Stille Johnny deel 10
“Ja Man, maar ik ben ook zo dolgelukkig door Ad, ik heb het gevoel dat ik bergen kan verzetten”.
“Nou ja, laten we eerst kijken naar de resultaten wat je eerste bijles je heeft gebracht.
Vanmiddag weten we het, want je krijgt je Punt toch te horen na de gymles?”
“Trouwens wat de gymles aangaat, zou U me daar geen vrijbriefje voor meekunnen geven, ik kijk er werkelijk tegen op”.
“Nee John, die paar weken moet je het toch nog even volhouden”.
“Och Ma, kom nou gym is geen examenvak wat meetelt”.
“Nee jongen, ik wil niet liegen, dus de tanden op elkaar en nog een paar weken volhouden”.
Ondertussen komt Twan in de keuken en vraagt: “en, nog lekker over mij geroddeld?”
“Ja Twan, wij hebben heerlijk over je geklets, maar niet heus” zegt Ma lachend.
“Nee, dat doen we als jij erbij bent, dat is veel leuker” geef ik als commentaar.
Gelijk krijg ik een tik tegen mijn hoofd van Twan.
“Ja jongens, beginnen jullie nu weer opnieuw?”
“Nee Ma, anders moet ik weer mijn kleren uit doen lacht Twan, en daar heb ik geen tijd meer voor”.
“Ik wel, ik heb de eerste uren vrijuren, en daarom kan ik mijn huiswerk vanmorgen maken” zeg ik lachend.
“Geluksvogel, maar ik had gelukkig geen huiswerk op voor vandaag”.
“Hoe was het trouwens bij Nico gisteren?” vraagt Ma.
“Dat kan John U wel vertellen hij heeft er meer de tijd voor, ik moet helaas hoognodig naar school” en steekt daarbij zijn tong uit als afkeer.
“Dat doe je maar vanavond als Pa erbij is, ik moet mijn huiswerk nog maken”.
Twan loopt naar de schuur en pakt zijn fiets om naar school te gaan, maar Ma vraagt nog voordat hij er is: “Twan jongen, vergeet je niet wat, en houdt zijn lunchpakket in de hoogte?”
“Oei Ma, dat was ik bijna vergeten, maar gelukkig bent U er nog”.
Hij komt terug en neemt dankend zijn pakket in ontvangst, daarna fietst hij snel naar school want hij is al aan de late kant.
Als Ma terug in de keuken is zeg ik: “Tja, waar zouden we zijn, zonder U Ma”.
“Dat vraag ik me soms ook af, maar dus eigenlijk had jij nog een uurtje of zo in bed kunnen blijven liggen?”
“Nee Ma, ik moet nog veel doen, en door het gesprek met Twan heb ik gisteravond niets gedaan aan mij huiswerk”.
“Ja, ja en dan was er ook nog ene Ad, nietwaar?”
Ik krijg een blos op mijn gezicht en zeg: “ja, die was er ook nog” en lach beschaamd naar haar.
“Oké, ga jij je huiswerk maar maken dan ruim ik de tafel nog snel af voordat ik naar het werk ga, maar ik hoop wel dat je de vaat nog even doet?”
“Dat zal ik zeker doen Ma, U bent echt een schat”.
“Gek zeg, dat zij Pa ook vanmorgen voordat hij naar het werk ging en zijn brood bijna vergat”.
Lachend ga ik naar mijn kamer en begin aan mijn huiswerk, na een kwartiertje roept Ma: “ik ben weg jongen, vergeet de afwas maar die heb ik nog even snel gedaan”.
“Bedankt Ma!” roep ik terug.
Daarna hoor ik de voordeur dicht slaan en nadat ik het autootje van Ma van de afrit hoorde rijden, wist ik dat ik eindelijk alleen in huis.
Wat ik echter niet wist, was dat ze de terrasdeur open heeft gelaten in verband met het mooie weer.
Langzaam kwam de zon op mijn slaapkamer te staan en krijg ik het steeds warmer, en al snel trek ik mijn T-shirt uit.
Na anderhalf uur aan mijn huiswerk te hebben gewerkt kreeg ik het opnieuw warm, en volgde mijn korte spijkerbroek en slip de zelfde weg als mijn T-shirt en belande op een hoopje in de hoek van mijn kamer.
