ECHTE LIEFDE

[Lucky Eye]

ECHTE LIEFDE

Een verhaal van Lucky Eye



Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.

Reacties zijn van harte welkom op de site maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk

©Lucky Eye, mei 2015 (gereviseerde versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.
lucky_eye2@yahoo.co.uk


Hoofdstuk 1

De zon bescheen het nog steeds zorgelijk kijkende gezicht van de jongeman in het bed. Hoelang kende ik Ap nu eigenlijk al? Onze eerste kennismaking moet geweest zijn in de periode dat ik tot het besef kwam dat ik van mijn studiebeurs en de karige maandelijkse toelage die ik van mijn biologische verwekker kreeg niet in staat was mijn vaste lasten, mijn leven en mijn studie te bekostigen. Een week voor mijn achttiende verjaardag vond ik ’s ochtends aan het ontbijt een stel sleutels naast mijn bord met een korte mededeling van mijn vader in zijn nette handschrift:

---
Hierbij de sleutels van het adres Eenhoornstraat 21. Ik verwacht dat je niet langer dan 7 dagen nodig zult hebben om te verhuizen.
---

Verder lag er nog een beschrijving bij van hetgeen ik verondersteld werd te betalen. Gas, water, elektriciteit, voeding, verzorging en een eventuele telefoon kwamen voor mijn rekening en de rest van de kosten zou hij betalen.

Dat was het dan. Het einde van onze relatie die altijd al niet zo heel veel had voorgesteld eigenlijk maar die sinds de dood van mijn moeder, toen ik vijftien was, alleen nog maar slechter geworden was. Ik had altijd veel beter met haar kunnen opschieten. Kon uren met haar kletsen en hielp haar als ze kleren ging kopen iets wat mijn vader dus nooit deed. Mijn vader had het altijd te druk, voor zover ik me kon herinneren. Te druk met zijn baan, zijn werk in de gemeenteraad en al die andere dingen die zijn interesse schenen te hebben boven zijn vrouw en zoon. Zelfs onze vakanties schoten er vaak bij in omdat hij zich niet vrij kon maken en als we dan wel eens gedrieën op pad waren dan nam hij nog zoveel leeswerk mee dat mijn moeder en ik er alleen opuit moesten trekken. Zij had van mijn voorkeur voor jongens geweten en had mijn vader op haar sterfbed plechtig laten beloven dat hij altijd van me zou blijven houden en voor me zou zorgen zo lang dat nodig was. Waarschijnlijk was hij dat ook wel van plan geweest maar toen hij de pornoboekjes op mijn kamer ontdekte, verdwenen zijn goede voornemens als sneeuw voor de zon. Schreeuwend van woede gooide hij de boekjes voor me op de grond. Hij schold me uit voor van alles en nog wat en echt als hij me met een stel naakte jongens in de woonkamer had aangetroffen druk bezig met groepsseks had het haast niet erger kunnen zijn. Vanaf dat moment sprak hij niet meer met me. We leefden als twee losstaande entiteiten langs elkaar heen. Het enige dat hij nog deed was zorgen dat ik goed te eten kreeg. Maar elke avond aan tafel zitten met iemand die van plan is geen woord met je te wisselen is nou niet echt goed voor de spijsvertering, naar mijn idee. Ik gedroeg me die jaren thuis netjes en nam nooit een vriendje mee naar huis omdat ik de zaak niet nog verder op de spits wilde drijven. Op alle manieren probeerde ik te voorkomen dat één van ons beiden zou exploderen. En zo leefden we bijna drie jaar lang in stilzwijgen naast elkaar in het huis dat zoveel liefde had gekend in betere dagen.

Zeven dagen had ik absoluut niet nodig en nog diezelfde avond had ik al mijn persoonlijke bezittingen met behulp van een aantal goede vrienden overgebracht naar de Eenhoornstraat. Vanaf dat moment heb ik mijn vader nooit meer gezien. Beiden schijnen we daar geen behoefte aan te hebben.

Ik maakte dat schooljaar mijn VWO af en stond op de diploma-uitreiking helemaal alleen in de vrolijk versierde aula en miste mijn moeder vreselijk. Die avond sliep ik voor het eerst samen met een jongen die ik goed kende en zijn aanwezigheid en aandacht waren een grote troost voor mij. Daarna begon ik aan mijn studie geschiedenis. Het eerste jaar verliep prima en ook het tweede begon heel goed maar toen begon ik toch te merken dat mijn financiële situatie niet echt rooskleurig te noemen was. Mijn spaargeld had door de inrichting van mijn woning, je koopt toch altijd wat nieuwe spulletjes tenslotte, een dieptepunt bereikt en regelmatig stond ik bij het pinapparaat dat mij dan vriendelijk meedeelde dat mijn saldo niet toereikend was en dat ik verzocht werd het aan te vullen. Tijd dus om maatregelen te nemen. Ik begon met wat bezuinigingen en probeerde wat minder pizza’s te halen en zelf te gaan koken. Puinhoop in het begin natuurlijk maar langzamerhand kreeg ik, met behulp van wat vriendinnen en hun moeders, er slag van. De eerste knijpronde werd gevolgd door een tweede en daarna haalde ik de buikriem nog eens flink aan maar toen was de maat voor mij echt vol. Nog meer beknibbelen zou betekenen dat ik alle ruimte zou verliezen. Velen gaan dan met hangende pootjes terug naar hun ouders maar dat kwam natuurlijk, gezien hetgeen ik hierboven geschreven heb, totaal niet in aanmerking. Ik zou de woorden gewoon niet uit mijn strot kunnen krijgen!

Mijn woning had echter twee ruime slaapkamers waarvan ik er een gebruikte als studeerkamer. Een ongekende luxe eigenlijk en na veel wikken en wegen besloot ik dat het best wel mogelijk zou moeten zijn om die kamer te gaan verhuren. Het kwam er echter nog niet meteen van want ik vond eigenlijk ook wel dat ik een heel stuk van mijn pas verworven, zij het niet vrijwillig gekozen, vrijheid kwijt zou raken. Bij vrienden en vriendinnen had ik mijn gedachten echter al wel gedropt en zo kwam het dat op een dag in een koude januari maand een jongen bij mij aan tafel aanschoof in het restaurant van de universiteit.

“Hé, ik heb gehoord dat jij een kamer te huur hebt. Klopt dat?”

Ik nam hem nauwkeurig op, dat doe ik meestal met jongens, en hetgeen ik zag beviel me uitstekend. “Heb je interesse dan?” Niet echt een positieve reactie maar ik was ook niet erg vrolijk op dat moment dus … wat zou ik me anders voordoen dan ik was.

“Als we het over de voorwaarden eens kunnen worden misschien wel.”

Hij bleef ook wat op de vlakte en nog eens nam ik hem goed in ogenschouw. Lang, zeker in vergelijking met mijn 1 meter en 65 centimeters, halflang blonde haren, brede wenkbrauwen, aardig grote neus, wat sproeten op de vleugels daarvan en onder zijn ogen, smalle mond met mooie rode lippen en een kin met een kuiltje erin. “Nou dan moeten we die maar eens gaan bespreken,” zei ik met een glimlach. “Maar vooraf wil ik wel dat je weet dat ik homo ben.” Misschien verklaar je me nu wel compleet voor gek maar ik houd er gewoon van om vooral over dat onderwerp open te zijn. Ik zit in heel veel democratisch gekozen overlegorganen binnen het universiteitswereldje en heb overal vooraf aangekondigd wat mijn seksuele geaardheid is zodat ze me later nooit kunnen verwijten dat ik dat verzwegen zou hebben.

“Ja, dat heb ik ook gehoord en heus dat maakt me niets uit. Ik zal niet voor je verleidingen vallen,” antwoordde hij lachend.

Een jongen met humor, dat mocht ik wel. Over de ‘voorwaarden’ die hij had genoemd had waren we snel klaar want daar had ik eigenlijk helemaal nog niet over nagedacht. Zover was ik nog niet. Zelfs toen hij me naar de prijs vroeg wist ik nog geen antwoord te geven. “Kom het eerst maar eens bekijken,” stelde ik voor en zo kwam het dat hij diezelfde avond nog bij me langs kwam. Hij bekeek de studeerkamer die zijn kamer zou worden en ik zag aan zijn ogen dat het hem prima beviel. Ook de rest van het huis liet ik zien. “Nou,” zei ik na de rondleiding, “dan nu maar de voorwaarden.” Ik plofte op de bank neer en hij nam tegenover me plaats in een luie stoel. We kwamen een huurprijs overeen en daarna bespraken we nog wat dingen zoals het schoonmaken van het huis, het halen van boodschappen, het buitenzetten van de afval en al die praktische dingen die ik tot dan toe altijd allemaal helemaal alleen had moeten doen.

“Het lijkt me een prima deal, Jordan.”

“Mij ook, Ap. Een biertje?” Dat sloeg hij niet af.

Ap was een prima huisgenoot die de gesloten overeenkomst keurig nakwam. Met de door hem betaalde huur kwam ik echter niet meteen uit de problemen want toen hij bij me introk, bleek dat hij nog minder persoonlijke bezittingen had dan ik toen ik bij mijn vader was weggegaan. De eerste weken sliep hij in een slaapzak op zo’n dun campingmatrasje op de grond. Ik vond dat niets en toen ik weer over wat saldo beschikte, kocht ik een tweepersoonsbed voor op zijn kamer en toen die afgeleverd werd, stuitte dat op nogal wat weerstand.

“Je bent knettergek, man! Je denkt toch niet dat ik dat van je aanneem?” verweerde hij zich toen ik voorstelde dat we het bed in zijn kamer zouden installeren.

Enigszins kon ik het me wel voorstellen want het gaf wellicht zijn eigenwaarde een deuk. Maar anderzijds? “Zanik niet, jongen! Het is mijn huis en bovendien als je ooit eens vertrekt, verhuur ik jouw kamer als zijnde gemeubileerd en dan krijg ik er nog veel meer geld voor dan jij me nu betaald.” Zo verkocht ik hem mijn ‘liefdadigheid’ en hij trapte er natuurlijk niet meteen in.

“Wat wil je ervoor terug?” vroeg hij angstvallig.

“Niets! Je hoeft heus niet met mij dit bed in hoor!” Ik zag hem rood worden en sleepte het grote pak naar zijn kamer toe om het te ontdoen van het verpakkingsmateriaal. Snel kwam hij me helpen en gelukkig was de handleiding duidelijk en bleken alle onderdelen, bouten, moeren en schroeven aanwezig te zijn. Die avond sliep hij voor het eerst in zijn eigen kamer in mijn huis in een bed. Het samen bezig zijn die avond had mijn hoofd echter behoorlijk op hol gebracht. We hadden ons beiden behoorlijk in het zweet gewerkt en de geuren die we verspreidden, hadden mijn lustgevoelens behoorlijk opgewekt. Ik had dan wel gezegd dat hij niet met me naar bed zou hoeven maar ik zou er geen bezwaar tegen gehad hebben als hij dat wel had gedaan. Het bleef echter bij solistisch handwerk die avond.

In de maanden daarna werd zijn kamer langzaamaan van mijn aan hem verdiende geld ingericht en zelf stak ik er ook nog het een en ander in. Steeds protesteerde Ap en iedere keer walste ik over hem heen.

In de vakantie ging Ap nooit naar zijn ouders of zo en toen ik hem er eens voorzichtig naar vroeg, kreeg ik een groot gedeelte van zijn levensverhaal te horen. Een triest relaas vol van verwaarlozing en mishandeling. Een moeder die van de ene naar de andere man trok met een fles sterke drank in de hand en hem op twaalfjarige leeftijd had gedumpt op de stoep bij de Kinderbescherming. Daarna een rits pleegouders bij wie hij het ook niet echt had kunnen vinden en nu dan eindelijk op zichzelf. De tranen brandden me achter de ogen maar ik voelde dat hij niet zat te wachten op mijn medelijden.

“Ik ben gewoon hartstikke blij dat dat alles nu achter de rug is,” besloot hij. “Eindelijk doe ik nu wat ik wil. Ik leef zoals alleen ik dat wil!”

Moedig gesproken woorden maar toch had ik zo mijn bedenkingen. Die ‘grote stoere’ jongen had volgens mij wel degelijk een arm om hem heen nodig. Maar ik was niet degene die dat zou doen. Ik paste wel op. Ik zou niet willen dat hij het gevoel kreeg dat ik misbruik maakte van zijn zwakheid en de gelegenheid.

Die vakantie leefden we ons echt uit. Het was een on-Nederlandse zomer met echt gigantisch mooi zomerweer en tot diep in de nacht zaten we ’s avonds buiten. Ook gingen we heel vaak naar het strand. We bezochten de bioscoop en gingen naar de disco. Ik had af en toe ’s avonds en ’s nachts een vriendje op bezoek en ook de tweede plek in het tweepersoonsbed van Ap werd regelmatig beslapen zij het dan door iemand van het vrouwelijke geslacht.

Mijn derde jaar brak aan en begon heel hectisch. Eerst was er het gedoe met Ap en zijn vrienden. Hij trok op met een stel jongens die nou niet bepaald goede manieren hadden, naar mijn maatstaven gerekend dan. Nou zou ik wel de laatste zijn geweest die daar opmerkingen over gemaakt zou hebben maar toen de buren begonnen te klagen over het lawaai in de straat als zijn vrienden hem in de vroege ochtenduren thuisbrachten, en toen een buurvrouw vertelde dat ze gezien had hoe een van hen in haar bloemenbak had gepist, moest ik toch in actie komen. Dus, op een avond toen we samen thuis aten begon ik erover. Hij werd boos en liep kwaad van tafel weg. Tien minuten later kwam hij woest weer terug.

“Je gunt het me niet, hè, dat ik eindelijk echte vrienden heb! Dat kun je niet uitstaan, hè! Jij hebt niet zulke vrienden!”

Een stomme opmerking natuurlijk want ik had vrienden en vriendinnen zat. En bovendien, zulke vrienden als die van hem daar zat ik niet op te wachten. “Kom op, Ap, dit ben ik niet van je gewend. Ik heb niets tegen die vrienden van je maar wel wat tegen hun manieren. We moeten wel rekening met elkaar houden hier in de buurt. Heel veel mensen hebben kleine kinderen. En het kan toch ook wel gewoon wat rustiger!” Ap vluchtte weer naar zijn kamer en de hele avond zag ik hem niet meer. De volgende ochtend aan het ontbijt bood hij mij zijn verontschuldigingen aan en vertelde hij dat hij wel iets zou bedenken om de overlast te voorkomen in het vervolg. En inderdaad, hetgeen hij verzonnen had werkte.

Daarna raakte ik verliefd. Een prachtige jongen achter de kassa van de bioscoop bracht mijn hoofd compleet op hol. Nadat ik die week alle vier de films die bij hem draaiden had bekeken en we op die laatste avond tijdens de pauze met elkaar aan de praat waren geraakt, vroeg hij me mee uit. Ik durfde en kon geen nee zeggen. Het klikte uitstekend tussen ons en vanaf dat moment kwam hij regelmatig bij mij thuis. Uitgaan deden we na die ene keer niet meer. De eerste tijd had ik, geheel in tegenstelling tot alle andere vriendjes die ik daarvoor gehad had, geen seks met hem. Ik voelde dat dit wel eens een serieuze relatie zou kunnen worden. Hij was 24 (wel iets ouder dan ik dus) maar zo verschrikkelijk mooi! Hij had donker, kort haar en was erg lang. Ik schijn iets te hebben met lange jongens. Met zijn 1.87 meter was hij 22 centimeter groter dan ik was. Slank, aardig gespierd en gewoon een ontzettend lekker kontje. Na twee maanden sliep ik voor het eerst met hem alhoewel, dat zul je wel begrijpen, er geen oog werd dicht gedaan. Ik had verwacht dat hij me meteen fel zou nemen omdat hij altijd toespelingen daarop maakte en ik zeker wist dat hij liever al veel eerder seks met mij had willen hebben. Ik vergiste me echter gigantisch! Chris liet me ervaren dat er nog heel veel meer te beleven viel in de herenseks dan dat ik tot dan toe meegemaakt had. Ik voelde me nog echt een groentje bij hem. Die eerste keer waren we beiden snel uit de kleren maar toen ging alles heel relaxt en kalm aan. Chris legde me op mijn rug neer en begon me met zijn tong overal te verwennen. Zijn tong was in mijn mond, mijn oren en onder mijn oksels. Een vreselijk kietelig gevoel in het begin maar naarmate het langer duurde ook vreselijk opwindend. Ik had al vanaf het begin dat we op bed gingen liggen een stijve en wist niet dat ik nog harder dan hard kon worden. Ohhh, het was gewoon geweldig met hem. Hij liefkoosde mijn hele lichaam met zijn tong, lippen en handen en toen hij na een tijd, die een eeuwigheid geduurd leek te hebben, het topje van mijn stijve in zijn mond nam explodeerde ik meteen. Hij dronk me leeg en likte mijn eikel helemaal schoon.

“Wow, jij was geil zeg!”

“Geen wonder met zo’n minnaar als jij!” verzuchtte ik.

Hij lachte naar me. “Mag ik je nemen?”

Ik knikte en nu was die felheid, die ik al eerder verwacht had, er wel. Ik draaide me op mijn buik en zonder verder voorspel liet hij zijn pik bij mij naar binnen gaan. Natuurlijk deden we het wel safe. Hij was groot en keihard en het deed best wel wat pijn maar ik wilde hem gewoon heel graag plezieren en dus zei ik niets. Het pijnlijke gevoel ging snel voorbij en ik genoot net zoals hij deed. Onze adem, hijgen en kreunen in dezelfde cadans werkten we toe naar zijn hoogtepunt. Met een geweldige oerkreet kwam hij in me klaar. Meteen trok hij zich terug en verwijderde het condoom van zijn lul. Ik boog me naar zijn kruis toe en likte en zoog aan hem net zolang tot hij weer in erectie was. Toen hij me vroeg me op mijn buik te draaien, dacht ik dat hij me meteen weer wilde nemen. Hij trok echter mijn billen naar zich toe en begroef zijn mond in mijn spleet. Met zijn tong begon hij mijn gaatje te bewerken en alhoewel dat al wel vaker bij mij gedaan was, deed hij het op zo’n geraffineerde wijze dat ik compleet uit mijn dak ging. Het leek alsof zijn hele tong op en neer in mijn reet ging. Wild sloeg ik met mijn hoofd heen en weer en het zweet gutste me van mijn lijf. Ik schreeuwde dat hij me moest nemen maar het enige dat hij deed was steeds opnieuw zijn tong in mijn holletje steken. Ik verloor elk besef van tijd en toen hij dan eindelijk zijn staaf in me stak, had ik het niet eens door. Hard nam hij me terwijl ik op mijn knieën en handen voor hem zat en dit keer duurde het ontzettend lang voor hij zich leegspoot. Ik was helemaal op maar had me nog nooit zo heerlijk gevoeld.

Chris was een prima minnaar. Ik ben in de seks niet speciaal een top of een bottom maar hij duidelijk wel dus. Ik mocht aan zijn billen zitten en zijn bilnaad strelen met mijn vingers maar verder ging het bij hem niet. In het begin vond ik dat wel jammer omdat ik hem ook graag had willen laten zien hoe gepassioneerd ik de liefde met hem zou kunnen bedrijven maar uiteindelijk maakte het me niet uit. Ik hield van hem en hij verzekerde mij, zeker tijdens de seks, dat hij ook ontzettend veel van mij hield. Ik was ontzettend vrolijk in die tijd en zelfs Ap merkte dat op. 'Tjonge, tjonge, komt je vriendje weer langs vanavond? vroeg hij dan als ik fluitend en zingend door het huis liep. Ik gunde hem dan een big smile en plaagde hem met een opmerking in de trant van : 'Zeker jaloers, hè, dat jij niet zo’n lekker ding aan de haak hebt geslagen.' Zijn reactie daarop was kort. Hij snapte niet wat wij er nou lekker aan vonden om met hetzelfde geslacht in bed te rotzooien.

Levendige discussies over homoseks bloeiden in die tijd tussen ons op. Maar Ap bleef bij zijn standpunt dat hij kontneuken toch wel het meest smerige vond dat hij zich maar kon voorstellen. Ik verzekerde hem dat mannen daar echt gigantisch gevoelig zijn en dat het alleen maar een taboe is dat ze daar niet aangeraakt willen worden en stelde hem voor, duidelijk als grap bedoeld en meer niet, het eens samen uit te proberen.

Vanonder zijn brede wenkbrauwen keek hij me aan en schudde heftig met zijn hoofd. “Laten we het leuk houden, Jordan!” En daarmee was ons gesprek beëindigd.

In die periode was alles rozengeur en maneschijn. Ik was hopeloos verliefd zoals dat dan heet. Chris was de man voor mij en heus niet alleen vanwege de goede seks die we hadden. We konden ook heel serieus met elkaar praten en ik merkte dat we meestal op dezelfde golflengte zaten. Ook over onze toekomst begonnen we te spreken en ik voelde gewoon dat ik de vent voor het leven gevonden had waarop ik had zitten wachten. Dit was de man waar ik de rest van mijn leven mee zou slijten. Ap vond hem ook leuk en ook met z’n drieën raakten we soms verwikkeld in maatschappelijke discussies. Chris voerde verbaal dan altijd de boventoon en had heel vaak ook wel gelijk al wilden wij dat absoluut niet altijd toegeven.

December brak aan en tijdens de Sinterklaas die we met z’n drieën vierden, plaagde ik Chris in een gedicht met het feit dat hij zich niet door mij wilde laten neuken. Chris en Ap kregen beiden een gigantisch rode kop bij mijn erotisch getinte gedicht. En ik maar lachen! Het werd een reuze gezellige avond en vol verwachting keek ik uit naar de komende Kerst. Echter, in de week voor de Kerst kwam Chris op een avond langs en meteen bij zijn binnenkomst merkte ik al dat hij niet zo was als gewoonlijk. Hij was veel stiller en toen we gedrieën koffie dronken kwam er haast geen woord over zijn lippen. Ap voelde waarschijnlijk dat er iets aan de hand was en liet ons al snel alleen.

“Ga je mee naar bed?” vroeg Chris.

Ik knikte en ging met hem naar de slaapkamer. We kleedden ons uit en toen we in bed lagen, werd hij al snel levendiger. Echter het was niet zo leuk als anders! Meteen draaide hij mij op mijn buik en begon mij hard te neuken. Het deed me echt zeer en ik had gewoon het idee dat hij er niet helemaal bij was met zijn gedachten. Ik vond het onplezierig maar wilde niet vervelend doen en liet hem dus begaan. Hij kwam klaar, trok zich terug, verwijderde het condoom en toen ik hem wilde gaan verwennen, duwde hij me weg.

“Ik moet met je praten,” zei hij en ging op de rand van het bed zitten.

“Nu?” vroeg ik verbaasd.

“JA! NU!” Zijn stem was dwingend en hard.

Verbaasd ging ik naast hem zitten. Als je het had kunnen zien, zou je het waarschijnlijk een vreselijk idioot gezicht gevonden hebben: twee naakte jongemannen naast elkaar op de rand van het bed. Ik legde een arm om zijn schouder heen maar hij duwde die meteen weg. “Wat is er toch met je!” riep ik verbaasd uit. Het bleef een poosje stil. “Ik dacht dat je wilde praten!” Opnieuw stilte. “Zeg dan toch ook iets!” Ik begon me kwaad te maken. Wat was er toch met hem aan de hand?

“Jordan, ik houd ook van iemand anders!” Ik schrok vreselijk en sprong meteen in de benen.

“Wat?”

“Ik houd ook van iemand anders, Jordan, en wil daar gewoon eerlijk over zijn.”

“En heb je ook seks met hem?”

“Ja.”

De jongen waarvan ik zo hield, waar ik stapelverliefd op was, waar ik alles voor over had, waarmee ik een toekomst wilde opbouwen, was ook verliefd op iemand anders en onderhield ook met hem een seksuele relatie. “En weet hij van mij?”

“Nee.”

“Shit, man! Je bedriegt niet alleen mij, maar ook hem dus! Godverdomme, Chris!”

“Voor mij is het ook moeilijk, Jordan!”

“Val toch om, man! Doe niet zo zielig, LUL! Jij bent degene die misbruik maakt van anderen dus houd dat zielige gedoe maar voor je!”

“Jordan, je begrijpt het niet! Ik heb het er vreselijk moeilijk mee dat ik van jullie beiden houd. Ik weet niet wat ik moet doen?”

“Ik wel. Het beste is dat je meteen maakt dat je wegkomt!”

Hij stond op en liep op me toe. “Maar ik wil jou niet verliezen, Jordan!” Hij strekte zijn hand naar me uit.

“Waag het niet me aan te raken!”

“Maar Jordan … ik houd van je en … “

Zijn hand kwam toch dichterbij en raakte mijn schouder aan en echt geloof me ik heb nog nooit iemand bewust geslagen maar dit keer schoot mijn rechtervuist genadeloos uit en raakte ik hem keihard op zijn kaak. Meteen ging hij onderuit. Ik stapte over hem heen en draaide me bij de deur om. “Shit, Chris! Je bent de grootste klootzak die ik ooit ontmoet heb!” schreeuwde ik met alle kracht die ik in mijn longen had. “Je bedriegt mij, je bedriegt hem! Donder je op man! Ik wil je nooit meer zien!” Met tranen in mijn ogen liep ik de woonkamer in en ging in de fauteuil zitten. Een paar minuten later kwam hij gekleed de slaapkamer uit en verdween. Meteen nadat de voordeur in het slot was gevallen kwam Ap de kamer binnen.

“Wat is er aan de hand? Is het uit tussen jullie?” Toen hij me zag zitten, liep hij naar mijn slaapkamer toe en kwam met mijn badjas terug. “Hier, doe aan,” zei hij, “anders vat je nog kou en dat kan hij niet waard zijn.”

Ik voelde me totaal opgebrand. Vijf maanden lang had ik van die hufter gehouden, had ik hem het beste van me gegeven. En nu, zomaar, meldde hij me dat hij ook van een ander hield! Ik stond op. De badjas die Ap op mijn schoot had gelegd viel op de grond en zonder me er verder om te bekommeren liep ik naar bed terug. Tranen met tuiten huilde ik die nacht om de grote liefde die ik verloren had.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 2

Toen ik de volgende ochtend tegen half acht met een barstende koppijn aan het ontbijt verscheen, verklaarde Ap me voor gek.

“Man, waarom blijf je niet gewoon lekker in je bed liggen! Je ziet eruit alsof je geen oog hebt dichtgedaan!”

“Heb ik ook niet!” antwoordde ik bars.

“Nou dan, wat doe je dan op!”

Ik at wat en besloot toen toch om maar terug te gaan naar bed. Ap loste een paracetamol voor me op in water en nadat ik dat, zij het met wat tegenstribbelen, naar binnen had gewerkt, ging ik terug naar mijn slaapkamer om daar in een gigantisch diepe slaap te vallen.

Tegen vijf uur werd ik pas weer wakker. Ik voelde me een stuk beter dan die ochtend en stapte meteen onder de douche. Het water verkwikte me maar bracht ook het gevoel in mijn lijf weer terug. De tranen kwamen opnieuw en vormden met de stralen van de douche één stroom.

“Gaat het weer wat?” vroeg Ap toen ik gekleed en wel aanschoof aan de keukentafel. Ik bromde wat. “Trouwens,” begon hij, “ik word knettergek van Chris. Hij heeft tot nu toe elk uur gebeld en schijnt je per se te willen spreken!” Hij schepte mijn bord vol met boerenkool en sneed een stuk worst voor me af.

“Nou ik hem niet!”

“Maar ik neem straks niet weer op hoor!” kondigde hij aan.

Ik keek hem aan en begon hem te vertellen wat er gebeurd was. Gewoon omdat ik het met iemand moest delen. We werden onderbroken door de telefoon.

“Neem je hem op, Jordan?”

“Nee! Ik ben niet thuis!” Ik stond op, trok mijn jas in de hal aan en liep naar buiten. Het was snijdend koud en de gure, ijskoude wind benam me zowat de adem. Toch keerde ik niet om naar huis maar bleef ik doorlopen. Ik wist niet waarheen. De ene straat ging over in de andere zonder dat ik precies wist waar ik was. Ik liep maar door en door en uiteindelijk kwam ik uit in de buurt van het huis waar ik met mijn ouders had gewoond. Achter ons huis liep de spoorbaan en een eindje verderop was een overgang die de verbinding vormde met het industrieterrein aan de andere kant van de spoorlijn. Naast de overweg was aan de linkerkant een grote diepe kuil. Toen ik klein was, was mijn moeder altijd doodsbenauwd geweest dat ik daar met mijn vriendjes zou gaan spelen. En natuurlijk deden we dat ook wel. We bouwden daar onze hutten en de allereerste keer dat ik seks met een jongen had, was het daar geweest. Maar altijd hadden we groot ontzag gekend voor de treinen die regelmatig voorbij kwamen. Daar in die kuil ging ik in het gras zitten. Vier keer in het uur raasde er een trein voorbij en de bellen van de overweg stoorden me in het geheel niet in mijn lange overpeinzing. Ik nam uitvoerig de tijd om alle dingen op een rijtje te zetten en kwam tot de conclusie dat ik door zou moeten gaan. Er was geen weg terug alleen maar een toekomst zonder Chris. Moe, koud en stram stond ik op en wandelde terug naar huis. Tegen middernacht kwam ik daar aan en Ap was vreselijk kwaad op me.

“Jij, klootzak! Wil je dat nooit meer doen!”

“Wat?” Ik was me werkelijk van geen kwaad bewust.

“Wat? Durf je dat nog te vragen?”

Ik haalde mijn schouders op en met grote vraagtekens in mijn ogen keek ik hem aan.

“Je weet het werkelijk niet, hè?”

Ik schudde mijn hoofd.

“Ik heb me vreselijk zorgen over je gemaakt, idioot!” Hij trok me naar zich toe en sloeg zijn armen om me heen.

Langzaam begon ik te huilen. Ik doorweekte zijn shirt en zijn T-shirt maar hij liet me begaan. Op de bank ging ik verder met mijn relaas over Chris dat door diens telefoontje die middag was onderbroken.

“Het is goed dat je met hem gebroken hebt, Jordan. Hij is je niet waard.”

Ik glimlachte omdat ik dat als een compliment beschouwde. “Dank je, Ap. Je bent een goede vriend voor me.”

