Deel 3
Dit verhaal berust op fictie en alle namen zijn verzonnen.
Toen hij uitgesproken was, keek ik hem met grote ogen aan. “Melvin… Heeft een oogje, op míj!?” dacht ik. Het duizelde me; van wie ik totaal niet had verwacht dat hij homo noch bi was, kreeg ik nú opeens over me heen dat ‘ie graag met mij de “bloemetjes buiten wilde zetten”, zoals ‘ie het zelf zei. Ik zakte tegen de kluisjes waar ik tegenaan stond naar beneden… Ik keek omhoog, in z’n ogen. “Maar… Hoe wist je dat ik..?” “Verliefd op mij was? Ik kon ’t in je ogen zien, je droomde altijd weg zodra je naar me keek.”. Ik schrok op. Was ’t dan zó duidelijk te zien geweest. Hij moet me hebben zien denken. “Rustig maar hoor, ik ben daar gewoon gevoelig voor, dat soort dingen.” Toch stelde het me niet helemaal gerust. Ik krabbelde weer omhoog. “Nou, wat zeg je er van?” vroeg hij me. “Ik… Ik… Ik weet niet wat te zeggen…” Langzaam kwam mijn gezicht wat dichter bij dat van hem. “Je kunt ook gewoon níks zeggen...” Langzaam bewogen onze lippen naar elkaar toe. Allerlei gedachten schoten door me heen: Astrid, Melvin, wat onze klas wel niet zou zeggen, etc… Toen onze lippen tegen elkaar aankwamen, deed Melvin z’n armen om mij heen. Tegelijkertijd openden we onze monden. Onze tongen verstrengelden zich en draaiden langzaam, heel langzaam, rondjes om elkaar. Ik genoot. Ik genoot zichtbaar. Ik voelde ook iets groeien in mijn broek, maar daar schonk ik geen aandacht aan. Het enige wat telde was Melvin. Na wat wel een kwartier leek liet ‘ie me los. Ik keek ‘m aan. Plotseling moest ik weer aan Astrid denken. Mijn ogen vulden zich met tranen. Hij keek me aan, verschrikt. “Wat is er aan, schatje???” Ik keek ‘m aan. “Ik… Ik moet je wat vertellen Melvin…” “Wat is er dan, Danny?” “Ik… Ik heb verkering, Melvin, met een meisje… Een Zweeds meisje, om precies te zijn…” Z’n ogen sperden zich open… “W-wat?” vroeg hij. Ik voelde me verschrikkelijk… Ik draaide me weg en liep snel naar buiten, weg van Melvin die ik net hevig gekwetst had. Toen ik net het hek uit fietste, hoorde ik hem nog roepen. “Danny! Danny, kom toch!”. Ik fietste stel door. Toen ik thuis kwam, was er niemand thuis. Ik ging op de bank zitten en brak in huilen uit.Ik volgde het alleen niet... Hoe kon hij het nou weten..?
Ik moet daar nog geen 2 minuten gezeten hebben toen ik gebonk op de ruiten horen. Het was Melvin. Ik deed de deur open. Melvin keek me aan, ook met betraande ogen. “Hoe... Heet ze?” vroeg hij moeilijk. “A-Astrid” stoterde ik. “Ze woont in Zweden.” Hij keek me aan. “Mag ik even binnen komen?” vroeg hij. Ik liet hem binnen. Toen we even later op de bank zaten, begon hij weer te praten. Ik staarde voor me uit. Toen begon ik van uit mezelf te praten. Dat ik niet zeker wist wat ik voor Astrid voelde, maar dat die tongzoen daar net heel goed voelde. Té goed. Ik maakte me zorgen om hoe dit nou verder moest. Wat moest ik tegen Astrid zeggen en tegen mijn ouders, natuurlijk. “Je kunt het haar ook níet vertellen” mompelde hij zachtjes. “Ja, dat zóu kunnen” zei ik zacht. Ik staarde voor me uit. Melvin schoof wat dichterbij. Ik keek hem aan. Onze gezichten kwamen weer dichter bij elkaar. Voor ik het wist zaten we weer te zongzoenen. Ik legde mijn armen om hem heen en drukte hem tegen mij aan. Langzaam zakten we onderuit op de bank totdat we er op lagen. Zijn hand gleed onder mijn T-Shirt. Ik genoot van zijn aanraking, zijn strelingen. Ik keek hem aan. Hij keek mij aan. Hij glimlachte naar me. Ik smolt. Melvin gleed naar beneden met z’n hand en kwam bij mijn gulp. Hij kneep even en ik kreunde. Hij grinnikte. “Ja, ‘t is duidelijk, ik heb echt een jongen aan de haak geslagen.” “Twijfelde je daar aan dan?” vroeg ik hem lachend en gaf hem een kusje op zijn neus. Toen opeens keek ‘ie me heel serieus aan. “Eh, Danny... Weet je wat ik me op eens bedenk?” “Hmm?” “Dat we nog huiswerk moeten maken.” Ik lachte. “Eikel, je vindt me gewoon maar niks hè” grinnikte ik. “Ja, daarom verzin ik zo’n kutsmoes om hier zo snel mogelijk weg te komen” zei hij terwijl ‘ie me nog een keer in m’n kruis kneep. Zacht en liefdevol. Toen stonden we op. Ik wist dat hij wel gelijk had; als we ons huiswerk niet deden, kregen we problemen... Ik bood hem nog een beker drinken aan, die hij afsloeg. “Nee joh, kan echt niet, ‘k moet maken da’k thuis kom....” “Ja, ik snap het...” zei ik, ietwat verdrietig. “Maar Melvin, wat moet ik nou met Astrid?” vroeg ik ‘m nog. “Je kunt haar eerst wel even niks vertellen.. Dat kan altijd nog” zei hij met een knipoog. Toen gaf hij mij een kusje op mijn wang en weg was hij, mij met vlinders in mijn buik, maar toch ook twijfels, achterlatend.
