BLANCO
Een verhaal van Lucky Eye
Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
DEEL 1
Hoofdstuk 9
De resterende dagen van de week vliegen voor beiden om. Pieter heeft het extra druk omdat zijn werknemer ziek blijft. Eigen baas als hij is, opent hij zijn winkeltje pas om elf uur om die tegen half vijf 's middags weer te sluiten. Een briefje op de deur meldt dat er ziekte is en daaronder staan de gewijzigde openingstijden. Jasper zit van donderdag tot en met woensdag in een schoolexamenweek en dat is dus flink studeren.
De dag na hun ontmoeting slaat het weer om. De regen valt met bakken uit de lucht. Martin brengt Sam en Maarten met de auto naar school en gaat daarna door naar een klus. Jasper hoeft pas tegen 10.00 uur op school te zijn en kijkt nog het een en ander na. Ook praat hij met zijn moeder over Moederdag. Aankomend zondag is het de tweede zondag van mei en dan is het dus Moederdag maar… Jasper heeft met Pieter afgesproken dat hij zal blijven logeren en dus is er een probleempje. Zijn moeder ziet het niet als een probleem maar als iets dat opgelost kan worden. Ze weet maar al te goed dat je in de beginfase van iets moois heel graag heel vaak bij elkaar wilt zijn. De ziekte van Pieters medewerker en de week met schoononderzoeken gooit wat roet in het eten en daarom vindt zij het absoluut niet bezwaarlijk om iets alternatiefs te bedenken.
"Maar dan is het geen Moederdag," werpt Jasper tegen als zijn moeder het voorstel doet om het op zaterdag te vieren.
"Daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in maar ik vind het geen probleem om het een dag eerder te vieren. Krijg ik mijn cadeautjes toch ook een dag eerder," grapt ze. Jasper heeft nog zijn bedenkingen maar wetende dat er eigenlijk geen andere oplossing is, gaat hij al snel daarna akkoord met haar voorstel. En zo deelt Marion die avond tijdens het eten mee dat ze Moederdag dit jaar zullen vieren op de dag voor Moederdag omdat Jasper dat weekend bij iemand gaat logeren. Een viering zoals elk jaar met een gezamenlijk luxe ontbijt. Sam vindt het maar stom en vraagt Jasper of hij niet een ander weekend had kunnen uitkiezen om te gaan logeren. Jasper heeft geen zin om dingen te gaan uitleggen en kiest ervoor niet te antwoorden. Rustig kijkt hij de tafel rond en kijkt dan in de starende ogen van Maarten. Het lijkt alsof zijn broertje er niet is. Het is een heel onprettig gevoel dat maar even duurt want dan glimlacht Maarten ineens naar hem.
*
Op vrijdag is de weersgesteldheid van hetzelfde laken een pak en dat zorgt ervoor dat het voetbal afgelast wordt. Er staan nog maar een paar wedstrijden op de agenda maar die zal, ten gevolge van deze afgelasting, iets langer worden dus. De plannen voor Pieter en Jasper veranderen er echter niet door want Pieter moet natuurlijk gewoon werken.
Die zaterdagochtend zitten Marion, Jasper, Sam en Maarten op de afgesproken tijd keurig aan tafel. Ieder op zijn eigen vaste plek. In de loop der jaren is dat zo vanwege praktische redenen gegroeid. De kleintjes zitten niet naast elkaar, hoewel dat wel ooit geprobeerd is omdat ze dat zelf graag wilden. Het leidde echter tot gedoe. Ook recht tegenover elkaar was geen optie. Regelmatig schopten ze elkaar onder de tafel door als ze weer eens ruzie hadden. Jasper zit aan het hoofd van de tafel. Direct rechts van hem zit Maarten en daarnaast zijn moeder. Aan Jaspers linkerkant zit eerst zijn vader - maar die is er nu dus nog niet - en daarnaast Sam. De broodjes zijn al klaar maar omdat Martin in geen velden of wegen te bekennen is, hebben ze die daar maar laten liggen voorlopig. Natuurlijk is de oven wel uit gedaan want anders zouden ze verbranden. Ze kijken elkaar gevieren een beetje beteuterd aan. Sam uit als eerste haar wrevel en vraagt op zeurderige toon waar haar vader is. Marion haalt haar schouders op omdat ze niet weet wat te antwoorden. Het is niets voor Martin om afspraken niet na te komen maar hij is gewoon nergens. Ze heeft al in de schuur gekeken en ook al op zolder maar hij is er gewoon niet. Dan gaat de achterdeur open en vervolgens weer dicht. Met een brede grijns op zijn gezicht staat de heer des huizes dan in de deuropening van bijkeuken naar keuken met een grote bos rode rozen.
"Kijk eens, schat! Je bent dan wel niet mijn moeder maar wel de moeder van mijn kinderen en daarom zijn deze voor jou." Marion voelt zich vereerd met de grote ruiker. Niet dat het onverwacht komt maar toch is ze er elk jaar weer enorm blij mee.
"Waar was je nou?" vraagt Sam kribbig.
