Het kan verkeren (deel 5) Slot.

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Het kan verkeren (deel 5) Slot.

Bericht door Amexic » vr 22 mar 2019, 23:54

Het kan verkeren (deel 5) Slot.

Eric liep een tijdlang spitsroeden. De flauwe grappenmakers hielden er tenslotte mee op, kreeg ik de indruk. Ofwel verdween het probleem onder mijn gezichtsveld. Eric nam opnieuw zijn gewone plaats in van groepsleider. 'De tijd heelt alle wonden.' zal veronderstel ik eveneens op Eric van toepassing geweest zijn. Hij leek in elk geval teug in zijn gewone doen.
Hij bleef in mijn vizier. We hadden een goede verstandhouding. Dat sprak vanzelf. Marc zag ik soms in gesprek met Eric wat me vroeger nooit opviel.
Marc bleef in het groepje waar ik vaak de namiddag mee doorbracht. Sinds het voorval met Eric hadden wij regelmatig 'onderonsjes'.
Hij mocht dichter in mijn comfortzone komen, zal ik zeggen.
Zonder op mijn hoede te zijn, kon ik hem vragen: ' Hoe zit dat nu met dat bi zijn van jou?'
Bij zijn antwoord: ' Jij vertelt me dan hoe het met jou gesteld is.' bleef mijn licht op groen staan.
'Ben ik bi? Dat heb ik nooit beweerd.' daagde Marc me uit.
'Komaan. Je hebt de roddel zelf verspreid.'
'Oh, dat is lang geleden. Ergens in het middelbaar vond ik dat ik ervoor moest uitkomen. Het moest. Eerst thuis. Mijn ouders vertelde ik dat ik homo ben. Moeilijk maar het moest op dat moment. Hun reactie viel onverwacht goed mee.'
Hij ging verder: 'Hoe ging ik het op school aanpakken? Moeilijker kwestie. Ik verzon daarom dat ik bi was, leek me gemakkelijker. Tot mijn verbazing moesten ze alles weten. Ik had geen vriend, laat staan een vriendin. Eigenlijk had ik geen verhaal te vertellen.
Het werd een kwakkel. Intussen was ik bi. Ik ga hetzelfde doen bij het leger, dacht ik, dan ben ik er van af.'
'Ben je eigenlijk bi of niet want je gaf me geen antwoord?'
'Ik ben niet bi. Alsjeblieft, schei daar mee uit. Jij bent bi.'
'Ik legde hem mijn hele levensgeschiedenis uit.' zoals ik aan Eric deed.

Marc zocht me meer en meer op. We speelden op de sportnamiddag geen dubbelspel badminton meer. Het enkelspel tegen mijn vaste partner Marc hoefde ik niet te winnen. Het ging hem om de schoonheid van het spel. Het ging hem om soepele bewegingen en het zien vangen van onmogelijke pluimpjes. Een knie tegen knie contact in de kantine na het spel. Haartjes die delicaat tegen elkaar kriebelden, een zeldzame surplus.

'Ik wil graag met je afspreken buiten de kazerne. Zie je het zitten om een weekend bij me thuis te logeren?'
Hij overviel me. 'Dat krijg ik bij m'n ouders niet verkocht.' protesteerde ik. 'Ik ga logeren bij een vriend.' daar gaan ze grote vraagtekens bij plaatsen.'
'Spijtig. Niet dan.' klonk het kort bij Marc.

Marc deed alsof er niets aan de hand was. Lastig. Hij had me kunnen mijden of misnoegd kunnen zijn. Dan had ik een reden om hem er op aan te spreken.
Hij bleef tot mijn opluchting in mijn buurt. Ik was teleurgesteld over deze mislopen kans. Een tegenvoorstel doen, bij mij thuis, leek me geen optie. Ik voelde me gefrustreerd.
Ik kreeg enkele natte dromen, lang niet meer gebeurd. Ik haatte het 's nachts in m'n kast een propere broek op te scharrelen in het donker en te hopen dat niemand van de kamer iets zou merken. Een teken aan de wand. Stress vraat aan me en Marc zat diep in m'n hoofd.

