Betrapt door mijn halfzuster deel 17
Ik zie hoe Richard, samen met de vriendjes van hem in de hoek van de gymzaal staan te lachen en met elkaar fluisteren.
Jos staat naast me en ziet aan mijn blik, waar hij heen moet kijken.
De gymleraar gaat met Mark mee in de ambulance naar het ziekenhuis, de rector zegt: “de gymles gaar verder niet meer door, jullie kunnen gaan douchen, de laatste levert de sleutel bij mij af als jullie klaar zijn”.
Jos en ik krijgen een benauwd gevoel, en denken ‘ wat zal er dadelijk gebeuren tijdens het douchen, nu er geen toezicht is’.
Het douchen na de gymles
Iedereen gaat naar de kleedruimte, de meeste jongens beginnen gelijk met het uittrekken van hun sportkleren.
Een groepje blijft nog wat staan na te praten over wat er met Mark en hoe erg het zal zijn.
Bij dat groepje jongens horen Jos en ik ook bij, in de hoop dat de andere (vooral Richard en zijn kornuiten) klaar zullen zijn als wij gaan douchen.
Na een kwartier komt iedereen weer terug, behalve die waar wij op hebben gehoopt.
De jongens waar wij mee aan het praten zijn besluiten om zich ook te gaan douchen, Jos en ik kijken elkaar aan en besluiten om met hun mee te gaan.
Ik zeg zachtjes tegen Jos: “het lijkt me altijd beter, om met een groepje te gaan douchen zolang die Richard en zijn vriendjes er nog zijn”.
“Dat lijkt mij ook, ofschoon we van hen niet veel hulp hoeven te verwachten”.
“Nee, daar heb je gelijk in, maar in geval van nood kunnen ze wel getuigen”.
“Daar heb je wel gelijk in.
Maar zullen ze het ook doen?”
Wij besluiten om ons ook maar snel van onze sportkleren te ontdoen, en gezamenlijk lopen we de doucheruimte binnen.
“Hé, hé, daar komen ook onze mietjes eindelijk eens douchen” zegt Richard en duwt de andere jongens opzij.
De vrienden van Richard grijpen ons stevig vast, en Richard komt dreigend voor ons staan.
Hij geeft ons een paar klappen in het gezicht, en begint met zijn handen over onze borsten te glijden.
Op een gegeven moment knijpt hij om de buurt in onze tepels, eerst zachtjes maar na verloop van tijd knijpt hij steeds harder.
“Vinden jullie dat soms niet lekker?” vraagt hij sarcastisch.
“Niet echt, Jos doet het met gevoel en liefde”.
Meteen krijg ik een stomp in mijn maag, ik buig voorover van de pijn.
Ik voel het naakte lichaam van de knaap die me vast houd, tegen mijn billen drukken.
“Goh Jos, heb jij ook het gevoel of er een stijve pik tegen je billen drukt?”
“Nou je het zegt, ik merk het ook.
Zullen wij dan niet de enige homo’s zijn op deze school?”
De andere jongens moeten meteen lachen.
Maar dat maakt Richard nog bozer dan hij ondertussen al is.
Hij grijpt mijn zak vast en knijpt er in terwijl hij vraagt: “en dit vindt jij ook niet lekker zeker?”
“Nee, maar jij blijkbaar wel. Zal Mark dan toch gelijk hebben, dat jij net zo gay bent als wij?”
Richard krijgt een kleur, en geeft zijn vrienden opdracht om ons los te laten.
Als we ons omdraaien om te kijken wie ons nu eigenlijk zo vast heeft gehouden, zien we
inderdaad dat de jongens een behoorlijke stijve pik hebben, die ze proberen te verbergen maar dat lukt hun niet.
De andere jongens van ons groepje, krijgen de slappe lach en laten zich op de grond vallen.
Richard en zijn kornuiten taaien af, maar in het voorbij gaan trappen ze de op de grond liggende jongens nog even tegen hun billen.
Als de kwallen weg zijn gaan wij ons ook eindelijk douchen, een van de jongens zegt nog: “die hebben jullie werkelijk goed op hun nummer gezet, volgens mij hebben jullie van hun geen last meer in de toekomst”.