"Tja, ik moest nog bloemen halen weet je en zo vroeg zijn er haast geen winkels open. Anders heb ik altijd zaterdag de hele dag de tijd om naar een mooi boeket uit te kijken maar voor deze Moederdag niet dus."
"Nee," klinkt het zo mogelijk nog kattiger uit de mond van Sam, "en dat is zijn schuld!" Een vinger gaat uit in de richting van Jasper. "Wie viert er nou ook Moederdag op zaterdag! Dat doet niemand!"
"Daarover hebben we het al gehad Sam," probeert Martin zijn dochter tot bedaren te brengen terwijl hij op de stoel naast haar gaat zitten.
"Maar daarom is het nog niet leuk!"
"Dit jaar kan het even niet anders," doet Marion een poging. "Jasper heeft een afspraak gemaakt om ergens te gaan logeren… "
"En daarbij vergeten dat het Moederdag is? Mooi stom hoor, Jasper!" Als Jasper dan iets wil zeggen is zijn vader hem voor.
"Volgens mij ben je met je verkeerde been uit bed gestapt Sam. Je doet in elk geval erg kattig vanmorgen en je hebt al de nodige dingen gezegd. Nu is het tijd om stil te zijn. We vieren nu met elkaar Moederdag dus kom op met die cadeautjes voor je moeder! Zie je niet dat ze haast niet meer kan wachten van de spanning?" Martins kordate manier van handelen lijkt de spanning te breken want ineens is er een glimlach op het gezicht van Sam. Ze haalt iets onder haar stoel vandaan en loopt naar Marion toe
"Kijk mam, dit heb ik zelf gemaakt," zegt ze als ze een grote, mooi ingepakte doos overhandigt aan haar moeder. "En dit heb ik voor je gekocht want dat stond op je verlanglijstje."
"Dank je wel Sam. Ik ben heel erg benieuwd!" En gehaast begint Marion het eerste cadeau uit te pakken. "Ohhhh! Dat is werkelijk heel erg mooi. Heb je dat helemaal alleen gemaakt?" Sam knikt. "Dat is echt heel mooi Sam!" Marion bedankt haar met drie dikke zoenen voor de geknutselde vaas met bloemen. Het tweede cadeau is een boek en daarna volgen de cadeaus van Maarten en Jasper. Maarten heeft een tekening gemaakt en ook een boek gekocht en Jasper sluit de rij af met een bloemenbon. Niet omdat hij niets wist te kopen maar hij weet gewoon dat zijn moeder heel erg veel van bloemen houdt en het fijn vindt om vaak een boeket in huis te hebben. En bovendien stond het op haar lijstje met wensen. Al met al wordt het nog een heel genoeglijk Moederdagontbijt.
's Middags gaat Jasper pas tegen drieën van huis. Het regent dan nog steeds. Zowel zijn vader als zijn moeder biedt aan hem weg te willen brengen maar daarvan wil Jasper niets weten. Een dik uur later komt hij drijfnat - ondanks zijn regenpak - aan bij Pieters huis. In de bijkeuken trekt hij het regenpak, dat nodig vervangen moet worden, uit. Hij moppert. Zijn kleren zijn echt doorweekt. Zijn broek vertoont grote natte plekken maar zijn shirt en T-shirt zijn er erger aan toe. Ze zijn drijfnat en hij heeft het koud. Snel neemt hij een besluit, haalt uit zijn rugzak het tasje met kleren die hij woensdag leende en die inmiddels gewassen en gestreken zijn en loopt naar boven om daar een warme douche te nemen.
*
Pieter heeft er meer dan genoeg van. Er zijn amper klanten geweest en veel vroeger dan anders sluit hij de deuren van zijn winkeltje omdat hij naar de ontmoeting met Jasper verlangt. Thuisgekomen ziet hij in de bijkeuken het regenpak op de grond liggen. Als hij dan het geluid van de douche hoort, weet hij voldoende: die moet kletsnat aangekomen zijn. Hij hangt zijn jas op in de hal en gaat de trap op naar boven. Op de overloop ontmoet hij Jasper die gekleed in een grote handdoek net uit de badkamer komt en nog bezig is met het drogen van zijn haren met een andere.
"Hé leuke jongen. Nat geworden?"
"Ja! Ellendig weer man! En ik had nog wel netjes mijn regenpak aangedaan maar dat ding is zo lek als een mandje!"
"Mmmm," zegt Pieter terwijl hij de heerlijk ruikende jongen tegen zich aantrekt, "je bent mooi als je boos bent."
"Jij niet, als je me uitlacht!"
"Ik lach je toe!" grapt Pieter.
"Ja, ja en dat moet ik geloven zeker. Kan ik opnieuw het een en ander van je lenen? Ik heb zelf wel een boxer en sokken. Die had ik al meegenomen omdat ik bij je blijf vannacht." Pieter gaat hem voor naar zijn slaapkamer en opent de kast. "Daar," en Jasper wijst op een van de twee stoelen, "ligt het spul dat ik woensdag van je leende. De zakdoek die je me eerder leende ligt er ook bij heb ik gezien. Mijn moeder heeft alles keurig netjes gewassen en gestreken."
"Zonder iets te vragen?" Jasper knikt en knipoogt. "Jouw kleren," zo vervolgt Pieter, "die je hier woensdag achterliet heb ik ook keurig gewassen en gestreken hoor! Kom! Kies maar iets uit." En terwijl Jasper zijn blik voor de tweede keer deze week over de inhoud van de kast laat gaan, slaat Pieter zijn handen om diens middel en zoent hij hem in zijn nek. Hij snuift de frisse geur op. "Bevallen mijn douchespullen je?"
"Ja, hoor. Je gebruikt net als ik Nivea. En als je me nu eventjes loslaat dan kan ik iets pakken uit je kast." Met tegenzin laat Pieter Jasper uit zijn omarming los. Jammer, schiet het door Pieters hoofd. Hij vond de aanblik van het ontblote bovenlijf van Jasper maar wat mooi. De jongen is slank en heeft een mooie, strakke buik. Daar kan hij een voorbeeld aan nemen. Niet dat hijzelf dik is maar wat strakker zou wel kunnen. Pieter kijkt toe hoe Jasper de handdoek laat vallen en zich aankleedt. Het is echt een heel mooie jongen, zo stelt hij vast. Als Jasper klaar is, trekt Pieter hem opnieuw tegen zich aan. "En bij wie logeer je dit weekend?"
"Bij een vriend," zegt Jasper en nestelt zich tegen de borst van Pieter.
"Wat voor een vriend?"
"Dat werd me niet gevraagd."
"En als ze het wel gevraagd hadden?"
"Dan had ik gezegd dat ze niet zo nieuwsgierig moesten zijn."
"Valt het je niet zwaar een geheim voor je ouders te hebben?"
"Het voelt dubbel. Heel dubbel. Enerzijds vind ik het jammer dat ik nog niet uit de kast ben en volledig open over ons wil zijn maar anderzijds geeft het rustig kunnen ontdekken zonder dat iemand de details weet ook een heel goed gevoel."
"Zouden je ouders er een probleem mee hebben dat je op jongens valt?" Jasper antwoordt dat dat geen probleem meer is en geeft een verslag van het gesprek dat hij zondagochtend met zijn ouders had. "Dat zit wel snor dan," is ook Pieters conclusie.
"Zeker wel." Om dat te laten volgen door een gefluisterd: "Kus me!" Pieter voldoet maar wat graag aan dat verzoek. De kus duurt lang en als Pieter de tong van Jasper tegen zijn lippen voelt, is er even iets van schrik maar meteen herstelt hij zich en opent zijn lippen. Jaspers tong glijdt tussen zijn lippen door en streelt langs die van hem. Het is een heel vreemde ervaring maar tegelijkertijd een heerlijk, opwindend gevoel. Hij kreunt er zachtjes van. Als Jasper zich dan na enige tijd terugtrekt, staat hij echt eventjes met open mond te hijgen. "Vond je het goed dat ik dat wilde?" vraagt Jasper.
"Ja."
"Je aarzelde eventjes nietwaar?" vraagt Jaspers ter bevestiging van dat wat hij meende te voelen.
"Ja. Eventjes maar en toen wilde ik het ook heel erg graag." Geeft Pieter ruiterlijk toe. "Ik ben vroeg naar huis gekomen omdat ik echt verlangde je te ontmoeten."
"Je bent lief, weet je dat."
"Als jij het zegt, dan geloof ik het." Lang staan ze nog daar terwijl ze elkaar diep in de ogen kijken en elkaar vasthouden. Uiteindelijk gaan ze naar beneden en kruipen opnieuw op de bank.
"Was het opwindend?" wil Jasper weten. Pieter knikt. "Vond ik ook. Heel opwindend. Ik werd er enorm geil van."
"Ja, ik ook man. Maar… "
"Maar wat?" reageert Jasper als de vraag die Pieter wil stellen uitblijft.
"Maken we het ons zelf niet erg moeilijk als we zover gaan?" Jasper begrijpt de vraag maar al te goed want hij had zich dat zelf ook al afgevraagd namelijk. "Ik bedoel we hebben woensdag beiden uitgesproken dat we het nog niet aan seks toe hebben en hoewel een tongzoen nog niet echt seks is volgens mij, komt dat verlangen bij ons beiden dan wel. We wekken het zelf op."
"Ja, ik begrijp je maar ik wil toch wel heel graag een stukje spontaniteit erin houden. Het was niet gepland, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik had niet in mijn agenda staan dat ik je vandaag moest tongzoenen. Het was een ingeving, een plotseling verlangen het te willen doen."
"Dat moet kunnen, lijkt me."
"Mij ook en als dat er toe leidt dat we seks met elkaar gaan krijgen dan is het ook goed."
"Voor mij ook. Geen vooropgezette dingen maar gewoon kijken wat we beiden wel en niet willen."
"Ja. Zo voel ik het ook. Als jij niet gewild had dat ik je tongde dan had je gewoon je lippen op elkaar kunnen houden toch?"
"Ja. Helemaal mee eens."
"Pieter?"
"Ja?"