Na een uur was ik dan eindelijk klaar met het huiswerk, en besluit om me klaar te maken voor de school.
Maar denk, ik douche me nog eerst even en ik ga naar de badkamer en douche me heerlijk af.
Als ik klaar ben loop ik naakt terug naar mijn slaapkamer en tijdens het lopen droog ik mijn haren, echter als ik langs het trapgat loop staat daar opeens Frederick mijn buurjongen.
“Oei John, ik kom niet echt gelegen hè?”
“Nee, niet echt zoals je ziet” zeg ik geërgerd. “Maar wat wil jij?” vraag ik hem boos.
“Sorry man, ik kijk wel de andere kant op, maar eigenlijk kom ik een kopje suiker lenen, ik heb net thee gezet en merk opeens dat mijn Ma vergeten is om suiker te kopen”.
“Sorry kereltje, ik ben nogal nors, maar ik schrok echt even om je op de trap te zien staan.
Een andere kant opkijken heeft geen zin meer, zeker nu je mij al zo heb gezien”.
“Ja, dat klopt, maar dat was niet de bedoeling hoor, ik kwam echt een kopje suiker lenen” zegt hij met een kleurtje.
Terwijl ik hem voorbij loop zeg ik: “kom maar mee naar de keuken, ik heb haast en moet zo naar school”.
“Ja, maar kleed jij je niet eerst even aan?” vraagt het bijna elfjarige knaapje.
“Nee, waarom zou ik dat doen, je heb nu toch al mijn hele hebben en houden gezien.
Ik heb je laatst gezien in je zwembroek toen je met jullie hond aan het spelen was, hoe heet hij eigenlijk?”
Met een blos op zijn wangen zegt hij: “dat was geen zwembroek maar mijn onderbroek, en mijn hond heet Lex”.
“Lex vind ik trouwens een mooie hond en de naam vind ik ook mooi ofschoon REX beter bij hem zou passen hij ziet er echt uit als een koning.
Trouwens dat het je onderbroek was kon ik niet zien, dus schaam je maar niet Frederick”.
“Bedankt, ik ben echt blij met het complement, hij is tenslotte mijn hond”.
“Oké Frederick, dan geef ik je snel de suiker, want ik moet me door jou bezoek echt haasten om nog op tijd op de school te zijn”.
“Ik bedank je nu alvast, en ik zal er voor zorgen dat de suiker terug komt”.
“Dat komt wel een keertje, je weet nu de weg” zeg ik glimlachend.
“Ben je niet meer boos op mij, dat ik je zo heb laten schrikken?
Ik heb echt verschillende keren geroepen, maar vermoedelijk heb je me niet gehoord door het douchewater?”
“Nee, echt het was meer een schrikreactie als wat anders Frederick, maar nu moet ik me echt haasten om nog op tijd op de school te zijn”.
“Mag ik nog eens komen aanwippen?”
“Ja hoor, het liefst op donderdagmorgen dan heb ik ’s morgen vrij”.
“Dat komt goed uit, want dan ben ik ook vrij”.
“Hoezo?
Zit jij dan al op de middelbare school met je elf jaar?”
“Ja, ik ben de jongste in de klas, dat komt omdat ik op een gunstige tijd ben geboren, ik ben altijd de jongste van de klas geweest”.
“Oké Frederick, maar je moet nu echt gaan, anders krijg ik gedonder op school”.
“Goed John, komende donderdag kom ik de suiker hoogstpersoonlijk terug brengen” zeg hij en gaat naar zijn huis terug.
Ik roep hem na en zeg: “mooi Frederick, ik wacht op je!”
Snel loop ik naar boven en kleed me aan, in het voorbijgaan grijp ik mijn school en sporttas en ga als een haas weer naar beneden.
Daar sluit ik de deur af en haal mijn fiets uit de schuur, en als een hazewindhond rijd ik naar school net voordat de eerste zoemer gaat sta ik op het schoolplein.
Iedereen loopt op zijn gemak naar binnen, in de hal begint het alweer.
“Kijk jongens ons kleintje is nog steeds niet gegroeid”. “Nee, hij zal wel altijd een dwergje blijven”.
Als Patrick dat hoort komt hij ertussen en zeg: “kom jongens, laat hem met rust het is erg genoeg voor hem”.
