ZWEDEN
Een verhaal van Florianlove en ME2
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
Hoofdstuk 3
“Ik wist niet dat hij je zoon was … “ riep Olaf vertwijfeld uit.
“Nee, maar hij had een gaatje en jij een stijve en dus naaide je hem!”
“Dat is niet eerlijk Erik en bovendien is je zoon niet de eerste de beste. Hij is een prachtige jongen en je doet hem tekort door zo over hem te praten.”
“Ik wil het ook niet over hem hebben maar over jou. Ik weet dat we elkaar geen beloften hebben gedaan maar ik dacht dat we iets leuks aan het opbouwen waren. Misschien ben ik te naïef geweest maar ik dacht dat ik iemand gevonden had waarmee ik een relatie zou kunnen beginnen.”
“Dat is ook zo Erik. Ik wil dolgraag met jou iets duurzaams beginnen.”
“En daarom duik je met mijn zoon in bed?”
“Nee, zo is het niet gegaan." Olaf zocht toenadering en probeerde zijn hand te pakken. Erik duwde hem weg. "Natuurlijk heb ik je gemist… maar ik had best nog wat kunnen wachten… Hij bood zich aan en natuurlijk had ik weerstand moeten bieden maar het lukte me gewoon niet en … “
“Je geeft hem dus de schuld?”
“Nee, natuurlijk ben ik zelf schuld … “
“Rot je op Olaf! Ik wil je niet meer zien!”
“Alsjeblieft Erik laat het me uitleggen!”
“Ik heb je gezegd weg te gaan!” Hij draaide zich van zijn college af en wachtte tot de deur achter hem dichtviel.
Verslagen leunde Olaf met zijn rug tegen de muur. Verdomme, hij had het mooiste wat hem ooit overkomen was grondig verpest. Hij had wel vaker relaties gehad maar nooit had het zo goed gevoeld als deze keer met Erik. En nu, nu had hij er een gigantische puinhoop van gemaakt. Waarom had hij dan ook geen weerstand kunnen bieden aan die mooie jongen. Vanmiddag had hij toch ook geen enkele behoefte gehad om al die andere prachtige jongens aan zijn pik te rijgen. Hij was opgewonden geweest, wie zou dat niet worden bij zoveel prachtig bloot mannenmateriaal, maar verder waren er geen gedachten geweest en waarom dan juist bij Johan wel. Met hangende schouders liep hij de gang in naar zijn kamer.
Na het vertrek van Olaf kostte het Erik ontzettend veel moeite om weer rustig te worden. Hij had zich zoveel voorgesteld van hun beginnende verhouding dat het hem ongelofelijk veel moeite had gekost om Olaf met de waarheid te confronteren maar hij wilde ook niet iets beginnen met iemand die niet eerlijk tegenover hem was. Tegen elven was hij rustig genoeg om Johan op te zoeken. Hij klopte op diens kamerdeur maar er werd niet gereageerd. Voorzichtig opende hij de deur en liep de kamer binnen. De jongen was er echter niet en daarom ging Erik naar de grote hal waar hij aan een van Torhalds medewerkers vroeg of hij Johan misschien had gezien.
“Johan is met Pete en Charlie naar het strand gegaan maar zij zijn beiden alweer terug gekomen. Ze zitten daar,” en hij wees Erik hun plaats op het terras aan. Erik liep naar de jongens toe en vroeg hen of ze wisten waar Johan was. Omstandig legden ze hem uit waar ze met Johan naar toe waren gelopen. Erik bedankte hen voor de verschafte informatie.
Johan zat met de vuurkorf en een voorraadje hout, die de twee jongens voor hem gedragen hadden, op het strand niet van plan om vannacht nog terug te keren naar het huis. In het zwembad had hij de spanning tussen zijn vader en Olaf bemerkt en hij wist dat het zijn schuld was. Hij had de relatie van zijn vader verknoeid door zijn vriend uit te dagen en seks met hem te hebben. Waarom had hij het ook niet gehouden bij de jonge jongens waarmee hij meestal iets had? Waarom had hij nu ineens een volwassen man willen hebben? Hoe hij zijn hersens ook pijnigde, het antwoord wilde niet komen. Hij voelde zich schuldig maar tegelijkertijd wilde hij dat ook niet want hetgeen hij met Olaf gehad had, was goed geweest. Het was nog warm en hij trok zijn T-shirt uit en ging languit liggen. Het zand was warm tegen zijn rug en benen.
