VRIJGEVOCHTEND - hoofdstuk 9

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Lucky Eye
Berichten: 680
Lid geworden op: za 03 jan 2009, 19:35

VRIJGEVOCHTEND - hoofdstuk 9

Bericht door Lucky Eye » za 12 jan 2019, 17:50

Een verhaal van Lucky Eye

Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.



VRIJGEVOCHTEN



Hoofdstuk 9

Met elke pulserende beweging van zijn stijve bracht hij meer zaad in Karls kontgaatje. Toen hij uitgespoten was en zijn pik langzaamaan slapper begon te worden, strekte hij zijn bovenlichaam uit over Karls rug en bracht een hand onder zijn lijf op zoek naar het lid van Karl. Toen hij die gevonden had, merkte Rinze dat hij Karl geen handje meer hoefde te helpen.

"Mmm, het was zo lekker lieverd, dat ik al klaarkwam bij je eerste stoot."

"Vond je het echt goed of zeg het erom?"

"Als het niet goed was jongen, dan was ik niet zo snel gekomen. Ik verlangde echt gigantisch naar jou."

"Dat mag ik graag horen, Karl. Ik hou van je." Hij kuste zijn vriend in diens nek.

"Ik hou ook van jou, Rinze! Ik kan gewoon niet zeggen hoeveel, maar geloof me dat het enorm veel is."

Rinze trok zich terug en liet zich vervolgens op zijn rug naast Karl op het bed neerploffen.

"Wow man! Daar raak je best afgemat van!" Karl glimlachte naar hem en strekte zich naast hem uit. "Heb jij dat niet dan?"

"Ja, echt wel. Seks maakt lekker moe. En hongerig nietwaar?"

"Ja, dat ook. Maar eerst eventjes douchen om ons wat te verschonen?"

Karl stemde erin toe dat ze zich eventjes zouden verschonen, maar het douchen wilde hij verschuiven tot na zijn dagelijkse ritueel van oefeningen.

"Hoezeer zit je vastgeroest aan die oefeningen?" wilde de jongen weten.

"Heel erg! Ja, heeft te maken met die afwijking van mij waarvoor jij nog niet een ander woord hebt kunnen bedenken volgens mij."

"Het geeft niet, Karl. Ik doe met je mee."

In de badkamer maakten ze hun plakkerige onderlijven schoon om vervolgens naar de woonkamer - de plek met de meeste vloeroppervlakte - te gaan voor de lichaamsoefeningen. Voordien trok Karl echter de gordijnen open en grappend trok hij ze ook meteen weer dicht, toen hij de regen buiten zag.

"Doe niet zo idioot man!" sprak Rinze. "Regen is ook weer!"

Karl zag daar wel iets in en opende de gordijnen dit keer op theatrale manier om vervolgens het weer uitgebreid te begroeten. Rinze lag in een deuk. Toen ze na dit intermezzo aan de yoga oefeningen toe waren, vroeg Rinze waar ze eigenlijk toe dienden.

"Pater Franciscus heeft me ze geleerd om…"

"Een pater die je yoga leerden?" vroeg Rinze hogelijk verbaasd.

"Rooms-katholieken kunnen je soms behoorlijk versteld doen staan inderdaad. Officieel mag het natuurlijk absoluut niet, maar er kan heel veel binnen onze kerk hoor. Zo deden een paar paters daar bijvoorbeeld ook aan zen-meditatie en dat is van oorsprong boeddhistisch. Maar om verder te gaan met mijn uitleg, ik kreeg ze geleerd om volledig in het hier en nu te zijn. Met mijn ADHD vloog ik toentertijd echt van het ene naar het andere. Nooit was ik eigenlijk waar ik was op dat moment, want dan had ik wel weer iets anders bij en in het hoofd."

"Heel onrustig lijkt me dat."

"Is het ook. Pater Franciscus leerde me deze serie oefeningen, om ervoor te zorgen dat ik me volledig concentreerde op dat waar ik mee bezig ben. Als ik dus mijn been uitstrek bijvoorbeeld, dan ga ik daar volledig in mee. Het is dus geen automatisme, maar iets waar ik echt helemaal bij ben. Ik ervaar precies wat ik doe."

"Oké, met als doel dus om rustig te worden?"

"Ja. Want als ik dat met die oefeningen zo kan, dan kan ik het ook op andere momenten."

"Maar je kunt moeilijk overal eventjes die oefeningen gaan doen. De mensen zouden raar opkijken!"

