Mijn overbuurjongens Frans en peter deel 1
Ik ga even terug in de tijd, nou ja even is ook wat veel gezegd ( laten we het houden op een poosje ). Ik John, was vijftien jaar toen ik mijn eerste contact kreeg met het gelijke geslacht.
Frans was even oud als ik en was toen mijn beste vriend. Omdat we vaker bij elkaar logeerden als onze ouders iets voor hadden, was zijn broertje Peter eigenlijk ook een vriendje geworden.
Wij woonden in een arbeidersbuurt, de slaapkamers waren direct onder het dak.
In de zomer was het er zo warm, dan dreef men quasi uit bed van het zweten. En in de winter was het er zo koud dat we soms wakker werden met rijpvorming op het kussen en de dekens. Iedere zaterdagmiddag moesten we ons wassen in een lavet, de badkamerdeur ging dan op slot ( stel je voor zeg dat wij ons naakt zouden zien, dat was toen taboe ).
In de winter als het erg koud was, werd er eerst gestookt met een petroleumkacheltje zodat de badkamer iets warmer was.
Na het wassen mochten we met onze pyjama aan in de woonkamer wachten tot iedereen klaar was.
Wij zaten dan lekker met een glas warme cacao of een glas warme melk met honing voor de kolenhaard te wachten tot de andere ook klaar waren.
Na het warm eten werden de stenen ( als het echt koud was ) op de kolenhaard verwarmd. En vervolgens in een handdoek gewikkeld, en daarmee konden we dan naar bed gaan.
Mijn oudste broer had een eigen kamer, mijn broertje en ik sliepen samen op een kamer.
Mijn broertje had een eenpersoonsbed en ik een groot tweepersoons.
Dat was natuurlijk gunstig als de jongens bij ons kwamen logeren.
We sliepen dan samen in het grote bed, maar zoals gezegd ik was nu vijftien maar eigenlijk begon het twee jaar eerder.
Peter was elf jaar en Frans natuurlijk net als ik dertien, de ouders van Frans en Peter moesten op familie bezoek.
De oudste broer van hun Vader trouwde voor de tweede keer, en hun ouders vonden het beter dat ze thuis bleven.
Het was einde Mei, en al behoorlijk warm.
Mijn overbuurjongens waren geheel anders opgevoed dan wij.
Zij gingen altijd samen in bad, of als de ene in bad zat ging de andere gewoon douchen.
Hun Vader verdiende goed, en in de avonduren verdiende hij er wat bij als rijinstructeur.
Overdag was hij rijinstructeur in het leger, en moest onze dienstplichtige jongens leren rijden.
Vandaar dat hij de badkamer had kunnen laten verbouwen tot een moderne badkamer ( voor die tijd ). Er was een ligbad en douche in geplaatst.
Donderdagavond rond een uur of zeven kwamen de jongens naar ons toe, en zouden blijven tot zondagmiddag.
Mijn moeder stuurde ze door naar de slaapkamer, om hun slaapspullen weg te leggen. Ik was in de slaapkamer net bezig om mijn pyjama aan te trekken, zij dacht dat ik al klaar was omdat ik al zolang boven was ( maar ik had eerst nog wat gespeeld ). Uit gewoonte had ik de deur dicht gemaakt, ofschoon mijn broers op vakantie waren in verband met een lang weekend. Wij dragen namelijk nooit een onderbroekje in de pyjama, dus moeten we ons geheel naakt uitkleden.
Toen de jongens plotseling de deur opende deden, schrok ik me wezenloos.
Ik stond net in mijn blootje, van schrik draaide ik hen mijn rug toe en hield mijn hand voor mijn piemeltje.
Frans zei lachend, ‘wij zijn het maar hoor’.
‘Dat wil niets zeggen voor zover ik het weet heeft me nog nooit iemand bloot gezien, buiten mijn ouders dan’, zei ik.
Peter giechelde en zei, ‘dan is dit nu je eerste keer geweest!’
Onder aan de trap riep mijn moeder, ‘dat zij zich ook maar vast klaar moesten maken om te gaan slapen’.
Zonder zich verder iets van mij aan te trekken, begonnen ze zich uit te kleden.
In hun nakie pakte ze hun tas uit, en zochten naar hun pyjama.
Frans ging op bed zitten en zei, ‘mam heeft vergeten om ons een pyjama mee te geven, dat komt natuurlijk omdat wij in de zomer in ons onderbroekje slapen’.
Ze trokken hierop hun onderbroekje weer aan, en deden hun badstoffen badjassen aan.
Toen we beneden waren liep Frans meteen naar de ( goede ) kamer en keek naar hun huis.
De auto van hun ouders was al weg en een sleutel van hun huis hadden ze niet bij zich.
Mijn vader vroeg, ‘wat er aan de hand was?’
Peter zei, ‘ma is vergeten om onze pyjama’s in te pakken, als het warmer wordt slapen we normaal altijd in onze onderbroekjes’.
‘Nou dan slapen jullie toch gewoon in jullie onderbroekjes’, er verder niets bij te denken.
