Stille Johnny deel 13
Echt leuk vind ik het niet wat Patrick doet, maar laat het er gewoon bij.
Ik denk bij me zelf: “later op de dag, zal ik hem wel zeggen dat ik daar niet van gediend ben, tenslotte heb ik verkering met Ad.
Zeker nu ook Twan en Nico een paartje zijn geworden, en ik geen slecht geweten meer heb tegenover Nico”.
Patrick en ik lopen naar het bord met mededelingen en zien dat ons tekenuur om gezet is naar een uur wiskunde.
“Dat is goed klote, nu hebben we geen boeken bij ons” zegt Patrick.
“Ik denk dat wij die niet nodig zullen hebben, ik heb namelijk een stil vermoeden” zeg ik lachend.
Patrick kijkt me verwonderd aan en begrijpt er niets van.
“Kijk eens verder als je neus lang is, welke leraar staat er bij ons vermeld?”
“He, daar staat dhr. Hermans, maar dat is helemaal niet onze eigen leraar?”
“Dat bedoel ik, ik moest gisteren toch naar de rector van de Kale?
Nou ik heb eindelijk eens van me afgesproken, de rector gaf me gelijk en willigde mijn eisen dan ook in.
Dus denk ik dat het daarmee te maken heeft, vermoedelijk staan er straks drie mannen op ons te wachten”.
“Hoe bedoel je?”
“Nou ik verwacht onze rector, Hermans en onze Kale” lach ik.
“Kom op man, denk je dat nu werkelijk?”
“Let maar op mijn woorden, de rector heeft volgens mij Hermans de opdracht gegeven om mijn vorige proefwerken te controleren omdat hij de Kale niet helemaal vertrouwt”.
“Ja, dat geloof je zelf toch niet echt hè?”
“We zullen zin wie er gelijk kreeg, ik ben er vast van overtuigd”.
Nog nalachend lopen we naar de andere jongens en meisjes van onze klas.
Een van hen opperde: hebben jullie dat gezien nu krijgen we een wiskunde les van Hermans?
“Ja, en ik weet haast zeker waarom dat is” zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.
Nu kijken zij me ook allen nieuwsgierig aan en weten niet wat ze moeten denken.
Ik zie hun verwonderde gezichten en zeg: “denk maar aan gisteren, hopelijk zegt dat genoeg, ik heb namelijk een hard woordje gewisseld met de rector”.
“Zou je denken dat het daarmee te maken heeft?” vraagt een van de meiden.
“Vast wel, waarom denk je anders dat we Hermans opeens krijgen in plaats van de Kale ?”
Ze trekt haar schouders op zegt: “daar zullen we dadelijk wel achter komen”.
Onze klasgenoten lopen bij het bord vandaan en laten mij zoals gewoonlijk links liggen, maar dit keer laten ze ook Patrick links liggen.
Nu we alleen zijn zeg ik: “o ja, Patrick ik heb liever niet dat je me kust, ik heb tenslotte al verkering met Ad”.
“Nou en, als begroeting kan ik je toch een kusje op je wang of voorhoofd geven?”
“Dat kan wel zijn, maar toch heb ik het liever niet, ik hoop dat je dat begrijpt?”
“Nou goed dan, ik zal me in de toekomst inhouden, maar ik bedoel er echt verder niets mee hoor?
Ik ben alleen maar blij dat ik uit de kast ben gekomen, dat je verkering heb weet ik en ik ben daar ook echt blij om vooral voor jou”.
“Oké, dan blijven we gewoon vrienden, en begroeten ons enkel met een handdruk en zonder kusje” zeg ik lachend en sla mijn arm om zijn schouder.
“Hé, mag dat wel van je Ad?”
Ik geef hem met mijn andere hand een vuiststootje in zijn buik en zeg: “weet je nog voor een jaar of twee terug liep nog iedereen geschouderd rond, nu we ouder zijn zou het opeens niet meer mogen?”
“Daar heb je gelijk in, laat dat stelletje snobs maar ik vind het gewoon heerlijk en wij kunnen doen wat we willen, niet dan?”
Ik zeg daar niets op, maar lach alleen naar hem.
Als de zoemer gaat, lopen we extra met elkaars arm over de schouder dwars door de groep leerlingen van onze klas heen en laten nu op onze buurt hen links liggen.
“Shit, weet jij nog het nummer van het lokaal waar we moeten zijn?” vraagt Patrick.
