...
Op dat moment kon ik me geen leven voorstellen waarin ik niet mijn armen om zijn nek kon slaan, om mijn geliefde, mijn vriend en me kon koesteren in zijn omhelzing. "Yep," fluisterde hij tegen mijn nek toen we elkaar loslieten. Hij keek me in de ogen met zijn mooie groene ogen en er was geen vergissing
mogelijk over wat hij zou gaan zeggen. "Ja, ik denk dat je heel bijzonder bent. Nee, ik weet dat je heel bijzonder bent." "We gaan niet slijmerig doen hè, Reid?" zei ik met een lach. "Hey!" Hij probeerde verongelijkt te kijken maar slaagde er niet in, omdat hij wist dat ik een van zijn eigen woorden tegen hem gebruikte. "Zorg dat je wat slaap krijgt, knappe jongen." Ik lachte naar hem. "Morgen zul je al je kracht nodig hebben." "Oh ja, is dat zo?" Hij trok zijn wenkbrauwen op en grinnikte.
"Natuurlijk." Ik knipoogde en lachte luid. "Je kunt niet verwachten dat die arme Tyler alles voor je gaat doen!" "Je bent ook zo'n plaaggeest, ga mijn kamer uit!" En hij schoof me in de richting van de deur. "Dat meen je niet, toch?" Ik liet mijn onderlip hangen en trok een verdrietig gezicht. In plaats dat hij me zou overladen met sympathie, probeerde hij juist mijn onderlip beet te pakken en met een gil sprong ik bij hem vandaan. "Hey, het is de laatste keer dat ik dat tegen je kan zeggen." Hij keek nadenkend. "Vreemd." "Yep, vanaf morgen zal je me uit je appartement moeten zetten in plaats van je kamer!" Ik grijnsde als een idioot. "Lijkt me wel een cool idee!" "Erg cool." "En aangezien het jou een goed idee lijkt om mij je kamer uit te zetten mr. Reid, ik ga naar bed." We kusten elkaar nog een keer voordat ik mijn weg zocht naar mijn lege kamer en mijn lege bed. Hij hield mijn hand vast net zolang tot onze armen geheel gestrekt waren en toen liet hij me gaan.
De volgende dag ontwaakte en Curtis lag nog in bed toen ik klaar was om al naar school te gaan. Daarom glipte ik even zijn slaapkamer binnen om hem een kusje op zijn voorhoofd te geven en hem eraan te herinneren dat hij mij na schooltijd zou komen ophalen. Beiden wisten we dat we niet veel zouden kunnen doen maar ik wilde echt proberen hem te helpen en hem te leren mij bij zijn zaken te betrekken. Gewoon omdat ik het gevoel had dat ik de laatste dagen overal een beetje buiten stond. De ochtendlessen gingen voorbij in eenzelfde trance als de vorige dag en ik begon me af te vragen wat ik hier eigenlijk deed. Ik verspilde iedereens tijd op dat moment, ook de mijne. Tijdens de laatste les voor
de lunch kwam opeens een vreselijke gedachte bij me naar boven en zodra de bel ging, rende ik naar de kantine op zoek naar Tyler.
"Tyler!" riep ik toen ik hem zag zitten aan zijn gewone tafel. "Drew? Wat is er jongen?" "Kun je me naar het winkelcentrum rijden?" vroeg ik terwijl ik naar hem toeliep. "Waarom?" "Curtis verhuist naar zijn nieuwe huis vandaag." "Dat weet ik, ik zou toch komen helpen, weet je nog?" Hij legde zijn hand op mijn schouder om te voorkomen dat ik van de ene op de andere voet zou blijven heen en weer springen alsof ik nodig naar het toilet moest. "Zo, wat is er dan?" "Ik heb nog geen cadeau voor hem gekocht. Geen welkomstcadeau!" "Oh." Breeduit grijnsde hij naar me en duwde een vuist tegen mijn kaak. "Je bent ook zo'n schatje!" "Ja, grappig hoor, kun je mij er heen rijden?" "Natuurlijk," zei hij terwijl hij meewarig kijkend zijn hoofd schudde. "Oké, kom op dan."
Als een gehoorzame puppy volgde ik Tyler het gebouw uit en met zijn auto reden we de stad in. Niet voor de eerste keer kwam de gedachte in mij op dat Tyler een geweldige vent was. Niet iedereen zou zoveel moeite voor een ander doen als hij de laatste tijd voor mij gedaan had. Van mezelf weet ik, dat ik nooit zo open ben geweest voor iemand. Zelfs niet op mijn oude school waar ik sommigen al jaren gekend had. En hij kende mij nog maar een paar dagen en was al zo goed voor me geweest. Wetende dat er mensen waren als David en Tyler deed me beseffen dat ik me eigenlijk best wel egoïstisch had gedragen. Lois had me daar ook al op gewezen en op mijn andere kleine tekortkomingen. Dat alles maakte dat ik een beter mens wilde worden, voor hen, voor mezelf, maar bovenal voor Curtis.
"Zo, wat ga je voor hem kopen?" vroeg ik Tyler toen we een van de tempels van onze moderne consumptiemaatschappij betraden. Er waren gewoon veel te veel winkels en ik was een slechte boodschappenjongen. "Ik denk een wekker." Hij grijnsde naar me en maakte een grap over Curtis dat hij door alles heen slaapt, dat hem niet interesseert. Ik moest lachen en vertelde hem dat we op maandag samen door de wekker heen waren geslapen en door Lois betrapt waren in mijn bed omdat de wekker niet was afgegaan. "David en ik wisten dat al hoor!" "Wist je dat?" Verbaasd keek ik hem aan en hij grijnsde schaapachtig. Ik moest hem gewoon een stomp verkopen. "Echt een schatje ben jij!" "Yeah, oké. Maar wat ga jij voor Curtis kopen?"
"Ik heb geen idee. Is het goed als ik wat rondneus?" "Zeker. Ik heb geen haast." Samen liepen we de diverse winkels in en uit en ik snuffelde troosteloos rond bij de elektronische apparatuur en zelfs, bij wat klein-meubelen. Tyler bleef op een gegeven moment staan en schraapte zijn keel. "Drew? Vriend? Ik denk dat je verkeerd zit te zoeken, man." "Yeah?" Ik was verbaasd. "En waar moet ik volgens jou dan zoeken?" "Je denkt aan iets voor zijn flat. En dat is prima. Ik weet zeker dat hij een toaster of een espressoapparaat of wat dan ook nodig heeft. Maar dat zijn dingen die David en ik kunnen kopen. Jij moet iets voor hem kopen dat hem aan jou herinnert. Dat als hij er naar kijkt, hij aan je denkt."
