Terug naar college, deel 6, van Johan, geplaatst door Hein

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Hein
Berichten: 42
Lid geworden op: wo 04 nov 2009, 18:13

Terug naar college, deel 6, van Johan, geplaatst door Hein

Bericht door Hein » di 22 dec 2009, 21:25

Terug naar college 6

Dag, trouwe lezers! Allereerst wens ik jullie fijne feestdagen en een mooi jaar toe. Ik hoop dat we 365 mooie dagen tegemoet gaan, met veel liefde. Geniet van de verhalen en geniet van je lief!
Ik hoop dat mijn schrijfsels daar een klein stukje aan bijdragen. Ik vind het leuk om te doen!


Daar zaten wij dan: David en ik. Elly was vertrokken met haar vriendin en wij moesten maar zien hoe we de dag zouden redden. Nou dat leek mij niet zo heel moeilijk!
We konden een heleboel dingen doen: nog eens hard gaan studeren, de hele dag met elkaar vrijen, gaan wandelen, lui in een stoel hangen, elkaar verhalen vertellen, ach noem maar op; een keuze is dan moeilijk te maken.
Ik had een idee: “We moeten niet de hele dag proberen te plannen, gewoon doen wat we op het moment leuk vinden!”. En David daar direct bovenop: ”Ergens gezellig met ons tweeën aan de koffie, daar heb ik zin in!”. Ik, misschien toch net even wat meer de nuchtere: “Studeren zit er vandaag niet meer bij?”. We waren het snel met elkaar eens: we weten wat we moeten weten voor morgen. Wie maakt ons nog wat wijs? Het is veel belangrijker om alle kennis rustig te laten bezinken!
Dus ik had wel een idee, ja koffie, ergens buiten, rustig. Ik vroeg aan David of hij dat stukje even aan mij wilde overlaten. Oké, dus ik reed met hem naar de Loonse en Drunense duinen, koffie bij “De Rustende Jager”. Dit natuurgebied is inderdaad geweldig en dus lieve lezer: ik zou zeggen ga daar eens naar toe, tenminste als je van natuur houdt!
Hij zag het uithangbord: “Rustende Jager”. “Is dat een teken?”, vroeg hij. “Ben jij als jager nu al rustend? Hoe moet ik dit zien? Of heeft deze jager zijn “wild” gevonden? Of wil je na rust weer op jacht?”. Ik was wat overdonderd. Deze uitspanning is ons wel bekend, nooit meer betekenis achter gezocht. En dan komt dat Nijmeegs manneke met deze “diepe” vragen. “Wat moet ik daarmee?”, vroeg ik mij af. Ik maakte het maar kort: “Bedenk jij maar wat je zelf het spannends vindt. Je nu al zo’n beetje kennende zul je vast iets moois of lekkers kunnen bedenken. Geloof niet dat ik hier op jacht ga, ik geloof dat de buit al bijna binnen is! Maar laten we eerst genieten van een goede cappuccino met iets lekkers erbij!”.

Zo gezegd, zo gedaan. Hij ging niet naast mij zitten, maar tegenover mij. “Jammer”, dacht ik, “kan ik niet stiekem aan hem zitten en dat wil ik zo graag!”. Een aardige blonde ober bediende ons. David was (en is nog steeds) een ondeugd: “Johan, die krijgt straks een extra fooi! Ik hoop dat hij het in natura wil!”. Daarop kon ik niet anders dan hem terechtwijzen: “Wil je vandaag met mij verder of met een blonde ober, die de hele dag zich rot moet sjouwen voor een obersloon, mijnheer de Meester in de Rechten in spé? Je zou je moeten schamen!”. Hij kreeg inderdaad een kleur en verontschuldigde zich door op te merken dat hij eigenlijk alleen maar met mij wilde … .
Wat was die koffie met gebak lekker! Wat een aardig obertje was het ook. Je zou er bijna bij smelten! “Kan ik de heren nog ergens mee van dienst zijn?”, vroeg hij met een vette knipoog. Nu ken ik deze jongen wel, al vaker een leuk gesprek mee gehad. Als ik in de zomer zo eens in mijn eentje naar “De rustende Jager ga” en hij is er, weet hij meteen wel wat hij mag serveren: een lekkere Leffe, dubbel, nee gaan siroop erin, dat hadden ze wel bij de brouwerij erin gedaan als dat zo nodig moet. Ik had hem ook wel al eens zo privé gesproken, ja inderdaad een leuke vent, eentje om in te happen, wat ik tot nu toe nog niet heb kunnen doen!
David hapte naar lucht, wilde reageren, terwijl hij – en ik ben zeker dat de ober dat gezien had – met zijn voet mijn kruis onder tafel zat te masseren. Ik vond dat wel lekker natuurlijk, maar kon niet anders dan blozen na de opmerking van de ober. Ja, hij wist precies waar haas hupte! Ik kneep mijn benen bijeen en snoerde daarmee zijn mond. “Nou ik wil wel graag de rekening en verder komen wij hier nog wel eens terug!”, antwoordde ik. Ik zal je nu maar vast verklappen dat ik diezelfde ober een paar jaar later nog eens ben tegengekomen, maar dan onder spannender omstandigheden! Wie weet, mogelijk kom je dat nog eens tegen in een van mijn verhalen.

