Het leven gaat zo zijn gang. Ieder heeft zijn activiteiten, zijn werk en dat heeft zo zijn consequenties. Kwam er wat afstand? Gaat niet alleen het leven zijn gang, maar is het ook zo dat de spelers hun eigen gang (moeten) gaan?
De dagen verstreken. David had zijn scriptie ingeleverd. De verdediging ervan zou hij pas twee weken later moeten voeren in de uni. Hij nodigde mij uit daarbij te zijn. In feite mochten vier mensen als een soort getuige en hulp bij de verdediging aanwezig zijn, maar David zei aan mij alleen genoeg te hebben. Ik vond het een hele eer, vooral ook om weer bij hem te kunnen zijn, mijn lief te kunnen bijstaan. In feite wist hij al dat zijn bul klaar zou liggen, het ging er nu alleen maar om welk punt hij kon krijgen en of er een extra beoordeling aan het afstuderen verbonden zou worden.
Wij belden regelmatig, maar het kwam er niet van tussendoor naar Nijmegen te gaan. Het was even heel erg druk op mijn werk, maar ook de eigen sociale “verplichtingen”. Verjaardagen in de familie, een kennis die zo nodig een feest moest geven; ik had er eigenlijk geen zin in, maar je moet er wat voor over hebben.
In één van de vele telefoontjes gaf David aan dat ’s avonds na het afstuderen ook meteen het feest zou zijn. Natuurlijk zou ik daar bij zijn. Elly kon onmogelijk en raadde mij aan dan te blijven slapen bij David, na zo’n feest is dat verstandiger dan nog naar huis te moeten rijden. David was in de zevende hemel, zo leek het wel.
Intussen had David ook al een paar sollicitatiebrieven geschreven, maar bij de meeste had hij telefonisch antwoord gekregen dat er geen vacature was, of dat hij maar moest bellen ná het afstuderen.
De dag naderde, ik naar Nijmegen met in mijn weekendtas een kostuum, hemd en stropdas. Zo hoorde dat indertijd! Het afstuderen was om elf uur ’s morgens en zou een uur duren. Daarna had hij in een cafeetje afgesproken voor een borrel met een kleine groep, de zogenaamde “intimi”. Daarna zouden we lunchen en de middag “gepast” doorbrengen. Die avond met ons tweeën ergens lekker gaan eten en dan feesten!
Ik was er mooi op tijd en kleedde mij bij David om. Hij was zenuwachtig, liep maar rond te draaien, steeds vluchtig een kusje gevend, mij even knijpend in mijn pik toen ik net in mijn boxer stond om mijn pak aan te trekken. “Wacht nu maar een paar uur, straks misschien, nu eerst dit belangrijke klusje klaren en dan zien we wel verder!”
Met de auto naar de uni, een paar vrienden en –innen stonden al te wachten voor de kamer waar we moesten zijn. Ik werd voorgesteld aan enkele jaargenoten, die ik nog niet kende omdat zij in het laatste deel van de studie andere onderwerpen hadden gekozen: Steven en Marc, Lies en Marthe.
We werden binnengeroepen, er werd door de commissie even gevraagd wie ik wel was en de voorzitter stelde voor om te beginnen, met daarbij als aanvulling: “Kandidaat, als u echt even vastloopt mag u kort overleggen met uw vriend en studiegenoot”. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik keek de commissieleden stuk voor stuk aan en ontmoette de glimlach van “onze” docente, je weet nog wel: “Ja wij weten wel dat jullie ….”. Ik glimlachte terug.
Kort en goed: een geweldig pleidooi hield mijn David, vragen werden op hem afgevuurd, ik had het niet beter kunnen doen. Hij was nu veel beter dan ik hem ooit had gezien. Steeds meer kon ik glunderen en trots op mijn David zijn. Hij was goed, heel erg GOED! Het werd dan ook een cum laude. Hij had het verdiend! Ik feliciteerde hem, gaf hem een flinke zoen, recht op zijn mond, het werd een tongzoen, we vergaten alles heel even, totdat de voorzitter van de examencommissie even kuchte en zei: “Heren, mogen we dit eerst even afmaken? Ik weet dat jullie nauw op elkaar betrokken bent, maar nu eerst de formulieren verder invullen en tekenen.”.