"Wow, Tyler Ellis, onder die ruwe bolster van jou schuilt waarachtig een warm kloppend hart!" Ik lachte en sloeg hem op zijn schouder. "Oh God, Drew, maak me niet belachelijk hier!"
Hij pakte mijn pols met een grijns beet en schudde mijn arm. "Gedraag je een beetje!" "Dat zal niet gaan gebeuren," grijnsde ik naar hem terug verbaasd over mezelf dat ik zo open naar hem was en bovendien op zo'n plaats als een winkelcentrum. "En, aan wat had je gedacht? Een pluchen speelgoedbeest of zoiets?" "Niet echt iets voor Curtis." Hij plofte neer in een stoel die deel uitmaakte van een display en zei: "Hey, best comfortabel eigenlijk." "Nee. Niet een speelgoedbeest," zei ik Tyler totaal negerend. Ik dacht diep na en liet verschillende opties door mijn hoofd gaan. "Een of ander sieraad? Een armband of een ketting?" Ik haalde mijn schouders op. "Prima, waarom niet?" Maar hij klonk niet echt overtuigd. Ik keek hem aan met een frons op mijn gezicht en liet daarna mijn blik door de winkel glijden op een desperate zoektocht. En toen zag ik het perfecte welkomstcadeau. Mijn frons veranderde in een brede glimlach. Tyler keek me aan. "Wat? Waar komt die gemene grijns op je kop vandaan?"
"Kom maar mee." Ik liep van hem weg en hij sprong in de benen en volgde me, nieuwsgierig om te weten wat ik in gedachten had. Ik leidde hem de winkel door naar het cadeau dat ik Curtis wilde geven en triomfantelijk wees ik het hem aan. Tyler barstte uit in lachen en sloeg me op mijn rug en ik lachte met hem mee; ik had iets gevonden waar we het over eens konden zijn! Nadat het cadeau netjes was ingepakt door de verkoopster, ging ik met Tyler nog naar de juwelier. Ik droeg nog steeds het kruisje dat ik van Curtis had gekregen en dacht dat het een goed idee was om hem iets vervangends te kopen. Bovendien was het een beter cadeau om hem te geven als er anderen in de buurt waren. Eenmaal een keuze gedaan en afgerekend, reden we in een opperbest humeur terug naar school. "Dank je geweldig, Tyler," zei ik toen we de auto parkeerden.
"Altijd bereid je te helpen vriend." Grijnsde hij voordat hij verder ging. "Yeah, oké," glimlachte ik terug. "Maak je er maar geen zorgen om Drew. Ik ben blij dat ik kan helpen. Zelfs als ik je niet zo mogen, maar dat doe ik wel, het is het minste dat ik kan doen voor Curtis. "Jullie waren echt goede vrienden, hè?" "En dat worden we weer." Hij klopte me op mijn knie, een vreemd maar geruststellend gebaar. "En ik moet jou daarvoor bedanken. Laten we nou maar ophouden met deze respectbetuigingen en weer naar de les gaan, huh?" "Yeah." Ik stemde er mee in en we liepen terug naar school afscheid van elkaar nemend bij de deur. Tyler ging van die gewichten tillen die niet uit zichzelf omhoog gaan en ik liep naar de bibliotheek om Kate op te zoeken. Ze zat aan wat ik ondertussen ‘onze tafel' in het rustige hoekje van de ruimte noemde en met een diepe zucht liet ik me op de stoel tegenover haar vallen. Het sprak tot haar voordeel dat ze haar mond gesloten hield toen ik mijn hoofd met een grom op de tafel neerlegde en het daarna, gesteund door mijn armen, weer oprichtte.
Had ik al verteld dat ik een slechte boodschappenjongen ben? Kate wreef over de rug van mijn hand en stond me toe nog een aantal malen diep adem te halen. Toen ik me weer wat meer mens voelde liet ik haar het kruisje zien dat ik voor Curtis had gekocht en ze liet duidelijk merken dat ze het mooi vond. Misschien had ik haar mee moeten nemen in plaats van Tyler? Hmm. Al snel waren we lekker aan het kletsen. Ik bracht haar op de hoogte van mijn ‘coming out' ten opzichte van mijn moeder en de voorbereidingen voor Curtis' verhuizing en gedurende de hele tijd betoonde Kate zich een voorbeeldig luisteraar. Ze beloofde dat ze Curtis, nadat hij een paar dagen de tijd had gehad om te wennen, op zou
zoeken en dan wat planten voor hem zou meenemen. Ik vertelde haar dat Lois de flat waarschijnlijk wel ruim zou voorzien van groen. Als vervanging stelde ze voor om een romantisch diner voor ons tweeën te
koken. Ik bloosde en protesteerde voor de schijn (hé, wie ben ik) maar de deal was rond.
"Nou, nog een paar minuten en dan zijn we van dit alles weer bevrijd," kondigde ze aan terwijl ze een weids gebaar met haar armen maakte. "Je kunt maar beter opschieten en je minnaar gaan opzoeken!" "Haha," zei ik zonder enig teken van humor. "Zullen we gaan?" vroeg ze terwijl ze van haar stoel opstond en haar spullen in haar rugzak stopte. "Ik loop wel even met je mee naar de parkeerplaats." "Nou, dank je?" antwoordde ik zo beleefd mogelijk terwijl ik mijn arm door de hare stak. En zo liepen we door de verlaten gangen (de blauwe lijnen!) naar buiten de zonneschijn tegemoet. Het was goed om weer buiten te zijn en de frisse lucht te voelen. Ondanks dat ik een gedeelte van de dag van school weg was geweest, was ik me toch een beetje claustrofobisch gaan voelen. Van afstand, zag ik een figuur leunend op de motorkap van een oude, rode Ford en mijn hart maakte een sprongetje.
Hij was gekleed in jeans en een oud, blauw shirt waarvan de knopen allemaal open waren om een T-shirt te onthullen. Hij had de mouwen van het shirt opgerold, droeg een zonnebril en had een sigaret in zijn mond. "Hey!" riep ik naar hem toen we dichterbij kwamen. "Hey, makker," antwoordde hij terwijl hij de sigaret op de grond gooide en hem met de voorkant van zijn laars uittrapte. "Kate, hi, hoe is het met jou?" "Beter sinds ik jou zie, cara mia!" grapte ze terwijl ze hem op zijn wang kuste. De kus en het grapje maakten dat Curtis moest blozen. "Nou, ik zal jullie twee alleen laten. Ik weet zeker dat jullie genoeg te
doen hebben." "Okay, zie je," zei ik tegen Kate toen ze ons gedag had gezegd en wegliep. "Bye, Kate." "Veel plezier, jongens! Ik hoop dat alles goed uitpakt voor jullie," riep ze terwijl ze naar ons zwaaide. "En Curtis? Ik kan bijna niet wachten om langs te komen en je woning te bekijken!"