Ik keek mijn vader toch wel even bedenkelijk aan, zo kende ik hem niet!
Nadat we met zijn allen gezellig in de woonkamer nog een spelletje “ganzenbord” hadden gedaan was het bedtijd.
Maar omdat we de volgende dag schoolvrij hadden i.v.m. hemelvaart, mochten we nog een uurtje op de slaapkamer spelen.
Ma zou roepen als het tijd was om te gaan slapen.
Wij gingen braaf naar de slaapkamer, waar we nog een tijdje met de racebaan van mij speelden.
Na een goed uur klonk de stem van mijn moeder, ‘jongens het is tijd om slapen te gaan’.
‘Nog even mam, we moeten deze race even afmaken’, zei ik.
‘Maar daarna is het slapen geblazen hoor’, kregen we te horen.
‘Oké’, zei ik.
Nadat we met de match klaar waren gingen we dan ook slapen ( dat dacht ik tenminste ).
Het licht op de overloop bleef altijd aan, tot mijn ouders naar bed gingen.
De jongens deden hun badjassen uit en gingen in hun onderbroekjes in bed liggen.
Ik had mijn pyjama nog aan, waarop Peter vroeg, ‘houd jij die vannacht aan, is je dat niet te warm?’
Even nadenkende zei ik, ‘ja, eigenlijk wel’.
‘Nou dan kruip jij toch ook in je onderbroekje in het bed’.
‘Goed, maar jullie mogen niet kijken hoe ik mijn onderbroek aan doe hoor’, zei ik.
‘Nee’, wij zullen niet kijken beloofden ze.
Ik begon mijn pyjama uit te trekken en stond voor de open deur, door het tegen licht zagen ze alleen mijn silhouet (de rotzakken keken dus toch naar me).
Toen ik dat zag gooide ik boos mijn pyjamabroek naar hen en zei, ‘jullie hadden beloofd om te niet kijken!’
Nadat ik mijn onderbroekje aan had kroop ik snel in het bed.
Peter die aan de buitenkant van het bed lag, stond op en ging op de plek staan waar ik zojuist had gestaan.
‘Kijk, dit is wat we hebben gezien’, zei hij terwijl hij zijn onderbroekje uit deed.
Hij maakte daarbij zelfs nog een dansje, het enige wat ik zag was de silhouet van zijn lichaam en piemeltje dat op en neer zwiepte.
Peter lokte Frans uit en zei, ‘hé bangerik, jij durft dat natuurlijk niet’.
Frans liet dat niet op zich zitten, hij klom over me heen het bed uit.
In de deuropening trok hij zijn broekje uit, en hij ging nog verder door het licht aan te maken.
Wij konden nu duidelijk alles van hem zien, hij draaide zelfs nog een paar keer rond.
Maar opeens hoorde hij hoe er iemand de trap op kwam, hij greep zijn broekje van de grond en sprong over me heen het bed in.
Stil liggend bleven wij liggen, en wachten wat er ging komen.
Mijn moeder stond in de deur en zei, ‘ik zie dat jullie al in bed liggen, dat wilde ik alleen maar even controleren’. ‘Het is ook al laat genoeg, slaap lekker jongens’ en ze ging weer weg nadat ze het licht uit had gedaan.
Toen ze al een tijdje beneden was begon Frans zijn broekje aan te trekken. Peter maakte het schemerlampje op het nachtkastje aan, en trok de dekens plotseling weg.
Frans drukte net zijn onderlijf omhoog om het onderbroekje aan te trekken, van schrik liet hij zich weer op het matras vallen.
Voor het eerst in mijn leven zag ik een andere jongen naakt, en dan ook nog direct naast me in bed.
Hij zag natuurlijk dat ik quasi met open mond naar zijn piemel keek. Frans was groter dan ik en had bijna zwart haar, ik kon zelfs zien dat hij al wat haartjes boven zijn piemel had.
Brutaal vroeg hij, ‘wat is er John, heb jij nog nooit een piemel gezien?’
‘Nee, of eigenlijk wel’, verbeterde ik me, ‘maar alleen die van mij’.
Hij trok zijn onderbroek over zijn billen, en tot slot ontnam hij mij het zicht op zijn piemel.
Frans zei nadat hij op zijn zij was gaan liggen, ‘nu jij die van mij lang genoeg heb kunnen bekijken, wil ik die van jou ook wel eens zien’.
En met een ruk trok hij mijn broekje omlaag, daar lag ik dan met een kale en blote piemel. Peter keek over zijn broer heen, en bekeek mij grondig.
Van schaamte kreeg ik een rood hoofd, maar dat zou nog erger worden.
Peter vroeg, ‘wie heeft nu eigenlijk de langste piemel van jullie twee?’
Frans wist daar geen antwoord op te geven, maar Peter wel, hij stond op en liep naar een tafeltje waar hij voorheen een liniaal had zien liggen.
Met de liniaal in zijn hand liep hij terug naar ons bed en zei, ‘nu zullen we het zo weten’.
