Dag Amexic,
Deel 9 kwam en maakte veel duidelijk. Ik ken die ziekte als de ziekte van Pfeiffer, een ziekte die vooral pubers treft, maar niet alleen helaas. Best wel heftig als hij je stevig pakt. En Frank heeft hem kennelijk stevig te pakken gehad. Na weken hoeft Wim niet meer bang te zijn voor besmetting, gelukkig. De hereniging, het oppakken van de draad en dan toch weer twijfel: dat stemmetje. Ik ga steeds meer sympathie voor Wim krijgen, met zijn geduld en begrip. Maar nu is voor mij de vraag: wat brengt deel 10? Eerlijk gezegd: ik heb geen idee. Net als de ontknoping van deel 9. Was een big surprise!
"Bosbessen plukken" door Amexic
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Deel 10 bracht ons een stapje terug. Wim is, hoe zal ik het zeggen, Wim heeft een onvoorstelbaar grote hoeveelheid zelfdiscipline, of dat nu zo positief is zal nog moeten blijken, want ik ben bang dat daar een oorzaak voor is. Tenminste, als ik het volgende citaat probeer uit te leggen:
'Voor Frank leek het vrij simpel. Ik keek tegen een hoge berg aan.
Ik diende nog een heet hangijzer op te lossen.
Het had met de komende vakantie te maken.',
zou het wel eens zo kunnen zijn dat Wim zijn leven door een derde persoon (of personen) behoorlijk wordt beïnvloed.
Jammer, tot nu toe had Wim heel wat meer van zijn verliefdheid kunnen genieten. Op die leeftijd kan (kon, ook veel jaren geleden) menigeen de uitnodiging om te blijven slapen niet weigeren. Als het gaat om plicht en verlangen, dan wint het verlangen het heel vaak. En de consequenties: die zijn voor de volgende dag. Volwassen worden is veel moeten leren.....
Brengt deel 11 ons naar de hoge berg?
'Voor Frank leek het vrij simpel. Ik keek tegen een hoge berg aan.
Ik diende nog een heet hangijzer op te lossen.
Het had met de komende vakantie te maken.',
zou het wel eens zo kunnen zijn dat Wim zijn leven door een derde persoon (of personen) behoorlijk wordt beïnvloed.
Jammer, tot nu toe had Wim heel wat meer van zijn verliefdheid kunnen genieten. Op die leeftijd kan (kon, ook veel jaren geleden) menigeen de uitnodiging om te blijven slapen niet weigeren. Als het gaat om plicht en verlangen, dan wint het verlangen het heel vaak. En de consequenties: die zijn voor de volgende dag. Volwassen worden is veel moeten leren.....
Brengt deel 11 ons naar de hoge berg?
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Dag Amexic,
Als de hoge berg genomen is, het hete hangijzer opgelost, dan ben ik heel blij voor Wim. Viel dus allemaal nog mee.
De vakantie zal leren of de vriendengroep een echte vriendengroep is.
Ik begrijp de angst.
Gelukkig komt deel 12.
Langzamerhand ga ik me steeds meer afvragen: waar gaat dit uiteindelijk heen?
Frank die met zijn ouders over vakantie moet praten.
En de vraag hoe verdraagzaam iedereen is.
Ben benieuwd.......
Als de hoge berg genomen is, het hete hangijzer opgelost, dan ben ik heel blij voor Wim. Viel dus allemaal nog mee.
De vakantie zal leren of de vriendengroep een echte vriendengroep is.
Ik begrijp de angst.
Gelukkig komt deel 12.
Langzamerhand ga ik me steeds meer afvragen: waar gaat dit uiteindelijk heen?
Frank die met zijn ouders over vakantie moet praten.
En de vraag hoe verdraagzaam iedereen is.
Ben benieuwd.......
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Zo, en ik ben bijgelezen.
Na de eerste drie delen viel ik in een hiaat, te weinig tijd om bij te blijven met het verschijnen van de nieuwe delen.
Intrigerend hoe je schrijft.
