Een vreemde (deel 10)

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Amexic
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 10 jun 2015, 20:14
Vul het getal in: 123
Locatie: Antwerpen

Een vreemde (deel 10)

Bericht door Amexic » do 13 jan 2022, 16:45

Een vreemde (deel 10)

Gelukkig heeft Lukas me aangezet tot ritselen in plaats van me te slaan want ik voel me verplicht er even lang mee door te gaan als hijzelf. Waarom zou je jezelf willen geselen? Ik liep in het begin wat te hard van stapel en volg zijn raad op.
Ik hang mijn busseltje berkentakjes aan het daarvoor voorziene haakje bij dat van Lukas wanneer hij vindt dat het genoeg is.
Hij schenkt me een glas water in.
'Je verliest vocht van het zweten en je moet extra drinken.'
Lukas drinkt drie glazen na elkaar en ik volg zijn voorbeeld. Voor hem is de sauna een serieuze aangelegenheid, voor mij iets waarmee ik niet vertrouwd ben ondanks de overdosis van de laatste dagen.
Hij gooit een paar pollepels water extra op de stenen waardoor het zweet nog overvloediger van me af druipt. Ik ben een beetje opgelucht wanneer hij besluit dat het lang genoeg is geweest.
'Ik wil liever op de kamer douchen dan hier bij de sauna.' geeft Lukas te kennen.
We hebben onze kamerjas snel aangetrokken en ik volg Lukas die kennelijk haast heeft. Er is geen plan. Toch ben ik blij dat de kamerjas niets onthult al is er geen mens te bespeuren onderweg naar onze kamer.
Met de douche op koud staan we allebei naar adem te happen onder de gedeelde waterstraal. Als sneeuw voor de zon krimpt mijn erectie.
Lukas heeft zijn armen om me heen geslagen alsof ik zou willen ontsnappen.
Zijn borstkas gaat snel op en neer tegen de mijne en ondanks de temperatuurschok geniet ik er van.
Hij draait de watertemperatuur van koud op aangenaam.
'Nog even nagenieten.'
We nemen alle tijd om ons af te drogen of beter: elkaar af te drogen.
'Hoe voel je je?'
'Zalig. Ik ben zo helder in het hoofd als nooit tevoren. Ik voel me geweldig.'
'Hoe voelt het effect van de vighta?'
'Mijn huid tintelt. Mijn rug voelt warm.'
'Dat zal wel. Je moet eens kijken.' Hij neemt me bij de arm tot bij de spiegel.
Ik kijk over mijn schouder en zie een rozerode en streperige rug.
'Je bent wat te wild tekeer gegaan. Doet het geen pijn?'
'Nee. Het prikt een beetje hier en daar. Jouw huid is ook rood. '
't Ja. Dat is normaal. Het zet je bloedvaten goed open en het is een soort scrub.'