Toen Erik het strand opliep zag hij in de verte het licht van de vuurkorf al branden. Hij trok zijn platte gympen uit, knoopte ze met de veters aan elkaar vast en legde ze over zijn schouder. Blootsvoets liep hij in de richting van het licht. Niet wetende wat hij straks tegen zijn zoon zou moeten zeggen. Zou het een moment van onthullingen worden? Eentje van verwijten over en weer? Gespannen liep hij verder. Het zand voelde warm aan zijn voeten.
“Hé, je hebt me gevonden dus!” zei Johan toen zijn vader vlak bij hem was.
“Ja, je hebt een lichtboei ontstoken dus zo moeilijk was het niet.” Johan ging rechtop zitten en Erik plofte naast hem neer. Even was het stil en toen begon Erik te praten.
“Hoe vond je moeder het toen ze ontdekte dat jij homo was?” Johan keek hem vragend aan maar toen Erik hem zijn medaillon in de hand stopte wist hij dat ontkennen geen enkele zin had.
“Soile is altijd een prachtmens geweest en toen was ze dat ook.” Erik lachte en allerlei herinneringen die naar boven kwamen, duwde hij weg toen zijn zoon verder ging. “Ik lag met mijn eerste vriendje in bed en we gingen zo in elkaar op dat we haar niet thuis hadden horen komen. Ineens ging de deur van mijn slaapkamer open en daar stond Soile. Ze verontschuldigde zich en sloot de deur alsof er niets bijzonders te zien was geweest terwijl wij toch in een heel duidelijk standje bezig waren geweest elkaar te beminnen.” Erik glimlachte. “Kees had meteen geen zin meer en wilde gelijk naar huis en eigenlijk kon ik me daarbij wel iets voorstellen. Wie zou dat niet willen als je net betrapt bent! We hebben ons aangekleed en liepen naar beneden. Daar zat ze en voorkwam met haar eeuwige thee en koekjes dat Kees meteen het hazenpad kon kiezen. Tijdenlang hebben we over van alles en nog wat gepraat en heel gemakkelijk, weer alsof het niets bijzonders was, leidde ze het gesprek op de liefde tussen jongens. Ze deed niet moeilijk, gebruikte geen dure woorden maar benoemde alles zoals het was. Kees raakte helemaal op zijn gemak en verloor alle spanning. Na drie kopjes thee stelde ze ons voor dat we weer naar boven zouden gaan om af te maken waar we mee bezig waren geweest.” Erik bulderde van de lach en sloeg zich op de knieën. “En dat hebben we toen maar gedaan. Die eerste keer was een prachtervaring, pa. Zo intens rustig, zo ongedwongen, zo … “
“Ja, er zijn gewoon geen woorden voor soms.”
“Inderdaad … “
“Dat gevoel had ik ook toen ik begon met Olaf.” Johan liet zijn hoofd hangen.
“Sorry, pa het is mijn fout geweest.”
“Nee, de zijne hij had niet toe hoeven happen!”
“Ik had hem niet tot twee keer toe moeten uitdagen. Heb jij nooit de aandrang gehad als je een mooie jongen zag om iets met hem te doen? Je gaat me toch niet vertellen dat jij alleen maar steeds seks hebt gehad in een keurige relatie!”
“Nee, daar heb je gelijk in … “
“Pa, ik voel gewoon dat Olaf de man voor jou is. Ik weet dat hij een heel bijzondere minnaar is, lief en teder en gewoon heel erg goed voor iemand waar hij van houdt.” Erik keek zijn zoon recht in de ogen en wist dat Johan alles meende wat hij zei. “Ik weet niet hoe jij als minnaar bent maar … “
“Ik weet dat wel.” Verbaasd keken vader en zoon op. Olaf stond vlak bij hen. “Mag ik erbij komen zitten?” Waar Erik rechts van Johan zat, nam Olaf links van hem plaats. “Je vader is de meest prachtige minnaar die ik ooit heb gehad. Hij is lief en teder, net als ik, maar daarnaast ook ontzettend vurig en temperamentvol als hij wil. Hij is het beste wat me ooit is overkomen en door een enorm stomme fout heb ik hem verspeeld.”