Het wordt bijna een suspense verhaal, je tilt steeds nieuwe kleinte tipjes van de sluier.
Het stuitert in mijn hoofd tussen het willen doorgronden van Wim en dan weer van Frank.
Je schrijft in eerste persoon, maar beiden blijven een mysterie.
In het laatste deel spring je van blikveld af en toe naar derde persoon, dat verwarde wat. Ineens was het Wim niet, maar de toeschouwer.
Na de eerste drie delen viel ik in een hiaat, te weinig tijd om bij te blijven met het verschijnen van de nieuwe delen.
Intrigerend hoe je schrijft.
Het wordt bijna een suspense verhaal, je tilt steeds nieuwe kleinte tipjes van de sluier.
Het stuitert in mijn hoofd tussen het willen doorgronden van Wim en dan weer van Frank.
Je schrijft in eerste persoon, maar beiden blijven een mysterie.
In het laatste deel spring je van blikveld af en toe naar derde persoon, dat verwarde wat. Ineens was het Wim niet, maar de toeschouwer.
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Dag Amexic,
Ik moet even kwijt dat je een meester bent in het op een prachtige manier, maar verborgen brengen van boodschappen.
Want wat moet ik nu met:
"Ik maakte voor het vertrek gebruik van dat gunstige gesternte om mijn ouders de lastige boodschap te brengen.
Dat andere nieuws liet hen achter in een vreemde sfeer van verwarring."
Mooi dat je kunt vertellen dat je een onderscheiding hebt (wat is dat trouwens? Ik neem aan iets Belgisch? Ik heb heel kort bij Jezuieten op het gymnasium gezeten. Daar had je voor alle vakken dat je op je rapport had staan of je nummer 1, 2 of 3 van de klas was. Ik vond het vreselijk, ook al had ik uit mijn herinnering een nummer 2 of 3 voor Grieks en een nummer 1 voor godsdienst. Uit didactisch/pedagogisch oogpunt vind ik het nu slecht, met name voor degenen die minder goed waren) maar wat betekent die vreemde sfeer van verwarring? Acceptatie of niet?
Ik zie dat Frank en Wim steeds meer een echte relatie gaan krijgen. Op die leeftijd verwacht ik dat ook. Maar zo voorzichtig. Passie valt. Ik hoop dat de passie gaat groeien.
Het blijft een boeiend verhaal. En voor mij weer de kans iets meer over België (al is het misschien in het verleden) te leren. Want begrijp ik het nu goed dat ze een soort eindejaars-afsluitende-examendag hebben? Dat lijkt me heftig!
Ik wacht op je volgende deel, wat zal dat nu weer brengen?
Ik moet even kwijt dat je een meester bent in het op een prachtige manier, maar verborgen brengen van boodschappen.
Want wat moet ik nu met:
"Ik maakte voor het vertrek gebruik van dat gunstige gesternte om mijn ouders de lastige boodschap te brengen.
Dat andere nieuws liet hen achter in een vreemde sfeer van verwarring."
Mooi dat je kunt vertellen dat je een onderscheiding hebt (wat is dat trouwens? Ik neem aan iets Belgisch? Ik heb heel kort bij Jezuieten op het gymnasium gezeten. Daar had je voor alle vakken dat je op je rapport had staan of je nummer 1, 2 of 3 van de klas was. Ik vond het vreselijk, ook al had ik uit mijn herinnering een nummer 2 of 3 voor Grieks en een nummer 1 voor godsdienst. Uit didactisch/pedagogisch oogpunt vind ik het nu slecht, met name voor degenen die minder goed waren) maar wat betekent die vreemde sfeer van verwarring? Acceptatie of niet?
Ik zie dat Frank en Wim steeds meer een echte relatie gaan krijgen. Op die leeftijd verwacht ik dat ook. Maar zo voorzichtig. Passie valt. Ik hoop dat de passie gaat groeien.