Er gingen weken overheen.
'Mijn ouders gaan op vakantie binnen twee weken. Ik dacht misschien moet ik nog eens vragen of je dan bij me komt logeren. Dan kunnen we in alle rust bijpraten en zo. Binnen een paar maanden zit onze legerdienst er op. Daarna zie ik je waarschijnlijk nooit meer.' formuleerde Marc behoedzaam.
'Daarmee is het probleem van mijn ouders niet opgelost.'
'Een leugentje om bestwil is toch niet onoverkomelijk. Ik heb een oplossing. Je zegt dat je een wacht hebt over gekocht. Ze hebben geen vermoeden dat je met mij mee bent. Ik kan de wasmachine bedienen. Dus je was gooi je bij ons in de machine.'
Zo simpel. Ik nam een keer een wacht over. De in-slapers waren nooit van wacht. Thuis slapers zoals Marc gaf men een beurtrol. Wachten werden soms verkocht.
'Mijn was kan ik je niet laten doen, dat zou verdacht zijn. Ik breng extra kledij mee. Afgesproken, ik blijf logeren.'

De leugen lukte vanzelf. Ik ben geen groot leugenaar. In principe lieg ik nooit.
Twee weken aftellen. Ik zag een vrolijke, uitgelaten Marc. Was hij anders ook: een levendige en vlotte jongen.
Hij stak me aan. We zochten elkaar veel op, niet uit het zicht, wel tête-à-têtes.
Hij had diep zwarte ogen.en fijne zwarte wenkbrauwen. Alles aan hem was fijn: Fijne gelaatstrekken. Ook zijn haartype was dun maar koolzwart. en glanzend. Zijn souplesse vond ik adembenemend aantrekkelijk.
Ik keek met groeiende spanning uit naar het bewuste weekend. Inslapen lukte moeizaam de donderdagavond voor dag nul. Ging het niet te snel. Deze jongen trok me heel erg aan. Met hem meegaan betekende dat er iets ging gebeuren.
Iets waar ik naar uitkeek. Het was ontegensprekelijk een knop omdraaien. Meegaan betekende een keuze maken.
Mijn reistas maakte ik 's middags. Belachelijk hoe gespannen ik me de vrijdagnamiddag voelde.
Met klamme handen en snelle hartslag stapte in Marc's auto. Het toeslaan van het portier, kwam neer op het nemen van de beslissing. Er ging van alles door me heen. Was dit wel goed? Wat gingen we doen? Tegelijk ook opluchting. Eindelijk had ik de moed gehad. Zonder Marc's initiatief zou ik onderweg naar huis zijn. Ik moest dit doen. Ik zou te veel spijt hebben als ik zijn voorstel een tweede keer afwees. Voor het eerst geen pottenkijkers...
'Blij dat je met me mee bent. Ik heb zo uitgekeken naar dit weekend.' Het klonk zo lief uit zijn mond dat het me pakte.
'Ik ben al de hele dag zenuwachtig.
'Ik ook. Ik weet waarom. Spannend hé.'
Hij was vrolijk en praatziek. Hij slaagde er in me op gang te trekken.
Zelf vrolijk en in opperbeste stemming kwamen we bij Marc thuis aan Het grind knerpte onder de banden van de auto.
Mooi dorp in een heuvellandschap. Hun huis schurkte aan tegen de compacte dorpskern.
Onze tassen gooiden we af in de living.
'Laat ik je eerst het huis zien of gaan we eten?' vroeg Marc
'Eerst eten.' antwoordde hij op zijn eigen vraag. 'Ik heb gisteren avond al wat voorbereid.'
Hij dook in de koelkast en haalde twee borden koude schotel te voorschijn. 'De patatten heb ik gisteren gekookt en moet ik enkel nog bakken.
Het was een open keuken: living en keuken in één ruimte. Zet je maar ergens, terwijl ik wat rommel. Ik verkende de living en keek naar de aanwezige woondecoratie.
De vakantiefoto van twee kinderen met hun ouders intrigeerde me. 'Is dat je zus op de foto.' riep ik van om de hoek.'
'Ja. Ze is vorig jaar getrouwd.' Gezin met twee kinderen. Dat wist ik, had hij me allemaal al verteld.
'En ben jij die schattige jongen.' Marc zal een jaar of tien geweest zijn op de foto.
'Ja hé maar nu veel knapper geworden.'
'Ha, je beseft het zelf.'
We gingen snel aan tafel en dat mocht met de grote honger die ik had.
'Wat drink je?'
'Geef maar gewoon water.'
'Maar ik heb meer in huis. Er is bier. Een fles wijn open doen mag wel. Of liever cola?'
Het werd bier.
