ZWEDEN… EEN VERVOLG
Een verhaal van Lucky Eye
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
Hoofdstuk 4
Die ochtend liepen ze weer kilometers achtereen. Heel af en toe onderbroken voor een korte pauze. Tegen het middaguur liepen ze het erf van een boerderij op en vonden daar voor een paar dagen weer wat werk. Dit patroon van een paar dagen wandelen en daarna een aantal dagen werken herhaalde zich nog drie keer. Er kwam geen verdere toenadering maar ze schaamden zich ook niet meer voor hun overduidelijke, ochtendlijke harde pik.
Op een vroege vrijdagochtend verlieten ze de boerderij waar ze vier dagen meegewerkt hadden en begaven ze zich opnieuw op pad. Vooraf hadden ze de kaart bekeken en hun reisdoel bepaald. Maar het werd toch heel anders dan ze verwacht hadden.
Tegen een uur of vier waren ze even langs de kant van de weg gaan zitten om wat te rusten. Ze aten beiden een appel en namen wat te drinken. Er kwam een auto langs die even verderop bleef stilstaan. De achteruitrijdlichten gingen aan en toen de wagen op hun hoogte was, werd het raampje aan de bestuurderskant naar beneden gedraaid. Een mooi vrouwengezicht omzoomd door helblond haar kwam uit het raampje gestoken.
“Kan ik jullie misschien een lift geven?” Een vraag gesteld in het Zweeds maar omdat ze die vraag de afgelopen dagen vaker hadden gehoord, wisten ze wat het betekende. Alle voorgaande keren hadden ze echter resoluut maar netjes geweigerd. Dit keer keken ze elkaar echter aan.
“Dat hangt er van af waar u heen gaat,” reageerde Tim in het Engels.
“Ah, geen Zweden dus,” luidde de repliek eveneens in het Engels.
“Nee, dat niet mevrouw maar is dat een probleem?”
“Als je doorgaat met me ‘mevrouw’ en ‘u’ te noemen dan wordt het dat wel,” zei ze terwijl ze het portier opende en uitstapte. Ze was niet al te groot, eerder klein. Maar de handdruk die ze hen gaf was ferm. Duidelijk iemand die niet een luxeleventje leidde. “Ik heet Eva en ben onderweg naar Völdershafn.” Ze zag Johan denken en haakte er meteen op in. “Denk maar niet dat je het ergens op een kaart bent tegengekomen want het stelt echt niet zoveel voor hoor! En die lift… willen jullie daar gebruik van maken?”
“We houden een trektocht,” verduidelijkte Tim, “en zijn eigenlijk op zoek naar wat werk om de kost mee te verdienen voor een paar dagen.”
“Nou, dat komt dan prachtig uit. In ons dorp is pas een nieuw dorpshuis gebouwd dat nodig afgeschilderd moet worden. De mannen zelf komen er niet aan toe op dit moment omdat er te veel werk op het land is maar volgende week al moet het klaar zijn voor een huwelijksplechtigheid dus… als het jullie wat lijkt?” Johan en Tim keken elkaar even aan en zonder dat ze een woord uitwisselden, bereikten ze overeenstemming en dus werden de rugzakken in de laadbak gezet en namen de jongens naast Eva plaats. De rit duurde zo’n anderhalf uur voordat Eva de wagen naast een groot huis parkeerde. “Dit is het huis van onze dominee,” verklaarde ze. “Hij heeft een gastenwoning op zijn erf staan die jullie de komende tijd, denk ik, wel kunnen gebruiken.”
“Wow, meer luxe dan we gewend zijn de laatste tijd,” verzuchtte Johan. Eva lachte.
“Kom ik zal jullie voorstellen.” Ze was hen voorgegaan het huis in en nadat ze een paar keer geroepen had was de huiseigenaar tevoorschijn gekomen.
“Sorry hoor ik was in de bibliotheek en als ik aan het lezen ben,” verontschuldigde de rijzige man met het zwarte haar zich. Hij was nog jong, jonger dan de jongens gedacht hadden toen ze hadden gehoord dat ze bij een dominee zouden logeren. Maar ja, dan moet je ook maar niet te snel conclusies trekken.
“Ik heb deze twee onderweg opgepikt en ze zijn bereid om voor wat eten en een slaapplaats het dorpshuis af te werken,” lichtte Eva hem in.
“Dat zou prachtig zijn. Het moet nodig gedaan worden want…”
“Dat weten ze al. Ze zijn volledig geïnformeerd,” kapte de jonge vrouw hem af.
“Oké! Zal ik jullie dan je slaapplaats laten zien?” De jongens vonden het prima. Bij de auto namen ze hun rugzakken mee en volgden hem door de tuin. Het gastenhuis was een prima verblijfplaats voorzien van alle gemakken. “Als jullie je even wat opfrissen dan is met zo’n half uurtje het eten klaar. Kunnen jullie met me mee eten. Heb ik ook wat gezelschap vanavond.”
“Maar is dat geen probleem dan. Ik bedoel is er wel voldoende voor drie personen?” vroeg Johan zich hardop denkend af.
“Eva is al aan het koken en houdt er vast wel rekening mee dat jullie mee-eten. En bovendien kookt ze altijd vrij grote porties omdat ze bang is dat ik tekort kom. Oh, ik heet trouwens Per, Per Andersson,” zei hij terwijl hij hen een hand toestak.
Ze hadden hun rugzakken gedeeltelijk uitgepakt, snel even het hoofd afgespoeld onder de kraan en waren toen naar het huis teruggelopen. Per had hen aan zijn tafel uitgenodigd en de maaltijd was bijzonder goed geweest. In Johans denkwereld was een dominee altijd een saaie man geweest maar vanaf die avond moest hij zijn vooringenomenheid duidelijk bijstellen. Per was een duidelijke uitzondering. De hele tijd hield hij het gesprek gaande en ook na het eten tijdens de afwas en later toen hij hen meenam naar zijn zitkamer en hen wat alcoholisch te drinken aanbood, bleef hij praten. Maar… hij kon ook goed luisteren en liet de jongens hun hele verhaal vertellen en… het praten tegenover hem ging heel gemakkelijk, vond Tim. Pas tegen tien uur waren ze terug in hun huisje.
“Wow, wat een man zeg,” merkte Tim op.
“Ja! Nooit geweten dat een dominee zo kon zijn,” reageerde Johan en legde Tim uit dat hij altijd een heel ander beeld had gehad van een dominee. “En ook nog zo verrekte knap! Net als jij zulk mooi donker haar!”
“Misschien is hij de uitzondering die de regel bevestigt maar gelukkig is hij niet saai!”
“Zeker niet! Echt een prachtfiguur!”
“Douchen?” stelde Tim voor.
“Ja, lekker!” En zo stonden ze even later samen onder de douche… waar Bengt hen gadesloeg.
“Maar … was het goed voor jou?” wilde Johan weten.
