ziet me aankomen en stopt even met het uitkafferen van Marvin. Vriendelijk steek ik mijn hand uit en zeg: ‘Meneer Oostwouder, het zijn misschien niet mijn zaken maar ik hoop niet dat ik Marvin in een lastig parket heb gebracht. Hij is namelijk op mijn verzoek bij me komen zitten. Wilt u hem dat niet kwalijk nemen?’ Nog voordat hij me kan antwoorden kijk ik naar Marvin en haal een visitekaartje tevoorschijn. ‘Marvin, ik vind het jammer dat je contract hier niet wordt verlengd, dit zijn mijn contactgegevens. Misschien dat ik je nog ergens mee van dienst kan zijn.’ Marvin pakt wat verbaasd het kaartje aan. ‘Nou heren, vandaag hou ik het hier voor gezien. Bedankt weer voor alle zorgen.’

‘Tot ziens meneer Wagenaar’ hoor ik dhr. Oostwouder zeggen terwijl ik wegloop.

Nadat ik mijn spullen buiten heb gepakt loop ik rustig naar mijn auto. Ik laad de spullen in en stap daarna in. Ik draai uit het parkeervak maar als ik wil wegrijden zie ik Marvin op een drafje naar me toe komen. Ik laat mijn raampje zakken en wacht even tot hij er is.

‘Max, ik ben blij dat je nog niet weg bent. Ik wil je nog even bedanken.’ Zegt hij met een glimlach.

‘Graag gedaan Marvin’ zeg ik lachend terug.

‘Ehm, Max, ik heb de rest van de dag vrij genomen. Had nog vrije dagen over en ik heb nu echt geen zin meer om te werken. Maar nu is het zo dat ik panne heb met mijn eigen autootje en vanochtend ben ik door mijn vader afgezet. Nu moet ik met de bus terug maar de halte is wel een stukje lopen. Zou jij me bij de halte willen afzetten?’

‘Haha, natuurlijk. Stap in.’

Als we van de parkeerplaats afrijden zie ik dat Marvin bewonderingswaardig mijn auto aan het bekijken is. ‘Wow, mooie auto man, nieuwste model?’ vraagt hij oprecht geïnteresseerd. ‘Hm Hm, mag wat kosten maar dan heb je ook wat’ zeg ik balorig.

‘Trouwens’, begint Marvin, ‘bedankt voor je kaartje. Meende je wat je zei? Dat je wat voor me kan betekenen?’

‘Misschien… Maar ik ken je eigenlijk niet dus weet niet wat je wilt.’

‘Ik wil in ieder geval niet meer werken voor die opgeblazen kwal.’ Zegt Marvin stuurs.

‘Haha, maar wat wil je dan?’

‘Ik weet niet, ik sta overal voor open.’

Ik rem af en stop bij de bushalte. Als Marvin aanstalten maakt om uit te stappen kom ik op een balorig idee. ‘Marvin, als je verder niks te doen hebt en je wilt wat leuks weten over je baas…’ Marvin kijkt me vragend en afwachtend aan.

‘is dat een ja?’

Iets wat twijfelend zegt hij: ‘Ja, maar ik wil jou niet tot last zijn.’ Glimlachend kijk ik terug: ‘Ik kan wel wat afleiding gebruiken vandaag.’

Terwijl Marvin zijn gordel weer vastmaakt rijden we verder. Onderweg begin ik zoals altijd weer lekker te praten. Ik zit weer op mijn praatstoel. Vertel hem van alles over mijn werk. ‘Af en toe stelt hij vragen, het lijkt hem behoorlijk te boeien. Eigenlijk is hij veel geïnteresseerder dan Chantal! Na een klein kwartiertje op de snelweg neem ik de afrit. ‘Waar gaan we heen Max?’

‘Geduld Marvin, geduld.’

We rijden een klein dorpje in. Op een gegeven moment rij ik een straatje in met kleine rijtjeshuizen en dan stop ik even. Ik wijs naar nummer 22. ‘Kijk Marvin, daar woont je baas.’ Zijn ogen worden groot en dan kijkt hij me lachend aan. ‘Maak dat de kat wijs!.’ Ik rij weer verder en zeg dan: Nee, het is echt waar. De golfbaan is, in tegenstelling tot wat hij iedereen verteld, niet van hem. Die is van zijn vader. Die is een paar jaar geleden geëmigreerd naar Spanje en de geruchten gaan dat hij zijn zoon niet capabel genoeg vindt om hem eigenaar te maken. Het schijnt dat een aantal vrienden van zijn vader hem “helpen” op de achtergrond.’ ‘Hoe weet jij dat allemaal?’ vraagt Marvin lachend.