“Ja, dat is lokaal 35b”.
Wij vervolgen onze weg naar het lokaal, onderweg kijken enkelen jongens en meisjes naar ons en schudden met hun hoofd.
“Is wat, vorig jaar liepen jullie ook zo waarom doen jullie dat nu niet meer?” zegt en vraagt Patrick kortaf aan hen.
Maar daar geven ze geen antwoord op, ze kijken ons echter met een blosje op de wangen aan.
Zoals ik had verwacht werden we inderdaad door de Rector, Hermans en onze eigen leraar ontvangen.
De Kale wilde meteen zijn excuus aanbieden, maar ik zeg: “de afspraak, dat U dat voor de klas doet” en loop hem straal voorbij en nemen plaats in het midden van het lokaal.
Terwijl Patrick en ik plaats nemen zien we hoe de rector naar meneer Hermans lacht en een knipoogje geeft.
“Die staan alvast zeker achter je” zegt hij lachend.
Ondertussen arriveert ook de rest van de klas, enkelen hebben wel hun boeken bij zich ofschoon er geen wiskunde op het program staat en gooien hun boeken demonstratief op hun lessenaar neer.
Als iedereen een plaatsje heeft gevonden neemt de rector het woord en zegt: “berg jullie boeken maar weer op, dit is geen echte les zoals jullie die verwacht hebben”.
Hermans gaat verder en zegt: “eerst wil dhr. Kale het woord nemen”.
Iedereen moet lachen om wat Hermans zegt, zelfs de rector moet erom lachen.
“Sorry, ik bedoel natuurlijk meneer Jacobs” verbetert hij zich.
Menheer Jacobs kijkt boos naar Hermans en zegt: “in opdracht van de rector bied ik mijn excuus aan John, en tevens dat ik met twee maatstokken heb gemeten”.
“Mag ik vragen hoe U dat bedoeld, met twee maatstokken?”
“Nou ja, hé hoe moet ik dat zeggen, eigenlijk verdien je een gemiddelde van een zeven, of bijna een zeven en half”
“Dus als ik het goed begrijp, sta ik opeens op een zeven of nog meer?”
“Ja John, dat klopt inderdaad?”
“Nou dan heeft U geluk dat ik er een vaste relatie aan heb overgehouden, anders zou ik meteen de extra kosten op U moeten verhalen”.
“Ja John, het spijt me zeer en ik bied je mijn excuus hiervoor aan, hopelijk kun je dit ook echt accepteren?”
“Als dit verder geen invloed heeft voor op mij examen, dan laat ik het er bij, maar ik hoop dat dit een les voor U is geweest, en noem me nooit ofte nimmer meer dwerg of Johnny”.
“Dat beloof ik je, ook hiervoor mijn excuus, maar dat ging vanzelf ik hoorde hoe de andere over je spraken en nam dit van hen over”.
“Oké, dan laten we het hier voorlopig bij, maar als U weer de fout ingaat?
Dan zweer ik U dat ik U voor de schoolraad daag, iedereen is mijn getuigen en zal dan ook vast en zeker achter mij staan”.
“Ja Johnny, sorry ik bedoel natuurlijk John, dat begrijp ik natuurlijk”.
Iedereen in de klas begint met de kleppen van hun lessenaar te klepperen, en joelt menheer Jacobs uit.
Met een roodhoofd verlaat hij het lokaal, en durft hij zijn leerlingen niet meer aan te kijken.
De rector belooft dat alle, maar dan ook werkelijk alle proefwerken door dhr. Hermans zullen worden nagekeken, helaas zullen enkele van Julie hierdoor een achteruitgang ondervinden.
Maar de meeste zullen er op vooruit gaan, zeker wat onze John aan gaat.
Ook verteld hij ons nog dat we vanaf nu dhr. Hermans als wiskunde leraar hebben. Iedereen was met deze mededeling blij en lieten dat horen door een trommelgeroffel op de lessenaars.
Dhr. Hermans was daar ook blij mee en zei: “bedankt dames en heren, ik hoop dat we ons de laatste dagen nog goed zullen verstaan”.
Daarmee was de les al snel voorbij en konden wij naar huis gaan, omdat de laatste twee uur zouden vervallen.
Wij verlaten het lokaal opgelucht, maar ik werd bij het verlaten van het lokaal door de rector staande gehouden en hij zegt: “John ik hoop dat je zo tevreden bent, wat dhr. Jacobs aangaat, die komt het volgend schooljaar hier zeker niet meer terug”.
