Terug naar college deel 10
Het geluk kan niet op. We hebben het zo fijn samen en David weet zich helemaal te geven en mij te laten genieten. Bijna zit het terug naar de collegebanken gaan er weer op. Hoe gaat het dan verder met Johan en David? In deze aflevering genieten ze alleen maar!
Het was echt heel fijn. We hadden beiden genoten van elkaar. David kan dat zo intens (en hij zegt dat ik dat zo teder kan). Het past gewoon bij elkaar, dat voelen we, dat proeven en ruiken we en als wij dan naar elkaar kijken, dan zien wij die gelukzalige overgave. Ook lang na een vrijpartij glinsteren nog steeds zijn ogen en hij zei al eens een keer tegen mij toen ik daar een opmerking over maakte: “Haal jij nu die mooie smile maar van je gezicht af, ik weet ook wel dat het fijn was.”.
Maar langzamerhand werd het tijd voor een douche. Zo konden we echt niet de kleren in. Ja, ik heb dat al eerder verteld: samen douchen is een feest, het kletterende water is als fanfaremuziek, of een Liebeslied van Brahms. En David is dan zo ijverig, geen plekje slaat hij over, overal komt hij en dat vind ik dan zo lekker. Soms ook wel wat gemeen, een kneepje in een bal, of een tik op je kont. “Kom op, nu even geen flauwekul, wassen en aankleden, we moeten weg!”.
Mooi op tijd kwamen we bij de uni aan. Ik was dat niet gewend, maar het leek zo te zijn dat we de uitslagen konden vernemen in een collegezaal, waar een van de docenten de mededelingen deed. Bij ons was dat vroeger simpeler: er werd een vel met uitslagen opgehangen en je zocht het maar uit. Hier niet: er werd meteen aan deze of gene een adviesje gegeven voor een eventueel hertentamen. Onze lieve vrouwelijke docent, die zo recht voor zijn raap was, nam het woord.
Wij zaten met spanning te wachten. Waarom was ik toch zo gespannen? Het leek wel of mijn leven ervan afhing. En dan eindelijk was het zover: “Johan en David, ja ik pak jullie maar samen, want jullie hebben dit blok samen uitgewerkt, samen gestudeerd …..” . Ze werd in de reden gevallen door Hans: “Ja en wat nog wel niet meer samen?”. Een lach door de zaal. Heerlijk, het was helemaal geaccepteerd in deze groep studenten. Het ontbrak er maar aan dat niemand riep: ”En ook hier samen klaar gekomen!”. Uit de woorden van de docente bleek dat in alle geval wel: goed afgerond. Over het geheel uitstekend. Eén tentamen zelfs cum laude. Kon dat hier?, dacht ik. Ja bij deze faculteit dus wel. David sprong op “Tsjakka, Johan, we zijn er!” en hij viel mij om de nek en zoende me recht op mijn mond, ten overstaan van de hele club. Hans applaudisseerde. Heerlijk was het om dit zo te kunnen doen, niet te verstoppen dat wij “het” met elkaar doen, van elkaar houden.
We moesten blijven tot het eind, alles, ook voor de anderen aanhoren hoe het was gegaan, solidair zijn. Er waren er meer die uitstekend gepresteerd hadden. Een paar hadden een her, sommigen twee. Al met al was er echter goed gescoord.
Na een uur zat het erop. Over het algemeen een vrolijke stemming. Hans stelde voor om in een studentencafé de winst te vieren. Wij stemden in, maar wilden het niet te laat maken. Om acht uur staat Elly op het station en dan gaan we ergens lekker uit eten! Het was best gezellig. Ik zag echter aan David dat hij op hete kolen zat, hij wilde weg! Na zo’n drie kwartier, hij stond achter mij, kneep hij mij stiekem in een bil en fluisterde in mijn oor: “Laten we gaan, ik heb het hier gezien en ik wil nog even met jou alleen zijn.”. Hij liep naar de tap, ik zag hem van achter, zijn lokken dansten, hij danste haast, zijn hele lijf leek een en al vrolijkheid. Hij draaide zich om nadat hij zijn glas had achtergelaten, keek mij aan met een smekende lieve, zielversmeltende blik, zijn ogen spraken boekdelen. Ik keek hem aan, zijn hand zakte naar beneden en hij kneep in zijn kruis, ik verschoot haast, maar hij zal wel opgelet hebben dat niemand het zag. Hij kwam naar me toe vloog mij om de hals en zei: “Ik ben botergeil en dat alleen maar op jou. Johan ga alsjeblieft mee, ik houd het niet meer. Anders ga ik ….”. Hij kreeg de kans niet om verder te gaan, ik gaf hem een kusje en zei dat het voor ons nodig tijd werd. “Er staat wat te koken, straks is het te gaar!”.