“Ik heb echt genoten, Johan en geloof me vanaf nu wil ik het niet meer missen,” verzekerde Tim hem.
“Echt… dus…”
“Geen onthouding meer Johan. Ik wil plezier met je beleven en daar hoort seks ook bij. Edward zei me dat ik stom zou zijn als ik niet iets met je zou doen en… hij heeft gelijk gehad.” Johan ging dicht tegen Tim aanliggen en vroeg op hij op seksgebied net zo goed was als Edward. “Ahhh, hou op! Ik wil je niet met hem vergelijken. Is het niet goed genoeg voor jou dat het goed was?”
“Jawel maar…”
“Nou hou op dan! Ik vraag jou toch ook niet of mijn gaatje lekkerder was dan die van de vriend van je vader!"
"Nou… dat zou best wel eens kunnen," antwoordde Johan plagerig. Tim draaide zich op zijn rechterzij en Johan legde zich tegen zijn rug aan. “Ik geloof dat ik ontzettend veel van je h…”
“Nee, zeg het niet,” viel Tim hem in de rede.
“Waarom niet?”
“Omdat ik niet van jou kan houden, Johan. Ik hou van Edward en wat ik ook doe met jou houden van je kan ik niet. Hij is mijn grote liefde, begrijp je dat?” Johan knikte.
“Maar…” begon hij.
“Stttt,” legde Tim hem het zwijgen op. “Laten we gaan slapen. Ik ben moe. Jij niet?” Johan was ook best moe. Hij kuste Tim op zijn schouderblad en ging op zijn rug liggen.
Bengt kwam maar niet in slaap. Allerlei gedachten hielden hem wakker. Maar als hij dan echt van jongens hield, was dat dan een zonde? Ja, hij wist wel dat het in de Bijbel stond dat het niet goed was maar moest je dan maar gedwongen leven op een manier die niet de jouwe was? Zou God dat bedoeld hebben? Nee, hij had God, zo er al een God was, altijd gezien als iemand die het beste voorhad met mensen. En in zijn geval zou dat gewoon een relatie zijn met een jongen, met een man en dan het liefste met… Maar ja, dat zat er waarschijnlijk niet in. Hij zou zijn liefde voor hem moeten laten varen en een ander zoeken waarop hij net zo verliefd zou kunnen worden. Hij zuchtte eens diep en draaide zich op zijn zij. Gut, maar zou dat wel kunnen. Zou hij ooit hetzelfde voor een ander iemand kunnen voelen als dat hij nu deed voor… Hij wist het niet en hoe hij ook draaide en woelde in zijn bed, hij kwam er niet uit. Met allerlei malende gedachten viel hij uiteindelijk in een onrustige slaap.
Het viel Johan ook moeilijk om in slaap te komen. Waarom werd hij ook altijd verliefd op de vriend van iemand anders! Eerst was daar Olaf geweest en wat begonnen was als gewoon een avontuurtje was voor hem al snel uitgelopen op echte liefde en nu… nu lag hij hier in bed met Tim de vriend van Edward. Ook al weer net zo onbereikbaar als Olaf was geweest. En echt… hij wist dat Olaf bij zijn vader hoorde en dat Tim van Edward was maar… wanneer kwam zijn grote liefde dan een keer. Misschien moest hij gewoon wat minder gevoelig worden en niet meteen steeds zoveel liefde voor die ander voelen. Nahhhh, ook geen echte optie. Johan wilde alleen maar het bed delen met een ander als hij er echt iets bij voelde! Anders zou het zo vreselijk leeg zijn voor hem en dat wilde hij absoluut niet. Met wijd open ogen lag hij naar het plafond te staren en uur na uur verstreek maar de slaap kwam niet. Klaas Vaak had waarschijnlijk vergeten zijn ogen vol te strooien met slaapzand of hij had niet op tijd in zijn bed gelegen!
Uiteindelijk stapte hij uit zijn bed, trok wat kleren aan, stak zijn voeten in een paar gympen, die van Tim of zijn eigen hij wist het niet, en liep naar buiten. Hij rekte zich uit en keek naar de donkere hemel waar de sterren helder flonkerden. Verderop in de tuin zag hij een lichtje bewegen: de askegel van een sigaret. Wie zou er daar zitten te roken midden in de nacht? Johan liep op het lichtje toe en dichterbij gekomen, ontwaarde hij de contouren van Per.
“Kun je ook niet slapen?” vroeg hij hem.
“Nee, jij dus ook al niet. Problemen?”
“Nou dat niet echt maar… gewoon wat onrustig denk ik.”
“Toch geen ruzie met je vriend?” Johan ging naast hem op het bankje zitten en kuchte wat.
“Heb je liever dat ik de sigaret uitdoe?”
“Als het kan wel. Ik vind het een smerige gewoonte!”
“Ik ook en normaal doe ik het ook nooit maar op een geheim plekje in mijn studeerkamer heb ik een pakje verstopt en als ik heel erg diep moet nadenken, vergrijp ik me er altijd aan. Het lijkt dan of het denken beter wil lukken.”
“En dit is zo’n moment om na te denken?” Per knikte. “Maar dan moet je hem misschien niet uitmaken!”
“Het lijkt me verstandiger van wel,” hij liet de sigaret op de tegels vallen en maakte hem met de hak van zijn schoen uit, “en bovendien is iemand om tegenaan te praten vaak nog een veel betere remedie tenminste als je naar mijn geëmmer zou willen luisteren.”
“Natuurlijk.”
“Maar vertel nou eerst eens, heb je zelf problemen met je vriend?”
“Hmmm, ik denk dat je het begrip vriend anders opvat dan ik doe.”
“Je hoeft er niet om te liegen hoor. Ik vind het helemaal niet erg dat jongens samen een relatie hebben. Voor mij is het geen probleem!” Johan glimlachte naar hem.
“Maar dat is juist wel het probleem. We hebben… helaas, zou ik er aan toe willen voegen, geen relatie. Tim en ik kennen elkaar nog helemaal niet zo lang en hij heeft een relatie met Edward, een veel oudere man.”
“En hoe komen jullie dan bij elkaar?” Johan begon rustig te vertellen. Haasten was niet nodig de nacht zou nog lang genoeg duren. Toen hij uitgepraat was zag hij Per glimlachen.
“Waarom lach je nou?” wilde Johan weten.
“En al die tijd twee van die leuke jongens met dezelfde geaardheid zonder seks?”
“Nee, niet meer dus. Vanavond hebben we het voor het eerst samen gedaan. En echt het was heel goed maar…”
”Nu komt het probleem dus,” concludeerde Per.
“Ja, nu komt het probleem. Geloof je in liefde op het eerste gezicht?” vroeg Johan. “Sorry,” riep hij meteen daarna, “geloven is misschien niet zo’n goed woord om te gebruiken in het bijzijn van een dominee maar ik ben verliefd op Tim geworden op het eerste moment dat ik hem zag en hij is dus niet verliefd op mij. Hij is verliefd op Edward en hoewel we dus wat met elkaar gedaan hebben, verandert dat niets. En ik had het ook niet zo mogen verwachten natuurlijk. Maar godverdomme… sorry dat had ik niet moeten zeggen,” verontschuldigde hij zich opnieuw.
