Liefde hfstd. 9

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
dkz09
Berichten: 143
Lid geworden op: ma 29 mar 2010, 17:56

Liefde hfstd. 9

Bericht door dkz09 » ma 22 apr 2013, 21:49

‘Liefde is één groot, onduidelijk punt in ieders zijn leven. De ene heeft mazzel en de andere alleen maar pech. Liefde is mooi, zolang het van twee kanten komt.’

Jasper laat een diepe zucht ontsnappen en kijkt nog eens naar de zinnen, die hij net neergezet heeft. Waarom leek het mevrouw Alter nou zo'n leuk idee om een tekst op te geven voor Nederlands en te schrijven over de liefde? Oh ja, omdat het binnenkort Valentijnsdag is. Wat heeft Jasper aan deze dag een hekel. Het liefste zou hij in bed de hele dag willen blijven liggen. Degene, die deze dag heeft bedacht, had het zeker super in de liefde. Hij blijft maar naar het papier, dat voor hem op zijn bureau ligt, kijken. Maar hij weet het verder niet. Waarom hebben ze maar één dag de tijd gekregen voor deze belachelijk opdracht? Na ruim een uur niks gedaan te hebben, roept zijn moeder dat er eten is.

Als hij na het eten weer terug is op zijn kamer, ligt het papier er nog net zo bij. Hij besluit om zijn radio aan te zetten. Als hij dan aan zijn bureau zit, neemt hij het papier voor zich en kijkt dan nog eens naar de tekst. Dan... ineens... krijgt hij een ingeving en begint als een gek te schrijven. Na een kleine tien minuten is hij klaar met schrijven. Hij kijkt nog eens naar de tekst voor hem en knikt tevreden. Grammaticaal zal misschien niet helemaal kloppen. Maar het is wel een mooie tekst. Hij kijkt dan in zijn agenda, wat er nog verder gedaan moet worden. Als al het huiswerk klaar is, gaat hij zich douchen en half uurtje later ligt hij in zijn bed. Op het moment, dat hij bijna in slaap valt, komt zijn mama de kamer binnen.

“Sorry, ik wist niet dat al sliep.”
“Geeft niet mam. Wat is er?”
“Nou, ik vroeg mij af of alles wel gaat met school en zo?”
“Nee, mam, alles gaat zijn gangetje.”
“Oké, maar je lijkt soms wat afwezig de laatste tijd.”
“Komt, denk ik, door de gekte op school vanwege dat schoolfeest met Valentijnsdag.”
“Dat snap ik best. Ben jij al gevraagd?”
“Nee. Ik heb zelf persoonlijk er niks mee.”
“Maar er is toch wel ergens een jongen die van je houdt of waar jij van houdt?”

Wat is dit? Weet zijn moeder misschien van zijn verliefdheid af? Nee, dat kan niet, hij praat nooit met haar over zijn gevoelens. Ze weet wel, dat hij op jongens valt, maar daar blijft het bij.

“Nee, mam ik ben niet verliefd.”
“Nou, ik mag toch wel vragen. Ben gewoon benieuwd wat je allemaal mee bezig houdt.”
“Nou mam, ik hou mij in ieder geval niet met de liefde bezig. Want het is mij al te ingewikkeld genoeg.”
“Heb je nog altijd spijt, dat je gestopt bent met de musical?”
“Soms, maar het is beter zo. Ik kon het niet combineren met mijn schoolwerk.”
“Nou, wie weet komt er nog een musical waar je dan wel tijd voor hebt.”
“Wie weet, mam. Maar als je het niet erg vindt, wil ik graag gaan slapen. Ik ben gesloopt.”
“Is goed lieverd. Slaap lekker.”
“Dank je, mam, jij ook slaap lekker.”

Na een onrustige nacht wordt Jasper wakker. Hij kijkt nogal verbaasd om zich heen. Waarom voelen dromen nu soms zo aan, dat het net echt lijkt? Want hij droomde, dat Tim bij hem thuis was gekomen, om samen huiswerk te maken. Maar dat ze na een paar uur even een pauze namen, voor ze helemaal door zouden draaien van al dat huiswerk. Ze waren op zijn bed gaan zitten en van het ene op het andere moment waren ze aan het zoenen. Ze waren zelfs achterover gevallen. Languit op zijn bed. Het voelde allemaal zo echt. Maar helaas bleek, bij het geschreeuw van zijn zus, dat hem wakker maakte, dat het weer zo'n droom was, die hij inmiddels maar zelf al bestempelde als bedrog. Want dat zijn dromen toch. Dromen zijn bedrog... jammer genoeg. Het zal altijd wel bij dromen blijven.

