Yorick deel 3

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Dijkje078
Berichten: 27
Lid geworden op: za 06 dec 2008, 21:11

Yorick deel 3

Bericht door Dijkje078 » vr 16 jan 2009, 22:01

Deel 3

Na dat we terug waren van de supermarkt, namen ze me mee naar Rotterdam. Henk parkeerde de auto in de garage bij de Bijenkorf waar we naar binnen gingen. Beneden is een grote afdeling voor heren en jongens kleding daar mocht ik uitzoeken wat ik mooi vond. Marjon zag dat ik twijfelde en zei:

‘kom ik zal je helpen’

Ze pakte een paar spijkerbroeken, broeken met grote zakken erop en T-shirts, vind je dit leuk?, voorzichtig koos ik een spijkerbroek en een T-shirt.

‘je hebt meer nodig, want de kleren die je nu heb is niet veel meer’.

‘Zoek maar 4 broeken en 6 shirts uit’.

Daarna nog een jas, sweatshirt en een trui. Ik vond alles mooi. Nog nooit had ik nieuwe kleren gehad, en dan nu zoveel. Henk zei dat ik me daar geen zorg over hoefde te maken er kwam nog geen rook uit de betaalautomaat!

Boven kochten we ondergoed, van die strakke boxers in leuke kleuren, geen hemden maar mooie t-shirts, sokken en een overhemd. In een andere winkel 2 paar schoenen.

Voor school, een rugtas, pennen, en wat ik nog meer nodig had. Ik wist niet hoe ik hen moest bedanken.

‘Marjon zei, wanneer jij je best doet is dat voor ons genoeg’.

’s Avonds gingen we nog een fiets kopen want de fiets die ik van thuis had mee gekregen daar kon ik niet meer mee naar school. Henk zette de fiets op mijn naam en zei: ‘dit is jou fiets’.

Marjon was zaterdagmorgen al vroeg naar haar werk. Na het ontbijt zijn Henk en ik naar een computerwinkel gegaan om een computer voor mijn kamer te kopen. Henk had hem al besteld en zocht nog een printer uit en een doos papier.

Na alles in mijn kamer gezet te hebben, wilde Henk gelijk door naar Ikea om een bureau te kopen.

‘Yorick, vind je dit mooi’

Henk stond bij een bureau met boeken kast, allemaal in een. Ik vond het prachtig, maar voor mij was een gewoon bureautje zeker ook goed geweest. Maar van Henk mocht dit ook, dan vulde het gelijk een wand, want er was ruimte genoeg. Henk noteerde de nummers en een verkoper maakte een bon om het af te halen.

We kochten nog een bureaustoel en wat spullen voor op het bureau. Na alles in geladen te hebben zijn we thuis de spullen gelijk in elkaar gaan zetten. Ook de computer aangesloten, nog wat programma’s geïnstalleerd, kon ik die ook gebruiken.

Het was al half zes geworden en voor Henk tijd om eten te maken. Ik ruimde mijn kamer verder op.

Toen Marjon thuis kwam nam ik haar meteen mee naar boven om te kijken. Inmiddels was ook mijn nieuwe fiets gebracht. Na het eten ben ik weer naar boven gegaan, ik kon niet geloven dat het allemaal alleen voor mij was en niet steeds te moeten wachten tot ik iets mocht.

Zondagmorgen was ik al op tijd wakker want ik wist dat Henk en Marjon naar de kerk gingen. Toen ik hoorde dat ze op waren ben ik naar beneden gegaan. Henk vroeg:

‘ga je mee?’

‘als je niet wilt moet je het zeggen dan mag je thuis blijven’.

We zouden het fijn vinden als je mee gaat, maar we kunnen ons voorstellen dat je er even afstand van wilt nemen. Het gaat bij ons wel heel anders dan als je gewend ben denk ik’.
Als ik nu niet mee ga denk ik dat ik er nooit meer kom, dus wil ik wel mee.

‘Moet je wel opschieten want ik heb dienst en moet er dan op tijd zijn’.

Ik was best wel zenuwachtig het zijn voor mij allemaal vreemde mensen, maar dat was nergens voor nodig. Henk stelde me aan een paar mensen voor, zij wisten al dat ik tijdelijk bij hen woon.

Er werden een paar baby’s gedoopt, er was een muziekgroep, en een werd een beamer gebruikt voor presentaties. Het was heel anders dan in onze kerk. De dominee preekte niet in de preekstoel maar gewoon op het podium.