“Ook ik vloek wel eens hoor als ik erg teleurgesteld of boos ben. We zijn geen superwezens moet je weten.”
“Die moet ik onthouden.”
“Ahhh, maar het is geen vrijbrief om maar wat aan te rommelen hoor!”
“Nee, dominee,” zei Johan plagerig door bewust Pers titel te gebruiken, “dat zal ik niet doen. Maar wat ik wilde zeggen is dat ik zo graag een heel lieve jongen de mijne zou willen noemen. Een jongen die echt van mij is, die ik mijn vriend kan noemen en dan in de betekenis die jij er aan hechtte en dat wil maar niet lukken.”
“Ja, dat kan ik me voorstellen en ik begrijp dat je na twee van dit soort vervelende ervaringen wat uit het veld geslagen bent maar geloof me,” even hield hij zich stil en Johan keek hem recht in de ogen, “op een dag zul je hem vinden. Ik ben geen profeet, slechts een dominee en heb ook niet de gave om de toekomst te voorspellen maar weet gewoon dat het goed zal komen met jou.”
“Dank je, Per. Dit had ik even nodig.”
“Graag gedaan en zullen we nu maar gaan proberen te slapen?”
“Nou ik dacht het niet! Voor wat hoort wat zeggen we bij ons in Nederland,” dat hij zo goed mogelijk vertaalde in het Engels, “dus nu is het jouw beurt om te praten tenminste als je nog wilt?”
“Ja, is misschien beter van wel anders vergrijp ik me weer aan een sigaret.” Beiden lachten ze hard tot ze zich beseften dat het geluid wel erg luid door de stille nacht klonk en ze elkaar grinnikend aankeken. “Ik zal er niet omheen draaien. De huwelijksplechtigheid waarvoor het dorpshuis volgende week klaar moet zijn is de mijne en Eva is mijn bruid.”
“Last van koude voeten?” Per keek hem niet begrijpend aan. “Ik bedoel dat je ineens bang bent voor de verantwoordelijkheden die een huwelijk met zich meebrengen?” verduidelijkte Johan.
“Nee, dat is het niet. Ik… ik…,” begon hij te stamelen en zijn gezicht begon iets te kleuren. Oh shit, hoe vertel ik dit nou. Ik heb het namelijk nog nooit aan iemand verteld en dat maakt het zo moeilijk.”
“Doe rustig aan en neem alle tijd. Mijn moeder, jammer genoeg leeft ze niet meer, zou op dit moment aan zijn komen draven met een potje thee en wat koekjes.” Per begon te lachen.
“Misschien niet zo’n gek idee. Zullen we naar binnen gaan?” stelde hij voor. Johan vond het best en met z’n tweeën liepen ze de tuin door naar het huis toe. Per leidde hem naar de keuken en daar zette de dominee een ketel met water op het fornuis. Terwijl Johan plaatsnam aan de tafel, zette Per de theepot en twee mokken klaar. Het duurde niet lang voor het water kookte en Per vroeg Johan of hij voorkeur had voor een van de vele soorten kruidenthee die zijn keukenkastje rijk was. Hij koos voor kamille. Tijdens het trekken van de thee praatten ze over allerlei gewone dingen en niet echt over het probleem dat Per wilde behandelen. Waarschijnlijk deed hij dat bewust, dacht Johan om het nog even wat uit te stellen. Johan vond het prima maar zou niet eerder weggaan dan dat het hete hangijzer besproken was. Hij was altijd al iemand geweest die graag naar anderen luisterde zonder trouwens het idee te hebben dat wat hij te zeggen had ook iets zou kunnen helpen. Maar luisteren alleen al kon heel therapeutisch werken, wist hij. “Oké laat ik dan maar beginnen,” sprak Per nadat hij voor hen beiden een mok met heerlijk ruikende en dampende thee had volgeschonken. “Al zo lang ik mij kan heugen, heb ik iets met jongens.” Nu was het Johans beurt om verbaasd te kijken. “Ik zie dat het je verbaast maar ik kan het nou eenmaal niet veranderen. Het is waar en altijd al zo geweest. De eerste jaren op de lagere school al en later op de middelbare werd dat gevoel alleen maar groter. Ik elke groep waar ik in zat, had ik wel een jongen die mijn favoriet was maar verder dan dat ging het niet. Natuurlijk wel op de momenten dat ik helemaal alleen was. Dan, in de stilte van mijn slaapkamer, trok ik me af terwijl ik speelde dat het de hand was van Eric of van Kalle of van Björn of van wie dan maar ook die mijn pik betastte. Toen ik naar het internaat ging, moest ik me wat dat betreft wat inhouden omdat ik een slaapkamer deelde met drie andere jongens maar dat was alleen maar in het begin. Al snel hoorde ik de anderen ook bezig ’s nachts en deed ik het ook gewoon. Samen onder de douche vond ik heerlijk. Twintig jongens op een rij en dan maar zorgen dat ik geen stijve zou krijgen.” Johan glimlachte naar hem. “Op de universiteit had ik gelukkig een kamer alleen en leefde ik me weer uit in mijn fantasieën en daar… daar is het eigenlijk altijd bij gebleven.”
“Nooit eens iets gehad dus met een andere jongen?” vroeg Johan belangstellend.
“Nee, het is er nooit van gekomen omdat ik het niet aandurfde. Ik was gewoon te bang om voor flikker versleten te worden. Was te bang om uitgestoten te worden want dat gebeurde! Als de jongens het vermoeden hadden dat een ander… nou dan had je het zwaar te verduren en dus… hield ik mijn masker al die tijd op.”
“Dat moet een heel moeilijke tijd voor je geweest zijn.”
“Ja, dat was het ook maar het werd nog moeilijker. Ik had dus besloten om dominee te worden en las heel veel in de Bijbel. En misschien ken je het boek,” Johan knikte, “het is nou niet bepaald homovriendelijk.” Johan knikte opnieuw. “Maar gelukkig realiseerde ik me heel snel dat het boek niet een gids is hoe we vandaag de dag moeten leven.”
“Zooo, en dat voor een dominee,” zei Johan met oprechte verbazing. Per lachte luid.