“Maar … hij blijft maar bellen. En misschien is het toch goed dat jezelf met hem gaat praten.”

Ik schudde opnieuw het hoofd. “Geen denken aan!” Op datzelfde moment ging de telefoon weer. Geheel in tegenstelling tot wat ik zo juist nog beweerd had, liep ik kordaat naar het apparaat en meldde me: “Met Jordan.” Inderdaad het was Chris. Ik liet hem uitpraten maar hoorde half niet wat hij allemaal zei omdat het me geen ene malle moer meer kon schelen wat hij te zeggen had.

'Waarom zeg je niets?' hoorde ik Chris ineens zeggen.

“Ohh, je was uitgepraat?”

“Ja! En ik wil graag weten wat je ervan vindt!”

“Chris, omdat Ap knettergek van dat ellendige getelefoneer van je wordt, stel ik voor dat je morgenavond langs komt om te praten. Ik beloof je helemaal niets en Ap zal er bij zijn. Zorg dat je er om acht uur bent.” Ik legde de hoorn op de haak.

“Zeg, waarom moet ik erbij zijn?”

“Omdat ik wil voorkomen dat ik hem nog een keer op z’n bek sla.”

“Wat??? Heb je hem een mep verkocht?”

“Ja,” zei ik glunderend. “En het was goed raak ook want hij ging meteen plat.”

“Ja, dan wil ik er heel graag bij zijn. Ik wil gewoon zien hoe goed je hem geraakt hebt,” lachte hij. “Nee,” ging hij serieus verder, “ik kan het me voorstellen dat je er graag iemand bij wilt hebben. Ik zal er voor je zijn!”

Dat was Ap, een echte vriend.

Chris was keurig op tijd en de hufter had een bloemetje voor me meegenomen. Zonder een bedankje, daar was ik echt voor in de stemming, nam ik ze aan en terwijl hij een plaatsje zocht in de woonkamer legde ik ze op de keukentafel neer. Hij zat op de bank in de ene hoek en Ap in de andere. Toen ik Ap aankeek zag ik een vrolijke schittering in zijn ogen. De blauwe plek op Chris’ kaak was overduidelijk te zien.

“Nou, zou ik maar zeggen,” begon ik, “het lijkt me goed dat je maar begint te praten. Dan hebben we dat gehad!”

“Tjonge, wat een klote instelling zeg!” reageerde Chris woedend. “Als dat de insteek van dit gesprek is dan kan ik misschien beter meteen maar gaan?”

“Als je wilt?” antwoordde ik heel kalm.

“Nee, dat wil ik niet! Ik wil je terug Jordan en ik weet dat jij me ook graag terug wilt. Kun je het niet gewoon vergeten en me vergeven?”

“En die andere vriend van je dan?”

“Ja, dat is het probleem dus. Ik houd ook van hem en wil ook hem niet kwijt.”

“Dan hebben we dus eigenlijk geen enkele gespreksstof, Chris! Want ik wil niet iemand die het ook tegelijkertijd met een ander doet.”

“Laat het me uitleggen, oké!”

“Ja, ik had toch gezegd dat je maar moest beginnen met praten.”

“Nooit geweten dat je zo kloterig kon doen, Jordan.”

“Nee, meestal ben ik ook niet zo alleen maar bij sommige mensen!” Ap zat stil in zijn hoekje en aan zijn pretgezicht zag ik dat hij zich verkneuterde. En eigenlijk vond ik het ook wel leuk, tot nu toe dan.

“Hein en ik kennen elkaar al ons hele leven lang. We zaten samen op de peuterspeelzaal, op de basisschool, op voetbal, op de middelbare school en waren ook bijna altijd bij elkaar: gezworen kameraden door dik en dun. Toen we veertien waren merkten we echter dat er meer was dan alleen maar onze vriendschap. We kregen iets seksueels met elkaar en genoten daar beiden enorm van. Toen we gingen studeren was het vanzelfsprekend dat we naar dezelfde universiteit zouden gaan en samen een flatje zouden bewonen. En zo gebeurde dus. Onze vriendschap ging als vanzelf over in verliefdheid en daarna liefde voor elkaar en daarom kan ik Hein ook niet aan de kant zetten. Zijn hart zou breken maar het mijne ook.”

Terwijl hij had gesproken was ik steeds meer met walging vervuld geraakt. Waarom doet iemand dan zoiets als hij gedaan had, als je zoveel van iemand houdt?

“Echter, heel af en toe heb ik de behoefte aan iemand anders in mijn armen. Is alles me een beetje te beklemmend en wil ik dat ‘huisje, boompje, beestje’ gedoe niet. Dan zoek ik iemand om mee te rommelen en meestal lukt dat uitstekend. Maar bij jou werd het anders, Jordan! Ineens werd ik opnieuw verliefd, waren er vlinders in mijn buik. Je weet wel.”

“Ja, ik weet het, Chris. Dat had ik dus ook bij jou.”

“Echt, ik ben nog steeds verliefd op je en wil alles doen om het weer goed te maken.” Hij stond op en nam een paar passen in mijn richting.

Meteen stond ook ik op. Uitdagend stond ik daar mijn rechterhand gebald tot een vuist.

“Hé, Chris, als ik jou was zou ik maar uitkijken,” mengde Ap zich in het geheel.

“Houd je kop, man! Bemoei je er niet mee!” beet Chris van zich af.

Ap maakte een afwerend gebaar maar hield zijn mond niet. “Een nieuwe opdoffer staat je niet zo goed, denk ik!”

Woest keek Chris in zijn richting en als blikken hadden kunnen doden, hadden we daar met een lijk gezeten. Toen Chris me nog dichter naderde kwam de waarschuwing van mijn kant.

“Echt, Chris, het lijkt me beter dat je weer gaat zitten. Ik wil je niet in mijn buurt hebben!”

“Kom, Jordan, ga met me naar bed en ik geef je een nacht zoals je nog nooit beleefd hebt. Ik … “

“Nee, Chris, dat is dus het probleem! Je blijft niet een hele nacht want je moet naar Hein terug! Hij zal je missen. Daarom gingen we dus ook nooit uit! Je was gewoon bang dat vrienden je zouden zien met een ander naast je. Je wilt me, maar alleen voor de seks en verder niet!”

“En wat is daar mis mee? Ben ik niet goed in bed? Heb je niet enorm genoten van alles wat ik met je gedaan heb?”

“Klootzak! Je begrijpt het nog steeds niet, hè!”

Hij haalde zijn schouders op.

“Nee, ik denk dat je het wel begrijpt maar het gewoon niet wilt begrijpen.” Ik keek hem woedend aan. “READ MY LIPS!” schreeuwde ik hem toe. “Ik wil liefde en niet een relatie die alleen maar gebaseerd is op de seks die jij te bieden hebt. Ik wil met mijn vriend de stad in kunnen gaan zonder dat hij bang is met mij gezien te worden. Ik wil trots zijn op mijn vriend en niet een KLOOTZAK als jij!”

“Geef me een paar uurtjes om het goed met je te maken … “

“SHIT,” mengde Ap zich in het twistgesprek. “Net beloof je hem nog een hele nacht en nu nog maar een paar uurtjes?”

“Bemoei je er niet mee!” brieste Chris.

“Chris, het is over en uit. Je uitleg heeft je helemaal niets geholpen. Het heeft me alleen nog maar duidelijker laten zien dat je een hufter bent. Alsjeblieft, ga nu en val me nooit meer lastig.” Ik liep naar de keuken, pakte de bloemen van de tafel en terug in de kamer duwde ik ze hem in zijn handen. “En maak hier Hein maar blij mee! Hij zal het nodig hebben als hij wist hoe jij werkelijk in elkaar steekt.”

Een paar maal ging de mond van Chris open alsof hij zocht naar woorden maar ook telkens klemde hij zijn kaken weer opeen. Hij liep naar de hal en ik volgde hem. Hij legde de bloemen op de grond neer en trok zijn jas aan. Daarna pakte hij ze weer op. “Jordan … “

“Alsjeblieft, Chris, laat me met rust.” Ik opende de deur voor hem en liet hem uit. Zachtjes sloot ik de deur achter hem. Dit hoofdstuk was afgesloten. Goddank het was afgesloten!

Toen ik terugkwam in de kamer had Ap koffie voor ons ingeschonken. Ik nam naast hem plaats op de bank. Hij legde een arm om me heen en trok me tegen zich aan.

“Goed gedaan, maat!”

“Ja, weet je het zeker?”

“Ja, heel zeker, Jordan. Hij is je niet waard. Zodra hij een ander lekker ding zit, zou hij je laten vallen als een baksteen. Geloof me! Het gaat hem alleen maar om de seks en zijn eigen plezier.”

Natuurlijk had Ap gelijk en natuurlijk wist ik dat ook wel maar toch deed het nog zo’n pijn.

Met de Kerst waren we dus met zijn tweeën en ondanks mijn verdriet had ook ik een leuke tijd. Ik ging veel met Ap uit en op Eerste Kerstdag aten we samen in een peperduur restaurant. Al me al geloof ik dat we meer genoten van het gedoe om het eten heen dan van het eten zelf. Zat werden we er in elk geval niet van want dezelfde avond nog moesten we een portie frites nemen om niet van honger om te komen.

Ik stortte me weer geheel op mijn studie en dat was ook wel nodig want mijn verliefdheid had het studietempo geen goed gedaan. In de weekends waren we altijd samen op pad. Al tijden had Ap niemand meer mee naar huis genomen en toen ik hem er eens naar vroeg vertelde hij me dat hij verliefd was maar niet de juiste stappen durfde te zetten.

“Waarschijnlijk is er alleen van mijn kant verliefdheid in het spel en ik wil geen modderfiguur slaan.”

“Man, je moet het gewoon proberen! Lukt het niet dan is het einde verhaal maar geef de moed niet te snel op. Je weet maar nooit.” Ap knikte wat maar wat hij nou precies dacht dat kon ik natuurlijk niet weten.

Half januari ging Ap een keer niet met mij uit in het weekend omdat hij iets afgesproken had met zijn vrienden. Je weet wel, dat luidruchtige stel waar ik het al eens eerder over heb gehad. Ze zouden een feest, of iets dergelijks, met elkaar hebben en daar wou Ap ook heen. Natuurlijk was dat voor mij geen probleem. Hij zag ze door de week ook wel vaker en dat het nu toevallig in het weekend was daar stoorde ik me niet aan. Tenslotte hadden we toch niets samen?

Die zaterdagavond bleef ik dus alleen thuis en echt het kwam me heel raar over. Sinds weken was ik weer eens helemaal alleen. De wond die ‘Chris’ heette begon al aardig te helen en eigenlijk dacht ik helemaal niet meer zo vaak aan hem en dat was maar goed ook! Ik besloot wat te gaan lezen en toen het twaalf uur was geworden en Ap nog niet terug was, vond ik dat helemaal niet vreemd. Anders kwam hij ook vaak heel vroeg in de ochtend pas thuis. Echter er was iets vreemds dat me weerhield om naar bed te gaan. Ik kon het niet precies omschrijven maar om de een of andere reden begon ik me ongerust te maken. Het werd zo erg dat er van lezen helemaal niets meer kwam. Ik legde het boek weg en ijsbeerde door de kamer. Af en toe keek ik door het keukenraam naar buiten of ik hem nog niet aan zag komen. Hard gebel deed me opschrikken tijdens mijn zoveelste heen en weer gang door de kamer en snel liep ik naar de deur toe. Ik opende hem en schrok vreselijk.

“Hé, flikkertje! We komen je lieve vriendje thuisbrengen is dat niet aardig van ons?”

Voor de deur zag ik twee van Aps vrienden staan. Beiden grijnsden ze breed terwijl Ap tussen hen in hing en er werkelijk niet uitzag. Zijn hoofd hing voorover zodat ik zijn gezicht niet kon zien.

“Appie voelt zich niet helemaal lekker, geloof ik,” zei de een.

“Nee, niet helemaal,” lachte de andere. “En we zijn nog wel zo lief voor hem geweest.” Ze begonnen te lachen.

Voor ik wist wat er gebeurde dumpten ze hem in mijn armen. Daar stond ik met dat grote lijf van Ap tegen mij aan. Hij is veel groter dan ik ben en dus raakten zijn knieën zowat de stoeptegels.

“Nou je redt je wel met hem, hè.” En daarmee draaiden ze zich om en liepen luid lachend in de richting van de auto die met draaiende motor een eindje verder in de straat stond. Een van hen draaide zich om en rende naar me terug. Hij propte iets onder mijn oksel en zei: “En zeg hem maar dat we een heel leuke avond met hem gehad hebben en dat we hopen dat hij zich alles zal herinneren.” Hoonlachend begaf hij zich naar de wagen die inmiddels voor mijn deur stond. Hij stapte in en met vreselijk motorgeronk en luid getoeter reed de auto de straat uit.

Links en rechts gingen de deuren open en werden er boze blikken in mijn richting geworpen. De deuren gingen echter ook allemaal weer dicht. Daar stond ik met dat zware lichaam van Ap in mijn armen en ik wist niet wat ik moest doen.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 3

De buitenlucht was koud. Het was tenslotte januari en alhoewel er nog niet echt veel winters weer was geweest, hadden meteorologen voorspeld dat er best nog wel eens een flinke winter aan zou kunnen komen. De kou werkte echter op mij niet echt ontnuchterend want lange tijd stond ik daar in de positie waarin ik door de twee vrienden van Ap was gemanoeuvreerd. Ik stond daar met zijn bewusteloze lijf in mijn armen en wist me geen raad. Maar verdomme, ik kon daar toch ook niet de hele nacht blijven staan! Voorzichtig probeerde ik hem mee het huis in te slepen maar al snel gaf ik die poging op. Aan de overkant van de straat bewoog een gordijn en even later ging er een deur open. Een jongeman keek in onze richting en ik waagde hem aan te roepen.

“Hé, zou je mij een handje kunnen helpen?” Hij sloot de deur achter zich en stak in zijn overhemd de straat over.

“Hoi, kan ik je helpen?”

“Ja, mijn vriend is er niet helemaal bij geloof ik en als je mij zou kunnen helpen hem naar binnen te krijgen zou ik je erg dankbaar zijn.” Geen woord van wat ik gezegd had was gelogen.

“Natuurlijk help ik je.”

Even leek het of hij besluiteloos bleef staan maar toen bleek me dat hij de situatie in ogenschouw had genomen en naar een oplossing had gezocht.

“Het lijkt me het beste dat je hem eerst in mijn armen legt dan kun jij hem daarna bij zijn benen pakken en dragen we hem zo naar binnen.”

Ik knikte. Het was een goed idee. Hij stak zijn armen onder die van Ap door en nam hem van me over. Toen de last me uit de armen werd genomen slaakte ik een diepe zucht. “Wow. Hij is niet echt zwaar maar als je met zo’n doods gewicht staat valt dat toch flink tegen.”

“Je hebt iets laten vallen,” zei de jongeman en hij wees op iets dat naast me op de grond lag.

Ik bukte me en pakte het op. Dat was het dus dat die vent me onder mijn oksel had gedrukt: een short van Ap. Meteen begonnen de radertjes in mijn bovenkamer te draaien en allerlei scenario’s schoten door mijn hoofd. “Verdomme,” vloekte ik. “Kom laten we hem snel naar binnen brengen!” Ik pakte Aps benen en zo liep ik achteruit het huis met hem in. Ik trapte de deuren open en liep zijn slaapkamer in. Daar moesten we natuurlijk draaien en dat ging niet echt handig maar ja, met je voeten op het hoofdkussen slapen dat doet alleen Pippi Langkous. We hijgden beiden even uit toen Ap daar lag.

“Ik heet Peter,” zei mijn overbuurman en hij stak mij zijn hand toe.

“Ik ben Jordan en dat daar is Ap.”

“Weet je wat er aan de hand is met hem?”

Ik schudde mijn hoofd.

“Maar je hebt volgens mij wel een vermoeden,” bracht hij zijn gedachten onder woorden.

“Ja, en dat is niet zo’n net idee eigenlijk. Maar ik wil geen beschuldigingen uiten voor ik het zeker weet.” Ik liep naar het bed van Ap toe en schoof de mouwen van zijn trui omhoog om zijn polsen te bekijken. “Shit!” Daarna trok ik hem zijn schoenen en sokken uit en bekeek ik zijn enkels. “SHIT!!!”

“Wat denk je dat er gebeurd is?”

“Dit bracht me op het idee.” En ik liet hem Aps short zien.

“Ja, en?”

Ik keek hem aan en merkte nu pas dat hij duidelijk jonger was dan wij. Hij kon niet veel ouder dan achttien zijn misschien nog wel iets jonger zelfs. Nou ja, niet veel jonger eigenlijk, want ik wist dat hij op zichzelf woonde en dan zou hij toch zeker studeren. Bovendien had hij een blik in de ogen die mij liet zien dat hij niet zo heel onschuldig, en jong, dus meer was.

“Ik moet een dokter bellen,” zei ik en liep naar de woonkamer toe. Meteen keerde ik echter ook weer terug. “Ik weet niet eens wie mijn huisarts is en ik weet ook niet of Ap er wel één heeft.” Mijn vader had me ooit het een en ander aan verzekeringspapieren opgestuurd maar die had ik ongeopend ergens, God weet waar, opgeborgen.

“Wacht maar,” zei Peter. “Ik weet wel iemand die kan helpen. Hij is arts. Tenminste als je het goed vindt?”

“Natuurlijk!” Ik wees hem de telefoon en hij haalde vanuit zijn portemonnee een briefje waarna hij een nummer intikte. Ik liep inmiddels terug naar Ap en hoorde van afstand de korte antwoorden die Peter zijn gesprekspartner gaf.

“Hij komt zo,” zei de jongen toen hij terug was. “Maar mag ik van je weten wat je vermoeden is?”

Ik keek hem opnieuw aan en twijfelde hevig. Moet je zo’n jonge jongen met zoiets confronteren. Ach, als straks die dokter er was zou ik het toch ook moeten vertellen.

“Kijk,” zei ik en toonde hem de striemen op Aps polsen en enkels. “En met dit,” ik pakte de short van het bed, “vermoed ik dat ze hem anaal verkracht hebben.”

“Is hij een homo?”

“Nee, ik ben de homo van ons tweeën.”

Peter bloosde hevig.

“Sorry ik had het je liever niet zo verteld maar je wilde het zelf weten.”

“Ja, dat geeft ook niet,” zei hij.

Het viel me nu eerst op dat hij met een ‘zachte g’ praatte. Het klonk leuk. Het wachten duurde lang maar uiteindelijk ging de bel. Peter deed open en kwam meteen weer terug met een lange man (maar ja, voor mij is bijna iedereen lang) van een jaar of 35 die dik aangekleed was.

“Brrrrr, wat is het koud,” bromde hij. “Vertel eens wat is er aan de hand, wat kan ik doen,” en hij ontdeed zich van zijn handschoenen, winterjas en sjaal.

“Ap hier is bewusteloos thuisgebracht en ik heb het sterke vermoeden dat hij anaal verkracht is,” antwoordde ik.

“Is hij je vriendje?” vroeg hij met de duidelijke insinuatie in zijn stem.

“Nee, niet op de manier waarop u het bedoelt!” antwoordde ik venijnig maar door het gebruik van ‘u’ toch beleefd. Ik weet het niet maar iets in deze man stond me niet aan. “Ikzelf ben homo maar hij is hetero en we hebben niets met elkaar.”

”Waarop zijn je vermoedens gebaseerd?”

Wat ik Peter had laten zien liet ik nu ook aan hem zien.

“Ja, dat ziet er zo op het eerste gezicht niet mooi uit. Wil je even een bakje met lauwwarm water voor me gaan halen?”

Ik liep naar de badkamer en hoorde hoe Peter en de man begonnen te praten. Toen ik met het water terug bij de deur was, bleef ik even staan kijken.

“Heb je gecheckt of hij gedronken heeft?”

“Ja, maar ik kon niets ruiken,” antwoordde Peter

“Drugs?”

“Nog niet gedaan maar ik doe het meteen.” Peter boog zich over Ap heen en tilde een voor een zijn oogleden op. “Negatief.”

“Goed dan kunnen we dat uitsluiten.”

Ik liep de kamer binnen en zette het bakje met water neer op het nachtkastje naast Aps bed.

“Sorry van zonet,” zei de arts. “Ik had me wat netter kunnen gedragen.”

“Geeft niet, tenslotte heb ik u uit uw bed laten bellen.”

Hij stak mij zijn hand toe en stelde zich voor als ‘Jansen’.

“Weet je of Ap medicijnen gebruikt?”

“Nee. Maar hij woont hier sinds het vorige jaar en ik heb nooit gezien dat hij iets innam. Hooguit een keer een paracetamol of zo maar verder niets.”

“Oké, dan moeten we hem maar eens gaan onderzoeken.” Ik keek toe hoe Peter en Jansen Ap begonnen te ontkleden. Zijn spijkerbroek ging uit en meteen kwam zijn blote lijf tevoorschijn. Ik rilde bij de gedachte aan wat ik vermoedde dat gebeurd was. Vakkundig draaiden de beiden Ap op zijn buik en toen ze zijn bilspleet nader begonnen te onderzoeken, zag ik de bloedsporen. Tranen welden op in mijn ogen. Ik kon het gewoon niet langer aanzien en liep de kamer uit. Buiten op de gang bleef ik geleund tegen de muur staan. Steeds hoorde ik het mompelend gepraat van Jansen en Peter en heel af en toe hoorde ik Ap kreunen. Ik veegde met de rug van mijn handen mijn ogen droog en snoot eens flink mijn neus. Toen ik na een tijdje terug de kamer in ging, dekten de arts en Peter Ap juist toe. “En?” vroeg ik.

“Het spijt me je te moeten zeggen dat je veronderstelling een juiste was.”

Ik balde mijn vuisten en voelde al het bloed uit mijn gezicht wegtrekken.

“Ga zitten,” en Jansen wees me gebiedend op de stoel die naast het bed stond. “Het is nu niet de tijd voor ondoordachte dingen. Je moet zorgen dat je je hoofd erbij houdt! Je vriend hier heeft je nu nodig!”

Zittend op de stoel en de arts aankijkend knikte ik. Wat was ik van plan geweest? Had ik ze in mijn eentje willen aanvallen? Ik weet het niet maar de harde realiteit kwam langzaam weer terug in mijn lijf en ik besefte dat dan een onmogelijkheid was.

“De sporen zijn overduidelijk. Het slijmvlies is op diverse plaatsen beschadigd en ook heb ik spermaresten aangetroffen.”

“Dus die hufters hebben niet eens een condoom gebruikt?”

Als antwoord schudde hij zijn hoofd. “En daarom wil ik eigenlijk meteen een aids-test laten uitvoeren maar daarvoor heb ik officieel zijn handtekening nodig tenzij … “ Vragend keek hij me aan.

“Ik teken alles,” verklaarde ik.

In zijn tas zocht Jansen naar een formulier en terwijl ik het doorlas en mijn handtekening eronder zette, namen hij en Peter wat bloed af bij Ap. Nadat ze klaar waren, overhandigde ik het papier aan Jansen. Voordat ik de vraag kon stellen hoelang we op de uitslag zouden moeten wachten zei hij me al wanneer het testresultaat er zou zijn. “En zijn bewusteloosheid, dokter? Waar is dat doorgekomen?”

“Hij heeft geen verwonding aan zijn hoofd, noch is er sprake van overmatig alcoholgebruik en er zijn ook geen drugs in het spel. En daarom moet ik aannemen dat het een shock is. Hetgeen ik me heel goed kan voorstellen.” Hij zag de bezorgde blik op mijn gezicht en klopte me op mijn schouder. “Het gaat weer over, jongen. Hij zal hier volledig van herstellen en als er nog problemen zijn, kom dan meteen langs, hier is mijn kaartje.” Hij stopte het kaartje in mijn hand en klopte me nogmaals geruststellend op mijn schouder. Peter liet hem uit en ik hoorde hen in de hal nog wat met elkaar praten. Toen hoorde ik de buitendeur open en dicht gaan. Ik steunde mijn gezicht in mijn handen en huilde bittere tranen.

De terugkomst van Peter merkte ik niet eens op. Pas toen hij een arm om me heen sloeg en zich tegen me aantrok wist ik dat hij er weer was. Manmoedig veegde ik de tranen weer weg en verontschuldigde me.

“Is niet nodig, Jordan. Het is ook vreselijk wat er gebeurd is en als zijn vriend heb je daarover natuurlijk verdriet. Kom laten we naar de kamer gaan. Ap wordt de eerste twaalf uren zeker niet wakker. Jansen heeft hem iets kalmerends ingespoten.” Hij pakte mijn hand vast en leidde me Aps slaapkamer uit. “Wil je dat ik wat te drinken maak voor je, koffie of thee?”

“Nee, het is het beste dat je naar huis gaat. Je hebt al zoveel voor ons gedaan!”

“Ben je mal! Bovendien is het zondag nu en heb ik toch niets bijzonders te doen. Koffie of thee?”

Ik koos voor de koffie. Weer alleen kon ik niet voorkomen dat de tranen opnieuw kwamen. Hoe konden mensen iemand anders zoiets aandoen. Volledig tegen zijn wil seks met hem hebben en dan op zo’n gruwelijke wijze! Ze hadden hem vastgebonden aan handen en voeten en hem daarna zonder condoom geneukt! En hij was niet eens homo!

Peter kwam terug met de koffie, zette de mokken op de tafel en ging naast me zitten. “Nee, veeg je tranen nu niet af,” zei hij toen ik opnieuw de handen in mijn ogen drukte. “Laat ze nou gewoon maar stromen. Dat is veel beter dan je verdriet te verbergen.”

Luid begon ik te snikken en het leek of ik er nooit meer mee zou kunnen ophouden. Peter zat naast me en legde een arm om mijn schouders heen. Zo bleef hij naast me zitten tot ik eindelijk wat kalmeerde.

“Zo, heeft het je goed gedaan?”

“Ja, sorry dat ik me zo aanstel maar … “

“Ben jij gek? Dat is geen aanstellen, man! Kom op! Houd jezelf niet voor de gek! Je beste vriend ligt daar halfdood omdat een stelletje klootzakken hem misbruikt heeft. En dan noem jij jouw reactie aanstellen?”

Ik keek hem aan en moest gewoon glimlachen om zijn heftige reactie. “Sorry, je hebt helemaal gelijk. Dank je dat je bij me bent gebleven.”

“Ja, het is al goed, Jordan. Ik ben blij dat ik heb kunnen helpen. Gut, het was maar goed dat ik zeiken moest anders had ik je daar nooit zien staan. Terwijl ik toch echt ook wel andere deuren gehoord meen te hebben?”

“Ja, maar die gingen allemaal weer dicht en niemand stak een hand uit!”

“Maar gelukkig was ik er.”

“Ja, bedankt.”

“Als je nou niet ophoudt met ‘sorry’ en ‘bedankt’ te zeggen dan doe ik je wat en hij trok zijn arm om zijn schouders steviger aan.”

“Oké, ik stop al. Eén patiënt hier in huis is meer dan genoeg.”

“Ja, helemaal gelijk. Hé, ik drink mijn koffie op en dan ga ik maar weer eens mijn bed opzoeken. Ik kom later nog wel even langs als je het goed vindt.” Peter keek op zijn horloge en ging verder. “Zo tegen drie uur vanmiddag zal hij wel weer uit zijn kunstmatige slaap komen en wil ik er, als je het goed vindt, graag bij zijn om wat tips te kunnen geven.”

“Tips? Oh gut, ik heb je nog zo weinig kunnen vragen!”

“Geeft niet. Ik studeer medicijnen en ben nog maar eerstejaars maar weet, omdat mijn vader ook arts is net zoals de rest van de familie, toch al wel het een en ander en bovendien heeft Jansen me de nodige instructies gegeven. Hij is een van mijn docenten en bovendien een vriend van onze familie ik ken hem al jaren. Maar ik ga nu echt weg.” Hij dronk zijn mok in een paar teugen leeg, riep me een groet toe en was verdwenen.

Alleen bleef ik achter. Nadat ik mijn koffie had opgedronken, ging ik nog even bij Ap kijken. Hij lag rustig ademend in bed maar zijn gezicht was van pijn vertrokken en ik kon hem daar gewoon niet helemaal alleen laten liggen. Ik zocht in Aps kast naar zijn campingmatrasje en slaapzak en maakte zo een slaapplaats voor mezelf op de grond naast zijn bed. Slapen lukte eerst echter nog niet. Ik was veel te onrustig en als ik al even in slaap viel dan ging mijn verbeelding zo met me op de loop dat ik alles meemaakte wat Ap meegemaakt moest hebben. Pas toen het een beetje licht begon te worden viel ik dodelijk vermoeid in slaap.

Met een schok schrok ik wakker. Meteen zat ik rechtop. Hoorde ik de bel. Ik schoot mijn slaapzak uit en liep me de slaap uit de ogen wrijvend naar de deur toe.

“Zooo! Jij ziet er verfomfaaid uit zeg! Heb je niet eens de moeite genomen om je uit te kleden voor je in bed kroop?”

Ik knikte bevestigend naar Peter die frisgewassen en geschoren, ik rook deodorant en after shave, voor mijn deur stond. “Ook nog niet ontbeten?”

“Ik weet niet eens hoe laat het is,” reageerde ik slaperig.

“Het is bijna twee uur. Als jij je nu eens gaat douchen dan maak ik een ontbijt voor je klaar en als je het goed vindt, eet ik zelf ook wat mee. Ik heb altijd honger.”

Tegenstribbelen had geen zin want voor ik het wist had hij mij in de richting van de badkamer geduwd. Bewust liet ik het water van de douche ijskoud. Ik rilde maar wist ook weer meteen dat ik volop leefde. En toen ik de handdoek over mijn lijf wreef begon ik helemaal te tintelen. Het voelde prima. In mijn slaapkamer schoot ik in frisse kleren en zo liep ik terug naar de keuken waar Peter eieren met spek had gebakken. Het rook geweldig en vol overgave stortte ik me op mijn ontbijt.

“Heb je je vergeten te scheren?”

“Nee,” mompelde ik met volle mond, “ik scheer me niet elke dag. Vind ik sexy staan.”

Peter bloosde.

“Sorry, ik wilde je niet in verlegenheid brengen.”

“Ach, geeft niets. Gaat wel weer over,” zei hij.

Maar ik merkte op dat hij mijn blik ontweek.