"Zo..." Curtis leunde met zijn armen op mijn schouders en vouwde zijn handen ineen achter mijn hoofd. "Hoe was jouw dag, stuk." "Ik?" Ik veinsde dat ik niet wist tegen wie hij het had en keek over mijn schouder. Ik lachte. Daarna plaatste ik mijn handen op zijn heupen en leunde voorover om hem te kussen. "Prima, ja, prima," knikte ik. "En de jouwe? Hoe ziet het eruit? Ben je al horendol geworden van Lois?" "Um, geweldig, goed en bijna," antwoordde hij nadat hij de vragen had overwogen en toen veranderde zijn gezicht in een brede idiote grijns. "Ze is naar huis gegaan." Hij knipoogde suggestief naar me. "Kom, ga met me mee en bekijk het zelf maar! Je zult het haten!" Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en ik moest gewoon terug grijnzen terwijl we in de auto stapten en op weg gingen naar ons nieuwe thuis.
De rit verliep in stilte en het was duidelijk dat hij zich er geweldig op verheugde. Ik echter, vocht nog steeds met bergen van rotgevoelens van angst voor de toekomst. Treurigheid over het idee dat ik niet meer steeds bij hem zou kunnen zijn en jaloezie over zijn hervonden onafhankelijkheid. Maar alles werd gelukkig bedekt door een vaag gevoel van plezier, trots in hem en de werkelijke en diepe wens om hem blij te zien. "Nou, we zijn er!" zei hij terwijl hij een goed uitziend appartementengebouw aanwees. Niet echt luxueus maar wel goed onderhouden. "Ziet er prima uit," was mijn reactie. "Hou je mond." Hij stompte me op mijn arm en lachte. "Kom op!" En toen volgde ik hem de trappen op naar zijn appartement, nummer 4B. Hij stopte bij de deur en viste de sleutels uit de zak van zijn jeans. "Klaar?" "Ik wel," antwoordde ik. "Ga je me over de drempel dragen?"
"Ben jij gek?" Hij keek me aan terwijl hij de sleutel in het slot ronddraaide. "Je weegt wel driehonderd pond man." "Jij lelijkerd!" lachte ik naar hem toen de deur opendraaide en ik zijn appartement voor de eerste keer zag. De grote kamer was een beetje kleiner dan mijn slaapkamer en bevatte ook een kleine keukenhoek, gescheiden van de rest door een buffet. Het was een woon- en eetkamer ineen. Verder waren er twee deuren en ik nam aan dat een leidde naar de badkamer en de tweede, wees rustig mijn hart, naar de slaapkamer! Overal verspreid stonden dozen in de met twee fauteuils, een niet best uitziende bank en een eettafel met vier stoelen gemeubileerde kamer. Het zag er niet zo beroerd uit als ik gedacht had. Er was geen enkel spoor te bekennen van de kakkerlakken die een gedeelte van de huur
zouden betalen, een grapje van Curtis waarmee hij me geplaagd had.
Met de nodige inspanning en wat fantasie zou er nog heel wat van gemaakt kunnen worden. "En?" Wilde hij weten terwijl hij ongeduldig stond te dribbelen. "Wat vind je ervan?" "Ik denk dat het prachtig is Curtis. Echt heel mooi." Ik grijnsde, trok hem dicht tegen me aan en omhelsde hem. "Het is echt goed, er moet nog het een en ander gedaan worden maar het is geweldig." "Dank je, Drew," luidde zijn antwoord terwijl hij me terug knuffelde en regelmatig kuste. "En... wil je de slaapkamer zien?" Plagerig knipoogde
hij naar me. "Uhh..." Ik speelde onverschilligheid. "Ja, laat maar zien." Mijn wens, in dit opzicht, werd meteen uitgevoerd. Bliksemsnel, als superman, was hij aan de andere kant van de kamer. Bij de deur stopte hij en knipoogde opnieuw. Met een dramatisch gebaar, wierp hij de deur open en begon te blozen. "Kom in mijn boudoir."
Hij lachte en duwde me naar binnen. Het was niet geweldig groot maar was licht en er stond een tweepersoonsbed. Wat heb je nog meer nodig? Er was een grote inloopkast, die vanwege de geringe
inhoud nog groter leek. Maar op het bed stond nog een doos met kleren erin. Over de stoel hingen de gordijnen die nog opgehangen moesten worden. "Wat hebben jullie eigenlijk uitgevoerd de hele dag?" vroeg ik hem terwijl ik rondkeek. "Het grootste gedeelte van de ochtend hebben we schoongemaakt. Lois stond erop." Hij keek terneergeslagen. "En eigenlijk heb ik niet zo heel veel gedaan." "Het is prachtig Curtis." Ik glimlachte naar hem en kneep stevig in zijn hand. "Ik maakte maar een grapje. Ik ben blij dat je niet al te veel gedaan hebt. Ik wil je echt helpen en was werkelijk bang dat alles al gedaan zou zijn." "Wil je vadertje en moedertje spelen, huh?"
"Je bent niet lollig!" Ik lachte toch en sloeg hem op zijn arm. "Oh! Bijna vergeten!" Ik deed mijn rugzak af en haalde het keurig door de dame in de winkel ingepakte pak tevoorschijn en overhandigde het hem. "Wat is dat?" "Een welkomstcadeautje." Ik grijnsde en trok mijn wenkbrauwen op. "Wow. Dat had niet gehoeven, Drew," protesteerde hij terwijl hij met uitpakken begon. "Het is niet alleen voor jou." "Huh?" Hij keek verbaasd naar me en ging verder met uitpakken. "Oh my God! Drew!" "Vind je het mooi?" "Jij perverseling." Hij grijnsde dwaas en keek zo blij op het moment dat hij de scharlaken rode, satijnen lakens omhoog hield, die ik voor zijn nieuwe huis gekocht had. "Ik hou van je, sufferd!" Hij gooide het pak op het bed en tilde me met een grom op. Draaide met me in het rond en liet me op het bed neerploffen. Met een snelle beweging maaide hij de doos op de vloer en toen lag hij boven op me en kusten we elkaar passioneel.