We betrapten elkaar op het steeds opnieuw maken van oogcontact en even snel wegkijken. Ik werd er onrustig van.
De kleine afwas deden we samen in de gootsteen.
Hij leidde me rond in hun huis. Ik kreeg alle kamers te zien. Er woonde iemand in huis met een goede smaak. Ik keurde de aanwezige kunst. Het ging niet om antieke toestanden maar om passende kleuren en originele vormen.
Zoals verwacht trof ik orde en netheid aan in Marc's heiligdom. Dat was zijn stijl: netjes gekleed en verzorgd geschoren en geknipt hoorden daar bij. Er hingen in de vorm van posters relicten uit zijn puberteit aan de muur. Herinneringen aan de schooltijd die aan vervanging toe waren. Ik kreeg toelichting over de geschiedenis achter een aantal spulletjes.
'Ik dacht morgen te gaan wandelen. We kunnen de auto nemen of naar het bos gaan in ons dorp. In het dorp zelf is weinig te beleven. Wat doen we vanavond?'
'Zeg maar.'
'Een spel dammen of schaken. Of kies maar uit de kast. Of we zien een film. We hebben wat video's en ik ben er gisteren een paar nieuwe gaan uitlenen. Of we gaan iets drinken in het dorp maar eigenlijk is daar niks.
'Hij liet me de aanwezige video's zien. Geen 'Out of Africa' toestanden wilde ik bekijken. Mijn keuze viel op 'Against all odds.'
'Is hij goed?'
'Weet ik niet want ik heb hem niet gezien.'
De soundtrack van Phill Collins, kende ik. Dat bepaalde mijn keuze.
Het was een macho film: veel rijkdom en snelle wagens doorspekt met erotische episodes.
'Vind je hem knap?' Het hoofdpersonage was een afgetrainde dertiger. Gespierd en een brede borstkas. Een arrogant type en dominant mannelijk ingesteld.
Marc stelde de vraag tijdens een redelijk opwindende vrijscène.
'Hij mocht wat zachtzinniger zijn.' vind ik.
'Meen ik ook. Objectief, vind je hem aantrekkelijk?'
'Nee. Hij is te gepimpt. In zijn geheel te: te gespierd, te breed, te brede schouders. Hij heeft niks elegant. Ik vind het meisje veel knapper.'
'Ik heb niet graag dat je het meisje knapper vind.' Hij deukte zacht met een vuist in mijn zij.
'Objectief' heb je me gevraagd. Subjectief gezien is hij trouwens een eikel.'
De film bracht actie en spanning en was in die zin beklijvend. Hij zinderde na terwijl de eindgeneriek voorbij schoof.
'Wat doen we nog? Een gezelschapsspel?'
'Pff. De film was me genoeg.' oordeelde ik.
'Het is nog te vroeg om te gaan slapen.' Het was in de maand april en het begon pas te duisteren.
'We maken ons klaar en praten wat na?'
'Mij goed.'
'Ga jij 's morgens in de douche of 's avonds?'
'Meestal 's morgens, soms 's avonds. 'k Ben vanmorgen al geweest.'
'Dan ga ik. ' Je kon vanuit de keuken de doucheruimte in. Ik nam mijn slaapkledij en toiletgerei uit m'n tas en legde die op tafel.
Marc verscheen in een mooie linnen pyjama. 'Je mag hoor. Ik heb een droge handdoek aan het haakje gehangen. Onze tanden poetsen we boven.'
'Ik besloot een tweede keer te douchen 'gezien de omstandigheden.'
Ik nam het washandje dat Marc pas gebruikte en de gedachte bracht mijn piemel omhoog. Dat mocht ik niet tolereren. Nog stijver en ik kreeg hem niet meer naar beneden. Concentratie op me wassen had effect.
Hij bleef vleziger dan in slappe toestand. Hij prononceerde zich een beetje in mijn pyjamabroek maar ik kon me tonen.
Marc zat in de zetel en ik ging naast hem zitten. Het was ongemakkelijk. Ik wilde me absoluut niet verraden door een stijve te krijgen terwijl ik naast hem zat. In Marc's broek zag ik trouwens weinig wat op opwinding wees.
Ik kon het verwachten. Hij legde een hand om mijn knie. Er zat weliswaar stof tussen. Ik probeerde rustig te blijven ademen.
'De gelegenheid maakt de dief.' bracht ik uit.
'Het ijzer smeden terwijl het heet is, klinkt positiever vind ik ' antwoordde Marc aansluitend. Hij was best 'ad rem'.
Gelukkig bleven we niet zitten, het gesprek was stil gevallen. Ik volgde hem de trap op.