“Hé Pat, wat heb je opeens, ben je zijn beschermengel geworden?”
“Nee, dat niet maar ergens is er een grens, en wie die overtreedt krijgt ruzie met mij.
Hij kan er dan op rekenen dat HIJ of ZIJ het echt met mij aan de stok krijgt, ja ook jullie meiden houd je in want anders sta ik niet meer voor me in, de gevolgen zijn dan voor jullie eigen rekening, is dat duidelijk?”
“Oei Pat, heeft hij bij je geklaagd, of heb je dat mietje lekker afgetrokken?”
“Nee, helaas niet, ofschoon ik dat eigenlijk wel eens zou willen doen”.
Iedereen was daarop meteen stil en durfde bijna niets meer te zeggen.
Enkel Richard had het laatste woord en vraagt: “Wat Pat, sinds wanneer ben jij dan ook een mietje?”
Ik kijk Patrick verwonderd aan.
“Sinds enkele jaren weet ik al dat ik op jongens val.
Heeft daar iemand problemen mee?” vraagt hij en stroopt dreigend zijn mauwen omhoog.
Iedereen is onder de indruk en er durft niemand wat te zeggen, Pat ( Patrick ) is de sterkste uit onze klas en eigenlijk is iedereen wel bang voor hem.
Patrick komt naar me toe gelopen, en slaat zijn arm om mijn schouder.
Ik wist niet wat ik moest doen, ik geef hem een vluchtige kus op zijn mond en kijk meteen naar de andere jongens om te zien hoe zij reageren zouden.
Niemand zei er wat, en we vervolgde onze weg naar de gymzaal.
Ik was best trots op Patrick, en ik voelde me voor het eerst veilig, vooral in zijn armen.
“Ja John, als er iemand is die het lef heeft om aan je te komen, die krijgt het met mij te doen.
Na ons gesprek van laatst heb ik het mijn Ouders nog de zelfde avond verteld, gelukkig vatten ze het goed op en er waren bijna geen problemen in huis”.
“Hoezo, bijna?”
“Mijn ( toekomstige zus ) die deed er nogal moeilijk om, maar na een gesprek met mijn adoptieouders heeft ze toch ingebonden”.
“Hoe reageerde je broer of hoe moet ik hem eigenlijk noemen?”
“Zeg maar gewoon broer” die reageerde er niet op hij had er geen probleem mee zegt hij.
Hij zei zelfs: “iedereen is zoals hij is, mij maakt het niets uit ook al slapen we in de zelfde kamer”.
“Cool man, dat had ik nooit verwacht”.
“Hé, ik ook niet, maar ik ben er wel blij om dat ze het nu allemaal weten”.
We hebben ondertussen de kleedkamer bereikt, tijdens het omkleden voelden we hoe de ogen ons in de gaten hielden.
Maar niemand durfde ook maar iets te zeggen, zelfs Richard zei niets.
De gymleraar viel het ook op en vroeg: “wat is er aan de hand met jullie jongens?”
Voordat wij iets konden zeggen zei Richard: “niets bijzonders Meneer, die twee daar hebben zojuist verteld dat ze Gay zijn” en wijst op Patrick en mij.
“Nou en, dat verbaasd me niets jongens, wel dat uitgerekend zij twee het zijn.
Laatst heb ik een artikel gelezen in een vakblad, daar stond dat een op de tien jongens of meisjes homo of lesbisch is.
Dus er zullen er nog wel meer hier op school zitten, misschien zelfs wel onder jullie.
Maar genoeg erover, we gaan beginnen met de les”.
Druk onder elkaar pratende loopt iedereen naar de gymzaal, waar de meiden al op ons staan te wachten.
Een meisje roept: “daar zijn ze eindelijk meiden, en nu moet er ooit nog eens iemand beweren dat meisjes langer nodig hebben bij het omkleden!”
Iedereen lacht en de leraar klapt in zijn handen en zegt lachend: “genoeg nu, en beginnen jullie je maar vast warm te lopen”.
Met zijn allen beginnen wij met rondjes te lopen, na een paar rondjes houd de leraar Patrick staande.
Als ik langs kom roept hij me ook en zegt: “komen jullie twee even met me mee?”