Na het eten gingen we naar Aps kamer. Peter haalde een stoel uit de keuken op en daar gingen we bij elkaar zitten om te wachten op zijn ontwaken. De zon scheen door een kier in de gordijnen en viel op zijn zorgelijk kijkende gezicht. Het leek een eeuwigheid te duren. Eindelijk sloeg hij zijn ogen op. Meteen was er de schrik in zijn blik! Ik beet op mijn onderlip. Ap gilde keihard en meteen zat ik op mijn knieën naast zijn bed. Hij sloeg wild om zich heen, sprong het bed uit en rende naar het toilet toe. We konden hem niet tegenhouden. Hij sloot de deur achter zich en bleef daar tijden zitten.

“Dit is niet goed, Jordan! We moeten die deur openmaken!” zei Peter nadat we al een aantal malen op de deur gebonsd hadden.

Ik haalde een schroevendraaier uit onze gereedschapskist en zo draaiden we het slot open. Ap lag onderuit gezakt naast de pot en ik zag hoe er een bloederige massa in de pot lag.

Peter had het ook gezien en zei: “Dat was te verwachten!”

We tilden hem op en brachten hem terug naar zijn bed. Peter was handig en vlug en voor ik wist wat hij allemaal deed, had hij Ap netjes verschoond en weer onder de dekens liggen. “Sorry, dat ik zo doorpak maar … “

“Ik ben blij dat je het doet Peter want ik weet me echt geen raad!”

Ap kwam weer bij en begon zachtjes te schreien. Meteen zat ik weer naast hem en streelde met mijn linkerhand door zijn haar en over zijn gezicht. En dan zeg je ineens allemaal van die stomme dingen. ‘Het is goed’, ‘je bent veilig hier’, ‘het zal nooit meer gebeuren’ en nog veel meer van die rare dingen maar je doet het alleen maar om die ander gerust te stellen.

“Alsjeblieft …” kreunde Ap, “laat me alleen … ik wil alleen zijn.”

Peter tikte me op mijn schouder en gebaarde dat ik mee moest komen de kamer uit.

“Waarom?” vroeg ik hem op de gang.

“Gun hem het alleenzijn voor een tijdje. Hij heeft dat nodig. Houd er rekening mee dat dit een heel lange tijd kan duren. Hij is niet alleen lichamelijk gekrenkt maar ook geestelijk, vergeet dat niet!”

Oh gut! En daar had ik dan zoals een moeder tegen een klein kind tegen hem aan zitten te praten en nooit aangedacht. “Maar ik … “

“Ja, je bedoelt het goed.” Hij legde zijn arm om mijn schouder en nam me mee naar de keuken. “Maar laat hem gewoon even. Hij komt vanzelf wel weer in zijn gewone doen maar het kan een tijdje duren.”

Voor ik het wist zat ik achter een dampende mok koffie aan de keukentafel. Echt Peter is geweldig in dit soort dingen en ik … ik ben een kluns en dat zal ook wel nooit anders worden.

Toen Peter tegen zes uur ’s avonds wegging hadden we er een middag van flauw ouwehoeren opzitten en echt ik voelde me een stuk beter. Bij de deur drukte hij me nogmaals op het hart om Ap niet te veel op de huid te zitten maar er wel voor te zorgen dat hij de eerste dagen alleen maar vloeibaar voedsel tot zich nam zodat de wonden zouden kunnen genezen. Met een briefje met daarop de naam van een of ander voedzaam product van Nutricia klopte ik op Aps deur. Ik moest nogmaals kloppen voor ik antwoord kreeg. Schoorvoetend stak ik mijn hoofd om de hoek van de deur en toverde een glimlach om mijn lippen.

“Kan ik iets voor je betekenen? Wil je iets drinken of zo?”

“Blijf daar niet zo staan maar kom verder,” zei Ap op een geïrriteerde toon.

Ik deed wat hij me zei en ging op de stoel naast zijn bed zitten.

“Hoe ben ik thuisgekomen?”

Ik vertelde hem wat er gebeurd was maar verzweeg wel hetgeen zijn vrienden allemaal gezegd hadden, ik wilde hem niet nog meer pijn doen. Ineens werd hij rood in zijn gezicht en begon hij tegen me te schreeuwen.

“En weet je wel dat het allemaal jouw schuld is!”

Verbaasd en tegelijkertijd ontzet keek ik hem aan maar meteen ook probeerde ik zo kalm mogelijk te blijven. “Mijn schuld.”

“Ja, jouw schuld! Ze hebben jou en mij een keer in de stad gezien terwijl we de armen om elkaar schouders geslagen hadden en daaruit trokken ze de … “

“Trokken ze de conclusie dat wij iets met elkaar hadden … en dat gaf hun het recht om jou te misbruiken. Begrijp ik het goed?” vulde ik hem aan.

“Ja!”

“Ap, ik heb er geen enkele schuld aan en de schuld ligt ook niet bij jou. Hoe intiem wij ook door de stad hebben mogen lopen, niemand heeft het recht om een ander tegen zijn wil te neuken. Zij zijn degenen die schuldig zijn aan een misdrijf. Niet ik, niet jij maar die zogenaamde vrienden van jou. En trouwens … " De herinnering aan de middag was weer helemaal terug. We hadden gepraat over vriendschap. Hoe je als basisschoolleerling gerust met je beste vriend de armen om elkaars schouders kon slaan maar hoe dat ineens niet meer kon als je naar het voortgezet onderwijs ging. Dan was je ineens een flikker. " …nu ik het me herinner, was ik niet degene die als eerste mijn arm om jouw schouder legde maar was jij het.” Ik stond op en liep gekwetst de kamer uit. “Oh, voor ik het vergeet, Peter raadt je aan om de eerste tijd geen vast voedsel te gebruiken.” Ik liep terug en smeet het briefje op zijn nachtkastje. “Koop dit maar!” Kwaad beende ik zijn kamer uit en sloeg de deur met een klap achter me dicht. Het was me weer niet gelukt om mijn boosheid te bedwingen.

Natuurlijk zag ik al snel in dat het laatste dat ik hem gezegd had niet kon. Het was voor hem onmogelijk om zelf het spul te gaan kopen. Ik ging op zoek naar de ziekenfondspapieren die mijn vader me eens had toegezonden en daarna zocht ik in de gemeentegids de openingstijden van een apotheek in de buurt op. Toen ik alle benodigde informatie bij elkaar had, liep ik zonder iets te zeggen Aps kamer weer in. Ik pakte het papiertje op en liep weer weg. Op mijn fiets reed ik naar de apotheek en kocht daar hetgeen ik nodig had in diverse smaken. Thuis zette ik de voorraad in de koelkast om daarna een pakje naar Ap te brengen. Met het bonnetje zette ik het pakje bij hem neer en verdween.

De dagen daarna was het ijzig stil in huis. We leefden langs elkaar heen en het voelde weer net als die laatste jaren bij mijn vader thuis. Peter kwam regelmatig langs en was dan bij Ap maar ook bij mij en ik trok me aan die momenten op. Het waren lichtpuntjes in een duistere periode die me van binnen verwarmden. Het beste nieuws bracht hij toen hij wist te vertellen dat de test goed uitgevallen was. Ap zou die vreselijke ziekte door dit voorval niet krijgen. De eerste weken daarna kwam hij het huis niet uit en scheen zich helemaal terug te trekken in een isolement. Zo graag had ik hem eruit willen trekken maar we hadden al bonje en ondanks dat had ik wel pogingen willen ondernemen maar Peter weerhield me ervan. En natuurlijk had hij gelijk! Ap moest eerst dingen voor zichzelf op een rijtje kunnen zetten maar ik wilde zo graag dat hij weer de oude werd, dat hij weer zichzelf was dat ik maar met moeite gestopt kon worden in mijn hulppogingen. De ijzige sfeer deed me geen goed. Gigantische pijn in mijn maag kreeg ik ervan en het werd zo erg dat ik me noodgedwongen liet inschrijven bij een huisarts. De vrouw onderzocht me goed en vroeg honderduit. Al snel wist ze de vinger op de zere plek te leggen.

“Stress,” zei ze. “En nou kan ik je wel wat voorschrijven en dat zal ik ook doen maar het is veel beter als je probeert die spanning weg te werken.”

Maar ja dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Met een doosje medicijnen kwam ik weer thuis in de vrieskast. We negeerden elkaar volkomen en liepen letterlijk langs elkaar heen. Oh god, wat was het een vreselijke tijd! Natuurlijk liet ik Peter de medicatie zien en hij zei dat het een goed middel was maar nooit de kwaal zou wegnemen maar alleen de symptomen bestreed. Ik sliep slecht en mijn studie liep ook vast omdat ik soms gewoon niet het bed uit kon komen, zo moe was ik.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 4

Ongeveer drie weken na het ‘incident’ werd ik midden in de nacht wakker met vreselijke maagpijn. Moeizaam kwam ik overeind en klapte meteen dubbel zo geweldig zeer deed het. Ik zakte op de grond ineen en bleef een tijdje liggen tot de ergste pijn over was. Toen ik probeerde op te staan ging het opnieuw mis. Op handen en voeten kroop ik naar het toilet en wist dat net op tijd te bereiken. Mijn hele maaginhoud leegde ik daar en het leek of mijn slokdarm in brand stond. Ineens voelde ik een hand op mijn schouder. Geschrokken draaide ik me om en zag Ap daar staan. “Donder je op!” beet ik hem toe. Opnieuw moest ik overgeven en verging ik van de pijn.

Ap ging weg en kwam even later terug met een glas water waarin hij een van mijn pillen had opgelost. Hij duwde het glas in mijn hand. “Drink op idioot! Als je medicijnen krijgt moet je ze ook gebruiken!” Daarmee ging hij weer terug naar zijn eigen kamer.

De volgende ochtend schoof Ap voor het eerst weer bij me aan bij de keukentafel voor het ontbijt. Ik had wel willen juichen maar deed nonchalant en bovendien was ik niet echt in de stemming vanwege de voorgaande nacht. Zelfs toen hij ‘goedemorgen’ zei, bromde ik iets terug. Het bleef stil tussen ons beiden en alleen onze kauw-, smak-, slikgeluiden en het gerammel van het bestek waren te horen. Toen ik uitgegeten was, zette ik mijn bord, mok en bestek in de afwasbak, waste het netjes af en zette het spul op het afdruiprek neer om te drogen. Nadat ik mijn handen had afgedroogd liep ik weg.

“Alsjeblieft, Jordan, zeg wat tegen me.”

Ik draaide me naar hem om. “Ga jij dan ook wat terugzeggen?” vroeg ik met een glimlach op mijn gezicht.

“JA!”

Ik liep naar hem toe en sloeg mijn armen om hem heen. “Gut, man! Wat ben ik blij dat je weer terug bent!”

“Anders ik wel, Jordan. Het is zo verschrikkelijk donker om me heen geweest. Echt ik ben nog nooit van mijn leven zo bang geweest. Maar ik wil je niet ophouden als je naar college moet dan praten we vanavond wel verder.”

“Ben jij mal! Die colleges pen ik wel over van iemand.” Dat deed ik veel vaker de laatste tijd. Ik ging weer zitten op mijn stoel en Ap begon de dingen te vertellen waar hij eerst absoluut nooit over had willen praten, verzekerde hij me. Het was een lang en gruwelijk verhaal waarbij hij regelmatig moest stoppen omdat de emoties hem te machtig werden. En begrijpelijk als je het gebeurde gehoord zou hebben.

“Maar ik weet nu, dat ik er wel over moet praten!” zo besloot hij. “Dat ik aangifte moet gaan doen en dat ik hulp nodig heb!”

Ik juichte van binnen. Way to go man!

“En … Jordan. Eigenlijk heb ik dat te danken aan jou. Die eerste dingen die ik van jou gehoord heb die waren zo goed! Niemand heeft schuld aan hetgeen mij is overkomen dan die hufters!”

Right on! Zo ging het goed!

“Peter heeft me een kaartje gegeven van een psycholoog die aan de universiteit verbonden is en vanmiddag heb ik een afspraak met hem maar … het klinkt misschien heel stom … “

“Zeg het maar,” drong ik voorzichtig aan.

“Ik durf niet alleen de straat op en erheen te gaan. Zou jij … “

Eindelijk kwam er eens iets wijs in me op. Geen enkele poging deed ik om zijn angst te bagatelliseren, dat was niet waarvoor ik ingehuurd was. “Natuurlijk ga ik met je mee!” Natuurlijk zou ik dat voor hem doen. Als hij me gevraagd had met hem naar de Noordpool te gaan had ik dat ook gedaan zo blij was ik dat hij weer onder de levenden was. De hele ochtend waren we samen. Dronken weer ouderwets gezellig koffie en toen Peter langs kwam en ons bij elkaar zag zitten, bemerkte ik dat ook hij opgelucht was. En oprecht als hij was, stak hij dat ook niet onder stoelen of banken.

“Wow, Ap ik ben echt heel blij dat jullie weer wat tegen elkaar zeggen want echt ik had een extra trui nodig als ik hier was zo verschrikkelijk koud voelde het hier aan.” Die middag ging ik met Ap naar het politiebureau waar een agente een proces-verbaal opstelde. De namen van Aps ‘vrienden’ werden alle opgeschreven en met grote moeite deed Ap zijn verhaal nogmaals. Voor de volledigheid moest hij duidelijk aangeven dat hij niet vrijwillig had ingestemd met hetgeen er gebeurd was. Daarna gingen we meteen door naar het Universiteits Ziekenhuis. Ap trilde van de zenuwen en toen de assistente van de psycholoog hem kwam halen gaf ik hem een stevige hug en daarna mijn allerbeste glimlach. Die eerste stappen bleken nadien heel belangrijk voor hem te zijn geweest want al heel snel durfde hij weer alleen naar buiten te gaan en liet hij zich zelfs weer zien bij de colleges die hij moest volgen.

14 februari werd een dag die ik niet snel zal vergeten. Al vrij vroeg, tegen een uur of tien, werd er aan de deur gebeld. Ik was al een tijdje op om wat te studeren maar Ap was nog in de badkamer. Voor de deur stond iemand van een bloemenzaak met een goed ingepakte bos bloemen. Het was bitter koud en de weerkundigen hadden helemaal gelijk gekregen; het was fors winter. Er lag sneeuw en al zeker vijf dagen kon er geschaatst worden. “Jordan Versluys?” las de jongen op van een briefje.

“Ja?” En daarna kreeg ik de bloemen in mijn handen gedrukt. Verbaasd bedankte ik hem. Ik sloot de deur en liep naar de keuken waar ik het boeket op de tafel legde. Compleet daas bleef ik ernaar kijken. Natuurlijk het was Valentijnsdag maar wie in vredesnaam zou mij … Shit, het zou toch niet een grapje van Chris zijn? Nee, onmogelijk! Ap dan? “Ap? Kom eens hier wil je?”

Met nog ontbloot bovenlijf en in spijkerbroek kwam hij aangesjokt. “Ja?”

“Zijn deze bloemen van jou?”

“Heb je bloemen gekregen? En dat op Valentijnsdag?”

“Ap, houdop te ouwehoeren! Zijn ze van jou of niet!”

“Zeg, volgens mij geven geliefden elkaar iets op Valentijnsdag.”

“Nou ja … misschien heb je stiekem een oogje op mij?” Meteen wenste ik dat ik het nooit gezegd had. Ap werd vreselijk rood in zijn gezicht en ik kon wel door de grond gaan. Shit, waarom had ik het gezegd! “Sorry, Ap, zo had ik het niet bedoeld ik wilde je niet … “

“Is al goed, zeikerd! Als je nou dat papier er eens af zou halen dan kun je eens gaan kijken of er misschien een kaartje of iets dergelijks bij zit.”

Voorzichtig haalde ik het papier eraf. Het was een grote bos met rozen. En aan elke roos hing een apart kaartje.

“Rozen! Die zou ik niet eens voor je kunnen betalen. Weet je wat die krengen kosten in de winter?” merkte Ap op.

Ik las één van de kaartjes en mijn mond viel open. ‘ik houd van jou’ stond er geschreven.

“En wat staat er,” wilde Ap weten.

Nog steeds met stomheid geslagen liet ik het hem lezen.

“Wow, een minnaar! Je hebt een minnaar, Jordan!”

Ja, daar leek het wel op maar ik wist totaal niet wie en toen ik eindelijk weer iets kon zeggen was dat ook het enige dat ik uit wist te brengen. “Maar wie?”

“Dat je dat niet weet!” reageerde Ap.

“Ik weet het echt niet!” verzekerde ik hem.

“Kom, Jordan! Open je ogen man! Wie is er hier bijna dagelijks over de vloer? Wie wordt altijd lekker rood als hij naar je kijkt? En van wie kan jij je ogen soms niet af houden?”

Nu was het mijn beurt om rood te worden.

“Zie je wel,” reageerde Ap. “Bingo!”

“Maar … “

“Nee, niks maar. Geef het nou toch toe, man! Hij past precies in jouw plaatje van perfecte man. Of niet? Knap, blond, lang, lekker behaarde armen en voor zover ik heb kunnen zien heeft hij ook nog een behaarde borst.”

“Zeg, hoe komt het dat jij ineens weet wat ik een knappe vent vindt?”

“Ja, als je een jaar lang met een homo optrekt dan ga je toch zelf ook wel eens wat vaker de boys bekijken. Gewoon om te zien wat ze in elkaar zien.”

“Echt?”

Ap gniffelde wat. “Maar deze lover is niet helemaal goed op de hoogte van de etiquette!”

“Huh?”

“Je mag iemand nooit een even aantal gelijk gekleurde bloemen geven en als ik goed geteld heb zijn dit er veertien,” verduidelijkte Ap zijn opmerking.

Ik telde ze na en kwam op hetzelfde aantal uit.

Hij pakte een roos uit het boeket en drukte mij die in de hand. “Als je hem die nou eens terug zou geven, hoe lijkt je dat.” Het was niet zozeer een vraag als wel een opdracht en meteen begon hij mij in de richting van de hal en de buitendeur te duwen.

“Maar … “ Voor ik het goed en wel wist stond ik met de roos in mijn hand voor de deur van mijn eigen woning te rillen in de vrieskou. Verbluft stond ik met open mond naar de dichtgeslagen deur te kijken. Opeens ging hij weer open.

“Oh, ja,” zei Ap, “had ik het bijna vergeten!” Hij frommelde me iets in de hand. “En, Jordan, laat je dit keer niet alleen in de onderliggende positie dwingen zoals je deed toen je met Chris was.” Met een brede glimlach sloot hij opnieuw de deur.

Ik opende mijn hand en zag een aantal in folie verpakte condooms. Ik sloeg mijn ogen op naar de strak blauwe lucht en begon te lachen. Langzaam draaide ik me om en nadat ik de condooms in mijn broekzak had gestopt, pakte ik de pen uit mijn borstzakje, schreef 'ik ook van jou' op het kaartje dat aan deze roos hing en stak de straat over. Het duurde eventjes voor er op de bel gereageerd werd en net toen ik voor de tweede keer wilde bellen ging de deur open. Met een verward blond kapsel stond hij daar voor me gekleed in een zwarte ochtendjas en op blote voeten. Ap had helemaal gelijk gehad. Zijn borst was prachtig behaard met goudachtige, blonde haren. Ik nam hem goed in me op en zuchtte diep.

“Mag ik binnenkomen?” vroeg ik. De roos had ik achter mijn rug zodat hij hem nog niet had kunnen zien.

“Natuurlijk,” zei Peter, “maar ik moet me nog wel even aankleden.”

Dat hij voor mij geen moeite hoefde te doen, wilde ik hem niet zeggen. “Ik kom je iets terugbrengen.”

Met nog slaperige ogen keek hij me aan maar toen ik de roos van achter mijn rug tevoorschijn haalde begon hij te glimlachen en werd hij rood.

“En waag het niet te zeggen dat ze niet van jou zijn!” waarschuwde ik hem. “Trouwens, ik heb er iets bijgeschreven.”

Hij las dat wat ik geschreven had en toen ineens zaten we aan elkaar. De armen om elkaar heen geslagen drukten we onze lijven dicht tegen elkaar aan. Ohhh, wat voelde dat vreselijk goed. Ik liet mijn handen over zijn rug glijden van zijn schouders tot zijn billen en voelde hoe de hormonen met me op de loop gingen. Ik wilde hem de mijne maken en geen moment meer verliezen. Ik drukte mijn lippen op de zijne en onze tongen begonnen heerlijk met elkaar te spelen.

“Ohhh, Jordan,” kreunde hij.

“Peter,” bracht ik uit voordat ik met mijn handen zijn ochtendjas openrukte en hem in al zijn glorie aanschouwde. Hij was al heerlijk hard en had een prachtig behaard lijf. Ik streelde hem over zijn borstpartij en zag aan zijn harde tepeltjes dat hij ook ontzettend opgewonden was. Zachtjes kneep ik erin en daarna liet ik mijn tong erover heen gaan. Hij kreunde keihard en ik voelde zijn pik tegen mij opspringen. Wow, hij was net zo heet als ik. Strelend, likkend en zoenend verkende ik de voorkant van zijn prachtige lijf. “Wow, wat heb jij je prachtig geknipt zeg,” zei ik toen ik bij zijn schaamhaar aankwam. Het vormde niet een wilde pluk maar was prachtig bijgewerkt en ongeveer net zolang als het haar op zijn borst en buik. Zijn enige reactie was een hernieuwd gekreun. Ik knielde voor hem neer en trok zijn voorhuid helemaal naar achteren. Opnieuw kreunde hij ten teken van zijn geilheid en ik wilde niets liever dan hem bevredigen. Mijn lippen zette ik om zijn dikke eikel en langzaam zoog ik de top van zijn worst naar binnen. Hij schokte met zijn onderlichaam en even was ik bang dat hij al meteen zou gaan spuiten. Gelukkig gebeurde het niet want ik wilde hem echt gigantisch verwennen. Langzaam verdween zijn dikke stang verder in mijn mond. Maar Peter was gewoon te wild op me en begon te schreeuwen dat hij ging komen. Ik hield zijn lul in mijn mond gevangen en ving de eerste stralen op en slikte ze weg. Hij spoot echter zo veel dat een groot gedeelte langs mijn mondhoeken naar buiten sijpelde. Toen zijn schokken ophield, stond ik op en drukte mijn lippen opnieuw op de zijne. Ik deelde zijn zaad met hem als teken van onze liefde. Na lange tijd verbraken we onze kus en bleven we beiden hijgend in elkaars armen uitrusten. Lang wilde ik echter niet wachten want ik was inmiddels keihard geworden en wilde Aps advies maar wat graag uitvoeren. “Draai je om,” fluisterde ik in zijn oor. Hij slaakte een zacht kreetje. Snel schopte ik mijn sloffen (ik had niet eens de tijd gekregen om schoenen aan te trekken) uit en nadat ik een condoom uit mijn broekzak had gehaald, schopte ik mijn broek en boxer uit. Gecondoomd trok ik Peters ochtendjas op tot boven zijn billen, duwde zijn billen uiteen en zette ik mijn topje tegen zijn kontgaatje. Met een felle stoot doorkliefde ik zijn sluitspier. Een gil van Peter volgde maar ik was te heet om daar acht op te slaan. Meteen begon ik me met flinke stoten bij hem naar binnen te werken. Peter vond het aan zijn reacties te merken heerlijk want steeds als ik me naar voren bewoog, duwde hij zijn billen hard naar achteren. Al snel kletsten mijn ballen tegen zijn billen aan. Eventjes wachtte ik toen.

“Kom op, Jordan! Neuk me! Neuk me hard!” moedigde Peter me aan.

Meer had ik niet nodig. Bijna geheel trok ik me uit hem terug om me daarna met een stoot weer tot aan de wortel in zijn heerlijk warme holletje te planten. In een hels tempo neukte ik hem minuten achtereen. Wow, wat had ik dat gemist! Wat had ik dat heerlijke gevoel gemist bij Chris maar nu zou ik het inhalen en het zeker nooit meer willen missen. Ik beukte op die heerlijk strakke billen in en spoot mijn zaad met kracht in het rubber. Aan Peter vastgeklemd wachtte ik tot al het zaad uit mijn ballen verdwenen was en toen pas trok ik me voorzichtig uit hem terug.

Peter draaide zich meteen naar me om en zoende me hard op mijn mond. Zijn tong voerde een wilde dans in mijn mondholte uit en verkrachtte mijn tong zowat. Hij was nog steeds ontzettend geil en alhoewel door de zaadlozing het vlammetje bij mij even wat uitgedoofd was, bracht hij me al weer snel in de stemming voor een vervolg. Peter pakte me bij mijn hand en leidde me naar zijn slaapkamer echter niet voordat ik mijn broek te pakken had gekregen. Die condooms zouden we zeker nog nodig hebben. Op het bed vielen we in elkaars armen en draaiden we om en om in een poging elkaar te onderwerpen. Het was een heet en geil ‘gevecht’ en maar wat graag liet ik me uiteindelijk overwinnen. ‘The winner takes it all’ en ik was bereid alles aan hem te geven. Mijn benen over zijn schouders stak hij zijn stijve, geklede mannelijkheid in mijn gaatje naar binnen. Uiterst langzaam maar zeer geraffineerd met mij spelend gleed zijn harde over de plekjes die een man compleet gek kunnen maken. Ik zag sterretjes en genoot met volle teugen. Gepassioneerd werkte hij zich in me naar binnen en kwam klaar. “Shit!” vloekte hij. “Verdomme!”

Ik begreep waarom hij boos was maar had volop genoten. “Lieverd,” probeerde ik hem te troosten, “het geeft niets. We hebben nog zoveel tijd voor ons dat je niet boos op jezelf moet zijn.” Ik streelde hem door zijn wilde haardos en kuste hem op zijn neus. Natuurlijk kon ik me zijn teleurstelling wel voorstellen. Hij was voor zichzelf gewoon voor de tweede keer te snel gekomen.

“Maar, Jordan, ik wou je zo graag … “

“Ja, ik begrijp het, Peter, maar we hebben nog een hele dag voor ons en je maakt mij niet wijs dat je hem niet opnieuw stijf kunt krijgen.” Ik bracht mijn handen onder zijn ballen en voelde hoe kaal ze waren. “Scheer je je ballen ook?”

“Yep! Vind je het lekker?”

Ik knikte. “Geil, man,” voegde ik eraan toe. We drukten ons dicht tegen elkaar aan en Peter trok het dekbed over ons heen. In een mum van tijd waren we heerlijk warm en al snel sukkelde hij als eerste in slaap. Al snel volgde ik hem.

Pas laat in de middag werden we wakker en toen liet Peter me opnieuw zien hoeveel hij van me hield. Dit keer was er geen voortijdige zaadlozing maar wist hij me uitstekend te plezieren. Ook ik liet me natuurlijk niet onbetuigd maar dit keer was ik niet zo direct. Eerst rimde ik zijn spleet langdurig en werkte ik mijn tong zover als mogelijk in zijn liefdesgaatje. Hij smeekte me gewoon om genomen te worden en wie kan dan nog nee zeggen? Ik in elk geval niet. We leken wel dodelijk vermoeid na elke vrijpartij want ook nu vielen we weer in slaap. Het was al negenen geweest toen ik wakker werd. Peter zat rechtop in bed en streelde me door mijn haren.

“Hé, slaapkop! Eindelijk wakker?”

Moeizaam opende ik mijn ogen. “Jij al lang dan?”

“Nee, ook nog maar een paar minuten. Ik plaagde je alleen maar. Heb je honger?”

Ik knikte maar toen hij uit bed wilde stappen greep ik hem stevig bij zijn heupen beet en duwde hem terug op zijn bed. “In jou!” En meteen nam ik zijn slappe penis tussen mijn lippen en begon hem te likken en te zuigen. Al spoedig stond hij weer fier overeind. Hij had zijn hoofd in zijn nek liggen en sloeg hem wild heen en weer op het kussen. Tijdenlang zoog ik zijn paal diep in mijn keel. Zijn voorvocht smaakte heerlijk en toen hij mij eindelijk zijn sap gunde, dronk ik het met volle teugen op. Daarna zijn we toch maar eerst wat gaan eten want eerlijk gezegd had ik best wel trek. Aankleden deden we ons niet want we waren niet van zins lang uit bed te blijven. Al spoedig lagen we weer te bed en ik hoef je verder niet te vertellen wat twee verliefde jongemannen allemaal met elkaar kunnen doen. Iets wat we niet veel deden was slapen!

De volgende ochtend kwam ik met wallen onder de ogen weer thuis. Ik moest aanbellen omdat Ap mij gisteren op straat had gezet en toen hij me zag staan, omhelsde hij me meteen.

“Het is je gelukt, zie ik!” feliciteerde hij me.

“Ja, het was erg goed, Ap. Bedankt!” Toen ik aan de keukentafel ging zitten, kwam hij bij me zitten en zette koffie voor me neer.

“Eerst dit opdrinken en dan maar gauw naar bed,” zei hij.

Opnieuw verbaasd keek ik hem aan.

“Ja, je moet toch eens aan je slaap toekomen!”

Beiden moesten we lachen. Toen de koffie op was, moest ik hem toch nog een vraag stellen.
“Hoe zit het eigenlijk met die verliefdheid van jou?”

Ap werd rood in het gezicht en meteen wilde ik al een verontschuldiging stamelen toen hij zei: “Ach, laten we maar zeggen dat daar iets tussengekomen is. Ik heb te lang getwijfeld en gewacht en een ander was me voor. Einde verhaal.”

Ik vond het gigantisch sneu voor hem en streelde hem door zijn haren. “Ap, geloof me er is geen hand vol maar een land vol. Er komt wel weer een ander, echt!”

“Ja, maar deze was wel heel bijzonder, echt!” Wrang glimlachte hij naar me.

Ik was bekaf en kroop met mijn kleren aan onder de dekens en was in no time vertrokken.

De dagen daarna waren prachtig. Het leven was weer rozengeur en maneschijn. Als ik bij Peter was studeerden we of hadden we seks. Omgekeerd was het net zo. Alleen als we met z’n drieën iets deden, bleven de kleren aan en de boeken dicht. In huis verwaarloosde ik mijn taken enorm. Al het werk dat gedaan moest worden en waarvoor Ap en ik ooit een planning hadden gemaakt, kwam op Ap neer en ik … ik voelde me daar niet eens schuldig om op dat moment. Peter was het belangrijkste.

De seks was ongeëvenaard. Nog nooit had ik zo’n heerlijke jongen gehad. Chris was goed geweest, niets ten nadele van hem, maar Peter was zeker drie keer beter. Alles liep op rolletjes en soms moesten we ons met geweld van elkaar afscheuren wilden we ook nog anderen dingen doen dan seks. Soms legden we elkaar bewust een verbod op om elkaar te bezoeken want anders kwam er van de studie helemaal niets meer terecht.

Begin mei was zo’n periode dat Peter hard aan de studie moest werken en dat hij mij gevraagd had hem drie dagen niet te zien. Natuurlijk was dat een schier onmogelijke opgave voor me. Echter toen ik op een dag ’s avonds die brief bij mijn bord vond had ik ineens heel andere dingen aan mijn hoofd. Tussen de happen door opende ik de brief en begon te lezen.

---
Beste Jordan,

Dit was de meest neutrale opening die ik kon bedenken. Veel liever echter was ik begonnen met ‘Lieve Zoon’ want dat is nog steeds wat ik voor je voel.

Het is drie jaar geleden dat ik je een korte zakelijke brief stuurde die niets van die liefde voor jou liet blijken. Ik weet het nog als de dag van gisteren en geloof me mijn verwachtingen zijn in het geheel niet uitgekomen. Ik dacht rust te zullen vinden met jouw vertrek maar allesbehalve dat. Er is een diepe wond in mijn ziel geslagen die elke dag aandacht en verzorging nodig heeft.

Nu weet ik natuurlijk heel goed dat ik zelf de oorzaak ben van dit alles en ik kan me heel goed voorstellen als je aan deze boodschap van mij geen enkele waarde hecht. Maar als er ook bij jou maar enige hoop is dat we van de dingen die verkeerd gegaan zijn samen iets goeds kunnen maken, laten we dan nu de eerste stap daartoe zetten.

Alsjeblieft, wil je contact met mij opnemen?

Je liefhebbende Vader
---

Woest verfrommelde ik de brief tot een prop en smeet hem in een hoek.

“Van wie was die brief?” wilde Ap weten.

Ik bleef zwijgen. Het eten smaakte me niet meer en ik liep van tafel. “Let maar eventjes niet op mij,” verontschuldigde ik me terwijl ik de prop van de grond raapte. In mijn kamer ging ik op bed liggen en sloeg met mijn vuisten hard tegen het matras. De eikel, hoe durfde hij me te schrijven! Hoe haalde hij het in zijn stomme kop om zoiets van me te vragen! Ik zette me achter onze computer en begon een brief te schrijven.

---
Natuurlijk ben jij de oorzaak van al de problemen die je nu met onze verstoorde relatie hebt. En daarom zou ik zeggen dat je die zelf ook maar op moet zien te lossen.

Ik denk er niet aan om contact met je te zoeken. Laat me alsjeblieft met rust!

Jordan
---

Ik drukte het geschrevene af en legde dat samen met de verkreukte brief, die ik toch weer uitgevouwen had, naast het toetsenbord neer.

“Hé, Ap, ik moet nog even naar de bieb toe! Tot straks!” riep ik en ging naar buiten. Ik moest lucht hebben. Ik trapte als een gek op de pedalen om alle frustratie van me af te schudden. De gek! Hoe had hij het in zijn hoofd gehaald om mijn rust te verstoren! Jaren had ik niet aan hem gedacht en nu … nu ineens … gooide hij alles weer overhoop! Ik fietste zonder doel en kwam na twee uur thuis zonder boeken. Het viel Ap meteen op.

“Niet gevonden wat je zocht?”

Ik schudde het hoofd.

“Of heb je de bieb niet kunnen vinden?”

Ik lachte flauwtjes naar hem.

“Jordan, dit kun je niet doen.”

“Wat niet?”

“Je vader zo’n antwoord sturen.”

“Shit, man! Lees jij mijn brieven tegenwoordig!”

“Had je ze daarom niet netjes bij onze gezamenlijke computer laten liggen?”

Oké, verder moeilijk doen had geen zin. Ja, daarvoor had ik ze bewust laten liggen. Ik wist dat ik puur uit woede had gereageerd en dat dat eigenlijk niet goed was en zat te springen om het commentaar van iemand die objectief tegenover de relatie tussen mij en mijn vader stond maar had hem er niet om durven vragen.

“Je had me ook gewoon kunnen vragen of ik je wilde helpen?”

“Sorry.”

“Het is al goed. Maar dat antwoord niet, Jordan. Ik vind, en dat is geheel mijn eigen mening en ik ken je vader niet eens, dat je hem een kans moet geven. Mensen verdienen volgens mij altijd een tweede kans.”

“En als jouw moeder voor de deur zou staan? Hoe zou jij dan reageren?” Een rotopmerking van mijn kant wellicht maar…

“Ja, moeilijk." Ap viel stil. "Het zou heel moeilijk voor me zijn maar ik zou haar toch vragen binnen te komen. En geloof me, ik zou het vreselijk vinden om haar na al die jaren te zien en naar haar te moeten luisteren maar ik zou haar wel de kans geven om dingen te verduidelijken.”

“Maar ik kan het niet, Ap! Hij heeft me drie jaar lang doodgezwegen terwijl we elkaar continue zagen en tegenkwamen in huis.”

“En jij? Heb jij geprobeerd om het gesprek weer op gang te krijgen in die tijd?”

“Nee! Hij deed het niet, dus waarom zou ik dat wel doen? En bovendien, had hij mij enorm beledigd met alle dingen die hij tegen me gezegd had.”

“Ja, zo gaat het al te vaak, helaas. We beledigen elkaar en beide partijen vallen stil. En bij jullie dus figuurlijk maar ook letterlijk. Alsjeblieft, Jordan, stuur dit antwoord niet op maar denk erover na. Geef het wat tijd. Beloof je me dat?”

Ik knikte.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 5

En dat was wat ik de dagen erna deed. Steeds weer dacht ik na over alles wat er zich tussen mij en mijn vader had afgespeeld. Ik groef dieper dan ik ooit gedaan had met als gevolg dat ik ’s nachts zelfs van hem droomde. Allerlei herinneringen kwamen in me boven vanaf mijn tiende ongeveer maar van daarvoor was er geen enkele droom, geen enkele herinnering en het leek erop dat er om de een of andere reden een soort van blokkade was ontstaan. Nergens echter vond ik de vader die ik zo graag wilde. De man was niet hartelijk, niet lief, niet zorgzaam maar alleen maar steeds afwezig. En zijn wens om ‘Lieve Zoon’ te schrijven kon ik al helemaal niet plaatsen.

Drie dagen later was Peter weer terug en leidde hij me gelukkig af van al mijn kopzorgen. We hadden heerlijke seks met elkaar maar we leerden ook om gewoon lekker bij elkaar te zitten zonder dat er zonodig kledingstukken uit moesten. Dicht bij elkaar genoten we van elkaars aanwezigheid en de gesprekken die we met elkaar hadden, al waren die niet altijd even opgewekt. Peter maakte zich grote zorgen over het eerste jaar van zijn studie.

“Verliefdheid is iets heel vervelends,” concludeerde hij op een avond.

“Hoezo? Vind je het niet lekker om met mij samen te zijn?”

“Natuurlijk wel maar … ik kom verdomme soms gewoon niet toe aan alle dingen die ik moet doen! Wil ik stevig aan de studie, zie ik telkens weer jou voor me.”

Hij had naar me geglimlacht na deze zin maar toch voelde ik heel duidelijk de serieuze ondertoon in zijn woorden.

“Kan ik steeds weer opnieuw beginnen met dezelfde bladzijde en heb ik na drie uur studie twee pagina’s gelezen en weet ik nog niet wat er staat!”

“Shit, man! Dat is verrekte vervelend maar troost je, ik heb hetzelfde. Ook bij mij gaan dingen veel stroever.”

“Nou, daar heb ik wat aan! Kan ik me nog schuldiger gaan voelen!”

“Nee, natuurlijk niet! Maar wat moeten we eraan doen?” Het werd stil en we kwamen beiden niet met een antwoord. En zo gingen we die avond uit elkaar.

Toen ik thuiskwam, merkte Ap meteen dat er iets was en natuurlijk vertelde ik hem hetgeen er voorgevallen was zoals ik, meestal, altijd alles met mijn beste vriend besprak.

“Ja, ik kan het me levendig voorstellen. Als je verliefd bent is dat vaak erg heftig en draaien al je gedachten om die ander. Ik ken het en gut, ik zou niet weten wat ik je aan moet raden. Jullie proberen elkaar soms al een tijdje niet te zien maar dat werkt dus ook niet echt.”

“Nee, niet echt.”

“En jij? Lig jij ver achter met je studie?”

“Ach, het hele jaar is het al wat moeilijker gegaan dan anders maar eigenlijk valt het wel mee, denk ik. Ik kan alles nog wel afronden heb ik het idee.”

“Peter niet dan?”

Ja, dat was een goede vraag maar een echt duidelijk antwoord wist ik niet te geven en ik beloofde Ap dat ik hem ernaar zou vragen.

Toen ik Peter er de volgende dag naar vroeg, scheen hij al zijn zorgen vergeten te zijn en lagen we een hele middag samen in bed. Ik was stomverbaasd en toen ik hem ernaar vroeg zei hij dat alles goed zou komen. Niets veranderlijker dan een mens!

Ap bleek mij nog steeds te kunnen verrassen en zeker toen hij voorstelde dat wij begin juni met z’n tweeën een weekendje weg zouden gaan. Een prima idee vond ik. Peter zou zo een weekend de tijd hebben om flink te studeren zonder dat ik hem uit zijn concentratie zou halen en wij zouden dikke lol hebben. Het enige wat ik vervelend vond was dat Ap erop stond alles te betalen.

“Geen denken aan!” sputterde ik tegen.

“Ik heb alles al geregeld en betaald en dus kun je niet eens meer bijdragen aan de kosten.”

“Maar ik kan toch zeker wel voor mezelf betalen?”

“Zeker wel, maar laat mij nou ook eens iets voor jou doen. Je hebt mij in huis genomen tegen een idioot lage vergoeding. Je hebt mijn hele kamer ingericht … “

“Met een bijbedoeling … “

“Die je compleet uit je duim gezogen hebt want je wilt me heus niet kwijt! En daarom doe ik nu eens iets voor jou. En bovendien heb je me, ondanks mijn slechte humeur in die moeilijke tijd voor mij, steeds uitstekend verzorgd en dat is wel een bedankje waard.”

“Maar dat deed ik omdat je mijn vriend bent, Ap!”

“Weet ik, maar vrienden mogen elkaar ook wel eens bedanken.”

Ik had dus gewoon niets meer in te brengen en zo gingen wij begin juni met trein en bus naar een pensionnetje in de duinen aan de Noordzeekust. Jammer genoeg was het niet al te mooi weer maar we lieten ons niet kennen en ondanks de dreigende bewolking en flinke wind maakten we meteen na aankomst op vrijdagmiddag een lange strandwandeling. Hollandse luchten op z'n best, laat ik maar zeggen. We genoten van het avondeten dat onze gastvrouw gemaakt had en gingen ’s avonds nog de lokale uitgaansgelegenheden langs voor wat vertier. Ver na middernacht waren we terug op onze kamer met het tweepersoonsbed. Ap had erop gerekend dat hij een kamer met twee eenpersoonsbedden zou krijgen en toen onze gastvrouw ons bij aankomst vol trots de kamer had laten zien was hij verschoten van kleur wat mij een lachstuip had bezorgd. ‘Iets niet goed?’ had ze gevraagd. Ap was sprakeloos geweest en ik had haar gezegd dat alles prima was. Toen ze weg was had Ap zijn bezwaren geuit. Dit had hij niet zo gepland en of ik het niet vervelend vond om met hem in één bed te moeten liggen. Hij had me zelf nog voorgesteld om andere kamers te nemen maar daarvan had ik niets willen weten. Ik douchte me het eerst en in een blauwe short kwam ik uit de badkamer.

”Jouw beurt, Ap. De douche is vrij.”

Ap douchte zich snel en binnen tien minuten was hij met een handdoek om zijn middel geslagen terug in de kamer. Hij droogde zijn haren met een andere handdoek en ik bekeek hem met grote aandacht. Echter niet onopgemerkt zo bleek toen ik hoorde: “Zeg, bevalt het je een beetje?”

“Ja, eigenlijk best wel. Weet je eigenlijk wel dat je precies past in het plaatje dat jij onlangs schetste als de perfecte man voor mij?”

“Oh ja?”

“Ja. Knap, blond, lang, lekker behaarde armen, benen en borst,” bracht ik hem zijn eigen woorden in herinnering.

Ap begon te blozen. Hij bracht de handdoek waarmee hij zijn haren had gedroogd terug naar de badkamer en toen hij naast het bed stond, vroeg hij me of ik het erg vond als hij bloot naast me zou liggen. “Zo slaap ik namelijk altijd,” verklaarde hij.

Ik begon te gniffelen. “Nee hoor, lekker ding. Het maakt mij niet uit.”

Ap werd zo mogelijk nog roder dan hij al was. Een tijdje lagen we stil naast elkaar totdat hij de stilte verbrak. “Jordan, je bent homo maar … raak je ook opgewonden van mij?” vroeg hij op een toon die ik als plagerig bestempelde.

“Ap, je weet dat ik hartstikke val op jongens,” grapte ik. “En echt, alles wat een pik heeft daar raak ik opgewonden van. En zeker als ze er zo perfect uitzien als jij.” Daarna barstte ik in lachen uit vanwege de merkwaardige uitdrukking op zijn gezicht. Ap gaf me een por in mijn zij en knipte het licht uit. Spoedig was ik in dromenland.

Echter, Ap sliep behoorlijk beroerd en vandaar ik dus ook. Hij woelde en draaide en regelmatig moest hij naar de badkamer. De volgende ochtend was ik het eerste wakker en schrok van zijn bleke gezicht dat onder het dekbed uitstak. Wow, wat kan iemand er beroerd uitzien! Toen hij wakker werd, zag ik zijn waterige oogjes en met een nasale stem gaf hij me te kennen dat hij verkouden was en zich absoluut niet lekker voelde. Ik kleedde me aan en haalde van beneden het ontbijt op voor ons beiden. Ik at er goed van maar Ap kreeg bijna niets naar binnen. Hij probeerde wat te slapen maar dat lukte niet echt goed, zo bemerkte ik. Telkens schrok hij wakker. Ik legde mijn hand op zijn voorhoofd en voelde dat hij koorts had. Dit ging niet goed!

Toen ik Ap na de middag voorstelde dat we naar huis zouden gaan, wilde hij daar niets van weten.

“Het is net zo gezellig met z’n tweeën.”

“Ja, gezellig hoor. Jij ziek en ik toekijken hoe ziek jij bent.” Nee, dat was niet echt mijn voorstelling van een gezellig weekendje. In de middag werd het alleen maar beroerder met hem. Hij begon over te geven en al snel liet ik onze gastvrouw een taxi bellen die ons terug naar huis zou rijden. Ze vond het heel vervelend voor ons en heel vriendelijk betaalde ze ons, ondanks dat ik zei dat het niet nodig was, een gedeelte van hetgeen Ap betaald had terug. Dik ingepakt zette ik Ap in de taxi en lieten we ons terugrijden. Zo kwamen we net iets na zes uur thuis. Ik bedankte de chauffeur, nadat hij mij geholpen had Ap binnen te krijgen, met een royale fooi en sloot de voordeur achter hem. Ap rilde over zijn hele lijf. Toch kleedde ik hem uit en stopte ik hem onder zijn dekbed. Hier was hij op zijn plaats. Thuis is de beste plek om ziek te zijn en niet ergens op een kamertje. Ik zette voldoende drinken naast hem neer en bleef een poosje naast hem zitten. Toen hij zijn ogen een uurtje later opsloeg was het eerste dat hij deed me bedanken. Echt, de bedankjes vlogen bij ons steeds over en weer, zo leek het wel.

“Hé, Jordan. Waarom ga je niet naar Peter toe. Hij zal het vast niet erg vinden dat je hem stoort. Heeft hij even wat afleiding,” merkte Ap op een gegeven moment met een krakerige stem op.

Een goed idee van Ap vond ik, maar eigenlijk wilde ik hem niet alleen laten. Hij bleef echter aandringen en daarom stemde ik uiteindelijk in met de woorden: “Oké, dan ga ik eventjes bij hem langs maar om uiterlijk negen uur ben ik terug!” Nadat ik me ervan overtuigd had dat hij zich zelf zou kunnen redden, stak ik de straat over naar Peters woning. Net toen ik op de bel wilde drukken ging de deur open en kwam dr. Jansen naar buiten gezet.

“Hé, wilde jij net naar binnen? Dan laat ik de deur maar beter voor je open. Tot ziens!” En met deze woorden liep hij de straat in.

Ik stapte naar binnen en sloot de deur achter me. Terwijl ik de gang inliep hoorde ik opeens Peters stem.

“Zeg, heb je na deze lekkere uurtjes nou nog niet genoeg van me?” De deur van zijn slaapkamer stond wagenwijd open en Peter lag in zijn geboortekostuum op het bed. Toen hij mij zag staan, sloeg hij zijn handen voor het gezicht. “Oh, verdomme,” vloekte hij, “jij bent het!”

Ik had op het punt gestaan om hard weg te rennen maar bedacht me. Pakte de stoel die naast zijn bed stond, zette deze een flink eind van het bed neer en ging zitten. “Ja. Ik ben het. Ik dacht laat ik mijn vriend Peter eens opzoeken. Maar nu ik je zo zie en hoor praten, wou ik eigenlijk veel liever dat ik nooit gekomen was. Maar voordat ik weer allerlei ellende achteraf krijg, blijf ik zitten zodat je het me uit kunt leggen. Tenminste een poging doen daartoe want ik weet niet of ik het wel zal kunnen begrijpen.”

Peter ging op de rand van het bed zitten en steunde zijn gezicht in zijn handen. “Ik weet niet waar ik moet beginnen … “

“Ik wel." Ineens was de redelijke Jordan, duidelijk een rol die ik gespeeld had, verdwenen en met duidelijke stemverheffing vroeg ik hem: "WAAROM PETER???”

“Ik ken Jansen al heel lang en weet van zijn biseksualiteit. En toen ik in de problemen kwam met mijn studie heb ik hem gevraagd of er niet iets te regelen viel en … “

Opnieuw borrelde de boosheid in me op en ik onderbrak hem. “Je hebt je dus aan hem verkocht?”

“Ja, zo zou je het kunnen stellen. Ik heb me aan hem verkocht om te kunnen slagen dit jaar.”

“En heeft het je een goed cijfer opgeleverd?” vroeg ik met een van cynisme doortrokken stem. Natuurlijk antwoordde hij niet. Ik wilde opstaan.

“Alsjeblieft, Jordan, blijf nog even. Geloof me, ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld als nu omdat ik jou dit heb aangedaan. Ik zie het verdriet op je gezicht en dat was niet mijn bedoeling. Ik heb je nooit verdriet willen doen maar zag gewoon geen andere oplossing. Ik kon het allemaal niet meer ophalen en wilde niet met een grote achterstand het tweede jaar in. Maar nu vraag ik me af hoe ik in godsnaam op het idee ben gekomen! Hoe ik zover gezonken kan zijn dat ik mijn lichaam heb … Ik had gehoopt dat je er nooit achter zou komen. Goddomme, ik heb iets gigantisch moois naar de klote geholpen!“

“Ja, dat heb je. En ik ben blij dat ik dit ontdekt heb, Peter. Ik houd van je maar wil niet houden van iemand die me bedriegt. Heb je trouwens al eerder met hem het bed gedeeld?" Zijn zwijgen was antwoord genoeg. Daarom was hij na die neerslachtige bui van eerder dus de volgende dag ineens zo opgewekt geweest. Hij had zijn plan in werking gezet. Er was één ding dat ik nog van hem wilde weten. "En … als ik het niet ontdekt had? Had jij met die leugen, die jij houden van noemt, kunnen leven?”

“Het spijt me, Jordan, … Geloof me …ik houd van je, “ hij begon te huilen.

“Ik ben er niet de figuur naar om te doen alsof er niets is gebeurd. Dat kan en wil ik niet.” Ik stond op en liep zijn kamer uit en door de gang naar de voordeur. Ik opende de deur, stapte naar buiten en liet de deur achter me dichtvallen. Lange tijd bleef ik tegen de muur geleund staan niet wetende wat te moeten doen. Uiteindelijk vermande ik mezelf en begon te lopen. Te lopen zonder doel. Zomaar om weg te komen van de plaats waar ik zoveel moois had beleefd. Weg van de plaats waar de jongen was die ik lief had. Weg van de jongen die ik aanbad. Zomaar weg!

Uren achtereen liep ik en uiteindelijk begon ik de omgeving te herkennen. Het was de plaats waar ik als kind zo vaak had gespeeld. De diepe kuil vlak naast de spoorwegovergang in de buurt van mijn ouderlijk huis. Het was donker geworden maar de lucht was helder en bezaaid met sterretjes. Ik liep voorzichtig de glooiing af en ging op de bodem van de kuil in het gras zitten. Ik sloeg mijn armen om mijn knieën heen en liet mijn kin op mijn knieën rusten. Wat moest ik doen. Wat moest ik in vredesnaam doen. Voor de tweede keer had ik iemand gevonden waar ik vreselijk veel van hield en voor de tweede keer had die geliefde mij bedrogen. Niets scheen mij in dit leven bespaard te blijven. Het was één grote misère die zich aan mij voltrok. Het werd later en kouder en ik zag hoe de laatste passagierstrein langskwam. Ik kende de tijden nog uit het hoofd. Nog drie kwartier en dan zou de eerste goederentrein richting Duitsland langskomen. Ja, dat zou wellicht de oplossing zijn. Inderdaad de oplossing om aan alle ellende een einde te maken.

Het wachten duurde lang en al ruim voordat de trein er aankwam, stond ik voor de overgang. Heel in de verte zag ik de drie gele lichten aankomen. Ik was er klaar voor. Ik stelde me zo op dat ik ongehinderd het spoor zou kunnen bereiken. En toen ineens die stem.

“Doe het alsjeblieft niet, Jordan!” Ik draaide mijn hoofd om en zag mijn vader staan.

“Geef me één goede reden waarom niet!” riep ik hem toe.

“Er zijn mensen die van je houden, jongen!”

“Ja, en één voor één laten ze me stikken! Mijn moeder hield van me en ging dood! Jij hield van me en zette me op straat! Chris hield van me terwijl hij er nog een ander op na hield! Peter hield van me en besodemietert me voor een goed cijfer!” Zijn ogen staarden in het duister recht in de mijne.

“Doe het niet, jongen.”

De bellen begonnen te rinkelen en de lichten te knipperen.

“Liefde is zo leeg. Het stelt helemaal niets voor!”

De slagbomen gingen naar beneden.

“Doe het alsjeblieft niet, Jordan. Er is nog zoveel dat ik uit te leggen heb. Ik houd van je!”

De drie lichten kwamen steeds dichterbij.

“Het leven is zo zinloos zonder echte liefde!”

De aansnellende trein was ontzettend dichtbij.

Ik keek recht vooruit en zette een stap …

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 6

… Een stap in achterwaartse richting. Weg van de trein die op datzelfde moment met grote snelheid aan mij voorbijraasde. Langzaam draaide ik me om en keek naar mijn vader. “Als je dan werkelijk zoveel van me houdt,” zei ik met een van verdriet gebroken stem, “houd me dan vast.” Voor ik wist wat er gebeurde was hij bij me en sloeg hij zijn armen om me heen. Hij drukte me zo stevig tegen zich aan dat ik haast dreigde te stikken. Ik voelde zijn tranen op mijn wangen en kon toen zelf ook niet anders dan huilen. Nog nooit had ik me zo hopeloos gevoeld. Nog nooit eerder was het bij me opgekomen om een einde aan het leven te maken. Maar nu had ik me totaal verlaten gevoeld en … was het er gelukkig niet van gekomen.

“Laten we naar huis gaan,” mompelde mijn vader tegen de achterkant van mijn hoofd. Hij reikte mij zijn hand en hand in hand liepen we naar huis. Af en toe kon je ons snikken nog horen. Het was maar een klein eindje en binnengekomen vroeg hij me of ik wat wilde drinken.

Ik koos voor thee. Ik liep door naar de woonkamer terwijl hij de keuken inging. Ik keek de kamer rond en zag dat hij niet veel wijzigingen had aangebracht in de verstreken jaren. Tien minuten later zaten we tegenover elkaar. Het houtvuur knapperde lustig en het was lekker warm. Sinds de vraag wat ik wilde drinken was het stil gebleven tussen ons. Geen van beiden wilden we waarschijnlijk iets zeggen. Toen mijn thee en zijn koffie op waren, begon hij echter aarzelend te praten.

“Zeg euh, wil je … wil je nu nog praten of … doen we dat liever morgen?”

Zou uitstel tot afstel leiden? Nee, dat idee had ik niet. “Morgen lijkt me beter,” antwoordde ik. Ik stond op. “Dan ga ik nu maar naar huis … morgen kom ik terug, is dat goed?”

“Ik had graag dat je hier bleef slapen, Jordan.”

Misschien ook wel het beste want ik was aan het eind van mijn Latijn. “Oké, dat is goed maar dan moet ik wel even naar huis bellen.”

“Ap, weet al dat je hier bent. Ik heb hem net in de keuken gebeld. Hij was erg opgelucht.”

Verbaasd keek ik mijn vader aan.

“Morgen leg ik je alles uit. Ga nu maar slapen eerst.” Hij ging me voor de trap op naar boven. “Hier is je kamer,” wees hij me en toen hij de deur voor me opende keek ik compleet verrast naar binnen. Ik had verwacht een lege kamer aan te treffen met hooguit een logeerbed maar wat ik zag was een compleet ingerichte kamer met een tweepersoonsbed. Hij moet mijn verbazing gezien hebben want meteen sprak hij: “De aanblik van die lege kamer heb ik nooit kunnen verdragen. Een paar weken nadat jij weg was heb ik hem weer ingericht zodat je altijd weer kon terugkomen.”

Ik glimlachte naar hem. “Maar dat tweepersoonsbed … ?”

“Ja, als teken dat ook een eventuele vriend van je welkom zou zijn.”

Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte me tegen hem aan. “Ik houd van je, pap!”

“Ik ook van jou, Jordan!” We knuffelden elkaar zoals mensen doen die elkaar heel lang niet gezien hebben. “Maar nu kunnen we beter gaan slapen, denk ik. Als je nog wilt douchen, je weet waar de badkamer is. Goedenacht, Jordan. Ik hoop dat je lekker zult slapen.”

“Jij ook, pap.” Hij liep van me weg en ik stapte mijn kamer binnen. Het was vreemd om na zoveel jaren weer terug te zijn op de plek waar je voordien je hele leven had doorgebracht. Dit was de babykamer geweest waar mijn ledikantje had gestaan en die kamer was met me meegegroeid en nu ingericht op bijna precies dezelfde manier zoals ik hem had op het moment dat ik op die ene dag het huis had verlaten. Zelfs de kast was gevuld met kleren in mijn maat en voorkeur. Shirts met ruitjes, witte T-shirts, shorts en onderbroeken, witte sokken en blauwe jeans. De tranen vulden opnieuw mijn ogen. Ik snoot mijn neus en stapte geheel ontkleed in bed. Geen douche meer nu. Ik was te moe ik wilde slapen!

Het werd een onrustige nacht. Een nacht met een continue droom. Een droom die mij voor het eerst bracht op momenten die ik me voordien in het geheel niet had kunnen herinneren. De blokkade leek opgelost te zijn. Ik zag mijn vader van voor het moment van zijn verandering. Een blije, vrolijke man die altijd voor iets bijzonders in was. Die gekke dingen met mij en mijn moeder deed en zich nooit ergens voor leek te schamen. Een man die er altijd voor ons was. Na uren van dromen en slapen werd ik weer wakker. Ik keek op de klok naast mijn bed en zag dat het al twee uur ’s middags geweest was. Ik rekte me uit, stapte uit bed en liep, zoals ik altijd gedaan had - bloot -, naar de badkamer toe. Het water voelde heerlijk aan maar bracht ook weer de vragen in me naar boven. Ik had dan wel heerlijk gedroomd van die fijne vader van me maar waarom en wanneer was hij dan zo veranderd? Met koud water spoelde ik de muizennissen uit mijn hoofd. Ik wilde me daar nu niet druk over maken. We hadden afgesproken dat we met elkaar zouden praten dus … Bewust koos ik op mijn slaapkamer uit de kast kleren die hij voor mij gekocht had. Ik koos een korte spijkerbroek en een shirt met rode ruitjes uit. Hij was al die jaren dus wel degelijk in mij geïnteresseerd geweest. Anders had hij nooit mijn voorkeur en maat kunnen weten. Op kousenvoeten hobbelde ik de trap af naar beneden.

“Koffie, thee, ontbijt?” hoorde ik hem vanuit de keuken roepen. Ik ging naar binnen.

“Goedemiddag, pap.”

“Hetzelfde, Jordan. Laten we er een prachtige dag van maken.”

Ik koos opnieuw voor thee en nam er wat boterhammen bij en toen ik bijna uitgegeten was, moest ik ineens aan Ap denken. “Shit,” riep ik uit, “ik moet meteen naar huis. Ap ligt ziek thuis en … “

“Rustig nou maar,” viel hij me in de rede. “Met Ap gaat het alweer stukken beter en … “

“Hè, hoe … “

“Vanmorgen ben ik bij hem geweest en heb ik ervoor gezorgd dat het hem aan niets ontbreekt. De koorts is al weer flink gedaald. Hij had nog maar 38.2.”

Met de mond vol tanden en brood keek ik hem aan. Was dat mijn vader? De vader van voor de verandering? De vader van nu? “Dank je, pap. Ik was hem door alles echt compleet vergeten.”

“Geeft niets, jongen. Daar heb je een vader voor. Iemand die oppakt wat jij misschien vergeten bent.” Hij lachte naar me.

Nadat ik klaar was met eten, verhuisden we naar de woonkamer. De terrasdeuren stonden open en ik zag de tuin, het domein van mijn moeder, er keurig bij liggen. Ik stapte naar buiten toe en liep langs de prachtige borders waar de bloemen kleurrijk bloeiden

“Vind je het mooi?”

“Ja, pap. Het is weer precies zoals het vroeger was toen mam er nog was.”