“Dat hoop ik ook, het was wel pijnlijk genoeg.
Vooral toen hij mijn eieren bijna verpulverde” zeg ik.
Na het douchen, kleden we ons aan en gaan naar huis, Jos en ik gaan de sleutel afgeven bij de rector.
De rector vraagt: “en jongens, alles goed gegaan bij het douchen?
Ik bedoel maar, nu bekend is op de school dat jullie homo’s zijn, verwacht ik natuurlijk dat er pesterijen zullen ontstaan.
Vooral bij het douchen na het zwemmen en gymmen, maar ook zo in het algemeen verwacht ik dat dit zal gaan gebeuren”.
“Een paar jongens hebben het inderdaad geprobeerd, maar wij geloven dat we van hen geen last meer zullen hebben”.
De rector komt overeind en vraagt: “wie waren het, ik zal ze meteen op het matje roepen”.
“Dat hoeft echt niet meer, en daarbij zullen we nooit onzer klasgenoten verraden.
Maar Jenny onze schoolpsychologe en trouwens ook mijn toekomstige stiefmoeder heeft een aanvraag ingediend om iemand van het COC te laten komen voor een themamiddag.
Ik zou graag willen dat dit zou kunnen doorgaan, ik weet zeker dat er meerdere kinderen met
het zelfde probleem op deze school zitten.
Van twee ben ik het me zeker, en daarbij spreek ik uit ervaring, maar er zullen vast nog wel meer kinderen zijn die met het zelfde probleem worstelen”.
De rector strijkt met een hand nadenkende over zijn kin, en vraagt dan: “is het werkelijk zo”.
“Ik weet het van twee zeker, en de pestkoppen bij het douchen zijn ook niet helemaal clean, toen Ri…, ik houd even mijn adem in en ga verder, de jongens hadden op een gegeven moment ook last van een stijve piemel.
Dat zegt mij genoeg, vooral omdat ze door mijn opmerking meteen afnokten, en ons met rust lieten”.
De rector zegt: “ik kan niets beloven, maar ik ga zeker mijn best doen bij de schoolraad, want die moeten uiteindelijk beslissen”.
“O ja, heeft U nog iets gehoord van Mark of de gymleraar?”
“Nee jongens, maar ik zeg altijd geen bericht is een goed bericht, laten we gewoon het beste hopen voor Mark”.
Wij nemen afscheid van de rector, en verlaten zijn bureau.
Eenmaal buiten lopen we naar de fietsenstalling, daar zien we dat onze banden zijn leeg gelopen.
Gelukkig hebben ze de ventieltjes laten liggen, wij rapen ze op en dragen onze fietsen naar de conciërge, en vragen of we de fietspomp kunnen lenen.
“Nee, jongens dat gaat niet.
Ik heb iets veel beters, kom maar even mee met de fietsen naar de werkplaats”.
In de werkplaats aangekomen wijst hij lachend naar een compressor, en zegt: “dat gaat veel sneller, en je kunt gelijk de bandenspanning opmeten”.
Wij draaien de ventielen weer in de banden en beginnen met het oppompen.
“Wie en waarom halen ze zulke flauwe grapjes toch uit” vraagt hij aan ons.
“Een vermoede hebben we wel, en ook waarom” zegt Jos.
“Zo vertel eens, dan zal ik ze in het vervolg in de gaten houden wanneer ze in de stalling zijn.
Als ik ze op heterdaad betrap, kan ik wat ondernemen tegen hen”.
Jos kijkt mij aan en vraagt: “wat denk jij, zullen we het hem vertellen?”
“Ja, waarom eigenlijk niet, moeten ze maar met hun poten van andermans spullen afblijven. Nu kan ik een uur minder werken bij de boer, en duurt het weer langer voordat ik mijn scooter bijeen heb verdien”.
“Zal ik hem dan gelijk alles vertellen, ook over ons?”
Ik denk kort na en zeg: “wij kennen Henk, hé mr. Janssen al zolang hij mag het best weten”.