“Olaf, het was niet alleen jouw fout! Ik ben nog meer schuldig dan jij. Ik had je niet zo mogen uitdagen. Wie kan nou weerstand bieden aan zo’n mooie jongen als ik ben?” lachend keek hij zijn vader en Olaf aan. “Alsjeblieft jongens wees zuinig op elkaar en probeer elkaar lief te hebben. Hij pakte de rechterhand van Olaf en legde die in de rechterhand van zijn vader. “Alsjeblieft, doe het voor mij. Ik hou van jullie allebei.” Hij stond op uit het zand, pakte zijn T-shirt en liep van de twee vandaan.
“Wat moeten we nou?” vroeg Erik.
“Ik weet het allemaal niet meer,” zuchtte Olaf.
“Kom dan maar bij mij. Ik weet het wel.” Hij trok Olaf tegen zich aan en kuste hem in zijn nek. Hij schoof de boosheid die hij nog steeds voelde voor deze man die hij zo graag de zijne wilde noemen opzij. Strelend gingen Eriks handen over de rug van Olaf waarna hij hem tegen het zand duwde. Hij kroop boven op zijn partner en kuste hem hartstochtelijk op zijn mond.
“Ahum,” klonk het ineens. Verschrikt draaiden ze zich om. “Zeg jullie vergeten toch niet voorzorgsmaatregelen te nemen hè,” lachend wierp Johan zijn vader een pakje condooms toe. Erik pakte het handig uit de lucht.
“Maak dat je wegkomt zoon, voor ik me aan jou vergrijp!”
“Pa toch, wat een oneerbaar voorstel!” en hard lachend rende Johan weg.
“Hé lieverd,” vroeg Erik, “hoe was mijn zoon eigenlijk in bed?”
“Heel goed Erik echt de zoon van zijn vader. Maar voor mij is er niemand beter dan jij!”
“Je bent een slijmerd, weet je dat,” begon Erik, “een slijmerd die het verdient om eens flink genomen te worden.”
“Ohhh, Erik,” kreunde Olaf.
“Er zitten nog wel vijf condooms in dit pakje, dus maak je borst maar nat!”
“Misschien kan ik beter mijn gaatje wat nat maken dan!” Ze lachten luid en Erik begon serieus werk te maken van zijn plan om de condooms allemaal te gebruiken. Hij draaide Olaf op zijn buik en werkte diens korte broek waaronder hij niets droeg naar beneden en uit. Daarna ontdeed hij zichzelf van de nodige kledingstukken. En nadat hij zijn jongeheer voorzien had van het eerste condoom naaide hij zijn maatje, zonder voorspel, met lange halen. Olaf lag in de onderliggende positie en genoot ten volle van het vurige liefdesspel dat Erik met hem bedreef. Oh, wat was hij blij dat alles goed gekomen was. Wat had hij toch vreselijk veel te danken aan die lieve Johan die zo’n goede, bemiddelende rol hier op het strand had gespeeld. Vol overgave spoot Erik zijn ballen leeg in het rubber en liet hij zich over Olaf heen vallen. Zijn, van het naar adem happende, borst ging op en neer tegen de rug van zijn partner. “Ohhh, Erik wat deed je dat lekker.”
“Wacht eventjes jochie, dan maak ik meteen gebruik van een tweede condoom.” Met zijn kringspier bewerkte Olaf Eriks slap geworden piemel zodanig dat hij al snel weer tot leven kwam. Erik trok zich terug en Olaf draaide zich grommend op zijn rug.
“Gelukkig,” kreunde hij, “het zandhappen is voorbij.” Erik plaatste zich tussen zijn benen en legde ze tegen zijn schouders aan. Zijn speer was gericht op Olafs holletje en meteen wierp hij zich tegen hem aan. Hun beider gekreun klonk hard in de warme zomerse nacht. Langdurig bereed Erik opnieuw zijn vriend die hij zo vreselijk lief had en die hij bijna kwijt geraakt was. Nadat hij hem wederom volgespoten had, liet hij zich naast hem in het zand vallen.