“Dat is het dus zeker niet. Het boek is heel, heel lang geleden geschreven met een bepaald doel en lang niet alles is zomaar in onze tijd toepasbaar. Maar… een dominee die homofiel is, is toch nog wel heel bijzonder en dus… zat het er voor mij weer niet in. Ik werd in dit dorp hier beroepen en op de allereerste dag dat ik kennismaakte met mijn gemeente zag ik Eva. Het was liefde op het eerste gezicht, net zoals jij me dat eerder uitlegde. Ik geloof er dus wel degelijk in! Maar ook zag ik op die dag die jongen, die jongen die mijn hart zowat stil deed staan. Hij was zo ontzettend mooi dat ik haast geen adem kon krijgen en toen hij mij zijn hand reikte om zich aan me voor te stellen, hoorde ik helemaal niets en hield ik veel en veel te lang zijn hand beet. Hoe ik me eruit gered heb, weet ik niet meer maar ik was totaal van slag. Echt, als je hem zou zien dan… dan zou je misschien net als ik onder de indruk zijn van zijn uiterlijk.” Per bloosde diep en Johan waagde het voorzichtig om een hand op zijn hand te leggen.
“Ik geloof je Per en voel gewoon dat je niet alleen maar lichamelijk in hem geïnteresseerd bent.”
“Gelukkig dat je dat begrijpt want dat zouden heel veel mensen kunnen denken omdat hij zoveel jonger is dan ik ben. Ik ben inmiddels achtentwintig en hij is nog zo jong.”
“Leeftijd is niet belangrijk, Per. Dat kun je zien aan Tim en Edward. Ik weet niet hou oud Edward is maar er is een enorm leeftijdsverschil tussen hen, veel groter nog dan tussen jou en je vriend.”
“Maar zelfs als ik ervoor uit zou komen dat ik homo ben en men het zou accepteren dan zou ik nog gek aangekeken worden omdat hij nog zo jong is. Ze zouden me een pedofiel noemen.”
“Maar dat slaat toch helemaal nergens op! Je bent toch niet iemand die steeds een andere jonge jongen wilt. Toch niet iemand die van plan is je geheime vriend in te ruilen zodra hij ouder wordt.” Per schudde zijn hoofd.
“En dat is dus mijn probleem; mijn geheime vriend. Niemand zou het mogen weten maar ik weet niet of ik het geheim wil houden voor Eva. Ik weet niet of ik wel met zo’n geheim het huwelijk in moet gaan. Ik weet niet of mijn liefde voor die jongen platonisch kan blijven. En anderzijds wil ik ook gewoon met hem vrijen. Wil ik eindelijk een jongen om seks mee te hebben. Wil ik een jongen heel dicht tegen mijn lijf aan kunnen drukken zonder me te hoeven schamen voor mijn lichamelijke, wellustige reacties.” Een traan begon te blinken in Pers linker ooghoek en snel veegde hij hem weg.
“Je niet groot houden Per, dat heeft geen zin. Laat je emoties gaan want anders creëer je een hel voor jezelf.”
“Ik weet het maar alles is gewoon zo’n onmogelijkheid. De dingen die ik wil, kunnen gewoon niet. Ik kan toch niet houden van mijn vrouw en tegelijkertijd rommelen met een jongen? Dat kan ik gewoon niet! Ik wil Eva niet bedriegen met mijn liefde voor een ander hoe mooi die ook is. En… en… bovendien weet ik helemaal niet of die jongen wel zo is als ik denk dat hij is. Misschien moet hij wel helemaal niets van mannen hebben, helemaal niets van mij hebben!”
“Ja, dat weet ik zo ook niet maar je hebt het ook nog nooit voorzichtig gepolst, begrijp ik?”
“Ik zou niet weten hoe je zoiets moet aanpakken! Ik ben gewoon een kluns op dat gebied en… als ik hem al bij me zou hebben, zou ik niet weten wat ik met hem zou moeten doen. Ik ben gewoon een stumper.”
”Ervaring met Eva heb je al wel?” vroeg Johan voorzichtig.
“Ja. Een jaar nadat ik hier woonde hebben we voor het eerst met elkaar gevreeën en zijn ook meteen onze plannen gemaakt om te gaan trouwen. En… ik heb het idee dat ik dat wel goed doe. Ze klaagt tenminste nooit,” zei hij met een glimlach.
“Nou, ik denk dat je je dan geen zorgen moet maken dat je niet zou weten hoe het met een jongen te moeten doen. Tenminste ik heb me daar nooit zorgen over gemaakt. Voor mij was het iets heel natuurlijks en voor jou denk ik ook.”
“Kun je je nu voorstellen dat die sigaret nodig was?”
“Die sigaret is alleen maar dodelijk Per en wat je in elk geval niet moet doen is weglopen voor je problemen. Je weet wat je wilt en moet dan ook dingen gaan doen. En ik weet niet precies hoe maar je zult er uitkomen daarvan ben ik overtuigd en ik ben geen profeet en niet eens een dominee!” Per begon te lachen en Johan lachte met hem mee. Beiden lieten ze zich dit keer door niets weerhouden. De tranen biggelden over hun wangen en ze kregen pijn in hun buik van het lachen.
“Dit gesprek heeft me ontzettend goed gedaan Johan. Bedankt dat je naar me hebt willen luisteren.”
“Jij hebt toch ook naar mij geluisterd!”
“Dat wel maar… ach het was gewoon heel goed. Je bent een bijzondere vent!” Zachtjes streelde hij met zijn hand over de hand van Johan nu. “Op het moment dat ik het nodig had, was jouw hand ineens op de mijne en dat heeft me heel goed gedaan. Bedankt daarvoor.”
“Niets te danken, Per. Ik heb het graag gedaan en jouw geheim is veilig bij mij maar zou ik het misschien wel met Tim mogen bepraten?”
“Ja, dat is goed. Lijkt me geen probleem.” Ze dronken samen nog een mok thee en toen namen ze hartelijk afscheid van elkaar. Johan opende zijn armen en Per koesterde zich in zijn omhelzing. “Dit voelt heel goed Johan. Heel erg goed.”
“Vind ik ook Per.”
Hoofdstuk 5
Uren later werd Johan wakker van het geluid van de douche. Aiiiiiiii, was het al tijd om op te staan. Hij draaide zich om en realiseerde zich toen pas echt dat de plek naast hem leeg was. Ja, wie zou er anders onder de douche moeten staan? Hij draaide zich op zijn buik en trok het kussen over zijn hoofd. Slapen wilde hij! Hij was nog doodop!
“Hé, wat vind je hiervan?” Er werd hevig aan zijn schouder gerukt en toen hij een oog opende zag hij alleen maar het wit van het kussen. “Hé, slome. Tijd om op te staan hoor!” Nogmaals deed Johan een poging en toen Tim het kussen van hem afpakte, verblindde het ochtendlicht hem bijna. In dat felle licht zag hij de contouren van zijn vriend. “En? Wat vind je ervan?” Johan ging rechtop zitten en wreef zich de slaap uit de ogen.
”Waarvan?”
“Van mij natuurlijk?”
“Gut, ik heb je toch al vaker gezegd dat je een lekker ding bent!”
“Nee, dat bedoel ik niet eikel. Ik heb me geschoren en hoe staat het me.” Johan snapte er geen bal van en keek naar de glad geschoren kaken van Tim.
“Staat je prima hoor maar scheer je je niet elke dag?”
