Betrapt door mijn halfzuster deel 3
Nou ja dan is het maar zo, met mijn hoofd naar beneden liep ik terug naar het gymlokaal.
( ik zag me al in gedachten in mijn boxer in de gymzaal staan, en hoe de hele klas me zouden uitlachen), de leraar stond al te wachten op mij en vroeg nors waar kom jij nu nog vandaan?
Ik had vanmorgen een ongelukje, ik had een auto niet gezien en heb een salto gemaakt.
“Ja, ja, de smoesjes van vroeger waren beter Max” zei hij.
Hakkelend ging ik verder en zei “eerst dacht ik dat het wel mee zou vallen, maar nu de schrik weg is, heb ik toch wel last van mijn knie.
Ook begin ik misselijk te worden en van tijd tot tijd draait alles om me heen”.
“Dat is een minder goed bericht jongen, dat lijkt me wel een lichte hersenschudding”.
“Eerlijk gezegd, zat ik daar ook al aan te denken, meester” antwoordde ik.
Jos kwam op dat moment net voorbij.
De gymleraar greep hem bij de schouder, en zei: “jij bent toch liever lui dan moe, het lijkt me het beste dat je Max even naar huis brengt, wel eerst even langs de Rector gaan en afmelden
voor de verder lessen van vanmiddag”.
Jos keek me verbaasd aan: “dat doe ik graag, ga me meteen omkleden”.
“Ja, ja, dat dacht ik al” zei de leraar met een glimlachje tegen mij: “blijf jij hier maar op de gang wachten, in de kleedkamer is het erg benauwd, dat zal je niet goed doen”.
Jos was snel klaar met het omkleden, in een zucht en scheet stond hij alweer voor me. Samen liepen we naar het kantoor van onze Rector en ik vertelde hem over het ongeluk met onze Psychologe en dat de gymleraar, me aanraadde, om me af te melden en voorstelde dat Jos me brengt: mijn fiets ligt in de kreukels en….” “Ach jongen, je had meteen weer naar huis moeten gaan; lopen Jos, hij mag niet achterop bij jou”. Jos haalde zijn fiets uit de stalling en samen lopen we er naast, het is warm.
Als we bij de plek van het onheil aankomen hebben we onze overhemden al losgeknoopt. Jos heeft geen enkel haartje op zijn armen ook zij benen heeft hij glad geschoren ( zover als ik kon zien).
Jos duwde me zijn fiets in de hand en raapte mijn, in de kreukels liggende fiets op.
We vervolgde onze weg naar mijn huis, lief van Jos, want met deze warmte valt het heus niet mee, de wielen willen beide niet meer rollen. Puffend, vraagt hij: “waar kan ik de fiets stallen?” Ik maakte het schuurtje open: “smijt hem maar ergens neer, veel zal er toch wel niet meer van te maken zijn”.
“Zal ik je nog even naar je kamer brengen, ik weet dat jullie een nogal moeilijke trap hebben”.
“Als je zo vriendelijk wil zijn, dan graag” antwoordde ik.
Meteen als we op mijn kamer zijn zeg ik: “tijdens het lopen zag ik dat je geen haartjes
meer op je armen en benen had!”
“Dat klopt, ik heb nergens meer van die lastige haartjes staan”.
“Wat bedoel je met nergens meer?” vraag ik verwondert.
“Nou net zoals ik zeg, nergens behalve op mijn rug, daar kon ik niet bij” zegt hij lachend.
“ Kom nou, je maakt me toch niet wijs dat jij je overal heb geschoren?”
“Ja, net zoals ik al zei overal, behalve mijn rug”.
Ik keek hem niet gelovend aan en zeg: “dat maak je me maar wijs, ik kan het gewoon niet geloven dat je overal kaal bent”.
“Als jij me verteld wat er vanmorgen precies is gebeurd, dan zal ik je het bewijzen”.