Na de koffie liepen wij het natuurpark in. Als je ooit in dat stukje Brabant komt moet je er zeker gaan wandelen: een schitterend natuurgebied! Heel afwisselen en het heet niet voor niets “duinen”, mooie zandverstuivingen, afgewisseld met mooie bossen!
De wind stond strak, een zonnetje op onze kop, zijn haren glansden met een schitterende blonde gloed, zijn mooie neus (je weet wel, die zijn naam verraadt) glom van trots of van ijdelheid? Nee gewoon omdat hij zo’n schitterende neus heeft! Hij rende soms voor me uit, dan zag ik dat mooie strakke kontje van hem in zijn jeans. Hij liep als een hinde, sprong eigenlijk, hij lachte en glimlachte, maakte allerlei opmerkingen over obers en meer “jong mooi wild”, dat wij tegen kwamen. Hij had verhalen over wandelingen op vakantie, met zijn familie. Zij plaagden (zeker nadat zijn ouders geaccepteerd hadden dat hij is zoals hij is) hem steeds: mooie jongen daar, is het niet? Zijn voeten stonden niet stil, zijn ogen keken alle kanten uit en hij praatte maar door; er was geen woord tussen te krijgen. En steeds weer moest hij even mij aanraken, mij aanraken waar hij mij maar raken kon. Dan liep hij weer voor me uit en stond dan weer op mij te wachten, gelijk een jonge dolle hond. Ja hij was jong en hij was ook wel dol, ik geloof dolverliefd was hij. Ik genoot van hem, hij zag er zo intens gelukkig en voor mij lekker uit! Het interesseerde hem niets of anderen zagen wat hij deed, het was net een jong uitgelaten veulen in de wei, die alleen maar rare sprongen kon maken. Wat was het eigenlijk nog maar een kind! Ach nee, realiseerde ik mij, het kwam alleen maar doordat hij zich vrij voelde, lief en vrij!

Op een gegeven moment stond ik stil. Hij huppelde nog wat vooruit, voordat hij het in de gaten had, draaide zich om, keek verdwaasd, glimlachte naar mij, de zon in zijn gezicht: schitteren(d)!! Ik moest wel wat droevig gekeken hebben. “Wat is er aan de hand?”, vroeg hij. “Och, niets, je bent vrolijk, maar ook druk, lief, maar ook op jezelf gericht nu op dit moment, bedoel ik. Je schittert in de zon en wappert in de wind, je bent zo ongelooflijk mooi. Je ogen stralen, je lijkt wel te zweven, of zweef ik? Ik ben zo verdraaid verliefd op je. Ik geniet van je mooie verschijning, al sinds die eerste keer in de collegezaal, telkens weer als ik je zie of als je gewoon in mijn gedachten aanwezig bent. Daar wil ik nu ook van genieten. En, heb jij al eens meegemaakt dat je iets heel moois zien en het niet kunt vasthouden, niet kunt omhelzen, niet kunt bewonderen; kort bij en veraf, niet kunt aftasten? Nou dat overkomt mij nu, je bent door het dolle, maar ik krijg geen gelegenheid om even van je te genieten! Je dwarrelt maar in het rond, bent niet te grijpen. Elke keer als ik denk: “Pak, ik heb je” glip je me weer door de vingers. Je bent net een blije gladde aal!”.

