ZWEDEN… EEN VERVOLG
Een verhaal van Lucky Eye
Dit verhaal is als het ware een adoptief verhaal. Het begin getiteld ‘ZWEDEN’ werd in juli 2002 gepubliceerd en is geschreven door Florianlove en ME2 die aan het eind van het verhaal een mogelijk vervolg beloofden. Van een vervolg kwam het echter niet vandaar dat ik hen vroeg of ik mij daaraan mocht wijden.
Daarom presenteer ik nu, met grote dank aan Florianlove en ME2 voor de eerste aanzet, het vervolg.
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
Hoofdstuk 1
De avond begon te vallen maar in de zomerperiode in het Scandinavische Zweden was dat nog amper te merken en hoewel het al net na tien uur was, was er nog volop zonlicht.
De jongen stapte van het pad af en klom over het houten hekje heen. Via allerlei struikgewas en grote planten die in de tuin groeiden, sloop hij voorzichtig naar het huis toe. Voordat hij zijn voeten op het grasveld - dat de struiken en het huis van elkaar scheidde - zette, trok hij zijn gympen uit om zo min mogelijk lawaai te maken. Op zijn blote voeten liep hij toen verder in de richting van het huis. Ineens werd zijn aandacht getrokken door geluiden uit het vakantiehuisje dat iets van het woonhuis af gebouwd was. Ja, dat was ook zo. Hij had gehoord dat er vandaag twee gasten aangekomen waren en dat die hier onderdak hadden gekregen. Een tijdje bleef hij vol van twijfel staan. Zou hij? Of toch maar doen wat hij zo vaak hier deed? Hij zette een paar stappen dichter naar het woonhuis toe maar bedacht zich toen toch en stapte voorzichtig verder in de richting van de vakantiewoning. De ramen van de slaapkamer en badkamer stonden wagenwijd open om de koelte van de vallende avond binnen te laten. Hij kroop nu op zijn knieën onder het raam van de slaapkamer door om niet gezien te worden. Eventjes bleef hij eronder zitten om te horen of het geluid uit de slaapkamer kwam. Nee, dan waren ze dus in de badkamer en verder kroop hij. Onder het volgende raam bleef hij even rustig zitten. Zijn hart bonkte in zijn keel. Waarom was hij toch altijd zo zenuwachtig als hij hier was en dit soort dingen deed? Er was toch helemaal niets mis mee? Of wel, misschien? Twijfel en vragen bande hij uit zijn hoofd en heel steels gluurde hij door het raam naar binnen. Twee geheel ontklede jongemannen stonden onder de douche. Snel trok hij zijn hoofd weer terug. Oh wow, twee mooie jongens en dan samen onder de douche? Deden ze vast en zeker niet alleen om water te besparen, toch? Opnieuw keek hij door het raam naar binnen. Ze waren erg mooi die twee. Beiden even groot ongeveer maar de een met pikzwart halflang haar en de ander met helblond haar. De laatste zag er uitstekend gespierd uit. Niet zo lelijk als een bodybuilder, vond Bengt maar toch met lekker stoere armspieren, een strak wasbordje en een mooie borstpartij. De ander zag er gewoon goed uit. Niet zo sterk afgetekende spieren maar ze waren er wel degelijk. Ze spraken in het Engels met elkaar maar niet alles was even goed te verstaan. Bovendien sprak de zwartharige de taal als een echte Engelsman terwijl de ander een duidelijk ander accent had. Zweeds? Nee, dat was het niet. Hij wist hoe zijn eigen uitspraak in het Engels was. Duits misschien? Nee, het moest iets anders zijn maar wat wist hij niet precies.
“Zeg, zou je mij willen pijpen?”
“Wat?”
“Ja, gut je verstaat toch wel Engels?”
“Ja maar …”
“Laat ik het anders zeggen. Ik wil graag dat je mij pijpt.”
“Maar Tim, en …”
“Ik weet wat je wil zeggen maar het is oké. Het is mijn beslissing en ik wil gewoon seks met je hebben nu.”
“Betekent dat ook dat …” De blonde jongen glimlachte breed naar de ander.
“Ja, dat betekent ook dat ik wil dat je me straks neemt.”
“Oh, wow! Maar waarom zo ineens?”
“Ik heb gewoon zin in seks. Onthouding en dan zo lang is niets voor mij.”
“Sufferd! Had dat dan eerder gezegd. Ik had je heus wel eerder van dienst willen zijn hoor!” Tim gaf de ander een keiharde stomp in zijn maag maar deze speelde overduidelijk toneel toen hij deed alsof het hem pijn deed.
“Aansteller! Pijp me! Nu!” De blonde ging op zijn knieën in het bad zitten en drukte zijn mond tegen het kruis van de ander.
De jongen buiten hield het haast niet meer. Hij had oh zo vaak naar de man die in het huis woonde gegluurd maar dit … zoiets … had hij nog nooit gezien. Eventjes trok hij zijn hoofd terug. Zijn hart bonkte keihard en het zweet stond op zijn voorhoofd. Snel weer kijken want hij wilde niets missen. De aanblik die hij te zien kreeg was overheerlijk. De blonde had de pik van de ander naar binnen gezogen en de zwartharige, die dus Tim bleek te heten, genoot overduidelijk. Hij had zijn hoofd in zijn nek liggen en kreunde keihard. Zijn handen lagen op de blonde haren van de ander en af en toe grepen zijn vingers er stevig in. De blonde kreeg hiervan een enorme erectie en zo ook hun toeschouwer. Bengt stak een hand in zijn sportbroekje en begon zich af te trekken. Wow, wat een heerlijk schouwspel was dat zeg. Maar niet te lang trekken want er zou nog veel meer volgen. Tenminste dat hadden ze gezegd toch?
“Verdomme, ik ga komen,” schreeuwde de gepijpte en met dat spoot hij zijn lading af in de mond van degene die hem zo overheerlijk bediend had. Het was heerlijk geweest en na zoveel dagen geen seks te hebben gehad, leek het des te beter. “Oh, heerlijk man. Je bent geweldig, weet je dat.” De ander stond op, zei niets maar drukte zijn mond op die van de ander. Hij opende diens lippen met zijn lippen en tong en liet het zaad dat hij opgevangen had in de nu geopende mond lopen.
De jongen die buiten toekeek, zag het witte spul uit Tims mondhoeken komen, trok snel zijn hoofd terug en kon niet meer voorkomen dat hij zijn eigen lading in de binnenbroek van zijn sportbroekje spoot. Ohhh, shit wat een heerlijk geil gezicht was dat geweest. Wow, zo spontaan was hij nog nooit klaargekomen! Hij had zichzelf niet eens hoeven trekken! Die blonde was een vreselijk geil joch. Hij had het zaad van die ander in zijn mond opgevangen en het daarna met een tongzoen weer gedeeld met hem! Wow, ik doe alles voor zo’n vriend, dacht Bengt. Even bleef hij wachten maar toen schoof hij zonder enig geluid te maken in de richting van het slaapkamerraam. Opnieuw uiterst voorzichtig keek hij naar binnen. Ze waren op het bed nu. De donkere zat op handen en knieën terwijl de ander met de tong zijn spleet likte. Bengt was meteen weer keihard. Oh gut, wat een vreselijk geil en heet gezicht. De blonde ging helemaal op in zijn werk en maakte dat de ander steeds harder begon te schreeuwen.