“Wil je dat ik je hier neem of in bed,” hijgde Olaf.
“Hier natuurlijk!” Erik ging op zijn handen en knieën zitten en bood zich aan. Olaf bracht de volle lengte van zijn pik met enkele stevige halen naar binnen. Erik kreunde met zijn hoofd in zijn nek en de mond wijd open. “Ahhh, ga door. Toe neem me, laat me die harde van je voelen!” Olaf voldeed met graagte aan de wens van zijn vriend en begon hem stevig te neuken. In en uit gleed de gladde paal in het strakke mannenkontje. Dit was puur genot, wist Olaf zo lekker zo fijn dat hij het nooit meer zou willen missen.
De volgende ochtend werd Johan behoorlijk wreed uit zijn slaap gehaald. De huismeester bonkte luid op de deur en toen Johan hem opendeed, stormde de man haast zijn kamer binnen.
“Sorry, dat ik zo bleef aandringen maar ik wist dat u in huis was. Weet u misschien waar uw vader is?” Johan wreef zich nog slaperig in de ogen en wist pas iets uit te brengen toen de vraag nogmaals gesteld was. “Meneer Torhald heeft hem dringend nodig!”
“Ik ga hem wel halen voor u,” beloofde Johan en met die woorden werkte hij de huismeester zijn kamer uit. Snel schoot hij een joggingbroek, een T-shirt en zijn Nikes aan en rende naar buiten toe en het strand op. Bij de twee geliefden aangekomen, vond hij hen stevig ineengestrengeld en nog bloot aan. Hij tikte zijn vader op diens schouder en schraapte zijn keel. “Ahum! Pa, Torhald heeft je dringend nodig.” Erik opende langzaam een oog en keek op naar zijn zoon.
“Potverdomme,” begon hij te mopperen, “laat die zeikerd me dan ook nooit met rust.” Moeizaam ontworstelde hij zich aan de omhelzing van Olaf die er blijk van gaf niet van plan te zijn wakker te worden. Hij zocht zijn kleren bij elkaar en kleedde zich aan waarna hij met grote stappen en al mopperend in de richting van het huis verdween. Johan ging op het zand zitten en keek naar het mooie, naakte lijf van Olaf. Wat was het toch vreselijk jammer dat juist hij de vriend van zijn vader was geweest. Ontzettend graag had Johan nog heel veel leuke dingen met hem willen beleven. Zo’n minnaar als Olaf had hij nog nooit gehad.
Toen Olaf zo alleen op het strand liggend het wat koud begon te krijgen, werd hij wakker. Hij ging rechtop zitten en keek recht in de ogen van Johan.
“Zo, zit jij hier al een tijdje?”
“Ja. Ik heb genoten van het uitzicht,” glimlachte Johan. “Ik wou je nog bedanken voor die twee heerlijke avonden die ik met je gehad heb. En echt, ik vind het reuze jammer dat ik je niet vaker meer kan hebben.”
“Ik heb het ook heel plezierig met jou gevonden jongen maar je vader is nou eenmaal de liefde van mijn leven. Ik heb de laatste uren vreselijk in de rats gezeten dat ik hem kwijt zou raken en wil dat nooit, nooit weer meemaken. Hij is te waardevol voor me!”
“Ja, dat begrijp ik. Ergens wacht er wellicht zo’n iemand ook op mij.” Johan stond op, kuste Olaf op zijn witte krullen en liep verder het strand op, weg van het huis. Toen hij zich een heel eind verder omdraaide zag hij dat Olaf de andere kant op liep de voetsporen van Erik volgend. Met de blik ferm vooruit ging Johan verder en heel in de verte zag hij iemand op het strand zitten. Ongevraagd zette hij zich naast hem in het zand. “Problemen?” vroeg hij hem.
“Ja, jij ook?” Johan wees hem op de zich verwijderende gestalte van Olaf die heel in de verte nog te zien was.
“Een prachtige minnaar gehad die de vriend van mijn vader bleek te zijn!”
“Zoiets moet hard aankomen!”
“Zeker, heel hard!”
De belevenissen van Johan worden vervolgd in het verhaal 'Zweden… een vervolg'
Reacties zijn welkom op het Forum van deze site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk
©juli 2002, Lucky Eye
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming