BOES Hoofdstuk 11

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Hans Bernard
Berichten: 378
Lid geworden op: zo 07 dec 2008, 01:13
Vul het getal in: 0
Locatie: Heemskerk

BOES Hoofdstuk 11

Bericht door Hans Bernard » wo 04 aug 2010, 23:47

BOES Hoofdstuk 11





BOES en TOM.




Ik neem op. “Met Jon Glissen.”
“Met Tom, is die Boes al weg?”
“Nee,”antwoord ik kortaf.
“Dan houdt hij het ook lang vol.”
“Heb je daar problemen mee? Zeg ik scherper dan bedoeld.
“O nee, dat moeten jullie zelf weten.”
“Nu pas hoor ik dat Tom wat dubbel spreekt.
Oh jongens, hij heeft gedronken.
Waarom bel je? Je weet dat ik visite heb.”
“O zomaar om te controleren of je niet met hem in bed ligt.”
Ik kijk verbijsterd naar de telefoon in mijn hand. Is hij nou helemaal gek geworden? Ingehouden boos zeg ik hem dat hij beter morgen terug kan bellen en breek het gesprek af.
“Problemen?”vraagt Boes met een boosaardig glimlachje om zijn mond.

Ik leg de telefoon weg en vraag me intussen af wat ik nu het beste kan doen. Er hangt een vreemde sfeer tussen Boes en mij. We voelen allebei dat er gepraat moet worden. Eerlijk gezegd heb ik daar nu geen zin meer in. Ik heb zoiets van laten we proberen er toch nog een gezellige avond van te maken, een filmpje kijken, wat kletsen over het hoe en wanneer van de verhuizing. Dus schenk ik nog maar een gas wijn in en begin Boes uit te horen over de verhuizing. Boes begint te vertellen en gaandeweg zijn verhaal wordt hij steeds enthousiaster. Hij vertelt uitgebreid over het inpakken, het kopen van diverse dingen die hij nog niet heeft of die versleten zijn, wie hem komt helpen en van alles wat geregeld is of nog geregeld moet worden. Ik word aangestoken door zijn geestdrift en denk terug aan mijn eigen verhuizing en alles wat er omheen gebeurde. De fles wordt nog eens aangesproken en het is laat voor we er erg in hebben. Ik heb eigenlijk wel zin om nog een uurtje uit te gaan maar Boes ziet dat niet zitten. Hij wil liever naar bed.
“Ik heb er op gerekend Jon, dat jij het goed vindt als ik weer blijf slapen.”
“Kom aan Boes, zoveel heb je niet gedronken, je kunt best nog naar huis fietsen.”
Boes reageert teleurgesteld: “Hé Jon, doe niet zo flauw man. Ik ga wel op je luchtbed op mijn eigen kamer liggen, kan ik vast wennen. Uiteindelijk ben ik volgende week zaterdag voor goed hier en slaap ik hier ook.”
En hoewel ik het eigenlijk niet wil en weet dat ik het mezelf extra moeilijk ga maken, geef ik toe.
“Dan nemen we er nog eentje”en uitgelaten haalt Boes in de keuken een nieuwe fles. Hij lijkt mijn afwijzing aan het begin van de avond vergeten te zijn en is weer de lieve, attente goedlachse Boes. En ik? Ik heb onder invloed van de drank alles van me af gezet en geniet alleen maar van het moment. Ik moet zeggen dat Boes zich ook als een heer gedraagt en als je diep in mijn hart kijkt, had hij wel wat speelser mogen zijn.
Tegen enen zij we allebei toe aan een lekkere nachtrust. Ik doe de lichten uit en zeg tegen Boes dat we morgen wel opruimen. Luid zingend: “You never walk allone”, de armen om elkaars schouders, lopen we de trap op. Boven gaan we ieder naar onze eigen kamer, nadat we hebben afgesproken dat ik eerst van de badkamer gebruik zal maken en Boes daarna. Ik trek mijn kleren uit en loop in mijn HOM boxer naar de badkamer. Snel onder de douche, wassen, afdrogen en terug naar mijn slaapkamer. Boes heeft me gehoord want op hetzelfde moment dat ik de deur achter me dicht doe, hoor ik zijn deur open gaan. Wij hebben elkaar nog geen welterusten gewenst. Hoe doe ik dat. Och, ik wacht maar af, mogelijk komt hij even langs. De gedachte daaraan alleen al, laat mijn opwinding groter worden en die niet alleen. Ik lig gespannen te luisteren naar de geluiden. Dan hoor ik de kraan van de douche dichtdraaien. Wat later hoor ik de deur van de badkamer. Met ingehouden adem probeer ik te horen of hij mijn kant uitkomt. Nee, de deur van zijn kamer gaat open en wordt weer dicht gedaan. Ik zucht diep, wat jammer nou. Ik lig op mijn rug en staar naar het plafond. Wat ben ik een rare vent. Wil ik nu wel of wil ik niet. Mijn verstand zegt nee en mijn gevoel roept ja.
Zo lig ik een tijdje te dubben, te plussen en te minnen.

