Eindelijk rust, niemand die hier op school wist waarom ik van school was veranderd. Ik ben gewoon verhuisd en deze school was dichterbij. Het was een hele leuke school. Wel groot, ik zat in een klas met 20 leerlingen en het was er heel gezellig. Al gauw kende ik een paar klasgenoten die vlak bij mij in de buurt woonden. We wachtten op elkaar, bij een kruispunt, en fietsten dan met elkaar naar school. De leraren waren heel vriendelijk, altijd kon je ze aanspreken, waren belangstellend.
Ik voelde me op deze school al snel helemaal thuis. Met een jongen klikte het heel goed, regelmatig kwam hij bij mij thuis om huiswerk te maken of om samen en spel op de computer te spelen. Ook bij hem thuis was het gezellig, we konden het heel goed samen vinden en ik kon met hem over van alles praten, nou ja bijna. Ik had een vriend, iets wat ik nog nooit had gehad.
Op school ging het echt heel goed en ik haalde goede cijfers. De achterstand die ik had was al snel ingehaald en ik hoefde het jaar niet over te doen. De mentor was heel tevreden hoe ik me had aangepast. Nou dat was niet zo moeilijk, ik kon eindelijk gewoon me zelf zijn. Er niet steeds op te hoeven letten of ik niet iets verkeerds zei.
Bij Henk en Marjon had ik het fantastisch, hier was ik echt thuis en voelde me op mijn gemak. Robin kwam regelmatig langs voor een praatje en hij was blij dat het zo goed ging. Elke week had ik een afspraak met Roel, de psycholoog, hem vertelde ik elke keer een klein stukje meer van wat er thuis gebeurd was. In het begin vond ik het verschrikkelijk die gesprekken maar langzaam ging dat beter en vond het niet erg meer. Soms werd ik bang dat het allemaal zo goed ging, of voelde ik me schuldig met wat ik allemaal had. Henk en Marjon merkten het wel eens aan me, en vroegen dan wat er was.
-----
Yorick was alweer 8 maanden bij ons in huis, het ging goed met hem, ook de school was bijzonder tevreden over de resultaten. Na alles wat Yorick het afgelopen jaar had mee gemaakt was het een vrolijke jongen in huis. Af en toe trok hij zich terug in zich zelf, je zag dat hij het dan moeilijk had. Maar als we er naar vroegen haalde hij zijn schouders op. We lieten hem dan maar even met rust, wel zeiden we dat hij als hij wilde praten hij altijd bij ons terecht kon.
Hij was bijna jarig, we wilden een feestje geven in de tuin met een barbecue. Hij mocht zijn vrienden en vriendinnen van school uitnodigen en ook van de jeugdgroep uit de kerk. Een paar avonden voor zijn verjaardag zag ik dat hij het weer moeilijk had.
‘Yorick, wat is er?’ vroeg ik hem.
Hij haalde zijn schouders weer eens op, maar nu wilde ik het er niet bij laten zitten en ging door.
‘Zie je tegen je verjaardag op?’
‘Nee, dat niet maar… het is mijn eerste verjaardag die ik niet thuis vier.’
‘Ja dat weet ik, maar wat zou je willen Yorick?’
‘Weet ik niet, het kan niet anders maar…’
‘Wat maar? Mis je thuis of je moeder, zou je willen dat zij er op je verjaardag zou zijn?’
‘Ja, dat zou ik erg fijn vinden om haar weer te zien, ik mis haar soms wel’.
‘Zal ik haar bellen en vragen of ze wil komen?’
‘Graag, maar ik denk dat ze toch niet mag komen van mijn vader.’
‘Ik zal haar morgenochtend bellen, en met haar praten. Het komt best goed maak je maar geen zorgen het wordt vast een hele leuke dag’.
De volgende morgen heb ik Yorick’s moeder gebeld. Haar gevraagd of zij naar Yorick’s verjaardag wilde komen. In eerste instantie zag ze het niet zitten om thuis geen problemen te krijgen. Ze wist dat haar man er bezwaar tegen had. Hij wilde niets met Yorick te maken hebben, hij verbood ook de rest van de familie contact met Yorick.
Op mijn vraag “wat wil je zelf” gaf ze meteen antwoord.
