Het forum van oliversverhalen.nl

Jeroen,

Wat moet ik nog zeggen. Ieder deel dat je schrijft is weer beter dan het vorige.
Voor mijn gevoel heb ik bij het lezen als het ware aan het bed van Thomas gezeten
en stil mee zitten luisteren naar wat de bezoekers te vertellen hadden.
Een ding verraste me dat Toon zomaar ineens journalist genoemd werd. Heb ik ergens
iets gemist? Was hij al eerder in beeld?

Groeten en tot een volgend deel maar weer, Hans.

Hoi Jeroen,

Deze keer reageer ik via dit forum. Ik kwam een storende foutje tegen. Thomas kan zich niets herinneren van het zwembad en de vechtpartij. Maar wel vraagt hij, hoe het het de rest is. Ik mis een bruggetje hierin.
Wel heel mooi, dat Toon, als amateur-voetballer, blijkbaar geen moeite heeft met twee verliefde jongens. Wel is hij behoorlijk nieuwsgierig. Daardoor lijkt het, of hij een journalist is.
En ja, wie is diegene, die nu de ziekenhuiskamer binnen komt lopen. Ik heb al wel een vermoeden, maar dat houd ik voor me, voordat ik weer helemaal mis heb.

Jeroen, bedankt voor dit deel en succes met het vervolg.

Sjack

Dag Jeroen,

Heftig deel wel. Wakker worden in het ziekenhuis en ontdekken dat je je niks kunt herinneren van een vechtpartij bij het zwembad terwijl je gewond in het ziekenhuis ligt en één van je vrienden in levensgevaar verkeerd.
Inderdaad prettig dat Toon er geen probleem van maakt dat Matthijs en Thomas verliefd zijn, hoeven ze zich tenminste niet in te houden. Ik vind Toon wel erg nieuwsgierig. Steekt daar wat achter?
De vraag die bij mij steeds terug blijft komen, is waarom Matthijs thuis niet vertelt dat hij een vriend heeft...

Dus... wacht ik maar weer geduldig op het volgende deel!

Groet,
Michael

Hoi allemaal,

Op dit moment ben ik niet in staat om te schrijven helaas. Heb nu even genoeg aan mezelf, school en werk, familie, vrienden en omgeving. Dan moet je soms keuzes maken. Ik kan kiezen tussen twee:
- Nu even niet schrijven en op het moment dat ik de tijd heb en lekker in mijn vel zit, weer vol energie verder gaan.
- Doorschrijven, afraffelen en op die manier het verhaal verpesten.

Vanzelfsprekend kies ik voor het eerste. Ik hoop op jullie begrip. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte zodra ik verder ga met het verhaal. Ik verwacht niet dat het al te lang zal duren hoor

Groetjes, Jeroen

Van mij alle begrip en een tip erbij: probeer te blijven schrijven, ook al loopt niet alles zoals je wilt. Ik bedoel hiermee: niet verder werken aan dit verhaal, maar gewoon iets anders proberen, wat misschien beter bij je stemming van deze periode past.

dag Jeroen,

gisteren tijd en zin om weer eens een verhaal te lezen en de keuze viel op jouw "Een nieuw begin".
Deel 1 vond ik een eigenaardig begin en ik wist niet wat ik verder kon verwachten (wordt dat nog wel wat ?) ,
maar ik heb mezelf gisteravond - na het lezen van deel 12 - gedwongen te stoppen omdat het al veel te laat was
geworden. Het verhaal leest als een trein met vaak een "cliffhanger" (helaas geen synoniem in het Nederlands)
aan het eind. Meerdere verhaallijnen (Thomas' uit de kast komen, de vliegschool, Mark etc.) maken het tot een
interessant geheel. Ik zou hier nooit een "debutant" vermoeden en wil je graag complimenteren.
Ook complimenten aan de forum-leden (Sjack, Michael, Oliver en anderen), die je van goed advies en suggesties
voorzien - ik vind het geweldig zoals zij zich betrokken voelen om je verder te helpen. En gelukkig sta je ook
open voor hun suggesties en ga je er goed mee om.
Ik denk dat alle goede adviezen al zijn gegeven, dus ik laat het bij mijn complimenten en ga straks verder met
de overige delen. Dank voor vele uren leesplezier / Jan

Hoi allemaal,

Inmiddels weer een deel geschreven. Het is wel even geleden, maar ik blijf doorgaan. Beter langzaam dan helemaal niet natuurlijk! Alle kritiek, input en meningen zijn weer welkom!

Groetjes,
Jeroen

Hey Jeroen,

Geweldig, dat je toch doorgaat met schrijven. En de tempo...... ach, dat bepaal je toch zelf,hè!!
Het verhaal heeft niets aan kracht verloren. Mijn vermoeden (= vrees) werd toch bewaarheid. Z'n vader stapte binnen en het gevolg hiervan, werd levensecht beschreven door jou. Het deel eindigt met de confrontatie tussen Thomas en de ouders van Mathijs. Niet bepaald de ideale situatie voor een coming out. Dit kost bergen energie voor Thomas. Maar ja, een dergelijk gesprek is moeilijk te plannen. Dat is ook real life, hè. Een voordeel hebben ze, want als het uit de klauwen loopt, is er nog altijd Toon, die op de rode knop kan drukken. Ook nu weer durf ik niet mijn verwachting uit te spreken, over het verloop van dit gesprek. Mijn vermoeden is tevens ook mijn vrees, dus die houd ik voor me.

Jeroen, hartstikke bedankt voor het plaatsen en ik zie het vervolg t.z.t. wel weer verschijnen.

Sjack

Dag Jeroen,

Fijn dat je toch weer een nieuw hoofdstuk hebt geschreven. En een mooi hoofdstuk!
Die vader van Thomas durft wel, zeg! Hij had er waarschijnlijk verstandiger aan gedaan pas langs te komen als Thomas weer thuis zou zijn.
En dan meteen nog een confrontatie erachteraan. Arme jongen...

Ik ben toch wel vreselijk benieuwd naar het gesprek met Matthijs' ouders. Hoe gaan zij reageren als ze niet alleen horen dat hun zoon homo is, maar vooral ook horen dat hij een vriendje heeft? Zomaar accepteren zullen ze het vast niet...

Succes met deel 19!

Groet,
Michael

Mooi dat je weer een nieuw deel hebt gemaakt. En het is al gezegd, jij bepaalt de snelheid. Neem je tijd!
Beklemmende sfeer, met zijn vader en dan ook nog de "schoonouders" die het allemaal niet zien zitten waarschijnlijk.
Rooskleurig ziet het er niet uit, maar op een of andere manier zorgt de Toon voor een stabiele factor. Ik mag 'm wel, lekker nuchter...