'Waar wil je slapen? In het bed van mijn zus, in het bed van mijn ouders of in mijn bed?' Hij zei niet: 'Samen met mij in mijn bed.'
'Dat is mij gelijk.'
'Nee, het maakt veel verschil. Zullen we het bed van mijn ouders nemen? Dan hebben we veel plaats.' hakte hij de knoop door.
Het ontging me niet dat hij 'we' gebruikte.
De badkamer boven had bad en toilet. We poetsten samen onze tanden.
'Ik wil even naar het toilet.'
'Ik moet ook nog. Ga jij maar hier dan ga ik beneden.'
Ik stond wat lullig in de grote slaapkamer te wachten terwijl ik hem de trap hoorde op rennen.
Daar lagen we op onze rug in het bed van z'n ouders. Het had iets ondeugends. Wie neemt een vriend in het bed van z'n ouders?
'Slaap lekker.' zei Marc iets te ostentatief.
'Gaan we echt slapen?'
'Weet ik niet. Zullen we zien.'
''Zullen we zien of niet zien?'
'Marc scheen even na te denken.'
'Niet zien.' zei hij resoluut en knipte het nachtlicht uit..
'Zoek de schat.'
'Geestig.'
Ik was niet van plan om zelf het initiatief te nemen. Het bleef stil van zijn kant. Ik had me op de zij gelegd, weg van hem alsof ik echt ging slapen. Mijn pyjamabroek gaf goed mee. Mijn piemel mocht desondanks meer vrijheid krijgen dan nu.
Waar bleef hij? Het kostte me moeite om me in te houden. Ik dacht infrarood te kunnen voelen. Hij kwam dichterbij, geruisloos. Heel even raakte iets mijn rug ter hoogte van de lendenwervels. Ineens lag een volle hand op mijn zij.
'Jij durft!'
'Heb je liever van niet?'
'Als het 'liever van niet' was, dan lag ik nu thuis in mijn eigen bed te slapen.'
De hand kwam snel terug.
'Ik dacht dat het nooit ging lukken.'
'Hier ben ik dan.'
'Ik had je al opgemerkt tijdens onze opleiding. Toen je een vriendin bleek te hebben, leek elke kans verkeken.'
'Eric heeft ons gered.'
Zijn hand vond mijn buik. Hij had nooit een vriend gehad. Ik liet hem daarom rustig begaan. Niets forceren.
'Zalig.' fluisterde ik om hem te stimuleren. Ik trok mijn pyjamavest omhoog dan kreeg hij meer toegang.
Dat had hij begrepen want hij begon achteraan aan de stof te trekken. Om gefrutsel met kledij te vermijden speelde ik ineens mijn vestje uit en in een tweede beweging ook snel mijn broek.
Ik bleef hardnekkig op mijn zij liggen. Ik rukte aan zijn pyjamavest, een hint die Marc onmiddellijk begreep. Zijn hand kon mijn hele bovenlijf aftasten en meer dan dat. Hij zou het weldra in de mot krijgen. 'Hé, je hebt je broek uitgespeeld.' ontdekte hij.
Hij lag nog niet tegen me. Daar moest verandering komen. Hij had ongetwijfeld een stijve. Die wilde ik tegen mijn rug voelen. Ik schoof in zijn richting op en voelde zijn lichaam, inclusief piemel weliswaar nog in de broek, tegen mijn rug drukken. Hij veerde verrast een eindje achteruit denkelijk geschrokken door het plotse contact. Tijd dat zijn pyjamabroek uitging. Hij ging in op mijn aanzet. Daarna lag hij heerlijk huid op huid. Piemel gestrekt tegen mijn staartbeen.
Ik ging niet passief blijven en draaide me naar Marc.
Ik greep zijn penis. Hij voelde heerlijk warm. Zijn piemel voelde hard als rubber en zacht als satijn. Ik probeerde het formaat in te schatten.
Ik had tijdens mijn verpleegstage al zoveel oude-mannen-penissen gewassen. Het boeide nul procent. Nu kreeg ik eindelijk een stijve jongenspenis in handen, precies wat ik wilde. Ik was nogal doortastend te werk gegaan maar ergens was het vreemd die eerste keer.
'Je hand is fris.'
'Is dat zo? Ik greep één van zijn handen. Jouw hand is even warm als de mijne. Je hebt het over het temperatuurverschil. Ik kan hem nauwelijks vasthouden, zo heet is hij.
'Wil je die hand daar weg doen, anders ga ik te vlug komen.'
'Goed idee. Van mij mag het uren duren.'
'Zo lang houd ik het niet vol.'
Mijn lippen vonden zijn nek. Zijn adem blies heerlijk gejaagd in m'n oren.
