Gedichten, eerste gedicht door Johan Levi

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Johan Levi
Berichten: 22
Lid geworden op: zo 07 mar 2010, 13:09

Gedichten, eerste gedicht door Johan Levi

Bericht door Johan Levi » ma 22 mar 2010, 18:10

Verdriet

Langzaam, zacht, maar ongewild
duwen de tranen achter mijn ogen.
Ik huil niet, ik traan, verstild!
Dat, toen, had nooit gemogen.
Zachtjes kruipt dan weer die pijn,
het was toch zo gemeen,
helemaal door mij heen.
Het zou anders moeten zijn!

Steeds weer voel ik die handen,
daar, waar zij niet horen te rusten.
Alleen maar voor zijn eigen lusten.
Waar gaat mijn leven stranden?
Ik voel de onmacht, vernedering, gebruik.
Ik voel geen kracht,
alleen zijn macht
en verafschuw wat ik ruik.

Ik zie hem mij bespioneren,
door de gordijnspleet van mijn chambrette.
Ik voel mij als een slet
van één van deze “heren”.
Hij gaat straks naar zijn verblijf
en denkt aan mij hier in mijn kot,
alleen voor zelfgenot
als hij zich vergrijpt aan zijn eigen lijf.

Chantage als ik iets vertel.
Mijn kameraad zal dan de dupe zijn.
Juist dat doet pijn,
terwijl ik weet: de waarheid komt toch ooit wel.
Geen gesprek, geen woord met mij.
Het wordt maar weggestopt.
Ik ben het die het opkropt,
geen troost, geen hulp, slechts mijn geschrei.

14 maart 2010

© Johan Levi

Gesloten