Het forum van oliversverhalen.nl

Slaperig open ik mijn oogjes. De hele avond al heb ik doodstil op het gordijn gezeten. Je zag me niet, dat weet ik wel, maar toch weet je wel dat ik er ben.
Je bent lief, zoals je daar ligt. Op je zij, één been opgetrokken. Het dekbed glijdt een beetje van je af. Ik glimlach, zie je kontje langzaam ...

Zondagochtend. Het is druk bij McDonalds, rumoerig ook. Mijn ogen zijn strak gericht op de ingang. Het is bijna 10:00 uur, je kunt er elk moment zijn.
Ineens zwaait de deur open. Ik kan de grijns op mijn gezicht niet onderdrukken als ik je herken. Jij ook niet kennelijk, want breed lachend loop je ...