De anderen stoppen ook allemaal maar de leraar zegt: “nee, nee jullie gaan nog maar even verder met rondjes lopen, ik wil even met Patrick en Johnny praten over het feit dat ze jullie hebben verteld dat ze homo zijn”.
De leraar liep naar het midden van de gymzaal, en wij volgden hem.
“Hm Meneer, moet dat nou hier zo midden in de zaal zijn?” vraag ik.
“Ja Johnny, ik heb nog even overwogen om bij de gymattributen te gaan staan maar ik vind het beter dat iedereen ons kan zien als je snapt wat ik bedoel”.
“Nee, dat begrijp ik niet Meneer?” zegt Patrick.
“Ik zal je uitlegen hoe ik dat bedoel, kijk als leraar moet ik heel voorzichtig zijn om niet beschuldigd te worden van seksueel misbruik.
Wat kan er dus beter zijn dan een klas vol met getuigen, is het nu duidelijk?”
“Ja Meneer, nu begrijp ik waarom we hier staan, daar heb ik niet aangedacht, sorry dat was echt stom van mij”.
“Patrick, dat geeft niets jongen, maar het heet niet stom maar dom”.
( Daar kwam de leraar Nederlands even om de hoek, hij was namelijk naast gym leraar ook onze leraar Nederlands ).
“Sorry, maar wat is het verschil?”
Hij moet even lachen en zegt dan: “stom ben je wanneer je niet kan praten, maar dat is bijzaak
ik heb enkele vragen aan jullie.
Jullie zijn natuurlijk niet verplicht om te antwoorden, maar ik hoop het wel”.
“Als U niet naar intieme dingen vraagt, zullen wij ons best doen hè John?”
Ik knik met mijn hoofd en zeg: “ja Meneer, vraagt U maar raak, wij zullen dan wel kijken of we ze kunnen beantwoorden”.
“Goed jongens, eerst waarom ik deze vragen ga stellen, ik vind het zeer moedig van jullie en hoop dat het geen bevlieging van jullie is.
Maar waarom ik het vraag, is de reden dat ik misschien anderen mee kan helpen”
“Oké, dat begrijpen wij, het is trouwens geen bevlieging ook al zijn we misschien in U ogen nog veel te jong?”
“Mooi, hoezo en waarom zijn jullie er vandaag mee gekomen?”
“Ik kwam vandaag op het schoolterrein, en zag dat de andere “waaronder mijn vrienden” John weer eens aan het pesten waren.
Ik zelf heb daar de pest aan, en doe daarom ook niet mee.
Van het een kwam het andere en omdat ik gisteravond thuis uit de kast ben gekomen dacht ik het is nu of nooit zo ergerde ik mij op of aan de anderen”.
“Dus omdat jij bij je “vrienden” een goede naam en aanzien had, heb jij hem geholpen?”
“Ja, als U het zo wilt zien, maar eigenlijk omdat John me een paar dagen geleden heeft
geholpen door een gesprek en daarbij weten de andere dat ik tamelijk sterk ben door het sporten wat ik veel doe.
Ik heb hem bijgestaan, ofschoon wij niets met elkaar hebben heb ik hem gekust in het bijzijn van de anderen.
John begreep er eerst niets van en was behoorlijk geschrokken door mijn doen”.
“Dat geloof ik graag, en wat deden de anderen?”
“Eerst dachten ze dat ik mee ging doen, maar toen ik mijn mouwen omhoog deed en vroeg, hebben jullie er een probleem mee dat wij Gay zijn bonden ze in.
Vandaar dat ze zo stil waren in de kleedkamer”.
“Ja, dat heb ik gemerkt jongens.
Johnny hoe is het bij jou, weten je ouders het ook al van je?”
“Ja Meneer, zelfs nog eerder dan de Ouders van Patrick, maar dat nu de hele klas het weet en mogelijk binnenkort de hele school dat was niet de bedoeling”.
“Ook dat kan ik begrijpen, het gaat je gewoon te snel nietwaar?”
“Als ik eerlijk ben, dan gaat het inderdaad te snel”.
“Sorry John, maar ik kon zo snel geen andere oplossing vinden.
Kan je me het vergeven?”
“Natuurlijk Pat, ik ben blij dat je mij heb geholpen, en achteraf ben ik blij dat ik geen komedie meer hoef te spelen”.