"Ik vind het ontzettend goed dat we samen ook over dit soort dingen praten."
"Ik ook Jasper. Heel erg goed. Ik wil alles van je weten maar vooral wat je voelt."
"Voor mij geldt dat ook. Vandaar dat ik ook vroeg waarom je in eerste instantie twijfelde toen ik met mijn tong langs je lippen ging."
"Heel goed Jasper." Ze zoenen opnieuw en wederom wordt het een tongzoen. Ditmaal is Pieter de uitdager. Ze glijden tegen elkaar aan en liggen languit op de bank. Hun handen zijn overal. Ze voelen elkaars lijf eerst op de bovenkleding en dan eronder. Het is spannend en heet. Beiden krijgen ze een harde maar beiden kennen ze hun grenzen. Hijgend verbreken ze even later hun verbinding. "Wow man! Dit is goed. Dit heb ik nog nooit gedaan. Jij wel hè?"
"Ja, maar dat is niet iets om vrolijk van te worden als je weet hoe dat afliep."
"Zoe… " Jasper legt zijn vinger over Pieters lippen om hem te beletten verder te praten.
"Je mag de vraag stellen maar ik wil daarna nooit meer een soortgelijke vraag horen."
"Het spijt me."
"Dat hoeft niet. Stel je vraag en ik geef je antwoord."
"Zoen ik net zo lekker als hij?"
"Je zoent veel en veel beter. Bij hem was altijd heel erg duidelijk te merken dat hij dominant was. Het was meer een worstelwedstrijd die hij per se moest winnen. Altijd moest winnen. Hij was wild. Te wild. En wilde altijd meer dan ik wilde toestaan. En hij… "
"Stop. Ga niet verder. Ik weet voldoende en zal nooit meer naar hem vragen omdat ik weet dat het je pijn doet en dat wil ik niet."
"Dank je voor je begrip."
"Daarvoor ben ik je maatje, nietwaar?" Jasper kust Pieter op het puntje van zijn neus. Ze glimlachen naar elkaar en kruipen dan weer dicht tegen elkaar aan.
"Je hebt borsthaar nietwaar?"
"Ja. Is dat iets waarop je afknapt want dan koop ik ook zo'n ding en haal het weg hoor. En als er andere dingen zijn waarop je afknapt dan moet je me dat ook zeggen hoor!"
"Hé man, je draaft door."
"Ik wil gewoon niet dat je op me afknapt. Dat… "
"Hé waarom zou ik op je afknappen? Hoe kom je erbij dat ik zoiets zou doen?" Pieter legt zijn hoofd neer, sluit zijn ogen en slaakt een putdiepe zucht. "Wat is er Pieter?"
"Mijn onzekerheid speelt me parten ineens, denk ik. Ik lig hier heerlijk te zoenen met een prachtig mooie jongen en ineens… ineens slaat de onzekerheid toe."
"Alleen maar omdat ik iets zeg over je borsthaar?"
"Ja."
"Maar dan moet er iets in je verleden gebeurd dat, zodra er later eens iets over gezegd wordt, een dergelijke reactie van jou uitlokt. Klopt dat?" Pieter knikt bevestigend. "Vertel het me Pieter."
"Misschien beter van niet."
"Ik denk het wel."
"Misschien moet ik er niet over praten maar het laten rusten net als jij over je ex."
"Volgens mij kun je dat niet helemaal vergelijken. Of ik heb het verkeerd gezegd. Marcel zal af en toe best ter sprake komen denk ik maar ik heb liever niet dat jij vragen gaat stellen in de trant van 'Zoen ik beter dan… Pijp ik beter dan… Neuk i… "
"Oké, oké! Ik denk dat ik het wel begrijp."
"Het liefst zou ik Marcel vergeten hoor maar hem verdringen is niet een optie voor mij. Als hij toevallig ter sprake komt, zal ik daar mee moeten leren leven. Zo denk ik. Maar… ik weet niet wat het bij jou is maar waarschijnlijk heeft ooit iemand… "
"Ik zal je niet laten gissen. Je weet dat ik dates gehad heb. Meestal was het eerst heel leuk chatten op een chatbox. Dan op MSN en vervolgens iets afspreken op een gegeven moment. Een paar keer heb ik zoiets gedaan. De eerste keer was het een prachtig zomerse dag. Ik had de bovenste knoopjes van mijn shirt los en dus was mijn borsthaar te zien. De jongen, die van mijn eigen leeftijd was, zag het en meteen voelde ik dat het compleet mis was. Alle vrolijkheid, alle spontaniteit die hij tijdens onze chats altijd had laten zien waren ineens verdwenen. Als toelichting gaf hij toen ik hem ernaar vroeg dat hij afknapte op borsthaar. En dat was dat."
"Idioot!"
"Een tweede knapte af op witte sokken." Jasper lacht. "Ja, lach er maar om."