“Neuk me, toe neuk me alsjeblieft,” smeekte hij. Er werd nog wat gepraat maar Bengt kon dit keer niet precies horen wat er gezegd werd. Het volgende dat hij zag, was dat die lekkere blonde zijn pik naar binnen bracht. Gekreun alom en ook Bengt moest hevig kreunen. Geschrokken sloeg hij zijn hand voor de mond en dook naar beneden. Shit, had hij zich bijna verraden. Hij bleef wachten maar toen alles in de kamer rustig bleef, richtte hij zich weer op. Hij zag hoe beide jongens zweetten. Hun lijven glommen van het zweet en dat maakte het allemaal nog erotischer en opwindender, vond Bengt. Hij bracht zijn hand in zijn broek en begon te trekken aan zijn inmiddels al weer halfstijve, natte piemel. Met zijn gekerm wond Tim zijn vriend nog meer op zo leek het want steeds harder beukte hij op de stevige billen in. Bengt keek met ogen zo groot als schoteltjes toe en stond al snel op knappen. Hij trok zijn sportbroekje naar beneden en spoot opnieuw. Vier, vijf ladingen schoten de lucht in. Op dat moment kwam ook de ander, wiens naam Bengt nog steeds niet wist, klaar. Hij hield Tim bij zijn heupen beet en trok hem heel dicht tegen zich aan. Hij slaakte een soort van oerkreet en Bengt moest er vreselijk om lachen maar wel zo dat niemand hem kon horen.
Toen trok hij zijn sportbroekje omhoog en maakte zich snel uit de voeten. Verscholen in de struiken stapte hij in zijn gympen en baande zich een pad naar het hek toe. Handig klom hij er overheen en rende over de weg terug naar huis. Het begon nu toch al aardig donker te worden. Als Eva nou maar niet … dacht hij terwijl hij harder begon te lopen. Bij zijn huis aangekomen, zag hij dat er beneden nog licht brandde. Via de regenpijp klom hij naar boven en over het dak bereikte hij het raam van zijn slaapkamer. Hij kleedde zich uit en stopte zijn sportbroekje onder in de kast. Die moest eerst even drogen voor hij hem bij de was zou kunnen gooien. Snel waste hij zijn gezicht en kruis en poetste zijn tanden. Nadat hij een wijd short en T-shirt had aangetrokken, kroop hij onder het laken. Hij lag nog maar amper toen erop zijn deur geklopt werd. Snel pakte hij een boek en deed alsof hij aan het lezen was. Nogmaals werd er geklopt.
“Binnen,” riep hij. Een jonge vrouw met blond haar kwam binnen.
“Hé, had je me de eerste keer niet horen kloppen?”
“Nee, denk dat ik te druk bezig was met m’n boek.”
“Interessant?”
“Ja, je weet toch dat ik van geschiedenis houd!”
“Oh, sorry. Wist niet dat je kwaad werd.”
“Nee, ben ik ook niet. Echt niet,” voegde hij eraan toe toen hij haar beteuterde gezicht zag. Ze ging op de rand van het bed van haar broertje zitten.
“Bengt, mag ik je iets vragen?”
“Ja natuurlijk. Jij altijd,” hij legde het boek weg en glimlachte naar haar.
“Al er iets bijzonders is, dan zeg je het me toch wel hè?”
“Ja zeker wel. Hoe zou ik nou een geheim voor jou kunnen hebben. Je weet toch dat zoiets onmogelijk is.”
“Ja, ik weet het ook wel maar …”
“Maak je je zorgen om mij?”
“Ja. Stomme gewoonte waarschijnlijk maar zo zit ik nou eenmaal in elkaar.”
“Ja. Doe het nou maar niet. Je kleine broertje begint groot te worden en dan hoef je je geen zorgen meer om hem te maken hoor. Ik kan me heus al aardig redden hoor!”
“Ik weet het Bengt. Het is een stomme gewoonte van me. Blijf me daaraan herinneren, wil je?”
“Zeker, Eva. Dat zal ik doen.” Ze kusten elkaar op de wang en Eva verliet zijn kamer nadat ze elkaar goedenacht gewenst hadden. Bengt haalde opgelucht adem. Wow, dat was op het nippertje geweest dus. Als hij een paar minuten later thuis was gekomen dan … Wow, hij moest er niet aan denken. Hij knipte het lampje boven zijn bed uit en strekte zich uit. Hij was moe maar toch nog behoorlijk wakker en ineens voelde hij het schuldgevoel omhoog kruipen. Verdorie! Hij had gelogen tegen Eva! Iets dat hij nooit had willen doen. Niet na alles wat ze voor hem gedaan had. En dat… dat hield hem wakker. Maakte dat hij zich onplezierig voelde. Maar had hij anders gekund? Nee! Hoe zou hij haar ooit kunnen vertellen dat hij van jongens hield en dan ook nog eens… Nee, geen sprake van. Dit zou hij haar nooit kunnen vertellen. Maar, het was wel een rotgevoel om juist voor haar een geheim te moeten hebben.
Eva was niet meteen naar beneden gegaan. Ze had de deur van Bengts slaapkamer achter zich dichtgetrokken maar was toen op de overloop blijven staan. Met haar rug tegen de muur geleund had ze Bengts ontkenning dat er iets aan de hand was overdacht. En ze wist nu helemaal zeker dat hij iets voor haar verborgen hield. Want een half uur eerder was ze ook naar zijn kamer gegaan en had daar toen niemand aangetroffen. De jongen was ergens buitenshuis geweest en loog daarover nu alsof het gedrukt stond. En dus… maakte ze zich ongerust.
Toen Eva veertien was en Bengt zes waren hun ouders onverwachts vrij kort na elkaar overleden. De kinderen waren naar een oom en tante in Stockholm gegaan die hen verder zouden opvoeden. Beiden hadden ze echter in de grote stad niet kunnen wennen. Het was een hel voor hen geweest! En bovendien waren de oom en tante meer geïnteresseerd geweest in het nagelaten geld dan in de kinderen zelf. Toen Eva achttien geworden was, had ze alles in het werk gesteld om samen met haar broertje terug te mogen gaan naar het dorp waar ze altijd gewoond hadden. Vier jaar van juridische strijd had het gekost maar toen had ze het voor elkaar gekregen dat zij als voogd over Bengt was aangewezen en hem bij haar oom en tante had kunnen ophalen. Samen met hem was ze teruggekeerd naar het dorp waar ze altijd gewoond hadden. De bevolking had hen op een bijzondere manier welkom geheten en Eva had een baantje gekregen bij de net nieuw benoemde dominee. Bengt en Eva waren heel blij geweest weer thuis te zijn. En altijd had ze een heel open band gehad met haar broertje maar nu… de laatste tijd… had hij een geheim voor haar en zojuist had ze geprobeerd er met hem over te praten maar… hij bleef het voor zich houden en ze wist niet wat ze er mee aan moest. Misschien zou het er ooit wel uitkomen. Misschien moest ze hem wat tijd gunnen. Oké, dat zou ze doen. Ze zou zich maar geen al te grote zorgen maken hoewel dat niet meeviel voor haar.