“Alles is zo goed, ofschoon ik hoop te slagen ben ik blij dat dhr. Jacobs naar een ander werk moet uitkijken”.
Hij geeft me een schouderklopje en zegt: “jij zult vast wel slagen, zeker nu je gemiddeld op een zeven uitkomt, ik wens je dan ook een plezierig weekend”.
“Dat wens ik U ook, mijn weekend kan in ieder geval niet meer stuk gaan” zeg ik lachend en geef hem een knipoogje.
“Hoe bedoel je, ga je toch door met de bij lessen?”
“Ja menheer, maar geen wiskunde hoor, doe U zoon de groeten van mij ook al kennen we elkaar niet”.
Hij snapt wat ik bedoel en moet even lachen over mijn opmerking.
Ik verlaat het lokaal en ren quasi naar de fietsenstalling, daar staat opeens Patrick voor me.
“Hé John, je had inderdaad gelijk, hadden we Hermans maar meteen gehad”.
“Ja, dan was alles anders gelopen, maar dan had ik waarschijnlijk nooit Ad leren kennen”.
“Nee, vast niet maar dan had ik wel misschien meer geluk gehad bij jou, en waren wij wel een echt stel geworden?”
“Vergeet het Patrick, ik wil je geen pijn doen, maar jij bent echt niet mijn type, wel als vriend maar dan als een gewone vriend”.
Hij lacht even als een boer met kiespijn en zegt: “dat zullen we ook zeker blijven”.
“Sorry Patrick, maar ik moet nu echt gaan, er staat op mij hopelijk een prachtig weekend te wachten”.
“O ja, zondag heb je weer bijles van Ad hè”.
“Nee, er staat mij een lang weekend voor de boeg, ik ga er vanavond al heen en blijf er slapen tot zondag en vooral geen bijles in wiskunde” zeg ik lachend.
“Jammer voor mij, maar voor jou ben ik blij, ik hoop dat jij een fijn weekend met Ad zult hebben.
Ik denk dat ik dit weekend eens ga kijken in het COC, misschien heb ik geluk en tref ik daar een vriend voor mij!”
“Ik wens je veel geluk, en pas goed op wat je gaat doen, laat je niet misbruiken hoor”.
Ik krijg weer een pijnlijke glimlach van hem, ik stap op mijn fiets en rijd naar huis.
Thuis staat mijn Ma verbaasd te kijken dat ik al zo vroeg thuis ben en vraagt: “ben je aan het spijbelen?”
“Nee Ma, echt niet” en in het kort vertel ik haar wat er is gebeurd op school.
“Dus met andere woorden, jij heb opeens geen bijles meer nodig”.
“Nee Ma, ik sta ineens op een zeven, en kan van het weekend met Ad gaan genieten”.
“Wat zal Pa daar blij om zijn, maar ik denk dat de school nog wel last krijgt met je Vader?”
“Och Ma, dat is toch niet nodig, tenslotte is het maar bij een bijles gebleven en daarbij heb ik ook nog eens mijn ware vriend gevonden”.
Zij lacht en zegt: “je tas staat al klaar, ik heb de oudste zwembroek van je ook in gepakt, want ik weet zeker dat jij die vast niet gaat gebruiken.
Trouwens Twan heeft gebeld dat hij vanavond niet meegaat, hij blijft het weekend bij Nico slapen”.
“Jammer voor Ad, maar nu kan ik wel vroeger naar Ad gaan”.
“Ja, wat mij betreft kan je meteen weg, en hebben we een mondje minder te vullen vanavond”.
Ik lach en zeg: “dat zal ik ook zeker doen, na het douchen ga ik meteen naar Velden”.
“Ik had ook niet anders verwacht, ik ken je al langer dan vandaag en daarom weet ik ook wat je plan is” lacht Ma.
Ik geef haar een kus en zeg: “Ma, U bent echt een schat” en ga vervolgens naar mijn kamer en kleed me uit nadat ik eerst mij PC heb opstart.
Snel ga ik me douchen, als ik terug ben op mijn kamer meld ik me aan op MSN en roep ik Ad op om een gesprek te beginnen.
Hij reageert gelijk op mijn verzoek en nodigt mij uit voor een videogesprek, waar ik gelijk op antwoord.