Jos zegt: “volgens ons zijn het Richard en zijn vriendjes geweest”.
“Waarom hebben zij dat dan gedaan?” wil Henk weten.
“hebben jullie ruzie het hen?”
“Ruzie kan je het niet noemen”
Even zegt Jos niets maar ineens zegt hij: “nou ja, ze zijn er achtergekomen dat wij homo zijn. Na de gymles, tijdens het douchen hebben ze hun ongenoegen laten merken aan ons, in het bijzijn van onze mede klasgenoten, maar Henk dit hoeft verder niemand te weten hoor wij vertrouwen jou”.
“Oei, dat is natuurlijk minder leuk.
Maar waarom hebben ze jullie banden dan leeg laten lopen, dat snap ik niet?”
“Wij hebben hen voor de rest van de klas voorschut gezet, en nemen aan dat het een wraak actie van hun kant is” vul ik Jos zijn woorden aan.
“Dan is me alles duidelijk, ik zal ze voorlopig in de gaten houden.
Ik wens jullie verder veel sterkte, maar als het uit de hand loopt moeten jullie het mij toch echt vertellen.
Want dan moet ik toch wel in actie komen, dat is mijn plicht als conciërge tegenover de leerlingen van onze school”.
“Dat zullen we zeker doen, dat beloven we jou Henk.
O ja, het is toch wel goed als we Henk zeggen?, hoop ik”.
“Natuurlijk jongens, als jullie meneer zeggen, voel ik me gelijk een oude kerel”.
Lachend verlaten we de werkplaats van hem, en gaan richting huis.
Op een gegeven moment scheiden onze wegen zich, Jos moet naar links om thuis te komen en ik rechts.
Op de splitsing stoppen wij, en geven elkaar een kus maar die eindigt in een heerlijke tongzoen.
(Een automobilist / te) die aan ons voorbij rijdt toeter even, maar wij horen dat helemaal niet, onze gedachten zijn heel ver weg.
Na een minuut of vijf zeg ik: “ Jos ik moet nu echt gaan, je weet dat ik nog moet gaan werken. Ofschoon ik liever bij jou ben, maar de plicht roept”.
Hij geeft me nog vlug een kusje en zegt: “ik weet het Max, jij bent echt plichtsbewust, en daar ben zelfs ik trots op laat staan je Pa”.
“Dat heb je lief gezegd, Jos”.
Ik geef hem nog een kusje terug en zeg: “tot morgen Schat”.
Wij gaan uiteen, en ieder volgt zijn eigenweg naar huis.
Thuis plaats ik mijn fiets tegen de schuur en loop meteen naar boven, Pa is nog niet thuis van zijn werk.
Op mijn kamer zet ik mijn spullen weg en trek mijn werkkleren aan, en ga naar mijn werk.
Halverwege kom ik, op de plek waar ik normaal vaak Mark tref en moet ik aan hem denken.
‘Hoe zal het met hem zijn, het zal toch hopelijk niets ernstigs zijn.
Zal hij morgen weer op school kunnen zijn?’
Er gaat me van alles door het hoofd, ik rij bijna de boerderij voorbij, zo ben ik met mijn gedachten bij Mark.
De boer en Jeffrey staan buiten al op ons te wachten, hij kijkt dan ook vreemd op als ik alleen het erf op kom gefietst.
Hij vraagt meteen nadat hij me heeft begroet: “waar is Mark? Kom jij vandaag alleen, is hij soms ziek?”
“Nee, echt ziek is niet, hij heeft tijdens de gymles een smak gemaakt van bijna vijf meter.
De gymleraar en de ambulancebroeders vonden het beter dat hij mee ging naar het ziekenhuis.
Hij is een tijdje bewusteloos geweest, en dan vertrouwen ze het niet”.
“Hopelijk komt alles weer goed met Mark, hij zou vandaag met de tracktor het veld moeten gaan bemesten met de zeikton.
Nu moet ik dat zelf gaan doen, en ik heb hier op en rond de boerderij nog zoveel te doen.