Toen ik ‘s avonds online was op Hyves, was hij ook online. Hij sprak me gelijk aan.
Melvin: “Hai schatje (l)”
Danny: “Hoi lieverd (l)”
Melvin: “Kon je je gedachten nog een beetje van mij afhouden?”
Danny: “Hmm, ja.... Alleen hoop ik niet dat ik bij Frans morgen zeg “je Melvin” in plaats van “je choisis”
”Melvin: “Hahaha, nee, da’s knap (k)nullig
”Danny: “Ja, echt wel XD”
Melvin: “Ik mis je (l)”
Danny: “Ik jou ook (l)”
Danny: :hearteyes:
Melvin: “Shit, m’n moeder roept me... Ik moet afsluiten... Spreek je later!”
Danny: “Oui, à demain! (Ja, tot morgen!)”
Melvin: “Hahaha, Danke
”Hierna sloot ik ook af en kroop m’n bed in. Algauw ging mijn hand richting mijn onderbroek. M’n pik lag al helemaal stijf klaar om bevredigd te worden. Ik deed m’n onderbroek uit en begon mezelf af te trekken. In mijn hoofd speelde ik het filmpje van vanmiddag nog eens af, dat Melvin mij zo heerlijk streelde. In mijn hoofd gingen we nog een stapje verder, hij deed zijn T-Shirt uit en ik gaf ‘m kusjes op zijn prachtige buik. Ik was niet op tijd beneden, want toen kwam ik al klaar zoals ik nog nooit in mijn leven klaar was gekomen.
Hierna kwamen de twijfels weer. Moest ik dit nou wel doen? Ik had Astrid toch? Of moest ik haar aan de kant zetten. Voor een jongen? Voor Melvin? Wat zouden m’n ouders daar wel niet van zeggen???? Ik voelde me weer misselijk. Gelukkig viel ik snel in slaap, maar een vaste slaap was ‘t niet echt.
De dag er na, toen ik op school kwam, liep ik gelijk naar Melvin toe. Er stonden nog een aantal andere jongens uit onze klas bij hem, zoals gewoonlijk. Hij wist me nog snel “Kleine pauze, WC van de A-Vleugel” toe te fluisteren voor we naar ‘t lokaal moesten. We hadden Frans. Vond ik op zich wel een leuk vak, maar ik kon mijn aandacht er maar moeilijk bijhouden. “297 in ‘t Frans, Danny, omdat je zo lekker zit op te letten!” “Eh... Cent vingt-sept?” “Ja, droom maar lekker door... Deux cents quatre-vingt-dix-sept, Danny! Je mag als beloning voor het goed opletten het verhaal uit deze paragraaf voor mij vertalen en donderdag inleveren!” “Oui, madame”. Het volgende uur hadden we Nederlands. Ik zat naast Melvin. Ik kreeg een briefje onder mijn neus geduwd. “Slimbo, slecht geslapen vannacht
” Ik schreef snel een briefje terug “Ja, schat, komt door jóu ” “Nou, èn bedankt hè!” “Graag gedaan De rekening krijg je nog!” “Hahaha, laat maar komen En niet vergeten hè in de kleine pauze!” “Nee! Komt wel goed!” “Mooi zo 
”Na een lange tirade over de saaiste taal die ooit gemaakt is ging gelukkig de bel. Ik had mijn boeken voor de komende 2 uur ook al uit mijn kluisje gehaald, dus ging snel richting toiletten. Toen ik daar aankwam, duurde het niet lang voordat Melvin ook binnen kwam struinen. Hij duwde me een WC hokje in en deed de deur op slot. Binnen no time vonden onze tongen elkaar weer. Toen liet ik hem weer los. “Wanneer kom je weer bij me?” vroeg ik hem op een zeurderig toontje. “Heel snel, schat, kun je vanavond? Kan ik dan blijven slapen? Maken we je ouders wijs dat we met een project voor school bezig gaan en dat ik geen zin heb om daarna nog naar huis te fietsen of whatever” zei hij. “Ja! Doen we, leuk!” Dat was dan afgesproken. Hij belde gelijk zijn ouders of het goed was. We hadden toevallig een tussenuur, dus kon hij snel zijn spullen van thuis ophalen en bij mij dumpen. Dat was goed. Met mijn ouders was ook alles oké, hij zou in mijn kamer slapen. Of ik dat niet erg vond. Nou, echt niet! Te gek!
Sorry dat jullie zo lang moeten hebben wachten op een vervolg, maar ik heb 't helaas héél druk. Deel 4 kan ook nog wel eens lang op zich laten wachten... Nogmaals sorry!