‘Hoi, John wat ben jij al vroeg thuis.
Jij bent toch hopelijk niet aan het spijbelen of ziek?’
‘Nee, er zijn twee lesuren uitgevallen, maar daar straks meer over, want ik heb dadelijk ook nog twee slechte berichtjes voor je’.
‘Je gaat mij toch niet vertellen dat je niet komt?’
‘Nee mallerd, als ik me heb aangekleed spring ik op mijn fiets en kom naar Velden, Ma is zo goed geweest en heeft mijn tas vanmorgen al gepakt’.
‘Gelukkig, ik kreeg al schrik dat je niet kwam’.
‘Dit weekend zou ik voor geen geld willen missen’ zeg ik lachend.
‘Dan is het goed, ik kijk al naar je uit.
Ook al moeten Richard en ik dit weekend in de tuin werken!’
‘Ik zal jullie helpen, want een van de minder leuke berichten is dat ik geen bijles meer nodig heb’.
‘Dat snap ik even niet?’
‘Ik leg het je dadelijk wel uit als ik in Velden ben’.
‘Oké, dan kleed je maar snel aan en kom zonder omwegen naar Velden, ik verlang naar jou en de sauna staat ook al aan’.
‘Gebruiken jullie die ook als het zo warm buiten is?’
‘Ja, kom nu maar hierheen en dan genieten wij van de sauna, er zal een wereld voor je open gaan, trouwens mijn Ouders zijn al weg’.
‘Dat is jammer, ze kwamen bij mij echt sympathiek over, net als de rest van je familie trouwens’.
‘Die zul je vanavond verder leren kennen, wij gaan een heerlijke avond beleven’.
‘He, zijn die er vanavond dan ook bij?’
‘Natuurlijk, voor twee man is het te kostbaar, en dus zullen Richard en Marieke samen met ons gebruik maken van de sauna’.
‘Oké Ad, ook al zal het me pijnlijk zijn, ik trek snel een sportbroek en t- shirt aan en kom naar Velden’.
‘Ja, je kunt natuurlijk niet in je nakie naar Velden fietsen’.
‘Nee, ook al zou ik dat graag doen, maar ik verwacht dat de politie mij meteen uit het verkeer zou halen ’zeg ik lachend.
‘Dat denk ik ook, vooral op de maaskade is er vaak een politiecontrole’.
‘Oké Ad, ik denk dat ik over een uurtje bij je ben, ik zal me haasten om zo snel mogelijk bij je te zijn’.
‘Mooi ik zit al op je te wachten!’
‘Daar ben ik blij om, ik zal de rode lichten negeren, om zo snel mogelijk bij je te zijn’.
‘Nee, houdt je aan de regels, ik wil je heelhuids aantreffen en heb geen zin om naar het ziekenhuis te komen’.
‘Oké, ik zal me netjes gedragen, maar het kan dan wel zijn dat ik er wat later zal zijn ’.
‘Dat maakt niets uit hoofdzaak is dat je heelhuids aan komt’.
‘Ik zal mijn best doen, om levend bij je aan te komen, maar met die Duitsers in Venlo weet je het maar nooit! zeg ik lachend.
‘Dat zal hopelijk wel mee vallen, anders kom ik je persoonlijk van het de weg schrapen’.
‘Ik hoop dat, dat niet nodig is ik rijd wel onderlangs de Maas, dat is zekerder’.
‘Oké, ik wacht op je, of we zijn in het zwembad, anders vind je ons in de sauna je weet deze vast te vinden’.
‘Ja, ondertussen weet ik waar die is, maar ik hoop dat jullie nog in het zwembad zijn, want ik wil samen met jullie naar de sauna gaan’.
‘Oké, dan verwacht ik je in het zwembad, daar wachten wij op jou en gaan dan samen naar de sauna’.
‘Goed ik zal mijn best doen om er zo snel mogelijk te zijn, en wel heelhuids’.
‘Mooi, ik wacht al op jullie’.
‘Jammer voor jouw Ad, maar Twan komt niet mee hij gaat vanavond naar Nico’.
‘Dat is niet erg, de hoofdzaak is dat jij dit hele weekend blijft’.
‘Dat zal zeker gebeuren, mijn Ouders weten nu dat ik bij jou ben, en niet bij een verkenner die zogenaamd jarig is’.
‘Hoe komt dat dan?’