Dan is het tijd om te gaan slapen. Ik strek mijn arm om het licht uit te doen. Zachtjes gaat de kamerdeur open. Boes komt op zijn tenen binnen en loopt naar het bed. Als hij ziet dat ik mijn ogen nog open heb, lacht hij en komt naast me op de rand van het bed zitten. Hij heeft een mooie glanzende nieuwe boxer aan. Bijzonder sexy en dat heeft ook wel degelijk zijn uitwerking op mijn lijf.
“Ik kom je welterusten zeggen.”zegt hij met een onschuldig gezicht en hij buigt zich voorover om mij te kussen. Te laat heb ik hem door. Straks kon ik hem van me afduwen, nu lig ik onder hem en kan geen kant uit. Zijn handen staan naast mijn schouders en zijn lippen raken nu mijn mond.
“Welterusten, lieve Jon”, en zijn lippen drukken nu wat steviger op mijn mond. Zijn borst rust op mijn bovenlichaam. Inderdaad ik kan geen kant uit, ben aan hem overgeleverd. Met zijn ene hand streelt hij door mijn haren, waarna zijn wijsvinger over mijn voorhoofd de lijn van mijn neus volgt, dan mijn kaaklijn en vervolgens mijn oorschelp aait, waarna zijn pink zachtjes mijn oor in gaat. Ik kreun van genot. Mijn hele lichaam verstijft, ik ben weerloos in zijn handen.
Plotseling is het voorbij. Boes gaat rechtop zitten en staat dan op. “Slaap lekker, Jon” en weg is hij, naar zijn eigen kamer. Mij verrast achterlatend. Nog lang lig ik te woelen en te tobben over wat er wel gebeurd en wat er niet gebeurd is, voor ik in slaap val.

Wanneer ik zondagmorgen op sta en beneden kom, vind ik een briefje van Boes op de keukentafel dat hij naar huis is. De kamer is opgeruimd en ziet er prima uit. Hetzelfde geldt voor de keuken. Wat is het toch een te gave knul, die Boes.

Als ik op de eerste hap van mijn broodje aan het kauwen ben, gaat de telefoon. Met volle mond, niet netjes natuurlijk, brabbel ik: “woedemogge, mev Jon”. Aan de andere kant wordt eerst “smakelijk eten”, geroepen en dan;
“Hoi, met Tom”. Hij klinkt alsof hij zich van geen kwaad bewust is.
“Goedemorgen, Boes is net de deur uit,” antwoord ik en ik lach gemeen.
“Was het gezellig?”vraagt Tom en laat niets merken.
“Ja, het is alleen wat laat geworden, vandaar dat Boes is blijven slapen.”
“Dan waren jullie vanmorgen ook vroeg uit de veren als hij nu al weg is.”
Ik heb helemaal geen zin in dit gesprek en vraag hem waarom hij belt.
“IK dacht, misschien heb je zin om vanmiddag samen iets te doen.”
“Ik aarzel een ogenblik en zeg dan: “Oké, kom maar deze kant uit om een uur of twee en als je het niet erg vind, spring ik nu eerst onder de douche.”
“Ik ben er, tot straks” en Tom sluit af.
Ik zucht eens diep, ik kon toch niet anders dan ja zeggen?

Nadat ik onder de douche ben geweest, me heb aangekleed en koffie gezet, voel
ik me weer een beetje normaal mens. Terwijl ik voor me uit zit te staren komt ineens Peter langs mijn keukenraam en stapt de keuken binnen.
“Morgen Jon.”
“Goedemorgen Peter.”
“Heb je zin om vanmiddag bij ons op de koffie te komen? Het weer ziet er nou niet zo best uit om er op uit te trekken.”
“Dat zou ik hartstikke leuk vinden maar Tom belde net dat hij vanmiddag kwam.”
“Dat is toch geen punt, dan komen jullie samen.”
Het flitst door mijn hoofd dat dit een ideale oplossing is. Als we samen weg zijn dan hoeft er ook niet gepraat te worden. Want voorlopig heb ik daar absoluut geen zin in. En ook niet in verantwoording afleggen.
Dus zeg ik tegen Peter, dat ik hun uitnodiging graag aanneem en dat we zodra Tom er is, we naar hen toekomen.
Waar ik niet op gerekend heb is het feit dat een half uur later Boes weer op de stoep staat.