"Je kunt het ook op andere manieren doen natuurlijk. Als ik mijn oefeningen doe dan concentreer ik me ook heel erg op mijn adem. Ik ben me dus bewust van waar ik mee bezig ben en hoe mijn ademhaling is. En die ademhaling… die heb je altijd bij je. Dus als ik bijvoorbeeld op mijn werk merk dat ik last ga krijgen van mijn ADHD, dan richt ik me eventjes op mijn ademhaling. Dan voel ik mijn onderbuik op en neer gaan en richt ik me daar helemaal op en dan komt bij mij de rust als vanzelf terug."

"Wel een kwestie van veel oefenen, lijkt me dat."

"Dat is het ook, Rinze en daarom sla ik liever niet een dag mijn oefeningen over."

"Ik begrijp het, Karl. Hoop dat je niet vindt dat ik een zeur ben."

"Echt niet, jongen! Vragen staat vrij en maakt je wijzer, maar nu oefenen."

Karl begon en Rinze volgde hem zo goed als het ging. Ook hij probeerde volledig in het hier en nu te zijn maar af en toe… moest hij toch denken aan de dingen die voor hem lagen. Toen ze klaar waren, was Rinze leergierig genoeg om bij een paar oefeningen wat meer uitleg te vragen, omdat hij het volgens hemzelf niet helemaal goed had gedaan. Karl legde uit en instrueerde zijn vriendje. Aangezien ze beiden enorm veel honger hadden, werd het douchen verschoven tot na het eten. Ze aten de broodtrommel helemaal leeg en zouden dus in elk geval vanmorgen ook nog langs de bakker moeten.
Meteen na het douchen pakte Rinze Karl bij de kin beet en bekeek hij hem aandachtig. Laatstgenoemde vroeg of het de jongen beviel, of dat hij nu al voor bepaalde correcties naar de plastisch chirurg moest. Dat was Rinze's bedoeling dus helemaal niet. Hij wilde alleen maar even bepalen of Karl vandaag al het scheermes mocht gebruiken en het antwoord was nee! Karl sputterde wat tegen en zei dat hij steeds meer op een crimineel ging lijken, maar Rinze was onverbiddelijk. Toen ze zich na het douchen afdroogden, kwam Rinze met een nieuwe vraag:

"Waarom nodigde Jack eigenlijk die Peter uit? Schortte er iets aan jullie seks? Of wilde hij het misschien spannender maken?"

"Dat was het allemaal niet, Rinze. Misschien heb je het niet goed begrepen. Jack ging gewoon vreemd! Me afvragen waarom hij dat deed, heb ik eigenlijk nooit gedaan. We hadden vaak genoeg seks, dus daaraan kan het echt niet gelegen hebben. En als hij meer of iets anders had gewild, had hij het gewoon moeten zeggen."

"Misschien moeten we ook afspreken om altijd over alles met elkaar te praten," stelde Rinze voor.

"Zo langzamerhand hebben we al een aardig lijstje met huwelijkse voorwaarden," grinnikte Karl.

"Maar praten is wel heel belangrijk, toch?"

"Ja, dat kan ik niet anders dan met je eens zijn. Maar dan moet je het me wel leren, want ik ben meestal iemand die zijn eigen problemen het liefst zelf wil oplossen en als ik dan een oplossing gevonden heb, dan kom ik er pas mee."

"Misschien moet je er anders tegen aan leren kijken." Karl trok een vragend gezicht. "Het is wellicht beter om niet alles te bezien als 'mijn eigen problemen'."

"Ah, ik begrijp je volgens mij. Echt Rinze," zo sprak hij stellig, "ik zal mijn uiterste best doen en als het me niet goed lukt, dan hoop ik dat je me corrigeert."

"Zeker, vriend! Dat zal ik doen!" Ze knuffelden elkaar eventjes heel fijn.

Ook bij het aankleden moest Rinze, zo vond hij tenminste, de nodige wijzigingen aanbrengen in de manier van handelen zoals Karl dat deed. Het overhemd mocht niet in de broek gestopt worden en niet alleen het bovenste, maar ook het tweede knoopje mocht best los en dat onder het mom dat Karl best zijn borsthaar mocht laten zien. Na de afwas pakte Karl de telefoon om zijn broer op te bellen. Hij zette de handsfree functie aan, zodat Rinze het gesprek zou kunnen beluisteren, want het ging tenslotte over hem. Matthieu nam op met een diepe bas. Karl reageerde met een grap:

"Nog niet je eerste kop koffie gehad, grote broer van me?"

