Ome Sietse | Deel 2

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Michael87
Berichten: 458
Lid geworden op: za 17 aug 2013, 08:22
Vul het getal in: 123
Contacteer:

Ome Sietse | Deel 2

Bericht door Michael87 » zo 29 jan 2017, 09:26

2. Wat niet weet, wat niet deert


Terwijl de herinneringen over me heen buitelden, liet ik de man die zich online Wouter noemde, zijn gang gaan. Zijn handen waren overal. Hij drukte zich tegen me aan, hijgde in mijn gezicht en zocht mijn lippen.
“Niet zoenen!”, duwde ik hem snel van me af.

Hoewel ik inmiddels wel door had dat het niet veel uitmaakte of ik met iemand zoende of niet, homo was ik toch wel, bleef ik het een vies idee vinden, zomaar iemands tong in mijn mond. Dan was die van Jonas achteraf gezien misschien toch nog niet zo slecht geweest. Maar ja, dat was ook weer niet goed, want ik had wel gevoeld dat dat iets heel anders in me losmaakte dan gewoon een beetje geil zijn. En dat was iets, dat kon nou eenmaal niet.
Ik had er lang en goed over nagedacht nadat ik indertijd bij ome Sietse weg was gefietst en uiteindelijk besloten dat maar beter niemand het ooit zou weten. Jonas had ik nooit meer terug gezien en verder hield ik het lekker voor mezelf. Wat niet weet, wat niet deert. Behalve God dan, maar die kon ik tenminste om vergeving vragen zonder bang te moeten zijn voor een pak slaag.

Boy, wat had ik op mijn donder gehad toen ik uiteindelijk weer bij pake en beppe aan was gekomen, want natuurlijk was ik veel te laat geweest voor het eten. Onderweg had ik nog een frambololly van de Friesche Koe gekocht en die lekker op mijn gemak op het bankje bij het hertenkamp op gesabbeld. De hertjes konden goed luisteren, ze waren me niet één keer in de rede gevallen toen ik opbiechtte dat ik bang was dat ik homo was. Troostend hadden ze hun snuit tegen mijn hand geduwd en ik had ze geaaid. Ze begrepen het wel.
Pas toen het begon te schemeren, was tot me doorgedrongen hoe laat het was. Papa had erop gestaan dat ik vertelde waar ik geweest was en wat ik gedaan had, maar ik had wijselijk mijn mond gehouden want zowel Jonas als ome Sietse, waren mensen waar ik niet mee om mocht gaan. En papa vertellen van mijn gesprek met de hertjes, dat was al helemaal niet verstandig! Dus had ik het pak slaag dat volgde als een man geïncasseerd.

“Wil je me pijpen dan?”, haalde Wouters stem me terug uit mijn gedachten.
Hij wachtte mijn reactie niet af een kwam overeind. Met bonkend hart keek ik toe hoe hij voor me ging staan. Grijnzend duwde hij zijn trainingsbroek naar beneden en ontblootte een enorme, keiharde vleeslul. Ik slikte, dat was wel even wat anders dan het tienerpikkie van Jonas! Aarzelend strekte ik mijn hand uit en raakte hem aan.
“Niet doen”, hijgde hij. “Pijpen. Toe, je weet toch wel hoe dat moet?”
Ik schudde mijn hoofd. “Sorry”, fluisterde ik beschaamd.

Ik voelde me zo dom. Maar ja, behalve samen rukken met Jonas, had ik nog nooit iets anders gedaan dan online wat chatten. Natuurlijk wist ik wel wat pijpen was, maar hoe het moest? Geen idee. Eerlijk gezegd vond ik het ook wel een beetje een smerig idee, net als zoenen. Toch wond het me op als ik eraan dacht.
Fout, zo fout, dat wist ik best, maar ik kon niet meer terug. Hij was online zo lief voor me geweest dus toen hij voorstelde een keer af te spreken, kon ik moeilijk ‘nee’ zeggen. Ik wilde het ook wel, alleen voelde het zo verkeerd.
Misschien had ik er toen toch met ome Sietse over moeten praten. Zou hij het begrepen hebben? Hij was in ieder geval niet van de kerk, dus daarom zou hij het niet verkeerd hebben gevonden.

“Ik leer het je wel. Kom, mond open”, hoorde ik Wouter grommen terwijl hij zijn eikel tegen mijn lippen duwde. Hij legde zijn handen achter mijn hoofd en stootte naar voren. Zo in één keer tot achter in mijn keel. Ik kokhalsde maar hij trok zich er niks van aan. Tranen sprongen in mijn ogen toen hij zijn dikke pik ritmisch heen en weer schoof in mijn mond. Zweet stroomde over mijn rug toen hij zich, niet veel later, schokkend in mijn mond ontlaadde. Ik stikte er zowat in en proestte het uit.

