Wollig (deel 4)
Het onderwerp aan tafel was de koninginnenrit van de volgende dag: de Stelviopas. Eric en Dirk gingen die rit samen begeleiden.
Het gesprek ging over het verschil tussen de Mont Ventoux en de Stelvio. Zowel Eric als Dirk bleken de Ventoux beklommen te hebben. 'Wie de Stelvio gedaan heeft, vindt de Ventoux voor jeannetten.' beweerde Marcel.
'Heb jij de Stelvio al beklommen.' vroeg Eric.
'Daar heb ik de kans nooit toe want ik ben wandelgids.' antwoordde Marcel.
'Ik durf wedden dat zelfs de Ventoux voor jou te hoog gegrepen is.' repliceerde Eric scherp.
Ik zag gezichten zijn richting uitkijken. Men lachte niet.
We vertrokken na m'n consultatie uurtje in de richting van het mondaine dorp.
'Je reageerde scherp op Marcel.'
'Hij is altijd zo. Dat ze lacherig doen aan tafel, vind ik geen probleem, kan leuk zijn. Ik laat ze doen of ik doe mee. Marcel heeft een hekel aan me en hij jent me bij elke gelegenheid.'
'Je hebt hem goed zijn vet gegeven.'
'Laten we ophouden over Marcel. Ik mag geen energie in hem steken want hij interesseert me geen bal. Overmorgen zit hij op de bus naar huis. Hij blijft slechts één periode.'
'Ik trakteer.' stelde ik voor. 'Weet jij iets gezelligs?
Eric wist een gelegenheid met betaalbare prijzen.
Ik wilde een stoel en een tafel om rustig onder vier ogen te kunnen praten.
St-Moritz is vooral een winter ski-oord. In de zomer is het er nogal doods. Wie tot de beau monde behoort, heeft er een optrekje. In de zomer staat veel vastgoed leeg. We zetten ons in comfortabele stoelen tegenover elkaar.
'Wat drink je van me?'
'Niks alcoholisch, dat beïnvloedt de conditie van morgen. Ik neem een koffie.'
'Ga je dan goed kunnen slapen?'
'Een koffie verkeerd dan. Jij misschien ook een koffie verkeerd, om op dezelfde golflengte te zitten?' grijnsde hij.
Ik lachte terug : 'Ik heb je begrepen. Ja voor mij hetzelfde.'
'Hoe vragen we dat? A wrong coffee? Een café latte is iets anders.'
'In het Duits wist ik het niet, un café Russe zouden ze hier moeten begrijpen.' dacht ik.
De ober verstond me uiteraard.
'Het spijt me echt van m'n reactie gisteren.' liet ik er geen gras over groeien.
'Het hoeft je niet te spijten. Je mening zeggen is nooit verkeerd.'
'Ik meen het. Ik heb er de hele dag mee in m'n hoofd gezeten.'
'Waarom? We kennen elkaar nauwelijks. Binnen een paar weken wensen we elkaar het beste. Ik apprecieer het van je dat je geen vakantieliefde bij me zoekt. Vind je me te jong, dan is dat jou overtuiging. Hoe oud ben jij trouwens?'
'Zesentwintig.'
'Zo oud al.' Ik meende spot in z'n ogen te herkennen. Zijn voorhoofd bleef in een ernstige plooi.
'Als ik nu zestien was en jij negentien, dan zou jij oud zijn. Nu ben ik een-en twintig. Dat is niet hetzelfde als zestien. Ik weet wat ik zeg.'
'Misschien heb je gelijk. Ik ben nogal voorzichtig, moet je weten. Geen zin om spijt te hebben als het eindigt.'
'Ik heb gewoon gelijk. Als je wat op je weg ligt, geen kans geeft...'
'Mooie tekst die je doorstuurde, sommige zinnen zijn treffend van toepassing.'
Eric wilde me terug trakteren. 'Hoeft niet.' sloeg ik het aanbod af. 'We drinken gratis bij ons in de bar.'
Tevreden over Eric's reactie stapten we de duisternis in, onderweg naar ons hotel. Ik wenste op een bank onderweg neer te strijken en het gesprek van gisteren verder te zetten van voor ik het verknoeide. Eens de straatverlichting achter ons, bewonderden we een sterrenhemel die we in ons dichtbebouwde land onmogelijk te zien krijgen en werden stil.