"Je belt wel erg vroeg, broertje! Dat doet me haast vermoeden dat je in de problemen zit, maar… dat kan ik me ook weer niet voorstellen bij zo'n brave ziel als jij bent." Even was het stil aan de andere kant van de lijn. "Maria zegt dat ik je moet groeten van haar. Je hebt altijd al een streepje voor gehad bij haar! Hoe heb je dat eigenlijk voor elkaar gekregen. Het kunnen niet je mannelijke charmes zijn geweest, want je bent homo tenslotte!"

"Oké, grote broer. Pak jij nu maar eerst een kop koffie voor je cynisch of sarcastisch gaat worden en laat dat speciale dat Maria en ik hebben nou maar met rust. Een brave ziel ben ik altijd geweest inderdaad, maar… daar kon nu wel eens verandering in gekomen zijn."

"O wow, vertel op!" klonk het geïnteresseerd.

"Ik denk dat ik zeker een wet heb overtreden en dat kunnen er nog wel eens meer worden, maar dat laat ik graag aan jouw deskundige analyse over."

Karl deed het verhaal zoals hij dat gisteren ook aan zijn moeder had gedaan en lette tijdens zijn praten goed op zijn vriendje. Het was duidelijk dat de herinneringen die Karl nu doorvertelde hem af en toe behoorlijk raakten. Dan zorgde Karl ervoor om eventjes Rinze's arm of hand te raken, zodat hij wist dat hij er niet alleen voor stond.

"De jongen waarover dit hele relaas gaat zit hier naast me trouwens en heeft meegeluisterd." Zo besloot Karl zijn verhaal. "Oké, dat was het dus en vertel nu maar wat ik fout heb gedaan volgens jou en wat we verder moeten."

"Jij bent echt onhoffelijk broertje van me! Je had Rinze ook wel even vooraf kunnen voorstellen natuurlijk!"

"Oké, sorr…"

"En nu wil je ook nog mijn mening voordat ik hem heb kunnen begroeten! Waar is je Limburgse hartelijkheid gebleven, klein broertje van me!" Rinze had een grijns op zijn gezicht naast Karl die met de mond vol tanden zat. "Goedemorgen Rinze! Ik hoop dat je mijn broer zijn boerse manieren wilt vergeven en dat je het hem niet al te zeer aanrekent. Je moet maar zo denken, hij weet niet beter."

"Ik vergeef het hem graag, Matthieu want hij is verder goed te pruimen hoor!"

"Nare situatie waar je in zit, jongen. Ik begrijp dat het allemaal echt niet gemakkelijk is."

"Dat kun je wel stellen," reageerde Rinze.

"Mijn eerste opmerking is dat jullie je niet moeten laten provoceren. Komt er gedonder van vanwege rechtswege, ik bedoel dus bijvoorbeeld dat de politie op je stoep komt, laat dan alles over je heen komen. Doe geen domme dingen of uitspraken waar je later spijt van kunt krijgen. Wees terughoudend met alles wat je doet. Begrepen?" Uit twee monden klonk een duidelijk 'ja'. "Dan verder. Inderdaad broertje van me, je hebt de wet inmiddels al behoorlijk overtreden door een minderjarige, dat ben je nu nog eenmaal Rinze, te huisvesten zonder dat zijn ouders daarvan op de hoogte zijn en dat is strafbaar. Verder wil ik het liefst nog geen uitspraken doen, omdat ik dingen moet nakijken. Maar wat doen jullie als Rinze door zijn ouders of de politie weggehaald wordt?"

De jongens keken elkaar aan en Karl nam het woord.

"Dan haal ik hem van huis en breng hem ergens heen waar hij veilig is."

"Daar kun je dan dus gedonder mee krijgen, hè!"

"Ja, dat weet ik maar hem daar laten is geen optie!"

"Oké, ik ga daar verder niet over discussiëren met jullie beiden. Ik heb duidelijk voor ogen waar ik naar moet zoeken en zal jullie zo snel mogelijk informeren, maar wordt niet meteen ongeduldig of zo want het kan wel eventjes duren voor ik de juiste antwoorden gevonden heb."

"We zullen rustig op je wachten, Matthieu," zegde Rinze toe.

"En Karl… dit zeg ik je als je broer en niet als je advocaat, als je een veilige plek zoekt, denk dan eens aan de zomer."

