Ronald en Ruben dl.6

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Torenvalk
Berichten: 57
Lid geworden op: za 20 jun 2009, 01:22

Ronald en Ruben dl.6

Bericht door Torenvalk » zo 13 sep 2015, 06:55

Donkere regenwolken pakten zich samen boven het park en dikke druppels tikten op het platte dak van de bungalow. Ronald lag met wijd open ogen naar het plafond te staren. Hier hadden ze niet op gerekend. Het was niet te hopen dat regen hun laatste dagen zou verpesten. Naast hem klonk het regelmatige ademhalen van Ruben.

Ro kon niet meer slapen. Hij was klaar wakker en lag maar te draaien en te woelen. Zijn hoofd was een kolkende massa van indrukken, gebeurtenissen en gevoelens. Waarom twijfelde hij toch zo vaak? Over zijn gevoelens voor Ruben, over zijn geaardheid over alles wat hij voelde en meemaakte. Ruben zei zo dikwijls dat hij niet zo zwaar moest tillen aan het leven. Hij had echter makkelijk praten. Ruben was 'leve de lol' en 'we zien wel hoe het loopt'.
Ze woonden nu een aantal weken samen en al die tijd twijfelde Ro of hij er wel goed aan had gedaan zo snel bij Ruben in te trekken. Het was min of meer een noodsprong geweest omdat het thuis niet langer te harden was. Dus was hij maar wat blij geweest met Rubens voorstel om bij hem te komen wonen. Hij moest toegeven dat het goed ging samen maar oh dat duiveltje dat telkens de kop opstak en hem aan het twijfelen bracht.

Met thuis had hij al die tijd geen contact meer gehad en dat deed zeer. Hij miste zijn ma en zelfs ook zijn pa, die hem in feite toch de deur had gewezen. Als hij het daar met Ruben over had, wuifde die alle problemen weg met de woorden: "Je moet geduld hebben lieverd, het komt vanzelf wel goed. Ze zullen op den duur zeker bijdraaien, geef ze de tijd te wennen aan jouw geaardheid. Je hebt mij nu toch of is dat niet genoeg?"
Ronald wist dan niet hoe snel hij Ruben gelijk moest geven, bang dat Ru zou denken dat hij hem niet dankbaar was. Hij hield hartstikke veel van zijn vriend maar miste toch ook heel erg zijn ouders. Het leek wel of Ruben dat niet begreep. Dat kwam misschien door het feit dat Ru zijn ouders al lang gescheiden waren en hij als enig kind veelal op zichzelf teruggeworpen was geweest.

Roland miste ook zijn broertje heel erg. Wat konden zij samen toch altijd lol trappen. Hele kussengevechten werden er gehouden tot ma ingreep omdat ze teveel lawaai maakten. Hij kreeg tranen in zijn ogen toen hij terug dacht aan een week geleden. Hij had zijn broertje gezien die naar huis fietste en hoewel hij zeker wist dat zijn broer hem ook had gezien, negeerde die hem volkomen. Ook op Ronalds roepen reageerde hij niet. Ro voelde opnieuw de pijn die dat toen deed.
Naast hem draaide Ruben zich om, zuchtte diep en zei geeuwend: "Goedemorgen lief."
Ronald veegde gauw de tranen uit zijn ogen, boog zich naar Ru en kuste hem.
Dan sprong hij uit bed en riep: "Kom lekker douchen, we zijn al veel te laat. We hebben nog maar twee dagen en dan moeten we al weer naar huis. Dus gaan we volop profiteren van deze vakantiedagen, luilak. Het regent nog wel maar in de verte zie ik al weer blauwe wolken."
"Ga jij maar eerst, ik kom als jij klaar bent," klonk het van onder het dekbed.
Teleurgesteld stapte Ronald alleen onder de douche. Juist nu had hij erg behoefte aan een paar armen om zich heen.
Opnieuw voelde hij tranen prikken achter zijn ogen.