Ook het zingen van liedjes met de muziekgroep was mooi. Na afloop werd er koffie gedronken, de dominee kwam naar me toe een hete me welkom. Als ik vragen had en eens met hem wilde praten kon ik hem altijd bellen.

Toen we thuis kwamen wilde ik naar boven gaan, maar Henk zei als je wilt gaan fietsen, mag dat ook. Je hoeft voor ons niet de hele dag binnen te zitten.

Maandag moest ik weer naar school. Hier zag ik verschrikkelijk tegen op. Robin was op school geweest een had afspraken gemaakt hoe ik de gemiste proefwerken kon in halen. Ik zou er hard voor moeten werken om de verloren weken in te halen. Ik was bijna zes weken niet geweest, maar ik wilde laten zien dat ik het kon.

Voor de lessen begonnen moest ik bij de mentor komen, hij was het er niet eens dat ik niet meer bij mijn ouders woonde. Hij vond dat ik me uit de ouderlijke macht ontrok.

Dat was iets wat volgens hem niet kan. Hij vond dat ik me altijd moest schikken naar mijn ouders omdat zij het beste wisten wat goed voor mij was.

Hij verzocht mij ook om tegen de andere leerlingen hier niets over te zeggen omdat dat een verkeerde invloed had.

‘Niet dat ik dat van plan was!’

De andere in de klas keken een beetje vreemd naar mij, ze wilde weten waar ik was geweest, ik haalde mijn schouders op want daar wilde ik niet over praten. Verder lieten ze me met rust. Na een paar dagen waren ze weer aan mij gewend.

Yorick was al weer een paar manden bij ons in huis, hij was nog steeds heel teruggetrokken was wel vrolijk en behulpzaam. Je merkte wel dat hij zich op zijn gemak voelde, net als elke jongere van zijn leeftijd purperde hij gelukkig wel. Vrienden maakte hij niet, af en toe had hij contact met een jongen bij ons uit de buurt die ook bij hem in de klas zat.

Net voor de kerstvakantie kwam hij woedend thuis liep gelijk naar boven. Even later ben ik naar boven gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Ik klopte aan zijn deur en vroeg of ik even binnen mocht komen. Ik kreeg geen antwoord en deed de deur open. Yorick lag op bed, hij huilde.

‘Wat is er?’

Hij haalde zijn schouders op.

‘Yorick vertel wat er is dan kan ik je helpen.’

Hij begon steeds harder te huilen, ik sloeg een arm om hem heen een probeerde hem te troosten. Langzaam werd hij wat kalmer en probeerde met horten en stoten te vertellen.

‘Alles heb ik voor niets gedaan’

hij schokte helemaal.

‘Wat heb je voor niets gedaan?’

‘alle proefwerken’

‘waarom?’

‘ik heb allemaal enen gekregen’

‘Dat meen je niet, je had ze goed gemaakt!’
‘dit kan ik nooit meer inhalen’.

Langzaam was hij wat rustiger geworden. Kom we gaan naar beneden, wat drinken, dan praten we er over want dit kan niet, jij hebt je best gedaan.

De volgende morgen heb ik Robin gebeld en hebben we samen een afspraak gemaakt met de mentor voor die zelfde dag. Later die middag werden we ontvangen door de mentor, die ons hooghartig aan keek. Op onze vraag waarom er enen op de cijferlijst waren ingevuld en niet de resultaten van de ingehaalde proefwerken antwoorden de mentor:

‘van zijn vader hebben we begrepen dat Yorick ongeoorloofd afwezig is geweest’.

Dan is ons beleid dat voor gemiste proefwerken altijd een één wordt gegeven. Robin vertelde dat er met de directie een afspraak was gemaakt en hij verwachte dat de school zich daar ook aan hield. Hij benadrukte nogmaals dat de voogdij tijdelijk bij jeugdzorg berust en dat problemen met hem besproken diende te worden en niet met de vader.

Robin ging verder, zoals u weet loopt er een onderzoek naar wat de reden van het weglopen is, zolang dat niet duidelijk is blijft Yorick onder toezicht van jeugdzorg.

Ik verzoek u vriendelijk doch dringend in het belang van Yorick, zich te houden aan de afspraken. Ik verwacht morgen een herziene cijferlijst aan Yorick wordt meegegeven. De mentor moest dit bespreken met de directie en wist niet of deze hiermee zouden instemmen.

Nogmaals, de afspraken met de directie staan op papier, dus zie ik geen reden hierop terug te komen. Robin en ik gingen met een vreemd gevoel weg, we vermoeden dat deze mentor het hier niet bij zou laten.

Gesloten