"Ik lach je niet uit! Ik lach omdat ik altijd witte sokken draag en dus daarom nooit op jou zou kunnen afknappen. Maar… maar… die lui zijn gewoon zielig Pieter! Iets anders kan ik er niet van maken. Als je iemand leuk vindt en dan afknapt op iets als borsthaar of de kleur van sokken dan vind ik dat zielig! Heel erg zielig! Je beoordeelt iemand dan niet op wie hij werkelijk is. Je kijkt naar iets uiterlijks en oordeelt daarop."
"Maar het gebeurt!"
"Ik weet het maar bij mij zal dat niet gebeuren. Dus ga niet op zoek naar dingen die je zou moeten veranderen om mij te plezieren."
"Dus uiterlijk is niet belangrijk?"
"Ik vind het innerlijk van iemand veel interessanter. Dat is ook veel moeilijker te ontdekken en dus moet je er meer tijd voor nemen. Dat maakt het ook interessanter. Tenminste dat is mijn mening."
"Dus het maakt niet uit hoe ik er bij loop?"
"Ho! Dat heb ik niet gezegd. Natuurlijk is dat wel belangrijk. Als jij op klompen en in een overall met een rode zakdoek om je nek en een kleppet op naar een bruiloft zou gaan, zou ik je echt wel terugroepen." Pieter gniffelt. "Maar voor de rest maakt het me niet uit. En trouwens… je loopt er prima bij hoor. Ik heb je nog niet anders gezien dan in heel modieuze kleding. En de inhoud van je kast, die ik al een paar keer heb mogen bekijken, is prima in orde."
"Invloed van mijn zus. Die zorgt ervoor dat ik er goed bij blijf lopen."
"Heel goed van haar."
"Maar ik ben dus ook heel onzeker soms. Vind je dat niet erg?"
"Waarom zou ik dat erg vinden?"
"Nou ja… ik ben wel de oudste van ons twee… "
"Ohhh en de oudste moet de wijste zijn?"
"Nou ja… dat hoor je wel vaak toch?"
"Ook zoiets waar je niets mee moet doen. Wees jezelf Pieter en als dat betekent dat je onzeker bent, laat het dan zijn voor wat het is. Het enige waarvoor je moet zorgen is dat jij er geen last van hebt."
"Hoe bedoel je?"
"Onzekerheid is niet erg zolang je er maar door kunt functioneren, lijkt me. Het is psychologie van de koude grond wellicht maar zo kijk ik er tegen aan."
"Kun je het verduidelijken?"
"Ja… tenminste… ik zal het proberen. Als het niet duidelijk genoeg is, moet je het gewoon aangeven oké?" Pieter knikt. "Onzeker is iedereen wel eens. En dus is het niet erg. Ik ben het ook af en toe. Maar als die onzekerheid mij ervan weerhoudt om bepaalde dingen te gaan doen, dan spreek ik mezelf flink toe. Ik wil me niet laten weerhouden door mijn onzekerheid of wat dan ook. Ik wil de dingen kunnen doen die ik graag wil en als iets me daarvan weerhoudt, is het tijd om paal en perk te stellen."
"Wat je zegt dus is, accepteren dat iets er is maar er wel voor zorgen dat het je niet blokkeert."
"Heel goede samenvatting. Heb je gelezen over mindfulness?"
"Ja. Volgens mij is dat daar onderdeel van nietwaar. Het wordt heel veel gebruikt tegenwoordig. En heel veel mensen die er baat bij hebben. Patiënten met chronische pijn leren dat de pijn er is en gaan ondanks dat toch weer dingen doen en dat is prachtig toch?"
"Zeker!" bevestigt Jasper.
"Wil je mij helpen als de onzekerheid me naar de keel grijpt?"
"Ja Pieter dat wil ik."
"Dank je."
"Daarvoor hoef je me niet te bedanken Pieter. Het is iets heel normaals dat mensen die iets met elkaar willen beginnen elkaar bijstaan toch?"
"Ja misschien wel."
"Voor mij gaat dat wel op in elk geval en ik hoop voor jou ook."
"Ja zeker. Dat bedoel ik er ook niet mee."
"Maar je hebt wat moeite zo'n uitspraak als die van mij te vertrouwen." Het is geen vraag maar een stelling. Pieter verbergt zijn hoofd tegen het lijf van Jasper. "Het geeft niet Pieter. Mijn woorden worden altijd gevolgd door mijn daden. Dat zul je nog wel leren de komende tijd. En bedank me niet steeds voor van alles en nog wat. Hou daar mee op als je wilt. Ik wil echt zijn en jij moet dat ook zijn. Alleen zo zijn we eerlijk tegenover elkaar." En dan breekt er bij Pieter een voorzichtige glimlach door. Jasper wil dat maar wat graag uitbreiden en begint hem te kietelen. Natuurlijk volgt een tegenreactie en even later schallen de lachsalvo's door de kamer.
Na verloop van tijd, heel genoeglijke tijd, dringt de realiteit zich aan de twee op. Het regenpak moet opgehangen worden, de natte spullen van Jasper in de droger en bovendien moet er gegeten worden want magen beginnen te rammelen. Jasper mag kiezen wat ze zullen eten en hij kiest voor pizza. Nadat Pieter deze in de oven heeft gezet, hangt Jasper in de bijkeuken het natte regenpak op en doet Pieter de natte spullen in de droger.
