Diep gaan (deel 5)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Diep gaan (deel 5)

Bericht door Amexic » za 04 mei 2019, 17:57

Diep gaan (deel 5)

'Rotdag. Afgewezen. Een onvoldoende.' noteer ik op dertig mei. Meer hoeft dat niet te zijn.
Ongelukkig zijn kan ik niet vasthouden. Zo zit ik niet in elkaar. De teleurstelling en onrust zijn diezelfde avond een klein beetje weggeëbd.
Wat morgen? Ik moet Chris zo vlug mogelijk spreken.
'Je hebt peper in je kont zeker.' zegt Steven terwijl we de afstand tussen de bushalte en onze school afleggen.
Ik neem Chris onmiddellijk onder vier ogen wanneer hij arriveert.
'Wat is er zo belangrijk?'
'Je hebt toch niets tegen iemand verteld?'
'Nee, ik heb niets verklapt? Zou je dat graag hebben?' Hij glimlacht op zijn rustige manier, uitdagend toch, interpreteer ik.
'Absoluut niet.'
'Het blijft tussen ons. Beloofd'. Hij stompt ingehouden met een vuist tegen mijn ribben. Ik denk hem te kunnen vertrouwen.

Het schooljaar nadert zijn einde. Studeren zullen we hard moeten doen op deze strenge school. Je merkt dat de teugels wat losser gelaten worden de laatste schoolweken. Leerstof wordt afgerond. De examens komen er aan.
We mogen eenmalig foto's nemen in de klas. Ik bezit simpelweg geen fototoestel. Er zijn er minstens tien die een camera bij hebben. Tijdens elke les worden foto's genomen. Ludo heeft een duur toestel. Fotograferen is zijn hobby. We hebben thuis een donkere kamer.' beweert hij. We hebben slechts één juf, die van Nederlands. Ze staat uitgebreid model. Het is afgesproken. Guy zegt traag en duidelijk gearticuleerd: 'U wordt rood juf.'
Het is algemeen geweten dat ze snel rood wordt. Alle fototoestellen zijn op haar gericht. Het is haast een persconferentie. Ze wordt naar verwachting vuurrood en kreunt 'Oh nee. Niet doen'. Om haar gezicht te beschermen, houdt ze een blanco papier voor haar gezicht. Benieuwd wat vooral die foto's zullen opleveren als ze ontwikkeld zijn.

Het is een initiatief van de leraar biologie en tegelijk een eindejaarsactiviteit. We kunnen deelnemen aan een natuurwandeling met gids, in de buurt van de school.
Het is een vrije activiteit op woensdagnamiddag dus zijn alle internen van de klas aanwezig. Ze willen gewoon voor een paar uur de school uit. Enkele van de externen tekenen present. Ludo die ook extern is, hij woont achter de hoek, is in zijn element. Hij heeft zijn camera bij met telelens. Hij profileert zich als vogelkenner en bij interessante fluittonen gaat hij met zijn tele op zoek naar de fluitende vogel.
Ik ben een ander soort natuurliefhebber. Mijn kennis van vogels is matig. Ik heb het voor planten.
Ik ontdek blauw glidkruid en meldt het enthousiast aan de gids. De gids is gecharmeerd en geeft me een compliment. Ludo neemt netjes een foto van de zeldzame lipbloemige.
'Is het giftig?' moet Ludo weten.
'Planten uit de lipbloemigenfamilie zijn zelden giftig.'
'Durf je er van proeven?'
'Waarom zou ik?'
'Ik wil jouw lid graag eens zien voor en na je er van gegeten hebt.'
'Hoe kom je daar bij. Mijn lid krijg je nooit te zien.'
'Moet ik er een tekening bij maken? blauw Lllidkruid.' Hij houdt de L lang aan.
'Gek, het is blauw glidkruid.'
'Oh, had ik verkeerd verstaan. Het is me de G van groot.'
Ludo's interventie wordt gesmaakt door de jongens. Zo ontspannen gedraagt hij zich normaal niet..

Chris doet iets minder spontaan tegen me. Hij blijf mijn uitverkorene toch is mijn interesse in hem over zijn hoogtepunt. Ik blijf spijt hebben van mijn verkeerde inschatting.

