Mark en Martijn (deel 7)

[Dolphinboy]

Mark en Martijn
Door Roy Davenport

Deel 7: Afscheid Nemen

Ondertussen zitten de moeders van Mark en Martijn te genieten van een lekkere kop thee in de keuken bij Martijn thuis. Nadat ze zojuist Martijn en Mark samen hebben zien zoenen in de logeerkamer hebben ze zich vlug terug getrokken.

“Wat zijn ze een leuk stel zo saampjes he Trudy”. Zegt Lianne de moeder van Mark. Die kan dit alleen maar beamen.

“Jazeker wel ze passen goed bij elkaar. Eigenlijks heb ik het altijd al wel een beetje aangevoeld weet je, als ik ze zo samen bezig zag. Maar ja ergens blijf je natuurlijk toch wel een beetje hopen dat je het niet goed ziet.

“Ja dat is zo. Het zal voor mij niks uitmaken hoor, of ik er nu een zoon of dochter bij krijg als mijn Mark er maar gelukkig mee is. Ik ben alleen wel bang voor de reactie van Mark’s vader. Sinds Mark in de pubertijd zit wil het allemaal niet zo goed tussen die twee en ik vraag me af hoe die hierop reageert”.

“Nou dan zeg je hem toch nog even niks. En ook niet tegen de jongens zelf natuurlijk. Daar moeten ze zelf mee komen hoor dat ga ik er niet uit trekken bij
Martijn”. Reageert Trudy een beetje fel.

“Nee nee dat is ook zo daar moeten ze zelf maar mee komen. Ik hoop alleen dat ze er niet te lang mee wachten want……..”
Voordat Lianne haar zin kan afmaken gaat opeens de keukendeur open en komt Denise binnen gewandeld.

“Hallo mevrouw Emkers en Mevrouw De Bree. Alles goed? Ik dacht ik kom even kijken hoe het met Martijn is, die zou me gister nog even hebben gebeld. Maar ja dat ging natuurlijk moeilijk begreep ik van Mark”.

“Ja dat is zo, Loop maar door naar de logeerkamer. Mark is daar nu ook.” Zegt Trudy

“Maar wel eerst kloppen hoor anders schikken ze zich dood” zegt Lianne nog snel.
Even kijkt Denise ze niet begrijpend aan en dan loopt ze door naar de logeerkamer. Zodra Denise de deur naar het gangetje door is kijken de moeders elkaar weer aan. Pfff Dat scheelde niet veel. Samen drinken ze verder van hun kopje thee en even is het stil tussen beide dames. Dan gaat de moeder van Mark verder:

“Weet je ik denk wel dat Mark nu weer wat vrolijker is. De laatste tijd was hij zo snel aangebrand. En nooit tevreden altijd maar boos. Dat komt vast omdat ie er geen raad mee weet. Ik weet niet of ik nu wel heel lang mijn mond dicht kan houden tegenover Koenke. Het valt hem vast op dat zijn zoon ineens vrolijker is die wil uitleg”.

“Ja dat is misschien wel zo. Maar wat dan nog? Zou die moeilijk doen denk je Lianne?”vraagt Trudy nu toch wel een beetje bezorgd.

“Tja kweet het niet. Hij heeft wel een neef die homo is maar daar praat ie eigenlijks nooit mee of over. Dus ik weet nu ook niet goed hoe Koenke der over denkt. En hem er nu ineens naar vragen lijkt me ook niet echt tactisch. Pfff wat een dilemma. Nou ja ik weet nu in elk geval wat Mark dwars heeft gezeten dat is al de eerste stap. We zien straks wel waar dit allemaal toe lijdt. Wat dat betreft heb jij het wel iets makkelijker. Jij hoeft niemand verantwoording af te leggen sinds Jaap de benen heeft genomen”.

“Ha nee gelukkig niet nee. Nou ja die had er toch niet mee gezeten denk ik. Maar het is soms ook wel moeilijk hoor als je er met niemand over kunt praten. Bij mijn ouders kan ik ook al niet meer terecht die zijn vorig jaar allebei overleden zoals je weet. En mijn dochter is nog te jong om hier over te spreken als een volwassene. Nou ja ik heb jou natuurlijk dat scheelt wel maar als jij straks met Mark naar huis gaat en Martijn ligt weer te slapen dan zit ik toch maar alleen hier. Vooral nu Melinda uit logeren is. Al komt dat even wel goed uit.”