Het blijft een boeiend verhaal. En voor mij weer de kans iets meer over België (al is het misschien in het verleden) te leren. Want begrijp ik het nu goed dat ze een soort eindejaars-afsluitende-examendag hebben? Dat lijkt me heftig!
Ik wacht op je volgende deel, wat zal dat nu weer brengen?
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Wims ouders blijven spoken op de achtergrond. Noch Frank noch wij krijgen meer te horen dan dat er geen ruzie is gemaakt (goddank!), dat ze een beetje raar deden en dat ze geen respons hadden kunnen geven door het vertrek van Wim.
Heeft hij het gevraagd? Durfde hij het niet? Had hij een ouder-kind-relatie typisch voor die tijd?
Dan de vakantievierende vriendengroep. In een vriendengroep kan het niet verborgen blijven, als het tenminste goede vrienden zijn. Dat zal nog moeten blijken. Want samen in één tentje. Ze kunnen aan zelfkastijding doen, maar vakantie en zelfkastijding gaan mijn s in ziens niet samen.
Dat zwemmen en wassen synoniemen zijn herken ik!
Wat ik van deel 14 moet verwachten, geen idee. Wat ik hoop, ik hoop dat dat uitkomt!
Heeft hij het gevraagd? Durfde hij het niet? Had hij een ouder-kind-relatie typisch voor die tijd?
Dan de vakantievierende vriendengroep. In een vriendengroep kan het niet verborgen blijven, als het tenminste goede vrienden zijn. Dat zal nog moeten blijken. Want samen in één tentje. Ze kunnen aan zelfkastijding doen, maar vakantie en zelfkastijding gaan mijn s in ziens niet samen.
Dat zwemmen en wassen synoniemen zijn herken ik!
Wat ik van deel 14 moet verwachten, geen idee. Wat ik hoop, ik hoop dat dat uitkomt!
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Inmiddels zijn deel 14, 15 en 16 verschenen. In een stevig tempo gepubliceerd ontwikkelt het verhaal zich gestaag, maar traag. Ik krijg steeds meer respect voor Frank, die best veel geduld heeft. Dat zegt iets over hoe Frank tegen Wim aankijkt. En hoeveel hij om hem geeft. Wim ontdooit, maar heel langzaam. Het is ook niet gemakkelijk, maar moeilijk wordt het hem door de vriendengroep ook niet echt gemaakt. Het zijn dus goede vrienden, blijkt.
'Ik vraag me af wat Geert en Ellen op dit moment aan het doen zijn.'
'Misschien slapen ze.'
'Dat geloof je toch zelf niet. Of Johan en Ria dan? Het is de laatste avond.' opperde Frank.
'Dit moet je niet suggereren.'
Waarom blijft Wim tegenover Frank zo bleu? Echt of gespeeld als bescherming? Of gaat dit moment een doorbraak geven?
Amexic, je stapelt de vraagtekens op! Boeiend. Bedankt, op naar deel 17, met nog meer vraagtekens?
'Ik vraag me af wat Geert en Ellen op dit moment aan het doen zijn.'
'Misschien slapen ze.'
'Dat geloof je toch zelf niet. Of Johan en Ria dan? Het is de laatste avond.' opperde Frank.
'Dit moet je niet suggereren.'
Waarom blijft Wim tegenover Frank zo bleu? Echt of gespeeld als bescherming? Of gaat dit moment een doorbraak geven?
Amexic, je stapelt de vraagtekens op! Boeiend. Bedankt, op naar deel 17, met nog meer vraagtekens?
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
"....Het is de laatste avond.' opperde Frank.
'Dit moet je niet suggereren.'
Gelukkig hebben Frank en Wim ook hun laatste avond gehad.
Eindelijk. Dat er aan een derde ronde gedacht werd betekent dat ze er van hebben genoten.
Eindelijk. En nu maar hopen dat ze dit vast kunnen houden?
Of is het 'thuis' weer anders, geen vakantiesfeer?
Ik gun het ze zo. Ook in de jaren tachtig, met terugwerkende kracht....
En ja, Wim's ouders.....