Ons gesprek werd gestoord door een jongen die vroeg: “moeten we nog lang rondjes blijven lopen?”
“Nee, ga maar op jullie buik liggen en begin maar met het opdrukken, en stoor ons niet verder”.
Om ze plaats te geven liepen we naar een muur, waar ze ons nog altijd konden zien.
“Waar waren we?” vraagt de leraar.
Ik zei: “dat ik blij was dat het nu bijna iedereen het weet, en ik voeg daaraan toe dat ik blij ben wanneer ik op een andere school kom”.
“Zo, en waarom?”
“Nou iedereen hier kent mijn naam niet meer, ik ben of de kleine of de dwerg, zelfs de leraren noemen me zo of ze zeggen net als U steeds Johnny in plaats van John”.
“Sorry jongen, vanaf nu heet je John voor mij, ik hoop dat ik me niet te vaak zal verspreken”.
Ik lach en zeg: “is niet erg hoor Meneer, we zijn blij met het gesprek met U, maar hopelijk bent U wel in de buurt tijdens het douchen”.
“Dat zal ik zeker zijn, maar nu wordt het tijd dat jullie ook je rondjes gaan maken, anders is de les voorbij”.
Patrick en ik beginnen aan onze rondjes, en voor het eerst echt fanatiek.
In het voorbij rennen kijk ik geregeld naar de heerlijk kontjes die op en neer gaan, natuurlijk enkel naar die van de jongens.
Patrick ziet me kijken en remt iets af, ik loop hem bijna ondersteboven.
Hij lacht en zegt: “stiekeme genieter, let liever op waar je loopt”.
Speels knijp ik hem in zijn kontje, ik zorg er voor dat de iedereen het kan zien.
Menigeen moet grijnzen als ze het zien, een van hen wil de duim omhoog steken maar valt natuurlijk op zijn buik.
Tja, dat moet je ook niet proberen wanneer jij je opdrukt.
Door het gesprek is de gymles snel voorbij gegaan, en wij hoeven ons enkel warm te lopen.
De leraar fluit op zijn fluitje en roep: “genoeg voor vandaag, allemaal naar de douchen!”
Een van de meisjes zegt in het voorbij gaan: “pas op, vergeet niet om een kurk in jullie holletjes te doen, nu jullie weten dat er flikkers in de klas zijn”.
Meteen spreekt de leraar haar daar op aan en zegt: “moest dat nu zijn, ben blij dat ze er eerlijk vooruit zijn gekomen”.
“Sorry Meneer, het was maar een grapje” zegt ze beschaamd.
“Nou van zulke grapjes houd ik dus echt niet, ga nu maar snel douchen anders kom je nog te laat bij de volgende les”.
Door haar op haar nummer te zetten was de leraar te laat in de jongenskleedruimte.
In ons nakie lopen we met zijn alle naar de doucheruimten, maar voordat wij die bereikt hadden werden Patrick en ik al vast gegrepen.
Want zelfs Patrick kon niet op tegen de jongens, eentje had mij bij mijn armen vast en trok die naar achteren.
Een andere jongen greep in mijn kruis en zei terwijl hij mijn pik vast hield en er in kneep: “natuurlijk is hij begeerd bij homo’s, met zo’n klein pikje doet het geen pijn wanneer hij iemand neukt”.
Door de pijn begin ik te jammeren, maar in hen oren klonk het als kreunen, ook Patrick onderging het zelfde lot twee van de sterkste jongens uit onze klas hadden hem stevig vast en trokken zijn armen naar achteren, zijn pik werd stijf en stond ferm naar voren.
Een andere jongen vouwde hem quasi dubbel en zijn mond kwam zo voor mijn pik terecht die ondertussen ook stijf naar voren stond.
Net als de jongen mijn pik in Patrick zijn mond wilde duwen kwam gelukkig de leraar binnen.
Hij roept: “wat is hier gaande, stop daar meteen mee, of jullie moeten je verantwoorden tegenover de rector, en dat zal zeker geen goede beoordeling voor jullie examen punten zijn.
Hij heeft namelijk zelf een zoon die homo is!”
Verschrikt laten ze ons los, maar onze stijve pikken bleven echter wel staan.
“Schamen jullie je niet, waar jullie mee bezig waren komt volgens het wetboek overeen met een verkrachting, en dat wordt zwaar bestraft”.