Ludo is de eerste die foto's ontwikkeld heeft. Ze hebben thuis die donkere kamer. Dat verklaart alles. Hij heeft een hele verzameling mee. Ze ontwikkelen ze zelf, anders zou fotografie een prijzige hobby zijn. De foto's dragen een nummer op de achterkant. Hij heeft vooraf een lijst gemaakt. Je mag naar hartenlust bijbestellen. Ze zijn van redelijk groot formaat en goedkoop. Net als iedereen kies ik de foto van de lerares. Geweldig, je kan haar knalrode gezicht zien naast het blad dat de voor haar gezicht probeert te houden. Ludo heeft voldoende van opzij gefotografeerd. Er zijn er drie van Chris waaronder een hele mooie. Ik bestel ze alle drie. Van mezelf zitten er ook verschillende bij die ik allen bestel. Twintig kruis ik er aan. Jan, Guy, Rob, Marc... ik wil ze allemaal.
'Je neemt prachtige foto's. Zo'n fototoestel zou ik ook willen.'
'Je ogen bepalen de foto.'
Mijn bewondering voor zijn hobby is Ludo niet ontgaan. De woensdag na Pinksteren hebben we geen huiswerk. Ik heb me door Ludo laten verleiden met hem mee naar huis te gaan.
Ik laat je zien hoe ik foto's ontwikkel, belooft hij. Je kan bij ons eten, anders zit je toch maar op school te wachten. Op woensdagmiddag eet ik op school want het is meer dan een uur wachten op de bus.
Zijn broer ken ik. Die zit bij ons op school in het laatste jaar. Hij zegt niet veel en verdwijnt direct na het eten naar zijn kamer. Ludo wil met mij het bos in.
'Ik dacht dat we foto's gingen kijken.'
'Veel te mooi weer voor.' Dat is waar.
'Ik ga van broek wisselen.'
'Dat was snel.'
Hij neemt uiteraard zijn fototoestel mee. We vinden een gemeenschappelijke interesse. Bij mij zijn dat in de plaats van gevogelte planten maar het is duidelijk dat we mekaar veel te leren hebben.
Ludo is rustiger dan op school. Hij draagt een lekker korte short. Ze is aan de kleine kant want ze kruipt omhoog richting zijn kruis. Had ik maar... ik heb het meer dan warm genoeg in mijn lange schoolbroek.
'Gaan de muggen je niet bijten?'
'Die laten me altijd gerust. Te zuur bloed of zo.'
'Als ik een mug was... dan had je prijs.'
'Ga je me bijten?'
'Nee maar je lokt het uit. Ik klets hem op een bil.'
Af en toe neemt hij een foto. 'Mag ik er nog eentje van jou?'
'Dat doen we op geposeerde foto's.' Ik steek mijn tong uit en trek een gek gezicht. Hij trekt ze desondanks mijn lelijke gezicht toch.
We houden de wandeling bescheiden. Ik moet een rondleiding krijgen in zijn heiligdom. Het duurt een tijd voor ik wat kan zien in het rode licht. Er hangen veel foto's aan wasknijpertjes. Hier hangt de hele bestelling Ze zijn droog. Je kan de jouwe straks mee naar huis nemen als je wil. Hij laat zien hoe je foto's ontwikkelt. Hij raakt mijn elleboog aan. Ik ben gevoelig voor dit soort signalen.
Het is zeker veilig het hem op de man af te vragen.
'Ze zeggen dat jij homo bent. Is daar iets van aan?'
'Ze zeggen dat. Je bent de eerste die me dat echt vraagt. Als ik ja zeg, wat dan?'
'Niks dan. Ik heb me altijd afgevraagd of het waar is.'
'Het ontkennen heeft geen zin. Het maakt eigenlijk niets uit. Ik word sowieso voor homo aanzien.'
Daarmee weet ik het.
'Hoe zijn ze het te weten gekomen?' Ze hebben het geraden. Ineens waren Peter en ik tot homo gedoopt, lang geleden voor ik het zelf doorhad.
'Peter is het ook?'
'Vraag het hem zelf. Nee Peter is het niet.'
Over mezelf houd ik mijn mond.
We komen terug in het daglicht. Ludo heeft een stapel foto's in zijn handen. Ik besluit geen foto's mee naar huis te nemen. 'Geef ze maar in de klas, je moet ze nu niet uitzoeken. Ik mag mijn bus niet missen.'
'Bedankt voor de interesse.' zegt hij. Ik vermoed dat hij iets anders bedoelt dan interesse zijn hobby.
Ludo is veel vlotter dan ik verwacht heb.

De examens spartel ik zonder ongelukken door. Het veel zwaarder dan de kleine toetsen doorwegende examen wiskunde breng ik tot een goed einde.
Twee maanden vakantie.

Gesloten