“Ik heb Mark wel vaker toegekeken hoe hij een veld heeft bemest, als U mij uitlegt hoe alles werkt.
U weet dat ik wel vaker op de tractor heb gereden, U hoeft me enkel uit te leggen hoe de blubberton werkt”.
“Dat zou echt mooi zijn, als jij dat zou kunnen doen.
Zo kan ik in de beurt zijn van mijn vrouw, ze heeft weer last van haar buikje”.
Hij legt me uit hoe alles werkt, en wenst me veel sterkte.
Ik vul de blubberton met het drijfmest, als hij vol is loop ik naar de boer en zeg: “ik zit toch echt met een probleempje baas”.
Hij kijkt me aan en vraagt: “en wat is dat voor probleem?”
“U hebt me nog niet verteld welk veld ik moet bemesten, en helderziende ben ik niet” zeg ik met een lachje op mijn gezicht.
“Sorry Max, het is het veld dat jullie hebben geschoffeld. Jeffrey, ga vandaag maar met Max mee om te kijken of ook alles goed gaat.
Dan houd ik de andere jongens hier om mij te helpen”.
Ik klim in de tractor en Jeffrey reikt me de mand met proviand aan, en neemt plaats op het noodzitje. Als we in de cabine zitten merken we al snel dat het er bloedheet is, nog voor ik de motor start trekken we eerst onze T-shirts uit. Met ontbloot bovenlijf rijden we naar het te bemesten veld, na tien minuten draai ik het veld op.
Ik laat Jeffrey uitstappen, en geef hem de mand met eten en drinken aan.
Hij zet de mand in de schaduw neer, en loopt met de flessen drinken naar het meertje om ze in
het water te leggen.
Zodat ze lekker koel blijven, omdat hij snel terug wil komen draait hij zich vlug om.
Maar dat had hij beter niet kunnen doen, hij glijdt uit en valt achterover in het water.
Ik zit achter het stuur te lachen als ik dat zie en roep: “hé Jeffrey, eerst werken en daarna kunnen we ons nog afkoelen”.
Hij krabbelt uit het water, en staat even later als een verzopen kat op het drogen.
Jeffrey steekt zijn armen omhoog en laat me zijn middelvinger zien en roept terug: “ja, ja jij heb goed lachen, voorlopig zit IK wel met de gebakken peren”.
“Hoe bedoel je? ik heb nooit geweten dat je in koud water peren kunt bakken” zeg ik nog steeds lachend.
Hij geeft het op en trekt zijn sportschoenen en sokken uit, en wringt de sokken uit.
Daarna trekt hij zijn schoenen aan over zijn blote voeten, en komt naar de tractor gelopen.
Jeffrey maakt aanstalten om in de tractor te stappen.
“Ho, ho vriendje, je denkt toch niet dat je met die natte kleren in de tractor komt”.
“Wat moet ik dan?” vraagt hij.
“Dat moet jij zelf weten, jij kunt buiten blijven staan en kijken, of je trekt je natte kleren uit maar zo kom je in ieder geval niet in de tractor.
Daarbij is het beter om die natte spullen uit te doen, je krijgt anders nog een flinke verkoudheid, in die koude en natte kleren”.
“Daar heb je gelijk in, dan blijf ik wel hier buiten staan” zegt Jeffrey.
Hij loopt naar de mand met brood, en trekt daar zijn natte korte jeansbroek en slip uit.
Na het uit wringen hangt hij ze in de struiken op om te laten drogen.
Naakt komt hij terug naar de tractor gelopen en loopt langzaam met de tractor mee. Van tijd tot tijd kijk ik naar Jeffrey en dat leidt me flink af.
Op een gegeven moment zegt Jeffrey: “let eens meer op wat je doet, in plaats van naar mij te kijken”.
Ik krijg een kleur en denk bij me zelf: “sorry Jeffrey, maar jouw blootheid leidt me af ”.
Jeffrey schudt niet begrijpende zijn hoofd heen en weer.
Als de ton leeg is, zet ik de tractor uit en stap uit om de klep te sluiten.
Hij loopt mee naar de achterkant van de gierton en vraagt: “waar was je net met je gedachten Max.