“Sorry Meneer, het was als grap bedoeld” zegt Richard
“In mijn ogen heeft dit niets met een grap te maken, jullie bieden Patrick en John jullie excuus aan of jullie moeten op het matje komen bij de rector, de keuze ligt bij jullie”.
“Ja maar, ze kregen er toch wel een stijve van” opperde een andere jongen.
“Vinden jullie dat raar?
Ik wil niet weten wie van jullie, er geen moeite hebben om bij zoiets een stijve te onderdrukken?”
“Oké, hierbij bied ik jullie mijn excuus aan jongens en ik meen het echt hoor, zelf kon ik me nog maar net mijn stijve verknijpen” zegt Richard als eerste.
Daarna volgde de rest van de jongens en boden hun excuus aan en alles was vergeven, maar nog niet vergeten dat heeft zijn tijd nodig.
De Leraar hield tijdens het douchen de jongens goed in de gaten, zodat ze niet opnieuw kattenkwaad gingen uithalen.
Het douchen verliep gelukkig verder goed, tijdens het omkleden werden Patrick en ik wel goed in de gaten gehouden.
Voor het eerst tijdens het omkleden na de gymles stonden we naast elkaar, normaal trok ik me meestal terug in een hoekje van de kleedkamer.
Vooral de knul die zijn duim wilde opsteken naar ons tijdens het opdrukken had veel aandacht voor Patrick, hij blijft maar steeds kijken naar Patrick.
Hij had het ook in de gaten, hij nam zich extra de tijd voordat hij zijn onderbroek aantrok.
Nadat we eindelijk klaar zijn met het aankleden loopt iedereen stilzwijgen door de brede gang naar het wiskundelokaal.
Patrick lag er schijnbaar uit bij zijn vrienden, voor mij was het doodgewoon dat ik altijd in mijn uppie liep.
Nu niet, want Patrick liep naast me en daarom kon ik hem ook een vraag stellen en vroeg: “zag ik het nu goed en had je scans, en was je Daan aan het verleiden?”
“Hoe kom je daar nu bij?” lacht hij.
“Normaal is het eerste wat je aantrekt je slip, maar nu Daan zo naar je keek was het bijna het laatste wat je aantrok?”
“Is je dat opgevallen?”
“Ja, enkel een blinde kon dat niet zien”.
Ik stoot hem aan en knik naar de jongens die voor ons liepen, Patrick ziet nog juist dat Daan naar ons keek.
Hij lacht en trek zijn schouders op zonder wat te zeggen.
Even later vraagt hij: “mag ik dat dan niet, hij is eigenlijk wel een lekker ding en jij heb er toch al twee?”
“Nee, sinds gisteravond niet meer”.
“Hoezo niet?”
“Ik heb er eentje aan mijn broertje overgedaan”.
“Dat meen je niet echt hé, is je broertje dan ook homo maar zeg niets en laat me raden, is het Nico?”
Ik zeg niets en knik alleen maar met mijn hoofd, ondertussen staan we al voor onze klas bij de anderen leerlingen.
Twee minuten later komt ook de leraar en opent de deur, iedereen zoek zijn plaats op wanneer iedereen zit pakt de leraar het stapeltje met onze tests te voorschijn.
Met een klap legt hij ze voor zich neer en zegt: “dames en heren de wonderen zijn de wereld nog niet uit, zelfs onze kleine Johnny heeft het gepresteerd om een ruime voldoende te halen”.
Ik steek mijn vinger netjes omhoog en als hij dat ziet zegt hij: “Ja Johnny, zeg het maar”.
“Weet U dat zeker, dat U mij bedoelt?”
“Ja jongentje, ik bedoel jou”.
“Mooi dan verzoek ik U om mij gewoon John te noemen, en niet meer Johnny en zeer zeker niet kleintje”.
“Hoezo, jongentje?”
“Ik ben het zat, dat U met iedereen meedoet en me kleineert”.
“Sorry, ventje ik begrijp je even niet” zegt hij lachend.
De hele klas moet lachen, en nu werd ik dus echt boos.
Ik spring op en snauw hem aan met de woorden: “hoe zou U het vinden wanneer ik U aansprak met, zeg KALE wat bedoel je nou precies?”