We namen afscheid, sprongen in de auto. Wel drie keer moest ik David uitleggen dat autorijden en in de ballen geknepen worden echt niet samengaat. Hij geilde mij verschrikkelijk (lekker) op. Hij rende zijn appartement in. Ik moest de auto nog afsluiten en kwam even later binnen. “Verrassing!”, riep hij en kwam poedelnaakt de gang in. Zijn erectie stevig voor zich uit. Hij rukte mij zijn slaapkamer in, zoende mij, zocht mijn mond, drong naar binnen. Onze tongen walsten rond en rond. Hij keek haast verwilderd, hij keek verrukt, wild trok hij aan mijn kleren. Ik hielp hem en binnen no time stonden we daar, even wat afstand. Ik zag zijn achterkant in de spiegel en kon alleen maar zeggen: “Ja, dat is het mooiste beeld dat jij in huis hebt.”, waarop hij de spiegel van de muur pakte en hem bij het bed zette met de woorden: “Ik weet een nog veel mooier beeld en dat gaan wij nu maken!”.
Hij ging op zijn rug op bed liggen. Ik dook over hem heen. Weer vonden onze monden elkaar, weer dat heerlijke strelen, weer wist hij juist die heel gevoelige plekjes te vinden. Ik nam zijn pik in mijn mond en zoog hem langzaam naar binnen, voelde het bloed kloppen, voelde zijn zachte hardheid, masseerde zijn ballen. Hij draaide om en nam mij in zijn mond. Ik voelde zijn tongpuntje even naar binnen gaan. Wat was dit heerlijk. Ik draaide hem op zijn buik, masseerde zijn billen, spreidde ze en likte en likte. Hij kreunde van genot. Ik opende dat mooie jongenskutje en ging met één vinger naar binnen. “Meer, meer”, gilde hij. Langzaamaan opende hij zich voor mij en toen ik bij hem wilde binnengaan draaide hij zich wild om. Kon toch niet zijn dat hij dat niet wilde? Hij legde mij op zijn rug, en ging op mij zitten. Langzaam zakte hij over mijn paal heen, zijn eigen stijve strak voor uit, richting mijn gezicht. Ik pakte hem vast en trok langzaam zijn voorhuid naar achter en weer terug en weer vrij. Hij ging op en neer, sloot zijn kringspier, ik werd gek van genot, opzij stond de spiegel; “Kijk, Johan, dit vind ik het mooiste beeld in huis.”. Waarop ik zei: “Dat ga ik nog verfraaien”, en nam zijn heerlijke paal in mijn mond, ik zoog mij aan hem vast, aan twee kanten. “Ja,”zei hij, “schitterend.” Het zag er ook mooi uit: dat mooie lichaam van hem boven op mij, zijn blonde halflange haar hing naar achteren, zijn lokken dansten op en neer in het tempo waarin hij neukte. Hij kreunde, ik voelde de spanning alleen maar oplopen, hij gromde, ik voelde dat hij nog steviger werd, hij zuchtte en ik voelde hoe mijn ballen samentrokken en zei “Ik ga komen”. Hij gilde het uit en ik voelde hoe ik hem vol spoot en tegelijk proefde ik zijn heerlijk vocht. Even, nee lang, nee nog langer bleven wij zo in elkaar. We genoten van elkaar en van het mooie beeld in de spiegel. Het was af! Hij liet zich omvallen op bed. We trokken ons naar elkaar toe, omstrengelden elkaar. Ik liet hem zijn sperma proeven. Ik weet niet hoe lang we zo hebben gelegen, ja, het was af! “Wat kun jij dat goed”. “Nee, Johan, wat een heerlijkheid om jou te verwennen en meteen de grootste verwennerij terug te krijgen. Het past gewoon. Dat vind ik zo fijn. Dat heb ik nooit eerder meegemaakt. Ik houd van je, zielsveel.”.
Weer onder de douche, strelend wasten wij elkaar. Hij nam mijn pik in zijn handen, ik pakte zijn ballen, we aaiden, kusten, zochten elkaars mond, trokken en zogen en spoten de glaswand onder. Je kon gewoonweg nooit genoeg krijgen van die vent, hij is zo mooi en glanzend.
Aan alles komt een eind. We douchten ons af, droogden elkaar af en kleedden elkaar aan. Leuk is dat na een goede vrijpartij: elkaar ook weer aankleden!
Ik kreeg veel trek in een kop koffie en dan naar de stad. Samen op de bank gezeten dronken wij koffie. Ik kreeg wat slokken van zijn koffie binnen en hij van mij. Het was zo raar, we konden gewoon niet van elkaar afblijven, het was zo heerlijk om steeds weer naar elkaar toegetrokken te worden. Door wat? Door wie? Hoezo? Is dat liefde of alleen maar aanhankelijkheid?