Ondertussen ga ik op mijn tweepersoons bed zitten en vertel hem, dat ik helemaal niet bij
de les was en wat er daardoor vanmorgen gebeurd is.
“Maar waar waren jouw gedachten dan op dat moment?”
Met een beetje een rood hoofd vertel ik hem: “bij jou”. “Jij was met je hoofd bij mij?”
“Toevallig dacht ik aan het scheren van mijn onderkant en zat te denken wat bedoelde Jos gisteren nou met ik heb me geschoren”. Ik heb het er met mijn Vader over gehad en die zei dat er mannen en jongens waren die hun schaamhaar scheren.
Daar zat ik dus de hele tijd aan te denken, zou het werkelijk waar zijn?
Heeft Jos zich overal geschoren?
Even later vloog ik over de motorkap van onze Psychologe en kwam enkele meters verder in het weiland terecht.
“En daar zat ik dus de hele tijd aan te denken, zou het werkelijk waar zijn? Heeft Jos zich overal heeft geschoren?”
De Psychologe heeft me mee naar school genomen. Voor de gym merkte ik, dat ik wel mijn schooltas, maar niet mijn sporttas uit haar kofferbak had gehaald”.
Lachend staat hij op en zegt: “dan komt hier het bewijs wat je eigenlijk na de gymles had moeten zien, tijdens het douchen”.
Hij begon zich langzaam uit te kleden, eerst zijn hemd, dan zijn korte broek, daarna volgden zijn schoenen en sokken.
Even later staat hij met alleen zijn boxer aan voor me.
Tergend langzaam laat hij zijn boxer zakken en met ingehouden adem, zei ik zijn half stijve piemel, er omheen is hij werkelijk helemaal kaal geschoren.
“Zo jij mijn rug even willen doen?” vraagt hij.
Ik blijf zijn kaal geschoren piemel met volle bewondering bekijken, wat hij me vroeg hoorde ik gewoon niet.
Hij schudt aan mijn schouder en vroeg nog eens: Zou jij mijn rug kunnen doen?”
“Hé, wat ja, natuurlijk doe ik dat” stamel ik nog steeds naar zijn kale pik en zak kijkend.
Ik sta op en loop naar de badkamer om er mijn Vader zijn scheermes te halen en toen ik weer in mijn kamer kwam lag Jos op zijn buik op de vloer, naast hem lag op het zeil een scheermesje van het merk ‘Gillette Fusion 5’.
Weer kijk ik hem verwonderd aan, daar sta ik dan, gewapend met het scheermesje en het kwastje van mijn Vader in de hand.
Jos kijkt me lachend aan en zegt: “met dit mesje kan je me niet snijden, daar kan ik zelfs mee over mijn jeugdpuistjes gaan zonder dat ze open gaan”.
“Hoe” vraag ik, “zo, zonder scheerschuim of wat dan ook?”
“Ja, zelfs zonder scheerschuim, maar ik zie dat het met jouw been ook beter gaat. Je loopt weer normaal”.
“Ja joh, dat was maar komedie, ik wilde niet in mijn boxer deelnemen aan de gymles. Je weet, dat mijn sporttas nog in de auto ligt van onze Psychologe en vorige week moest Karel ook in zijn short meegymen omdat hij zijn spullen was vergeten”.
“Leuke vriend ben jij, laat jij me jou fiets naar huis slepen, en trouwens wat is er mis met jouw boxer?” vraagt hij meteen daarop.
Ik kreeg weer een kleurtje en zei “als je niets verteld, dan laat ik het je zien”.
“Natuurlijk zal ik niets verder vertellen, je ken me toch nu onderhand wel” was zijn antwoord
“Eerst moet je het zweren”.
“Oké, ik zweer dat ik niemand iets zal vertellen”. “En begin alsjeblief niet te lachen, als je het ziet”.
Voordat hij wat kon zeggen, maakte ik mijn broek los en liet hem zakken.
Daar stond ik dan in mijn roze boxershort met kattenkoppjes voor hem.