“Uilskuiken niet daar maar…” en veelzeggend wees hij naar beneden. Johan volgde de vingerwijzing en opende toen zijn ogen zo wijd mogelijk.
“Wow,” was zijn enige uitroep.
“En???” drong Tim aan. “En kijk eens hier?” zei hij terwijl hij zijn armen ophief en zijn glad geschoren oksels liet zien.
“Prachtig man! Het staat je ontzettend goed en oh wow, zo vreselijk geil.”
“Ja, vind je niet?”
“Yep. Man ik heb hier een geweldig harde die…”
“Nee, geen denken aan. We zijn al laat en…”
”Maar…”
”Als je je lading kwijt moet, trek je jezelf maar af maar ik wil eten. Ik heb honger als een paard. Schiet op je bed uit.”
“Niet eerlijk Timothy Balden. Me eerst met dat heerlijk glad geschoren lijf van je opwinden en dan…”
“Moet ik nog op je wachten anders ga ik wel vast alleen hoor.” Johan sprong uit bed en rende naar de badkamer. Tim lachte. Hij trok een onderbroek, korte broek en T-shirt aan. Even later kwam Johan fris gewassen weer terug.
“Ik heb het scheren niet zo drastisch gedaan als jij hoor! Vind je niet erg toch hè?”
“Nee joh, ben je mal. Bij jou vind ik het hartstikke leuk staan zoals het is maar bij mijzelf mag ik het graag scheren. Vind je dat gek?”
“Nee,” zei Johan terwijl hij zich aankleedde, “het staat je prima! Doe je het vaker?”
“Ja, regelmatig. Edward is er gek op als ik zo glad ben.”
“Hij niet alleen!” Tim gooide Johan een kussen naar zijn hoofd dat hij handig ontweek. “Mis jochie. Ik krijg je nog wel later vandaag!”
“Daar hoop ik op!” reageerde Tim gevat. “Hé hoe komen mijn gympen zo nat?” vroeg hij zich hardop af toen hij ze aan wilde trekken.
“Sorry, kon vannacht niet slapen en ben even de tuin in geweest en heb het eerste het beste paar aangetrokken dat ik tegenkwam omdat ik het licht niet aan wilde doen.”
“Nog wat interessants meegemaakt in die donkere uurtjes?” Even overwoog Johan om te vertellen van het gesprek met Per maar hij deed het niet en antwoordde dat er niets bijzonders was geweest. Nadat ook Johan wat kleren had aangetrokken liepen ze met z’n tweeën naar het woonhuis toe. Per zat al aan het ontbijt en Eva was druk bezig met van alles en nog wat. De jongens groetten de twee en namen plaats aan tafel. Nog geen vijf tellen later zaten ze achter de gebakken eieren met spek. Ze lieten het zich goed smaken.
“En, klaar voor het werk van vandaag?” vroeg Eva nadat ze hun borden op het aanrecht gezet hadden.
“Yep, helemaal,” antwoordde Tim.
“Het dorpshuis moet van binnen nog geschilderd worden omdat er volgende week onze huwelijksceremonie voltrokken zal worden,” zei ze terwijl ze op Per en haar zelf wees.
“Ahh, dus jullie gaan trouwen, gefeliciteerd,” zei Tim oprecht verbaasd. Johan veinsde verbaasdheid omdat hij het ’s nachts al van Per gehoord had maar speelde zijn rol met glans.
“Ik loop met jullie mee en zal jullie precies uitleggen wat de bedoeling is.” Gedrieën liepen ze naar het dorpshuis toe dat in het midden van het dorp stond. Van buiten zag het er keurig afgewerkt uit maar toen ze binnen kwamen, zagen Tim en Johan dat er nog geen likje verf op het hout zat.
“Wow, dat wordt een flinke klus, Tim,” zei Johan terwijl hij zijn vriend aankeek.
“Ja, dat kun je wel zeggen.”
“Ooit eerder geverfd?” vroeg Eva.
“Ik niet,” reageerde Johan en ook Tim schudde het hoofd. “Maar we willen alles proberen hoor en zijn niet lui dus… zal het ons wel lukken. Eva liet een tekeningetje zien waarop precies stond aangeven welk gedeelte van het interieur welke kleur moest krijgen en daarna wees ze hen de materialen.
“Zal het zo lukken?”
“Zeker wel,” verzekerde Tim haar.
“Goed dan laat ik jullie alleen. Trouwens bij de materialen liggen ook wel overalls dan worden jullie eigen kleren niet zo smerig.” En met deze laatste tactische tip en de belofte dat ze in de loop van de ochtend met koffie en boterhammen langs zou komen, liet ze hen alleen.
“Nou eerst die overalls maar aantrekken dan?” stelde Johan voor en zo deden ze. Ze gingen aan het werk en al spoedig stond het zweet hen overal. Het was redelijk warm binnen maar het werk kostte hen de nodige zweetdruppels. “Dit houd ik niet lang vol zo hoor,” beklaagde Johan zich.
“Ik ook niet, ik moet wat kleren uit anders smelt ik en kun je me straks opdweilen.” Tim stapte uit zijn gympen en trok daarna de overall uit. Toen stripte hij zijn korte broek en T-shirt om vervolgens de overall weer aan te trekken waarbij hij een groot aantal knoopjes van het bovenstuk losliet. “Zo dat zit een stuk luchtiger. Johan volgde zijn voorbeeld en vond het zo ook stukken beter. Eva meldde zich tegen halfelf met de koffie en ook Per kwam mee. Ze gingen buiten het gebouwtje in de schaduw van een grote spar zitten. Tim maakte het bovenstuk van zijn overal los en trok zijn armen eruit en opnieuw volgde Johan hetgeen zijn makker hem had voorgedaan.
“Heerlijke mannen,” zei Eva glimlachend tegen haar geliefde die rood werd en ook Tim en Johan kleurden behoorlijk. “Jullie zijn toch niet zo preuts wel?”
“Nou ja…”
“Kom zeg, je kunt er toch wel tegen als een vrouw zegt dat je er goed uitziet.” Er werd flink gelachen. Toen de koffie en koek op waren, vertelde Eva dat ze die middag naar de stad moest om boodschappen te doen en dat ze eigenlijk iemand mee moest hebben om de zware spullen te tillen.
“Nou,” zei Tim je kunt kiezen.
“Oh lekker,” de jongens en Per bloosden opnieuw en zeker toen Eva Tim en Johan uitvoerig begon te bestuderen. “Dan ga ik voor jou,” zei ze terwijl ze naar Johan wees. “Sorry hoor Tim maar ik val nu eenmaal op lekker gespierde, blonde jongens.”
“En ik dan…” riep Per verontrust uit.
“Jij bent gewoon lief,” luidde haar reactie en daarmee liep ze schaterend met haar spullen in een mandje weg.
“Nou… en met zoiets ga ik dus trouwen,” verzuchtte Per. Hij schudde zijn hoofd en liep haar achterna.