Hij kwam naar mij toe, pakte mij vast, kuste mij, aaide mij door mijn lange kastanjebruine, sluike haar, aaide mijn rug, kwam bij mijn kont en aaide maar door, aaide maar door. Er liepen mensen langs, zij keken even vreemd, sommigen glimlachten even, andere keken gedwongen de andere kant op. Een knul kwam voorbij en riep: “Geef hem toch een flinke pakkerd, zoen elkaar!”. En een ander: “Lekker, goed zo, laat maar zien dat wij ook van elkaar kunnen houden!”. Maar de meesten keken toch wat meewarrig, afkeurend, ontwijkend. Het leek ons niet te deren en dus - toen hij mijn zo vast pakte, zochten onze monden elkaar en we zoenden, de hemel scheen naar beneden te vallen. Ik genoot en voelde hoe ik snoeihard werd, maar tegelijk voelde ik hem! Het was zo intens dat we de hele wereld om ons heen vergaten en werden dus wreed verstoord door een oudere dame: “Sta daar niet zo te zoenen, hebben jullie geen fatsoen?!”.
Daardoor stonden we in één klap weer met twee voeten op de grond en ik meen dat echt: het leek of we zweefden, of de hele wereld niet bestond, alleen wij twee, als twee engelen, twee homo-engelen, die hun loflied zingen op onze liefde! Dus: KNAL, de werkelijkheid, wij waren in de Loonse en Drunense duinen, wij probeerden gewoon een wandeling te maken.

Dat ging toen beter: ik nam zijn hand en we wandelden hand-in-hand verder. “Kun je dat wel maken hier: hand-in-hand lopen: twee kerels?”, vroeg hij. Ik was even perplex! Hoe kon hij dat vragen na dat gedrag van daarnet! Ik kon alleen maar antwoorden: “Kun je het wel maken om mij hier van top tot teen staan te aaien en af te likken en op te geilen? Maar ga je gang, het kan mij nu niets schelen wat anderen van ons denken, kijk daar staan een jongen en meidje lekker te zoenen, is toch een mooi gezicht, die verliefdheid? Is dat dan anders bij ons? Alleen omdat wij allebei man zijn? Daarachter lopen twee grieten hand in hand en daar moeder en dochter (denk ik) stevig gearmd. Wat is er dan mis aan ons? Iemand die zich daaraan stoort, ZOEKT HET MAAR UIT!” Ik zoende hem weer, recht op de mond. Hij keek me aan en vroeg: Ben je kwaad?”. “Ja,”, antwoordde ik, “maar echt niet op jou. Ik kan mij zo ontzettend kwaad maken over die arrogantie. Ach en wee roepen als twee jongens elkaar zoenen, maar ondertussen wel de secretaresse in de kont knijpen!, Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.”

We wandelden verder, hand in hand, zo nu en dan even een klein lief kusje. De hele wereld kon ons gestolen worden. Het was fijn, heel erg fijn.
Het werd een late lunch bij die mooie ober en dan terug richting huis. Nog even een terrasje in ’s-Hertogenbosch, gezellig. Ik kwam een collega tegen:”Succes morgen met je tentamen, moet je niet meer studeren?” Waarop natuurlijk het antwoord:”Als ik het nu nog niet ken, komt de wijsheid nooit!”
En daarna naar huis. We hadden nog een zee van tijd. David wilde even douchen na die wandeling. Ik wilde eerst wat anders, dus zei ik hem: “Ik wil je eerst ruiken, jouw lijf ruiken, proeven, voelen smaken. Ik wil horen hoe je adem haalt, maar ook hoe je kreunt als …..”.
Hij trok mij na zich toe. Samen liepen wij naar boven, vielen op zijn bed, ons logeerbed. We verslingerden ons aan elkaar, we verstrengelden ons, kwamen haast in de knoop te zitten. Hij pakte mij vast, waar hij maar vastpakken kon. Ik kuste, waar ik maar kussen kon. Hij aaide mij overal, ik kneep in wat ik maar kon pakken. We waren woest, we waren wild. Hij trok aan mijn haren, memoreerde Goliath: “Als ik ze afknip, is je kracht weg!”, waarop ik alleen maar kon antwoorden: “Maar ik blijf van je houden, ik blijf je beminnen, ik blijf je mooi vinden en bewondering voor je te hebben. Weet je, dat ik soms, als ik de gelegenheid heb, als je bijvoorbeeld even naar het toilet loopt bij de collegezalen, ja alleen maar kan nastaren en blijf kijken naar de deur tot je weer verschijnt?”.
We genoten van elkaar, trokken, pijpten, likten, en proefden elkaar. Wij wisten niet hoe bijeen te liggen om helemaal van elkaar te genieten. Hij proefde mij van alle kanten, mijn tepels, mijn ballen, mijn billen. Hij likte mij en het was zalig om hem te voelen.
We kwamen samen ontzettend klaar. Een orgasme, waar ik van moest sidderen, ik trilde over mijn hele lijf, kon mijn benen niet stil houden, al mijn spieren trokken samen en ik voelde hoe het David op eenzelfde manier verging. We kwamen tot rust. We plakten aan elkaar, ons zaad zat overal. We vrijden nog wat, zoenden elkaar. Hij kroop achter mij en ik voelde dat hij naar binnen wilde. Ik schrok even, dacht even na, wilde ik dit? Ik vroeg, wat gespannen: “Mag dat nog even wachten?”. Hij zoende mij en zei: “Respect voor elkaar, daar gaat het om; respect en ware liefde!”. Hij draaide me om, zocht met zijn mond mijn mond en onze tongen dansten een wals, een Wiener wals, ze rolden en tolden in het rond. Hij was heftig en ik begerend. Hij was overdonderend en ik ontvangend. Hij smaakte zo heerlijk, ik genoot.