Of hebben die de tijd gehad het op een rij te z\etten, c.q. een plek te geven?
Bedankt weer, Amexic
'Dit moet je niet suggereren.'
Gelukkig hebben Frank en Wim ook hun laatste avond gehad.
Eindelijk. Dat er aan een derde ronde gedacht werd betekent dat ze er van hebben genoten.
Eindelijk. En nu maar hopen dat ze dit vast kunnen houden?
Of is het 'thuis' weer anders, geen vakantiesfeer?
Ik gun het ze zo. Ook in de jaren tachtig, met terugwerkende kracht....
En ja, Wim's ouders.....
Of hebben die de tijd gehad het op een rij te z\etten, c.q. een plek te geven?
Bedankt weer, Amexic
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Deel 18 voelt als een intermezzo, veelal gaat het goed, geen problemen, geen gedoe. Bijna knus.
Dat met de vader....
Benieuwd naar het volgende deel!
Dat met de vader....
Benieuwd naar het volgende deel!
Re: "Bosbessen plukken" door Amexic
Dag Amexic,
Je laatste 3 delen kwamen na een flinke pauze. Ik begon me al zorgen te maken. Dat was niet nodig, zo bleek, je laatste drie delen zijn weer met een stevige frequentie gepubliceerd.
Ik vind het een mooi verhaal, een tijdsbeeld dat ik herken. De voorzichtigheid, het zenuwachtig zijn. Maar gelukkig durfden ze na een paar jaar wat eerder niet kon. En Frank met een flinke voorsprong op Wim, deels milieu-gebonden. Ook die verschillen zijn herkenbaar en uiteraard bestaan die nog. Je zou het verhaal ook zo naar 2024 kunnen doorschuiven. Er zouden dingen anders zijn (condoomgebruik bijvoorbeeld
) net als alles dat met kennis te maken heeft: leve het internet.
Je geeft een heel mooie schets, het is een heel mooi verhaal. Ik heb het met heel veel plezier gevolgd. En ga het binnenkort zeker nog eens in één keer achter elkaar lezen.
Er zitten best veel filosofische momentjes in. Die zijn heel mooi.
Net als het slot. Ik vind het slot mooi en passend bij dit verhaal:
'Wat als ik dit jaren geleden had gedurfd?'
'Zou dat beter geweest zijn?
We waren in staat tot half toen, beslist niet klaar voor helemaal.
Je kan alleen maar oordelen over de afgelegde weg wanneer je ver genoeg achterom kan kijken.'
Bedankt, Amexic, voor dit mooie verhaal!
Je laatste 3 delen kwamen na een flinke pauze. Ik begon me al zorgen te maken. Dat was niet nodig, zo bleek, je laatste drie delen zijn weer met een stevige frequentie gepubliceerd.
Ik vind het een mooi verhaal, een tijdsbeeld dat ik herken. De voorzichtigheid, het zenuwachtig zijn. Maar gelukkig durfden ze na een paar jaar wat eerder niet kon. En Frank met een flinke voorsprong op Wim, deels milieu-gebonden. Ook die verschillen zijn herkenbaar en uiteraard bestaan die nog. Je zou het verhaal ook zo naar 2024 kunnen doorschuiven. Er zouden dingen anders zijn (condoomgebruik bijvoorbeeld
) net als alles dat met kennis te maken heeft: leve het internet. Je geeft een heel mooie schets, het is een heel mooi verhaal. Ik heb het met heel veel plezier gevolgd. En ga het binnenkort zeker nog eens in één keer achter elkaar lezen.
Er zitten best veel filosofische momentjes in. Die zijn heel mooi.
Net als het slot. Ik vind het slot mooi en passend bij dit verhaal:
'Wat als ik dit jaren geleden had gedurfd?'
'Zou dat beter geweest zijn?
We waren in staat tot half toen, beslist niet klaar voor helemaal.
Je kan alleen maar oordelen over de afgelegde weg wanneer je ver genoeg achterom kan kijken.'
Bedankt, Amexic, voor dit mooie verhaal!