Jos zei, toch lachend: dat geloof ik je graag, dat je daar niet in gezien wilde worden.
Iedereen zou je hebben uitgelachen, vooral omdat het een roze is. De katjes of poesjes zouden nog kunnen, zeker de meiden zouden het schattig vinden,
vooral die in het midden zou hun aandacht hebben”. Daarbij wees hij op mijn kruis en raakte het poesje in het midden even aan”.
Natuurlijk reageerde mijn piemel meteen.
“Maar kom scheer mijn rug nu maar even”.
Ik stapte uit mijn broek, mijn shirt is al een tijdje uit, met alleen mijn boxer aan ga ik naast hem op de vloer zitten en begin hem zijn rug.
Zijn rug heeft alleen maar een paar flashaartjes, maar toch vind ik het fijn om hem aan te raken, hij heeft mooie schouders en voorzichtig ga ik met mijn vinger bij zijn ruggengraat naar beneden, mijn vinger glijdt ook over zijn mooie gladde billen.
Ik zou wel willen, dat hij mij ook aanraakt.
Zodra ik klaar ben draait Jos zich op zijn rug, en weer word ik door zijn kale pik en kale zakje gefascineerd.
“En, wat vindt je er van?”
Volgens mij zou jij het ook wel willen, zoals jij naar die van mij kijkt? Alleen je durft het niet, hé?” zegt hij.
“Nee, Jos dat durf ik inderdaad niet, ik vindt het wel prachtig hoor, maar mijn Vader ziet me geregeld als ik bloot ben, wat zou die vreemd opkijken als ik opeens geschoren zou zijn”.
“Hoe bedoel je, hij ziet jou vaker naakt Max?”
“Nou je weet toch dat ik altijd naakt slaap! Ik kom s’morgens moeilijk uit bed, Pa maakt me dan wakker en soms lig ik dan bloot omdat mijn deken of laken van me afgevallen is.
Trouwens ook als ik van of naar de badkamer loop, komt hij mij soms naakt tegen”.
Ik sta op van de vloer en ruim alles op. Jos is op mijn bed gaan zitten en kijkt toe en zegt: “Max, kom eens hier voor me staan”. Niets vermoedend doe ik wat hij vraagt, opeens greep hij de rand van mijn boxer vast en trekt hem omlaag tot op mijn knieën. Mijn piemel begint hierdoor spontaan iets te groeien. Zijn hand neemt een bosje van mijn schaamhaar vast: “dat ziet er toch niet uit, het lijkt wel een oerwoud”.
Snel wil ik mijn boxer weer omhoog doen, maar de hand van Jos zat in de weg.
Het is de eerste keer dat Jos bewust mijn pik beroert, als we bij elkaar logeerde sliepen we altijd samen in een bed en natuurlijk stoeiden we dan soms met elkaar en gebeurde het dan wel eens dat we in onze onderbroek op elkaar lagen. Soms raakte we met onze knie dan elkaars kruis, maar verder was er nooit wat anders gebeurd.
Ook tijdens het gezamenlijke bad, hebben we nooit wat gedaan.
Oké, we voelden wel eens een voet tegen onze piemel, maar dat was gewoon per ongeluk.
Maar nu heeft Jos mijn pik echt vast, ik voel hem harder worden.
Een beetje boos zeg ik: “nou en, die haartjes zullen er niet voor niets staan”.
“Dat kan waar zijn, maar ik vind kaal mooier, hij lijkt nu langer”. Opeens vraagt hij: “zullen we eens kijken wie de langste heeft?
Jij hebt toch al een flinke stijve pik”.
Door deze opmerking kreeg ik een rood hoofd, en trok ik mijn schouders onverschillig op.
“Ik weet niet, is dat zo belangrijk?” zeg ik vragend.
“Nee, belangrijk is het niet, maar ik ben er wel benieuwd naar”.