‘Ik wil het heel graag, Yorick is en blijft mijn zoon’.
‘Waarom komt je dan niet? Hij wil graag dat je komt, hij mist zijn moeder.’
‘Maar ik wil geen problemen thuis.’
‘Ik vind het al onbegrijpelijk dat een vader niets van zijn zoon wil weten, maar dan ook nog eens de rest van de familie verbieden hem op te zoeken gaat toch te ver. Sorry, dat ik het zeg maar ik vind dat je voor je zelf moet opkomen. Dat het een probleem zal geven is wel duidelijk, maar dat heb je nu ook al. Maar als je de situatie wilt veranderen moet je zelf iets doen.’
‘Ja Henk, je hebt gelijk maar het is wel erg moeilijk.’
‘Dat is het zeker, maar het is goed voor jezelf om hem duidelijk te maken dat je het zelf beslist. Maak hem duidelijk dat je het niet met hem eens bent en dat hij daar rekening mee moet houden. En als hij het er niet mee eens is, is dat zijn probleem. Je weet dat je altijd bij Robin of bij ons terecht kunt als je hulp nodig hebt. Maar ik denk dat het tijd is om voor je zelf en voor de kinderen op te komen. Het zal niet gemakkelijk zijn maar uiteindelijk is het voor iedereen veel beter.’
‘Ik denk dat je gelijk heb Henk, ik zal er over nadenken en het je laten horen.’
-----
Henk had mijn moeder gebeld om te vragen of ze op mijn verjaardag wilde komen. Ik dacht dat ze het van mijn vader niet zou mogen en dat hij het haar verbieden zou. Mijn moeder durfde daar toch niet tegen in te gaan. Ik vond het wel erg jammer want ik miste haar wel. Misschien dat Dirkjan kwam, dat hoopte ik, hij was al eerder geweest.
Van school kwamen er klasgenoten en natuurlijk Max. Henk en Marjon deden erg geheimzinnig over mijn verjaardag, ze waren wat van plan maar lieten niets los, ik zou het wel zien.
-----
Vrijdagavond belde Yorick’s moeder, dat zij met Dirkjan en twee zusjes zou komen. Het was voor haar een heel moeilijke beslissing om tegen haar man in te gaan. Ze had hem duidelijk gemaakt dat zij hoe dan ook naar Yorick’s verjaardag zou gaan. Hij had het haar uitdrukkelijk verboden te gaan en gedreigd dat hij haar uit het huis zou zetten. Ze vond als hij dat wilde het maar moest doen. Ze had zich voorgenomen niet meer over zich heen te laten lopen en haar kinderen te beschermen. Als hij het er niet mee eens was moest hij maar gaan.
-----
Zaterdag was het zover, mijn verjaardag, ik hoorde Henk en Marjon naar boven komen, ze klopte op de deur voor ze binnen kwamen. Marjon feliciteerde mij met een knuffel en kuste me op mijn wangen, ook Henk sloeg zijn armen om me heen. Hier had ik het erg moeilijk mee, maar het gaf wel een fijn gevoel.
‘Kom je naar beneden dan hebben we nog wat voor je.’
Op tafel naast mijn bord lagen twee pakjes.
‘Is dat voor mij?’ vroeg ik aan Marjon.
‘Pak maar uit Yorick, het is voor jou van Henk en mij.’
In het eerste pakje dat ik open maakte zat een mobieltje. Een met een camera en groot kleuren scherm. In het tweede pakje zat een Ipod, die wilde ik echt graag hebben. Ik bedankte Henk en Marjon met een knuffel. Hier was ik hartstikke blij mee.
Na het ontbijt ben ik gelijk naar boven gegaan om muziek op de Ipod te zetten en telefoonnummers in mijn nieuwe mobiel. Natuurlijk ook Max’s nummer dat ik natuurlijk gelijk probeerde. Max klonk nogal slaperig, maar toen hij hoorde dat ik was, was hij gelijk wakker. Ik vertelde dat ik een mobiel had gekregen en wilde proberen. Hij lachte, en feliciteerde mij met mijn verjaardag.
‘Kom je vanmiddag nog?’ vroeg ik.