‘Omdat je baas had verwacht wel eigenaar te worden dacht hij dus ook een riant huis te kunnen gaan kopen. Hij heeft mij gevraagd om hem daarmee te helpen. Na verloop van tijd werd hij steeds terughoudender en is op een gegeven moment de spreekwoordelijk aap uit de mouw gekomen.’

‘Kan je nog meer over hem vertellen?’

‘Hoe lang heb je?’ vraag ik lachend.

‘De hele middag.’ antwoord hij balorig.

Ik glimlach en wil wat zeggen maar me telefoon gaat over. ‘Met Max’

‘Met Chantal, ben je al bij Johan geweest?’ klinkt het door de speakers van de auto.

‘Nee, ik ga er nu net heen’

‘Nu pas?’

‘Ja’ antwoord ik kort.

‘Zal ik eten maken voor ons straks?’

Even kijk ik opzij, Marvin kijkt naar voren met een neutrale blik.

‘Ja is goed,’ zeg ik dan, ‘uurtje of zeven?’

‘Is goed Max, tot straks.’

‘Tot straks.’

Marvin kijkt me aan. ‘Heb je een afspraak? Anders zet je me maar hier op het station af hoor dan ben ik zo thuis.’

‘Nee, je kan wel terugrijden als je wilt. De begraafplaats ligt een klein beetje op de route terug.’

‘Begraafplaats?’ vraag Marvin verschrikt.

‘Ja, sorry, had ik wel even moeten zeggen. Johan, mijn beste maatje is precies een jaar geleden verongelukt met zijn motor en ligt daar begraven. Ik snap het wel als je niet mee wilt. Zal ik je dan maar afzetten?’

‘Nee, ik ga wel mee. Naar zoiets moet je toch niet alleen gaan.’ Marvin schrikt van zijn eigen woorden en zegt er haastig achteraan: ‘Sorry, ik wil je vriendin niet afvallen. Zo bedoelde ik het niet.’

‘Geeft niet Marvin, ik snap wat je bedoelt.’

Als we verder rijden is het even stil. Ik voel de drang om Marvin te vertellen over Johan, over Chantal, over eigenlijk alles. Maar waarom? Ik ken die jongen amper. Waarom voel ik toch zo de behoefte om het hem te vertellen. Zit hij er wel op te wachten? Duizenden gedachtes vliegen door mijn hoofd. Een paar keer wil ik beginnen met praten maar toch slik ik steeds de woorden weg. Marvin weet ook niet goed hoe hij moet beginnen. Hoe dichterbij we bij de begraafplaats komen hoe somberder ik word. Ik ben terug in de realiteit. Ik voel me in de steek gelaten door alles en iedereen. Ik besef me meer dan ooit dat ik eenzamer en ongelukkiger ben dan ik me voordoe.

Op een gegeven moment draaien we de parkeerplaats van de begraafplaats op. Ik zet de motor af en kijk even opzij. Een brok in mijn keel. ‘Ik loop met je mee.’ Zegt Marvin zacht maar zeker voor ik wat kan zeggen.

We stappen uit, ik loop naar de achterbak. ‘Wacht even Marvin, ik doe even een ander shirt aan. Heb daarstraks nogal staan zweten bij het golfen.‘

In mijn auto liggen meerdere setjes schone kleren. Die houd ik altijd bij de hand. Tijdens mijn werk vind ik belangrijk om me juist te kleden. De eerste indruk bij nieuwe klanten is toch ook hoe je oogt. Verschillende stijlen kleren acht ik dan ook noodzakelijk. Als ik een sportieve polo tevoorschijn tover trek ik mijn golfpolo uit. Ik voel de ogen van Marvin over mijn lichaam glijden. Als ik zijn kant op kijk kijkt hij snel de andere kant op. Ik glimlach erom.

Even later lopen we stilzwijgend de begraafplaats op. Al snel zijn we bij het mooie graf van Johan. Ik slik een brok in mijn keel door en zeg dan: ‘Johan, dit is Marvin. Ik beschouw hem als vriend.’ Marvin zegt niks. Voelt zich duidelijk wat ongemakkelijk. Zwijgend staar ik naar zijn graf, buk dan om wat blaadjes weg te vegen en sta weer op. Ik voel me ogen vollopen en even later glijdt er een druppel over mijn wang. Marvin zegt niks maar legt zwijgend een hand op mijn schouder. Een lief gebaar.