“Was het goed, Tim?”
“Ja, het was geweldig. In een woord geweldig.”
“Heb ik je net zo goed kunnen bevredigen als Ed…”
“Niet doen!”
“Ik wil gewoon graag weten of ik je net zo goed bevredigd heb als hij.”
“Ik zei toch dat het goed was maar wil je niet met hem vergelijken.”
“Is die van mij net zo groot als die van hem?”
“Hou op, wil je. Bovendien is het helemaal niet belangrijk hoe groot je hem hebt maar veel meer wat je ermee kunt.”
“Nou … kan ik er net zoveel mee als hij dan?”
“Als je niet ophoudt dan geef ik je een mep hoor Johan!” Johan lachte. Hij had het idee dat het wel goed zat maar toch was er die twijfel en… daar hield hij niet zo van. Het was een gek idee om met de vriend van een ander seks gehad te hebben maar… Tim had het zelf zo gewild.
Hoofdstuk 2
Inderdaad, Johan was de blonde jongen die Bengt daar samen met Tim bezig had gezien. Mocht je Johan nog niet kennen, lees dan het verhaal 'Zweden' eerst. Aan het eind van dat verhaal lopen Olaf – de vriend van Johans vader – en hij bij elkaar vandaan. Op het strand ontmoet Johan dan Tim. Het gesprek dat zich tussen beide jongens ontspon, verliep als hierover opgeschreven.
“En jij, wat zijn jouw problemen,” vroeg Johan. De prachtige, groene ogen van de donkerharige jongen keken hem van onder mooi gewelfde wenkbrauwen aan.
“Wil je het echt aanhoren die ellende van mij. Of liever gezegd de onzin waar ik me druk over maak?”
“Bij ons in Nederland hebben we een spreekwoord dat zegt ‘Gedeelde smart is halve smart’ maar ik weet zo snel niet de Engelse vertaling. Maar het komt erop neer dat als je iets met een ander deelt het misschien wat makkelijker voor je wordt.”
“Klinkt erg verstandig.”
“Dus… laat maar horen. Ik luister.”
“Oh gut… oké. Ik heb een soort van luxe probleem zou je kunnen zeggen. Overal waar ik om me heen kijk heb ik zekerheden en dat beangstigt me.” Tim viel stil en hoewel Johan een goede luisteraar was, wilde hij toch niet al te lang wachten en dus opende hij zijn mond.
“Maar wat voor zekerheden bedoel je eigenlijk.”
“Ik heb een relatie met een veel oudere man die mij als het ware onderhoudt. Zekerheid nummer 1.”
“En dat is een probleem?”
“Niet echt… ik zei toch al dat ik onzin zou gaan uitkramen. Ik hou heel veel van Edward maar toch beangstigt mijn relatie me soms wel eens. Maar dan probleem nummer 2. Ik zou gerust bij hem weg kunnen gaan als ik dat wilde want met het geld dat ik maak met een baantje verdien ik voldoende om er jaren achtereen rustig van te kunnen leven.”
“En dat noem je probleem nummer 2?”
“Ja! Ik zie het al, je snapt niets van me.”
“Nee… eerlijk gezegd niet maar je kunt het me vast wel uitleggen,” zei Johan met een brede glimlach om zijn lippen.
“Wil je het echt horen?”
“Ja!”
“Oké. Ik wil al die zekerheden gewoon eventjes niet. Ik wil op een ochtend wakker worden en dan denken, gut, wat zal ik vandaag eens gaan doen? Hoe moet ik vandaag aan mijn eten zien te komen? Ik wil dat gespreide bedje dat ik aan alle kanten heb gewoon eventjes helemaal niet. Echt… het benauwt me zo verschrikkelijk dat ik gewoon alles zou willen opgeven voor een stukje… vrijheid. Laat ik het zo maar noemen. Ik wil de vrijheid om te kunnen doen en laten wat ik wil. Gewoon een rugzak op mijn rug en weg. Weg van alles wat ik tot nu toe heb gedaan.”
“Maar je vriend dan en je baan?”
“Ja, dat zijn dus de problemen. Ik weet niet hoe Edward erop zou reageren. Die baan die blijft wel wachten denk ik maar Edward is het grootste probleem. Hoe vertel je iemand die van je houdt en waar ik ook heel veel van hou dat je eventjes helemaal weg wilt!”
“Die baan blijft echt?”
“Ja, ik werk hier aan een aantal pornofilms mee en de eersten zijn klaar. Zou zo weg kunnen er staat nu niets meer op stapel.”
“Wow, interessant zeg!”
“Vind je?” Johan begon te blozen. Tim lachte hardop. “Geil jochie ben je geloof ik wel. Er groeit iets in je kruis man!” zei hij terwijl hij Johan er met een vinger op wees.
“Sorry,” verontschuldigde Johan zich, “mijn fantasie gaat even op de loop met me geloof ik.”
“Geeft niets hoor maar geloof me heel veel in zo’n film is nep.”
“Ja?”
“Zeker! En ik kan het weten. Je ziet altijd heel lange scènes waarin jongens elkaar pijpen, elkaar aftrekken, elkaar neuken en pas op het allerlaatst moeten ze zich nog aftrekken om te kunnen spuiten. Maar dat is dus nep! Er wordt tussendoor heel veel gespoten hoor. Het zijn echt niet allemaal van die goede minnaars die een zaadlozing zo lang kunnen uitstellen. Gewoon knip en plakwerk.” Johan lachte naar Tim.
“Maar je doet al die dingen toch wel echt?”
“Ja, dat wel natuurlijk.”
“Weet wel wat ik het liefste zou willen doen,” verzuchtte Johan. Tim lachte opnieuw luid.
“Je bent me er eentje maar … hoe heet je eigenlijk.”
“Ik heet Johan. Jij?”
“Timothy maar noem me maar Tim. En hoe ben jij hier eigenlijk terechtgekomen?” Johan vertelde een heel groot gedeelte van zijn levensverhaal en was openhartig genoeg om maar heel weinig dingen weg te laten. Toen hij dan ook eindelijk uitgepraat was, slaakte Tim een diepe zucht.
“Wow, man wat een verhaal zeg. Zo… zo… echt romantisch. Je vader en je moeder en dan toch geen huwelijk omdat ze het weet van hem… Daar kun je zo een film van maken, weet je?”
“Ja en dan mag ik zeker de hoofdrol vertolken. Ben je er zeker van dat niemand komt kijken!”
“En waarom niet dan?”
“Nou… zo knap ben ik heus niet hoor.”
“Tjonge, tjonge wat een zelfonderschatting zeg.”