De leraar hap naar lucht en zegt geschrokken: “John, hoe durf je dat te doen?”
“Nou gewoon, U geeft mij een bijnaam en kleineert me, waarom mag ik dat dan niet?” vraag ik hem.
Opnieuw moet de hele klas lachen, en hij schreeuwt: “er uit jij, en meld je maar bij de rector!”
Ik loop naar zijn lessenaar en zoek mijn test uit de stapel, wanneer ik het in mijn handen heb zeg ik: “goed als U dat zo wilt hebben dan ga ik, maar niet zonder mijn uitslag, en U zult nog wel het een en ander te horen krijgen van de rector, want ik sta in mijn recht ”.
“Er uit en nu direct, en laat je test liggen” schreeuwt hij naar mij.
Ik kijk op het papier en zeg met een glimlachje: “en dan wordt er zeker van mijn negen een onvoldoende gemaakt” en houdt mij test blij in de lucht.
“Jij zult wel een spiekbriefje hebben gebruikt, hoe verklaar je anders je vooruitgang opeens?”
“Och, misschien ligt dat aan mijn leraar die me bijles geeft, mogelijk dat hij het me wel duidelijk kan uitleggen?”
De leraar loopt rood aan, hij hapt naar lucht maar weet me geen weerwoord te geven.
Voor het eerst kreeg ik echt bijval van mijn klasgenoten, een harde trommelgeroffel op de banken brak los.
Ik kon het me niet inhouden om hem nog te vragen: “dus U wilt echt hebben dat ik me ga melden bij de rector?”
Hij zegt niets maar schud hevig ja met zijn hoofd.
“Oké, de consequenties zijn voor U zelf, nog een plezierig voortzetting met U les.
O, ja Patrick lieverd, ik krijg wel van je te horen wat het huiswerk is?” en zend hem een kushandje toe.
Natuurlijk moest iedereen lachen om mij, behalve de leraar die werd alleen maar bozer en bozer op mij.
Lachend verlaat ik de klas, bij de deur draai ik me nog eens om en knipper ik nog eens verliefd met mijn ogen in de richting van Patrick.
Toen ik op de gang was en een stukje van het lokaal weg was, moest ik eerst even tegen de muur leunen van het lachen. Goed tien minuten later sta ik voor de deur van de rector, en klop ik op de deur van zijn kantoor.
“Ja binnen” hoor ik een norse stem zeggen, vrolijk maak ik de deur open en ga naar binnen.
Hij kijkt niet eens op van zijn bureau en vraagt enkel: “wat heb je uitgespookt jongen, dat jij je van je leraar bij mij moet melden?”
“Goedemiddag Meneer” zeg ik en doe mijn verhaal.
Tijdens mijn verhaal, kijkt hij mij opeens wel aandachtig aan.
Wanneer ik mijn verhaal heb verteld vraagt hij: “waarom ben je daar niet eerder mee gekomen?”
“Och, weet U in de jaren raak je er aangewend, en weet je niet beter”.
“Mag ik vragen waarom je er nu mee aankomt?”
In het kort vertel ik hem wat er tijdens het douchen is gebeurd, hij luistert vol aandacht.
Vooral als ik op het laatst zeg: “en dat alleen maar omdat Patrick en ik hebben verteld dat we homo zijn”.
“O zo ja, ja dat is interessant.
Ik zal de klas maar vooral de wiskundeleraar bij me laten komen, ik vind het zeer vreemd dat jij na één bijles al zulke vooruitgang hebt geboekt”.
“Ik ook Meneer, maar wat de klas aangaat hoeft U verder niets te ondernemen ze hebben hen excuus al aangeboden.
Maar wat de leraar aangaat, ik wil dat hij zijn excuus moet aanbieden en wel voor de hele klas.
Tevens wil ik U vragen of een andere wiskundeleraar mijn vorige testten kan herzien, want ik vind het ook een vreemde zaak”.
“Goed jongen, ik laat de klas met rust, en zal er op staan dat de leraar zijn excuus voor de klas aanbied.
Ook wat het tweede aangaat, was ik dat ook al van plan misschien klopt er inderdaad iets niet met hem”.
“Bedankt Meneer, en tot ziens”.
“Je hoort van mij, dat beloof ik en ga nu maar fijn naar huis”.