Want Niels kan nog zoveel zeggen en vertellen, maar op Tim afstappen durft hij niet. Want als Tim niet op jongens valt, dan loopt hij niet alleen een blauwtje op, maar beginnen er ook ongetwijfeld pesterijen. Dat wil hij niet nog eens door maken. Hij hoeft ook niet te hopen, dat hij en Tim aan elkaar worden gekoppeld voor een opdracht, want ze zitten niet bij elkaar in de klas. Dat vindt hij van één kant wel jammer, dat ze niet bij elkaar in de klas zitten. Maar ja, van de andere kant is hij daar ook wel blij om. Anders zou helemaal niks meer mee krijgen van de les, omdat hij dan steeds naar Tim zou kijken.

Dan kijkt hij op de klok en ziet dat hij nog een halfuur heeft. Hij kleedt zich snel aan en propt snel twee boterhammen naar binnen. Als hij even later op de fiets zit, trapt hij zo snel, dat hij zelfs niet eens doorheeft, dat hij Tom voorbij rijdt. Die zet meteen de achtervolging in en bij een kruispunt remmen ze samen af.

“Ook een goedemorgen.”, zegt Tom.
“Oh ja, goedemorgen Tom, sta je hier al lang te wachten?”
“Net zolang als jij. Maar je reed mij net wel voorbij.”
“Oh ja?”
“Ja, ik stond op onze vaste plek op jou te wachten.”
“Dan heb ik je niet zien staan.”
“Dat was mij nog niet opgevallen.”
“Sorry, maar ik was even helemaal in gedachten verzonken.”
“Laat mij raden... die gedachten was gezonken tot Tim.”
“Uhm, ja, ik weet niet wat het is. Maar ik moet telkens aan hem denken. Ik droom zelfs elke nacht over hem.”
“Dat wordt ook wel eens verliefdheid genoemd.”, plaagt Tom.
“Echt waar? Dat wist ik nog niet.”
“Maar meneer-diep-in-gedachten, als we nu niet snel gaan fietsen, dan is het licht weer rood en zijn we te laat op school.”

Als ze even later hun fietsen op slot hebben gezet, lopen ze snel richting de ingang van de school.
“Ook een goedemorgen, hardlopers!” zegt Sofie.
“Hoezo hardlopers, het is bijna tijd?”, zeggen de jongens in koor.
“Jullie kunnen rustig aan doen, want het eerste uur hebben we vrij.”, meldt Sofie.
“Dat meen je niet! Hebben we ons daarvoor zo lopen haasten.”, zegt Tom.
“Dan had ik nog wel even in bed kunnen blijven liggen.”, zegt Jasper.
“Ja, dan had je niet zo in gedachten gezeten op de fiets.”, lacht Tom.
“Zeg dames, het eerste uur zijn we dan wel vrij, maar daarvoor hebben we het achtste uur les.”, verkondigt Sofie.
“Dat meen je niet.”, zeggen de jongens opnieuw met één stem.
“We zijn het eerste uur vrij, omdat mevrouw Alter naar de tandarts moet. Vandaar dat we dan het achtste uur les hebben.”, zegt Sofie.
“Oh jammer, ik had gehoopt dat ze ziek was.”, zegt Jasper teleurgesteld.
“Hoezo? Laat mij raden! ... Je hebt je opdracht zeker niet gemaakt omdat het over de liefde gaat?”, vraagt Tom.
“En aangezien je een hekel hebt aan de liefde...”, vult Sofie aan.
“Jullie hebben van één kant gelijk. Maar ik moet jullie teleurstellen, want ik heb het wel gemaakt.”, zegt Jasper trots.
“Zo, zo, dat is dan ook voor het eerst, dat Jasper iets maakt, wat met de liefde te maken heeft.” zegt Sofie lacherig.
Hierop schiet ook Tom in de lach. Jasper moet er zelf ook wel een beetje om lachen omdat hij zelden iets maakt, wat met de liefde te maken heeft. Want inderdaad, hij heeft altijd wel iets tegen de liefde gehad. Omdat het zo ingewikkeld is.