Na de lunch gingen Eva en Johan met de auto naar de stad. Per moest wat bezoekjes in het dorp afleggen en Tim ging verder met zijn klus. Het bovenstuk van zijn overall liet hij naar beneden hangen. Dan maar wat verfspetters op zijn lijf maar met dat ding helemaal aan was het gewoon veel te warm. Hij schoot al flink op. Af en toe stopte hij even om wat drinken te halen uit de koelkast. Eva had hem vlak voordat ze met Johan was weggegaan op de voorraad frisdrank daarin gewezen. Johan kon het nog wel eens zwaar te verduren krijgen met zo’n brutale tante, dacht Tim en glimlachte voor zich uit. Net toen hij opnieuw een slok uit zijn glas wilde nemen, zag hij ineens een beweging bij een van de ramen. Eerst dacht hij dat het verbeelding was geweest maar toen hij een kwartiertje later opnieuw wat wilde drinken, wist hij zeker dat het geen verbeelding was. Er was iemand buiten die regelmatig naar binnen gluurde.
“Hé, je mag gerust naar binnen komen hoor.” Geen reactie. Er gebeurde helemaal niets. “Het is hier nu vast niet zo warm als daar buiten,” probeerde Tim nog eens maar er gebeurde nog niets. “En bovendien heb ik hier allerlei soorten frisdrank staan. Kom een glaasje halen als je wilt.” Het bleef nog steeds rustig en net toen Tim dacht dat er niet gereageerd zou worden en hij dus weer aan het werk wilde gaan, zag hij hoe de klink van de deur naar beneden ging. Toch reactie dus. Langzaam ging de deur open en schoorvoetend zag hij een jonge jongen binnen komen. De jongen kon nog niet zo heel erg oud zijn. Tenminste zo zag hij er niet uit. Hij droeg geen shirt maar alleen een sportbroekje en een paar sandalen. Zijn lijf was nat van het zweet en het glinsterde prachtig mooi. Echt, Tim durfde zijn leeftijd niet te schatten maar…veertien, vijftien meer niet. “Hoi,” zei Tim terwijl hij zijn hand uitstak naar de jongen die meteen achter de deur was blijven staan, “ik heet Tim en wie ben jij?” Hij moest iets gezegd hebben want Tim zag zijn lippen bewegen maar te verstaan was het absoluut niet. “Waarom kom je niet wat dichterbij, ik bijt heus niet hoor?” En Tim haalde zijn mooiste glimlach tevoorschijn. “Wat wil je drinken?”
“Een cola alsjeblieft,” zei de jongen heel zachtjes maar dit keer wel verstaanbaar.
“Goed, zal ik voor je halen.” Tim liep naar de koelkast toe en schonk daar een glas voor de jongen in. Toen hij terugkwam, was de jongen dichterbij gekomen. En nu kom Tim hem dus echt de hand drukken. ”Hier alsjeblieft,” en daarmee reikte hij hem het glas aan. Hij sloeg het glas in een keer achterover. “Zooo, jij hebt dorst!”
“Ja, het is hartstikke warm buiten.”
“Je bent al mooi bruin man,” maakte Tim hem een complimentje.
“Dank je,” zei de jongen terwijl hij zijn ogen naar de grond sloeg.
“Ben je erg verlegen of zo?” De jongen knikte. “Maar waarom dan? Vind je het niet prettig als ik je een complimentje geef?” De jongen bewoog niet meer maar keek alleen nog maar naar zijn voeten.
“Ik heb iets gedaan wat eigenlijk niet mocht,” mompelde hij geheel onverstaanbaar.
“Wat?” want Tim had er echt helemaal niets van verstaan. De jongen herhaalde het. “Ohhh, en dat is?”
“Ik durf het haast niet te zeggen.”
“Nou, dan doe je het toch gewoon niet. Maakt mij niet uit hoor.”
“Maar het heeft met jou en je vriend te maken en ik schaam me er eigenlijk voor.”
“Zooo, nou word ik wel wat nieuwsgieriger. Ga zitten joh,” en hij wees hem op een stoel. Tim gaf het voorbeeld en zette zich op een stoel. De jongen ging zitten en hief zijn ogen op. Tim voelde gewoon dat hij bekeken werd en besloot voor zichzelf dat het wellicht eenvoudiger was om maar even helemaal niets te zeggen. Als hij er iets van zou zeggen, zou de jongen misschien opnieuw terugkruipen in zijn schulp.
Bengt liet zijn ogen lang over het lichaam van Tim glijden. Hij voelde zich daarbij heel plezierig en raakte enorm opgewonden. Het was ook gewoon te mooi om waar te zijn. Die jongen zag er gewoon ontzettend goed uit en was zo dichtbij dat hij zijn zweet kon ruiken. En dat… dat maakte alles nog opwindender. Nog nooit was hij zo dichtbij iemand geweest die zo weinig kleren aanhad. Nee, dat was flauwekul corrigeerde hij zijn eigen gedachten. Natuurlijk had hij wel eens met vrienden gezwommen en zo en dan droeg iedereen ook alleen maar een short of een zwembroek maar dat was niet zo opwindend geweest. En… misschien ook weer wel maar het lag gewoon aan hem zelf. Hij zat vol met allerlei wilde gedachten die maar niet te stoppen waren. Hij was gewoon ontzettend geil op jongens en het leek steeds erger te worden. Gisteravond had hij die twee gezien toen ze lekker met elkaar bezig waren en vannacht had hij amper geslapen. Steeds weer had hij hen voor zich gezien en regelmatig had hij zijn eigen stijve pik beetgepakt en zich afgetrokken. Hij had zelfs een tijd lang met een vinger in zijn gaatje gespeeld en dat was heel, heel erg lekker geweest. En nu… nu zat hij zo heerlijk dichtbij deze knaap die zo ontzettend mooi was.
“Gisteravond heb ik stiekem door het raam van jullie badkamer en slaapkamer gegluurd,” biechtte Bengt op en meteen daarna sloeg hij zijn ogen weer neer.
“Ohhh,” Tim wist even niets anders te zeggen. “En… hoe vond je dat?”
“Heel erg goed. Ik had nog nooit gezien hoe jongens het met elkaar deden maar nu schaam ik me erg eigenlijk heel erg voor. Het was niet de bedoeling dat ik het gezien had… het is iets heel erg privé eigenlijk en… ik heb er spijt van.”
“Zou je het niet weer willen zien?” Bengt dacht heel lang na en kon niet tot een echt antwoord komen. Zijn geweten zei hem dat hij moest zeggen dat hij het niet weer zou doen maar zijn gevoel gilde zowat dat hij het nog veel vaker zou willen zien.
“Heel moeilijk om daar een antwoord op te geven,” zei hij bijna fluisterend.
