Hallo lieve lezers. Ik zie dat dit verhaal in alle geval vaak bezocht wordt. Dat doet me deugd. Ter herinnering: ik heb het geschreven en al eerder gepubliceerd onder de auteursnaam Johan, die ik blijf houden. Bij deze publicatie heb ik toch wat zaken verbeterd, denk ik. Geniet er maar van en laat eens weten wat je ervan vindt! Hein.
Terug naar college 3
We moesten op tijd op. Lekker samen aan het ontbijt. Ik voel dat ik iets moet gaan bekennen. Het kost even wat moeite, het is al zo lang geleden dat ik het met haar hierover heb gehad. Zij doet nu weer zo gemakkelijk!
“Lief, gisteren bij David, ik moet je wat vertellen. Nee, we hebben niet gevrijd, maar hij heeft veel verteld over zijn vorige liefde, hoe die plotseling hem heeft verlaten om een ander en hoe hij ineens, toen hij mij zag, weer de kriebels kreeg. Het is weer zo nieuw voor me en toch wil ik jou niet teleurstellen en je weet ik houd van je door dik en dun. Ik weet niet goed wat ik ermee aan moet. Hij is aardig, mooi, leuk, open. Ik dacht dat, na dat verhaal met Patrick, ik eigenlijk …..”.
En dan vraagt mijn lieve echtgenote: ”Studeren jullie de volgende keer hier? Kan ik die David ook eens zien, weet ik tenminste wie je hoofd op hol doet slaan. Weet je, we hebben het daar toch goed over gehad. Ik accepteer je zoals je bent en je bent in alle geval heel lief en aandachtsvol voor mij. Je laat mij ook mijn leven, dus…?”.
Is natuurlijk te proberen, dacht ik, maar ik zie David niet op zijn fietsje naar ons toe komen. We zullen wel overleggen, denk ik.
De dag vloog voorbij. Goede gesprekken gehad en de eerste enthousiaste subsidiegevers lieten zien dat ze verder geïnteresseerd zijn. Dat wilde nog niet zeggen dat de centen al binnen zijn, maar een goed begin is het halve werk. Eigenlijk moest je dat privé kunnen doen! Niet mauwen, Johan, je hebt het goed: mooi huis, lieve vrouw, begripvolle vrouw, die het niet erg vindt dat je zo nu en dan laat blijken dat jongens ook leuk zijn.
Mijn gedachten gingen terug naar het gesprek aan het ontbijt. Ja, Patrick! Ik weet nog goed, mijn eerste mannelijk liefje. Ik was hem tegen gekomen in sportzaal. Was ook meteen raak en hij stelde mij voor om een keer samen naar de sauna te gaan. Hij zag er goed strak uit, hield wel van de zonnebank en liet duidelijk blijken dat hij mij wel mocht. Nam dan ook geen blad voor de mond: “Ik krijg alleen al een stijve als ik naar je kijk in je trainingsbroek. Wat moet dat worden als jij het te warm krijgt?”. Eigenlijk houd ik niet van dat directe, maar ja, wat wil je. Dus een afspraak gemaakt, ik was wel wat zenuwachtig. Thuis gekomen vertelde ik gewoon wat er was gebeurd. Dat zijn wij gewend, niks achterbaks, gewoon zeggen wat je op je hart hebt, dat levert de minste problemen! “Mag ik mee naar de sauna? Ben er al lang niet meer geweest”, zij mijn vrouwlief. Waarom zou ik nee zeggen. Ik had niet het idee dat er veel kon gebeuren.
Dus een week later: op naar de sauna. Patrick stond al te wachten, schrok wel toen ik met een vrouw kwam aanzetten. Toch was dat ijs snel gebroken en we hadden veel plezier met ons drieën. Na twee uur vroeg mijn vrouw aan hem of hij met de auto was en of hij mij dan eventueel thuis zou kunnen brengen. Smoesje: toch wat hoofdpijn, waarschijnlijk niet goed genoeg afgekoeld en dan hebben jullie ook even tijd voor je tweeën. Zo gezegd zo gedaan.
Na een uur stelde Patrick voor om ook te gaan. We kleedden ons aan en stapten in de auto. “Nog even iets drinken bij mij? Breng ik je daarna naar huis!”. Oké dan maar. Bij hem thuis gekomen kreeg ik niet eens de kans om te gaan zitten. We kwamen in zijn woonkamer, hij trok mij over zich heen, we vielen op de bank. Hij zoende mij, zocht mijn mond en duwde zijn tong naar binnen. Dat duurde even, ik was wat beduusd, had ook de ervaringen niet. Achteraf had ik wel kunnen denken dat “iets drinken bij mij” wel iets meer inhield. Mijn eerste keer, buiten het gepuber op de middelbare school, wat niets inhield. Ik was overrompeld. Kon het echt zo fijn zijn met een jongen, kon ik echt zo genieten van een naakte vent naast mij, op mij, tegen mij, onder mij, in mij. Ik was nog nooit zo intens klaar gekomen, sidderde over mijn hele lijf, schokte en huilde van tevredenheid.
Thuis gekomen vertelde ik hoe intens dat kon zijn. “Geniet er van!”, was haar enige commentaar, maar ook “Wat je mij vertelt is niet zo vreemd voor mij, ook bij mij genieten jij en ik.” En dat was en is waar!
Het duurde niet lang met Patrick. Hij had gehoopt en gedacht dat ik alles achter mij zou laten voor hem. Dat kan ik niet en dat wil ik niet. En toen bleek hoe bezitterig en claimend hij kon zijn. Toen hij erachter kwam dat ik mijn relatie niet zomaar opgeef, heeft hij getracht ons uit elkaar te krijgen. Hij begon te dreigen zelfs met verhalen te vertellen op het plein voor de school waar ik toen nog werkte. Ik voelde me echt gechanteerd. Als ik niet bij hem in zou trekken, dan zou hij wel zorgen dat ik geen leven meer had op mijn werk. Hij stalkte mij; het was bijna een nachtmerrie.