We rolden om en om in elkaars armen. Ik was in een roes en brandde van verlangen naar hem; ik wilde hem zo graag, ik wilde hem voor altijd. "Ik hou ook van jou Curtis," mompelde ik tegen zijn nek terwijl ik hem furieus kuste. Zijn handen werkten mijn T-shirt naar boven en hij rolde me op mijn rug. Met mijn armen gevangen in mijn T-shirt kon ik weinig anders doen dan hem zijn gang laten gaan. En je hoorde mij niet klagen. Hij richtte zichzelf iets op om zich toegang tot mijn broek te geven en begon mijn riem los te maken. Ik had mijn armen onder voldoende controle om hem te helpen. Al snel zat mijn broek ter hoogte van mijn knieën en begonnen we elkaar opnieuw te kussen. Zijn vaardige, sterke vingers betastten mijn lichaam en ik kreunde luid.
"Hallo. Iemand thuis?" Werd er bij de voordeur geroepen. Tyler! Ik had hem het adres van het appartement gegeven toen we aan het winkelen waren maar had me niet gerealiseerd dat hij zo snel langs zou komen om zijn cadeau af te geven. Ruw duwde ik Curtis van me af maar het was eigenlijk niet nodig want hij deed al grote moeite om zelf snel in de benen te komen. Mijn duw zorgde er alleen maar voor dat hij hard tegen de muur aan bonkte met een gesmoorde kreet. Waarschijnlijk hadden we de deur open gelaten. Ik probeerde mijn kleren recht te trekken terwijl Curtis op de grond zat, zijn rug tegen de muur en luid giechelend. "Wat is er zo grappig?" Wilde ik weten terwijl ik mijn broek optrok en
mijn T-shirt op zijn plek deed. Net toen ik mijn riem vastmaakte, verscheen Tyler in de deuropening en David liep achter hem en deed grote moeite om langs Tyler een blik in de slaapkamer te werpen. Mijn
gezicht had dezelfde kleur als de lakens die ik Curtis gegeven had terwijl ik mijn kleren fatsoeneerde onder Tylers geamuseerde blik.
"Storen we?" vroeg hij doodkalm. En opnieuw brandden mijn wangen. Ik probeerde mijn verlegenheid te verbergen. Curtis kon niet stoppen met lachen maar deed dat nu wel zachtjes. Het leek alsof hij grote pijn had. Hij had zijn armen om zich heen geslagen en wiegde zichzelf als een baby heen en weer. Tyler stapte langs me heen met de allerbreedste grijns die ik ooit gezien heb. Groot genoegen scheen uit zijn ogen. Hij stak zijn hand uit naar Curtis en hielp hem in de benen. "Alles goed met je?" "Yeah," wist Curtis uit te brengen terwijl hij van zijn gezicht de tranen van het lachen afveegde met zijn handen. "Wat heb ik gemist?" vroeg een perplexe David. Hij droeg een doos die waarschijnlijk de klok bevatte die ze voor Curtis hadden gekocht. "Niets dat in de krant hoeft te komen," reageerde Tyler en opnieuw steeg het bloed me naar het hoofd. "Oh god!" krijste David, terwijl hij een stap achteruit liep en begon te lachen. "Je bedoelt...?"
"Ik bedoel dat als wij vijf minuten later ten tonele waren verschenen..." Tyler maakte de zin niet af en lachte naar Curtis en mij. De verlegenheid kwam opnieuw terug maar ik was de enige die er onder leed. Curtis deed nog steeds niets anders dan lachen. "Sluit dan ook de deuren, kinderen!" "Dank je, ome Tyler," wist ik uiteindelijk te zeggen. "Waarom heb je trouwens niet gezegd dat je langs zou komen?" "Ik dacht dat je na schooltijd wel op me zou wachten," zei hij terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Dit is voor jou," zei David en overhandigde Curtis het pakje. "Het is van Tyler en mij samen." "Uhm, dank je." Curtis nam het pakje aan met de ogen naar de vloer gericht. Snel gleed zijn blik even naar mij en het leek er op dat hij zou gaan protesteren, maar mijn blik op hem weerhield hem daar waarschijnlijk van. "Is het mogelijk dat we uit de slaapkamer gaan, alsjeblieft?" vroeg ik Tyler terwijl ik hen allen met handgebaren achteruit duwde.
"Natuurlijk, jullie moeten ook wat tijd doorbrengen in de rest van het huis." Hij knipoogde naar me en duwde David voor zich uit. Curtis liep achter hen en scheurde het papier van het pak af. Hij hinnikte nog
steeds een beetje. "Oh, hey, jongens, prachtig. Dit is geweldig." "Geen probleem, amigo." Tyler greep Curtis beet en verwarde diens reeds warrige haarbos. Snel ontsnapte hij aan Tylers greep met een diepe
frons op zijn gezicht, nog steeds behoorlijk oncomfortabel met al dat recente, kameraadschappelijke gedoe. "Yeah, wel het minste dat we konden doen," viel David in. "Zo, en willen jullie dat we nu wat helpen?" "Uhm, ja, als jullie het niet erg vinden?" zei Curtis. Eigenlijk had ik wel wat tijd alleen willen hebben met mijn vriendje, maar aangezien er nog steeds behoorlijk wat te doen was en ik nog wat tijd had om bij te komen van de schrik van de ‘overval' accepteerden we hun aanbod. En zo waren we al spoedig bezig met het herschikken van het meubilair en het uitpakken van al die dingen die Lois hem opgedrongen had.
Zoals ik al gezegd en verwacht had, had ze besloten het geheel wat op te vrolijken door hem planten te geven die zeker geen lang leven beschoren waren, leer mij Curtis kennen. De kleedjes en kussens die ze gekocht had pasten erg goed en maakten het echt gezellig. Toen we er uiteindelijk over eens waren waar ze de gebruiken (ik won!) leek het geheel comfortabel en plezierig. Na ongeveer twee uur werk, riep Curtis ‘Halt'. Alles zag er goed uit en er was nog slechts een klein beetje nodig om het geheel op een echt thuis te laten gelijken. We lieten ons in de stoelen vallen en David haalde wat te drinken uit de koelkast. Eten en drinken was er genoeg want Lois had Curtis niet geheel onverzorgd achtergelaten. "Echt, dit ziet er helemaal niet gek uit," zei Tyler nadat hij een grote slok had genomen. "Yeah, voor een konijnenhol," reageerde Curtis met een schampere lach. "Ach, hou toch op." Tyler gooide een kussen naar hem. "Ik zou een moord doen voor een plek van mezelf."