‘Later meer hierover, als we dadelijk samen in de sauna zitten heb ik meer tijd om een uitleg te geven’.
Meteen daarna sluit ik MSN af en kleed me snel aan om naar beneden te gaan, als ik in de keuken ben wilt Ma me een boterham opdringen.
“Nee Ma, daar heb ik geen tijd voor, na het zwemmen en de sauna gaan wij barbecueën, zijn zus en broertje zullen erbij zijn.
De zus van Ad heeft boodschappen gedaan, en Ad weet wat ik lekker vind dus iedereen komt wel aan zijn trekken” zeg ik met een glimlach.
“Ja jongen, ga maar snel want dan keert de rust hier ook terug” lacht ze vriendelijk naar mij.
Ik geef Ma een zoentje op haar wang en fluister in haar oor “Ma, U bent echt een schat”.
“Maak nu maar dat je weg komt voordat ik vol schiet met tranen, veel plezier jongen”.
Snel grijp ik mijn fiets en vertrek richting Velden, bij “Patat wiel” zwaai ik kort naar de bediening en een twintig minuten later rijd ik de oprit op bij het huis van Ad.
Nadat ik mijn fiets heb weg gezet loop ik om het huis heen en ga naar het terras, wanneer ik het terras op loop zit alleen Marieke in een stoel.
Omdat ze in de verte zit te staren en oordopjes in heeft van haar walkman hoort ze mij niet aankomen, ik loop extra voorzichtig naar haar stoel en houdt mijn handen vanaf achteren voor haar ogen.
Geschrokken vraagt ze: “hè, wie is dat en wat moet dat?”
Ik zeg niets, en moet zachtjes lachen om haar schrikreactie.
Van de schrik trekt ze de oordopjes uit haar oren en hoort me lachen, meteen daarop zegt ze: “niets zeggen laat me raden, ben jij het Richard en hoe kom je hier jij was toch bij het zwembad aan het werken?”
“Nee” murmel ik met verstelde en zware stem in haar oor.
“Dan kan jij alleen maar Ad zijn” en trek mijn handen weg en kijk me lachend aan.
“Weer mis geraden” lach ik.
“Hè John, wat ben jij al vroeg?”
“Ja, Twan zou eigenlijk meekomen, maar de blijft het weekend bij zijn vriend Nico logeren”.
“Ga maar zitten dan zet ik ondertussen de sauna aan, want zo vroeg hadden en wij je niet verwacht”.
Terwijl ik ga zitten, staat Marieke op en gaat naar de sauna maar zegt eerst nog: “trek je bezweet T-shirt maar uit, het lijkt net of je door een plaatselijke regenbui bent overvallen”.
Ik trek mijn shirt uit en vraag: “waar zijn de jongens eigenlijk?”
“Bij het zwembad, daar heb ik ze als eerste te werk gesteld” lacht ze terwijl ze haar weg naar de sauna vervolgd.
“Oké, waar ligt je zweepje, dan ga ik eens kijken of ze niet per ongeluk in het zwembad zijn gevallen?”
“Onder mijn stoel!” roept ze lachend.
Als ik onder haar stoel kijk, zie ik dat er inderdaad een zweepje ligt en meteen komt mijn jongeheer iets overeind.
Ik neem dat ding in mijn hand en loop naar het zwembad, waar de jongens volgens haar zus aan het werk zijn.
Wanneer ik bij het zwembad ben zie ik dat ze werkelijk in het zwembad liggen en niet aan het werk zijn.
Ik ga aan het rand van het zwembad staan en zeg met verheven stem: “zo dus dit noemen jullie werken?”
Verschrikt kijken ze me beiden aan, zoals gebruikelijk hebben ze niets om hun lijf.
“Eruit komen, en wel nu meteen” commandeer ik ze.
“Hè John, ben jij er nu al?” vraagt Richard verwonderd.
“Ja, heeft Ad niet gezegd dat ik vroeger zou komen. Maar je hoeft geen uitvlucht te zoeken jullie zouden toch in de tuin werken, of zie ik dat verkeerd?”
“Nee, dat klopt maar wij hadden het zo warm dat we even een afkoeling nodig hadden”.
“Ja, ja die smoesjes ken ik van jullie, kom er nu maar snel uit, want ondertussen zijn jullie wel genoeg afgekoeld”.
Zij komen naakt hoe ze waren uit het zwembad, ik geef hun de opdracht om op de ligbedden
te gaan liggen en hun straf in ontvangst te nemen.
