Bosbessen plukken (deel 10)
Ik dacht na over het stemmetje waarvan Frank beweerde dat het ook het zijne was. Het kon niet fout zijn wat we deden maar toch. De moraal van de katholieke school waar ik vroeger school liep accepteerde geen homoseksualiteit evenmin als masturberen. Ze probeerden ons te hersenspoelen. Er heerste de vorige eeuw een minder tolerante tijdsgeest. Ik herinner me de bewering van onze pater klastitularis dat zelfs masturberen zondig was.
Ferdi stak toen zijn vinger op:'Pater, masturberen is toch niet erger dan een snoepje uit de kast nemen als je daar zin in hebt.'
Dat leidde tot grote hilariteit in de klas. Enkel seks gericht op voorplanting als zaligmakend verkondigen, was al jaren achterhaald. De kerk had een zeker gezag maar haar mening werd niet meer blind aanvaard. Ik geloofde dus net als de rest van de klas niet dat er iets mis was met masturberen; met seks hebben zoals wij nu deden evenmin, al kon je dat laatste onmogelijk verkondigen. Dat was een gradatie immoreler. Mijn geweten knaagde toch want ik was zelf een kind van mijn tijd. Ik vocht er tegen.
Het einde van het academiejaar kwam in zicht. Dat betekende meer studeren en minder randactiviteiten. Ik wilde de laatste cantus meepikken. Het zou voor mij pas de tweede worden dat schooljaar. Ik wilde Frank graag mee hebben.
'Binnenkort zijn de examens er. Aan deze cantus moeten we deelnemen. Ik wil wel eens iets samen doen met jou.'
'Ik ben nog nooit naar een cantus geweest.'
Frank had schrik van dit soort activiteiten.
Voor hem stond het gelijk met veel bier drinken en in verlegenheid gebracht worden.
'Ik wil me liever niet bezatten.'
'Bij mij ben je veilig. Je mag je nooit verplicht voelen. Je zal het merken: ik drink me ook niet lazarus.'
Na wat gezeur van mij gaf Frank toe.
Hij keek op naar mij omdat ik de vlotte jongen was. Hij vertelde me toch een aangename spanning te ervaren om met mij op stap te kunnen gaan.
Ik probeerde mijn eigen onzekerheid de baas te blijven. Ik zou ervoor zorgen dat het voor Frank een leuke avond werd. Me samen met Frank opsluiten op zijn kamer, wilde ik niet voor altijd. Het damspel mocht van mij voor een tijd in de kast.
Ik hoopte voor de omgeving te kunnen verbergen dat Frank méér dan een vriend betekende voor mij. Zoiets valt snel ongewild op.
Dat bezorgde me stress. Ik moest me neutraal gedragen. Ik hoopte van harte dat Frank zich zou amuseren en dat het voor herhaling vatbaar zou worden. De ervaring leerde dat ik Lea niet kon inschatten. Tot mijn opluchting kon ik haar niet bespeuren. Die horde viel weg.
Frank kende weinig van het liederenrepertorium. De voorzanger zette aan en aarzelend zong hij mee. Ik zag mijn vriend langzaam ontdooien. Ik glimlachte toen Frank met moeite zijn glas leeg dronk bij de opdracht 'at fundum'.
Tegen het einde ging Frank alsnog los en zong hij uit volle borst mee.
We fietsten samen terug tot onze wegen zouden scheiden.
'Ga je nog even met me mee?' vroeg een uitgelaten Frank.
Zonder twijfel had hij te diep in het glas gekeken. Hij verkeerde zo te zien in een euforisch gelukkige stemming.
'Praat eens wat stiller. Er wonen hier mensen die willen slapen.'
Deze, hoewel dronken, 'andere' Frank intrigeerde me.
Ik had hem vanavond willen beschermen wat onnodig bleek.
Ik ging maar al te graag mee naar zijn kamer.
Frank stommelde de trap op en knipte het licht op zijn kamer aan en deed het snel daarna weer uit.
Ik kreeg een vluchtige kus en de opdracht:'Even zo blijven staan.'
Na wat geritsel drukte een naakte Frank zich tegen me aan.
'Je bent altijd mijn droom geweest.'
'Zonder twijfel je natte droom.'
'Zeg zoiets niet. Ook dat natuurlijk. Ik zie je graag.'
'Ik zie jou ook graag.' sprak ik voor de eerste keer uit.
De tijd was rijp om dit simpele zinnetje uit te spreken.
Hij stak bijna letterlijk het vuur aan mijn lont.
'Je hebt te veel gedronken. Waar zit die lichtschakelaar?'
Enkele uren later lag ik in mijn eigen bed. Frank had geprobeerd me te overtuigen om bij hem te blijven slapen. Het was aanlokkelijk geweest. Mijn argument niet te zullen kunnen slapen klonk vals. Nu lag ik ook klaarwakker in mijn eigen bed. Als je geluk kon vangen, dan had ik voor even een portie in handen gehad. Ik vreesde aanvankelijk dat Frank de cantus niet zou kunnen genieten of dat hij in verlegenheid gebracht zou worden... of mij in verlegenheid zou brengen.
Ik had niet verwacht dat hij zo los zou komen en dat de avond dit verlengde zou krijgen. Frank had me vanavond alles gegeven wat hij in zich had. Ik had zijn passie gevoeld. Er waren geen remmingen meer of schroom maar hij bleef een zachte jongen. De beleving viel te omschrijven als wanneer vrijen en liefhebben hetzelfde betekenen. Alles werkte. We waren in totale verbinding geweest. Bij Frank voelde ik me geborgen.
Na de seks voelde ik grote openheid net zoals de vorige keren. Dan werd het heel gemakkelijk je ziel bloot te leggen. Dan kwam het tot een diep gesprek.
Waarom had ik Frank ooit als zwak en minderwaardig aanzien? Ik schaamde me voor die vroegere vooroordelen. Wat heet sterk zijn en waarom zou dat belangrijk moeten zijn? Misschien stond Frank zelfs sterker in zijn schoenen dan ikzelf.
Wat bracht het op de populaire jongen te zijn? Ten koste van wat probeerde ik voortdurend dat imago in stand te houden?
Het was fout angst te hebben dat men zou denken dat we een koppel waren. Men zou kunnen raden dat Frank homo was. Je merkte dat een beetje aan hem. Ik wilde dingen samen doen met hem. Hoe kon ik voor de buitenwereld verbergen dat we een relatie hadden?
'Ze denken van mij wat ze willen denken.' beweerde Frank.
'Dat is niet altijd zo geweest.'
'Ik ben intussen volwassen. Het angstvallig verbergen, brengt geen zoden aan de dijk.'
Voor Frank leek het vrij simpel. Ik keek tegen een hoge berg aan.
Ik diende nog een heet hangijzer op te lossen.
Het had met de komende vakantie te maken.
Ik had mijn leven gebeterd in vergelijking met vorig jaar. Minder feesten leverde meer energie op om te studeren.
We besloten tijdens de examens ons contact op een lager pitje te zetten. We deden aan zelfkastijding. Toch leek het verstandig de vlam iets minder fel te laten branden.
Goede studieresultaten zouden een onbekommerde vakantie opleveren. Natuurlijk bleven we tijd maken voor wat ontspanning. Meer dan joggen en een babbel zat er niet in. Het hoofd hoorde vrij te blijven.