‘Natuurlijk, wat dacht jij, dat hebben we toch afgesproken?’
‘Max, als je wilt kom dan wat eerder dan kunnen we muziek uitwisselen met onze Ipods’.
‘Heb je die dan ook gekregen?’ zei Max verbaasd.
‘Ja, te gek hé, je kom maar als je klaar bent.’
‘Is goed, ik moet nog wat voor mijn vader doen, daarna kom ik gelijk naar je toe.’
‘Is goed, zie je straks.’
Later hoorde ik beneden in de tuin mensen bezig, ik zag dat er een partytent werd opgezet, een barbecue en barretje werd geplaatst. Nu begreep ik waar Henk en Marjon mee bezig waren geweest en er zo geheimzinnig over deden. Ze hadden een tuinfeest georganiseerd.
-----
Om 12 uur waren de mensen van de catering er om in de tuin alles klaar te zetten voor de barbecue. Even later ging de bel.
‘Hallo, Max je bent vroeg?’ lachte ik.
‘Yorick vroeg of ik eerder wilde komen om muziek over te zetten van mijn Ipod.’
‘Prima hoor, loop maar naar boven Max, hij is in zijn kamer.’
‘Over een kwartiertje gaan we eten, wil je ook mee eten?’
‘Graag’.
Het was de eerste keer dat Max bij ons bleef eten. Aan tafel viel mij op dat Max en Yorick dicht bij elkaar zaten, ook de blikken die ze elkaar gaven spraken boekdelen. Wat ik al een poosje vermoedde klopte, ze vonden elkaar wel heel erg leuk!
Om 4 uur kwam Yorick’s moeder met Dirkjan en de twee zusjes, Yorick was nog met Max boven op zijn kamer. Na even met zijn moeder gepraat te hebben in de tuin ben ik naar boven gegaan om Yorick te halen.
‘Yorick, kom je naar beneden er zijn gasten voor je.’
‘Wie?’
‘Kom nou maar beneden, je ziet het vanzelf.’
Even later was hij beneden en liep de tuin in, verbaasd bleef hij staan en kreeg tranen in zijn ogen. Zijn moeder stond op en pakte hem vast, beide huilden ze.
-----
‘Ma, wat ben ik blij dat u er bent, ik heb u gemist.’
Ze hield me stevig vast en ik genoot er van. Dit had ik zo lang gemist.
‘Ik jou ook jongen, het had nooit zover mogen komen. Ik vind het verschrikkelijk dat ik niets heb gedaan.’
‘Ma, laat maar, ik ben blij dat u er bent.’
‘Jongen, ik kon niet tegen je vader op, ik zag wel hoe hij jou behandelde, maar niet wat er allemaal gebeurd is. Dirkjan heeft het mij verteld, maar dat het zo erg was wist ik niet. Niet dat ik het wil goed praten, want dat kan ik niet. Maar ik heb me voorgenomen dat dit nooit meer mag gebeuren.’
‘Ma, het is goed ik begrijp het wel.’
‘Nee jongen het is niet goed, ik begrijp zelf niet waarom ik het zover heb laten komen. Daar praten we nog een keertje over, ik moet je nog meer vertellen. Maar dat nog komt wel, ik ben blij dat het nu goed met je gaat, en dat je door Henk en Marjon zo goed bent opgevangen. Ik moet er niet aan denken wat er allemaal had kunnen gebeuren als zij er niet waren geweest.’
-----
Dirkjan omhelsde Yorick en feliciteerde hem. Zijn zusjes stonden verbaasd te kijken en wisten niet wat ze er mee aan moesten. Yorick pakte zijn zusjes op en gaf hen een knuffel.
‘Ik ben blij dat ik jullie weer zie,’ zei hij. ‘Lusten jullie een stukje taart en limonade?’
Yorick nam zijn zusjes mee naar binnen en daar mochten ze een stuk taart uitzoeken, met taart en limonade zette Yorick ze buiten in een stoel aan de tafel. Yorick vroeg aan Dirkjan of hij zijn kamer wilde zien.
‘Graag, want ik ben benieuwd hoe die is.’
----
Samen met Max zijn we naar boven gegaan, Dirkjan keek zijn ogen uit.