Na ongeveer 5 minuten kijk ik Marvin aan. ‘Zullen we gaan?’

Marvin schudt even zijn hoofd en zegt zacht: ‘Vertel is over Johan.’

Ik kijk weer naar zijn steen en na een seconde of tien begin ik te vertellen. Hoe hij sinds de kleuterschool mijn maatje was. Dat ik na het verlies van mijn moeder bij zijn ouders kwam te wonen en hij me door de moeilijke tijd heen sleepte. Op een gegeven moment praat ik niet meer tegen Marvin maar meer hardop tegen mezelf. Ik praat over de tijd dat we vriendinnen kregen maar nog bijna dagelijks contact hielden. Dat ik er weer voor hem was toen zijn relatie stukliep. Hoe we samen ook de goede tijden hebben gehad en uiteindelijk dat ik hem mis. Mis met heel mijn hart.

Marvin hoort mijn hele verhaal zwijgend aan. Als ik bijna een minuut stil ben kijk ik weer opzij. Marvin zijn ogen zijn wat rood. ‘Wow,’ zegt hij dan. ‘Hij was echt een vriend voor het leven als ik je zo hoor.’ Ik glimlach en sla mijn hand om zijn schouder en knijp er zacht in. ‘Dat was hij zeker.’

‘Even later als we weer in de auto zitten en terug rijden vraagt Marvin: ‘Mag ik vragen waarom Chantal er niet bij was?’ Even twijfel ik wat voor antwoord ik geef maar zeg dan: ‘Nee, niet nu. Misschien een andere keer.’

Dan kijk ik hem met een glimlach aan en zeg: ‘Vertel jij is over jezelf, ik ken je nog steeds amper.’

‘Haha, zo’n levensverhaal als jij heb ik nog niet hoor. Het is eerder saai.’

‘Probeer maar’

‘Ik woon bij mijn ouders, heb geen broers of zussen, zit op voetbal als hobby, heb een horeca opleiding afgerond en nu werk ik bij… Naja, ben eigenlijk ook zo goed als werkloos.’

Ik begin te lachen. ‘Dat is wel heel kort Marvin, kom op vertel meer.’

Hij haalt even zijn schouders op. ‘Ik zou niet weten wat.’ antwoord hij ontwijkend.

‘Nou, ik zie je ook als spontane en joviale jongen. Je ziet er goed uit, je bent grappig en na vanmiddag blijkt dat je ook zorgzaam bent.’

Marvin begint wat te blozen en ziet dat ik het zie dus draait hij plots zijn blik naar opzij zodat ik hem niet kan zien. Ik besluit het te laten rusten en vraag dan. ‘Waar woon je, dan zet ik je af.’

We maken nog wat losse opmerkingen maar een echt gesprek komt er niet meer van. Mijn hoofd staat er eerlijk gezegd niet helemaal meer naar en dat merkt hij. Wanneer we zijn straat inrijden en de woningen zie ben ik toch wat verbaasd, ik had niet verwacht dat hij hier zou wonen. ‘Stop hier maar, hier woon ik.’ Het is een ruime twee onder één kap woning. Zodra ik stop kan ik niet laten om te vragen: ‘Heb je eigenlijk een relatie Marvin?’ Hij kijkt me lachend aan en twijfelt even maar zegt dan. ‘Ik ben de ideale vrouw nog niet tegengekomen.’

We stoppen, hij maakt zijn gordel los. Marvin, sorry als je me te direct vind en/of als ik het mis heb maar bedoelde je niet: ‘Ik ben de ideale man nog niet tegengekomen?’ Marvin schrikt van mijn woorden en hij wordt knalrood. ‘Ehh, ik… ehh..’

‘Sorry’ zeg ik snel. ‘Ik maakte maar een grapje.’

Hij forceert een lachje tevoorschijn en opent het portier.

‘Marvin’ zeg ik terwijl ik mijn hand op zijn knie leg.’ Marvin kijkt eerst naar mijn hand en kijkt me dan vragend aan. ‘Bedankt voor vanmiddag’

Hij zucht als opluchting en zegt: ‘Dat zit wel goed Max. Jij ook bedankt voor vandaag.’

Gesloten