Diep gaan (Deel 6) Slot

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Diep gaan (Deel 6) Slot

Bericht door Amexic » za 04 mei 2019, 23:24

Diep gaan (deel 6)

We gaan ons zesde jaar in met de voltallige groep van vorig jaar. Ludo begroet me op de speelplaats. Hij lijkt me veranderd. Gegroeid? Dat kan ik niet merken. Hij lijkt me meer zelfzeker. Stapt zomaar op me af.
'Heb je me gemist tijdens de vakantie?' gooit hij me toe.
'Ik heb je totaal niet gemist...' Ik laat plagerig een pauze. 'Heel af en toe aan je gedacht.' 't Is zelfs de volledige waarheid.
'Dan is het goed. Ik heb je natuurlijk wél gemist. Mijn broer zit nu op de hogeschool en mijn ouders zijn gaan werken. Dan zal ik op woensdagen alleen aan tafel zitten. Kom je dan naar me thuis?' vraagt Ludo.
'Meneer voelt zich eenzaam zonder zijn grote broer.'
Ik maak vanaf september wekelijks gebruik van zijn gastvrijheid. Ik hoef zelfs geen boterhammetjes mee te nemen.'
Van samen studeren komt weinig in huis daarom neem ik meestal de geplande bus naar huis. Ludo komt soms van pas bij wiskunde wat m'n zwakste vak blijft en dan blijf ik gewoon een uur of zo langer.

Ik verwaarloos mijn dagboek. Begin november herlees ik een deel. Ik glimlach af en toe bij wat ik genoteerd heb vroeger. Ik ben volwassener geworden.
De zestiende november besluit ik de draad terug op te pakken. 'Ludo...' staat er slechts. Daar laat ik het voorlopig bij na mijn inspiratieloze bevlieging. Het is het begin van een nieuw hoofdstuk.
Ludo is een uiterst voorzichtige jongen. Het wordt tijd dat ik hem het achterste van mijn tong laat zien. Hij weet niet dat ik gevoelens voor hem gekregen heb. Ik ben hem anders gaan bekijken. Ik heb langzamerhand de vooroordelen over hem achter me gelaten. De klik heb ik gemaakt bij hem thuis en niet in de klas. Ik wil de diepe gronden van zijn stille waters beter leren kennen. Het doet me deugd te zien dat hij het in de klas veel gemakkelijker heeft.
In de donkere kamer durft hij mijn arm soms per ongeluk aanraken.
Ik zeg het hem in volle licht aan de keukentafel. 'Je kan het maar beter weten. Ik ben val op jongens.'
Hij krijgt een blos op zijn doorgaans bleke gezicht. Zijn diepbruine ogen maken hem ondoorgrondelijk..
'Zo ineens?'
Ikzelf voel de roodheid in mijn gezicht opkomen.
'Dat is al een aantal jaren bezig.'
'En jij zegt me niks.'
We hebben een lang gesprek. Ik bel naar huis dat ik pas tegen etenstijd thuis zal komen.
Ik krijg ten afscheid een ingehouden knuffel van Ludo en beantwoord die.
Ik krijg het op school elke dag van hem te horen: 'Je hebt een slecht karakter.' Ludo klinkt eerder blij dan kwaad.
'Blijf je morgen namiddag wat langer? Ik heb je nodig. Misschien kan je de taak tegen donderdag vanavond al maken.'
Het klinkt heel samenzweerderig. 'Het zou kunnen dat we iets gaan ontwikkelen?'
'Foto's?'
'Neen geen foto's.'
'Ik eet naar gewoonte bij Ludo de volgende dag. Hij praat weer snel zoals hij dat doet wanneer hij zenuwachtig is. Ik ben ook opgeladen en ik weet best welke richting mijn onrust uitgaat.
Het is in de donkere kamer te doen. 'Hier durf ik meer.' bekent Ludo. Dat durven betekent dat hij twee knoopjes van mijn hemd losmaakt.
'Is dat alles wat je durft?'
'Ik weet niet of jij wil wat ik durf.' Wat is hij voorzichtig en duidelijk tegelijk.
Ik kus hem vol op de mond. 'Dit is mijn antwoord.'
Eens ik gewend ben aan het rode licht, zie ik voldoende.
'Zou zelfs kunnen dat ik meer durf dan jij.'
'Ja? Daag je me uit?' vraagt Ludo. Ik blijk behendiger in het losknopen van een hemd dan hij.
Zijn ontblote bovenlijf voelt warm tegen me aan. Zijn vingers lezen een soort van braille op mijn rug. Hij weerstaat mijn gekriebel op zijn fluwelen buik.