‘Wou, dit is een super coole kamer! Je hebt zelfs een TV, als pa dat zou zien!’
Max keek een beetje verbaasd. ‘Hebben jullie thuis dan geen TV?’
‘Nee, dat mag niet van de kerk, ze vinden dat je alleen maar slechte dingen te zien krijgt,’ zei Dirkjan
‘Daar begrijp ik niets van,’ antwoordde Max. ‘Bij ons in de kerk doen ze er helemaal niet moeilijk over, daar vinden ze dat je zelf wel kan bepalen wat je wel of niet wil zien.’
We hebben nog een spelletje gespeeld op de computer tot Henk ons riep dat er visite was. Beneden gekomen zag ik dat Robin het was. Hij feliciteerde me en had een cd-bon voor mij. Even later kwam Roel met zijn vrouw en zoon. Ook de kinderen van Henk en Marjon waren er. Om 6 uur kwamen ook mijn klasgenoten die ik had gevraagd en ook een uit de jeugdgroep van de kerk.
Henk stak de barbecue aan, Marjon zette met Marcel het vlees en het drinken klaar. Na een half uurtje konden we eten. Het was super gezellig, mijn moeder genoot er ook van. Ik heb haar nog nooit zo vrolijk gezien. Mijn zusjes en Dirkjan vermaakten zich ook prima. Het was een te gekke verjaardag.
Om 8 uur ging mijn moeder weer naar huis en beloofde snel een keer te komen als Henk en Marjon het goed zouden vinden. Dirkjan had nog geen zin om naar huis te gaan, maar omdat hij ook met de auto was meegekomen moest hij mee.
‘Als je een keertje wilt komen dan is het goed, ik zal je mijn mobile nummer geven.’
‘Heb je een mobiel dan?’ vroeg Dirkjan.
‘Ja, vandaag gekregen.’
‘Ben jaloers op je Yorick,’ zei Dirkjan lachend.
‘Voor jou komt het ook wel. Na de vakantie ga je werken, dan kan je er ook een kopen.’
-----
Het was al laat geworden, ik zag dat Yorick enorm had genoten. Aan Max vroeg ik hoe laat hij thuis moest zijn.
‘Ik moet zo naar huis, maar ik heb eigenlijk helemaal nog geen zin om naar huis te gaan,’ zei hij.
‘Als je naar huis belt of je nog wat langer mag blijven, dan breng ik je wel thuis.’
Max liep het huis in om te bellen. Even later kwam hij lachend naar buiten.
‘Ze vinden het prima en ook blijven slapen mag als jullie het goed vinden.’
‘Als Yorick het ook goed vind, vind ik dat prima.’
‘Meen je dat!,’ vroeg Yorick even later.
‘Wat moet ik menen, Yorick?’
‘Dat Max hier mag blijven slapen natuurlijk!’
‘Je weet toch als ik wat zeg het ook meen.’
‘Gaaf.’
-----
Het was een hartstikke leuk feest geworden, heel anders dan mijn verjaardagen thuis. Om 11 uur waren de meeste naar huis, Roel een zijn vrouw waren er nog, een paar klasgenoten van school en Max. Nadat we de barbecue spullen hadden opgeruimd, hebben de stoelen die niet meer nodig waren in de garage gezet. Die zouden maandag weer opgehaald worden. Met elkaar hebben we nog wat gedronken. Roel vroeg me hoe ik het gevonden had.
‘Super! Maar ik voelde me wel schuldig.’
‘Waarom, dat is toch niet nodig,’ zei Roel. ‘Je hebt genoeg mee gemaakt dus geniet er van en voel je zeker niet schuldig tegen over wie dan ook.’
‘Weet ik wel, maar dat is niet zo makkelijk.’
Om 1 uur gingen de laatste naar huis. We ruimden de laatste rommel op. Marjon vulde de vaatwasser.
‘Zal ik de logeerkamer voor je klaar maken?’ vroeg Henk aan Max, en gaf mij een knipoog.
Max’s gezicht betrok. ‘De logeerkamer?’
‘Of slaap je liever bij Yorick op de kamer?’ Zei Henk.
‘Als het mag op de kamer bij Yorick.’
‘Als Yorick jou op zijn kamer wil hebben vinden wij het goed.’