“Ja, jammer dat ik er niet eerder wat aan gedaan heb. Misschien had het heel veel ellende kunnen voorkomen.”

We gingen terug naar binnen waar hij ging zitten in zijn stoel terwijl ik, toch wel een beetje onwennig eigenlijk, op de bank plaatsnam. Gisteren was alles nog zo anders geweest. Had ik nog met het idee gespeeld om … Nee, daar nu niet meer aan denken. Ik moest denken aan de toekomst. Aan de toekomst die ik waarschijnlijk met mijn vader zou kunnen delen als … Nee, ook dat moest ik niet doen: ik moest geen voorwaarden gaan stellen. Onvoorwaardelijk moest ik hem zijn verhaal laten vertellen.

“Als je het goed vindt, wil ik graag beginnen te vertellen.”

“Prima. Ik zal proberen goed te luisteren.” En dat nam ik me ook oprecht voor. Niet meteen vragen stellen en niet meteen alles wat hij zei in mijn hoofd van commentaar voorzien maar alleen maar aandachtig luisteren.

“Ik begin bij gisteravond want dan weet je in elk geval hoe het kwam dat ik daar ineens bij die spoorwegovergang was.”

Ik knikte.

“Het was tegen middernacht toen plotseling de telefoon begon te rinkelen. Ik nam op en hoorde een voor mij onbekende stem die zich meteen vreselijk begon te verontschuldigen voor het feit dat hij zo laat belde en überhaupt dat hij me lastig viel. Het was Ap. Hij kwam moeizaam uit zijn woorden maar ik begreep dat hij dodelijk ongerust was door jouw afwezigheid. Toen jij na negenen niet thuis was gekomen, dat had je hem beloofd, had hij Peter gebeld. Van hem had hij begrepen dat alles in de soep was gelopen. Peter is toen de buurt ingegaan om je te zoeken maar na anderhalf uur kwam hij terug met de boodschap dat hij je nergens kon vinden. Toen is Ap begonnen je vrienden en vriendinnen te bellen maar ook deze wisten niet waar je was en uiteindelijk heeft hij mijn telefoonnummer opgezocht en belde hij mij.”

Gut, ik kon me zelf wel voor de kop slaan. Ik had het hem de vorige keer, toen het uit was gegaan met Chris, zo beloofd om het nooit weer te doen en nu had ik zonder nadenken precies hetzelfde weer gedaan!

“Ik wist meteen waar je zou zijn. De plek waar je altijd heenging als je ruzie met mij of je moeder had.”

Dat hij dat nog geweten had?

“Ik rende keihard omdat ik bang was dat ik te laat zou komen en toen ik je zo bij die overweg zag staan, wist ik dat ik gelukkig nog op tijd gekomen was.” Eventjes stopte hij. “Nou, het verdere verhaal ken je. Toen we thuis waren en ik de thee voor je zette, heb ik natuurlijk meteen Ap gebeld om hem gerust te stellen.”

“Dank je, pap.”

Hij glimlachte naar me en vroeg of ik nog wat wilde drinken. Nadat hij voor ons beiden een pilsje had gehaald en weer in zijn stoel zat, ging hij verder. “Het wordt een lang verhaal omdat het begin heel ver terug ligt. Ik hoop niet dat je rode oortjes zult gaan krijgen want ik wil het verhaal vertelen helemaal precies zoals het gebeurd is. Nog nooit heb ik daarvoor de kans gekregen. Het werd doodgezwegen en later heb ik dat ook al die jaren gedaan."

Mijn zwijgen spoorde hem aan om verder te gaan.

"Ik was zestien en woonde bij mijn ouders. Ik was enig kind. Mijn ouders waren behoorlijk rijk en we woonden buiten het dorp tegen de bosrand aan. Je opa en oma werkten allebei voor hun geld iets waar in die dagen heel vreemd tegen aan gekeken werd. Maar … ze waren rijk, aanzienlijk en de zogenaamde ‘nieuwe adel’ van de omgeving. Het grote nadeel voor mij was dat ik heel vaak, bijna altijd, alleen was. Natuurlijk was ik overdag op school maar daar had ik bijna geen vriendjes. Iedereen keek tegen me op als het zoontje van … en na schooltijd was ik dus meestal alleen thuis. Mijn ouders moedigden vriendschappen met de kinderen die ik van school kende ook niet echt aan. Trouwens… ze moedigden nooit iets aan dat ik ondernam. ’s Ochtends was er altijd een werkster in huis en om zes uur kwam er altijd een mevrouw langs die het eten bereidde. Verder was er een soort van klusjesman die de tuin onderhield, het buitenzwembad verzorgde en allerlei andere dingen deed. Hij was een jaar of twintig, had niet veel opleiding genoten, was beter gezegd misschien een beetje ‘simpel’ en mijn vader was bereid geweest om hem op voorspraak van de burgemeester, zo ging dat in die dagen, dit baantje te geven. Enfin, ik was zestien en vond het fijn om bij Erik in de buurt te zijn. Hij was groot, goed gespierd, altijd mooi bruin en hij gaf me gewoon een goed gevoel. In de loop van de jaren had ik ontdekt dat ik op jongens viel.” Eventjes stokte zijn verhaal en keek hij mij recht in de ogen. “Dat had je zeker niet verwacht van je vader, hè.”

“Nee, dat had ik me nooit kunnen voorstellen,” antwoordde ik volledig eerlijk.

“In de zomervakantie van dat jaar moesten mijn ouders ook een paar weken de hele dagen werken en toen mijn vader het hem vroeg, was Erik bereid om overdag bij ons thuis te zijn zodat hij een beetje op mij zou kunnen letten. Ik vond het prachtig en trok de hele dag met hem op. Ik hielp hem waar ik kon alleen maar om bij hem in de buurt te zijn. Het was een prachtige zomer en voor zover ik weet, liepen we elke dag in korte broek rond. Vaak met ontbloot bovenlijf en zo kreeg ik heel veel moois van die prachtige jongen te zien. Meer dan goed voor me was want ’s avonds als ik in bed lag, haalde ik allerlei idiote dingen in mijn hoofd. Ik fantaseerde dat ik met hem vrijde, dat hij me pijpte, dat ik zijn geweldige knots in mijn mond naar binnen zoog en uiteindelijk dat hij me vreselijk hard neukte. De nachtelijke fantasieën waren op een gegeven moment niet meer voldoende voor me. Bewust bleef ik op een ochtend lang in bed liggen. Ik hoorde hoe Erik de tuin in kwam fietsen, hoe hij zijn fiets tegen de muur zette en hoe hij de deur van ons huis opende. Daarna hoorde ik zijn voetstappen door de kamers beneden gaan en toen … hoorde ik zijn voetstappen op de trap. Mijn hart bonkte als een gek en wanhopig hield ik mij slapende. Ik hoorde zijn kloppen maar reageerde niet. Voorzichtig zag ik de klink naar beneden gaan en sloot ik mijn ogen. De voetstappen naderden het bed en hij sprak me aan: ‘Hé, luiwammes! Opstaan! Het is allang licht weet je!’ Voorzichtig opende ik mijn ogen en keek naar hem op. Daar stond hij zoals ik hem zo mooi vond: korte broek, ontbloot bovenlijf en een glimlach op zijn bruine gezicht. Ik sloeg het laken terug en vroeg hem of hij geen zin had om bij me te komen liggen. Hij keek verschrikt naar mijn naakte lijf en schudde zijn hoofd. ‘Niet doen. Dat is niet goed. Het mag niet!’ luidde zijn reactie en hij maakte rechtsomkeert. Ik smeekte hem te blijven en in de deuropening draaide hij zich om. ‘Trek je kleren aan,’ sprak hij. ‘Nee,’ zei ik en bloot liep ik op hem toe. ‘Ik wil met je vrijen, Erik!’ Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon hem overal te strelen. Vooral over zijn korte broek waarin ik al snel de groei van zijn lid waar kon nemen. Hij bleef zeggen dat ik het niet moest doen, dat het niet goed was maar ik ging verder. ‘De Baas vind het vast niet goed,’ zei hij. ‘Wie is De Baas?’ wilde ik weten. Hij bedoelde mijn vader. ‘Als mijn vader er niet is,’ sprak ik hem streng toe, ‘dan ben ik De Baas en dan doe je wat ik zeg! Begrepen!’ Waarschijnlijk schrok hij van de barse toon waarop ik gesproken had want hij begon te trillen en ik zag zijn lip trillen. ‘Niet huilen,’ zei ik zachtjes. ‘Ik wil plezier met je maken, je liefhebben, Erik. Ik houd van je!’ Ik trok hem mee naar het bed. Daar knoopte ik zijn schoenen los en trok ze uit. Ook zijn sokken en daarna maakte ik de knoop van zijn broek los en trok ik de rits naar beneden. Hij stond voor me in zijn grote, witte onderbroek waarin de vorm van zijn harde zich duidelijk liet zien. Ik legde mijn hand erop en streelde hem. ‘Niet doen!’ zei hij. ‘Ik ben De Baas, Erik, en je doet wat ik zeg!’ ‘Oké, ik zal alles doen wat je zegt.’ Ik trok zijn onderbroek naar beneden en voor het eerst aanschouwde ik de piemel van een andere jongen van zo dichtbij. Het was een geweldig goed gevoel en de opwinding sloeg me zowat omver. Ik was verrukt bij het zien van zijn levensechte en zo verschrikkelijk grote pik. Mijn rechterhand beefde vreselijk toen ik hem beetpakte en langzaam de voorhuid naar achteren schoof. Het ding voelde keihard aan en toen ik hem langzaam begon te trekken vroeg ik Erik of hij het lekker vond. De jongen kreunde zachtjes en ik zag hoe hij op zijn onderlip beet. Ik begon harder te trekken maar liet hem niet zover komen dat hij zou gaan spuiten. Natuurlijk wilde ik hem dat plezier wel doen maar ik wilde er zelf ook wat voor terug hebben. Ik ging languit op het bed liggen en zei hem naast me te komen liggen. Toen hij weifelde gebood ik het hem: ‘De Baas zegt dat je naast hem moet komen liggen!’ Ik voelde me eigenlijk best wel rot om zo misbruik van hem te maken maar ik kon gewoon niet anders. Nu ik zo ver gegaan was, wilde ik hem ook volledig. En ik hoopte dat het heel snel niet meer nodig zou zijn om hem zo te commanderen. Hij kwam naast me liggen en speels liet ik mijn handen over zijn mannenlijf heen gaan. Hij beet zich nog steeds op zijn onderlip en was niet echt ontspannen. Zeker niet toen ik met mijn vingers zijn pik beroerde. Maar, en dat beschouwde ik als een goed teken, ik hoorde hem ook diep zuchten. ‘Heb je wel eens seks gehad?’ vroeg ik hem. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ook niet met een meisje?’ ‘Moeder wil dat niet hebben. Vrouwen zijn slecht,’ zei hij. ‘Dan kun je maar beter seks met mij hebben, nietwaar?’ Hij begreep de grap niet en keek me beteuterd aan. ‘We gaan lekker met elkaar spelen, Erik, en ik wil dat je geniet. Ik kietelde hem in zijn zij en meteen was de spanning gebroken. Hij probeerde me beet te pakken maar telkens glipte ik uit zijn grote handen. Toen hij me eindelijk te pakken had, hield hij me dicht tegen zich aangetrokken. Het enige dat ik nog kon bewegen was mijn hoofd. Ik duwde mijn lippen tegen de zijne en kuste hem. Opnieuw grote schrik bij hem. Hij liet me los en toen ik mijn mond weer dicht bij de zijne bracht, draaide hij zijn hoofd weg. Ik kuste zijn oor, beet zachtjes op zijn oorlelletje en speelde met mijn tong in zijn oor. Opnieuw gegiebel en geschater van hem. Gelukkig! Kleine kusjes op zijn mooie lichaam gevend, zakte ik naar beneden. Over zijn borst en buik naar zijn nog steeds grote penis. Ik gaf een kus op de eikel en liet mijn tong via de stang naar zijn donker behaarde ballen glijden. Toen weer terug naar boven alwaar ik het topje tussen mijn lippen liet verdwijnen. Ik keek naar hem op en zag dat hij zijn ogen gesloten had. Het gekreun was echter overduidelijk te horen. Ik wist dat hij genoot. Al zuigend verdween de paal steeds verder in mijn mond. Het ding begon te vibreren in mijn mond en de balzak verstrakte en ik wist dat hij zou gaan spuiten. Hij probeerde mijn hoofd weg te duwen maar ik klemde me stevig aan hem vast en zoog hem zo diep mogelijk naar binnen. Toen vulde zijn zaad met een groot aantal ontladingen mijn mond. Ik kon lang niet alles inslikken en grote slierten liepen bij mijn mondhoeken naar buiten. Wow, voor de eerste keer in mijn leven had ik een man gepijpt, had ik seks gehad met een man. Ik likte mijn lippen schoon en vroeg Erik of hij het lekker had gevonden. Hij keek me beteuterd aan en bleef eerst lang zwijgen. Toen ik hem bleef aankijken zei hij: ‘Ja. Seks is goed. Seks met jou is goed.’ Van vreugde had ik wel willen dansen zo blij was ik dat hij het goed vond. Dat hij het fijn gevonden had om bij mij klaar te mogen komen want dat is toch wel heel intiem. ‘Wil je mijn lul ook zuigen,’ vroeg ik. Ik hoefde hem niet meer te commanderen, hoefde geen misbruik meer te maken van de overwicht die ik op hem had. Zijn tong gleed over mijn borst en buik, net als ik bij hem had gedaan. En toen hij mijn geslacht naar binnen zoog, was ik allang van de wereld. Ik zag sterretjes en verkeerde in de zevende hemel. Elektrische golven ontsproten aan mijn onderbuik en explodeerden in duizenden lichtjes door mijn hele lijf om uiteindelijk te ontvlammen in die allerheerlijkste zaadlozing van mijn leven tot dan toe.

De hele ochtend bleven we op mijn kamer. Eventjes gingen we daarna naar beneden om wat te eten maar toen weer snel terug naar bed. Pas tegen drieën lieten we elkaar los om nog wat werk te gaan doen in de tuin. Ik vond het vreselijk jammer toen hij tegen vijven naar huis moest en stond op het punt om te gaan janken. ‘Niet huilen,’ zei Erik, ‘morgen ben ik weer bij jou.’ En een grote hand streelde me over mijn wangen. ‘Oké,’ fluisterde ik. ‘Niet vergeten hoor!’ Erik vergat me niet. De volgende ochtend was hij er vroeger dan normaal en opnieuw verwenden we elkaar op een verrekt goede manier. De ene zaadlozing volgde op de andere en daarnaast lagen we ook tijden gewoon heel dicht bij elkaar, streelden we elkaar en zoenden we met elkaar. De eerste tongzoen vonden we beiden wat vreemd maar toen we ons lieten gaan, ontdekten we de passie die ervan uit ging. Het waren heerlijke dagen zo met z’n tweeën. We waren blij dat het af en toe gewoon flink regende want dan konden we het werk in de tuin tenminste rustig laten liggen: niemand verwachtte van ons dat we ons nat zouden laten regenen. Het was heel goed met Erik samen maar een ding hadden we nog niet uitgeprobeerd omdat ik er zelf een beetje bang voor was. Als ik naar zijn vreselijk grote pik keek, vroeg ik me telkens af of hij ooit wel in mijn gaatje zou passen. Het verlangen om geneukt te worden, ebde echter niet weg maar des te meer ik met hem samen was des te groter werd het verlangen. Toen we na een samen genoten middagmaaltijd terug waren op mijn kamer en een beetje wat gestreeld en gezoend hadden, vroeg ik of hij wilde proberen mij te neuken. ‘Neuken kun je alleen maar met meisjes!’ stelde Erik. ‘Nee, suffie, je kunt het ook met jongens doen'. In die tijd waren er echter nog geen pornoblaadjes, in elk geval geen die ik had, dus kon ik het hem niet laten zien. Omstandig legde ik hem uit dat je een jongen in zijn kont kon nemen. Aan de vreemde uitdrukking op zijn gezicht zag ik dat hij dat geen lekker idee vond. Ik hield nu te veel van hem om hem te dwingen en vroeg hem erover na te denken. Wel liet ik hem merken dat ik het heel graag wilde proberen. Toen hij de volgende ochtend bij mij terugwas, liet hij er geen gras over groeien. Hij was heel fel in zijn liefkozingen en al vrijwel meteen keihard. ‘Ik wil je neuken,’ riep hij ineens uit. Wow, dat was toch hetgeen ik zo graag gewild had? Nu werd ik echter een beetje bang van zijn gedrevenheid en vooral van de grootte van zijn lid die tegen mijn onderbuik porde. ‘Oké, als jij dat wilt dan mag je me neuken,’ zei ik hem. ‘Maar alsjeblieft, doe het wel voorzichtig.’ Hij was heel lief. Ik legde mijn benen tegen zijn schouders en zo kwam zijn eikel recht tegenover mijn gaatje te staan. Het ging van geen kant. ‘Zie je wel dat het niet kan,’ verzuchtte Erik. ‘En ik wil zo vreselijk graag jou neuken,’ volgde er teleurgesteld op. ‘Wacht,’ zei ik. Ik stapte van bed af, holde naar de badkamer en kwam terug met een blik Nivea crème. Ik ging weer liggen en smeerde een flinke klodder in mijn spleet. Op mijn aangeven smeerde Erik zijn pik ook goed in. Voorzichtig drukte ik toen eerst een van mijn vingers naar binnen. Het voelde strak maar goed. Daarna een vinger erbij. ‘Kom, nu jouw vingers,’ zei ik hem. Hij deed wat ik hem vroeg en het voelde een stuk beter dan die smalle vingers van mij. Kreunend liet ik me achterover op het bed vallen. ‘Twee?’ vroeg Erik. Knikkend gaf ik hem toestemming. Het begon wat zeer te doen maar ik wilde gewoon weten hoe het zou zijn. ‘Proberen?’ ‘Jaaa.’ Hij drukte zijn eikel tegen mijn nu soepel gemaakte gaatje en warempel het ding ging naar binnen zij het onder een helse pijn voor mij. Ik had het gevoel alsof ik volledig opgerekt werd door die knots van een eikel. Toen hij eenmaal de sluitspier gepasseerd was, nam de spanning van achteren wat af. Rustig aan, hij hield echt rekening met mij, stootte hij zich verder in me. Het bleef pijn doen en wanhopig beet ik me tot bloedens op mijn onderlip. Hij ging helemaal in me op en strekte zijn lange, stoere, mannelijke lijf over me uit. ‘Gaat het goed?’ vroeg hij bezorgd. Ondanks de pijn knikte ik maar in zijn ogen las ik zijn bezorgdheid. ‘Neuk me, lieve Erik.’ Hij trok zich langzaam uit me terug om daarna met een korte heupbeweging weer naar binnen te komen. Zonder dat ik iets hoefde te zeggen ging hij door. Een soort van natuurlijke drift dreef hem. Langzaamaan verdween de pijn en maakte plaats voor een vreselijk geil en opwindend gevoel. Zo heet dat ik hem aanvuurde harder in en uit me te gaan. Erik was een perfecte minnaar en ondanks dat het de allereerste keer was dat hij iemand naaide, bleef zijn zaadlozing extreem lang uit. Ik genoot met volle teugen en vooral toen zijn ballen zich in mijn darmen leegden. Een heerlijk warm gevoel spoot door mijn lijf en ik was verrukt. Voorgoed verloren, dacht ik. Erik wilde daarna ook weten hoe het was om geneukt te worden maar mijn pikkie was lang niet zo groot als de zijne en bovendien kwam ik die eerste keer veel te snel klaar. Echter, oefening baart kunst en nadat ik het een aantal malen geprobeerd had, merkte ik aan zijn lichaamstaal dat het hem een vreselijk goed gevoel gaf. De dagen daarna probeerden we allerlei standjes uit. Het waren de dagen van mijn leven. Ik had iemand gevonden die om me gaf, die aandacht aan me schonk, die gewoon met me praatte.

Maar … zoals aan heel veel goede dingen kwam ook aan dit een eind. Die fatale donderdag kwam mijn vader vroeger dan normaal thuis en trof ons in een compromitterende houding aan bij het zwembad. Erik werd meteen weggestuurd en mijn vader dreigde hem met van alles en nog wat. Toen hij mij naar mijn kamer wilde sturen, had ik de moed om hem te weerspreken. Ook dat was bijzonder in die dagen want dat deed je niet. Ik bleef echter net zolang tegen hem praten tot ik mijn hele verhaal gedaan had. Niet Erik was schuldig aan hetgeen er gebeurd was, maar ik. En dat was de waarheid. Ik had Erik er toe overgehaald om seks met mij te hebben en niet andersom. Aan het gezicht van mijn vader kon ik zien dat hij mijn uitleg accepteerde en geloofde maar ook dat hij diep teleurgesteld in mij was en van me walgde. Ik weet dat hij later bij Erik is geweest en al zijn woorden heeft teruggenomen en hem zijn excuses heeft aangeboden. Hij heeft er zelfs voor gezorgd dat Erik een baantje in een van zijn bedrijven kreeg. Een compensatie voor mij was er echter niet. De nieuwe tuinman was vreselijk oud en absoluut niet aantrekkelijk. Ik was echt verliefd op Erik geweest en miste hem vreselijk. Ik had ons samen een zijn zo heerlijk gevonden. Het was het beste dat me ooit was overkomen. Alleen al die aandacht die ik van Erik kreeg. Iets dat ik van mijn ouders dus nooit kreeg. Die waren altijd veel te druk bezig met van alles en nog wat en … “

Even schoot mij de parallel met mijn vader door het hoofd maar snel liet ik dat vallen om me weer te concentreren op wat hij verder zei.

“ … ze waren er nooit voor me!” Hij zuchtte diep en eventjes gleed zijn hand over zijn kin. En gebaar dat hij vaak maakte. “Er werd totaal niet meer over gepraat, alles werd doodgezwegen. Diverse keren probeerde ik het ter sprake te brengen maar meteen werd ik dan afgekapt en naar mijn kamer gestuurd. Een vreselijke tijd juist nadat ik zoveel opwindends had meegemaakt. Ik had mijn eerste seksuele ervaring gehad en mijn hoofd tolde er bij tijden nog van zo geweldig was het geweest. Maar Erik was finito. Maandenlang teerde ik op de herinneringen tot ik met andere jongens dingen ging doen. En echt elke keer genoot ik er ten diepste van. De herinnering aan Erik vervaagde alhoewel hij toch wel heel vaak op de achtergrond aanwezig was. Een ding vond ik echter vreemd. Alle jongens met wie ik wat had, waren leuk en aardig maar van verliefdheid was nooit echt sprake. Zelfs niet met de jongens met wie ik langere tijd achtereen iets had. Voor niemand voelde ik echte liefde. Dat gevoel kwam pas toen ik achttien was. Ik wisselde van opleiding en kwam op een nieuwe school en … ontmoette je moeder. Voor het eerst viel ik voor een meisje. Niet zozeer omdat ze me seksueel aantrok maar vanwege de manier waarop ze was. Zo heel intens aanwezig. Zo heel liefelijk. Zo heel … bijzonder. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht. Maar … toen kwamen voor mij natuurlijk de problemen. Telkens als er een leuke jongen voorbijkwam kreeg ik een harde en in die beginperiode vrijde ik ook nog regelmatig met jongens. Ik vond jongens opwindend en je moeder lief. En dat was een grote onmogelijkheid om mee te leven. Ik stelde de keuze heel lang uit maar des te langer ik het uitstelde des te meer ik innerlijk verscheurd raakte. Uiteindelijk koos ik voor de liefde en vroeg ik je moeder of ze zich met mij wilde verloven. Toen ik het haar na twee jaar vroeg zag ik aan haar glimlach dat ze al heel lang op die vraag had zitten wachten. Ik had haar met die vraag dolgelukkig gemaakt, wist ik. Vanaf het moment dat ik de verlovingsring om haar vinger schoof heb ik geen jongen meer aangeraakt. Ik had mijn keuze gemaakt en zou daar achter staan. Gemakkelijk was het echter niet! Want nog steeds voelde ik enorm veel voor mijn eigen geslacht en nog steeds wond je moeder me seksueel niet op. Voor ons huwelijk vijf jaar later hadden we geen seks met elkaar en we waren verstandig genoeg om na een slopende huwelijksdag de nacht te gebruiken om bij te komen. De volgende dag deden we het voor het eerst met elkaar en toen je moeder haar lichaam aan mij openbaarde was ik verrukt van haar schoonheid.” Hij slaakte een diepe zucht. “Jordan, ze was zo verschrikkelijk mooi! Echt geloof me ze was prachtig!” Hij keek me aan en ik knikte naar hem.

Inderdaad mijn moeder was een heel mooie vrouw geweest.

Hij slikte hoorbaar en haalde zijn zakdoek tevoorschijn. Luid snoot hij zijn neus om daarna verder te gaan. “Ze imponeerde me die dag en wist me voldoende op te winden. Meer dan ik verwacht had. Het was heel erg goed die eerste keer. Boven mijn verwachting. Je moeder had het liefst meteen een kind gewild maar ik wilde dat niet. Ik hield het af met redelijke argumenten. Het zou beter zijn om eerst wat aan elkaar te wennen, we konden beter eerst samen wat sparen en van dat soort dingen. Ik zag dat ze het er moeilijk mee had maar ze stemde toe. Mijn ouders overleden in ons eerste huwelijksjaar kort na elkaar. Mijn vader vanwege een longontsteking en mijn moeder vanwege het verdriet om zijn gemis. Nadat ze twee jaar gewacht had, roerde je moeder opnieuw haar wens aan om een kind te krijgen. En opnieuw probeerde ik haar ervan te overtuigen dat we nog beter wat konden wachten. Ze wilde het echter niet langer uitstellen. En nu zul je je waarschijnlijk afvragen waarom ik het steeds maar weer wilde uitstellen?”

“Ja, daar ben ik wel benieuwd naar.”

“Veel mannen vinden het moeilijk om een kind te krijgen omdat ze bang zijn op de tweede plaats te komen. De vrouw die zij gekozen hebben, krijgt een kind en zij hangen er dan maar bij, vinden ze. Dat was echter niet de reden voor mij ... Ik was doodsbang dat als ons kind een jongen zou worden … hij mijn dubbele geaardheid, waaronder ik nog steeds leed, zou overerven. Dat wilde ik niet! En daarom wilde ik steeds maar weer uitstellen. Ik zou dat niet kunnen verdragen! Nog steeds had ik het er moeilijk mee. Het leek wel niet weg te willen gaan. Onze seks was telkens uitstekend maar vaak nog verlangde ik hevig naar een man. Ik vond het zo moeilijk! Je moeder hield echter voet bij stuk en was niet om te praten. Ze nam ontslag en ging het huishouden doen voor ons tweeën. Het duurde uiteindelijk nog zes jaar voor zich een baby aandiende. We oefenden voldoende maar het kwam er gewoon niet eerder van. Ik ben niet gelovig opgevoed, je moeder wel, maar toen zij mij vertelde dat ze in verwachting was heb ik negen maanden lang gebeden tot een god die ik niet kende dat het kind alsjeblieft een meisje mocht zijn. Je moeder wilde het liefst een jongetje. ‘Iemand die net zo lief en zorgzaam is als jij,’ zei ze me dan. Ik verstikte dan zowat. Was ik wel goed genoeg voor haar? Ik bedroog haar in mijn gedachten nog zo vaak!” Opnieuw stopte hij even om zijn neus te snuiten.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 7

Zelf veegde ik ook een traan weg uit mijn ooghoek. Wow, dit was een vreselijk verhaal. “Pap, als je niet verder wilt vertellen, dan laten we het hierbij. Laten we achter wat er gebeurd is een punt zetten en met een schone lei verder gaan!”

“Nee, Jordan. Ik wil je alles vertellen. Niet om dingen goed te praten, want de dingen die ik gedaan heb zijn niet goed te praten maar ik MOET er gewoon over praten voor het me helemaal verstikt!”

“Oké.”

“Je moeder had het bij het rechte eind. Het werd een jongetje. De zwangerschap had diverse grote moeilijkheden gekend en ook de bevalling was ontzettend zwaar. De gynaecoloog raadde ons aan om verder geen kinderen te nemen. En dus bleef het bij die ene. Bij jou. Ik vond het vreselijk om te weten dat je een jongen was en dus de kans had dezelfde geaardheid als ik te hebben. Ik zette het echter uit mijn gedachten en maakte er het beste van. Ik genoot van je, zoals een vader hoort te genieten van zijn zoon. We waren een gek trio met elkaar en echt niets was mij te dol voor jullie geluk. Het waren heerlijke onbekommerde jaren en zelfs mijn verlangen naar mannen ebde grotendeels weg. Tot die vakantie in Bergen aan Zee. Jij was toen tien en die dag voelde je moeder zich niet echt lekker. Samen gingen we naar het strand. De hele dag waren we bezig geweest: zwemmen, voetballen, zandkastelen maken en wat al niet. Aan het eind van de dag zaten we beiden met de knieën opgetrokken op onze handdoeken. Ik zat links van je. Vanaf de linkerkant kwam een ontzettend mooie jongen van zo’n jaar of zeventien, achttien aangelopen. Ik moest hem nakijken en toen ik dat deed zag ik dat jij precies, je was nog maar tien, hetzelfde deed. Je keek hem na! Meteen gleden mijn ogen naar je kruis en ik zag waar ik zo vreselijk bang voor was geweest. Je was door zijn aanblik opgewonden geraakt.”

Ineens herinnerde ik me het moment weer.

“Ik stond op en zei dat we weg moesten gaan. Je was niet iemand die protesteerde … zo ben je nooit geweest. We gingen naar ons vakantiehuisje en vanaf dat moment haatte ik mezelf zo verschrikkelijk dat ik mijn leven langzaam aan begon te vernietigen. Ik had dat vreselijke op jou overgebracht. Ik was er de schuld aan dat jij op jongens viel. Je zou net zo’n ellendig verscheurd leven krijgen als ik. Ik was de schuld ... ”

“Maar pap … “

Hij liet me niet uitpraten en ging verder. “Ik weet dat je wilt zeggen dat ik daaraan geen schuld had en ik weet dat nu ook wel maar als je zo daarvan overtuigd bent, sta je compleet buiten de realiteit, is er alleen maar dat ene dat voor jou werkelijkheid is geworden.”