“Ja dat is waar daar heb ik nog niet eens bij stil gestaan. Das ook niet echt fijn nee.”

Op dat moment horen ze gelach weerklinken vanuit de logeerkamer en ze kijken elkaar weer even. Zullen we maar is even gaan kijken of ze de boel niet afbreken. Jij en Mark zullen zo ook wel naar huis moeten je bent hier al vanaf 10 uur vanmorgen en het is inmiddels half drie smiddag’s. Anders krijgt Koenke straks zijn avond eten niet op tijd. Dat kun je der nog net bij hebben denk ik.

“Ja das waar. Na ja dan vreet ie maar een keer aan half uur later hoor moet ie maar niet zeuren. Hij zal het wel begrijpen.”

Op het moment dat Trudy en Lianne de logeerkamer in komen lopen wordt het meteen stil. Mark en Martijn die net het hele verhaal aan Denise aan het vertellen zijn vallen stil. Denise kijkt even naar haar schoenen op de grond. Mark en Martijn hebben al aangegeven dat de moeder van Mark nog van niks weet dus mag er even niet over hen gesproken worden. Dat komt later wel.

“Ga je zo mee naar huis Mark” vraagt Lianne, “We zijn hier al sinds vanmorgen en vader komt ook zo thuis. En dan kan Martijn ook nog even uitrusten. Morgen is er weer een nieuwe dag”.
Mark die dit al wel had verwacht knikt zijn hoofd.

“Ja mams is goed ik kom er zo aan. Pak jij de jassen maar vast dan zie ik je zo wel bij de auto okay”.

“Ja dat is goed”. Lianne begrijpt ook wel dat Mark even afscheid wil nemen zonder moeders in de buurt. “Hou je taai hé Martijn, dan zien we je snel weer bij ons aan tafel mee eten” zegt ze waarna ze Martijn een kus op het voorhoofd geeft. Die kleurt onmiddellijk rood en Lianne moet lachen. “Tja jongen daar wen je maar aan” kan ze niet laten nog te zeggen en lachend draait ze zich om en loopt weg gevolgd door de moeder van Martijn. De jongens en Denise zijn nu weer alleen en Mark pakt de hand van Martijn weer vast.

“Ik moet gaan dus. Kwou dat ik kon blijven” zegt Mark verdrietig

“Kom op joh dat komt nog wel. Anders gaat het argwaan wekken en dat willen we nu nog niet. Eerst even zelf wennen goed. Tis al erg genoeg dat Denise het weet”. En hij steekt zijn tong uit naar Denise terwijl die dit zegt.

“Ja je hebt gelijk”. Tot morgen dan maar. Hij buigt zich naar voeren en geeft Martijn een zoen op de mond.

“Ahhh” kan Denise niet laten om te roepen en beide jongens krijgen een kleur op de wangen. Dan staat Mark op en hun vingers blijven tot op het laatste moment met elkaar in contact. Ook dan is dat laatste contact losgemaakt.

“Nou doei” roept Mark nog en dan rent hij de logeerkamer uit het gangetje in. Je ziet hem nog net even met de hand een traantje weg vegen. Ook Martijn wrijft even met zijn handen door de ogen en zakt weer weg in de kussens. Hij mist Mark nu al en dit belooft nog een lange avond te worden. Gelukkig heeft hij Denise nog om hem even gezelschap te houden.

Auteurs Bereichtje: Hoi allemaal. Hier dan alweer deel 7 uit de Mark en Martijn serie. Hopelijk vinden jullie het nog steeds een nooi verhaal en zo niet reageer dan even. Zo wel reageer dan natuurlijk ook even want dan weet ik wat ik goed en fout doe.. Voor degene die zich soms wat ergeren aan de grammatica: Dit verhaal is geen literair correct stuk. Er worden veel spreektaal benoemingen gebruikt omdat dit naar mijn mening soms fijner leest.