We gingen naar buiten, hij werd toegejuicht, door vrienden en vriendinnen omhelsd. Steven pakte hem stevig vast, iets meer stevig dan de anderen. Ik keek ernaar en kreeg een vreemd gevoel. Steven was een mooie blonde gozer, lang met blauwe ogen, kon wel Noors bloed in zich hebben. Hij lachte vriendelijk, maar deed naar mijn gevoel nu net iets te …. Hij zei David dat hij die avond wel een heel apart cadeautje voor hem had. Wat moest ik hiermee? Daar stond ik dan. Ja, ik voelde wat kriebelen, niet lekker!
Oké, het was snel over toen David weer bij mij was, mij vastpakte en hand in hand met mij naar buiten ging. Met de auto reden we eerst bij hem thuis langs en dan direct te voet verder naar het cafeetje.
Met een kleine groep vierden we zijn slagen met een drankje. Dat was zo de gewoonte en het was berengezellig. Ook ik werd door iedereen gefeliciteerd.
Na anderhalf uur liepen we naar huis, ik wilde dat pak uit, om twee redenen: ik moet vaak genoeg een pak dragen in mijn werk en als ik dan thuis kom is het eerste iets gemakkelijkers aan doen! En de tweede reden laat zich wel raden, ik wilde even alleen zijn met David, ik wilde het geluk in hem voelen.
We kleedden ons uit in zijn slaapkamer. “Zo jongeman, nu gaat deze Meester in de rechten jou eens lekker pakken! Ik zal jou mijn meesterslat eens goed laten voelen! Ja, ik ben nu Meester!” Nu vond ik het niet erg als ik wat dominant werd aangepakt, maar ik houd niet echt van meester-slaaf-praktijken. Het was dan ook duidelijk dat David dat niet bedoelde. We vielen in elkaars armen, zoenden waar we maar zoenen konden, likten waar we maar terechtkwamen. Hij gooide mij op bed, trok mijn boxer in één ruk naar beneden, zoog mij naar binnen, alles, mijn ballen verdwenen, ik pakte zijn billen en trok ze vaneen. Vond zijn ster, vingerde en rimde hem. Hij kreunde en zuchtte. Ik voelde mijn zaad opborrelen en liet hem weten het niet te houden. “Wacht een ogenblik!” Hij kwam naast mij liggen: “Niet te snel, geile beer, rustig aan, we hebben de tijd.”.
In 69 pijpten wij dat het een lieve lust was, hij rook zo heerlijk, hij aaide mijn kont, zocht al pijpend mijn sterretje en ging met één, met twee, met drie vingers naar binnen, draaide rond en zette mij wijd open. Hij vond mijn prostaat, heerlijk! Ik werd haast gek. Tegelijk voelde ik zijn pik zwellen. Zijn ballen klotsten tegen mijn kin, hij neukte mijn mond en ik voelde de eerste straal komen, diep in mijn keel en kon het zelf niet meer houden. Wij spoten elkaar vol, moesten beiden hard slikken. Toen gleed hij uit mij, draaide zich om, zijn piemel stond nog stijf recht voor zijn buik. Hij draaide mij op mijn rug, gooide mijn benen over zijn schouders. “Hier komt de meesterslat.” ”Laat komen, vul mij, neuk mij, zoals je mij nog nooit geneukt hebt”, ik schreeuwde het bijna uit. In één stoot was hij in mij, hij vulde mij tot aan zijn ballen. Als een wilde begon hij te stoten. Hij kreunde, ik voelde de spanning in zijn lijf. Tegelijk pakte hij mijn ballen en kneep, pakte mijn lul en trok en trok en trok. Het was zalig.