Ik lachte verlegen naar Henk en zei dat Max wel bij mij op de kamer mocht slapen.
Op mijn kamer gaf ik Max een knuffel.
‘Gaaf dat je blijft slapen, man.’
‘Ik vind het ook leuk.’
‘Zullen we eerst douchen?’
‘Goed.’ zei Max.
‘Ga jij maar eerst dan douche ik daarna wel.’
‘Heb jij een pyjama voor mij?’
‘Nee, ik slaap in een boxershort en een T-shirt, ik zal het voor je pakken en ook een tandenborstel.’
Max ging douchen, toen hij klaar was ging ik gauw. Max was al in het bed gekropen en lag onder het dekbed, nadat ik klaar was en mijn tanden gepoetst had kroop ik er ook in. We hebben nog wat liggen praten maar vielen al snel in slaap. De volgende morgen was ik al vroeg wakker, Max lag met zijn gezicht naar me toe. Hij heeft een mooi gezicht, zijn blonde haar verward en blosjes op zijn gezicht. Ik vond hem leuk!
Even later hoorde ik Henk en Marjon weggaan naar de kerk. Gelukkig hadden ze ons niet geroepen. Ik ben toch weer in slaap gevallen want om half elf maakte Max me wakker.
‘Hé ben je altijd zo’n slaapkop?’
Max lag op zijn zij met zijn hoofd op zijn hand naar mij te lachen.
‘Nee, ik was al vroeg wakker maar ben weer in slaap gevallen.’
‘Zullen we eruit gaan?’ vroeg Max.
‘Ik lig nog zo lekker.’
Max begon me te kietelen, iets waar ik echt niet tegen kan. Even later zat ik boven op hem en voelde zijn harde kruis tussen ons in. Hier schrok ik van, zou Max het zelfde voelen als ik? Wat moest ik hier mee? Zou hij ook voelen dat ik hard ben?
‘Max, ga je mee naar beneden,’ zei ik snel en stapte het bed uit.
‘Is goed.’
‘Zullen we eerst douchen of doen we het na het ontbijt?’
‘Na het ontbijt maar.’
Samen liepen we naar beneden, ik zette de oven aan om broodjes te bakken.
‘Max, heb je honger?’ vroeg ik aan hem.
‘Ja, ik lust wel wat.’
Als jij de tafel dekt dan zet ik koffie en thee, Henk en Marjon zullen zo wel thuis komen. Tien minuten later waren ze thuis en konden we eten.
‘Leuk dat jullie alles klaar hebben gezet,’ zei Marion.
‘Max, je vader vroeg naar je, ik moest je de groeten doen en zeggen dat je wel op tijd thuis moet zijn.’
‘Weet ik, moet nog huiswerk maken,’ zei Max.
‘s Middags hebben we nog een poosje op de computer een spelletje gespeeld. Max zat dicht tegen me aan, dat voelde fijn. Om 5 uur moest hij naar huis, in de gang gaf ik hem een knuffel.
‘Super dat je er was en bent blijven slapen, dat vond ik mijn mooiste cadeau, en natuurlijk dat mijn moeder is geweest,’ zei ik.
‘Ik heb het ook fijn gevonden en ben blij dat jij mij gevraagd hebt.’
‘Ik zie je morgen weer als we naar school gaan.’
‘Oké, zei Max, dan ga ik maar.’
Max gaf me snel een knuffel terug en dat voelde super.
‘Doei’.
En weg was hij. Toen ik binnen kwam keek Marjon me aan.
‘Een leuke jongen die Max’.
Ik voelde dat ik rood werd en liep snel door naar de keuken om wat te drinken te pakken.
‘Een leuke verjaardag gehad Yorick?’, vroeg Henk toen ik weer in de kamer kwam.
‘Ja super, helemaal te gek.’
‘Fijn, want dat was ook de bedoeling. Wij hebben er ook van genoten, het was erg gezellig.’
Henk ging de keuken in om het eten klaar te maken en ik dekte de tafel. Na het eten ruimde we met elkaar alles op, voor ik naar boven ging gaf ik Henk en Marjon nog een knuffel en bedankte hen nog een keer voor de super verjaardag en de cadeaus.