Beiden gingen op hun buik op de ligbedden liggen, maar ik wilde ze geen pijn doen dus liet ik het zweepje maar zachtjes op hun billen neerkomen ieder kreeg er vijf van mij.
Nadat ik klaar was, sprongen ze overeind en grepen me vast, niet veel later lig ik in met mijn sportbroek en sandalen in het zwembad.
Lachend keken ze toe hoe ik proestend boven water kwam.
“Is dat de dank dat ik jullie geen pijn wil doen, nou de volgende keer zal ik mij niet inhouden en jullie er flink van langs geven”.
“Ha, dat kan je graag proberen maar nu heb ik je zweep in mijn handen, voor straf krijg je van mij terug wat je mij heb gegeven en met rente” lacht Richard.
Ad steekt mij zijn hand toe en trekt me met een lach uit het water, als ik op het drogen sta trekt Richard meteen mijn natte broek uit en samen met Ad dwingt hij me op een ligbed te gaan liggen.
“Zo vriendje, nu zal ik laten voelen hoe je echt een zweep moet gebruiken”.
Terwijl Ad mijn handen vast houd kijkt hij zijn broertje bezorgd aan en zegt: “overdrijf het niet Richard, doe hem niet echt pijn je weet dat ik van hem houdt”.
“Ja, dat weet ik maar ik zal het hem wel even leren hoe hij ons in de toekomst moet straffen”.
Gelukkig komt Marieke juist aanlopen als Richard uithaalt en grijpt zijn pols vast.
“Wat heeft dit te betekenen, jij wilt John toch geen pijn gaan doen?”
“Nee, ik wil hem enkel leren hoe hij de zweep moet gebruiken, je weet dat ik niet van softies houdt”.
“Nee, dat weet ik en soms ga je te ver, en dat wil ik niet bij John, is dat duidelijk?”
“Ja, ja, zus het is al goed” zegt hij en opent zijn vuist en laat de zweep vallen en druipt stil zwijgend af.
Ad laat mijn handen los en zegt: “sorry John, ik liet me even gaan en Marieke heeft gelijk Richard kan soms domme dingen doen, dat was ik door het spel even vergeten”.
“Geeft niets Ad, gelukkig kwam Marieke er op tijd bij en heeft het kunnen voorkomen dat Richard zich op mij heeft kunnen uitleven”.
“Maar als hij dat echt zou hebben gedaan, dan had ik je zeker geholpen na de eerste slag had ik meteen in gegrepen tenslotte houd ik van je”.
“Laat maar Ad, ik begrijp dat jij je liet meeslepen door het spel en gelukkig was Marieke op tijd bij het zwembad, zand er over er is niets gebeurd”.
Ik krabbel overeind en loop naar haar en geef haar een vette knuffel en zeg lachend tegen Ad:
“je wordt nu toch hopelijk niet jaloers, want je weet een redder in nood verdiend zijn loon”.
Hij lacht en zegt: “in dit geval is het een haar bij iedereen zou ik dat wel worden, maar bij mijn lieve zus niet” hij geeft me opnieuw een duw en ik val weer in het zwembad maar deze keer enkel met mijn sandalen aan.
Zelf springt hij ook achter me aan, als ik weer boven water ben zie ik hoe Marieke haar bikini uitdoet en ook in het zwembad springt.
“Genoeg gewerkt voor vandaag, nu komt de ontspanning daarna een heerlijke sauna doorgang en vervolgens lekker barbecueën”.
Richard hoort het gespetter van het water en draait zich om en kijkt wat er gaande is, als hij ons in het water ziet neemt hij een sprint en ligt even later ook in het water.
Hij komt naar mij toe gezwommen en zegt: “sorry John, het was niet zo bedoeld”.
“Gelukkig is er niets gebeurd, en vergeten we het gewoon”.
Daarbij geeft hij me zijn hand als een weer goedmaker, maar meteen wordt hij door Ad onderwater geduwd, met het gevolg dat ook Ad door Marieke werd gesopt.
Na ongeveer een of anderhalf uur te hebben gestoeid roept Marieke: “volgens mij moet de sauna nu wel klaar zijn voor gebruik!”
Gezamenlijk klimmen we uit het zwembad en gaan naar de sauna, daar douchten we ons zoals het behoord, drogen ons af en nemen een voetbad, tijdens het voetbad nemen ziet Marieke me angstvallig naar het dompelbad kijken.