“Ja, ja!”
“Je ziet er echt heel goed uit hoor. Hoe oud ben je?”
“Ik ben achttien maar doet dat er iets toe?”
“Nou ja? Tuurlijk doet dat er iets toe. Ik vind dat je er voor achttien heel mannelijk uitziet al. Mooie brede schouders, goed gespierde armen. Je traint zeker veel?” Johan knikte. “Ik ben niet zo’n sportfanaat. Ben liever lui dan moe.”
“Maar jij bent ook knap van jezelf gewoon en dat kun je van mij niet zeggen.”
“Het wordt eens tijd dat je in de spiegel leert kijken, Johan.” Lange tijd bleven ze nog doorpraten over uiterlijkheden totdat Johan het gesprek terugbracht op het onderwerp waarmee ze begonnen waren.
“Maar hoe ga je het nu oplossen? Ga je met je vriend erover praten?”
“Ik weet het niet. Heb het idee dat als ik het ter sprake breng het heel ondankbaar overkomt en dat wil ik absoluut niet. Edward heeft zoveel goeds voor mij gedaan en betekent zo ontzettend veel voor mij dat ik dat zeker niet wil!”
“Maar ermee door blijven lopen, lijkt me nou ook niet echt een goed idee! Jij voelt je er rot bij en dat gaat zich op een gegeven moment wreken.”
“Hoor, de deskundige spreekt!”
“Ik maak geen grapje Tim! Ik bedoel het serieus. Als je met een probleem blijft zitten, wordt het alleen maar groter en groter en er zeker niet prettiger op. Dingen uitpraten is het belangrijkste dat ik van mijn moeder geleerd heb.”
“Sorry, ik wilde je niet beledigen of zo.”
“Nee, ik begrijp het wel en ik zou me ook nergens mee moeten bemoeien. Het is jouw leven waar je over praat.”
“Nee, zo bedoel ik het ook niet. Ik wil alleen geen gedonder. Ik wil niet dat Edward zich rot
gaat voelen vanwege het feit dat ik me rot voel. Begrijp je me?”
“Ja, ik snap het wel maar met zwijgen los je niets op, denk ik tenminste.” En terwijl de zon hoger en hoger aan de hemel klom, viel er een lange stilte in. Beiden waren bezig met hun eigen gedachten en met hetgeen ze zojuist van elkaar hadden leren kennen. Johan vond Tim een leuke jongen en wilde gewoon niet dat hij problemen had. Zo was Johan altijd al geweest. Hij vond het vreselijk rot als vrienden op school een probleem thuis of waar dan ook maar hadden. Altijd had hij dan geprobeerd een oplossing te vinden en soms… heel soms had hij dan wel eens een soort van bemiddelende rol gespeeld. En dat… was niet altijd even goed afgelopen, dat had hij ook wel geleerd. Maar toch nam hij vaak het leed van de hele wereld op zich. Zo was hij nou eenmaal. En bovendien… hij vond Tim gewoon een lekker ding. Dat speelde ook mee. Zeer zeker!
Tim kwam ervoor zichzelf nog niet uit. Johan bedoelde het goed maar wist niet hoe Edward zou kunnen reageren en zelf wist hij dat ook helemaal niet. Hij kende zijn vriend nu al zo’n vier jaar maar toch was het gevoelsleven van Edward vaak nog een groot geheim voor hem. Hij wist dat de man heel veel van hem hield en dat werd ook vaak genoeg uitgesproken maar soms was hij nog een verschrikkelijk groot mysterie.
“Kom,” zei Tim terwijl hij opstond, “ik moet eens gaan. Ik heb honger gekregen.” Johan stond ook op en klopte het zand van zijn joggingbroek.
“En… tot een besluit gekomen?”
“Ja… ik denk dat ik maar eens moet gaan leren praten. Bedankt voor je advies, joh!”
“Graag gedaan, Tim. Zie ik je nog eens weer?”
“Vast wel. Het eiland is niet zo heel erg groot en ’s middags ben ik hier altijd om wat te zwemmen.”
“Oké, dan kom ik vanmiddag ook.” Ze groetten elkaar en gingen toen ieder hun eigen richting.
Hoofdstuk 3
Timothy ging naar de bungalow die hij en zijn vriend bewoonden en toen hij binnenkwam, zag hij dat het ontbijt reeds op tafel stond.
“Zoo,” sprak Edward terwijl hij zijn armen van achteren om zijn vriend heensloeg, “waar komt mijn geliefde zo vroeg vandaan?” De handen van de 56-jarige man gleden onder het T-shirt van de jongen en betastten zijn buik en borst.
“Gewoon, even wat wezen wandelen.”
“Dan moet je wel tien keer het eiland zijn rondgelopen, Timothy?”
“Hoezo?”
“Nou, je bent uren weg geweest man”. Hij draaide de jongen in zijn armen om en drukte zijn lippen op die van hem. Een hete zoen volgde. “Ik hou van je Tim.”
“Ik ook van jou Edward en dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op.”
“Wat bedoel je.”
“Ik moet met je praten.”
“Dat kan toch altijd…”
“Ja, maar je weet dat ik dat niet zo gemakkelijk kan. Ik kan nooit de goede woorden vinden en ben nou eenmaal niet zo goed gebekt als jij bent.”
“Maar dat geeft toch ook helemaal niet. Al zou je me stamelend vertellen wat je op je hart hebt, dan is het toch goed?”
“Ja maar…ik ben bang dat ik niet de goede woorden kies en je dan bezeer Edward en dat wil ik niet.”
“Ohh, wow, geloof dat er echt problemen zijn dit keer, niet dan?”
“Ik weet het niet Edward… ik denk het niet maar ik heb gewoon het gevoel dat ik verstik… dat ik niet voldoende ruimte heb om me heen.”
“Laten we gaan zitten, Tim.” Hij pakte de hand van de jongen en nam hem mee naar de zithoek. Daar gingen ze zitten. “Wat bedoel je. Let niet op de woorden maar alleen maar op wat je wilt zeggen.”
“Ik vind het vervelend… daar waar ik ook kijk… mijn bedje gespreid is. Ik ben nog maar drieëntwintig en alles lijkt al te zijn geregeld. Ik heb jou… ik hoef me geen financiële zorgen te maken… ik kan doen wat ik wil… en zelfs als ik jou en je geld niet had… dan nog kon ik geld genoeg verdienen met die films… of door terug te gaan naar huis.”
“Oh, heb je genoeg van mij dan?”
“Nee, dat is het juist niet Edward.” Hij kneep steviger in de hand van zijn vriend om hem te laten voelen dat hij de waarheid sprak. “Dat helemaal niet. Ik hou ontzettend van je maar ik heb nog nooit echt helemaal alleen voor mezelf hoeven zorgen.”
“Maar in het begin…”
“Ach, dat waren maar twee maanden Edward. Twee maanden heb ik op kamers gewoond en eigenlijk maar een maand want die tweede woonde ik al gedeeltelijk bij jou. En het lijkt allemaal zo zinloos wat ik doe. En wat doe ik nou zoal…”
“Tim je doet genoeg. Je studeert…”
“Ja, maar met welk doel…”
“Oh, jongen toch. Denk niet zo min over jezelf.”