Ludo maakt de knoop van mijn broek ongevraagd los. Zullen we een beetje verder gaan?' De vraag hoort bij de rits.
'Ik wil niets liever.' vind ik te duidelijk. We gaan een grens overschrijden. 'Als je de knoop losmaakt waarom zou je de rits dan toe houden? Wanneer je zo verder gaat, zijn we echt homo.'
'Alsof we dat nog niet waren.'
Ik bied geen weerstand. Mijn hart gaat te keer. Hij zet me in m'n onderbroek, de lange broek op de enkels. Ik hoef er maar uit te stappen.
Ik zie de eigen dikke bobbel onder de nu rood uitziende stof. Ludo merkt die onvermijdelijk op. Ik glimlach om zijn serieuze gezicht en haal zijn broek driest naar beneden toch oplettend zijn onderbroek niet in één beweging mee te nemen. Natuurlijk vertoont Ludo een even dikke bult in zijn ondergoed. Ik speel de sokken uit. Hij doet me na. 'Wat nu?'
'Lijkt me logisch.' Ludo neemt de rek van m'n broekje beet. 'Samen?' zegt hij.
'Ja.' Ik breng twee handen naar zijn lenden. 'Eén , twee...' Ik twijfel iets te lang. Er gebeurt niets. Hij heeft op mij gewacht en ik op hem. Zijn handen verdwijnen van mijn heupen.
'Wil je niet?' Ik zit op de grens tussen niet meer terug kunnen en verlammende twijfel. Hij omhelst me behoedzaam. Zijn bobbel schuurt tegen de mijne. Ik zucht.
'Het is hier een vreemde plek. Als we eens naar mijn kamer gingen?'
'Ik begin eindelijk gewoon te worden aan het rode licht.'
'Romantisch is anders. Het is hier net een kabardoesjke.'
De zaak is ontmijnd. Ludo gaat me voor op de trap. Zijn fraaie billen zie ik van dichtbij. Zijn poep tekent zich vol af in zijn klassieke witte onderbroek. Gretig volg ik hem. Ik heb vaag de neiging om halt te houden. Vreemd want ik wil hem maar al te graag tegen me aan voelen. Gaan we niet te ver ineens? Niet flauw doen. Het lijkt een heel grote beslissing die ik onvoorbereid moet nemen. De bult in mijn broek is heel groot. Er valt niks voor te bereiden. We staan midden in de slaapkamer. Zo op een meter afstand van hem en met die suggestieve kanjer die mijn onderbroek andere dimensies doet aannemen, lijk ik in mijn blootje te staan. We schuifelen onwennig naar elkaar toe. Weer voel ik zijn kruis tegen het mijne. Ik laat mijn handen over zijn rug naar beneden glijden. Zijn handen hebben de naad van mijn onderbroek beet. Het bestijgen van de trap heeft me in ademnood gebracht. Natuurlijk heeft die beperkte inspanning er weinig mee te maken. Ik probeer rustig te ademen om mijn grote opwinding te verbergen.
'Zullen we?'
'Ja we zullen.'
Ludo rukt kort en krachtig. Zonder haperen valt het kledingstuk op mijn enkels. Eindelijk ben ik van die oncomfortabele druk af. Naakt zijn voelt bevrijdend. Mijn piemel zwiept omhoog. Ludo verliest ongeveer tegelijk zijn enige kledingstuk. Ik zie een glimp van het zijn knieën passerende nutteloze stuk stof. Ik zie zijn zich oprichtende lid even voor hij het tegen mijn buik drukt. De twee laagjes stof tussen ons zijn verdwenen. De sensatie van het intieme contact wakkert mijn opwinding fel aan. Een bescheiden gulp vocht ontsnapt me. Rustig blijven, houd ik me voor. Maar ik voel warme vloeistof tussen onze buiken. Het is meer dan ik verwacht heb. Dan pas heb ik door dat het van Ludo komt.
Ik kijk in twee wazige ogen en hij schokt een beetje. Omdat hij zijn kruis te hard tegen me duwt, loos ik alles wat ik in me heb. Mijn vingers planten zich in zijn schouders.
'Sorry, dit was niet de bedoeling.' fluistert Ludo, terug op de wereld.
'Ik denk juist van wel.'
Hij lacht nu. 'Ik was wat snel.'
'Niet veel sneller dan ik.'
'Wat een smurrie.'
'Ja 't is van twee man.'
Ik kijk naar onze buiken. Er hangen klodders in mijn schaamhaar. Er is nogal wat op de grond gedrupt. 'Niet met je voeten in trappen.' Gelukkig is het geen vast tapijt.
'Ben zo terug.' Met een washandje veegt hij het meeste zaad van mij en hemzelf af en daarna vluchtig van de grond.
'We moeten gaan douchen. Vind je het vies?'
'Dat van mij valt mee, dat van jou wel.'
'Jij!'
Al wil ik me aan hem tonen, naaktheid blijft iets gênant de eerste keer. Je eigen stijve ken je enkel van het masturberen en opeens krijgt iemand anders hem onder ogen. Zijn poepje wordt nog aantrekkelijker van het bloot de trap af dansen.
'Wanneer komen je ouders thuis?' vraag ik een beetje ongerust.
Binnen een uur of drie.
De douche is wat krap voor twee. Botsend tegen elkaar schrobben we spermaresten weg.
Ludo heeft al een harde tweede erectie in de douche.
'Ik zie plan B bij jou?'
'Nog meer dan twee uur tijd dus in geval je nog wil blijven....'
Ludo neemt een rol keukenrol mee. 'Kan van pas komen.'
De mijne begint ook terug te zwellen.Twee jonge mannen met een stijve gaan de trap op. Het moet een potsierlijk zicht zijn.
'We moeten de grond beter opkuisen.'
'Doe ik straks als je weg bent. Jij bent mijn gast.' Ludo slaat zijn bed voor me open.
Ik lig heerlijk knus tegen hem aan onder het dekbed.
'Dit gaat lang duren.' zegt hij.
'Jaren naar mijn gevoel als jij weer niet te snel gaat schieten.' antwoord ik.

Ik heb me achteraf afgevraagd of onze eerste keer al liefde was. Dat inzicht is later gekomen.
Als je iemand nodig hebt om te begrijpen wie je bent, is dat dan liefde? Liefde is iemand begrijpen.

Gesloten