"Ben jij gek?" David was degene die reageerde. "Je hebt het thuis prima voor elkaar man!" "Ja, maar de vrijheid van een eigen plek is wel erg aanlokkelijk." "Ja, ik denk het." David bond onmiddellijk in. "Ja, dat zou niet gek zijn." We zaten wat en praatten over niets in het bijzonder voor een tijdje. Gewoon relaxend en uitrustend van het harde werk. Waarschijnlijk, zou mijn moeder al het heen en weer schuiven van het meubilair, het uitpakken en opruimen in de helft van de tijd hebben kunnen doen, maar wij waren toch behoorlijk gebroken. Zware dag op school, moet je maar rekenen! Uiteindelijk maakte ik koffie. In de keuken vond ik een zak met koekjes die Lois gekocht had en deze maakten wij soldaat terwijl we onze conversatie verder voerden. Maar uiteindelijk begreep Tyler de blikken die ik in zijn richting zond en begreep hij dat ik wilde dat David en hij zouden opstappen. Curtis, die in groepen nooit helemaal op
zijn gemak was, had zich prima gehouden maar dat kwam, denk ik, omdat hij gewoon netjes en vriendelijk wilde zijn. Met een zucht, hees Tyler zich op uit zijn stoel.
"Ik denk dat we maar eens moeten gaan." "Huh?" vroeg David. "Oh? Je kunt wel blijven eten hoor als je dat wilt?" bood Curtis aan. Wat gebeurde er toch? Blijven eten? Was dit de Curtis die ik kende en liefhad, de asociale Curtis waar ik mijn dagen mee had doorgebracht? Ik keek naar hem, het leek toch echt op hem, maar de woorden die eruit kwamen waren niet de zijne. "Ik bedoel niet dat ik iets wilde gaan koken of zo maar gewoon wat uit het vuistje." "Huh?" De tijd was gekomen om iets intelligents aan het gesprek toe te voegen, dacht ik. De personen in gesprek waren Tyler en Curtis en David en ik waren slechts toekijkers. We keken elkaar sullig aan en haalden toen, tegelijkertijd, onze schouders op. "Tenminste, als jullie geen haast hebben?" voegde Curtis nog toe. "We moeten echt gaan en jullie alleen laten," ging Tyler verder. "Maar dank je, dude."
Hij stak Curtis zijn hand toe en schudde diens hand stevig. "Nodig ons nog maar eens uit als je helemaal gesettled bent, oké?" "Natuurlijk." Curtis lachte tegen zijn oude vriend en mijn hart voelde goed bij het idee dat zij zo goed met elkaar over weg konden. Gewoon weer, zoals ze waren geweest voordat Curtis' moeder was overleden. Hun handdruk bleef stevig en Curtis kwam voor mij in het Guinness book of Records omdat hij de eerste was die Tylers handdruk wist te weerstaan. "Nou, ik denk dat we dan maar gaan," zei David tegen mij toen Curtis hen uitliet. We schudden elkaar de hand en nadat ze ons een plezierige dag verder gewenst hadden, liepen ze de trap af naar beneden. We waren alleen. "Blijven jullie eten?" vroeg ik Curtis met een frons, handen op mijn heupen. "Ja, ik wilde gewoon wat sociaal proberen te zijn." Hij haalde zijn schouders op en grijnsde om de blik die ik hem schonk.
"Sociaal?" plaagde ik hem nog wat meer. "En daar kies je van alle dagen vandaag voor uit? Terwijl wij een bed hebben dat nodig ingewijd moet worden?" "Oh, je wilt dus toch vadertje en moedertje spelen? Of toch maar eerst eten?" vroeg hij terwijl hij me schuin aankeek en dwaas naar me grijnsde. "Hmm, misschien toch maar eerst wat eten. Zo onweerstaanbaar ben je nou ook weer niet, weet je! Helemaal niet!" "Natuurlijk wel." Hij grijnsde nog wat breder en schudde zijn hoofd voor mijn gezicht heen en weer. "Je komt nu met me naar bed." "Ja hoor, je tovenaarstrucjes werken heus niet bij mij hoor," reageerde
ik. "En, wat eten we nou?" "Pizza?" stelde hij voor. "Er is een zaak hier om de hoek." "Handig zeg." "Erg handig," stemde hij toe. Ik kreeg het idee dat hij veel van zijn loon daar zou heenbrengen omdat hij me nou niet echt een huishoudelijk type leek. "Ga, jij ze halen? Dan ruim ik hier wat op?"
"Prima." Het was het minste wat ik kon doen. Ik verliet het huis en liet hem met de rommel achter. Ik moest een poosje wachten omdat er een aantal anderen voor me waren maar vond dat niet erg. Ik was blij dat ik de pizza's kon betalen. Een kleine maar belangrijke overwinning! Toen ik terugkwam was er eigenlijk weinig echt veranderd. De glazen waren afgespoeld en stonden te drogen maar voor de rest had Curtis weinig vooruitgang geboekt. "Hey," riep ik, vermoedende dat hij in de slaapkamer was. En daar was hij, want toen ik na de pizza's op de keukentafel gestationeerd te hebben daar binnenkwam, werd ik begroet door een explosie van rood satijn. Hij had het bed opgemaakt en zat, zachtjes op en neer wippend op het voeteneind. Een brede, stomme glimlach op zijn gezicht. "Hey," luidde zijn antwoord. "Eten?" "In de keuken." "Cool, hoeveel krijg je van mij?" "Moet ik je slaan?" "Prima," zei hij terwijl hij me volgde naar de keuken. "De volgende ronde is voor mijn rekening."
"Zie je, het werkt. Dat is nou delen. Heb je dat begrepen, Curtis?" vroeg ik hem de maniertjes van mijn moeder zo goed mogelijk benaderend. "Krijg je er nou nooit eens genoeg van om steeds alles goed te doen?" vroeg hij. Ik was verrast en het duurde even voor ik met een antwoord kwam. "Nog niet, maar als het zover is, zal ik het je laten weten." Tijdens ons informele diner, bespraken we het appartement. Overwogen om nog eens het meubilair te verschuiven en praatten over wat, waar goed zou staan en waar de t.v. moest staan (zodra hij er een had). Of de telefoon wel goed stond of dat het toch beter dichter bij de keuken kon staan. Al dat soort van lichte, gemakkelijk te verteren stof. Gek eigenlijk, maar op hetzelfde moment ook echt cool. Na het eten wasten we af en droogden de spullen die we samen gebruikt hadden.