***

“Schiet eens op, Steven”, hoorde ik mijn moeder van onderaan de trap roepen. “We gaan zo.”
“Ben bijna klaar!”, riep ik terug. “Nog vijf minuten.” Heel even luisterde ik of ik geen krakende treden hoorde, maar het bleef stil. Gelukkig.
Gejaagd sjorde ik aan mijn pik, mijn ogen strak gericht op het scherm waar een jongen zijn gaatje uitnodigend aanbood aan een andere jongen die er verlekkerd aan likte. “Oh ja”, fluisterde ik opgewonden. “Toe maar, lik hem.”
Geil keek de jongen achterom. Zijn hand om zijn pik. Rukkend. Hijgend. Ik rukte mee in hetzelfde tempo. Nog even… Daar kwam het al! Ik kreunde diep, schokte en trok mijn velletje stevig over mijn eikel om vlekken te voorkomen.
Vlug klapte ik mijn laptop dicht, veegde het sperma van mijn hand en eikel af aan een zakdoek en rook er even aan. Lekker! Snel hees ik mijn broek omhoog, stopte mij overhemd in mijn broek en haastte me naar beneden, de deur van mijn kamer achter me dicht knallend.
Mijn ouders en mijn broertje en zusje stonden al te wachten in de gang.
“Kan dat niet wat rustiger?”, bromde mijn vader. “Een beetje eerbied voor de dag des Heeren kan geen kwaad.”
“Sorry”, verontschuldigde ik me, terwijl ik mijn ogen neersloeg.
“Na de kerk gaan we koffiedrinken bij ome Hans en tante Gré”, deelde mijn moeder mee.
Meteen betrok mijn gezicht. Leuk voor Maarten en Wietske misschien, maar wat moest ik daar?

Ome Hans en tante Gré hadden zes kinderen, vijf meiden en één jongen. Maarten was stiekem een beetje verkikkerd op Klazien, de middelste dochter, en Wietske was dikke vriendinnen met Joukje, de jongste. Bauke, de enige jongen, was vijf jaar ouder dan ik. Ik vond hem maar een rare. Sowieso had hij rare vrienden. Eén van hen, Watse, had Janny, mijn op één na oudste nichtje, zwanger gemaakt toen ze vijftien was. Die twee waren inmiddels al weer meer dan twee en half jaar getrouwd en woonden, samen met hun zoontje, in een piepklein huisje langs de vaart.
Ik had het er indertijd nog met ome Sietse over gehad want ik snapte er niks van. Papa was kwaad geworden toen ik hem vroeg waarom zij overal de schuld van kreeg. Watse had gewoon van haar af moeten blijven, vond ik. Je zit toch niet aan het zusje van één van je vrienden? Maar papa zei dat ze blij mocht zijn met zo’n goeie man. Hij nam tenminste zijn verantwoordelijkheid door met haar te trouwen. Ze had vast en zeker met hem lopen flirten en daar kon een gezonde jongeman geen weerstand aan bieden, zei hij.
Het hele dorp sprak er schande van dat zo’n jong meisje al gemeenschap had gehad. Ze had hem verleid met haar onzedelijke gedrag, zeiden ze. Ze droeg ook veel te korte rokken en zo, dus ze vroeg er zelf om. Ze was er alleen maar op uit mannen het hoofd op hol te brengen en dan kon je zoiets verwachten.
Dus vond iedereen het haar eigen schuld. Terwijl hij een stuk ouder was. Dan leek mij toch dat het eerder zijn schuld was. Maar nee, zij was verdorven, haar noemden ze slet.
Ik had medelijden met haar, vooral omdat ze ten overstaan van de hele kerk wél schuldbelijdenis moest doen maar ze géén feest mocht. Net zestien was ze, toen ze trouwden. Een jaar ouder dan ik en ik kon me met de beste wil van de wereld niet voorstellen hoe zij zich moest voelen. Hoe konden ze haar nou verplichten te trouwen met een man waar ze overduidelijk niet van hield? Ze keek zo ongelukkig…

Later had ik ome Sietse nog gevraagd wat hij er van vond. Want waarom zou een man geen weerstand kunnen bieden aan een vrouw? Was dat niet precies waar de bijbel voor waarschuwde? Niet toegeven aan begeerte, daar kwam het toch op neer? Waarom kreeg zij dan de schuld en werd hij gezien als een soort willoos slachtoffer?
Ome Sietse zei eigenlijk alleen maar dat dat nou precies was waarom hij niks van kerkmensen wilde weten. Zo ging het altijd, had hij gezegd. Degenen die ergens de dupe van werden, werden erop aangekeken en moesten hun kruis maar dragen en degenen die het deden, werd het vergeven.