Later, toen ze binnen zaten te ontbijten, want het regende nog steeds zo hard dat zij nauwelijks een meter van zich af konden kijken, vroeg Ruben ineens: "Is er iets Ro, je kijkt zo triest? Het is vervelend dat het zo'n slecht weer is maar we zijn met z'n tweetjes en dat is toch al super. Laten we hopen dat het niet de hele dag dit snertweer is maar als dat wel is, zijn er genoeg leuke dingen om ons te vermaken. We hebben nog geen tijd gehad voor wat spelletjes. Wat denk je, heb je straks zin in een potje Rummikub ?"
Rolands humeur klaarde meteen op. Hierom hield hij zoveel van Ruben. Hij was altijd opgewekt en wist van ieder moment van de dag een feest te maken. Ro vond zichzelf maar een saaie piet vergeleken met zijn vriend. Wat zag Ru toch in hem, dacht Ronald. Vooruit vermande hij zich, niet zeuren. Als Ruben niets in hem zag hadden ze nu niet samen hier gezeten. Hij keek naar hem en werd helemaal warm van binnen. Jammer dat hun vakantie er bijna op zat. Hij zou nog wel een week hier willen zitten.

De bel van de voordeur schalde door hun bungalow. Ze keken elkaar aan, wie kon dat zijn? Ruben liep al naar de voordeur en Ronald hoorde een mannenstem. Hij kon niet verstaan wat er gezegd werd maar Rubens antwoorden klonken erg enthousiast. De voordeur werd dicht gedaan en een stralende Ruben kwam de kamer in.
Opgewonden riep hij: "Lieverd we hebben een gratis weekend gekregen van de leiding van het park. We mogen tot maandagmorgen blijven, voor niks, voor nop."
Roland keek hem met open mond aan: "Hoe komt dat zo?"
"Het is hun tegemoetkoming voor de overlast die Klaus heeft veroorzaakt."
"Tof, super, wat zijn wij toch geluksvogels!" riep Ronald blij en vloog Ruben om zijn nek. Ze kusten elkaar uitbundig en Ro was op slag al zijn zorgen vergeten.
De spelletjesdoos werd snel weer onder in de kast gezet. Er moesten nu plannen gemaakt worden voor het extra weekend.
Het weer scheen ook mee te willen werken aan de vreugde want het regenen was opgehouden en een dun zonnetje liet zich zien. Met de zon kwamen ineens overal de parkgasten als het ware uit hun hol gekropen en binnen de kortste keren vertoonde het park zijn gewone gezicht: hollende en spelende, schreeuwende en blèrende kinderen en daarbovenuit de gebiedende, zorgzame, of vermanende en belerende ouders.
''Wat zullen we vandaag gaan doen? Naar het strand? Een flinke fietstocht naar de sluizen? Hier lekker zonnen en bruin worden? Of voel je er wat voor om te vragen of Fred en Marty zin hebben om samen wat te ondernemen?"
Ruben had de laatste mogelijkheid zo neutraal mogelijk gebracht, wetende dat Ro altijd meteen zijn stekels opzette als er anderen meegingen. Maar Roland reageerde meteen enthousiast. Hij had Ru al willen voorstellen om Fred en Marty het nieuws van het extra weekend te gaan vertellen.
"Vooruit dan eerst naar hun bungalow," spoorde Ro zijn vriend aan, "anders zijn ze misschien al gevlogen."
Al duwend en stoeiend renden ze naar het onderkomen van het stel. Nee hoor, ze waren nog niet weg. Omdat hun keuken aan de voorkant van de bungalow lag, zagen ze door het raam dat Fred en Marty er nog waren. Toen het stel de twee knullen in de gaten kregen zwaaiden ze enthousiast en haastten zich de voordeur open te maken.
Al hortend en stotend en buiten adem vertelde Roland, aangevuld hier en daar door Ruben, het grote nieuws.
Marty en Fred stonden met open mond te luisteren.
"Jullie zijn wel echt zondagskinderen, bofkonten!"
"Ja hè, geweldig dat we zomaar een weekend krijgen van de leiding."