Ik knikte omdat ik wist dat hij gelijk had. We kunnen onszelf heel veel dingen wijsmaken. En dan wordt datgene wat we ons zelf voorhouden de enige werkelijkheid.

“Je moeder merkte het meteen toen we terugwaren en ’s avonds toen jij allang en breed sliep probeerde ze er met me over te praten. Ik wilde heel graag maar daarmee zou ik haar zo verschrikkelijk veel verdriet doen dat het er niet van kwam. Ik wilde niemand verdriet doen. Ik kon het gewoon niet vertellen. Ik hoopte dat de gedachten aan die vernietigende schuld die ik droeg over zouden gaan. Maar dat gebeurde niet. Telkens als ik jou zag, ervaarde ik dat als een dolkstoot door mijn ziel. Ik was de schuld!"

Ik keek naar hem en zag het verdriet in zijn ogen. Het deed me pijn zoveel verdriet als er was.

"Je groeide op en werd steeds mooier in mijn ogen. Onbevangen liep je zoals je altijd gewend was bloot van en naar de badkamer en als ik dat toevallig zag kwamen al die lustgevoelens in me weer naar boven. Niet dat ik verlangde naar jou! Nee, dat gelukkig niet! Dat wist ik uit te bannen maar wel dat verlangen naar mannen. En zo kwam het dat ik op een gegeven moment jou begon te haten. Ik haatte je vanuit het diepste van mijn hart. Jij had tenslotte dit weer bij mij boven gebracht. Jij was hier schuld aan en ik was er schuld aan dat jij zo geworden was. De bekende vicieuze cirkel waaraan ik jou uiteindelijk slachtofferde.”

Ik stond op van de bank en ging voor hem op de grond zitten. “Pap. Ik houd van je. Alsjeblieft stop hiermee. Doe dit jezelf niet aan.”

“Nee, Jordan, dat kan ik nu niet meer. Alles moet eruit. NU!”

Ik pakte zijn hand beet, streelde die en legde mijn hoofd op zijn knieën. “Je moeder overleed en opnieuw nam ik mezelf heel veel dingen kwalijk. Ik had me in die vijf jaren vrijwel volledig van jullie beiden afgekeerd. Zogenaamd had ik het te druk met alles wat ik moest doen. Maar het was puur een vlucht om aan mijn eigen gecreëerde werkelijkheid te ontkomen. Het lukte echter van geen kant. Het bleef steeds aanwezig. Telkens als ik jou zag kwam het weer hard naar voren. Toen ik die boekjes bij je vond ging er heel veel stoom van de ketel. Ik weet niet meer wat ik allemaal gezegd heb maar het zal ongetwijfeld heel moeilijk voor je geweest zijn om dat uit mijn mond te moeten horen.” Hij stopte en het leek of hij wachtte op een antwoord.

“Ja, het was niet gemakkelijk. Nee, dat zeg ik niet goed. Het was gewoon ongelofelijk gemeen wat je allemaal tegen me zei!” Tranen welden in me op bij de herinnering aan dat moment.

“Ik weet het. De opluchting bij mij was van korte duur en ik zag maar één definitieve oplossing. Ik moest van je af zien te komen! Maar, tegelijkertijd moest ik ook aan de laatste wens van je moeder voldoen om je altijd lief te hebben en voor je te zorgen zolang dat nodig was. Dat eerste gedeelte kon ik onmogelijk nakomen. Die boekjes waren niet het omslagpunt maar dat ogenblik op het strand. Ik nam me voor om voor je te blijven zorgen tot je achttien was. Die drie jaren samen waren een hel voor mij maar moeten ook voor jou een hel geweest zijn. Je voelde je, geheel terecht, onheus bejegend en was niet van plan als eerste een stap te zetten en ik ook niet! Zo bleven we drie jaar lang stil. Toen je weg was, was ik eerst vreselijk opgelucht. Ik voelde me als het ware bevrijd. Maar al heel snel was die jubelstemming over. Ik voelde me vreselijk alleen maar wist ook dat dit de enige manier was om aan die vreselijke kwelling te ontkomen. Tenminste, dat dacht ik toen. Niets was minder waar. Er kwamen nachtmerries en waanvoorstellingen midden overdag. Ik werd ziek en liet me vrijwillig opnemen in een kliniek en daar voor het eerst werd me geleerd om te praten. Te praten over de dingen die me dwars zaten. En zo na een aantal jaren van intensieve behandeling kwam ik er toe om je die brief te schrijven in de hoop dat er van het puin dat ik veroorzaakt heb nog iets moois te maken zal zijn.”

“Pap. Ik houd van je!” zei ik opnieuw.

“Jordan, hetgeen ik je verteld heb, is geen verontschuldiging want die is er niet voor wat ik jou en je moeder heb aangedaan. Ik vraag niet om vergeving. Ik heb heel veel dingen fout gedaan en dat is nooit meer goed te maken maar ik wil wel vreselijk graag opnieuw met je beginnen.”

“Pap. Ik houd van je en wil graag met je verder. Ik heb je vreselijk gemist! Misschien had ik in die drie jaren moeten gaan praten en was dit allemaal niet gebeurd!”

“Nee, Jordan. Neem nou niet de schuld op je. Jij hebt aan dit alles geen schuld. Dat voornemen om me van je te ontdoen was denk ik al heel veel eerder gemaakt. Voor mezelf was dat incident met die boekjes alleen maar de stok om mee te slaan.”

“Oké. Ik wil met je verder, pap. Maar je moet je beloven dat je alles wat er gebeurd is, zult laten rusten. Bovendien heb je helemaal nooit ergens schuld aan gehad. Dat verscheurde gevoel dat je zonet beschreef heb ik gelukkig nooit gekend maar het lijkt me iets vreselijks! Ik ben gewoon homoseksueel en het enige dat ik doe, is verliefd worden op mannen die het niet zo nauw nemen met het woordje trouw.” Hij glimlachte naar me en ik deed hetzelfde naar hem. “Ik wil je helemaal niets vergeven omdat er niets te vergeven valt. Er zijn in ons leven op bepaalde momenten door bepaalde omstandigheden bepaalde dingen verkeerd gegaan. Laten we die nu maar laten rusten en verder gaan met wat we nu hebben.” Hij huilde en boog zich naar me toe. Ik huilde ook, blij dat ik mijn vader weer terughad. Dat ik iemand had om van te houden. Een tijd lang waren we intens stil en hoorde je af en toe alleen maar ons snikken en de geluiden uit de tuin.

“Nu het weer goed is tussen ons,” zei hij terwijl hij me door mijn haren streelde, “zou ik heel graag met je naar je moeders graf willen gaan. Het is te lang geleden dat ik daar geweest ben.”

“Prima,” antwoordde ik.

En zo liepen we aan het eind van die mooie, zomerse middag naar de begraafplaats toe.

“Ben je vaker hier geweest?” vroeg hij me toen we bij het hek aangekomen waren.

“De eerste tijd wel maar na het ‘incident’ nooit meer. Ik had het gevoel dat ik er helemaal alleen voor stond.”

“Ik kan het me voorstellen.”

Zwijgend liepen we over de keurig aangeharkte paadjes. Hij wist waar we moesten zijn. Ik zou de weg allang kwijt geraakt zijn. Bij haar graf aangekomen pakte hij mijn hand beet en begon te praten. “Alice, hier ben ik … eindelijk samen met Jordan.” De tranen biggelden over zijn wangen en al had ik het gewild, ik kon me gewoon niet goed houden. “Vandaag … hebben we goed met elkaar … gepraat … en … en … alles zal weer goed komen tussen ons.” Hij keek me aan. “Nee … ik zeg het verkeerd … alles is weer goed tussen ons.” Hij knielde op het zachte gras voor de grote, zwarte steen en ik volgde zijn voorbeeld. “Ik heb nooit geloof in die God van jou, Alice, en weet nog steeds niet of hij wel bestaat maar de laatste tijd heb ik wel heel veel gebeden dat Jordan en ik … weer bij elkaar zouden mogen komen. En kijk eens … het is gelukt!” Ik hoorde de opluchting in zijn stem, de vreugde. We bleven lang geknield daar in stilte zitten. Beiden met onze eigen gedachten maar ook met die ene gezamenlijke gedachte aan de vrouw die wij allebei zo vreselijk lief hadden gehad.
Uiteindelijk stonden we op en liepen we terug naar huis. Mijn vader schonk ons nog wat te drinken in en toen we tegenover elkaar zaten begon hij stamelend te spreken. “Er …er is nog iets dat ik je wil zeggen, jongen.”

“Nou …,” drong ik aan toen het lang stil bleef ineens.

“Ik vind het heel moeilijk om te zeggen zeker nadat we zojuist bij je moeder zijn geweest maar …” Opnieuw bleef het stil.

“Heb je iemand ontmoet?” deed ik een poging.

“Ja. Anderhalf jaar geleden ben ik bijna letterlijk iemand tegen het lijf gelopen. Iemand die in de afgelopen tijd heel veel voor mij is gaan betekenen.”

“En? Wat is het probleem? Waarom doe je er zo moeilijk over?”

“Het is een man.”

“Nou en!”

“Maar … je moeder …”

“Jij en mam hebben een heel goede tijd gehad samen. Dat weet ik zeker. Zij is er niet meer. Maar dat is geen reden voor jou om de rest van je leven alleen te blijven.”

“Maar wat zullen de mensen er wel niet van denken dat ik nu met een man …”

“Pap, alsjeblieft! Mensen zullen altijd praten en roddelen als ze dat willen.” Hij zat met gebogen hoofd in zijn stoel. “Kijk me aan, pap,” vroeg ik hem bijna dwingend. Hij richtte zijn ogen op de mijne. “Ik hoop dat je met die man heel gelukkig zult worden, net zo gelukkig als je met mam bent geweest. En … wanneer kan ik hem ontmoeten?” Er brak een glimlach bij hem door. Ik vond het zo fijn voor hem dat hij gelukkig was en dat er iemand was die hem gelukkig maakte.

Twee uur later nam ik afscheid van hem en liep langzaam door de straten van de stad terug naar huis. Ik was vreselijk blij dat ik mijn vader weer terug had. Oh, wat had ik Ap straks een boel te vertellen. De hele avond zou ik wel vol kunnen praten en ik vroeg me af of ik wel een oog dicht zou kunnen doen die nacht. De gebeurtenissen van de afgelopen uren waren zo overweldigend geweest dat ik vast niet zou kunnen slapen.

Ik stak mijn sleutel in het slot en draaide hem om. Terwijl ik de gang binnenstapte, kwam Ap de kamer uit gezet.

“Jordan!” riep hij uit. Hij rende op me toe en sloeg zijn armen om me heen. Hij voelde nog steeds koortsig aan.

“Hé, joh, blijf hier niet staan met die koorts van je! Ga de kamer in!” Ik duwde hem voor me uit de kamer in maar hij bleef me vasthouden.

“Ik moet je wat vertellen,” begon hij.

“Kan dat niet even wachten tot we rustig zitten?”

“Nee, het is nu of nooit en anders ben ik weer te laat!”

Vragend keek ik hem aan.

“Jordan! … Ik… ik houd van je!”

Het was alsof ik met een moker in mijn maag geslagen werd. Met een plof liet ik me op de bank neervallen en keek hem compleet overdonderd aan. “WAT???”

“Ik houdvan je Jordan … “

“Maar … “

“Ik houdvan je al vanaf het moment dat ik bij je introk … “

“Maar … “ het leek erop dat dat het enige woordje was dat ik uit kon brengen.

“Toen kwam Chris en leken mijn kansen verkeken maar toen dat uitraakte was ik eigenlijk hartstikke blij, niet voor jou natuurlijk maar voor mezelf. Maar toch durfde ik het je niet te zeggen. Ik was bang dat het eenzijdig zou zijn.”

“Dus ik … “

“Ja, jij was degene waar ik het over had maar ik durfde het gewoon niet te zeggen. Ik had meer tijd nodig en voor ik het wist, waren er die bloemen van Peter en besefte ik dat ik te laat was en daarom wil ik nu geen tijd meer verspillen.” Hij hield zijn adem in en keek me verwachtingsvol aan. “Jordan,ik houd van je!”

“Ohhh,” kreunde ik terwijl ik de handen voor mijn ogen sloeg.

“Shit!” reageerde hij, “Je wilt me niet?”

“Dat is het niet, Ap! Ik wil helemaal niemand op dit moment! Ik kan het niet opbrengen om nog eens verliefd te worden en opnieuw iemand te verliezen.”

“Maar ik … “

“Ik wil je als vriend, Ap! Zo ken ik je en zo wil ik je heel graag houden. Kom bij me zitten, alsjeblieft.” Met een gezicht waarvan de verslagenheid af te lezen was, ging hij naast me zitten. Ik sloeg mijn arm om hem heen. “Het gaat echt niet om jou, Ap. Ik wil gewoon eventjes helemaal niemand meer. Ik wil eventjes niet verliefd zijn voor ik echt voor mezelf weet wat het is om verliefd op iemand te zijn.” Zijn uitdrukking veranderde in verbazing. “Twee keer ben ik verliefd geworden voor ik eigenlijk wist wat het nu is om verliefd te zijn en die fout wil ik niet nog eens maken. Voor ik het weer word wil ik weten wat het nu eigenlijk inhoudt!”

“Betekent dit dat er hoop voor me is?” sprak hij met een guitige glimlach om zijn lippen. Hij drong verder aan. “Als je ooit opnieuw verliefd wordt, zou dat dan ook op mij kunnen zijn?”

“Lieve, Ap, ik beloof je helemaal niets. De vriendschap die er tussen ons is, is me waardevoller dan welke verliefdheid dan ook op dit moment. Vooralsnog wil ik het daarbij laten.”

“Zou je me kunnen beloven dat je met niemand anders seks hebt voor je er voor jezelf uit bent?” Opnieuw die guitige, steeds meer stralende glimlach op zijn gezicht.

“Ja, dat wil ik je wel beloven. Zodra ik zekerheid heb, krijg jij die ook. Afgesproken?”

“Oké. Vind je het goed als ik je een kus geef?”

Ik knikte en teder drukte hij zijn lippen op de mijne. “Maar … “

“Alweer ‘maar’?”

”Ja, het klinkt misschien stom maar ik heb toch nog wel een aantal vraagjes.”

“Kom maar op,” klonk zijn strijdvaardige reactie.

“Ik heb altijd gedacht dat jij straight was?”

“Ik ook totdat ik hier met jou ging wonen. Of eigenlijk kwamen de twijfels al op het moment dat ik bij jou aan het tafeltje schoof in het restaurant. Ik had de keuze uit voldoende kamers maar koos bewust jou uit. Ik had je al dagen lang geobserveerd en kon mijn ogen gewoon niet van je af houden.”

“Maar al die meisjes dan waarmee je op je kamer geslapen hebt?”

“Nou … je moet dat aantal niet overdrijven maar ja, noem het maar ontkenning!” haalde hij zijn schouders op.

“Heb je ooit iets gedaan met een jongen?”

Hij schudde het hoofd.

“Maar hoe weet je dan dat je homo bent? Hoe weet je dan dat je verliefd op mij bent.”

Opnieuw trok hij zijn schouders op. “Gut … Jordan ... Verliefdheid is toch heel wat anders dan seks alleen? Bij jou voelt het gewoon zo vreselijk goed aan. Met jou is het gewoon zo prettig om samen te zijn. En ook omdat ik gewoon soms … “ hij begon te blozen, “ … zo hard van je word.”

Ik grinnikte naar hem. Ik trok hem tegen me aan en kuste hem op zijn kruin. “Ik vind het ook hartstikke prettig bij jou, Ap. Je bent mijn allerbeste vriend.” Nogmaals kuste ik hem op zijn hoofd. De bel ging en ik stond op om open te doen. Het was Peter. Het gelukkige moment van zo-even was ineens voorbij en ik nam me voor om hem niet binnen te laten.

“Hé, blij dat je weer boven water bent.”

“Dank je,” antwoordde ik met een ijskoude ondertoon. Zou het hem echt iets kunnen schelen?

“Heb me best wel zorgen gemaakt gisteren.”

“Oh ja?”

“Ja! Tenslotte was ik er schuld aan.”

“Alsjeblieft, Peter, laten we geen tijd verspillen. Je hebt gezegd wat je wilde en daarmee uit. We hoeven echt niet gezellig met elkaar te praten.”

“Ik wil weten wat je voelt, Jordan. Je hebt alleen mij maar laten praten gisteren en daarna je nuchtere conclusies getrokken. Nuchter en kalm zoals je bent. Maar heb je er dan geen enkel gevoel bij?”

“Gevoelens zat, Peter, maar die wil ik niet delen met jou! Gevoelens deel je met vrienden, met mensen die je vertrouwt. Met mensen waarvan je weet dat ze jouw vertrouwen waard zijn. En tot mijn spijt moet ik je vertellen dat jij niet meer tot die categorie behoort. Het spijt me Peter.” Daar waren mijn gevoelens, hij had erom gevraagd.

“Oké. Ik begrijp het.” Hij draaide zich om en wilde weglopen maar bedacht zich. Hij drukte zich tegen me aan en sloeg zijn armen om me heen. “Het spijt me zo.” Hij huilde.

Ik klopte hem op zijn schouder en zei hem naar huis te gaan. Met de tranen in zijn ogen stak hij de straat over en verdween in het huis tegenover het mijne.

“Shit,” reageerde Ap toen ik terug in de woonkamer was, “rot voor je, man.”

“Nee, voor hem. Niet voor mij. Maar ik wil je nu heel andere dingen vertellen. Je hebt mijn vader gezien vanochtend?”

“Ja, en nou weet ik ook waar jij dat zorgzame vandaan hebt.”

“Oh ja?”

“Doe niet of je onnozel bent, man!”

Eerst stompte ik hem in zijn ribben om me daarna knus tegen hem aan te nestelen en hem het hele verhaal uit de doeken te doen. Af en toe onderbrak hij me en stelde hij zijn vragen of gaf hij wat opmerkingen. Het was al erg laat toen ik eindelijk uitverteld was.

“En ben je blij?”

“Ja, heel blij, Ap, en ik denk dat ik dit alles aan jou te danken heb.”

“Aan mij?”

“Ja, als jij toen die brief kwam niet zo aangedrongen had dat ik me anders moest gedragen tegenover mijn vader, dan had ik vast niet zo goed naar hem kunnen luisteren. Dan was ik heel anders dat gesprek aangegaan.” Schaapachtig keek hij naar me. “Dank je, Ap.” Ditmaal legde hij zijn arm rond mijn schouders.

“Voor een vriend doe ik alles,” antwoordde hij.

“Daar houd ik je aan,” plaagde ik hem.

Tegen twaalven stuurde ik Ap naar bed. Hij had nog steeds wat koorts en kon zijn rust dus best wel gebruiken. Na een koele douche stapte ik ook mijn bed in vervuld van alles wat de afgelopen dagen had plaatsgevonden. De breuk met Peter, de bijna wanhoopsdaad en de hernieuwde relatie met mijn vader maar ook de liefdesverklaring van Ap. En dat hield me eigenlijk nog het meeste bezig. Waarom had die sufferd dat al die tijd voor zich gehouden en wat voor een vreselijke oen was ik eigenlijk dat ik het nooit had opgemerkt! Pas toen de vogels in alle vroegte begonnen te fluiten en ik mijn hoofd onder het kussen stopte om alle geluiden uit te bannen, viel ik in slaap.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 8

De dagen daarna waren dagen van grote onbekommerdheid. Geen problemen, geen gedoe, geen studie. En vooral dat laatste was een verademing. Met mijn studiebegeleider had ik afgesproken dat ik een jaar rust zou nemen en in dat jaar alles wat ik de afgelopen tijd niet voldoende had afgesloten, zou gaan inhalen. Voor ik deze beslissing nam, had ik wel zeer uitvoerig overleg gevoerd met mijn vader want helemaal alleen zou ik dat nooit kunnen bekostigen omdat de Studiefinanciering nou niet bepaald vrijgevig is. Mijn vader had er geen enkel probleem mee en toen ik er met hem over sprak, had hij ook Ap aangeraden een dergelijke regeling te treffen. Ap had de nodige bezwaren geuit en had natuurlijk ook niet de financiële ondersteuning die ik nu wel had. Mijn vader was overtuigender dan ik ooit geweest was en kreeg het in gesprek voor elkaar dat Ap zich door hem liet ondersteunen. Ik was hogelijk verbaasd.

Mijn vader was vaak bij ons en ook kwamen wij regelmatig bij hem op bezoek. Ik vond het reuze fijn om weer een vader te hebben en genoot van alle momenten dat we samen waren. Mijn vader kon het ook prima vinden met Ap en eigenlijk gingen we altijd samen naar hem toe. Hij was echt een toffe vader. De man die hij vroeger geweest was en net zoals in die tijd was niets hem te gek. Toen we een weekend doorbrachten in Valkenburg ging hij tokkelen vanaf de Wilhelminatoren. Ap en ik keken met grote afschuw toe hoe hij van de toren via een gespannen kabel naar beneden gleed en toen hij beneden was, daagde hij ons uit het ook te doen.

“Het is geweldig, jongens! Een prachtige ervaring. Kom op! Gedraag je als echte kerels en doe het ook!”

We keken elkaar aan en schudden tegelijk het hoofd.

“Watjes, zijn jullie!” kritiseerde hij ons maar wel zo dat we wisten dat hij ons alleen maar dolde.

Zijn vriend trof ik echter in al die tijd nooit. Regelmatig vroeg ik hem naar die geheimzinnige man en altijd was zijn antwoord: 'Dat heeft nog wel tijd jongen!' Ik kon niets anders doen dan mijn nieuwsgierigheid bedwingen maar vaak liet ik tegenover Ap blijken dat het me eigenlijk helemaal niet zinde.

De maanden juli en augustus waren prachtige zomerse maanden en vaak kon je Ap en mij vinden op het strand. Al vroeg gingen we daar dan heen en laat keerden we weer terug naar huis. We zwommen, voetbalden maar vooral bekeken we de mensen om ons heen. Nu ik wist dat Ap homoseksueel was, kon ik ongeremd de mannen om ons heen becommentariëren en ook Ap bleek een goede smaak te hebben wat onze sekse betrof. Toen we op een van die avonden terug in huis waren, zaten we slechts gekleed in een korte broek onderuit gezakt op de bank en met de benen voor ons uitgestrekt op de tafel.

“Wow, behoorlijk warm vandaag,” verzuchtte Ap.

“Zeg dat wel,” beaamde ik. Ik draaide me naar hem toe en bekeek hem nauwkeurig.

“Kun je het goed zien,” zei hij na een tijdje.

“Ja, uitstekend.”

Hij werd mijn staren echter zat en haalde kribbig uit. “Dat je nou al die mannen op het strand zo verlekkerd zit te bekijken, is tot daar aan toe maar van mij wil je toch niets weten dus houd er alsjeblieft mee op!”

Even viel ik stil en keek ik recht voor me uit maar al snel gingen mijn ogen weer naar zijn prachtige lichaam. Ik was gewoon ontzettend geil en mijn jongeheer sprong op in de short die ik onder mijn korte broek droeg. Ik strekte mijn hand naar hem uit en liet mijn vingers over de ronding van zijn bovenarmspieren glijden.

“Doe het niet, Jordan,” vroeg hij me.

“Zouden we niet voor een keer … zonder verdere bijbedoelingen … elkaar kunnen helpen?” vroeg ik en ik keek hem met een verwachtingsvolle blik in mijn ogen aan.

“Hoe bedoel je?”

Ik liet mijn rechterhand over de bult in mijn korte broek glijden en dat bleek duidelijk genoeg voor hem te zijn want meteen werd hij rood ondanks het feit dat hij al mooi bruin gekleurd was.

“Ik weet het niet.”

“Alleen maar elkaar aftrekken. Ik ben hartstikke geil vanavond en heb gewoon het gevoel dat jij het er ook aan toe hebt.” De vingers van mijn linkerhand gleden opnieuw over de biceps van zijn arm en dit keer zei hij er niets van. “Gewoon elkaar even van het gespannen gevoel afhelpen, meer niet.” Ik zag de bedenkelijke blik op zijn gezicht maar voelde ook hoe de huid onder mijn vingers reageerde. Ik waagde het om mijn hand te verplaatsen naar zijn behaarde borst. Strelend door de lichtblonde krulletjes voelde ik onder mijn handpalm de duidelijk harde tepel. De spanning in mijn eigen lijf werd groter en ik schoof dichter naar hem toe. Een kus op zijn wang waagde ik.

“Oké, maar alleen dit en verder niets hoor! Je weet dat ik je wil, Jordan, maar eigenlijk alleen als je totaal voor me kiest.”

Ik glimlachte naar hem en kuste hem opnieuw op zijn wang. Ik stond op en trok mijn broek en short naar beneden en plofte toen weer op de bank neer. “Jij eerst,” zei ik hem.

Jij moest lachen, liet zich van de bank afzakken en nam plaats tussen mijn benen. Voorzichtig liet hij zijn hand over mijn pik en ballen glijden. “Wow, dat voelt goed!” kreunde hij. “En je ballen zijn helemaal kaal? Net als je pik?”

Ik lachte naar hem. “Ja, erfenis van Peter! Ik scheer me daar regelmatig net als mijn bilspleet maar die laat ik je niet zien want je zou me alleen maar trekken: afspraak is afspraak nietwaar …”

Hij bloosde opnieuw hevig en legde daarna zijn hand weer in mijn kruis.

Ik kreunde en mompelde: “Maar dit is nog helemaal niets, Ap. Wacht tot ik het straks bij jou doe.”

Hij keek naar me op en lachte breeduit. Lang bleef hij me voorzichtig strelen en gedurende die hele tijd bleef ik keihard. Toen instrueerde ik hem mijn ballen eens stevig te kneden. Waarschijnlijk was hij bang dat hij me zeer deed want hij deed het zo verrekte voorzichtig dat ik hem tot twee keer toe moest aansporen wat harder te knijpen.

“Doe ik je zo geen zeer?”

“Nee, joh,” steunde ik luid, “dit is geweldig!” En inderdaad het voelde reuze aan. Ik gaf hem opdracht om zijn hand rond mijn stijve te leggen en me af te rukken. Het was een idioot zalig gevoel. Wetend dat het hierbij zou blijven, afspraak was tenslotte afspraak, genoot ik er met volle teugen van. Mijn hoofd achterovergeleund en de ogen gesloten liet ik hem mij bewerken tot de climax. Mijn zaad spoot met volle kracht in een aantal stralen eruit en toen ik mijn ogen opende en naar mijn kruis keek zag ik dat Ap zijn vuist nog steeds rond mijn pik had. Een merkwaardige glimlach lag op zijn lippen. “Vond je het lekker?” vroeg ik hem.

“Ja. Het was heel bijzonder. Echt waar!” Hij liet mijn lul los en likte met zijn tong de restjes sperma die over zijn hand waren gelopen.

“Hé, alleen maar aftrekken, hadden we toch afgesproken!” herinnerde ik hem.

“Wat ik in of op mijn hand heb,” glunderde hij, “is van mij.” En gretig likte hij zijn vingers een voor een af. Nu was het zijn beurt. Ap ging echter niet zitten op de bank maar koos ervoor om te blijven staan.

Op mijn knieën zat ik voor hem en liet mijn handen over zijn beige korte broek gaan. Ik streelde zijn voorkant maar liet mijn vingers ook over de achterzijde van de broek gaan. Toen ik opkeek, zag ik dat hij zijn ogen gesloten had. De lach op zijn lippen vertelde me dat hij nu al genoot. Steels liet ik een hand in de pijp van de korte broek glijden en toen ik het katoen van zijn slip betastte, voelde ik de overduidelijke reactie van zijn lichaam en hoorde ik een zucht aan zijn lippen ontsnappen. Ik maakte de knoop van zijn korte broek los en liet deze naar beneden zakken. Gewillig stapte hij eruit toen ik hem fluisterend daarom vroeg. De witte slip die hij droeg, was amper in staat om zijn lid te herbergen. Mijn hand gleed over het stof en zijn speer groeide nog meer. Wow, wat een enorm ding had hij. Het topje piepte onder de tailleband vandaan en nog steeds bleef hij groeien. “Hoe groot heb je hem wel niet?” wilde ik van hem weten.

“Weet ik veel! Nooit gemeten!”

Ik volgde de contouren van de zwelling in zijn slip van onderen naar boven en nu was er duidelijk meer dan alleen het bovenstukje zichtbaar. Een echte knots had hij. Mijn handen gleden weer naar beneden en ik sloot ze om zijn ballen heen. Ook deze waren enorm groot.
“Wow,” verzuchtte ik. Ik keek omhoog naar hem en zag dat hij nu naar me keek en glimlachte.

“Onder de indruk?”

“Ja, dat kun je wel zeggen!” Ik pakte de tailleband van de slip beet en trok hem naar beneden. Een geweldig groot geval met geweldig grote ballen werd zichtbaar en opnieuw kreunde ik hardop. Zijn hand gleed door mijn haren. Hij boog zich voorover, pakte mijn gezicht met beide handen beet en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik trok de voorhuid van de eikel af en zag hoe zich daar al druppeltjes aan het pisspleetje hadden ontworsteld. Met mijn duim smeerde ik ze over de paarse top heen. Ap kreunde met open mond en gesloten ogen, zijn hoofd achterover geslagen. Gut, zo’n lekker ding vroeg er eigenlijk om om flink gepijpt te worden maar … afspraak is … Ik hield me dus in en sloot beide vuisten om zijn paal en kon hem nog niet volledig afdekken. Mijn nieuwsgierigheid wilde zich niet langer laten bedwingen. “Eén moment,” zei ik. Sprong op en rende weg. Met de centimeterband die bij onze naaispullen (voor de nodige reparaties aan onze kleding en niet iets anders!) lag, kwam ik terug. Ap keek me verbaasd aan en ik schonk hem een brede glimlach terwijl ik de anderhalve meter afrolde.

“Geilerd!” sprak hij.