Ik zuchtte eens diep. Een hele middag tussen die meiden, dat was wel het laatste waar ik zin in had! “Sorry mam”, probeerde ik er onderuit te komen. “Ik heb het hartstikke druk, moet nog leren, heb volgende week proefwerkweek.”
“Dat had je dan gisteren moeten doen”, bromde mijn vader. “Jij gaat gewoon mee.”
“Maar…”
“Ik wil er niks meer over horen.” Streng keek hij me aan. “Zondag is geen dag om te studeren. Kom, de auto in”, duwde hij Wietske en Maarten richting de voordeur.
“Wacht even, Steven”, hield mijn moeder me tegen. Met een snelle beweging trok ze mijn stropdas recht. “Zo, dat ziet er beter uit.”

De kerk zat al behoorlijk vol. Logisch, we waren aan de late kant. Mijn ouders knikten wat bekenden gedag en schuifelden langs hun ingetrokken knieën naar een lege plek op de bank. Maarten en Wietske volgden hun voorbeeld.
“Ik ga boven zitten, oké?”, fluisterde ik.
Mijn moeder knikte, ze was het inmiddels wel van me gewend. Boven had ik mooi zicht op de hele kerk en kon ik een beetje met meneer ter Borg, de organist kletsen. Ik vond dat wel leuk, hij had altijd wel rake opmerkingen over de preek. Bovendien moest ik nadenken, want dat gedoe met Jonas bleef me maar bezighouden.
We hadden elkaar de afgelopen week nog een keer op MSN gesproken. Hij had zich verontschuldigd en gezegd dat hij er echt niks mee bedoelde, maar ik was er niet zo zeker van. De gedachte dat ik misschien wel homo was, liet me niet meer los. Op school kon ik mijn hoofd er maar moeilijk bij houden. Ik had er eerder nooit zo bij stil gestaan, maar ik keek alleen maar naar jongens en daar maakte ik me ineens toch behoorlijk zorgen over. Zelfs op de plaatjes in de boekjes die Jonas had, waar toch echt naakte mannen én naakte vrouwen op stonden, trokken alleen de mannen mijn aandacht, realiseerde ik me steeds meer.
Ik had het een paar keer uitgeprobeerd de afgelopen week. Online filmpjes opgezocht van jongens en ja hoor, ik werd er zo geil als wat van! Op zich lekker, maar toch wel behoorlijk verontrustend ook. Wat moest ik hier nu mee? Had ik er nou toch maar met ome Sietse over gepraat. Maar ja, die kans was verkeken. Voor we weer bij pake en beppe op bezoek zouden gaan, kon zo nog maar eens drie maanden duren.

Ruim twee uur later zaten we bij ome Hans en tante Gré in de kamer. Tante Gré was al druk in de weer met de koffie. Mijn moeder hielp haar terwijl mijn vader en ome Hans al in een stevige discussie over de preek verwikkeld waren. Maarten gluurde verlegen naar Klazien, die samen met Wietske en Joukje het monopolyspel tevoorschijn haalde. Ik glimlachte, mijn broertje had het flink te pakken van haar.
“Doe je mee, Steven?”, wilde Klazien weten.
“Leuk”, antwoordde ik niet al te enthousiast terwijl ik aan tafel ging zitten. “Kom je ook, Maarten?”
Klazien kwam naast mij zitten en Maarten confiskeerde de stoel aan haar andere kant.
“Jij bent de oudste”, giechelde Klazien. “Jij bent de bank dus.”
Ik zuchtte. Ook dat nog. Met gepaste tegenzin begon ik het startkapitaal te tellen en gaf iedereen een stapeltje geld.
“Joukje mag beginnen, want zij is de jongste”, besliste Klazien en gaf haar de dobbelstenen.

Wat zou Jonas nu doen, schoot er door mijn hoofd toen Joukje de dobbelstenen over het bord rolde. Zou hij, behalve mij, nog andere vrienden hebben waarmee hij in de hooiberg rotzooide?
Ik voelde mijn hoofd kleuren toen de gedachte bij me opkwam. Shit, misschien wilden die wel met hem zoenen, vond hij mij maar een aansteller. Waarom had ik ook zo moeilijk gedaan? Want als ik heel eerlijk was, had ik het best gewild. Hij had het heus niet tegen iemand verteld en zolang niemand er vanaf wist, was er toch niks aan de hand?

_________________________
© Michael van Beek, 2017
[i]**Als je alles loslaat, heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen**[/i]

Gesloten