"Nu maak je ons toch wel heel nieuwsgierig, "zei Marty, "want waarom hebben jullie die extra dagen dan eigenlijk gehad?"
Ruben en Roland begrepen dat ze niet langer het gebeuren met Klaus konden verzwijgen.
"Oké, we willen jullie dat wel vertellen maar mondje dicht. Wij hebben moeten beloven er met niemand over te praten. Voor jullie maken we echter een uitzondering omdat het moeilijk anders kan. Maar beloof je mond te houden, afgesproken?"
Fred en Marty knikten: "Beloofd."
Zullen wij even koffie zetten, dan drinken we op het terras een kopje en kunnen we meteen plannen maken voor vandaag, want dat is eigenlijk de reden dat we hier staan om jullie te vragen of je zin hebt vandaag er samen op uit te gaan. Marty en Fred hoefden er niet lang over na te denken en riepen enthousiast: "Hartstikke tof, doen we."
"Maar nu eerst koffie en het verhaal," riep Marty, die aan zag komen dat ze het hoe en waarom weer niet zou horen.
Vol ongeloof luisterden ze naar het verslag dat Ruben hun gaf. Stom verbaasd keken ze naar Ruben en Ronald. Ze konden het bijna niet geloven.
"Hij mag nog van geluk spreken dat ze hem niet onmiddellijk buiten hebben geschopt," zei Fred, "gelukkig dat het nu opgelost is en hij zijn verdiende loon krijgt."
"Wie wil er nog koffie?" Marty keek vragend de kring rond. "Allemaal?"
Ze stond op en liep naar binnen en kwam met de koffiepot terug.
"Nu nog de plannen voor vandaag."
Het was Fred die de opmerking plaatste en meteen er achter aan kwam met een voorstel.
"Laten we naar een pretpark gaan. Wat vinden jullie daarvan?"
Ronald reageerde enthousiast. "Ja leuk, super!"
Dichtbij het park waar zij verbleven lag "De Efteling". Ruben keek erg bedenkelijk.
"Niet goedkoop," mompelde hij.
"Kom, vooruit, niet zeuren. Super, we gaan naar de Efteling, hoi hoi hoi."
Ronald was door het dolle heen.
Hij zag niet dat Marty bedenkelijk keek. Zij vond het een flinke aderlating en bovendien voor een halve dag. Nee dat werd te gortig. Dus verviel dit plan.
Opnieuw bogen de vier zich over de vraag 'Waar naar toe'?
Na wat heen en weer gesteggel viel de keuze op een flinke fietstocht.
En zo kwam het dat er vier gasten het park af fietsten richting het nabijgelegen natuurgebied. Ze trapten er lustig op los. Ruben was naast Fred gaan rijden en Marty en Ro reden naast elkaar. Ronald vond het maar niets dat Ru niet naast hem was komen fietsen en keek stuurs voor zich uit. Marty die al een poging had gedaan hem aan het praten te krijgen begon te begrijpen waar het probleem zat. Om geen ongenoegen te krijgen riep ze ineens "Wisselen van Partner."
Ronalds gezicht klaarde meteen op en even later reed hij naast Fred. Hij moest toegeven dat Fred er lekker uitzag. Het was dus niet zo gek dat Ruben belangstelling voor hem had. Hij wist zo langzamerhand toch dat hij gevoelig was voor mooie jongens. Ze reden nu over een uitgestrekt heideveld met een prachtig ven aan hun linker kant.
"Laten we hier even stoppen en genieten van dit prachtig stuk natuur," riep Fred. Het was intussen behoorlijk warm geworden en een tussenstop was erg aantrekkelijk. Ruben had zijn fiets tegen een boomstronk gezet, zijn schoenen uitgeschopt en alleen zijn boxershort aangehouden.
Hij stapte voorzichtig het water in: "Super, wel behoorlijk koud."