“Kijk mij eens aan, als je wilt,” vroeg Tim. Het duurde even maar uiteindelijk richtte hij zijn blik op Tim. “Je gevoelens kun je niet verraden, joh! Gewoon onmogelijk. Je geweten kan je soms danig parten spelen als je gevoel zegt dat je het anders moet doen en dan is het heel erg moeilijk om de juiste keuze te maken.” Bengt knikte. Wow, hij begreep precies wat hij bedoelde... “Zelf heb ik dat ook gehad toen ik zo oud was als jij.”
“Echt?”
“Ja! Hoe oud ben je en hoe heet je, ik heb het net niet goed kunnen verstaan.”
“Ik heet Bengt en ben zestien jaar.”
“Ik had gedacht dat je jonger was,” zei hij en voegde daar heel snel aan toe, “maar ik had beter moeten kijken, je ziet er inderdaad ouder uit.” Bengt begon te kleuren. “Hé, niet zo verlegen joh. Je ziet er toch goed uit.”
“Vind je?”
“Ja! Je ziet er echt prima uit.”
“Dank je.”
“Maar vertel eens. Je valt dus op jongens?” Bengt werd zo mogelijk nog roder in het gezicht. “Je hoeft je er niet voor te schamen hoor. Ik doe het ook en mijn vriend ook, dus je bent in uitstekend gezelschap. En hier in het dorp zullen toch ook wel mensen zijn die het met iemand van hetzelfde geslacht doen?”
“Ja, er is een vriendenstel maar die zijn al aardig op leeftijd.”
“Nou, dat geeft toch zeker niet. En vindt men het hier vreemd van hen?”
“Dat niet maar er wordt ook nooit over gepraat. Het wordt geaccepteerd maar verder niet, denk ik.”
“Als je zo bent als jij, en zoals Johan en ik kan dat heel moeilijk voor je zijn. Zeker als je zo jong bent. Je leert ineens gevoelens kennen die diep in je verborgen hebben gezeten en… met allerlei andere veranderingen in je kan dat best hard aankomen. Je bent ineens heel anders dan alle andere jongens om je heen. Die praten over meisjes en hoe ze met hen willen vrijen en zo en jij… jij voelt het allemaal heel anders. Jij wilt een jongen om mee te vrijen en dat is dan lastig. Of zie ik het verkeerd.”
“Nee, je zegt het precies zoals ik me voel. Maar dat maakt het niet makkelijker voor me.”
“Nee, kan ik me voorstellen.”
“Heb je zin om met me mee te gaan naar mijn plekje?”
“Je plekje?”
“Ja, daar denk ik altijd na over dingen en praat ik met mezelf.”
“Oké, lijkt me goed. Het is in elk geval buiten en waar kun je beter zjin dan buiten met dit mooie weer.” Bengt lachte en keek toe hoe Tim zijn gympen uitschopte en zich van zijn overall ontdeed. Ineens was de jongen op zijn onderbroek na helemaal bloot en dus…nog mooier. Jammer genoeg trok hij meteen een korte broek aan.
Tim merkte hoe de jongen hem gadesloeg en dacht, laat hem maar genieten, dat zal hem goed doen.
“Ik ben klaar,” zei hij nadat hij zijn schoenen weer aan had gedaan. “Laat me maar zien waar je heen wilt.” Bengt ging hem voor naar buiten en leidde hem naar de zoom van het bos toe. Eerst gingen ze een eindje door een dicht naaldbomenwoud maar daarna werd het dak boven hen ineens een stuk lichter. In de verte hoorde Tim het kabbelen van een stroompje. Het zou vast een idyllisch plekje worden, zo dacht hij. En inderdaad dat was het. Het plekje van Bengt was een kleine open plek in een groot bos waar niet alleen naaldbomen groeiden maar ook loofbomen. Het stroompje liep er doorheen en er was zowaar een echte waterval. “Wow, prachtig zeg,” zei Tim oprecht verbaasd over wat hij zag.
“Ja, goed hè?”
“Ja, echt geweldig.” Bengt ging met z’n rug tegen een boom aan zitten en Tim volgde zijn voorbeeld. Ze zaten heel dichtbij elkaar. “En… ga je nu ook met jezelf praten of met mij?”
“Met jou natuurlijk als je tenminste naar die onzin van mij wilt luisteren.” Tim lachte.
“Beloof me een ding als je wilt.”
“En dat is?”
“Dat je je eigen gedachten en woorden nooit meer onzin zult noemen.”
“Oké, dat zal ik doen. Maar zullen we niet eerst wat zwemmen?” Tim begreep dat hij het gesprek nog wat wilde uitstellen en stemde ermee in. De jongen stapte het koele water in en ging kopje onder. Het stroompje was dus duidelijk groter dan het zo op het eerste oog leek.
“Kom ook joh, het is heerlijk koel,” riep Bengt.
“Euh, ik heb een probleempje …” stamelde Tim.
“En dat is?”
“Ik heb geen zwembroek bij me.”
”Dan zwem je maar in je onderbroek of nog beter… in je blote kont,” riep Bengt brutaal vanuit het water. “Heb je trouwens toch al helemaal bloot gezien dus dat is geen probleem.” Tim lachte, trok zijn korte broek en onderbroek uit en liep het water in. “Maar… maar…” stamelde de jongen.
“Wat is er?”
“Gisteren…” Tim lachte hard en zijn lach schaterde door het bos.
“Ja… gisteren had ik nog haar en nu niet meer,” sprak hij. “Bedoel je dat?”
“Ja, maar het ziet er vet cool uit joh.”
“Vind je?”
“Ja, echt!”
“Dank je, Bengt.” Tim dook het water in en zwom heen en weer in het riviertje dat inderdaad ontzettend koel was. Maar met dat vreselijk warme en broeierige weer vond hij dat geen enkel probleem. Het was juist heerlijk verfrissend. Regelmatig deed hij zijn hoofd onder water om lekker af te koelen. Na een tijdje gezwommen te hebben, ging Bengt de kant op. Hij trok zijn sportbroekje uit en legde dat in het gras te drogen waarna hij zichzelf aan de kant van het riviertje uitstrekte. Tim liep ook de kant op en ging naast hem liggen. “En… ga je nu praten met me?”
“Het is gewoon heel erg moeilijk om anders te zijn vind ik. Op school en thuis en bij vrienden praten ze inderdaad alleen maar over die ene vorm van een relatie: man en vrouw. Bij biologie krijg je seksuele voorlichting maar niemand die je vertelt dat jongens ook gevoelens voor jongens kunnen hebben en meisjes voor meisjes. Altijd maar man en vrouw. Je leert precies waar je je pik bij een vrouw erin moet steken maar bij een man? Ho maar! En als je dertien, veertien bent, ben je in nog niet in staat om daar naar te durven vragen. Dus… is het een onmogelijke zoektocht bijna naar je eigen ik. Steeds weer zijn er die verlangens om een jongen naakt te zien en te willen aanraken maar de mogelijkheden daartoe zijn er gewoon niet. Als je een vriendinnetje hebt is het geen enkel probleem dat je dicht tegen haar aangedrukt op het schoolplein staat. Sommige jongens en meiden gaan zelfs zover dat ze elkaar rustig in de broek durven te voelen maar met een jongen dat doen… dat zou gewoon onmogelijk zijn. Alles is ingericht naar man en vrouw en verder lijkt er helemaal niets te bestaan en dan kun je als jonge homo behoorlijk gefrustreerd raken. Natuurlijk kun je dan wel een tijdschriftenzaak in de stad binnenlopen en een boekje kopen maar dan geef je natuurlijk wel een stukje van je geheim prijs. Ik heb dat wel gedaan hoor en meerdere malen zelfs maar ging dan toch steeds naar een andere winkel toe. Maar dan had het ook steeds weer iets van… ik doe iets dat niet mag en dat gaf dan ook weer een rot gevoel.” Even pauzeerde hij. “Mooi is het hier hè?”