“Dat is moeilijk Edward. Ik heb gewoon het idee dat alles wat ik doe helemaal niet belangrijk is.”
“Timothy, jij bent voor mij het allerbelangrijkste dat er op de hele wereld bestaat. Voor ik jou kende, had mijn leven geen enkele zin. Je bent het middelpunt van mijn bestaan Tim. Geloof me.”
“Ik geloof je Edward maar… misschien wil ik wel wat meer. Ik wil er eigenlijk eventjes helemaal uit. Even helemaal op mezelf zijn. ’s Ochtends wakker worden en niet weten wat ik die dag zal gaan doen. Wakker worden en niet weten wat ik zal eten die dag. Begrijp je er iets van?”
“Ja, ik denk het wel.”
“Gelukkig, want ik snap mezelf helemaal niet dus dan…kun je het me uitleggen?” Edward glimlachte lief naar zijn veel jongere vriend.
“Je bent gewoon op het punt aangekomen waar heel veel pubers door heen moeten…”
“Maar ik ben allang geen puber meer!”
“Nee, maar toen je het wel was, heb je die periode overgeslagen omdat er geen gelegenheid voor was.”
“Is dat het?”
“Ik ben geen psycholoog maar ik denk het wel. In zo’n periode wil je even helemaal op jezelf staan om te kunnen ontdekken wie je bent en wat je wilt met je leven en jij hebt dat gemist gewoon. En nu… nu komt die wens alsnog. Alleen ben je nu al een aantal verplichtingen aangegaan en dat maakt het er voor jou niet gemakkelijker op.”
“Nee, want eigenlijk wil ik helemaal niet weg bij je Edward en…”
“Ik begrijp je lieverd, maar ik denk dat je het wel moet doen.”
“Echt?”
“Ja. Je moet het gaan doen. Maar… ik zal het wel heel plezierig vinden als je niet helemaal alleen weg zou gaan. Dat idee staat me wat tegen. Je hoort de vreemdste verhalen tegenwoordig en ik… ik…”
“Ja?”
“Ik wil je niet terugzien in een zak bij het mortuarium.”
“Oh nee, Edward! Alsjeblieft niet! Wat er ook gebeurt ik kom bij je terug om samen af te maken wat we begonnen zijn. Dat beloof ik je Edward.” Hij legde zijn hoofd tegen de borst van zijn vriend en liet zich door hem liefkozen.
“Ja, kom weer terug bij me Timothy want zonder jou zou mijn leven geen enkele zin meer hebben.” Lange tijd bleven ze bij elkaar zitten. Geen woord kwam meer over hun lippen. Beiden verzonken in hun gedachten, gedachten voornamelijk over elkaar. Na lange tijd verbrak Edward de stilte. “Heb je al een idee wat je gaat doen?”
“Ja, ik wil met een rugzak en een tentje op stap gaan. Klein beetje geld mee en dan zien hoe ik me red.”
“En een eventuele medereiziger?”
“Vanmorgen zat ik op het strand te piekeren en toen was er ineens die jongen daar die me vooral de wijze raad meegaf om met jou te gaan praten. Hij had zelf ook wat problemen maar ik weet niet of hij er iets voor voelt om met me mee te gaan maar ik zou het hem kunnen vragen natuurlijk.”
“Ja, want echt het lijkt me heel verstandig om niet alleen te reizen. Met z’n tweeën lijkt me een stuk beter.”
“Ik moet je er wel bij vertellen dat hij homo is Edward!”
“ou en?” Edward begon te lachen maar toen hij de rimpels in het voorhoofd van Tim zag, begreep hij het. “Ik snap het al…”
“Nee! Dat bedoel ik echt niet! Ik blijf je de hele tijd trouw Edward! Zeker weten.”
“Beloof dat nou maar niet Timothy. Ik weet dat je van me houdt en vind het helemaal niet erg als je met hem wat zou gaan doen. Je bent jong… en hoe oud is hij?”
“Achttien nog maar.”
“En dus is hij ook nog jong… en tot de rand toe gevuld met hormonen… en dus zou het wel heel gek zijn als jullie niet iets met elkaar zouden doen.”
“Maar ik wil je niet bedriegen Edward.”
“Dat kan toch niet meer?”
“Huh???”
“Ik heb je zojuist toestemming gegeven om iets met hem te gaan doen, dwaas!”
“Maar…”
“Sttttt,” zei Edward terwijl hij een vinger tegen Tim’s lippen legde. “Laat nou maar, bekijk nou maar gewoon hoe dingen zich ontwikkelen. Je hoeft niet iets met hem te gaan doen maar als het zo uitkomt… maak je dan over je trouw aan mij geen zorgen. Zorg dat je in de tijd die je weg bent, leeft en geniet van het leven. Want alleen zo zul je de problemen die je hebt, kunnen overwinnen. Beloof je me dat.” Tim reageerde niet meteen omdat zijn hoofd te vol was van allerlei gedachten maar uiteindelijk reageerde hij dan toch.
“Ja, Edward. Dat beloof ik je.”
“Wanneer wil je vertrekken?”
“Eigenlijk zo snel mogelijk nu ik eenmaal een besluit genomen heb. Dan heb ik ook geen kans meer om me nog te bedenken.”
“Maar die jongen dan?”
“Die ga ik meteen opzoeken!” Hij stond op liep naar de deur, daar draaide hij zich om en ging terug naar de zithoek. Hij kuste Edward en zei dat hij van hem hield.
“Ik ook van jou …” En toen was hij weg.
Johan was teruggegaan naar zijn kamer en stond nog maar net onder de douche toen er op zijn deur geklopt werd. Hij draaide de kraan dicht en riep luidkeels 'Binnen! De deur was opengegaan en snel had Johan een handdoek omgeslagen. Het was zijn vader. “En had Torhald nog groot nieuws?” vroeg hij hem.
“Ja dat kun je wel zeggen. Hij en die rat hebben het weer goedgemaakt met elkaar.”
“Die rat???”
“Ja, dat ex-vriendje van hem dat nu weer zijn vriendje is. Echt een vreselijk nichterig type dat uit was op geld, heel veel geld en dat nu dus weer in zijn bed ligt.”
“Liefde is iets ondoorgrondelijks, pa!”
“Zeg dat wel. Ik vind het heel jammer voor je jongen dat Olaf…”
“Laten we het daar niet meer over hebben pa. Olaf is van jou en heeft ook heel duidelijk voor jou gekozen en dus is er niets meer om over te praten.”
“Maar ik wil gewoon dat je gelukkig bent en heb echt het idee dat je toe bent aan een vaste relatie, is het niet?”
“Ja, dat idee heb ik ook pa. Ik weet wel dat ik nog maar net achttien ben maar toch… toch heb ik het gehad met de ‘avontuurtjes’ als ik het zo zeggen mag.”