Tijdens het afdrogen heb ik zijn lid weer zien groeien en natuurlijk blijf ik niet achter.
Het is bijna middernacht. Ik sta voor het grote raam. Prachtig om van hier de zee te kunnen zien. De zon gloeit rood en staat laag.
Je ziet de donkere silhouetten van talrijke eilanden in de verte. Lukas laat zijn handen over mijn schouders en armen glijden. Hij laat me voelen hoe zacht mijn huid nu is en hoe gevoelig voor elke aanraking.
Hij staat achter me, zijn kin op mijn schouders.
Het uitzicht is prachtig. De rode gloed valt de kamer binnen door het grote raam. We zitten niet noordelijk genoeg dus gaat de zon alsnog onder. Het licht tempert maar het wordt niet duister zoals bij ons. Het kan me niet schelen dat ik onbedekt voor het raam sta. Niemand zal ons zien of het zij zo.
Ik ben zo opgeladen dat ik klappertand en ril. Ik ken mijn verlangen en voel tegen mijn staartbeen dat onze intenties gelijk zijn.
'Gaat het goed met je? Heb je te lang in de sauna gezeten?' vraagt Lukas.
'Ik voel me geweldig, gewoon een beetje opgewonden.'
'Dat lijkt me niet een beetje.'
Ik laat me door Lukas naar het waterbed leiden alsof het bed een magneet is.
Ik blijf bibberen en ik ben uiteraard keihard..
'Je bent te opgewonden. Ik ga iets met je doen.'
Dat klinkt mysterieus. Hij laat me midden op het bed liggen. Het deint een beetje.
Hij vraagt me de ogen te sluiten wat ik braaf doe.
Hij neemt mijn enkels en spreidt mijn benen en ook mijn armen.
Ik laat het gebeuren.
'Zo blijven liggen.'
Ik ben me bewust van mijn naaktheid. Wat ik zeker wel wil zijn.
Hij snelt naar de badkamer. Ik kijk hem na. In volle glorie komt hij terug en drapeert grijnzend een gastendoekje over mijn ogen.
Ik neem het van mijn gezicht.
'Wat ben je van plan?'
'Vertrouw je me niet?'
'Natuurlijk vertrouw ik je.'
In welke mate ken ik Lukas? Ik ben bij een vreemde in een vreemd land. Meer dan een jaar online en alles wat we elkaar verteld hebben, veeg je niet  van tafel. Dat ik naar hier gekomen ben, beklaag ik me absoluut niet. Maar wat wil hij?  Het blijft nieuw voor me wat we doen en het is overweldigend.
'Sorry. Ik had die vraag niet moeten stellen. Ik wil je gewoon tot rust brengen. Ik denk dat ik daar goed in ben. Misschien had ik het wat beter moeten duiden.'
Hij klinkt te verontschuldigend. Zo heb ik het niet bedoeld. Ik was weer iets te heftig en heb hem doen schrikken.
'Ga je gang. Ik ben van jou.'
'Ik ben niet van jou. Ik zal nooit van jou zijn.'
Hij laat een pauze.
'Misschien zijn we van elkaar.'
Dit ontwapent me. Ik leg de handdoek terug over mijn ogen en spreid de armen opnieuw zonder iets te antwoorden.
Hij begint op me in te praten. Ik was vanzelf eerder al iets verslapt daar beneden door de woordenwisseling.
Ik moet me van Lukas concentreren op mijn ademhaling en op allerlei lichaamsdelen. Je kent dat, een relaxatieoefening. Het behoort tot zijn job en hij is er beslist goed in. Het lukt hem me helemaal tot rust te brengen.
'Er is hier een psycholoog  aan het werk.'  onderbreek ik de stilte.
'Zwijg. Ik ben niet aan het werk.'
Ik kan een onzichtbare glimlach onder het gastendoekje niet onderdrukken.
Hij raakt me soms aan daar waar hij mijn concentratie op wil fixeren. Het gaat stilaan meer op een sensuele massage lijken.
Lukas raakt me overal aan behalve daar... en neemt tenslotte het doekje voor m'n ogen weg om aan te geven dat hij klaar is met de sessie mindfullness.
Wanneer ik de ogen open zie ik de zon opnieuw door het raam schijnen. Ze hult de kamer in een apart warm licht.
Hij buigt zich over me en geeft glimlachend een zedig kusje op mijn wang.
'Welcome back in this world.'
Fins en Nederlands en je dan in het Engels moeten uitdrukken... Vaak missen we op die manier de subtiliteiten van taal.
Op dit niveau wordt gesproken taal bijkomstig.
'Je bent op zijn minst speciaal. Je zit de hele tijd op me in te praten terwijl je zelf een stijve hebt gehouden.' zeg ik.
'Daar heb jij toch geen last van gehad.'
Lukas is altijd 'ad rem'. Eén van zijn vele troeven. Ik ben weg van hem. Dit is allesbehalve een spel. Hij vleit zich naast me neer.Tijd om hem in mijn armen te nemen.

Lukas concentreert zich op de lichte verhevenheden op mijn rug die de vighta daar achtergelaten heeft. Door het spel van zijn vingers voel ik de striemen. Zonder ogen weet ik perfect hoe mijn rug er uit ziet. Hij is voorzichtig. Attent als hij is vraagt hij nogmaals of het stoort. Het hindert me niet, integendeel.
'Ik ben tot rust gekomen.'
'Goed zo.'
'Ja chef.'

Gesloten