“Ja, dit is echt een schitterende plek, Bengt.”
“Ik weet dus dat ik anders ben en dat geeft best vaak een heel eenzaam gevoel. Anders zijn dan alle andere jongens is niet gemakkelijk. Je mist dat gevoel van saamhorigheid, het erbij horen. En… dat geeft pijn.”
“Heb je het ooit met iemand kunnen delen? Je anders zijn bedoel ik,” verduidelijkte Tim.
“Nee, totaal niet. Jij bent de eerste tegenover wie ik zo durf te praten.”
“Dank je.”
“Ja, het is een compliment dat ik je geef want tot nu toe is er niemand geweest bij wie ik mijn hart heb durven uitstorten.”
”Zelfs niet bij je ouders?”
“Ik heb geen ouders meer.”
“Sorry, dat wist ik niet.”
“Nee, en dat geeft ook niet. Ik kan me hen soms helemaal niet meer herinneren en dat doet best wel eens zeer soms.”
“Ja,” beaamde Tim die ineens dacht aan zijn eigen situatie, “dat kan best zeer doen.”
“Maar tot nu toe weet niemand dus van mij dat ik op jongens val en dat moet ook nog maar zo blijven hoewel het wel steeds moeilijker wordt om te zwijgen.”
“Huh? Hoezo?”
“Toen ik hier in het dorp iemand ontmoette werd het allemaal nog moeilijker. Ik was meteen verliefd op hem en dan lijkt het of je hele wereld op z’n kop staat. Je weet wat je voelt voor jongens maar als je het dan verliefdheid durft te noemen, ben je helemaal van streek. Tenminste zo ging het wel bij mij. Het ging veel dieper dan alleen maar seks met iemand willen hebben. Want dat is waar die boekjes je alleen maar op voorbereiden. Die gaan alleen maar over neuken, pikzuigen en kontlikken. Maar echte verliefdheid is iets wat haast niet aangeroerd wordt.”
“Nee, dat komt heel zelden voor in die boekjes. Maar die verhalen zijn er wel hoor,” reageerde Tim.
“Ik wil met hem veel meer dan alleen maar het seksuele. Ik wil gewoon dicht bij hem zijn en tegen hem aan kunnen kruipen zonder meteen handtastelijk te worden. Ik wil alle dagen heel dichtbij hem zijn en alles van hem zien. Ik wil geen uur meer zonder hem en… weet dat het onmogelijk zal zijn.”
“Hoezo onmogelijk! Als je toch echt van hem houdt dan…”
“Hij is veel ouder dan ik ben en hij is bovendien al verliefd!”
“Leeftijd doet er niet toe maar…”
“Denk je?” klonk het schamper.
“Nee dat denk ik niet! Ik weet het zeker!”
“Maar iemand die al ver in de twintig is heeft toch geen oog voor zo’n onnozel kind als ik ben?”
“Fout gedacht, Bengt! Als hij op jou verliefd zou zijn, maakt je leeftijd hem helemaal niets uit.”
“Nou, ik weet het zo net nog niet.”
“Ik heb een verhouding met een man die achtenvijftig is.” Verbaasd keek Bengt Tim aan.
“Je maakt een grapje!”
“Nee, echt niet.”
“Maar…”
“Johan is een goede vriend maar ik ben niet verliefd op hem. Ik vind het hartstikke leuk met hem maar hij is niet mijn ware liefde. Dat is Edward en hij voelt zich absoluut niet te goed voor mij.”
“Echt niet?”
“Echt niet! Dus dat kan niet het probleem zijn. Dat andere natuurlijk wel. Als hij verliefd is op een ander… ja, dan kan het erg lastig worden.”
“Maar kun je niet tegelijk verliefd zijn op meerdere mensen?”
“Ja, natuurlijk kan dat wel… hoewel het mij wel erg vervelend zou lijken.”
“Waarom?”
“Nou ja… gut…” Tim zat met zijn mond vol tanden en wist even niet hoe hij het zou moeten uitleggen. “Laat maar,” zei hij. “Ik ben geen encyclopedie zo blijkt maar weer en weet gewoon even geen antwoord.”
”En het komt toch ook wel voor dat een man verliefd is op een man en vrouw tegelijk?”
“Ahh, degene op wie jij een oogje hebt, is dus verliefd op een vrouwspersoon!” Bengt kleurde ontzettend en Tim gaf hem een por in zijn zij. “Niet zo kleuren, Bengt. Het staat je goed maar het is echt niet nodig. Er zijn inderdaad biseksuele mannen en vrouwen. En ik hoop echt voor je dat hij ook iets voor jou voelt.”
“Maar het kan natuurlijk wel moeilijk worden voor hem. Misschien heeft hij wel het idee dat hij moet kiezen tussen haar en mij… ach, wat zeur ik ook. Ik weet niet eens of hij wel iets met een jongen wil. Denk het eigenlijk niet.”
“Waarom niet?”
“Nou ja… zal wel iets te maken hebben met zijn beroep of zo.”
“En dat is?” Bengt lachte naar Tim.
“Nee, denk niet dat ik je meer ga vertellen. Ik heb nog nooit zomaar met iemand die ik niet goed ken gepraat en dan ook nog zoveel en zulke intieme details.”
“Oké ik zal niet aandringen en hoop dat je nu niet het idee hebt gekregen dat ik je uitgehoord heb!”
“Nee, natuurlijk niet. Ik ben zelf toch begonnen met praten en… het voelt echt heel goed dat ik het eindelijk eens aan iemand verteld heb. Voel me heel opgelucht, kan ik je zeggen.”
“Kijk aan, dan heeft ons uitje ook nog iets waardevols in zich. Maar…” zei Tim terwijl hij naar de stand van de zon keek, “ik denk dat we maar eens op moeten stappen. Volgens mij is het al aardig laat geworden.”
“Ja, inderdaad het is al tegen vijven,” constateerde Bengt toen hij op zijn horloge keek. Ze stonden op, kleedden zich aan en liepen toen weer terug naar het dorp.
Wordt vervolgd…
Reacties op dit verhaal zijn welkom op het Forum op deze site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk
©Lucky Eye, juli 2003
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.