“Je hebt toch niet…”
“Rustig maar, ouwe, ik heb me heus niet als een beest gedragen als je dat soms mocht denken. Het zijn er maar een paar geweest maar… ik wil meer. Ik wil niet meer louter en alleen de seks. Ik wil liefde!”
“Ja, dat is het beste dat er is, zoon. En daarom hoop ik dat je het zult mogen vinden. Ik heb het destijds gevonden bij Soile en nu bij Olaf en… het is gewoon geweldig.” Hun eerste echte conversatie sinds dagen werd onderbroken door geklop op de deur. Johan riep opnieuw ‘binnen’ en Tim kwam hijgend en met een rood gezicht van het hardlopen binnengezet.
“Oh, sorry… ik stoor geloof ik. Euhhh... ik kan wel even wachten. Ik kom zo wel weer terug.” En meteen draaide hij zich om.
“Hé wacht,” zei Erik. “Ik denk dat wij wel uitgepraat zijn, toch Johan?”
“Ja, heb het idee van wel.” En dus bleef Tim waar hij was. Erik groette hen beiden en verliet Johans kamer.
“Zooo, jij kwam binnengestormd als een tornado, zeg!”
“Het spijt me,” verzuchtte Tim. “maar ik wilde het je zo graag vertellen.”
“Wat?”
“Ik heb met Edward gepraat en… hij heeft er… vindt dat… ik een tijdje er alleen opuit trek. Nou ja … niet helemaal.”
“Je praat in raadsels Tim. Doe je dat vaker?”
“Nee het is alleen dat hij het wel goed vindt dat ik eventjes wegga maar hij heeft liever dat ik niet helemaal alleen reis en zo. En dus…”
“Ja???” Tim staarde naar de grond en wist ineens niet meer precies hoe hij het moest brengen. Wist niet eens meer waarom hij zo hals over kop hierheen was gerend.
“Ik wil je vragen of jij met me mee zou willen gaan.”
“Ik???” riep Johan verbaasd uit. “Waarom ik???”
“Ik ken gewoon niemand anders en heb het idee dat jij en ik goed met elkaar overweg zouden kunnen.”
”En dat alles op grond van dat ene gesprekje van vanochtend?”
“Ja!” luidde het korte antwoord. Johan wist even geen antwoord te verzinnen en daarom leek het hem beter om maar helemaal niets te zeggen. Tim keek nog steeds naar de grond en daarom kon hij niets in zijn ogen of op zijn gezicht lezen.
“Kijk me eens aan als je wilt.” Tim richtte zijn hoofd op en keek hem aan. “Zeg me nu eens waarom je wilt dat ik meega.” Het werd stil, heel stil want Tim kon eenvoudigweg niets anders zeggen dan dat het een impuls was. Hij kende Johan helemaal niet want hoe kun je zeggen dat je iemand kent na een gesprek van ongeveer een uur. Maar toch was er in dat uur voor hem heel veel gebeurd maar hoe zeg je dat! “Oké,” verbrak Johan de stilte na lange tijd. “Ik denk dat het te moeilijk is om daar zo een antwoord op te vinden maar… ik heb in de stilte antwoord genoeg gevonden en bovendien lijkt een trektocht door Zweden me wel wat.”
Toen Tim het antwoord hoorde was hij uitzinnig van vreugde en sprong hij meteen naar Johan toe en voor hij goed en wel besefte wat hij deed, had hij zijn armen om hem heengeslagen en hem een kus op beide wangen gegeven.
“Sorry…” mompelde hij toen hij hem losliet.
“Dat accepteer ik dus mooi niet!” lachte Johan. “Een omhelzing en twee kussen en dan sorry! Nee, jongen die vlieger gaat mooi niet op. Wanneer wil je vertrekken?”
“Zo snel mogelijk want ik wil niet de gelegenheid krijgen om me te bedenken.”
“Dus vandaag nog?”
“Ja! Tenminste als het jou ook uitkomt?”
“Ik zal het een en ander moeten regelen met mijn vader maar… denk dat ik hem wel kan overtuigen."
Erik was echter helemaal niet ingenomen met het idee toen Johan dat een dik kwartier later voorlegde. Olaf ook niet. Tim was terug naar Edward gegaan om zijn spullen te pakken en hoewel Tim had aangeboden met hem mee te gaan, had het Johan beter geleken zijn vader alleen onder ogen te komen.
“Maar waarom Johan? Je leert een knul kennen en meteen ga je zonder dat je hem echt goed kent met hem op stap,” reageerde Erik.
“Ik zou het prima vinden als je met ons zo’n trektocht zou maken, Johan,” mengde Olaf zich in het gesprek. “Wij kennen het land goed genoeg om te zorgen dat er geen gekke dingen gebeuren maar jullie beiden kennen Zweden niet echt!”
“Tim woont al jaren in Noorwegen en zoveel verschilt dat toch niet van Zweden?” opperde Johan.
“Het is een ondoordacht idee, jongen!”
“Maar pa, ik wil het gewoon doen. Het lijkt me gewoon hartstikke leuk om met bijna geen geld een reis te ondernemen en te zien hoe we het rooien.”
“Ondoordacht Johan, dat is het!” herhaalde Erik.
“Maar heb jij dan nooit eens iets ondoordachts gedaan toen je jong was? Of jij Olaf?” Ze vielen stil. Erik begreep dat argumenteren helemaal geen enkele zin had. Johan had een aantal karaktereigenschappen van hem geërfd en dit was er een van: doorzettingsvermogen. Toch probeerde hij het nog een keer en ook dit keer weer viel Olaf hem bij. Erik was heel blij dat Olaf zich niet afzijdig had gehouden en ook zijn bezorgdheid liet blijken. Een aantal minuten achtereen praatten ze beurtelings maar de schittering in Johans ogen en de flauwe glimlach rond zijn lippen maakten Erik duidelijk dat praten overbodig was.
“Oké,” zei Erik toen hij wist dat hij alleen nog maar kon opgeven, “dan moet je je spullen maar gaan pakken. Hebben jullie een tent?”
“Pa, je bent geweldig!” zei Johan terwijl hij zijn vader om de nek sprong en daarna ook Olaf erbij betrok. “Jullie zijn allebei geweldig. Een tent? Ik denk dat Tim er wel een heeft.”
“Zie je wel, dat bedoel ik nou. Je weet niet eens precies wat er staat te gebeuren…”
“Kom pa, dan regelen we wel iets! Maak je niet druk.”
Tim had echter ook geen tent en werd daar door Edward heel duidelijk opgewezen.
“Zou je er niet beter aan te doen om gewoon nog een paar dagen te wachten zodat je betere voorbereidingen kunt treffen?”
“Nee. Dat lijkt me niet verstandig. Ik zou kunnen gaan twijfelen en zeker nu ik Johan gevraagd heb mee te gaan, wil ik dat niet.”
“Oké, als jij dan je spullen pakt dan zal ik gaan kijken of ik bij Torhald ergens een tent kan regelen. Doe ik ook nog iets nuttigs vandaag!”