We hadden in het centrum afgesproken met Elly; in een leuke kroeg, om daar een aperitief te drinken en daarna ons te laten verrassen door David. “Ik weet een echt lekkere tent om te eten en jullie zijn mijn gast!”. Dat wilde ik natuurlijk niet. We zouden wel zien. We gingen te voet het centrum in, geen parkeerproblemen en konden we ook wat drinken. We namen alvast iets lekkers en toastten op elkaar en op het succes van onze studie. David hoefde alleen nog maar het laatste stukje van zijn scriptie en dan die verdedigen en klaar was hij. Ik had hem beloofd nog wel te helpen.
Het kon niet lang meer duren tot Elly er zou zijn. Bij ons tweede glaasje kwam zij binnen. Wat zag zij er mooi uit! Zij had zich leuk opgemaakt, droeg een leuke jurk en sjaal, die ik nog niet eerder gezien had. Zij was wezen shoppen! “Ja, bij zo’n feest, als mijn jongen succes heeft in studie en op werk, dan moet ik er toch feestelijk uitzien!”. Ik had alweer helemaal niet aan mijn werk gedacht, noch aan die tentamens. Zo was ik van de wereld geweest met David.
Zij kwam naar mij toe, pakte mij vast, omhelsde mij, aaide mij door mijn haar, zakte naar beneden en kneep even in mijn billen. “Proficiat, knappe vent van mij. Je doet het goed en je verdient wat je verdient en krijgt het ook. Ik hoop dat je een fijne dag gehad hebt en jij ook David!”. Ze zoende mij en ook nu walsten tongen even in het rond. Dan pakte zij David vast. Zoende hem, feliciteerde hem en zei: “Ik ben blij met jou. Jij kunt mijn Johan zoveel geven, wat ik niet kan. En ik merk dat het hem goed doet. Hij is veel opgewekter de laatste maanden, ik kan meer en meer ook van hem genieten, op onze wijze. Dank je wel David.”.
Ik stond perplex, ik had veel verwacht, maar dit?! David keek mij aan, lachte, glinsterde en grijnsde en schoot na een paar tellen in een schaterlach. “Johan, doe je mond dicht, dadelijk valt je tong er nog uit.” Daar stonden wij, midden in de kroeg, heerlijk om ons zo te zien staan. Ik pakte die twee vast, trok ze tegen mij aan en kon niet anders dan met tranen in mijn ogen hen bedanken voor alles wat zij voor mij betekenen.
Het werd een gezellige avond. Lekker gegeten in een mooi restaurant met een fijne keuken en een goede kok. Hij kwam nog vragen of alles naar wens was en dat was het. “Verdomd, met zo’n mooi smoeltje moet je wel lekker kunnen koken”, zei David. Er kwam geen rekening. Toen ik ernaar vroeg zei de ober dat het al geregeld was. We namen nog een afzakkertje in een leuke kroeg. Het werd langzamerhand tijd. Toen realiseerde wij ons, dat ook Elly en ook ik gedronken hadden. Geen auto dus. David probeerde: “Jullie in mijn bed en ik op de bank.”. Dat kon ik niet goed vinden. We namen een taxi naar het station, David reed mee. Ik betaalde de taxi en meteen een bedrag erbij, zodat David netjes thuis gebracht kon worden. David vroeg de chauffeur of hij op hem wilde wachten. Hij wilde even mee naar het perron. Daar namen we afscheid. Hij keek mij aan, een kleine traan in zijn ogen. Ik zei hem dat hij maar een paar uur hoefde te wachten en mij dan weer zou zien. Ik moest immers mijn auto weer ophalen! Langzaam trok de trein het station uit. David werd steeds kleiner. Ik keek naar Elly en dankte haar. We kropen dicht tegen elkaar op de treinbank, onze hoofden tegen elkaar aan. Zo zaten wij tot in ‘s Hertogenbosch. Er werd geen woord gesproken, onze lijven hadden dat niet nodig, de communicatie was er. Een communicatie van begrip en liefde, van “maatjes-zijn door dik en dun”. We voelden wat we elkaar hadden te zeggen en dan hoeft het niet meer gezegd te worden.
We namen een taxi naar huis. Daar dronken we een lekkere borrelen doken ons nest in. “Een mooie en enerverende dag, met veel fijne momenten. Welterusten!”, zei Elly en kroop dicht tegen mij aan. Binnen de kortste keren hoorde ik haar regelmatige ademhaling, ze sliep.
Ik lag nog een tijd wakker. Allerlei gedachten doorspoelden mijn hersenen. Ik kon niet slapen, gelukkig …. en tegelijk? Er kwam een twijfel bij mij binnen. Wat moest ik met deze situatie? Gaat dit goed? Kan dit? Het zou te mooi zijn om waar te zijn!
Maakt Johan zich ineens zorgen? Hij heeft het toch goed! Hij voelt toch dat zijn relatie wordt geaccepteerd, van alle kanten. En toch ....... voelt hij het goed?
Groet van Johan/Hein