Jij maakt je geloof ik nogal zorgen om Mark, nietwaar?”
“Dat is inderdaad zo. Maar ook jou blootheid trek mijn aandacht” zeg ik met een blos op mijn wangen.
“Hoezo, jij heb me toch laatst bij het zwemmen ook naakt gezien?”
“Dat klopt wel, maar voor het eerst zie ik je met een halve stijve pik naast de tractor lopen”.
Nu krijgt Jeffrey een rood hoofd en zegt: “ik weet ook niet hoe dat komt?”
Wij lopen naar de broodmand, en nemen er een broodje uit om de honger wat te stillen.
Ondertussen vleien we ons neer in het gras, en nadat het broodje op is steken we een sigaret aan.
Die van Jeffrey zijn natuurlijk ook nat geworden, daarom krijgt hij er eentje van mij.
Ik geef hem vuur, maar door de warme wind waait de aansteker steeds uit.
Hij maakt van zijn handen een soort windschermpje rond de aansteker, hierbij raken onze handen elkaar.
Er gaat een siddering door me heen, en ik zie dat bij Jeffrey opnieuw leven in zijn piemel komt.
Hierop zeg ik: “Jeffrey, mag ik jou iets vragen?”
“Natuurlijk Max, vraag maar raak we zijn nu toch onderons”.
“Kan het zijn dat jij ook homo bent, jouw pik wordt opnieuw stijver?”
“Hoezo ook, ben jij dat dan ook?
Maar ik moet bekennen dat je gelijk hebt, ik ben inderdaad homo.
Houd er wel rekening mee jij bent de eerste waar ik het tegen zeg”.
Opnieuw krijg ik een rood hoofd, omdat ik mijn mond weer eens voorbij heb gepraat.
“Hé Jeffrey, wat ik nu ga zeggen blijft onderons hoop ik”.
“Natuurlijk, daar kan je op rekenen, ik loop er ook niet mee te koop, dus hoop ik dat jij ook zult zwijgen”.
“Vanzelf sprekend, oké ik ben inderdaad homo, en heb zelfs een vaste vriend”.
“O, dat is jammer, ik was anders graag je vriendje geworden!”
“Dat is inderdaad jammer voor je, je zult echt verder moeten zoeken.
Maar is Mark niets voor jou?”
“Hoezo Mark, is hij dan ook homo?”
“Dat weet ik niet zeker, maar hij komt wel voor Jos en mij op, wanneer wij worden gepest.
Daarom denk ik, dat hij ook wel eens homo zou kunnen zijn”.
“Bedankt voor de tip, ik vindt Mark ook een leuke jongen en zal mijn voelsprieten eens uit zetten” zegt hij.
“Maar hoe lang weet JIJ het eigenlijk al. Ik bedoel dat jij homo bent? vraag ik aan Jeffrey.
“Dat weet ik niet meer, maar zeker al enkele jaren, ik denk dat ik een jaar of tien was”.
Ik kijk op mij horloge en zeg: “ik ga een nieuwe lading halen, wat doe je rij je mee of blijf je hier op me wachten?”
“Ik geloof dat ik beter hier kan blijven, mij broekjes zijn vast nog niet droog genoeg om ze weer te kunnen aantrekken”.
“Goed dan rij ik wel even alleen op en neer, als de boer wat vraagt zeg ik gewoon wat er gebeurd is”.
Jeffrey staat op en voelt aan zijn broekjes.
Even later zwaait hij dat ik kan gaan, want die zijn nog niet droog genoeg.
Zwaaiend rij ik weg, en moet in mezelf lachen.
Als ik op het erf sta bij de gierkelder gooi ik de slang van de blubberton in de gierput en zet de pomp aan.
Geertje ziet me bij de put staan en komt uit het opblaasbadje, en rent naar me toe, zoals gewoonlijk springt hij in mijn armen.
Zijn billen liggen op mijn kruis, daar ben ik helemaal niet blij mee, ik heb halve stijve pik.
Geert vraagt dan ook meteen: “hé Max, heb jij een zakmes in je broekzak.