“Ja, even kijken hoe groot je hem nu hebt!” Ik trok een gedeelte van het meetlint strak en legde dat langs zijn staaf. “WOWWWWWWWWWW!!! 22 centimeter maar liefst,” riep ik uit. Gruwelijke griezels. Wat een enorm ding! Oei, ik haalde me al allerlei lekkere dingen in het hoofd terwijl ik hem alleen maar zou aftrekken … afspraak is …! Shit wat een slechte afspraak eigenlijk! Ik gooide de centimeterband weg en zette me aan mijn taak. Vaardig liet ik mijn handen over zijn hete paal glijden. Ik zou hem laten genieten. Mijn strelende handen en vingers gingen heen en weer en al heel snel merkte ik dat Ap niet zo snel klaar te krijgen was; waarschijnlijk een zeer geoefende handwerker. Het kostte me heel wat tijd en moeite om hem tot een eruptie te brengen. Zijn hele lijf zweette en zijn knieën begonnen te knikken onder mijn behandeling. Mijn tong hing uit mijn mond en ook ik had het vreselijk heet! De druppels kwamen frequenter uit het spleetje tevoorschijn en maakten zijn eikel glad en glimmend en nog meer aantrekkelijk om hem in mijn mond te nemen. Vreselijke moeite moest ik doen maar ik kreeg toch nog gedeeltelijk mijn zin want toen hij aangaf dat hij ging komen, richtte ik zijn spuit op mij en vijf, zes stralen wit mannensap spoten me in mijn gezicht. Mijn tong was er snel bij en ik likte zoveel als mogelijk van zijn sperma van mijn lippen en kin af.

Met trillende spieren zakte Ap door zijn knieën. Hij zat recht tegenover mij op de grond en toen hij zijn ogen eindelijk opende, lachte hij naar me. Zijn gezicht kwam dicht naar het mijne toe en hij liet zijn tong over mijn wangen glijden om ook zelf van het product van zijn geilheid te kunnen genieten. Toen hij daarbij mijn lippen raakte, deed ik ze vaneen en als vanzelf gleed zijn tong bij mij naar binnen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte hem stevig tegen me aan. Oh, wat een genot! Wat een heerlijk gevoel, wij tweeën samen verenigd in die heerlijke tongzoen! Er kwam echter een abrupt einde aan toen Ap zijn handen op mijn schouders zette en zich van me afduwde.

“Sorry,” zei hij met neergeslagen ogen, “dat had ik niet moeten doen.”

“Het geeft niet, Ap. Ik heb er geen bezwaar tegen.”

“Maar ik wel. Dit is niet wat ik wil, Jordan. Niet op deze manier.” Hij stond op en liep weg.

Met een verslagen gevoel bleef ik op de grond zitten. Ik hoorde de douchekraan in de badkamer aangaan en stond op. De deur was niet op slot en ongegeneerd liep ik naar binnen, schoof het gordijn opzij en zette me naast Ap onder het water. We raakten elkaar niet aan maar ik voelde dat zijn ogen op mij gericht waren en de mijne waren bij voortduring op zijn heerlijke mannenlijf gevestigd. Zwijgend droogden we ons nadien af en poetsten we onze tanden. Ap liep als eerste de badkamer uit en ik volgde hem. Bij de deur van zijn slaapkamer draaide hij zich naar me om en opende zijn mond om me waarschijnlijk welterusten te wensen maar ik was hem voor en vroeg of hij de nacht bij mij wilde doorbrengen.

“Ik weet niet of dat wel goed is,” luidde zijn reactie.

“Ik beloof je dat ik niet aan je zal zitten. We hoeven helemaal niets te doen. Kom alleen maar gezellig bij me liggen,” zei ik hem. Enkele ogenblikken lang zag ik als het ware de radertjes in zijn hoofd op volle toeren draaien en toen, toen deed hij de stappen die nodig waren om me te bereiken.

“Oké, maar alleen voor deze ene nacht dan.”

Ik knikte. Dit had ik in elk geval gewonnen. Het was warm in mijn slaapkamer en alhoewel het raam wagenwijd open stond, kwam er nog maar weinig verkoeling naar binnen. Geheel bloot en zonder laken over ons heen lagen we naast elkaar. Eerst was het op een veilige afstand van elkaar geweest maar langzamerhand was het Ap die steeds dichter naar me toe was geschoven. We lagen op onze zij naar elkaar toegekeerd en toen hij zijn hand naar me uitstrekte en deze op mijn billen legde, voelde ik het verlangen in hem, maar zeker ook in mij, weer opborrelen. “Hé, je hoeft dit niet te doen hoor.”

“En als ik het nou graag wil?”

Ja, wat moest ik daar tegenin brengen. Het enige wat ik deed was de kleine afstand tussen onze gezichten overbruggen en hem een kusje op zijn neus geven.

“Kunnen we niet een nieuwe afspraak maken?”

Verrast keek ik hem aan. “Hoe bedoel je?”

“Nou, gut, het is mij eigenlijk best wel goed bevallen en waarom dit dan niet vaker doen?”

“Ah, je wilt wat ervaring opdoen,” concludeerde ik.

Hij knikte. “Maar …”

“Komen nu de voorwaarden?” plaagde ik hem.

“Ja! Omdat jij nog niet volledig voor mij wilt kiezen, vind ik dat ik de leiding moet blijven houden. We gaan niet verder dan ik aangeef. Oké?”

Met deze conditie kon ik uitstekend uit de voeten. Marchanderen was absoluut niet nodig. Ik kreeg al veel meer dan waar ik op had kunnen hopen en was uitermate tevreden. Knikkend stemde ik met zijn nieuwe voorstel in. Hij schoof dicht tegen me aan en ik voelde dat lange, soepele, lenige lijf van hem tegen het mijne. Zijn borstharen kriebelden tegen mijn borst en ik voelde hoe zijn pik hard werd tegen mijn kruis. “Was het wat je je ervan had voorgesteld?”

“Ja. Het was gewoon geweldig,” antwoordde Ap. “En ik weet dat er nog heel veel meer te beleven valt.” Zijn ogen twinkelden speels terwijl hij dat zei. We waren nog niet echt moe en bleven lang dicht bij elkaar liggen. Op fluisterende toon praatten we met elkaar en af en toe gaven we elkaar kleine kusjes. Uiteindelijk zag ik zijn ogen langzaam dichtvallen en snel was hij in diepe slaap.

Ik deed echter geen oog dicht. Zijn prachtige lijf, met die keiharde lul die tegen de mijne aanprikte, wond me nog veel te veel op en bovendien maalden mijn gedachten als een idioot in het rond. Waarom kon ik hem niet zeggen dat ik van hem van hield? Natuurlijk, Chris en Peter speelden daarbij een rol. Tegen hen beiden had ik gezegd dat ik van het hield omdat ik dat echt meende! Maar… waar ik oprecht geweest was, waren zij dat beiden niet. Ze hadden ze bedrogen en … dat had pijn gedaan. Nee! Dat deed nog steeds pijn. Maar Ap was anders. Toch? Ik wist zeker dat ik van deze lieve jongen die hier in mijn armen lag hield! Wat mankeerde me? Er waren alleen maar vragen en antwoorden kwamen er niet hoelang ik ook lag te denken. Tegen de ochtend werd het kouder en toen ik mij aan Aps greep ontworstelde om ons toe te dekken met het laken werd hij ietsjes wakker en draaide hij zich op zijn buik. Wow, wat was hij toch prachtig gebouwd. Een stel heerlijke, stevige billen lachten me in het opkomende ochtendlicht tegemoet. Snel trok ik het laken over ons heen, draaide me van hem af en deed mijn best om in slaap te komen.

De volgende ochtend werd ik pas tegen elven wakker en toen ik mijn ogen opendeed en wat wazig de kamer rondkeek, zag ik Ap naast het bed op de stoel zitten. Ik wreef me de slaap uit de ogen en focuste mijn blik opnieuw op hem. Jammer genoeg was hij niet meer helemaal bloot. Hij droeg een groen geruite, wijde short. Ik kreunde een beetje van spijt over deze aankleding van al dat mannelijk moois en vroeg hem hoelang hij al naar me zat te kijken.

“Ach, nog maar een half uurtje hoor,” zei hij met een diep zucht.

“En heb je er dan nog geen genoeg van?”

“Jongen, al zou ik hier tot het eind van mijn leven moeten blijven zitten en kijken naar jou, ik zou er nooit genoeg van krijgen. Weet je dat je prachtig mooi bent, Jordan!”

“Ach, kom!”

“Nee, echt, man! Je lijkt vast en zeker op je moeder want toen je vader hier was, zag ik weinig uiterlijke overeenkomsten tussen jullie.”

Hij had gelijk. Ik leek op mijn moeder. Ik had haar zwarte haar en haar helder groene ogen geërfd.

“Je hebt een heerlijk glad, strak lichaam, Jordan, waar ik graag nog heel veel van wil genieten. Hij richtte zich op van de stoel en knielde naast het bed neer. Zijn gezicht boog naar het mijne toe en zijn lippen raakten die van mij. “Goedemorgen, lieve Jordan.”

Lachend naar hem mompelde ik iets gelijks terug. “Waarom kom je niet nog even bij me liggen?”

“Het ontbijt staat al lang klaar, man, zouden we niet eerst …”

Ik schudde mijn hoofd en sloeg het laken op om hem de tot dan toe verhulde delen van mijn, volgens hem dan, prachtige lijf te onthullen.

“Shit! Nu maak je het wel erg verleidelijk.”

Uiteindelijk werd het twee uur voor we iets aan eten naar binnen werkten. We hadden elkaar op grandioze wijze vermaakt en heerlijk bevredigd. Niet eenmaal maar meerdere malen. Terwijl Ap op knieën en handen geleund boven me gezeten had, had ik hem langzaam afgetrokken. Hij had zijn ladingen op mijn bovenlijf gespoten en toen alle resten heerlijk van me afgelikt. Ik had zoiets vaker met jongens meegemaakt en dat heerlijke, langzame likken maakte me altijd zo geil dat er maar één manier was waarop ik bevredigd kon worden en dat was dat iemand me goed van achteren nam. Echter Ap zou de leiding hebben en ik wist zeker dat hij zoiets niet zou willen doen; niet voordat wij een stel zouden zijn. Daarom stelde ik hem een alternatief voor. Hij had wat bedenkelijk gekeken maar uiteindelijk toegestemd om met zijn stijve door mijn spleet heen en weer te rijden. De hardheid van zijn lul heen en weer bewegend tegen mijn sterretje gaf mij voldoende bevrediging en zorgde ervoor dat ik klaarkwam tegen het onderlaken. Ap spoot zijn zaad tot aan mijn schouders en likte me opnieuw helemaal schoon. Daarna nam hij onder de douche mijn slap geworden jongeheer in zijn mond en zoog er net zolang aan totdat hij weer fier overeind kwam. Ik was blij dat hij ook dit kunstje wilde proberen. Zo zouden we het niet alleen bij aftrekken hoeven te laten de komende tijd. Hij zoog al het zaad uit mijn ballen en slikte alles in. Daarna was het mijn beurt. Met die geweldige knots had ik behoorlijke moeite maar het lukte me om hem een groot gedeelte naar binnen te zuigen. Het ding zat tot ver in mijn keel maar het was een prachtig gevoel en zeker toen hij klaarkwam. Zijn zaad schoot rechtstreeks diep bij me naar binnen.

Eigenlijk sliepen we geen enkele nacht daarna meer apart en beiden vonden we dat fijn. We sliepen lang uit en hadden dan heerlijke seks met elkaar. Daarna aten we en deden we de afwas. Dan werden er boodschappen gedaan en van drie tot elf uur studeerden we, onderbroken door het avondeten en het acht uur journaal. Dat was het ritme dat we in september opgepakt hadden en dat we van plan waren aan te houden. We studeerden niet op onze eigen kamers maar samen, gezellig in de woonkamer. Een nieuw teken voor mij dat ik meer voor Ap voelde dan ik hem wilde zeggen.

Heel af en toe vertelde mijn vader me over zijn vriend maar zijn naam liet hij zich nog steeds niet ontvallen. Zo bleef het een onbekende voor mij. Half november vroeg mijn vader of we bij hem Sinterklaas wilden vieren.

“Alleen als je vriend ook van de partij is,” eiste ik met een glimlach omdat ik hem natuurlijk niet echt onder druk wilde zetten. Het was zijn leven, zijn vriend en dus volledig aan hem wanneer hij met hem voor de dag wilde komen.

“Dat is wel de bedoeling,” zei hij ernstig.

“Pap! Het is toch geen drama dat je een vriend hebt!”

“Ik ben er aan gewend intussen en heb het heel goed met hem maar zou hem het liefst voor iedereen verborgen willen houden.”

Ik sloeg mijn arm om zijn schouders en trok hem tegen me aan. “Kom op, pap, geniet van het leven! Geniet van je vriend!”

Hij lachte schamper naar me. “Ik vind het nog steeds moeilijk, jongen, om je moeder te vergeten.”

Dat was nog steeds het punt dus. Zijn grote liefde kon hij maar niet vergeten. En eigenlijk stond hem dat te prijzen. Maar anderzijds moest hij ook eens met beide benen terugkeren op de grond. “Je hoeft haar toch ook niet te vergeten? Jullie hebben een mooi huwelijk gehad samen en dat vergeten zou verrekte stom zijn, volgens mij. Maar je moet ook verder met jouw eigen leven, pap. En daar hoort je vriend volledig bij. Hoe voelt hij zich eronder dat je hem bijvoorbeeld nog nooit aan mij hebt voorgesteld?”

“Hij loopt al tijden te zeuren dat hij je wil zien!”

“Zeuren noem je dat?” En meteen gaf ik hem een speelse stomp tegen zijn borst.

“Hij heeft waarschijnlijk volkomen gelijk … en … dat heb jij natuurlijk ook. Maar … “

“Het is heus niet makkelijk, pap, dat weet ik ook wel maar je moet gewoon verder. Je kunt niet blijven ronddobberen in die herinneringen. Wat geweest is, is geweest en dat was goed. Wat je samen met hem hebt en kunt hebben is ook goed! Daar ben ik van overtuigd.”

“Jordan, je bent de allerbeste zoon die ik me maar kan wensen, weet je dat. Heb ik je dat al eens gezegd?”

“De laatste maanden bijna elke keer als je me zag,” grapte ik.

“Op Sinterklaasavond zal hij er zijn, Jordan.”

Ap en ik leefden ons uit op de surprises en gedichtjes al moesten we voor de grote onbekende … of N.N. gebruiken want nog steeds wisten we zijn naam niet. Vijf december brak aan en het was koud. We lagen die ochtend dicht tegen elkaar gekropen en schrokken wakker van de telefoon naast ons bed. We kropen onder het dekbed om het geluid uit te bannen maar toen even later mijn mobiele begon te piepen, stapte ik toch uit bed om het gesprek te beantwoorden met een nog slaapdronken gemompeld: “Ja.”

“Met Jordan?”

“Ja, met Jordan Versluys.”

“Je kent mij niet. Ik ben Jan Sanders. Je vader heeft zojuist een hartaanval gehad en ligt nu in het ziekenhuis. Het lijkt me goed dat je meteen komt.”

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 9

Mijn ogen wijd opengesperd, staarde ik voor me uit en wist niet wat te moeten zeggen.

“Hallo, ben je er nog?”

“Sorry, welk ziekenhuis?”

Jan gaf de naam van het ziekenhuis en meteen brak ik het gesprek af.

Ap kwam onder het dekbed vandaan en verzuchtte: “Wie stoort ons nou zo vroeg op een zo leuke dag!"

“Mijn vader ligt in het ziekenhuis, Ap. Ik moet er meteen heen!”

Meteen was hij klaarwakker en terwijl ik mijn kleren van de grond bijeenraapte en zo maar wat aantrok stelde hij honderdenéén vragen. Ik beantwoordde er echter geen want ik kreeg het amper voor elkaar om me fatsoenlijk aan te kleden. Blitssnel kleedde hij zich echter ook aan en toen ik het huis uit rende en mijn fiets pakte, kwam hij me meteen achterna. “Je hoeft echt niet mee hoor, Ap.”

“Ben je gek, man! Ik laat je heus niet alleen gaan!” Als gekken trapten we ons alle lucht uit de longen en buiten adem kwamen we aan bij het ziekenhuis. Aps conditie was toch iets beter dan die van mij want hij wist de portier de nodige vragen te stellen terwijl ik nog stond te hijgen. De lift waar we op moesten wachten deed ons er te lang over om naar beneden te komen en daarom namen we met twee, drie treden tegelijk de trap naar de vierde verdieping. We renden de klapdeuren door en toen ging er halverwege de gang een man staan. Dat was dus … Ik was zijn naam volledig kwijtgeraakt door alle commotie. We liepen op hem toe en hij stak zijn hand naar me uit.

“Jan Sanders. Jij moet Jordan zijn. Ik vind het vreselijk rot dat we elkaar onder deze omstandigheden moeten ontmoeten maar het is niet anders.”

“Hoe is het met hem?”

“Er is een heel team van artsen en verpleegkundigen bezig met hem maar tot nu toe heb ik nog niets gehoord. Kom, ga zitten,” zei hij terwijl hij ons op een rijtje stoelen wees.

“Jan, dit is Ap. Hij is een vriend van mij.” Ap en Jan schudden elkaar de hand en daarna gingen we alle drie zitten. “Wat is er precies gebeurd?”

“We waren vroeg wakker vanmorgen en meteen al voelde Tom zich niet goed. Langzamerhand werd het erger met hem en toen hij een heel nare kleur in het gezicht kreeg heb ik de ambulance gebeld. Ik heb een klein beetje verstand van dit soort zaken en had zo mijn vermoedens. Gelukkig was het ding er binnen een kwartier en het ambulancepersoneel begon meteen met de nodige dingen. Toen was het in ijltempo hierheen en toen heb ik jou gebeld.”

“Zal ik even koffie of zo gaan halen?” vroeg Ap.

Jan knikte en ik was ook wel toe aan wat drinken. Toen Ap wegliep, beet ik me op mijn onderlip en balde ik mijn vuisten. Ineens was ik zo vreselijk bang dat ik mijn vader zou verliezen.

“Praat als je iets wilt zeggen, Jordan,” zei Jan me terwijl hij me bij mijn schouder beetpakte. “Krop het niet op!”

“Het is allemaal zo oneerlijk,” begon ik hakkelend en stotend te praten. “Net nu alles lekker loopt, nu ik hem weer terug heb, nu we weer een gezin vormen, moet hij misschien sterven.” Jan sloeg zijn armen om me heen.

“Het kan allemaal best goed komen, Jordan. Laten we eerst maar afwachten.”

“Liefde stelt helemaal niets voor! Liefde is shit! Liefde is leeg!”

Hij liet zijn arm van mijn schouders glijden en zijn ogen fonkelden woest terwijl hij me strak aankeek. “Zeg niet van die stomme dingen, man! Je weet niet waar je het over hebt!”

“Oh nee!!!” brieste ik. “Iedereen die tot nu toe tegen me gezegd heeft dat hij van me houdt, ontvalt me. Mijn moeder … “

“Ik ken je levensverhaal, Jordan. Die hoef ik niet te horen en zeker niet als de ondertoon zelfmedelijden is! Liefde is niet leeg! Liefde is alles! Anderhalf jaar geleden botsten je vader en ik toevallig in de supermarkt met onze karretjes tegen elkaar en vanaf dat moment kwam de liefde in mijn leven. Als jij nu beweert dat liefde leeg is dan heb ik anderhalf jaar vergooid … en dat is dus niet waar! Die anderhalf jaar is de allermooiste periode uit mijn hele leven geweest. Voor de eerste keer in mijn leven trof ik iemand die me nam zoals ik was! Vond ik iemand bij wie ik niet een rol hoefde te spelen! Ontmoette ik iemand die zielsverwant aan mij is. Hoe kun je dan verdomme zeggen dat liefde leeg is?”

“Maar …”

“Ja, ik weet wat jou overkomen is. Natuurlijk is je moeder veel te vroeg komen te overlijden maar daar kon zij toch helemaal niets aan doen! Niemand heeft dat kunnen voorkomen. Maar daarom hield ze nog wel van je! Net zoals ze van Tom hield. En je vader heeft een kolossale fout gemaakt door jou een tijdlang niet lief te hebben en heeft daar de tol voor moeten betalen. Maar hij houdt van je, Jordan!”

“Maar die twee zekken die zeiden dat ze van me hielden dan?”

“Ja, daar heb jij toevallig de pech gehad twee slechte exemplaren te treffen. Als er sprake is van liefde dan wil je de ander tot volle ontplooiing laten komen. Dan zijn al je gedachten naast jezelf ook op die ander gericht. En bij die twee was dat dus niet het geval. De eerste dacht helemaal alleen maar aan zijn eigen lichamelijk bevrediging en had dan meer vriendjes voor nodig en de tweede vond zijn cijfers belangrijker dan wat hij voor jou voelde. Bij beiden was dus geen sprake van liefde. En zo ze al zeiden dat er liefde was, was die liefde leeg.”

“Sorry. Ik had me niet zo moeten laten gaan.”

“Je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik ben blij dat je zo eerlijk en open bent.”

Ik toverde een wrange glimlach op mijn lippen.

“Toen ik je vader ontmoette, was ik meteen weg van hem. Hij is niet eens een van de allerknapsten maar het bleek dat uiterlijk er niet toe doet. Meteen sloeg er op de een of andere manier een vonk over. Dezelfde avond dronken we samen koffie in een café en spraken we heel diep met elkaar. Ik zat al jaren in de problemen. Had een huwelijk van tien jaar achter de rug waarvan mijn vrouw me op een gegeven moment verlost heeft. Ze merkte dat ik niet gelukkig bij haar was en zei me dat ik een vent moest gaan zoeken. Ik zou het nooit gedurfd hebben om haar in de steek te laten. Ik ben zo’n type van ‘gedane zaken nemen geen keer’ en zou tot het eind van mijn leven bij haar gebleven zijn ook al zou dat betekenen dat ik ongelukkig was. Toen ging ik op zoek naar een vent maar vond die niet. Veel mannen en jongens die uit waren op seks kwam ik tegen maar nergens die man die bij mij paste. Ik had het idiote geluk om op een gegeven moment de hoofdprijs te winnen in de Staatsloterij. Een enorm groot bedrag viel me zomaar in de schoot. Meteen stopte ik met werken. Ik kocht een mooi stukje bosgrond hier buiten de stad en liet daar een prachtig huis op zetten maar zelfs dat maakte me niet gelukkig. Charlatans en uitbuiters trok ik ineens aan. Ineens wilde iedereen wel iets met me, maar het was geen liefde. Het kwam allemaal van één kant: de mijne. Hen was het alleen maar te doen om mijn geld en de dingen die ik met dat geld voor hen kon realiseren. Geld maakte dus ook al niet gelukkig. Toen trof ik je vader en voelde ik hoe goed het tussen ons was. Heel veel praten bracht ons bij elkaar en toonde ons beiden dat we echte maatjes waren. Soulmates, zoals het in het Engels heet. Maar toen kwam dat vreselijke probleem van je vader boven tafel. Vanaf het begin had ik al wel gemerkt dat er iets was bij hem maar hij durfde en kon het niet onder woorden brengen. Toen het me eindelijk wel lukte om het boven tafel te krijgen, wist ik dat we dit samen niet zouden kunnen oplossen. Natuurlijk probeerde ik het wel. En zeker omdat hij elke professionele hulp weigerde maar … het liep dood. We zochten en kregen hulp. Maar de keuze waarvoor wij gesteld werden was een moeilijke. De psycholoog stelde namelijk een zeer intensieve behandeling voor die zou betekenen dat je vader een paar maanden lang opgenomen zou worden waarbij ik hem niet zou mogen bezoeken. Toen die keuze maken om er iets aan te laten doen, viel ons beiden zwaar. We maakten hem echter wel. We hadden elkaar nog maar amper gevonden en nu alweer zouden we elkaar moeten loslaten. Die maanden schreef ik hem elke dag een brief en elke dag schreef hij terug. Die eerste ontmoeting na die vreselijke tijd was hartroerend. Het leek alsof we onze kennismaking opnieuw overdeden. Ik spreek voor mezelf, en kan je zeggen dat ik hem ontzettend gemist had. Toen nog een tijd waarin ik hem alleen in de weekenden mocht bezoeken en toen … toen had ik hem weer bij me. Kon ik zo vaak als ik wilde bij hem langsgaan … was de liefde van mijn leven weer terug. Dus zeg me niet dat liefde leeg is, jongen, want dan heb je er geen ene malle moer van begrepen!”

Beteuterd keek ik hem aan en nogmaals mompelde ik een verontschuldiging.

“Trouwens volgens mij heb jij helemaal niets te klagen over de liefde.”

Verbaasd keek ik hem aan.

Met zijn hoofd knikte hij nauwelijks zichtbaar naar het begin van de gang waar Ap aankwam met de beloofde koffie.

“Ap en ik hebben niets met elkaar,” zei ik, terwijl ik hem weer aankeek, op zachte toon tegen hem.

“Maak dat de kat wijs! Die jongen is hartstikke verliefd op jou en als ik jou zo ik je ogen kijk is de kwaal bij jou even groot,” lachte hij.

Ik sloeg mijn ogen neer omdat ik wist dat hij gelijk had. Verzet ertegen was er nog steeds. Vooral vanwege de eerder geslagen wonden. Maar … hoe lang zou ik dat nog kunnen volhouden?

Op het moment dat Ap de koffie voor ons neerzette ging de deur van de intensive care open en kwam er aan aantal artsen naar buiten gezet.

“Meneer Versluys?” vroeg een van hen.

Ik stond op.

“Ah, de zoon dus."

Ik drukte hem mijn hand en stelde de anderen aan hem voor.

“Uw vader maakt het naar omstandigheden goed. Geef de verplegers nog even tijd om hem wat op te lappen, dan kunt u zo naar hem toe. Later kunnen we wel eens verder praten als u het goed vindt.”

Het laatste was niet zo zeer een vraag als wel een opmerking. Ik knikte, schudde de man nogmaals de hand en hij ging op een holletje verder.

“Wow, gelukkig,” verzuchtte Ap. Jan en ik beaamden het beiden.

“Was er enige aanleiding voor het gebeuren van vanmorgen?” vroeg ik Jan nadat ik weer was gaan zitten.

“De aanleiding die er altijd al geweest is. Ik heb een grote concurrent en die zal er altijd blijven.”

Verbaasd keek ik hem aan.

Hij glimlachte. “Het klinkt misschien hard maar gelukkig voor mij is ze overleden en is het dus niet erg om op de tweede plaats te komen bij je vader. Meer hoef ik ook niet.”

Ik begreep het. Toch kwam er een uitleg.

“Je moeder is nog altijd zijn grote liefde, Jordan, en met alle stapjes in onze relatie heeft hij moeite gehad. De eerste keer dat hij bij mij thuis kwam, dat ik bij hem kwam, dat we samen uitgingen, en ga zo maar door. En vanavond zou ik dan voor het eerst zijn zoon ontmoeten. En misschien ben ik er zelf ook wel schuld aan want ik had al zo lang zitten zeuren om jou eindelijk eens te mogen ontmoeten …”

“Dan treft mij net zo goed schuld want ik wilde jou ook heel graag ontmoeten: de man die zoveel indruk op mijn vader had gemaakt.”

“Gut,” redeneerde Ap, “dan ben ik dus eigenlijk de enige met een schoon geweten.”

Gedrieën moesten we lachen.

Een van de verpleegsters kwam naar ons toe en zei dat we naar binnen mochten gaan. Het was doodstil op de IC. Alleen het geluid van werkend personeel en allerlei bliepjes was te horen. Af en toe een jammerklacht van een patiënt. Jan en ik schoven stilletjes naar binnen.

“Ah, hebben ze het gespuis eindelijk binnengelaten,” klonk de stem van mijn vader zachtjes. hij zat rechtop in de kussens en keek ons met pretogen aan.

“Gaat het een beetje?” vroeg ik hem nadat ik hem gekust had.

“Voel me beter dan vanmorgen maar ben wel heel erg moe.”

Jan zoende hem ook en ik zag hoe een traan uit zijn ooghoek rolde.

“Hé, maat, we gaan toch niet janken, hè!”

“Jawel, Tom. Je weet dat ik me niet groter kan voordoen dan ik ben en dus doe ik het ook niet.”

Ondanks zijn bravoure en de manier waarop hij mij op m'n nummer gezet had, had Jan dus ook een zwakke kant, zo merkte ik op.

“Waar is Ap?” vroeg mijn vader.

Op eigen verzoek was Ap achtergebleven op de gang. Jan en ik hadden hem gevraagd mee te gaan maar hij vond, zo zei hij tenminste, dat hij er niet echt bij hoorde.

“Ap wilde liever op de gang wachten.”

“Haal hem op!” klonk het commando.

Ik glimlachte en ging de gang weer op.

Ap keek verbaasd toen hij me aan zag komen. “Alles goed met hem?”

“Nee, het kan beter. Beter als hij jou ziet.”

“Wat?”

“Ap, ik kreeg het commando om je op te halen. Geen discussie dus. Hij wil je zien! Kom op!”

De begroeting van Ap was net zo joviaal als die van ons. Ap hoorde er gewoon helemaal bij.

We bleven de rest van de dag in het ziekenhuis. We waren natuurlijk niet de hele tijd bij mijn vader want dat zou te belastend voor hem geweest zijn. Af en toe waren we bij hem. Soms met z'n drieën maar ook wel één voor één. Of Jan en ik, of Jan en Ap samen. Je zult begrijpen dat het Sinterklaasfeest voor die avond werd afgezegd. Toen we aan het eind van de middag afscheid van mijn vader namen, nodigde Jan ons uit om bij hem wat te eten. We lieten onze fietsen bij het ziekenhuis staan en reden met hem mee. In de stad stopten we bij een afhaalchinees en namen het een en ander mee naar zijn huis. Hij woonde buiten de stad en het was vooral erg donker die Sinterklaasavond. Nadat we het ons goed hadden laten smaken en Jan koffie geserveerd had bleef het eerst een tijdlang stil totdat ik voelde dat ik de stilte moest doorbreken. “En … hoe gaat het nou straks verder?”

“Je bedoelt als je vader weer thuis is?” antwoordde Jan.

Ik knikte.

“Ik hoop dat hij eindelijk eens in gaat zien dat hij moet stoppen met werken. Hij werkt nog steeds 40 uur per week terwijl hij dat eigenlijk helemaal niet hoeft.”

“Maar ja,” mengde Ap zich in het gesprek, “ik kan me voorstellen dat hij niet afhankelijk wil zijn van jou.” Toen we Jans huis hadden bezichtigd had deze ook Ap verteld van zijn prijs in de Staatsloterij.