“Je bent een geweldenaar Edward.”
“Ja, dat zeg je wel vaker als we in bed liggen,” plaagde de man zijn jongere vriend.
“Ik zal je missen, Edward.”
“Ach, wie weet wat je aan lekkers nog tegenkomt jongen.”
“Ik heb gezegd dat ik je trouw zou blijven toch?”
“Ja. En ik heb gezegd dat je geen stomme dingen moet doen. En… als je zin krijgt in iets en het bewust dan niet doet, doe je iets stoms! Hoor je me?”
“Ja, Edward.”
“En laten we er nu over ophouden anders kom je nooit weg vandaag!” En dat gezegd hebbende verliet Edward hun huisje.
Twee uur later waren de twee klaar voor hun reis. Beiden met een goed volgeladen rugzak op de rug namen ze op de aanlegsteiger afscheid van hun dierbaren nadat er vooraf nog even snel een korte kennismaking had plaatsgevonden omdat Johan en Tim de enige waren die elkaar kenden.
“Johan denk eraan…”
”Alsjeblieft pa, hou je mond. Je hebt me al tig keer voorgehouden wat ik wel en niet moet doen als je het nou nog een keer gaat zeggen, vergeet ik het vast,” antwoordde Johan met een brede smile op zijn gezicht.
“Oké, ik zeg niets meer kom hier en laat me je knuffelen.” Hij sloeg zijn sterke armen om zijn zoon heen en drukte hem zowat fijn. Daarna deed Olaf hetzelfde.
“En Johan, denk eraan mocht je in de problemen komen…”
”Ja Olaf, ja pa, ik weet dat jullie stiekem wat cash geld tussen mijn onderbroeken hebben verstopt, al jullie telefoonnummers zijn opgeslagen in het adresboek op mijn telefoon en… gut wat was ook alweer dat andere dat ik moest onthouden… o ja, altijd vrijen met een condoom om!”
“Johan!!!” klonk het uit twee monden tegelijk. De jongen lachte luid om hun verbaasde gezichten.
“Dag pa, dag Olaf,” en met deze groet stapte hij aan boord van de boot die hen naar het vaste land zou brengen. Tim zat al en Johan zette zich naast hem.
“Bij jou ook zo lastig?”
“Ja, prijs je gelukkig dat je maar een persoon hebt die bezorgd om je is. Ik heb er twee!”
“Maar, dat is toch ook wel weer een goed gevoel toch?” Johan knikte en de boot voer af.
De drie mannen bleven nog lange tijd op de aanlegsteiger staan en keken de boot heel lang na.
“Valt het afscheid nemen u moeilijk?” vroeg Erik aan Edward.
”Ja, moeilijker dan ik dacht,” antwoordde hij. “Maar zeg maar gerust je en jij tegen me. Dat voelt beter.”
“Oké.”
“Tim is een serieuze jongen en toen hij vanochtend vroeg met dat idee aankwam had ik al heel snel door dat het hem menens was. En dus… heb ik hem maar laten gaan maar veel liever had ik gehad dat hij gewoon hier bij mij was gebleven.”
“Ons gaat het net zo. We denken dat Johan zich wel zal redden maar toch…”
“Bij ons hier, hadden we daar wat oog op kunnen houden,” vulde Olaf aan. “Zullen we even onze telefoonnummers uitwisselen, misschien? Dan kunnen we contact met elkaar blijven houden en zodra een van hen contact heeft opgenomen elkaar daarvan op de hoogte stellen.”
”Dat is een uitstekend idee,” stemde Edward in.
Meteen bij aankomst op het vaste land waren ze hun tocht begonnen. Torhald had niet alleen gezorgd voor een tent en bijbehorende artikelen maar ook voor proviand voor de eerste dagen en een aantal goede wandelkaarten. Aan boord hadden ze al bepaald welke richting ze op zouden gaan. Halverwege de middag waren ze gestopt om wat te eten en drinken en daarna hadden ze gelopen tot ze een geschikte plek hadden gevonden om te overnachten. Het opzetten van de tent was eenvoudig gebleken en Tim had voorgesteld dat hij de eerste keer zou koken. Johan had intussen de omgeving wat bekeken. Ze stonden aan de rand van een meertje en zouden dus morgenvroeg heerlijk fris kunnen badderen. Het eten smaakte hun beiden prima en Johan gaf de chef kok een compliment. Ze bleven aan de rand van het meer zitten tot de zon zou ondergaan maar helemaal daarop wachtten deden ze toch niet want ze waren best moe geworden. Ze kropen in hun slaapzakken en waren al snel in Morpheus’ armen.
De volgende ochtend doken ze het koele water van het meertje in. Beiden naakt zoals ze de avond daarvoor in hun slaapzak gekropen waren en terwijl ze zich afdroogden, nam Johan zijn nieuwe vriend goed in zich op. Tim zag er prachtig mooi uit en het was geen wonder dat de mensen van Torhald hem genomen hadden voor een film.
Tim gaf zijn ogen ook goed de kost en vroeg zich af hoe hij in vredesnaam zijn belofte aan Edward zou kunnen houden. Het was wel niet zo dat hij meteen met Johan het bed in wilde duiken maar als hun trektocht lang zou duren, zou hij misschien toch wel eens wat behoefte kunnen krijgen aan seksuele handelingen, om het maar voorzichtig uit te drukken. Johan was mooi. Heel licht blond en met stevige spieren in zijn armen en benen. Een mooie, brede schouderpartij en zijn borst en wasbordje zagen er heerlijk uit. Hij was nog maar achttien en toch al zo mooi ontwikkeld.
De route die ze voor die dag gekozen hadden, leidde hen door een prachtig natuurgebied. Ze moesten diverse kleine stroompjes oversteken en zagen langgerekte weilanden waarop boerenarbeiders flink aan het werk waren. Tijdens het wandelen hadden ze afgesproken dat ze vandaag nog maar geen baantje zouden gaan zoeken. ‘Eerst ons oude leven een flink eind achter ons laten,’ zo had Tim gesproken en Johan was het met hem eens geweest. De veiligheid in de rug en de onzekere toekomst van voren!
In de middag van de derde dag brak er een gigantisch onweer los en de jongens zochten een schuilplaats bij een boerderij maar… ze waren compleet doorweekt toen ze daar aankwamen en zo ook hun spullen. De boerin raadde hen aan om al hun spullen in de schuur op het hooi uit te stallen zodat het zou kunnen drogen. En dus deden ze dat maar. Ze kregen van haar een overall zodat ze ook de kleren die ze aanhadden, konden laten opdrogen. Een beetje ongemakkelijk zaten ze daarna bij haar in de keuken. De vrouw was vriendelijk en vroeg honderduit. Ze sprak uitstekend Engels, zo bleek. De jongens waren blij met hun schuilplaats en beantwoordden elke vraag. ’s Avonds waren de boer en zijn knechten thuisgekomen en hadden ze met z’n achten rond de tafel gezeten. Het was een vrolijke boel geweest en hoewel niet iedereen even goed Engels sprak, hadden ze elkaar toch met het gebruik van gebaren en andere hulpmiddelen goed kunnen begrijpen. Voordat iedereen naar zijn slaapplaats ging, vroeg Tim de boer of er misschien voor hen ook wat werk te doen was.