Hij greep naar Frans zijn onderbroek en trok deze iets omlaag, Frans wilde hem tegen houden maar was net te laat.
Ik deed snel een poging om mijn broekje omhoog te trekken, de hand van Frans hield echter mijn broekje vast.
Peter nam de piemel van zijn broer vast en nam de maat op, ‘zeven en een halve cm’, zei hij.
‘Nu die van jouw John’.
Peter reikte naar mijn piemel, ik lag zo stijf als een plank op het matras en sloot mijn ogen.
En voor het eerst van mijn leven voelde ik hoe de hand van een andere jongen, mijn piemeltje vast nam.
Zijn stem hoorde ik als uit de verte zeggen, ‘die van jou is iets langer dan zes cm’.
Door de hand van Peter werd mijn piemeltje wat stijver, ook dat had ik nog nooit bewust meegemaakt.
Wat er tijdens het slapen en dromen met mijn piemel gebeurde, daar had ik natuurlijk nog nooit wat van gemerkt.
Snel trok ik mijn onderbroekje omhoog toen hij mijn piemel los liet, en draai me met de rug naar hun toe.
Hopende dat ze niets zouden merken!
Frans draaide zich om naar Peter en vroeg, ‘en, hoe lang is die van jou?’
Hij had het nog niet uitgesproken, of trok gelijk het broekje omlaag.
Bij deze woorden, kon ik het niet laten om over mijn schouder te kijken.
Peter nam de lengte van zijn piemel op en zei sip, ‘die van mij is maar net vijf cm lang’.
‘Dat is niet slecht, voor een jongen van jouw leeftijd’, zei Frans.
Peter liep terug naar het tafeltje, zijn piemeltje hing nog steeds over het randje van zijn onderbroekje. Hij legde de liniaal weg en toen hij terug was bij het bed, stopte hij pas zijn piemeltje weg.
Nadat we ons weer hadden ingestopt onder de dekens, maakte Peter het lampje uit.
Ik kon maar niet in slaap vallen, het opmeten van onze piemels bleven maar door mijn hoofd heen gaan.
En dan was er nog dat raar gevoel in mijn piemel, toen Peter hem vast pakte.
Deze gedachten en gevoelens bleven door mijn hoofd spoken, “wat is er toch aan de hand met mij”, dacht ik.
Peter had een tik of zoiets, hij moest steeds met zijn hoofd heen en weer draaien om in slaap te kunnen vallen.
Ook dit hield mij dus uit mijn slaap. Gelukkig sliep hij snel in en hield hij zijn hoofd verder stil.
Ik hoorde zelf nog hoe mijn ouders naar bed gingen, ik hield me slapende want ik wist dat ze nog even zouden komen kijken.
Toen ze zagen dat alles in orde was, maakte ze het licht op de overloop uit en gingen zelf ook slapen.
Na een half uurtje stond ik op en liep de overloop op, in de hoek stond altijd een afgedankte luieremmer met deksel waar we in de nacht ons plasje kwijt konden.
Zo hoefden we niet steeds naar beneden te gaan, de volgende morgen werd die dan omgeschud in het toilet.
Toen ik weer in bed lag, kon ik eindelijk ook in slaap vallen.
Midden in de nacht werd ik wakker, Frans had zijn arm over me heen geslagen.
Ik nam natuurlijk aan dat hij dat in zijn slaap had gedaan, en sliep weer rustig verder.
In mijn slaap draaide ik me op mijn andere zijde, en zo lag Frans zijn hand op mijn rug en niet meer op mijn buik.
Vrijdagmorgen werden we om negen uur geroepen door mijn moeder ze zei, ‘dat het ontbijt klaar stond, en wij moesten in beweging komen wilde we nog wat krijgen’.
In de badkamer wasten we ons gezichten, en gekleed en wel verschenen we even later in de keuken.
Mijn moeder vroeg, ‘en jongens, wat voor kattenkwaad gaan jullie vandaag uitspoken?’
Als onschuldige lammetjes zeiden wij, ‘wij halen toch geen kattenkwaad uit, hoe komt U daar toch bij!’
Wij besloten om na het ontbijt naar de hei te gaan, het was al twee weken droog en vrij warm geweest.
Dus namen we aan dat de wandelpadden wel gangbaar waren, en dat was ook het geval.
Later op de dag tijdens het picknicken ( we hadden een rugzak met eten en drinken mee gekregen van mijn moeder ), kreeg Peter het idee om te gaan zwemmen in een meertje hier in de buurt.
Frans zei, ‘joh, wij hebben toch niets bij ons om te zwemmen’.
‘Nou en, we hebben ons gisteravond toch al bloot gezien, waarom zullen we dan nu niet naakt kunnen zwemmen’, zei hij.
Ik keek Frans bedenkelijk aan en vroeg, ‘wat denk jij er van?’
Hij trok zijn schouders op en zei, ‘ik weet het niet, stel dat ons iemand zal zien’.
Hij kreeg meteen een bijtend antwoord van Peter, ‘wie moet ons daar nou kunnen zien, daar komt toch haast nooit iemand!’