"Hier, dit is voor jou." Curtis overhandigde me een klein cadeauzakje. Er zat een set met sleutels in. "Je eigen sleutels." "Curtis... Ik ... wow, bedankt." Ik omhelsde hem stevig, blij met zijn cadeau. "Zo, kun je komen en gaan wanneer je maar wilt." "Ben je niet bang dat ik je met een andere man overloop?" grapte ik. "Er zal geen andere man zijn. Er zal nooit een andere man zijn, niet voor mij. Jij bent de enige die ik nodig heb." Een oprecht gemeend antwoord. "Werkt dat zinnetje eigenlijk wel?" vroeg ik. "Ik weet het niet, maar ik zal het uitproberen." Hij strekte zijn hand naar me uit en zonder aarzeling pakte ik zijn hand en liet ik me door hem naar de slaapkamer leidden. Dit keer er zeker van dat de voordeur op slot zat. "Ik heb het idee dat het werkt," mompelde hij toen ik het licht in de woonkamer uitdeed en de deur achter me sloot.
Niet voor de eerste keer had ik het idee dat het universum ineenkromp en nog slechts bestond uit de ruimte waar wij ons bevonden: onze kleine slaapkamer. Alleen ik en Curtis, niets anders bestond, niets anders deed er meer toe, en niets zou ooit tussen ons kunnen komen. Hij trok me naar hem toe en daar stonden wij naast het met satijn bekleedde bed en kusten elkaar steeds weer opnieuw. Onze hoofden tegen elkaar, onze handen die elkaars lijf aftastten. Geheel, volmaakt verheugd in elkaar en met elkaar. Uiteindelijk gaf hij mij een duwtje en viel ik achterover op het bed. Het satijn voelde goed maar de erotische werking ging voor mij meer uit van zijn ruw katoenen shirt en de stevigheid van zijn lichaam waarnaar ik op keek. "Drew, ik hou van je, man," fluisterde hij terwijl hij naar me keek. "Ik hou ook van jou," reageerde ik. Zijn uitdrukking was zacht en warm. "En nu opschieten, beweeg je kont deze kant uit man."
"Wat? Wil je mijn kont?" vroeg hij zijn kin vooruit en me verbaasd aankijkend. "Misschien later. Maar nu wil ik je gewoon naakt." "Daar kan ik voor zorgen." Snel schopte hij zijn laarzen uit en trok hij zijn shirt en T-shirt van zijn lijf. De jeans volgden en mijn prachtig mooie vriend stond daar nog slechts in zijn shorts en sokken. "Nu moet jij iets uittrekken." "Doe het zelf maar, tijger," klonk mijn koele reactie. "Daar kan ik voor zorgen," zei hij opnieuw terwijl hij knikte. Hij boog zich over me en we kusten langdurig terwijl zijn vingers de knopen van mijn shirt losmaakten. Hij nam zijn lippen niet van de mijne. Spoedig lag ik daar met een bloot bovenlijf. Ik besloot hem een weinig te helpen door mijn gympen uit te schoppen en hij verwijderde mijn riem, voor de tweede keer die dag! Enige momenten later lag ik daar geheel naakt en uitgestald voor hem toen hij mijn sokken uitdeed.
Terwijl hij naast me ging zitten, gingen ook zijn sokken uit en als laatste zijn shorts. En toen waren we weer een, onze armen om elkaar heen geslagen, erecties dringend tegen elkaars dijen en buiken geduwd terwijl we om en om rolden over het ruime, zijdezachte bed. Absoluut hemels! Tenminste, dat is mijn definitie van het woord. Zo bleven we een tijdje bezig. Rond elkaar cirkelend, onze handen en lippen op ontdekkingstocht over onze lichamen, elkaar leren kennend, beter dan ooit tevoren. Geen zorgen dat mijn moeder wakker zou kunnen worden van onze geluiden. Geen zorgen dat iemand zou kunnen binnenkomen. Deze plek was de onze, deze tijd was de onze, we waren samen, we waren veilig en zouden dat blijven. Ik wist het net zo zeker als dat ik wist dat morgen de zon weer op zou komen. Hij gleed van me weg zijn aandacht verplaatsend naar mijn borst en toen wegslippend naar mijn kruis ondanks de vaste greep van mijn vuist in zijn haarbos.
Even trok ik eraan en hij keek naar me op. Een geamuseerde blik in zijn mooie, groene ogen. Toen met een lichte beweging richtte hij zich op precies de plaats die ik wilde. "Oh, God!" wist ik amper kreunend uit te brengen terwijl ik terugzakte in de kussens. Ik kromde mijn rug terwijl hij meer en meer van mij in
zijn mond nam. Man, hij was goed. We draaiden rond op het bed zodat ook ik hem dit plezier kon bewijzen. Ik nam hem in mijn mond zoals ik in de zijne zat en paste alles toe dat ik van hem geleerd had tijdens onze korte tijd samen. Het voelde als echte, volmaakte liefde. Het gevoel van de zachte huid van mijn vriend, zijn stevige spieren en hij in mij, zijdeachtiger dan welk deel van zijn lichaam ook. Zacht en
tegelijkertijd hard, een geweldige combinatie! Ik sloot mijn lippen zo strak mogelijk rond zijn lid en bewoog mijn hoofd zachtjes heen en weer, plagerig terug en weer vooruit.
Tegelijkertijd speelde ik met mijn tong rond zijn schacht en eikel. Een luide kreun was mijn beloning en die kreun voelde ik meer dan ik hem hoorde want met mijn handen op zijn kont, duwde ik hem zo diep mogelijk naar binnen. Alhoewel ik me bewust was van de tijd die verstreek, en het feit dat mijn moeder en Lois me thuis verwachtten, rekten we het zo lang mogelijk. Regelmatig veranderden we van positie en gebruikten tong, lippen en vingers om elk deel van de ander te stimuleren. We kusten en knuffelden en ik had de mooiste ervaring van mijn jonge leven. Elke keer dat een van ons het randje naderde, stopte de ander met zuigen, likken en trekken en wachtte lang genoeg om de ander tot rust te laten komen, de spanning weer af te laten nemen. Zodoende maakten we onze belevenis zo intens mogelijk. En het werkte, ik verlangde hevig maar op een plezierige manier.