“Natuurlijk,” had hij gereageerd, “op een boerderij als de onze is altijd voldoende werk. Tenminste als jullie je handen uit de mouwen weten te steken.” Tim verzekerde hem dat dat geen probleem zou zijn. “En wat willen jullie verdienen?”
“Och, onderdak en wat eten voor een paar dagen is voldoende voor ons.” Met een ferme handdruk hadden ze de overeenkomst bezegeld. Drie dagen lang hadden Tim en Johan daar gewerkt. Het was prachtig mooi en zonnig weer geweest en daar waar het werk het toeliet hadden ze rondgelopen in korte broek en ontbloot bovenlijf. Het werk was zwaar geweest maar ze hadden ervan genoten en op de avond van de laatste dag had Tim met trots zijn gegroeide armspieren aan Johan getoond.
“Kijk eens, ik krijg warempel een biceps?” had hij uitgeroepen. Johan had gelachen om zijn vriend maar moest toegeven dat hij gelijk had.
“Kijk maar uit, straks ben je zo gespierd dat ze je geen rol meer willen geven in die films van je. Dan is meteen je filmcarrière naar de knoppen!”
“Nou ja, geen probleem hoor. Denk sowieso dat ik er mee ga stoppen. Het is altijd hetzelfde en getuigt van weinig realiteitszin, die films.”
”Ja, ik denk dat je gelijk hebt.”
“Dankjewel.”
“Graag gedaan. Als je nog eens advies wilt,” plaagde Johan en kreeg daarop meteen een lading hooi over zich heen gestort.
De volgende ochtend waren ze vroeg opgestaan zodat ze van de boer en zijn knechten afscheid konden nemen. Aan de keukentafel gezeten had de boer gezegd dat hij hen node zag gaan omdat ze goede krachten waren gebleken. Beiden hadden ze als schooljongens gebloosd bij de gekregen complimenten. Daarna had de boer hun een stapeltje bankbiljetten in de handen geduwd. En ondanks al hun protesten, het was tenslotte niet zo afgesproken, had hij het niet terug willen hebben. De vrouw van de boer had hun tassen intussen gevuld met voldoende eten voor een paar dagen en al hun kleren waren gewassen en gestreken, voor zover nodig. Het waren prachtige dagen geweest maar beiden wilden ze verder.
Lang liepen ze die dag en ook de twee dagen daarna. Johan belde voor de eerste keer naar zijn vader en kreeg meteen een stortvloed van kritiek over zich heen. Daarop bedacht Tim dat hij ook maar beter even op kon bellen en hem verging het al niet veel beter.
“Nou is ook fraai,” zei hij toen hij zijn telefoon weer opborg. “Laat je wat van je horen, is het weer niet goed.”
“Tuurlijk wel joh! Ze hebben zich gewoon ongerust gemaakt.”
“Nou, dat laat Edward dan wel leuk weten.”
“Ze zeggen het misschien niet rechtstreeks maar ik kon het bij mijn vader gewoon horen.”
“Ja, denk het ook wel,” zei Tim terwijl hij Johan zijdelings aankeek. De jongen begon in zijn ogen steeds mooier te worden en… wat nog meer was, de afgelopen nacht had hij van hem gedroomd. Niet zomaar een droom maar een erotische was het geweest. Hij had… nee niet verder denken nu dan zou hij alleen maar weer opgewonden in slaap vallen en misschien opnieuw dromen van hem.
Johan verging het al niet beter. De dagen die hij met Tim had doorgebracht waren prachtig geweest en zeker de dagen op de boerderij. Door zo dicht bij hem in de buurt te zijn en soms schaars gekleed, was hij steeds meer voor de jongen gaan voelen. Het was niet alleen maar een lichamelijke aantrekkingskracht, hoewel die er ook heel duidelijk was, maar Johan was gewoon opnieuw verliefd aan het worden. Maar, verdomme, waarom viel hij nou altijd toevallig op mannen en jongens die niet beschikbaar waren. Eerst was hij verliefd geworden op Olaf en nu… nu op iemand die ook al een vaste vriend had. Misschien werd hij wel veel te snel verliefd. Hij zou eens moeten leren om zijn gevoelens wat meer onder controle te krijgen. Maar… hoe doe je dat?
De volgende ochtend stonden ze zich beiden te wassen bij het beekje toen Tim de halfwassen erectie bij Johan zag. Eerst had hij niets willen zeggen maar hij kon het toch niet laten.
“Altijd een dikke zo ’s ochtends, Johan?” Johan had naar beneden gekeken en had hem toen recht in de ogen gekeken.
“Ja, elke ochtend. Ik ben nog jong en dus…”
“Weet niet of je daar jong voor moet zijn… sorry. Ik had er niet over moeten beginnen.”
“Waarom niet? Toch niets om je voor te schamen en bovendien, is die van jou ook niet helemaal slapjes geloof ik.” Johan wees naar Tims kruis en lachte.
“Komt door die van jou…” verontschuldigde Tim zich.
“Ja… ammehoela. Daar geloof ik dus geen moer van Timmetje.”
“Echt hoor, normaal…”
“Ja ja. Word jij nooit wakker met een stijve?”
“Dat heb ik niet gezegd.”
“Nou wat zeur je dan.”
“Ik zeg alleen maar…”
“Je wordt stijver, Tim.” En inderdaad de pik van Tim werd harder en begon zich duidelijker op te richten.
“Ach, barst toch ook.” Hij smeet zijn handdoek op de grond en liep met grote stappen terug naar de tent. Johan lachte luid terwijl hij hem nakeek. Toen hij zich afgedroogd had, raapte hij Tims handdoek op en liep terug.
“Het spijt me, Tim. Ik had je niet zo moeten stangen.” Meteen daarop moest hij lachen. "Sorry, ik bedoelde het niet zo.” Tim smeet hem een kussen naar zijn hoofd en even later rolden ze getweeën door de tent. Johan genoot van de stoeipartij en zo ook Tim. Uiteindelijk wist de jongste de oudste onder te krijgen. En op dat moment werd hij zich bewust van zijn hernieuwde en dit keer hevige erectie. “Het spijt me!” zei hij en meteen liet hij Tim los.
“Niet doen, Johan. Het geeft echt niets. Ik heb zelf ook een stijve en… het geeft echt niets. We zijn beiden jong en…”
”Ik moet niet steeds zo denken,” antwoordde Johan. “Mijn hormonen gaan gigantisch op de loop met me soms. Ik ben soms gewoon seksueel overspannen, denk ik wel eens.”
“Het enige dat je bent, is niet goed bij je hoofd!” plaagde Tim hem en smeet hem opnieuw een kussen naar zijn hoofd.
Wordt vervolgd…
Reacties op dit verhaal zijn welkom op het Forum op deze site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk
©Lucky Eye, juli 2003
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.