Tijdens het eten komt ineens het gesprek op vakantie. Pieter vraagt Jasper wat zijn plannen zijn voor de komende zomervakantie en Jasper antwoordt dat hij dat niet weet omdat ineens alles veranderd is.
"Hoezo?" wil Pieter weten.
"Jouw schuld!"
"Mijn schuld?" Hoezo?"
"Als dat wat wij hebben zich blijft ontwikkelen wil ik met jou op vakantie. Dan kan ik me niet voorstellen dat ik met mijn ouders en broertje en zusje drie weken op vakantie ga want dat zou betekenen dat ik jou drie weken lang niet zou zien. En dat lijkt me vreselijk!"
"Ben je al zo verslingerd aan mij?"
"Jij niet aan mij dan?"
"Tuurlijk! Ik zou er niet aan moeten denken je lange tijd te moeten missen!"
"Trouwens ik moet binnenkort in ieder geval al een week lang zonder jou."
"Hoezo!" klinkt het geschrokken. Jasper vertelt Pieter van de internationale uitwisseling op school waarbij ze in de week na Hemelvaart op tegenbezoek naar Engeland moeten. "Ja, dat wordt afzien voor ons beiden dan."
"Inderdaad."
"Maar om even terug te komen op de zomervakantie, wat doen jullie altijd?"
"We gaan meestal naar een camping in Zwitserland, Oostenrijk of Noord-Italië voor een wandelvakantie."
"Jahh, daar heb je al iets over verteld op de eerste avond dat ik je ontmoette. Er was iets mee… " Pieter graaft in zijn geheugen en vindt dat wat hij zocht. "Oh ja, het was een combinatie van een wandelvakantie en iets anders vertelde je toen maar dat andere daar wilde je niet over praten, het was iets privé."
"Ja."
"En wil je het er nog steeds niet over hebben want ik ben nu wel heel erg nieuwsgierig aan het worden."
"Ik hoop dat dit jou niet doet afknappen," klinkt het dan ineens heel erg onzeker uit de mond van Jasper.
"Ben je gek! Kom maar op!" En ondanks die verzekering duurt het toch nog even voordat Jasper zijn mond opendoet en begint.
Hoofdstuk 10
"Mijn vader is van huis uit naturist. Hij heeft mijn moeder destijds ontmoet op een FKK-camping. Ik ben geboren in mei… "
"Al jarig geweest?" onderbreekt Pieter Jasper.
"Nee, nog niet."
"Welke datum?"
"Vertel ik je later. Laat me eerst eens uitpraten nieuwsgierig Aagje!" Pieter doet er het zwijgen toe. "Geboren dus in mei en meteen de zomervakantie daarop namen ze mij voor de eerste keer mee. Ik heb nog vage herinneringen aan mijn kleutertijd en kan me sommige dingen nog herinneren. En die herinneringen zijn altijd zomers en zonnig."
"Kan ik me voorstellen."
"De eerste jaren liepen we thuis ook regelmatig bloot maar toen mijn vader zijn eigen bedrijfje begon en het werk vanuit huis begon op te zetten, veranderde dat. Er waren te vaak mensen over de vloer om het te kunnen doen. Ook ging ik naar school en dus waren er vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. We beperkten ons meestal tot de weekenden. Toen de tweeling geboren werd, viel dat ook weg. Alles werd drukker in huis. Na de geboorte was mijn moeder lange tijd ziek en was er dus verzorging voor haar en hen. En zo kwam het dat we ons beperkten tot alleen de vakanties."
"Oké!"
"En?"
"Wat en?"
"Wat vind je ervan?"
"Moet ik daar wat van vinden?"
"Je bent een eikel Pieter!" zegt Jasper op verontwaardigde toon maar met een glimlach op zijn gezicht. "Maar je hebt gelijk. Onlangs was er iemand die me zei, als je twintig bent maak je je zorgen om wat anderen van je denken. Op veertigjarige leeftijd, maakt je dat niet meer uit en als je zestig bent euh… wat er toen kwam weet ik niet meer… En wie die wijsheid verkondigde weet ik ook niet meer."
"Maar het is wel zo hè! Ik hoef niet iets te vinden toch?"
"Je hebt gelijk maar nou even zonder dollen alsjeblieft want ik wil toch wel graag een reactie van je." Pieter pakt beide handen van Jasper beet.
"Lieve jongen. Allerliefste jongen. Ik vind het prachtig dat je zoiets doet." Hij drukt een kusje op beide handen. "Het is niet voor mij om daar een oordeel over te vellen en bovendien ken ik het maar al te goed." De vraagtekens worden groot op het gezicht van Jasper. "Totdat mijn ouders omkwamen bij dat ongeluk deden wij het ook elk jaar."
"Had dat dan meteen gezegd man!"
"Echt niet! Ik mag je graag wat plagen af en toe."
"Ohhh, je bent me er eentje Pieter! Een echte… "
"Niet weer dat woord!"
"Pestkop," maakt Jasper dan zijn zin af.