Ik ben onaangenaam verrast als Boes ineens weer voor mijn neus staat. Als ik een ding wil vermijden is het Tom en Boes elkaar laten ontmoeten. Toch wil ik niet onvriendelijk overkomen, houd de deur uitnodigend open en laat hem binnen. Op mijn horloge zie ik dat het intussen half twee is. Dus heb ik nog een half uur voor Ton komt om Boes op een nette manier het huis uit te werken.
“Hoi Jon, ik ben vanmorgen vroeg opgestaan omdat ik thuis nog wat moest doen. Ik dacht als ik vroeg ga, hebben wij de hele middag nog voor ons tweeën. Want ik heb begrepen gisteren dat je geen plannen voor vanmiddag had.”
Voor hij verder kan gaan, val ik hem in de rede en vertel hem dat Tom gebeld heeft en dat hij om twee uur op de stoep staat en dat we dan naar Jeanne en Peter gaan.
“Dat zijn de buren?”zegt Boes vragend en meteen er bovenop:
“Mag ik niet mee, dan kan ik alvast kennis maken.”
Het zweet breekt me uit. Wat moet ik nu. Direct zit ik hier in huis met twee mannen, die wat met me willen en moet ik ze ook nog eens meenemen naar de buren. Dat wordt een onhoudbare situatie. Daar heb je het al. De bel. Dat zal Tom zijn. Hij is een kwartier eerder dan afgesproken.
“Ik doe wel open.” En voor ik hem kan tegenhouden loopt Boes al naar de voordeur.
Ik ga aan de tafel in de keuken zitten en wacht maar af wat er verder gebeurt. Vrolijk met elkaar pratend komen beiden binnen. Tom komt naar mij toe en kust me uitbundig. Ik heb meteen door dat hij een spelletje speelt. Bij zijn derde kus op mijn wang, sist hij in mij oor wat dit te betekenen heeft.
“Jullie hebben al kennis gemaakt? vraag ik, Tom en Boes om beurten aankijkend.
“Ja hoor,”zeggen ze als uit een mond.
“Laten we dan maar naar hiernaast gaan en hopen dat ze het niet erg vinden dat ik een extra gast mee breng.

Natuurlijk vinden ze dat niet erg, temeer daar het degene is die bij mij op kamers komt wonen. Boes en Jeanne hebben elkaar meteen gevonden terwijl Tom en ik ons maar moeten zien te vermaken met Peter met zijn eindeloze saaie verhalen. Tot mijn schande moet ik toegeven dat het me steekt dat Jeanne en Boes zo goed met elkaar overweg kunnen alsof ze elkaar al jaren kennen. Ik voel me een jaloers kind. Ik probeer mijn aandacht erbij te houden maar luister intussen naar wat Jeanne en Boes aan het bekokstoven zijn. Zo te horen zal ik nog veel beleven met die twee. “Maar ze moeten het niet te gek maken,” denk ik bij mezelf. Ik vang namelijk iets op van samen uitgaan en samen winkelen. Ben ik bang dat ik niet meer op de eerste plaats kom bij Jeanne?
“Wie heeft er zin in gebak?”vraagt Peter.
Met een grote slagroomtaart komt Jeanne de kamer in. Handig snijdt zij de taart aan en krijgt ieder een flinke punt. We zitten nu in een kringetje. Ik kijk ongemerkt eens rond. Van Tom krijg ik een verwijtende blik. Boes geeft me een veelbetekenende knipoog. Peter vraagt of ik het gebak lekker vind en Jeanne voelt zich helemaal in haar element. Als er maar visite is en zij kan kletsen en zorgen is ze gelukkig.
Niets vermoedend wat haar woorden teweeg brengen zegt ze opgewekt:
“Wel Jon, je krijgt een leuke vent in huis. Hij is ook van de mannen.

Het blijft de hele middag op eieren lopen. Er worden de nodige steken onder water gegeven. Dubbelzinnige opmerkingen die voor velerlei uitleg vatbaar zijn en toespelingen die de ander in verlegenheid brengen. Het is voor mij geen lekker ontspannen bezoekje bij Jeanne en Peter. Bovendien hebben zij ook in de gaten dat het allemaal niet zo goed zit. Rond een uur of vijf vind ik het tijd worden om op te stappen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de buren ook opgelucht zijn dat we vertrekken.
Ik ben niet opgelucht want ik weet nog niet wat Tom en Boes van plan zijn. Ik moet er niet aan denken de rest van de avond, met die twee samen, in een kamer te zitten. Dat wordt me gelukkig bespaard. Allebei geven aan liever naar huis te gaan en zo komt het dat ik om 7 uur alleen voor de buis zit om naar Studio Sport te kijken. Ik zie van heel het voetballen maar weinig. Mijn gedachten draaien om Tom en Boes. Tom is een aardige vent met wie ik goed kan opschieten. We hebben ook wel dezelfde interesse. Bovendien zijn we ongeveer even oud, nou ja Tom is een paar jaar ouder. Eigenlijk zie ik een eventuele relatie met hem wel zitten. En ik moet toegeven dat ik meer voor hem voel dan normaal zou zijn voor een collega.
Als ik aan Boes denk krijg ik het meteen warm. Ik voel me best vereerd met zijn meer dan gewone belangstelling. Hij is alleen nog zo jong. Eigenlijk te jong.
Ik begin steeds meer op te zien tegen zijn komst. Dat gaat natuurlijk moeilijk worden als hij zo aanhankelijk blijft. Hoe lang zal ik weerstand kunnen bieden. Dat wordt een grote puinhoop waarbij de beginnende relatie met Tom ook nog eens op het spel staat. En wil ik dat wel? Hoe moet ik uit dit probleem komen?



2010 © Hans Bernard

Schrijvers waarderen reacties. Klik op deze link en geef eens een berichtje!

Gesloten