“Wees maar niet bang John, als je alles goed doet merk je er niets van dat het koud water is” zegt ze met een glimlachje.
“Ik laat me verrassen, als het niet klopt dan krijg ik je daar nog wel voor, Ad zei ook al zoiets dergelijks.
Maar echt, ik kan het gewoon niet geloven, ik zal het straks wel merken wanneer het zo ver is”.
“Als je nu maar gewoon doet wat wij ook doen, dan zul je merken dat alles goed komt”.
Inderdaad na de eerste saunagang sprong ik twijfelend maar toch moedig in het dompelbad, ik merkte werkelijk niet dat het koud water was en trots kom ik er weer uit.
Toen iedereen begon te klappen kreeg ik een roodhoofd, maar was wel trots op mezelf dat ik de moed had om het te doen.
Na de derde gang hielden we het voor gezien en gingen ons opnieuw douchen, om vervolgens te gaan barbecueën.
Aan kleden deden we ons niet, waarom ook iedereen had elkaar bloot gezien en het was een heerlijke warme avond.
Richard zette alles klaar want na zijn Pa was hij de degene die de barbecue bediende ( hoe kan het ook anders zijn, als kinderen met vuur mogen spelen ha, ha, ha ).
Maar eerlijk gezegd had hij al snel het vuur er in, het eerste vlees kon er al snel op worden gelegd.
Dit was een echte houtskool barbecue, thuis hadden we er ook eentje maar die was op gas en ik vind dat het vlees lekkerder is op een houtskool barbecue dan op gas.
Wij smulden dan ook heerlijk van zijn grillkunsten, er werd van alles gegrild van curieworst tot aan de kippenfile met een heerlijke satésaus en stokbrood erbij.
Marieke kwam op het idee om er een echt feest van te maken, en haalde heerlijk koud bier uit de koelkast.
Na het tweede blikje zegt ze opeens, morgen eerst naar de supermarkt om de voorraad aan te vullen zodat Ma en Pa niets merken.
Dat begrepen wij natuurlijk, we zeiden bijna in een koor en wij betalen natuurlijk mee, maar jij ook lachten we.
“Gelukkig heb ik mijn rijbewijs al en Ma haar sleutels hangen aan het bord, dus morgen na het ontbijt eerst boodschappen doen en de voorraad aanvullen”.
Wij feesten er heerlijk op los, zelfs Richard die eigenlijk nog geen bier mocht hebben deed volop mee.
“Als jullie morgen weer willen barbecueën, moeten jullie het wel zeggen dan neem ik morgen mijn bankpasje mee” zegt Marieke als het laat genoeg is en wij klaar zijn al het vlees is op gegaan zelfs het stokbrood is op.
“Natuurlijk doen we dat morgen weer” dus vergeet je pasje niet zegt Richard.
“Ja, ik heb van mijn Ouders extra zakgeld gekregen, dus afrekenen doen we als we weer thuis zijn” lalde ik, ik merkte dat het bier naar mijn hoofd was gestegen.
“Maak je daar maar geen zorgen om, ook onze Ouders hebben wat extra’s achter gelaten voor ons, zodat we niet zouden omkomen van de honger”.
Als Ad, Richard en ik gaan staan neemt ieder zijn eigen spullen mee naar de keuken, ik ben zelfs zo netjes dat ik het bord en bestek van Marieke meeneem.
“Dat is lief van je John, de rest ruim ik wel op en zet dadelijk voor het slapengaan de vaatwasser aan, maar eerst rook ik mijn sigaret nog op en laat het eten zakken” lacht ze.
In het voorbij gaan krijg Marieke van ons een nachtkus op haar wang gedrukt en wensen haar een goedenacht toe.
“Wat een eer zeg, normaal doen jullie dat nooit” zegt ze tegen haar broertjes en geeft iedereen een tik op onze billen.
“Dat klopt, maar Ma en Pa zijn er niet, dus vanavond ben jij onze Mama” zegt Richard.
“Oké, dan wens ik jullie ook een goede nachtrust toe, en nu maar snel naar jullie bedjes kindertjes en denk eraan braaf met jullie handjes boven het deken slapen” grapt ze.
Hierop roept Ad die al bij de keukendeur staat “dat gaat niet Mama, bij deze hitte slapen wij toch altijd zonder deken of laken zoals U weet!”