Na meer dan een uur van puur sensueel genot wilde ik wanhopig graag klaar komen. "Curtis..." kreunde ik. "Curtis, alsjeblieft." Waarschijnlijk begreep hij mijn onduidelijk gearticuleerde smeekbede want snel verdubbelde hij zijn pogingen en nam hij mij met gemak het geheel in zijn keel. Een truc die ik nog niet onder controle had. Ik moest me tevreden stellen met het gebruik van mijn hand als toevoeging op het
werk van mijn lippen in mijn pogingen om hem te laten spuiten op hetzelfde moment als ik zou klaarkomen. Opnieuw liet zijn zacht gekreun en de verstevigde grip van zijn handen op mijn dijen me weten dat ik iets goeds deed. Hij begon zachtjes met zijn onderlijf te stoten in mijn greep en ik voelde hoe de spanning zich opbouwde in de zachte lijnen van zijn lichaam, terwijl de heftige bewegingen die hij maakte me deden realiseren dat ik op de juiste knopjes drukte. Mijn eigen ballen zaten strak in mijn zak en hij gebruikte al zijn vaardigheden om me te laten komen. Het voelde fantastisch.
Ik kreunde en steunde luid nu en naderde het stadium van totale extase. "Oh Curtis!" schreeuwde ik het uit niet meer in staat om mij in te houden. Mijn lippen deden zeer van het bijten erop en mijn rug kromde zich toen hij me naar het randje bracht en met een diepe kreun, duwde hij me erover. Ik verkrampte, mijn lichaam bewoog als vanzelf en ik weet zeker dat ik striemen op hem heb achtergelaten toen ik me hevig aan hem vastklampte. Het orgasme trok door mijn hele lijf. Het was het beste wat me ooit was overkomen maar, ik had het gevoel dat het nog beter zou kunnen als we meer gewend waren aan elkaars lichaam en meer gelegenheid hadden om te oefenen! Daar dacht ik echter niet aan op dat
moment. Toen waren mijn gedachten alleen maar bij dat heerlijke gevoel van klaarkomen en ook bij het idee dat ik hem wilde proeven.
"Wow," zuchtte hij terwijl hij zich oprichtte om naar lucht te happen terwijl mijn penis uit zijn mond gleed. Hij draaide zich op zijn zij en ik draaide hem op zijn rug. In deze positie had ik volledige toegang
tot hem en ik maakte er meteen gebruik van. Ik knielde tussen zijn benen en duwde zijn dijen uiteen. Ik boog mijn hoofd voorover voor de taak die ik voor ogen had. Zijn pik in mijn mond en een hand rond de
schacht van zijn lul terwijl ik met de andere zijn borst en buik streelde. Ik werkte stevig en hongerig naar hem door terwijl hij met zijn vingers in mijn haar greep. Hij kermde en kreunde en mompelde mijn naam en zette me met zijn passie in vuur en vlam net zoals hij zojuist had gedaan met zijn tedere bewegingen en zoekende tong. Ik negeerde zijn smeekbedes om hem snel te laten komen maar werkte in een rustig
tempo door, plaagde hem en maakte dat hij zich zo goed voelde als maar kon.
"Oh, Drew, man, Drew," steunde hij en met een mondvol lachte ik naar hem. Even later wist ik dat hij de lijn gepasseerd was. Zijn grip op mijn haar verstevigde zich en hij kromde zijn rug net zoals ik zo-even gedaan had. Hij duwde zichzelf dieper bij mij naar binnen en ik verbaasde me erover dat ik hem zo ver in me kon hebben zonder enig probleem. Meteen echter werd ik ook bang dat ik zou stikken. Ik plaatste mijn handen op zijn heupen en duwde hem met zijn rug plat op het bed en op dat moment kwam hij. Hij lag te stuiptrekken, zijn ogen gesloten, zijn hoofd heen en weer bewegend en een geluid dat leek op ‘nnnnnnnggggg' ontsnapte aan zijn opeengeklemde tanden. De eerste lading was in mijn mond gekomen en het overigen landden op mijn gezicht en borst maar wat zou het? Veel belangrijker was het dat mijn pogingen hem te plezieren gelukt waren. En zo was het bedoeld.
"Dat. Was. Fan. Tastisch." Wist hij uiteindelijk zuchtend uit te brengen terwijl hij volledige lam op het bed lag. "Goed," fluisterde ik terwijl ik half naast en half op hem lag. Ik kuste zijn borst, zijn nek, zijn sleutelbeen, zijn oorlelletje, zijn wang en als laatste zijn lippen. Hij opende zijn mond en onze tongen vochten loom met elkaar toen hij een hand op mijn schouder legde. We moesten elkaar eens loslaten omdat ik vreselijk nodig een plas moest doen. Ik stond op en trok hem omhoog aan zijn handen. Hand in hand liepen we naar de badkamer. Hij stapte onder de douche en ik deed mijn behoefte. Snel vergezelde ik hem echter en drapeerde mezelf rond hem in al zijn glorie. Ik was vreselijk gelukkig met hem. Hij voelde goed en was goed voor me. Mijn leven had een gelukkige wending genomen met hem. "Heb je nog even?" vroeg hij toen we uit de douchecabine kwamen en op de betegelde vloer stonden.
"Voor jou?" fluisterde ik terwijl ik hem omhelsde en met mijn vingers patronen tekende op zijn rug. "Voor jou, heb ik alle tijd van de wereld." Ik vond het alleen al geweldig om hem zo vast te houden. Het was bijna zo goed als seks met hem hebben. Mijn maag kromp ineen terwijl hij me knuffelde en in mijn oor fluisterde hoeveel hij van me hield. "Je bent geweldig, Drew," mompelde hij terwijl we in de warmte van de ruimte langzaam droog werden. "Laat me nooit alleen, makker." "Zal ik nooit doen," reageerde ik. "Alhoewel, behalve dan dat ik straks naar huis moet." "Weet ik." Hij kuste de bovenkant van mijn hoofd een paar keer en toen mijn voorhoofd, neus en lippen. "Maar dat maakt niet uit. Ik zal je missen, maar ik weet dat je terug zult komen morgen en dan kunnen we opnieuw kennismaken." "Jij, druiloor," fluisterde ik terwijl tranen zich in mijn ogen vormden.
We gingen terug naar de slaapkamer en schoven naakt tussen de nieuwe satijnen lakens dicht tegen elkaar aan. Onze handen teder op elkaars lichaam. De zachte dreun van zijn hartslag in mijn oor toen ik mijn hoofd op zijn borst legde. Ik sloot mijn ogen en drukte me zo dicht mogelijk tegen hem aan en kreunde een beetje. Hij legde een van zijn sterke armen om me heen en hield me vast terwijl zijn andere hand door mijn haar speelde. "Ik wil dat we altijd zo dicht bij elkaar zijn," mompelde hij tegen me terwijl ik langzaam in slaap dommelde. Het laatste dat ik hoorde was: "Je maakt dat ik me heel bijzonder voel, Drew."