Ik voel iets hards in je broek?”
“Nee, ik heb geen zakmes, dat verbeeld jij je maar”.
“Dat is best mogelijk (gelukkig zijn kinderen op die leeftijd nogal naïef, en praten dan gewoon over iets anders verder), maar ik dacht eerst dat Mark met de tractor de plaats op kwam rijden, normaal rijdt hij altijd op de tractor”.
“Dat klopt, maar Mark heeft op school een ongelukje gehad tijdens het gymmen, en is naar het ziekenhuis gebracht”.
Terwijl ik dat zeg wrijf ik over zijn bloot kontje.
Hij geeft me en kusje op mijn wang en zegt: “hopelijk komt Mark ook weer snel terug, hij is bijna net zo lief als jij”.
Ik zet hem op de grond en zeg: “sorry Geertje, maar volgens mij is de ton vol, en ik moet nog enkele malen op en neer rijden”.
“Leuk dan zie ik je straks wel weer verschijnen” en gelijk rent hij terug naar het badje.
Ik rij met de tractor weer terug naar het veld, als ik op het veld aankom zie ik Jeffrey nergens zitten.
Hij was heerlijk aan het zwemmen in het meertje, als hij me hoort aankomen, zwaait hij naar me, en wijst naar de mand met broodjes.
Dus het was volgens hem tijd om pauze te gaan houden.
Ik zwaaide met mijn handen van nee, en wenk hem gelijk dat hij moet komen.
Jeffrey kom naar de tractor en vraagt: “wat is, heb jij dan nog geen honger?”
“Dat wel, maar ik moet nog zeker drie of vier keer op nieuw gaan bijvullen.
De gierkelder is echt bom vol”.
“Vandaag nog?” vraagt Jeffrey.
“Ik ben bang van wel, maar als ik dadelijk met de derde vracht kom houden we echt pauze en als je zin heb gaan we ook zwemmen” zeg ik.
“Niets liever dan dat, ik ben een echte waterrat” zegt hij met een glimlach.
Ik rij dit keer wat sneller over het veld, en de ton is dan ook zo leeg.
Ik laat me dit keer niet afleiden door de naakte Jeffrey, en zwaai tijdens het weg rijden naar hem.
Een goed uur later ben ik weer terug op het veld.
Ik zeg: “onze baas heeft gezegd, dat we nadat we klaar zijn met deze lading, ons kunnen opfrissen zodat de ergste stof van ons af is”.
De rest doen we de volgende keer maar, het is al veel te laat en vooral te warm, daarbij gaf hij me een knipoogje.
Snap jij dat nou, heeft hij soms iets in de gaten of zo?”
“Dat weet ik ook niet, maar ik vindt het wel aardig van hem” zegt Jeffrey.
“Ja, wat dat aan gaat hebben we het goed getroffen met onze boer” zeg ik.
“Snel sproei ik de ton leeg, en laat me deze keer ook niet door Jeffrey ’s naaktheid afleiden”.
Ik zet de tractor aan de kant en zet de motor uit, en ga naar Jeffrey toe.
Hij zit of eigenlijk ligt hij al languit in het gras, we eten onze broodjes op en drinken uit de flessen met water.
Wij roken op ons gemak een sigaret, en laten het eten wat zakken.
Daarna sta ik op en trek mijn kleren uit, samen lopen we naar het meertje en springen in het water.
Wij beginnen te stoeien met elkaar, en daarbij voel ik dat Jeffrey weer een stijven heeft gekregen, en hij niet alleen.
Opeens houd Jeffrey op en vraagt: “Jos, is die eigenlijk jaloers?”
Ik kijk hem vragend aan en zeg: “nee, niet echt wij hebben elkaar een bepaalde vrijheid gegeven, maar neuken en pijpen doen we in principe alleen met elkaar”.
“Dus met andere woorden, zou hij er niets optegen hebben als wij ons ooit eens zouden aftrekken?” vraagt hij verwonderd.
“Nee, die vrijheid hebben we ons gegeven, maar we moeten wel eerlijk zijn tegenover elkaar en het gewoon vertellen, vooral wat en met wie we het hebben gedaan”.