"Ja grote broer van me, daar had ik al aan gedacht."

"Zit er toch nog wel iets verstandigs in dat hoofd van je." Met een groet over en weer werd het gesprek afgesloten.

"Zijn jullie allemaal zo lekker pittig naar elkaar toe?"

"Je wilt het niet geloven jongen, maar zo gaat het bij ons altijd."

Karl vroeg of Rinze nog wilde napraten, maar deze vond dat op dit moment geen enkele zin hebben. Karl vond dat verstandig van hem en daarom deden ze eerst maar de benodigde boodschappen bij de supermarkt aan de overkant van het plein. Toen ze die thuis opgeborgen hadden was het zo tegen koffietijd en reden ze in Karls auto naar het centrum. Parkeren was geen probleem op maandagmorgen. Bij V&D gingen ze eerst naar het restaurant voor een kop koffie met gebak. Iets wat ze wel verdiend hadden, vond Karl. Rinze begreep eigenlijk niet waarom, maar had er geen enkele moeite mee. Daarna shopten ze het hele warenhuis door. Op de sportafdeling stuurde Karl Rinze met een aantal zwembroeken naar de pashokjes. Rinze paste deze en elke keer liet Karl zijn keurende blik over het uitgestalde gaan.
Ze hadden reuze lol en zeker toen het op de ballenknijpers aankwam. Rinze wilde weten of zo'n ding wel 'erectiebestendig' was en Karl wist wel hoe je zoiets kon testen. Uiteindelijk kozen ze voor een rode, strakke zwembroek met korte pijpjes voor Rinze en een donkerblauwe van hetzelfde soort voor Karl, want Rinze had natuurlijk ook willen weten hoe zoiets zijn vriend zou staan. Verder kochten ze daar nog de nodige kleren voor Rinze om vervolgens via de passage naar Dixons te gaan. Daar kochten ze een mobiele telefoon.
Bij C&A kochten ze ook het nodige aan kleren en toen Rinze de uitgaven bij elkaar optelde, toen ze terugliepen naar de auto, vond hij het toch allemaal te veel. Karl was nuchterder en zei dat hij niet moest zeuren. Bij geen enkel pinapparaat was er, zo zei hij, rook uit de machine gekomen en ook waren er nergens alarmbellen gaan rinkelen dat zijn budget overschreden zou zijn en daarmee moest Rinze het doen. Thuisgekomen ontdeed Karl alle kleren meteen van de prijskaartjes en ander stickers en sorteerde ze, zodat hij ze kon gaan wassen. Een serie verdween meteen in de wasmachine. Tussen de middag aten ze brood en daarna was het tijd voor Rinze om naar school te gaan.

"Zal ik je brengen?" stelde Karl voor.

"Lijkt me beter van niet, Karl. Als ze me opwachten op school dan kunnen ze jou aan mij linken en als ze jou dan als je alleen naar huis teruggaat volgen, dan heb ik helemaal geen veilige plek meer."

"Goed doordacht, knaapje!" zei Karl, terwijl hij de jongen dicht tegen zich aan trok. "Weet je! Ik hou van je, jongen. En het lijkt of het elke seconde meer wordt."

"Dat gevoel heb ik ook, man! Ik zou het liefst continue bij je willen zijn om elk moment met je te delen, maar…"

"Dat gaat helaas nog niet." Hij kuste de jongen op zijn lippen. Rinze opende die en ze tongden elkaar heftig. "Ben je geil?" Rinze gniffelde ter antwoord en Karl voelde in zijn kruis. "Als alles goed gaat, ben je snel weer bij me terug, schat!"

"Daar kan ik nu al naar uitkijken, Karl!"

Ze verbraken hun omhelzing en Karl zocht een strippenkaart voor de jongen op, zodat die met de bus naar het station zou kunnen rijden. Vanaf daar zou hij het laatste stukje lopen naar zijn school.

"Je weet wat je moet doen als alles misloopt?"

"Ik heb alles goed in het hoofd, lieverd."

Na een laatste kus verliet Rinze de woning. Karl bleef voor het raam staan en keek naar buiten waar het opnieuw was begonnen te regenen. Hij zag hoe de jongen de regen inliep en toen deze zich eventjes naar hem omdraaide om naar hem te zwaaien, zwaaide hij terug. Zijn hart deed zeer.



Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk



©Lucky Eye, december 2018 (herziene versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Gesloten