Het liep tegen zessen. We douchten. Hij zeepte mij in, sloeg geen plekje over, waste mijn en zijn sperma van mijn lijf, zocht mijn kont, waste mijn billen en kon het niet laten even met een vinger ….. “Nog niet, David, komt wel een keer!”.

We gingen naar beneden en schonken een lekkere aperitief in. We genoten van een heerlijke verwarmende port, luisterden naar wat hoogtepunten uit “La Traviata” met Maria Callas. We spraken niet veel. Hij zat tegenover mij en keek naar mij. Ik keek wat weg en dan weer naar hem. Hij pakte steeds weer mijn aandacht. Wat was dat toch? Ik kon niet wegkijken, ik kon alleen maar hem zien. We hadden afgesproken met Elly dat wij niet zouden wachten, zij zou ergens in de stad eten en dus begonnen aan een lekker maal. Elly had allerlei lekkere kleine dingen in huis gehaald. Het werd een tapas-maaltijd. Daar kan ik zo van genieten: allerlei kleine hapjes, een goed glas wijn (niet teveel vanavond: morgen twee tentamens!), ach mijn lief, wat wilt ge nog meer! (Ja: David, natuurlijk weet ik wel wat ik wil!) Het werd al later en we zaten tegen de resten aan te kijken en zouden juist koffie gaan maken. We zaten naar de resten te kijken en naar elkaar. Het was stil, de cd was af, we hadden het niet gemerkt. Ik vond het mooi om zo bijeen te zitten, elkaar te zien, steeds weer nieuwe details aan dat mooie lijf, dat gezicht, die contouren te ontdekken.

En dan ineens is er geluid, daar kwam Elly thuis. Zij keek niet vrolijk. Het was dus allemaal wat tegen gevallen! Een heel verhaal over dat verplichte bezoekje, dat dus helemaal niet gezellig was, daarna een lunch die tegen viel, met koude koffie, een chagrijnige ober en tenslotte geen plek te vinden op een terras in Eindhoven. Toen maar naar haar vriendin thuis gegaan en daar koffie gedronken en elkaar beklaagd over een niet zo geslaagde dag. Maar zij vertelde ook dat zij het over David en mij had gehad. Hoe fijn wij het hadden en hoe goed het klikte, ook tussen haar en David. Wat was ik trots op mij lief! Nee ze had niet veel gegeten, maar had ook geen trek meer en nam intussen een hapje dat er nog lag en een slok van mijn glas wijn en nog een hapje en nog een slok. Dus ik schonk haar maar een glas in.
Daarna hebben we gedrieën koffie gedronken en nog iets anders lekkers (nee ik geen alcohol meer) en dan naar bed. Morgen moeten we op tijd op. Wel nog even wat afspreken: morgen redelijk vroeg een tentamen, dan aan het eind van de dag en dinsdagmorgen weer (om negen uur!). “Blijf dan bij mij slapen”, zei David. Ik keek naar Elly. Ik zou dat wel willen. Ik hoefde geen argumenten aan te voeren in de trant van: kunnen we nog even door de stof heen kijken etc. “Lijkt mij een goed idee!”, zei Elly, “Maar je belt wel even na de tentamens hoe een en ander is gegaan, toch?”.

Wij gingen naar boven, Ik zoende David welterusten, Elly volgde mijn voorbeeld. Daar stonden wij met zijn drieën boven aan de trap. David ging de logeerkamer in. Wij naar bed. “Jullie hebben het goed gehad, merk ik.”, zei Elly. Ja, het was fantastisch. Ik vertelde haar hoe we hadden genoten in de natuur. Ik vertelde hoe lief hij is, ik vertelde ….. en we vielen elkaar in de armen en sliepen.

Zo nu eerst Kerst vieren, met elkaar in vrede en gezelligheid.
Ik wens jullie allemaal dus nogmaals mooie sfeervolle kerstdagen, met veel liefde, veel genegenheid voor elkaar en dat je dat ook mag ontvangen van anderen. Vóór het nieuwe jaar ben ik er weer, denk ik. Lieve groet van Hein/Johan.

Gesloten