“Maar kom Jeffrey, laten we nu maar uit het water gaan.
Het zal nog wel even duren voordat wij droog zijn, ondertussen roken we nog gezellig een peukje” stel ik hem voor.
Hij gaat met mijn voorstel akkoord, en samen lopen we terug naar onze kleren.
Jeffrey voelt als eerste aan zijn broekjes.
“Ze zijn eindelijk droog, ik kan me dus gaan aankleden”.
“Ja domkop, dat moet je vooral doen, dan worden ze weer lekker nat van je lichaam”.
“Sorry Max, maar door ons gesprek van zojuist, weet ik niet meer wat ik doe.
Maar ik ben wel blij dat ik eindelijk mijn geheim aan iemand heb toe vertouwt”.
“Zo is het mij ook vergaan, de eerste wie ik het vertelde was onze schoolpsychologe”.
“Je schoolpsychologe?”
“Ja, dat is toen raar gelopen, ik zat op de fiets en met mijn gedachten was ik bij mijn vriend.
Hij had de avond van tevoren verteld dat hij iets had gedaan wat ik niet kon geloven.
Opeens reed ik tegen een auto aan, en dat was nou net de psychologe.
Zij heeft me meegenomen naar school, in mijn lichte shocktoestand heb ik toe mijn mond weer eens voorbij gesproken.
Het was eruit voordat ik er erg in had, en later bleek dat ze ook nog mijn Vader zijn nieuwe vriendin was”.
“Vertel verder?” ik ben nu echt nieuwsgierig geworden.
“De tweede was mijn Vader die het te horen kreeg, en daarna pas mijn vriendje Jos.
Ook dit is heel vreemd gegaan.
Jos heeft me die morgen naar huis gebracht, omdat ik me niet zo best voelde.
Toen we op onze kamer waren moest ik vertellen wat er gebeurt was, als tegen prestatie zou hij me tonen wat hij had gedaan”.
“Ga alsjeblief verder, nu wil ik ook nog horen wat hij heeft gedaan” zegt Jeffrey.
Ik maak het spannender voor hem, door eerst een sigaret aan te steken.
“Mag ik er ook eentje?” vraagt hij.
“Natuurlijk, die van jou ken je wel vergeten”.
“Ik heb wel twee gelukjes gehad mij mijn ongelukje.
Een is dat mijn pakje bijna leeg is, en twee wij hebben een fijn en open gesprek met elkaar gehad”.
Ik lach en ga verder met vertellen “zoals gezegd, ik heb hem alles eerlijk verteld, daarna staat hij op en begint hij zijn kleren uit te doen.
Als hij op het laats zijn boxer uit trekt zie ik dat het klopt wat hij me gisteren heeft verteld via MSN.
Hij had zich volkomen kaal geschoren, behalve zijn rug want daar kwam hij niet bij zegt hij.
En vraagt of ik zijn rug wil scheren, en als echte vriend help ik natuurlijk”.
“Dus je bedoeld, hij heeft al zijn schaamhaar weg geschoren?”
“Ja, maar niet enkel zijn schaam haar is weg, ook op zijn benen en armen zelfs zijn oksels zijn kaal. En op dat moment zijn we ons nader gekomen. Met lood in de schoenen hebben wij toch de moed genomen, en elkaar verteld wat we voor elkaar voelen en dat het meer is dan vriendschap alleen” (wij waren immers beiden bang dat we onze jarenlange vriendschap op spel zouden zetten).
Jeffrey wrijft even in zijn ogen om een traantje weg te vegen en zegt “sorry, maar ik ben nogal gevoelig voor zoiets”.
“Daar hoef jij je toch niet voor te schamen jongen” en grijp hem vast om hem even stevig tegen mijn schouder aan te drukken.
Jeffrey maakt er gelijk gebruik van en aait over mijn rug met een hand, zijn andere hand streelt mijn borstkas en vooral mijn tepels.
Langzaam daalt die hand omlaag en even later ligt hij in mijn kruis, en speelt met mijn ballen.