'Ik was er vroeg bij.' zei Eric. 'Pas zestien en hij negentien. Ik vond alles bij hem, vooral zelfbevestiging in het begin. Ik keek naar hem op. Hij leerde me nieuwe dingen. Het was heel spannend.'
'En hij maakte misbruik van je onervarenheid.' vulde ik aan toen Eric een pauze liet.
'Dat is te veel gezegd. Ik was heel erg nieuwsgierig en heb nooit aangevoeld dat ik geen keuze had. Hij introduceerde me in het uitgangsleven soms in privé clubs. Het was heftig maar eigenlijk mijn ding niet. Ik bleef veel te lang blind voor ik doorhad dat ik slechts één van zijn vriendjes was. Hoe kwaad ik ook geweest ben op hem, het ging over. Natuurlijk profiteerde hij van mijn naïviteit. Hij kon heel lief zijn en ik heb veel mooie herinneringen aan die tijd. Ik kan dat moeilijk uitleggen, het is iets heel dubbel.
Het grind knarste onder onze voeten terwijl we onbewust in de pas waren gaan stappen.
'Vertel eens iets over jouw liefdesleven.' vroeg Eric na een lange stilte.
'Ik kan heel kort zijn. Ja, ik had een heel goede vriend, zal rond dezelfde leeftijd geweest zijn als jij toen. Zo'n boezemvriend waar je alles mee deelt. Op een keer hadden we het over masturberen en omdat de kust op dat moment veilig was deden we het samen. Ik vond het voor herhaling vatbaar. Later trokken we elkaar af. Het was zo spannend dat we zelfs uit de kleren gingen.
Ik raakte hopeloos verliefd, zo verliefd dat ik thuis uit de kast gekomen ben. Ten slotte heeft hij me duidelijk gemaakt dat het voor hem te ver ging. We hadden daarna een zorgvuldig bewaard geheim. Hij bleef met me optrekken maar het was anders. Hij had mijn droom doorprikt. Ik had op m'n eigen roze wolk geleefd. Meer heb ik niet te vertellen.'
'Je bent maagd. Leuk. Had ik niet verwacht.' Eric legde zijn hand even m'n middel en kneep.
Te vroeg naar mijn zin bereikten we het hotel. 'Bedankt voor de mooie avond. Ik wil liever niet meer naar de bar. Morgen wil ik goed uitgerust aan de Stelvio kunnen beginnen.'
Eric had thuis extra voor getraind voor deze koninginnenrit. Ik begreep dat het een hoogtepunt voor hem betekende.
Hij was de volgende ochtend heel vroeg vertrokken met carpooling. Ik had geen zin in weer eens een dagtocht en huurde een fiets om rustig wat rond te hangen. Het zat niet mee: twee keer kreeg ik telefoon. Voor een kleinigheid riep men me een eerste keer op. Zonder tegenpruttelen keerde ik terug en gaf iemand een pilletje tegen de misselijkheid. Na een tweede poging tot vertrekken diende ik iemand naar het ziekenhuis te sturen voor een enkelfractuur. In de namiddag ging ik zwemmen in een nabijgelegen meertje maar durfde nauwelijks m'n GSM in de steek laten uit schrik een oproep te missen.
Ik hield mijn poging tot zwemmen snel voor bekeken en placeerde me vroeg in de namiddag in de ligstoelen voor het hotel. Ik keek met een zekere ongerustheid uit naar de aankomst van de wielrenners. Hopelijk kwamen ze allen veilig terug. Ik moest de gedachte verdringen. Waarschijnlijk lokte de fractuur van tijdens de voormiddag de doemscenario's in m'n hoofd op.
'Hé luierik.'
Ik schrok want ik was half in gedoezeld en keek door m'n zonnebril op naar een stralende Eric.
'Zijn jullie nu al terug? Ik heb jullie niet zien binnen rijden.'
'We zijn natuurlijk langs achter de parking opgereden. 'k Heb zelfs al gedoucht en ik kan je verzekeren dat het deugd deed.'
'Vertel, hoe was het?'