Met een schreeuw kwam hij klaar, ik voelde straal na straal mijn jongenskut vullen. En tegelijk spoot ik mijn zaad in mijn eigen gezicht, ik ving twee stralen op in mijn mond en bewaarde ze daar. Het ging haast niet om het te bewaren, maar het lukte mij om mijn zaad in een hevige kus met hem te delen. Hij glunderde en straalde, helemaal gelukkig en verzadigd lag hij naast mij. Zijn sperma liep mijn kont uit, overal plakten wij aan elkaar, heerlijk gevoel was dat, zo één zijn, zo van elkaar kunnen genieten. Wat twijfels? Dit kon toch niet anders dan goed zijn? Ik voelde mij zalig, overdonderd. Hij dankte, dankte mij voor mijn ondersteuning bij dat laatste zo moeilijke stuk studie: “Zonder jou had ik het nooit afgekregen, zonder jou was ik nooit zo klaargekomen, ook niet met mijn studie, dank je wel mijn lief!”. Liever had hij het niet kunnen zeggen.
“Douchen, aankleden en gaan eten!”, was zijn devies. Samen en elkaar wassen, een heerlijke bezigheid, die vaak uitliep in twee douches: één spermadouche en één waterdouche. Nu niet, nu wassen, aankleden en de stad in!
We hadden heerlijk gegeten, het was voortreffelijk en om negen uur gingen we terug naar het cafeetje van die middag, waar ook het feest zou zijn. Er waren al wat gasten. Het was meteen gezellig. David kreeg veel leuke cadeaus, ook veel boekenbonnen, maar vooral veel vriendelijkheid van iedereen. En veel daarvan gleed ook op mij af. Ik voelde mij zalig, was veel kwijt en genoot.
Steven kwam met zijn bijzonder cadeau. Hij werkte waar David en hij samen stage hadden gelopen. Het cadeau was een brief van zijn baas. David moest deze week maar een afspraak maken en eens komen praten. Dat klonk goed! Ik had al eens mij afgevraagd waarom hij niet naar dat bureau had geschreven. Ik had dat David ook gevraagd, maar hij had daarop een ontwijkend antwoord gegeven, met iets daarbij: “Ik denk dat jij dat niet leuk vindt, het is in Arnhem, weer verder weg en ik weet niet of ik daar allemaal wel goed aan doe!”. Indertijd had ik mij daar wat over verwonderd, nu vond ik het mooi dat hij uitgenodigd werd.
Steven vertelde ondertussen al honderduit over zijn baan en wat er allemaal gebeurde. Er was een plek vrij voor juridisch advies en ondersteuning van gemeenten bij allerlei procedures en processen, ook rond bouwprojecten enzovoort. Kleine gemeenten hadden geen plek voor een aparte jurist daarvoor en kochten dan per zaak in. Steven was niet te stuiten: gezellig team, mooi kantoor, ieder zijn kamer, maar alleen de deur dicht als je een klant hebt, verder gezellig bij elkaar binnen lopen, amicaal, leuke feesten bij verjaardagen enzovoort en bij speciale feestdagen ….., het kon niet op, het kon niet op.
Op een gegeven moment moest ik even naar het toilet. Ik voelde concurrentie, voelde ik het goed? Ik voelde onzekerheid? Terecht? Het was toch goed vanmiddag? Wat was er als Steven in de buurt was? Waarom stond hij alleen bij ons, alleen bij David? Anderen wisselden van gesprekspartner, iedereen kende iedereen en sommigen hadden elkaar al lang niet meer gezien. Hij toch ook? Ga eens met een ander kleppen! Zo stond ik te mijmeren met mijn lul in mijn handen voor de pisbak. Ik weet niet hoeveel later, maar daar was ineens David. “Oh ben je hier, lukt het niet meer na vanmiddag?”, zei hij lachend. Weer ging de deur open: Steven! Nee toch! Ik schudde af, deed mijn broek dicht en vertrok.
Wat was er toch? Waarom kon ik niet gewoon van hem genieten? Hij deed toch alleen maar lief en aardig tegen mij? Ik voelde steeds meer onzeker worden en voelde diep in mijn buik een onaangenaam getintel.