Zodra de bel gaat, die aangeeft, dat het eerste uur afgelopen is, lopen de vrienden richting het biologielokaal. Als de bel van het tweede uur aangeeft, dat het uur begint, zitten de vrienden al op hun plaats met hun boeken voor hen op tafel. Zodra de leerkracht de absentie heeft gedaan, begint deze met de uitleg. Alleen Jasper krijgt niet veel mee van de uitleg, want hij zit naar buiten te kijken, waar hij Tim en Koen ziet lopen. Die hebben blijkbaar een tussenuur. Maar van welk vak weet hij niet. Nederlands kan het niet zijn, want dat hebben ze vandaag helemaal niet.

In eens kijkt hij recht in de ogen van Tim. Hij draait snel zijn hoofd de andere kant op. Zou Tim hem gezien hebben? Denk het niet, want ik zit een etage hoger dan hij. Hij staat buiten op het schoolplein en Jasper zelf zit in het biologielokaal op de eerste etage. Maar het leek wel of hun blikken elkaar kruisten en aan elkaar vastgevroren waren. Na een paar seconden kijkt hij weer voorzichtig naar buiten. Gelukkig ze zijn weg. Nou ja gelukkig? Hij vindt het wel jammer. Hij had graag nog wat naar Tim willen kijken. Als de les voorbij is, wordt hij door Koen terug op aarde gebracht. Zo gaat het de hele dag door. Eigenlijk zoals het elke dag gaat, sinds begin dit schooljaar.

Koen is het inmiddels wel gewend. Hij vraagt zich alleen af, hoe zijn vriend elke keer alle toetsen weten te halen met een voldoende. Nou ja, alle toetsen... behalve de Engelse toetsen. Daar doet Jasper echt zijn best voor, alleen lukt het niet. Als het zevende uur is afgelopen, wil Jasper naar huis gaan. Maar Koen en Sofie zeggen in koor: “We hebben nog Nederlands, slimmerik.”
“Oh ja, dat is ook zo. Wilde jullie alleen maar testen of jullie het nog wisten.”
“Ja ja, je hebt gewoon de opdracht niet gemaakt.”, zeggen zijn vrienden tegelijk.
“Zoals ik vanochtend al zei, die heb ik netjes gemaakt.”
“Eerst zien en dan geloven.”, zegt Sofie.

Als ze het lokaal in lopen en plaats hebben genomen, gaat de bel. Mevrouw Alter sluit de deur. Zodra de absentie voor de laatste keer die dag gedaan is, komt mevrouw Alter gelijk tot de orde. Ze vraagt of iedereen zijn opdracht erbij wil pakken. Als ze even later alle opdrachten heeft opgehaald, legt ze nog het een en ander uit. Dan moeten ze aan het werk. Ondertussen kijkt zij de teksten na in de hoop, dat ze voor het einde van de les alles heeft nagekeken en iedereen zijn cijfer kan horen. Tegen het einde van de les heeft ze alle teksten doorgelezen. Ze is zelfs geraakt door één tekst.
“Jongens en meiden, jullie mogen stoppen. Ik heb al jullie teksten na gekeken en ook van een cijfer voorzien. Maar er is één, die mij heeft ontroerd. Die wil ik graag voorlezen. Ik wil er alleen maar bij vermelden dat diegene een negeneneenhalf heeft voor de tekst.”, zegt mevrouw Alter.
Zodra iedereen zich heeft gericht naar hun docente Nederlands, begint ze met de tekst voor te lezen.

“Liefde is één groot, onduidelijk punt in ieders zijn leven. De ene heeft mazzel en de andere alleen maar pech. Liefde is mooi, zolang het van twee kanten komt.
Soms is het leven ingewikkeld. Met alle ingewikkelde zaken, die daar mee gepaard gaan.
Er zijn en blijven altijd dingen onduidelijk in het leven.
Zoals liefdes, die onbeantwoord blijven.
Liefde blijft een mega raadsel.
Dromen kunnen nog zo echt aanvoelen. Maar als je wakker wordt, weet je, dat hoe echt dromen ook kunnen aanvoelen, dat ze altijd bedrog blijken te zijn.
Maar soms zou je willen dat dromen uitkomen.
Dromen over je gezondheid, familie en vrienden, maar ook dromen over de liefde, zouden mooier en leuker zijn als ze uitkwamen.
Maar helaas, je zal soms zien ... het blijven dromen.
Dus liefde is één groot, onduidelijk punt in ieders leven. De ene heeft mazzel en de andere alleen maar pech. Liefde is mooi, zolang het van twee kanten komt.
Maar jammer, dat het heel vaak maar van één kant komt.”
©Geoff(dkz09), 2015

*Wees wie je bent en wees daar trost op*

Gesloten