Hij had niet door dat Fred hem stiekem van achteren naderde en toen hij het in de gaten kreeg was het te laat. Hij kreeg een flinke lading koud water over zich heen. Nu was het hek van de dam, het werd een complete stoeipartij. De anderen waren ook zo slim geweest hun bovenkleding uit te trekken. Het duurde niet lang of de eerste verloor zijn evenwicht en ging kopje onder. Toen Fred weer boven water kwam tekende duidelijk zijn stijve pik zich af in zijn boxershort. Ronald daarentegen had door het koude water een klein pikkie gekregen en voelde zich opgelaten. Toen hij stiekem naar Ruben keek zag hij dat die zijn pik ook in volle glorie stond.
"Kom laten we stoppen en ons laten opdrogen door de zon. We kunnen niet nat door fietsen," riep Marty.
"Weet je," antwoordde Fred, "het is hier heerlijk, laten we lekker blijven. Hij keek naar de anderen. Niemand maakte bezwaar.
"Dan ga ik wel zwemmen."
Voor iemand er erg in had trok Fred zijn slipje uit en met een indianenkreet sprong hij opnieuw in het water. Dat had hij handig gespeeld. Nu kon hij zo maar genieten van die blote lijven. Al lang had hij gemerkt ook belangstelling te hebben voor jongens. Toen hij er tegen Marty over begonnen was, had zij gezegd dat zoiets vaker voor kwam in de puberteit. Daar was het bij gebleven. Fred kreeg echter zelf steeds meer het gevoel dat hij bi seksueel was. Ook nu in het water, fantaseerde hij over de twee vrienden. Hij keek naar Marty, die zich uitstekend amuseerde met Ruben. Dus besloot hij met Ronald een partijtje te stoeien. Kon hij meteen kijken of die nog steeds zo'n klein pikkie had als straks. Hij zelf voelde even trots aan zijn pik, die er beslist mocht zijn. Hij zwom naar Ronald en sloeg een arm om zijn schouder. Hij voelde hoe zijn pik de heup van Ro beroerde. Ronald draaide zich verschrikt om.
"Je hoeft niet bang te zijn, ik rand je niet aan," zei Fred lachend. "Het ging per ongeluk."
Hij begreep dat Ruben wat vrijer met seks omging dan Ro. Het was verstandiger deze stoeipartij met Ronald te stoppen. Er zouden beslist misverstanden door komen, die hun beginnende vriendschap zou beschadigen. En dat zou eeuwig jammer zijn. Zeker nu hij voor het eerst vrienden had die homoseksueel waren. Zij zouden hem kunnen helpen met het verkennen van zijn eigen gevoelens.
Hij voelde dat iemand onder water probeerde hem om te leggen. Al stoeiend merkte hij dat zijn aanvaller nogal vaak zijn pik beroerde. Hij kon echter niet zo gauw ontdekken wie hem nu beet pakte. Het water was troebel van het zand. Hij worstelde zich los uit de greep van degene die een spelletje met hem speelde en zwom naar de oppervlakte. Hij kon nergens uit opmaken wie hem zo lekker had beetgepakt. Als bij afspraak zwommen ze terug naar de kant en even later lagen ze lekker in de zon. Ruben lag op zijn zij tegen Ro aan en Marty lag half op Fred met haar ogen dicht. Fred draaide zijn hoofd voorzichtig naar de twee vrienden en zag dat Ruben naar hem lag te kijken. Zou het toch Ruben zijn geweest die van de gelegenheid gebruik had gemaakt om hem lekker bij zijn pik te pakken. Hij zag hem nu naar hem knipogen. Opnieuw raakte hij opgewonden en verstijfde zijn pik. Marty reageerde onmiddellijk en drukte zich vaster tegen hem aan.
"Niet doen, lieverd anders kom ik meteen klaar en dat wordt wel erg gênant. Marty schoof meteen van hem af en Fred draaide zich op zijn buik.
Ruben zei: " Zullen we weer eens verder gaan?"
Ze kleedden zich aan en sprongen vrolijk kletsend op de fiets. Toch was de sfeer minder ontspannen dan hij was geweest. Het fietspad was hier zo smal dat ze achter elkaar moesten rijden. En zo kon ieder voor zich zijn gedachten laten gaan over wat er zich afgespeeld had bij het ven.


13092015 © Torenvalk

Gesloten