"Ik ken het en heb het best gemist al die jaren. Voor ons was het ook heel gewoon. Thuis deden we het niet omdat er altijd personeel was en zo en die konden zich dan toch opgelaten voelen. Op vakanties heb ik het daarna nooit meer gedaan. Ook een soort van… moeilijke herinneringen laat ik maar zeggen." Nu is het de beurt aan Jasper om de handen van Pieter te pakken en ze te kussen. "Maar toen ik hier ben komen wonen, zag ik al snel de mogelijkheden. Meteen heb ik een terras aangelegd en met mooi weer ga ik graag uit de kleren. Niemand die me ziet en de zon op je hele lijf is heerlijk! Toch?"
"Ja. En nu ik dit weet, ga ik er ook zeker gebruik van maken hier."
"Weten anderen dit ook van je?"
"Alleen mijn allerbeste vrienden. Ik kreeg na een zomervakantie op een gegeven moment onder de douche na voetbaltraining opmerkingen over mijn mooi gekleurde achterste en toen heb ik het ze verteld."
"En wat vonden zij ervan?"
"Prachtig. Voor mij dan althans. Zelf moesten ze er niet aan denken." Pieter lacht.
"Hoe is het in de puberteit als je eigen seksuele gevoelens zich ontwikkelen en zo want die periode heb ik dus gemist."
"Lastig. Heel erg lastig," zegt Jasper met een ernstige blik op zijn gezicht. "Af en toe sta je letterlijk voor paal." De ernst is verdwenen en beiden lachen ze opnieuw. "Je hebt in het begin gewoon geen controle over dat ding en hij steigert om het minste of geringste hoe natuurlijk je bloot ook vindt. Heel apart maar je ziet ook heel snel dat jij niet de enige bent en dat vergoedt een heleboel. Op een camping, tenminste zo ging en gaat dat bij ons, trek je altijd heel veel op met leeftijdgenoten. En als je dan aangekomen bent en je maakt kennis met de anderen, merk je meteen voor welke jongens het de eerste dag van de zomervakantie is. Zij die er al een week of meer op hebben zitten, worden niet meer hard van nieuw bloot." Jasper lacht en Pieter lacht met hem mee. "Maar al met al wil ik maar zeggen dat naturisme heel gewoon is. En ik ben reuze blij dat jij het ook kent en nog steeds toepast af en toe."
"Ja, je mag gerust uit de kleren hier hoor als je dat wilt. Wees gewoon jezelf!"
"Ja! Zullen we dat als motto nemen voor dat wat we aan het opbouwen zijn?" En met een 'ja' van Pieter en een zoen bevestigen ze dat.
De rest van de avond liggen ze loom op de bank. Er wordt wat gepraat, er wordt wat gedold en ze zoenen regelmatig. Tegen een uur of tien geeft Jasper aan dat hij moe is en vraagt of het goed is dat ze naar bed gaan. Pieter heeft er geen moeite mee eens vroeg naar bed te gaan. De andere avonden van de week heeft hij het te laat gemaakt, zo geeft hij te kennen. Ze sluiten beneden alles af en gaan dan naar boven. Jasper neemt zijn rugzak mee.
"Kom eens kijken!" zegt Pieter en hij loopt de deur van zijn eigen slaapkamer voorbij. Jasper volgt hem en bij een van de kamers waaraan afgelopen woensdag nog gewerkt werd, blijft Pieter staan. Met een 'tadaaaaaaaaaaaaaa' gooit hij de deur open en laat Jasper zien hoe de kamer is veranderd. Jasper is onder de indruk.
"Prachtig man! Het ziet er echt ontzettend goed uit."
"Ja, ik was al een flink eind gevorderd maar toen we woensdag hadden afgesproken dat jij zou komen logeren, heb ik werkelijk alles uit de kast moeten halen om het af te krijgen voor jou."
"Voor mij???"
"Ja."
"Euhhh… bedoel je dat je wilt dat ik hier slaap?"
"Euhhh… ik ben de draad kwijt. Wil je dat niet dan?"
"Ik zou hier best kunnen slapen hoor maar… gut Pieter!" Hij laat zijn rugzak op de grond vallen, stapt op hem toe, legt zijn handen op zijn heupen en kijkt hem diep in de ogen. "We ontmoeten elkaar steeds vaker. Eerst een avond, toen nog een avond. Toen een middag en een avond. En al die tijd proberen we zoveel mogelijk bij elkaar in de buurt te zijn om elkaar goed te leren kennen en nu moet ik alleen op deze kamer slapen?"
"Denkfoutje… denk ik… ik had het idee dat het misschien beter zou zijn voor ons. Dat we niet in de verleiding zouden komen, snap je?"
"Ja, dat snap ik maar daar hebben we het vanmiddag ook al over gehad toch?"
"Ja. Je hebt gelijk."
"En ik denk dat dat nog steeds een goed uitgangspunt is tenzij jij het niet ziet zitten. Ik weet wat ik wil Pieter en ook wat ik niet wil. Op dit moment wil ik nog geen seks met je. Maar het staat niet in mijn agenda wanneer ik dat wel wil. We leren elkaar kennen en seks zal vanzelf komen maar… ik weet niet wanneer. En als ik het niet wil, kan ik dat ook heel duidelijk laten blijken als dat moet." Een knipoog volgt tegelijkertijd met een beweging van zijn knie tegen het bovenbeen van Pieter.