Ik loop naar mijn bureau waar mijn PC staat en ook de liniaal ligt.
Mijn stijve zwiepte heen en weer. Op de terugweg, gewapend met liniaal zie ik dat Jos zijn pik stijf aan het maken is.
Hij trekt zijn voorhuidje helemaal naar en terug, zijn eikel komt telkens te voorschijn. Door het zien van dat geile gezicht, zou mijn pik nog stijver en harder zijn geworden, maar die staat al op spanning.
Hij de liniaal uit mijn hand.
Ik voel zijn vingers tegen mijn hand aankomen en denk: ‘wat zijn die heerlijk zacht en warm’.
Hij houdt de liniaal langs zijn mooie rechte pik en zei: die van mij is 14 cm lang”.
Nu hield hij de liniaal langs mijn pik en weer gaan mijn gedachten er van door.
‘Wat voelt dat heerlijk’, zijn zachte vingers omklemde mijn pik.
Ik kon goed de warmte van zijn vingers voel, ongeduldig vraag ik “nu hoe lang is die van mij?”
Eerst zegt Jos niets, maar aan zijn gezicht zie ik dat hij niet tevreden is.
Hij had nog steeds mijn pik in zijn hand, kijkt me aan en zegt zachtjes “15”.
Ik moet wel een beetje lachen om de manier waarop hij dat zegt. “En nou, ben je nu tevreden nu je weet dat ik baas boven baas ben?”
“Niet echt”.
“Mag ik dan nu mijn pik terug?” vraag ik met een glimlachje.
Maar hij liet mijn pik niet los, zachtjes trekt hij mijn voorhuid naar achteren en schuift het weer terug.
Dit herhaald hij een paar keer en vraagt spontaan: “doe je dit vaak bij je zelf (met de klemtoon op zelf)?”
Ik was al blij dat mijn rode kleur weggetrokken is, maar door deze vraag word ik opnieuw rood.
“Het valt wel mee, ongeveer twee á drie keer in de week, waarom vraag je dat?”
Nu werd Jos rood en zegt hakkelend: “nou, het zou toch kunnen dat een van de meiden met je pik heeft gespeeld?”
“Nee Jos, ik ben eerlijk tegen jou maar ik heb nog nooit iets gehad met een meisje of jongen (dat laatste was er uit voordat ik er erg in had)”.
Zijn ogen beginnen te glimmen bij het horen van dat laatste woord.
Opnieuw voelde ik me rood worden.
Ik reageer, door te vragen: “en jij, hoe vaak doe jij het?”
“Met mezelf?”
“Ja, natuurlijk met je zelf, ik hoef niet te weten hoe vaak jij al wat heb gehad met een meisje”
“Nou met me zelf doe ik het bijna dagelijks, maar met iemand anders nog nooit!
Lijkt me best fijn, om het met iemand anders te doen”.
Bij deze zin word ik wakker en vraag: “wat bedoel je met iemand anders?”
Opnieuw krijgt Jos een kleurtje, nou ja kleurtje, dat is wat mild uitgedrukt hij werd zo rood als een biet.
Hakkelende zei hij: “nou mij maakt het niet zoveel uit wie of wat het is, hoofdzaak is dat het uit liefde is en het moet lekker zijn”.
Ik zeg: “wat bedoel je nu precies? Dus met andere woorden, het maakt je niets uit of je het nu een meisje of jongen is?”
Jos wordt opnieuw rood en zegt hakkelend: “nee, eigenlijk niet, maar als ik eerlijk ben!”
Jos valt opnieuw stil, en zegt niets meer.
“Wat bedoel je, verklaar je gerust nader, we zijn vrienden en moeten eerlijk zijn tegenover elkaar”.
Nog steeds zegt Jos geen woord.
Maar opeens begint hij en zegt: “Max zou jij het erg vinden” en weer wordt hij stil.
Verdomme Jos!: “vertel nu eens duidelijk wat er met jou aan de hand is?”