Jan lachte. “Dat hoeft ook helemaal niet. Hij heeft veel meer geld dan ik."

“Hoe bedoel je?" klonk het verbaasd uit mijn mond. "Mijn vader heeft zijn hele leven lang gewerkt en we hadden het heus niet luxe thuis hoor!” reageerde ik.

“Nee, misschien niet. Maar dat was een bewuste keuze van je ouders, of in elk geval van je vader.”

Mijn verbazing steeg en ook Ap zat met grote vraagtekens op zijn gezicht naar Jan te kijken.

“Jongens, Tom Versluys is een vermogend man en dat was hij al toen hij geboren werd. Je grootouders hadden door hun huwelijk, dat volgens mij heel duidelijk een verstandshuwelijk geweest moet zijn, twee familiekapitalen verenigd tot een enorme berg geld en hadden als motto in hun leven waarschijnlijk ‘het meer is nooit vol’. Ze werkten beiden hun hele leven lang en, je vader heeft je dat verteld, hadden nooit echt tijd voor een gezinsleven. Hun leven stond in het teken van geld verdienen en bezit vergaren.” Hij keek ons beiden even aan en ging verder. “Je vader baalde daar zo vreselijk van dat hij met al dat geld dat hij erfde nooit iets heeft willen doen. Hij wilde de bedrijven niet overnemen en liet ze door een zaakwaarnemer één voor één verkopen. Hij had zijn eigen baan en vond dat hij met dat geld uit moest zien te komen. Ik heb nooit een afschrift of zo gezien maar geloof me er moet ontzettend veel geld zijn. En daarom vind ik gewoon dat hij het rustig aan moet gaan doen. Ik wil genieten met hem!”

Ap en ik waren compleet onder de indruk van wat we zojuist vernomen hadden. Ik niet vanwege de bergen geld maar vanwege de houding van mijn vader. Als je zo kunt leven, moet je wel ontzettend sterk in je schoenen staan. Zijn bedje was gespreid geweest maar hij had het niet willen accepteren en was zijn eigen weg gegaan. Had steeds zijn eigen kostje verdiend voor vrouw en kind. Ik was trots op mijn vader!

Jan bracht ons terug naar het ziekenhuis omdat onze fietsen daar nog stonden. Traag trappend, omdat ik vol zat van de chinees en de indrukken van die dag, fietsten we terug naar ons huis. Daar aangekomen maakte Ap twee flesjes bier open en drukte mij er een in de hand. De heerlijk koude vloeistof maakte me wakker en leste de ergste dorst. Praten deden we niet en toen Ap de laatste slokken genomen had gaf hij aan dat hij ging douchen. Na hem ging ik en toen ik de badkamer uitkwam, liep ik naar zijn kamer toe. Hij lag al in bed en sloeg het dekbed voor me op.

“Vind je het goed als ik vannacht in mijn eigen kamer slaap?”

“Waarom?”

“Ik heb zoveel om over na te denken dat ik graag even helemaal alleen wil zijn.”

“Als je met mij wilt praten, moet je dat doen, hè!” zei Ap me.

“Zeker, dat doe ik maar … eerst moet ik alles op een rijtje hebben.”

“Sluit me alsjeblieft niet buiten, Jordan.”

“Dat doe ik niet, Ap. Juist niet!” Ik kuste hem op zijn mond en liep naar mijn eigen kamer. Het bed voelde koud aan mijn naakte lichaam en de rillingen liepen me over de rug. Alleen lag ik in het donker te staren naar het plafond. Wanhopige pogingen deed ik om alles duidelijk voor mijn geestesoog te krijgen maar telkens begon alles rond te malen en was alle verband, zo dat er al was, weer weg. Hoe lang kon ik het nog volhouden te zeggen dat Ap en ik niets met elkaar hadden? Verdomme, ik voelde wel degelijk liefde voor hem en waarom … waarom durfde ik dat dan niet te zeggen als zich de gelegenheid voordeed? Waarom zei ik bijvoorbeeld zoiets stoms als ik tegen Jan had gedaan? Waarom gaf ik gewoon niet toe? Was ik dan werkelijk zo bang voor de toekomst? Bang dat ook deze relatie mij op zou breken? Terwijl ik donders goed wist hoe Ap in elkaar stak en dat hij mij nooit zoiets zou flikken! Een puinhoop werd het, een onmogelijke legpuzzel waar telkens weer stukjes bleken te ontbreken. En dan was er ook nog die verzwegen rijkdom van mijn vader. Wat moest ik daar ik godsnaam mee aan! Geld interesseerde me geen moer! Ik wilde liefde … echt liefde. Die nacht deed ik geen oog dicht. Tegen zes uur stapte ik uit bed, trok mijn badjas aan en liep naar de keuken toe. Ap zat aan de keukentafel met een glas melk voor zich.

“Kun je ook niet slapen?” vroeg hij me.

Ik schudde het hoofd. “Niet alleen tenminste,” voegde ik eraan toe.

“Gek hè, dat je in een paar maanden tijd zo gehecht aan elkaar kunt raken.”

Met een glas appelsap ging ik tegenover hem zitten. “Ja. Na Chris en Peter had ik gedacht dat zoiets nooit meer zou kunnen.”

Ap legde zijn hand over de mijne en streelde hem zachtjes. “Ik houd van je, Jordan.”

Ik knikte … en verdomme opnieuw durfde ik het niet terug te zeggen. Wat mankeerde me toch! “Ik … ik weet het Ap. Ik voel me ook heel bijzonder bij jou.” Een aardige benadering maar natuurlijk niet wat hij wilde horen.

Toch glimlachte hij. “Daar doe ik het voor, Jordan. Geef het de tijd. Ik heb alle tijd en wacht op je.”

Ontroerd door zijn lieve woorden schoten de tranen in mijn ogen.

“Niet huilen lieve jongen,” troostte hij me. “Geloof me, alles zal goed komen. Daar ben ik van overtuigd. Push jezelf niet te hard. Ik loop niet weg maar zal tot in het oneindige op je wachten als dat nodig is en …”

“Ik hoop dat dat niet nodig is, Ap. Waarom is het zo moeilijk voor me om me aan je te binden. Je bent goed voor me, lief voor me, je bent gewoon het allerbeste wat me ooit is overkomen en toch … toch krijg ik het niet voor elkaar om te zeggen dat ik van je houd. Waarom?”

“Ik weet het niet, Jordan. Daar diep van binnen bij jou kan ik niet kijken. Ik zie alleen maar een heel lieve, knappe jongen voor me die het heel moeilijk heeft. En die jongen, die wil ik helpen waar maar mogelijk is maar die laatste stappen … die zul je helemaal alleen moeten zetten.” We dronken onze glazen leeg en zetten ze op het aanrecht. “Kom je bij mij slapen?” vroeg hij.

“Ik weet het niet.”

“Doe nou maar, want ik heb tenminste mijn bed dichtgeslagen toen ik eruit stapte en jou kennende ben jij dat vergeten en is dat warme nestje van jou nu veranderd in een kil en koud plekje.” Hij had zijn mondhoeken zowat opgetrokken tot aan zijn oren, zo breed lachte hij naar me.

Ik smolt voor die lieve lach en ging met hem mee.

[Lucky Eye]

Hoofdstuk 10

Toen we ’s middags mijn vader gingen opzoeken, was hij al verhuisd van de IC naar een zaaltje met een andere patiënt. Jan zat al aan zijn bed en toen wij binnenkwamen, stond hij op en gaf ons een hand.

“Ik ben blij dat jullie er zijn, jongens,” begon mijn vader. “Ik heb heel wat te vertellen.”

“Maar zou je het niet eens rustig aan gaan doen,” viel ik hem in de rede, “je ligt hier tenslotte niet voor niets.”

“Met mij is bijna alles weer in orde, Jordan, en de dingen die ik wil vertellen zijn heel belangrijk voor mij maar ook voor jullie.” En na enige stilte liet hij daarop volgen: “Denk ik.”

Jan lachtte met zijn hand in die van mijn vader.

“Ik ben van plan om mijn huis te gaan verkopen en bij Jan in te trekken. Verder stop ik met werken en ga ik genieten van het leven. Ik wil me niet langer druk maken over onbelangrijke dingen. Ik wil van Jan en jullie genieten en daarom, daarom zou ik heel graag willen dat ook jullie meeverhuizen naar Jans woning.”

Mijn ogen werden groot en toen ik Ap aankeek zag ik hetzelfde bij hem gebeuren. “Wat?”

“Het huis van Jan is enorm. Hij heeft me gezegd dat jullie het gezien hebben gisteren. Jullie kunnen een aantal kamers krijgen zodat jullie je altijd terug kunnen trekken als jullie dat willen. Verder zou het voor ons een prima oplossing zijn want wij willen flink wat gaan reizen en dan is er altijd iemand die op het huis kan passen.”

“Oh, dus jullie,” en ik wees naar Jan en mijn vader, “hebben alles al doorgesproken.”

“Ja.”

“Hebben wij nog iets in te brengen?”

“Natuurlijk. Als jullie ‘nee’ zeggen, respecteren wij dat natuurlijk volkomen maar misschien is het goed om eerst naar onze plannen te kijken.”

Waarschijnlijk had Ap door dat het mij allemaal wat te snel ging want hij hield zich keurig uit de discussie, laat ik het zo maar noemen, die zich nadien ontwikkelde. Uiteindelijk stemde ik toe dat ik met Jan de tekeningen zou gaan bekijken voor de nodige verbouwing. Meteen na het bezoekuur fietsten Ap en ik naar het huis van Jan. Het was zo’n zes kilometer buiten de stad en lag inderdaad prachtig in het bos. Nu het nog licht was, konden we het goed bekijken. Het was een groot huis en helemaal gelijkvloers. Eerst liepen we zwijgend rond de woning en bekeken we alles goed. Er was een buitenzwembad en toen we door de glazen deuren keken, zagen we ook een zwembad binnen. Jan had het goed voor elkaar hier. Jan kwam bij ons en wees ons op een aantal zaken die wij absoluut niet zo op het eerste gezicht hadden gezien. Echt, het huis was gewoon een paleis. Op de eetkamertafel had hij een grote bouwtekening liggen en gedrieën gingen we daar omheen zitten.

“Het is de bedoeling dat we een aantal slaapkamers hier,” en hij wees een plek aan op de tekening, “zodanig verbouwen dat jullie als het ware een eigen appartement hebben. Het enige dat eigenlijk moet gebeuren is dat er ergens een badkamer gesloopt moet worden (alle slaapkamers beschikten namelijk over een eigen badkamer) en vervangen door een keukenunit.”

“En we zouden dan dus een eigen keuken, woonkamer, zitkamer, slaapkamer en keuken hebben?” vroeg Ap.

“Ja, dat klopt.”

“Vind je het goed dat we even samen overleggen?” vroeg ik.

“Natuurlijk,” antwoordde Jan.

“Oké, dan gaan we even een eindje wandelen.” Ap en ik trokken onze jassen aan en wandelden naar buiten.

“En?” vroeg hij mij toen we een eindje het bos ingelopen waren.

“Ziet er goed uit op zich.”

“Ben je bang dat je je vrijheid kwijtraakt?”

Ik zweeg.

“Als dat zo is, moet je het gewoon zeggen. Zelf vind ik het moeilijk om een mening te vormen omdat ik nog steeds het gevoel heb dat ik van jou en je vader afhankelijk ben en er nog niet echt bij hoor.”

“Shit, Ap! Zo moet je dat niet voelen!” Ik stopte en draaide me naar hem om. “Je hoort bij mij. Dat weet je toch!”

“Ja … maar ... nog steeds niet helemaal.”

Ik snapte zijn probleem maar wist niet wat te moeten zeggen.

“Maar zoals ik vannacht al zei, wacht ik op je en als jij besluit hier te gaan wonen, ga ik met je mee.” Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte zijn lippen op die van mij. Toen ik zijn tong tegen mijn lippen voelde, opende ik mijn mond en liet ik hem binnengaan. Zijn tong zocht en vond de mijne en daar in het donker wordende bos wisselden we een gigantisch hete tongzoen uit.

“Weet je dat je veel te lief voor mij bent,” verzuchtte ik nadat we onze zoen verbroken hadden.

“Ja, ik weet het maar je bent ook gewoon zo’n lekker ding!”

Ik porde hem speels met mijn elleboog in zijn ribben.

“Pas op hoor!” waarschuwde hij me terwijl hij me vastgreep.

“Oh ja? Moet ik bang voor je worden?”

“Kijk maar uit, anders verkracht ik je hier in dit donkere bos!”

“Mmmm, geen slecht idee misschien.”

“Jordan Versluys! Je bent gewoon onverbeterlijk weet je dat!”

“Je wilt toch niet beweren dat jij vies van seks bent!”

“Nee, dat niet en zeker niet als het seks is met zo’n lekkere jongen als jij. Zijn handen gleden over mijn rug en billen waarin hij zachtjes begon te knijpen.”

“Verlang je naar me?” fluisterde ik in zijn oor.

“Hevig, Jordan. Ik wil zo graag dat je volledig van mij wordt.”

“Vertrouw op me, Ap, het duurt niet lang meer. Ik zal je niet lang meer laten wachten.”

“Overhaast niets, jongen. Ik zeg het nog een keer: ik wacht wel op je … “

“Daar ben ik je heel erg dankbaar voor, Ap.” Ik kuste hem en opnieuw vonden onze tongen elkaar. “Maar we moeten nu wel een besluit nemen over onze toekomst,” zei ik toen we weer ontkoppeld waren. Hij keek me recht in de ogen en ik zag de fonkeling van genoegen die de woorden ‘we’ en ‘onze’ bij hem teweeg gebracht hadden.

“Dank je, Jordan.”

“Zoals ik al zei, je hoort bij mij en we moeten samen die beslissing nemen. Het gaat niet alleen mij aan.” Zwijgend stonden we daar op dat steeds donker wordende bospaadje in elkaars armen.

“Ik vind het een goed plan,” zei hij uiteindelijk.

“Oké, dan gaan we ervoor.” We bezegelden ons besluit met een derde tongzoen.

Aps vuur was niet meer te blussen. Zijn handen gleden over mijn billen heen en weer en plotseling duwde hij ze onder mijn jas en schoof hij ze bij mijn broek en short in.

“Hé! Ga weg met die koude handen daar!” vermaande ik hem.

“Volgens mij vind je dit best lekker, jochie,” plaagde hij. Zijn handen voelden inderdaad lekker aan op mijn naakte huid. “Ik heb het gevoel dat je je graag laat neuken. Klopt dat?”

Ik knikte.

“Ja, ik vind het heerlijk om lang en langzaam geneukt te worden maar ik vind het ook heerlijk om een ander dat genoegen te laten voelen. Een heel goede vriend zei me voordat ik iets met Peter kreeg, dat ik me nooit weer alleen maar in de onderliggende positie moest laten manoeuvreren.”

“Ik snap het,” zuchtte Ap. “Kom laten we terug gaan voor we de richting compleet kwijt raken.” We liepen over het pad terug naar huis maar vlak voor we het bos uitgingen, hield Ap stil. “Er is nog een ding dat je moet weten, Jordan.” Toen werd het stil.

“En dat is?” De stilte werd zo mogelijk nog stiller. “Kom, Ap, vertel het me. Of is het zo wereldschokkend dat je het niet durft te zeggen.”

“Ik hoop dat je er niet kwaad om zult worden?”

“Dan zul je mij toch eerst moeten zeggen wat het is. Het risico is voor jou?”

“Oké dan maar. Ik ken je vader langer dan jij denkt.”

“Wat?”

“Een paar weken voor die brief van je vader kwam, heb ik hem voor het eerst ontmoet.”

Met de ogen wijd open van verbazing en oprecht ongeloof keek ik hem aan.

“Hij stond op een gegeven ogenblik voor onze deur en toen ik opendeed, vertelde hij me wie hij was. Ik weet niet meer waar jij was maar je was niet thuis in elk geval. Om te voorkomen dat jij hem zou treffen, ben ik met hem de stad ingegaan. We hebben ergens wat gedronken en hij heeft de hele tijd gepraat. Me alles verteld wat hij op zijn hart had. Daarna hebben we elkaar nog twee keer ontmoet, zo in het geheim, en toen besloten dat hij je het beste een brief kon schrijven.”

“Dus jouw reactie op mijn boosheid was als het ware vooropgezet.”

“Ja. Zo zou je het kunnen noemen. Maar wel oprecht! Ik speelde wat betreft mijn boosheid geen spelletje met jou! Ik had je vader in die paar keren zo goed leren kennen dat ik gewoon wist dat hij een kans nodig had. En … die heb ik hem gegeven.”

Een paar minuten lang liet ik alles door mijn hoofd gaan maar … wat moest ik nou doen? Ik kwam er niet uit. Boos worden op Ap had geen enkele zin omdat uiteindelijk alles goed was gekomen met mijn vader. “Ap,” zei ik met een scheve glimlach op mijn gezicht, “je bent een gevaarlijke intrigant en daarvoor zal ik je moeten straffen! Eens zul jij die straf ondergaan, jongetje!” Mijn lach maakte hem duidelijk dat ik hem helemaal niets kwalijk nam en wat viel er hem ook kwalijk te nemen. Hij had met goede bedoelingen en uit vriendschap voor mij gehandeld en kun je dat iemand kwalijk nemen?

Terug bij Jan liet ik bewust Ap het woord doen. Eerst had hij, op de weg terug naar Jans huis, nog tegengesparteld maar uiteindelijk had hij toegestemd om namens ons te spreken. Natuurlijk hield ik mijn mond niet volledig maar Ap bracht hem het goede nieuws. Jan was uitermate verheugd en kon het niet nalaten om meteen mijn vader op te bellen. Ook die was ingenomen met het nieuws. Vanaf dat moment verliepen de dingen als in een stroomversnelling. Ap en ik begonnen ons tijdelijk onderkomen in Jans huis meteen in te richten. Op 15 december werd het huis van mijn ouders leeg opgeleverd aan de nieuwe bewoners. Een dag later kwam mijn vader thuis uit het ziekenhuis en vier dagen daarna trokken Ap en ik bij Jan en hem in. Het huis waar wij gewoond hadden, was toen nog wel niet verkocht maar dat deed er niet toe. En zo werd het uiteindelijk Kerst. Het was koud. De weersvoorspellers van het KNMI voorspelden een Witte Kerst maar de sneeuw wilde nog niet komen. Jan had voor Eerste Kerstdag een boerenkoolmaaltijd bereid en nadat we ons daarmee verzadigd hadden, wandelden we met z’n vieren door het bos. Pas toen het donker begon te worden kwamen we terug. Na het avondeten gingen we in de woonkamer bij de Kerstboom zitten met de Sinterklaascadeautjes die nog steeds niet waren uitgepakt. Het werd een gezellige avond met lol vanwege de surprises en de kostelijke rijmelarijen. Toen alles was uitgepakt haalde ik uit mijn broekzak een klein doosje tevoorschijn.

“Ik heb nog een klein, nietszeggend cadeautje over en die is voor Ap,” zei ik met een brede glimlach.

Ap keek me verbaasd aan en maakte heel zorgvuldig het papiertje los. Voorzichtig, bijna bang leek het, opende hij het doosje. Er zaten twee ringen in. “Ohhh, Jordan!” riep hij uit. Hij liet ze aan de anderen zien die duidelijk hun waardering voor mijn keuze lieten blijken.

“Zoenen!” riep mijn vader en aangezien we daar niet vies van waren, gaven we elkaar voor het kleine publiek een heftige tongzoen. Toen pakte ik de ring die voor Ap bedoeld was en deed deze aan zijn vinger.

“Lieve, Ap. Je hebt heel lang moeten wachten op dit moment maar ik had het je gezegd dat het ervan zou komen. Ap, ik houd van je. Het heeft heel lang geduurd voor ik besefte dat het eigenlijk heel eenvoudig was om het te zeggen. Vanaf het moment dat je bij me introk heb ik gepoogd voor jou een omgeving te creëren waar jij je thuis kon voelen, waar jij op je gemak zou zijn. Zonder dat ik daarbij mezelf te kort zou hoeven doen, trouwens. Meteen al waren we goede vrienden en al die tijd hebben we het erg leuk gehad samen. Natuurlijk waren er wel eens woorden, en niet eens zoveel, maar in welke relatie heb je dat niet? Tweemaal werd ik verliefd en toen was mijn blik zodanig vertroebeld dat ik niet meer zag wat ik voordien altijd wel had gezien. Omdat jij niet durfde uitkomen voor je gevoelens ten opzichte van mij en ik twee rampzalige kortstondige relaties had heeft het even geduurd voor we ons geluk vonden, maar nu weet ik eindelijk wat echte liefde is. Voor mij is echte liefde dat je samen volledig jezelf kunt zijn. Lieve Ap, we hebben al de nodige seks met elkaar gehad en dat is altijd heel goed geweest. Er is nog het een en ander voor ons te ontdekken en ook dat zal goed zijn maar laten we nooit vergeten hoe alles begonnen is. Seks is slechts een van de uitingsvormen van liefde. Onze vriendschap is, denk ik, het allergrootste bewijs daarvan en laten we niet vergeten het in de gewone dingen te zoeken. Samen boodschappen doen, samen aan de afwas, samen het huis schoonmaken, samen dicht bij elkaar op de bank zitten en naar elkaars ademhaling en hartslag luisteren. Die dingen zijn voor mij veel belangrijker. Ik wil je niet alleen meer als mijn vriend maar ook als mijn geliefde. Maar vergeet nooit dat die vriendschap die we al jarenlang hebben voor mij het allerbelangrijkste is.” Omdat Ap moest huilen, kuste ik hem op zijn wang en droogde daarna zijn tranen met de mouwen van mijn shirt.

“Lieve Jordan. Ik had willen wachten tot in het oneindige had ik gezegd maar dit is eigenlijk een veel beter moment … Ik … nou ja … ik … ik weet gewoon niet wat ik nog meer moet zeggen … “

“Houd dan maar je mond en schuif die ring aan mijn vinger,” reageerde ik terwijl ik hem een knipoog gaf.

Er werd gelachen en onder het toeziend oog van mijn vader en Jan werd onze verbintenis bezegeld. Een nieuwe tongzoen volgde en toen het naar de mening van de toeschouwers iets te lang duurde hoorde ik Jan zeggen: 'Zullen we ze maar alleen laten?' Ik verbrak de kus en zei hen dat daar geen sprake van was. “Het is Kerstavond en dat is bij uitstek de avond voor het gezin. Die seks die jullie van ons verwachten die doen we vannacht wel.” In een kast vond ik Monopoly en met een triomfantelijk gezicht nam ik dat mee naar de eetkamertafel.

“Nee, hè!” verzuchtte mijn vader.

“Wat?” zei Ap.

“Hij is zo verschrikkelijk fanatiek in dat spel! Heb je het nog nooit met hem gespeeld?”

Ap schudde het hoofd.

“Hij gaat net zo lang door totdat hij de laatste speler helemaal heeft uitgekleed.”

“Pap! Het is geen strippoker! Het is maar Monopoly.”

Ap en Jan bulderden van het lachen en mijn vader probeerde me te pakken te krijgen terwijl ik me snel uit de voeten maakte.

Die avond was ik duidelijk niet in vorm. Hoe fanatiek ik ook ben, volgens mijn vader, het geluk was niet aan mijn kant. Als eerste was ik uitgespeeld en kon zeker nog twee uur toekijken hoe uiteindelijk Jan met al de poen ging strijken. Het spel werd opgeruimd en ging weer in de kast. De laatste restjes uit onze glazen werden genuttigd en toen gingen we naar onze slaapkamers. Ap sloot de deur achter ons en meteen lagen we in elkaars armen. Minuten achtereen tongzoenden we met elkaar terwijl we elkaar langzaam van onze kledingstukken ontdeden. Bloot schuifelden we naar het bed en vielen daar op elkaar aan. Ap was hartstikke vurig en volgens mij maar belust op een ding: hij wilde mijn kont. Ik gaf flink tegengas en regelmatig ontworstelde ik me aan zijn greep. Zo spoorde ik hem nog meer aan. Na een flinke voorpret liet ik me onderkrijgen, bereid om me aan hem te geven. Echter … Ap wilde nog meer voorspel. Hij nam mijn stijve leuter in zijn mond en begon me meteen fors te zuigen. Ik pakte de zijne en bediende hem op dezelfde manier. Ik wist wat hij wilde en gaf aan dat ik klaar zou gaan komen. Hij liet mijn harde uit zijn mond schieten, pakte hem beet en gaf nog een paar kleine rukjes. De eerste straal spoot tot aan mijn schouders en de andere belandden op mijn borst en buik. Schrijlings boven mij zittend trok Ap zich verder af en plengde zijn witte zaad op mijn bovenlijf. Met zijn handen veegde hij door het kleverige goedje en smeerde hij me helemaal in met de bedoeling daarna met zijn tong alles op te gaan likken. Ik voelde zijn begerige tong van mijn enkels tot mijn knieholten, van mijn knieën over mijn dijbenen tot in mijn kruis. Vooral de binnenkant van mijn dijen likte hij hevig omdat hij wist dat ik daar botergeil van werd. Een voor een zoog hij mijn kaalgeschoren ballen in zijn mond en beet er zachtjes op. Daarna gleed zijn tong door mijn navel. Ik kreeg zowat een lachstuip. Langdurig speelde zijn tong met mijn gladde borst en donkere tepeltjes. Dat laatste voorzag mij opnieuw van een stijve. Zijn tong had me knettergek gemaakt en zoals ik al eerder geschreven heb is het enige dat me dan echt kan bekoren een flinke neukbeurt en die wilde ik deze keer echt hebben. Ik trok mijn knieën op, propte de twee hoofdkussens onder mijn heupen en duwde mijn benen zo wijd mogelijk uiteen.

“Heb je condooms bij je?” vroeg Ap.

“Ap, ik wil dat je het zonder doet.”

“Maar …”

“Jij hebt geen HIV. Dat hebben we laten testen, zoals je weet, en na Peter heb ook ik een test laten uitvoeren om er zeker van te zijn dat mij niets mankeerde. En dus wil ik je zoals je bent, lieve Ap. Nooit zal een ander dat krijgen van mij wat jij nu krijgt.” Toen volgde een nieuwe tongzoen en terwijl onze tongen stevig in elkaar verstrengeld waren, voelde ik hoe hij zijn eikel tegen mijn sterretje begon te drukken. Het was een geweldig gevoel toen hij mijn kringspier doorkliefde. Pijn vermengd met genot. Heel subtiel en langzaam zocht zijn 22’er de donkere diepten van mijn grot op. Met elke heupbeweging gleed hij dieper en dieper naar binnen. Het leek een eeuwigheid te duren. Het deed me pijn en toen Ap de tranen in mijn ooghoeken zag, wilde hij stoppen. “Niet stoppen,” gaf ik hem te kennen. “Ga door. Het went wel. Je bent alleen ontzettend groot maar ik kan je wel hebben. Ik wil je hebben, lieverd, helemaal!” Zo mogelijk met nog meer tederheid drukte hij door en vond uiteindelijk de diepste plek in mijn aars. Het was een enorm goed gevoel. Zijn tong vulde opnieuw mijn mond en met zijn stijve pik in mijn lustgrot waren we tijdenlang volledig verenigd. Toen begon hij langzaam heen en weer te bewegen. Hij trok zich bijna helemaal uit me terug en daarna ging hij weer diep naar binnen. Het was geweldig. Voor de eerste keer in zijn leven neukte hij een jongen en het was gewoon te gek. Met kracht spoot hij zijn ballen in me leeg. Voor mij had het nog best wat langer mogen duren maar door de onervarenheid en waarschijnlijk de nauwheid van mijn gaatje kon hij het niet langer uithouden. Zwetend liet hij zich over me heen vallen.

“Ohhhhh, Jordan! Dit is het beste wat ik ooit heb meegemaakt en ik weet dat het nog veel beter kan, lieverd. Nog veel beter.” Toen zijn lichaam uitgeschokt was, trok hij zich uit me terug.

Ik was nog compleet van de wereld en lag uitgeteld onder zijn machtige lichaam. Toen hij zich van me afdraaide keek ik naar zijn slappe jongeheer die nog steeds enorm groot was. “Wow, dit was de beste fuck die ik ooit gehad heb, Ap!”

“Ja?”

“Yep. Zo goed is het nog nooit geweest voor me. Als je beweert dat het nog beter kan dan ga ik uit mijn dak geloof ik.”

Hij lachte naar me. “Het kan nog veel beter, lieve jongen. Geloof me.” Hijgend en zwetend lagen we naast elkaar. “Jordan?”

“Ja.”

”Wil je het ook bij mij doen?”

Ik draaide me naar hem om. “Alleen als je het echt wilt, Ap. Ik kan me voorstellen dat het idee om geneukt te worden je vreselijk tegenstaat na hetgeen je meegemaakt hebt en dus moet je het niet doen omdat je vindt dat het hoort.”

“Ik wil gewoon aan jou toebehoren, Jordan, en dus …”

“Nee, jongen, dan zie je het verkeerd. Met die ring aan je vinger behoor je al aan mij toe. Daarvoor is het echt niet nodig dat ik je neuk.” Ik zag de eerste tranen, trok hem dicht tegen me aan en liet hem huilen. “We doen het alleen maar als jij er echt aan toe bent. Oké?”

Hij knikte en kuste me. “Je bent veel te lief voor mij, Jordan. Stel nou eens dat het heel lang duurt?”

“Dan wacht ik heel lang, lieve Ap.”

“Maar …”

“Ap, jij hebt zo lang op mij moeten wachten voor ik eindelijk durfde te zeggen dat ik van je hield, zou ik dan niet op jou kunnen wachten?”

“Beloof me alleen,” zei hij, “dat je niet een bottom zult worden!”

Ik schonk hem een brede glimlach. “Lieve Ap, je weet dat ik het liefst beide dingen doe maar het moet wel kunnen. Ik wil je heel graag neuken maar wil van jou de belofte horen, en dat mag geen loze belofte zijn, dat je het alleen maar zult doen als je er volledig aan toe bent. En je weet wel wat ik daarmee bedoel. Alles moet goed zijn voor jou.”

“Ik beloof het!” Onze nieuwste afspraak werd bezegeld met een laatste tongzoen voor we in elkaars armen insliepen.

EINDE

Reacties zijn van harte welkom op de site maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk



©Lucky Eye, mei 2015 (gereviseerde versie)
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.
lucky_eye2@yahoo.co.uk