"Ja, dat heb je me verteld. Maar zoiets zou ik echt nooit doen hoor! Echt… "
"Het was een grapje Pieter. Een verkeerd grapje, sorry. Maar ik bedoel maar dat ik weet wat ik wil en wat ik niet wil. Mocht jij in de verleiding komen dan kan ik je weerstaan als ik dat wil en ik denk dat jij hetzelfde kunt als ik mijn seksuele driften niet kan beheersen en jij het nog niet ziet zitten."
"Je zegt het wel heel diplomatiek hoor!"
"Hoe bedoel je."
"Ik citeer: 'Mocht jij in de verleiding komen dan kan ik je weerstaan als ik dat wil… '."
"Ja, goed hè!"
"Nee. Lastig."
"Ik bedoel maar dat ik niet weet hoe ik zal reageren op een bepaald moment. Kun je dat ooit van tevoren aangeven? Ik niet volgens mij. Stel je voor dat jij wat wilt en ik voel me daar zo goed onder dat ik het ook wil, dan doen we het gewoon toch?"
"Kijken hoe het komt dus."
"Ja, er moet wel wat spontaniteit in kunnen blijven. We moeten dat soort dingen niet gaan plannen. Toch?" Pieter lijkt er eventjes voor nodig te hebben om het te laten bezinken.
"Maar wat als ik wel iets wil en jij niet?"
"Dan zal ik je dat duidelijk maken."
"Hoe?"
"Door het je te zeggen en als dat niet helpt je van me af te werken bijvoorbeeld. Ik zal duidelijk genoeg zijn."
"Maar wel zonder dat knietje hè want mijn ballen zijn me dierbaar." Jasper lacht om de gemaakte grap en Pieter staat er bij te glimlachen.
"Ja, zonder dat knietje dat beloof ik je. En andersom verwacht ik van jou hetzelfde."
"Je bedoelt dat ik ook moet aangeven als jij over een grens gaat en ik dat niet wil." Jasper knikt. "Als je me dat nou allemaal wat eerder had gezegd had ik niet drie avonden lang tot
ver na middernacht hoeven doorwerken," zegt hij op gespeeld geïrriteerde toon.
"Ik wist toch niet wat jij van plan was! En we hebben het vandaag pas voor het eerst over seks gehad met elkaar. Maar misschien hadden we dat eerder moeten doen. Het spijt me."
"Mij niet. De kamer is nu af en als ik je niet in bed wil hebben, verban ik je naar de logeerkamer."
"Ohhh jij bent gemeen! Misschien moet jij wel voor straf naar de logeerkamer!"
"Ik! In mijn eigen huis!"
"Ja, in je eigen huis. Dat zou nog eens een straf zijn!"
"Kom op apenkop, pak het kussen van het bed dan mag je mee naar mijn slaapkamer." Jasper pakt het kussen en volgt Pieter naar diens slaapkamer.
"Bij de gratie van de heer Pieter Kemp Verhaeghe mag ik hem volgen naar zijn slaapkamer. WOWOWOWOW." Pieter draait zich om, grist het kussen uit Jaspers handen en begint hem ermee te slaan. Totaal verbouwereerd, valt Jasper op de grond en dan springt Pieter boven op hem. Hij pint hem vast op de grond.
"Vraag om genade!" fluistert hij in Jaspers oor. Jasper verzet zich hevig maar merkt hoe sterk zijn tegenstander is. Wat hij ook doet, het lukt hem niet los te komen. Zijn armen zijn boven zijn hoofd gestrekt en Pieter zit boven op hem. Het enige dat hij kan bewegen zijn zijn benen maar hij kan zijn knieën niet ver genoeg omhoog krijgen om Pieter in zijn rug te raken. "Vraag om genade!" sist Pieter nogmaals in zijn oor.
"Genade."
"Zeg, genade alsjeblieft."
"Genade alsjeblieft."
"Leuk dit spelletje. Zeg, genade alsjeblieft lieve Pieter."
"Bekijk het!" En Jasper doet een nieuwe, verwoede poging zich los te werken maar opnieuw zonder resultaat.
"Mmmm je ligt er lekker bij zo jochie. Ik zie je buik."
"Ja, maar gelukkig heb je geen hand vrij om er bij te kunnen!" Opnieuw probeert Jasper vrij te komen totdat hij het opgeeft en dan hijgend van de inspanning zegt wat Pieter graag wil horen. Pieter buigt zich over hem heen en zoent hem. Tongt hem. Hij laat Jasper los en deze slaat meteen zijn armen om hem heen om hem heel stevig tegen zich aan te drukken. Het spel heeft hen beiden heet gemaakt. Heel heet en dat is duidelijk te voelen.
Wordt vervolgd…
Met dank aan Gerrit voor de correcties.
Reacties zijn welkom op de site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk
©Lucky Eye, september 2010.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.