Het geluid van een rinkelende telefoon haalde me uit mijn slaap. Curtis maakte zich los uit onze omstrengeling en liep naar het apparaat om het op te nemen. Wie in hemelsnaam zou er nou bellen, dacht ik slaperig terwijl ik op mijn horloge keek en probeerde te ontcijferen hoe laat het was. Ik kon vaag zijn stem in de andere kamer horen terwijl hij een kort gesprek met de mysterieuze beller voerde. Hij lachte en ik hoorde dat hij de ander gedag zei. Stilletjes wachtte ik tot hij terug kwam in de slaapkamer. Hij ging op de rand van het bed zitten en trok me naar zich toe. Teder en zacht kuste hij me. "Het was Lois," mompelde hij zachtjes tegen mijn nek aan terwijl mijn handen zijn lichaam betastten. "Yeah," reageerde ik. Ik had het al verwacht. Het was nog niet zo erg laat, maar ze was voorzichtig en probeerde te voorkomen dat we moeilijkheden zouden krijgen met mijn moeder. Enerzijds was ik dankbaar maar anderzijds vond ik het vreselijk dat ik niet zelf kon uitmaken hoe laat ik thuis wilde komen.
"Sliep je ook?" vroeg ik Curtis terwijl ik hem aankeek. "Nee. Ik heb naar jou liggen kijken," luidde zijn reactie en hij lachte verlegen. "Yeah?" vroeg ik met een brede lach, blij dat ik een man had die wakker
wou blijven om naar mij te kijken. Maar de echte wereld was er nog steeds en ik zou met haar moeten afrekenen. "Wat zei ze?" "Ze zei dat ik een broek aan moest trekken en je naar huis moest brengen." "Ze heeft gelijk, waarschijnlijk," stemde ik in maar wel met een gelimiteerde portie enthousiasme want ik was begonnen aan mijn favoriete tijdverdrijf: Curtis kussen. "Ze heeft gelijk." Hij duwde zijn lippen op de mijne en zijn tong verschafte zich toegang tot mijn mond. "Ik weet het," zuchtte ik de lange, lome tongzoen afbrekend. Het was prachtig maar er moest een einde aan komen. Voor nu dan!
"Nou, schiet op dan, kleed je aan!" commandeerde hij mij met een tik op mijn dijbeen. Zelf trok hij zijn jeans over zijn naakte lijf aan niet van plan op zoek te gaan naar zijn onderkleren die hij door de kamer
had gegooid toen hij zich uitkleedde. Ik bleef even naar hem kijken en toen met een nieuwe, diepe zucht zette ik me in beweging en begon ik me aan te kleden. Toen we beiden gekleed waren, nam ik zijn handen in de mijne en keek hem diep in zijn ogen. Hij keek terug naar me met een blijde uitdrukking. "Curtis, het spijt me dat ik zo moeilijk deed over het feit dat jij zo graag een plek voor jezelf wilde." "Het is oké, Drew, ik begrijp het wel." Hij kneep in mijn handen. "Ik wil ook niet bij jou vandaan zijn. Je bent het enige waar ik steeds aan denk. Lois moest steeds herhalen wat ze zei vandaag omdat ik in gedachten mijlen ver weg was," grinnikte hij.
"Dank je," fluisterde ik terwijl ik in zijn armen kroop en opnieuw het gevoel van hem om me heen diep in me opsnoof. "Kom op, ik rij je naar huis." Gehoorzaam volgde ik hem het appartement uit en naar de plaats waar zijn auto geparkeerd stond. Het was volledig donker toen we in de auto stapten en in stilte wegreden naar mijn huis. "Kom je nog mee naar binnen?" vroeg ik toen we op de oprit tot stilstand kwamen. "Ik denk het niet. Ik kan wel wat slaap gebruiken," antwoordde hij met een verontschuldigende glimlach. "Morgen kom ik wel even langs om iedereen gedag te zeggen en dan kun jij met me meekomen voor een poosje, oké?" "Oké." Ik glimlachte alhoewel een donker gevoel van weer een nacht alleen in bed te moeten doorbrengen me bekroop. Maar in elk geval hadden we bij hem thuis nu meer vrijheid. Dat was iets.
"Ik meende het echt hoor, Drew, van die sleutel? Gebruik hem wanneer je wilt, als je Lois of je moeder zat bent, als je met iemand wilt praten, of als je seks wilt." Hij lachte naar me. "Je weet waar ik ben." "Oké," fluisterde ik naar hem terwijl de tranen opnieuw begonnen te branden in mijn ogen. "Ik ben niet ver weg en zal je nooit verlaten. Ik zal er altijd voor je zijn, zoals jij er geweest bent voor mij." Opnieuw kuste hij me. "Je bent mijn redder, jongen." We kusten nog eens, teder, liefdevol. Ik wist dat alles in orde zou komen. Ik wist dat ik van hem hield en dat hij van mij hield. "Welterusten, Curtis." "Slaap lekker, Drew." Nog een kus. "Ik hou van je." "Ik hou ook van jou."
Ik stapte uit de auto en bleef op de oprit staan totdat zijn achterlichten verdwenen in de verte. Ook toen bleef ik nog even staan nadenkend over alles wat er gebeurd was. Ik had die paar minuten in totale stilte en overdenking nodig voordat ik de warme en welkome ontmoeting met mijn familie aan kon. Eens had hij gezegd dat hij mijn vrienden en familie wilde zijn en dat ik de zijne was. Hij had gelijk gehad. Deze lieve, zorgzame jongeman betekende alles voor me. En alhoewel ik alleen in bed zou liggen vannacht wist ik dat ik niet alleen was. Ik was nieuw in Californië, maar ik wist dat ik daar moest zijn.
EINDE
Ten eerste wil ik natuurlijk Ardveche bedanken die dit prachtige verhaal geschreven heeft en mij toestemming verleend heeft om het in het Nederlands te vertalen.
Ten tweede Timo die mij op een moeilijk moment te hulp schoot en een aantal hoofdstukken voor mij heeft vertaald en dat eigenlijk niet vermeld wilde hebben. Echt Timo, als jij er niet was geweest, was het verhaal nooit afgekomen. Je hielp me door een gigantische dip heen. Ten slotte wil ik iedereen bedanken voor het trouw volgen van dit lange vervolgverhaal en de vele positieve opmerkingen die ik op dit verhaal heb mogen ontvangen. Ik geloof dat ik de meeste mensen teruggeschreven heb, maar mocht ik iemand vergeten zijn dan wil ik diegene hierbij alsnog bedanken.
©original text: Ardveche
©Nederlandse vertaling: Lucky Eye, 2018. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.