'Eerst iets te drinken halen. Nog een bier voor jou? ' Hij wees naar mijn lege glas dat hij oppikte om mee te nemen.
'Graag.'
Hij verscheen snel weer met twee pinten en zette een ligstoel tegenover me.
'Warm hier.' hij trok zijn T-shirt uit. 'Bij het begin van de beklimming in Bormio was het al erg warm. Gelukkig waren we zo vroeg vertrokken.'
Eric bracht verslag uit van de hele rit alsof hij de ervaring met me zou kunnen delen. Ze hadden ook de Umbrailpas erbij genomen, vertelde hij.
Ik kon me niets voorstellen van de hele onderneming. Ik geraakte vooral onder de indruk van zijn torso. Wegens zijn brede schouders vormden zijn grote borstspieren respectabele plakkaten.
Nochtans zat hij niet zwaar in het vlees: als hij zijn armen ophief, kon je zijn ribben tellen. Hij scheerde onmiskenbaar zijn oksels. Sproeten waaierden uit van zijn schouders tot op zijn bovenarmen wat me intrigeerde en wat ik erg mooi vond.
Zijn borstkas zelf droeg sproeten noch borsthaar. Hij had in verhouding tot zijn bleke lijf erg donkere tepels merkte ik.
Hij droeg een loopshort in plaats van de langere wielershort. De bundels van zijn vierhoofdige dijbeenspier kon je goed onderscheiden, een teken van training.
De beharing op zijn onderarmen verried de ijdelheid van de wielrenner die zijn benen schoor. Ze zagen er lekker glad uit, heerlijk gebruind in de loop van de week maar vandaag door de overvloedige hoeveelheid zon opnieuw wat rood geworden. Hoe sexy ik dat stukje bleke huid op zijn dijen net onder zijn loopshort wel vond, sprak ik niet uit.
'Ben je niet moe nu?'
'Ik heb veel gezweet vandaag. Het bleef oneindig klimmen. Op een bepaald punt zag je wel twintig bochten van de weg omhoog kronkelen.'
'Je zal zeker stijf zijn morgen.'
'Van fietsen word ik niet stijf. Na zo'n verkwikkende douche is al veel vermoeidheid weggespoeld. Ik voel me wat loom op het moment. Stijf word ik van iemand anders.'
Ik schrok van zijn verwoording. Ik kon niet twijfelen aan het woordje 'iemand'.
Hoe onschuldig enthousiast hij ook zijn Stelvio verhaal tegen mij vertelde, ik betwijfelde dat hij zijn T-shirt had uitgetrokken omdat hij het alleen maar warm had.
De avond bracht een raar sfeertje. De gasten kregen een feestelijke afscheidsmaaltijd en waren daarna in 'valiezen inpakken' stemming. Een deel van het personeel bleef, anderen vertrokken.
Enkele nieuwe gezichten waren opgedoken in het personeelsrestaurant en wij zwaaiden 's avonds de vertrekkers uit. Uit beleefdheid nam ik mee afscheid. Dames werden gekust, heren de hand gegeven behalve...
Ik zag Eric Marcel de hand geven en snel een kus op de wang drukken voor de man op de bus stapte.
'Je bent een rebel.' fluisterde ik hem in het oor toen de bus in beweging kwam.
'Met Marcel heb ik een speciale verhouding.'
'Je bent door en door slecht.'
Op de 'wisseldag', de nieuwe lichting gasten was onderweg, kreeg de animatieploeg vrij en ikzelf ook. Bij het poetspersoneel heerste een grote drukte, die moesten alle kamers poetsen en van proper linnen voorzien. Het bleek traditie om naar Livigno te rijden, een Tax free dorp net over de Zwitserse grens. Men ging daar 'legendarische' pizza eten en winkelen.
Er bleef voor mij geen plaats over in de twee auto's.
'Je kan er met het openbaar vervoer geraken, mits overstappen.' zei iemand.
'We kunnen met de fiets rijden, als jij dat ziet zitten.' stelde Eric voor.
'Is het ver?'
'Nee, veertig kilometer schat ik.
'Goed idee.' hapte ik onmiddellijk, niet beseffend welke fysieke inspanning me te wachten zou staan.