Mijn lippen vonden de zijne. Ik wilde mijn tong ertussen. 'Voorzichtig.' hield ik me voor in de wetenschap dat het Marc's eerste tongzoen zou wezen.
In het begin aarzelden de puntjes van onze tongen tegen elkaar. Ik genoot van zijn gretigheid even later.
De ervaring die ik had gaf me het zelfvertrouwen dat ik anders minder zou gehad hebben.
Ik merkte dat Marc zich stilaan overgaf aan het genot. Hoezeer ik er in wilde meegaan, ik ging hem afremmen.
Overal mochten we elkaar aanraken behalve op de meest gevoelige plek. Hij moest het strelen van mijn voeten voelen, de finesse mijn vingertoppen in zijn handpalm, de zachtheid van de plooizijde van zijn eigen armen. Ik sabbelde aan zijn oorlel en likte zijn tepels.
Via zijn benen bereikte ik zijn lies. Aan zijn ademhaling en het spreiden van zijn benen merkte ik hoe heerlijk hij het vond. 'k Nam rustig de tijd om zijn ballen te verkennen, andere ballen dan de mijne, voor mij ook de eerste keer.
Zijn vrije hand plezierde me op dezelfde manier. Je bereikt op een bepaald moment het punt dat niets het komen tegenhoudt. Ik spoot de hele omgeving onder. Toen ik terug adem had, fluisterde ik: 'Laat je maar gaan.' Hij hing op mijn bil en ik hield mijn twee handen op zijn kont terwijl hij lekker op en neer veerde. De warmte van zijn zaad kriebelde over mijn been.
'Sorry.' zei ik, alles zit onder de smurrie.
Marc knipte het nachtlichtje aan. We kunnen beter de lakens er af halen voor het in de matras dringt. Ik doe ze morgen in de was. Voor het eerst zagen we elkaar naakt.
'Dag mooie jongen.' glimlachte hij ondeugend naar me. We veegden de meeste viezigheid met het onderlaken van ons af. Het bovenlaken bleef wonderwel zo goed als proper en legden we op de matras.
Ik vond me vies. Marc wilde absoluut met me in bad. Dat was op zich geen slecht idee. Ik hield niet van mijn eigen sperma,laat staan van dat van een ander.
Alles went, het was op dat moment anders.
Met twee in een te smal bad , oncomfortabel. Waar met je te lange benen blijven?
Marc verkeerde in hogere sferen. Het gaf me voldoening dat ik zijn eerste keer tot zo'n positieve ervaring bracht. Voor mij betekende het de bevestiging van een goede keuze.
De prestatie op zich daar ging het hem niet om. De zuivere ejaculatie is op zich een banaliteit hoe zeer je die ook nastreeft. Met Anne voelde ik me genomen ondanks het genot.
Ik zag hem opnieuw stijf worden, en soit, ik vanzelfsprekend tegelijk.
'Als we het nog eens deden? Volgens mij zit er nog iets in.' Hij greep naar mijn, noem het maar 'paal' of hoor je liever 'zijdeachtige steel'.
'Afblijven' Een gulp water golfde uit het bad. We bleven er niet langer in. Zijn stevige poep glom, zo onbeschrijfelijk... hemels voor hij zich afgedroogd had.
Half droog lagen we op het bovenlaken. Op z'n mooist in vol ornaat, met een stijve. Het delicaat potlood dat goesting verried'. Ik ging dat aanscherpen.
Licht uit?' Die grijs op zijn gezicht sprak boekdelen.
'Ik wil je zien.' Hij knipte het licht uit en terug aan met dezelfde grijns.'
'Ik vermoedde vroeger dat jongens minder zacht waren dan meisjes.'
'Ga me niet vergelijken.'
'Nee, sorry voor de gedachte.'
'En,'
'Niet doorvragen. Het antwoord is: je ben ongelofelijk zacht. '
'Dat niet alleen. Ik ben in topvorm.'
'Wat bedoel je?'
'Daar zijn geen woorden voor.'
Hij kietelde me op de buik, waar ik niet tegen kom. We kronkelden als slangen in elkaar vervlochten. We beukten op elkaar in. Zijn kontje kneden dat ritmisch op en neer danste,maakte me wild.
Ik ging niet snel komen voor de tweede. keer. Geen remmingen.
Het tweede laken ging morgen in de wasmachine. We waren moe. Voldaan.

Als ontbijt twee spiegeleieren per persoon, gebakken door Marc. Hij legde ze zorgvuldig op het bord, ongebroken een suggestief beeld.
Wat kon ik meer willen?
'Wat doen we vandaag?'
'Een stevige wandeling in het bos. Hadden we toch afgesproken? Daarna zien we wel.'

Gesloten