En toen heb ik (of moet ik zeggen hebben wij) met hem gebroken. We hebben hem op een gegeven moment opgewacht, dat was niet zo moeilijk. Hem aangesproken en gezegd dat we er over wilden praten. Hij stapte in de auto en ik ben direct naar het politiebureau gereden, waar ik dit had afgesproken. Een dienstdoende agent heeft hem toen even gewezen op de mogelijke consequenties van zijn chantagegedrag. Achteraf een heel vervelende ervaring, maar die mij veel heeft geleerd. Ik had het helemaal gehad met jongens, ……. Dacht ik!
En dan nu: tref ik David. Geen macho, wel mooi. Maar ik twijfel. Ik had gedacht nooit iets meer met een jongen te beginnen, het was over. Anderen, die een ander idee hebben van homoseksualiteit, zouden zeggen: “Ik was genezen.”.
Terug naar college! Wat een ervaring! David was veel zachter. Niet hebberig, liever en leuker. Hij gaf mij een “thuisgevoel”. David stelde zichzelf kwetsbaar op en gaf mij het gevoel dat ik mijzelf kon zijn en blijven.
’s Avonds belde ik David om te vragen hoe het met hem gaat. Hij dankte mij nogmaals voor het luisteren en vroeg mij wat mijn vrouw van dit alles vindt. Ik kon hem uitleggen dat wij jaren geleden daar een uitgebreid gesprek over hebben gevoerd en dat wij samen tot de conclusie zijn gekomen dat ik nu eenmaal ben zoals ik ben. Ik houd van haar en zij van mij en we willen ons leven delen. Het was allemaal niet gemakkelijk, maar wij zijn eruit gekomen: respect voor elkaar, eerlijk elkaar vertellen wat er gebeurt. Je gevoelens niet verstoppen. Bij elkaar terug komen. En dan is veel mogelijk! Ook zij heeft haar stukjes leven, die helemaal voor haar zijn, waar ik niet tussen kom en die ik haar gun. Het was indertijd een lang gesprek en nu ook weer met David; een uur lang aan de telefoon. Ik had het eigenlijk liever zo verteld, elkaar aankijkend en hij voelde dat aan, hetgeen hij duidelijk maakte door op te merken dat we het daar nog eens over moesten hebben. Maandag weer college!
Wat duurde dat lang: wel een paar keer gebeld, maar uiteindelijk reed ik weer in de richting van Nijmegen. Hij stond buiten op mij te wachten. Gaf mij een kus en we liepen hand in hand over de parkeerplaats. Vreemd, maar lief gevoel, die jongenshand in de mijne. Ja, natuurlijk keek deze of gene wel, zo van: die durven! Kon ons niets schelen!
Colleges waren interessant, veel nieuwe dingen geleerd, waarvan ik dacht er wel wat mee te kunnen doen. Het was negen uur voordat we het in de gaten hadden en David vroeg of ik nog even met hem mee wilde gaan. Hij was met de bus. “Oh,” zei ik, “mijnheer zoekt eigenlijk een goedkope taxi!”. Hij keek mij aan en zei dat hij er graag voor wilde betalen, in natura weliswaar en wel een cadeautje uit eigen zak! Oké, ben benieuwd. Hij liet mij omrijden, wilde wat laten zien. We kwamen langs een park en ik moest stoppen. “Hier heb ik voor het eerste met een jongen staan zoenen en trekken. Spannend was dat, zo maar in de open natuur. Steeds maar oplettend of je niet door iemand werd betrapt! Dat zou ik nog wel eens willen!”
Hij boog zich naar mij toen, trok mijn hoofd naar zich en gaf mij een zoen op een oor, op mijn wang, in mijn nek, mijn neus en voorhoofd. Zijn lippen zochten mijn lippen, onze tongen worstelden, likten elkaar. Zijn hand schoof onder mijn T-shirt, wreef over mijn rug, naar mijn buik. Ik pakte hem vast, aaide zijn krullenkop, zijn voorhoofd. Ik was in de zesde hemel, hoe moest het voelen om straks in de zevende aan te komen? Ik voelde haast geen rem, ging met mijn hand naar zijn knie en bovenbeen. “Pak mij vast, Johan, pak mij vast!”. Ik tastte in zijn kruis, voelde hoe heerlijk hard hij was en dacht meteen: eigenlijk liever niet hier! Hij liet mij los en ik vroeg hem naar zijn huis te gaan. Ik wilde de vrijheid, hem zien.
Binnen de kortste keren kwamen wij bij hem thuis aan. Hij trok mij mee naar binnen, liep achter mij aan de trap op, sloeg me zachtjes op mijn kont. Hij duwde mij de kamer in, op de bank en viel over mij heen. In no time lagen onze kleren in het rond. We streelden elkaar, kusten elkaar waar we elkaar maar konden raken. We zochten en vonden onze “lekkere” plekjes, gaven elkaar stille wenken wat het lekkerst is. Wisten elkaar steeds meer op te winden en kwamen tegelijk klaar in elkaars mond. De tongzoen die daarop volgde, met onze smaken, die zich vermengden, was ongekend lekker en lang, nieuw, nog nooit met een jongen zo beleefd. Het was fijn! Dat was je aan elkaar overgeven, geven en krijgen, niet nemen. Ik zag zijn gezicht, hij straalde van oor tot oor. Zijn ogen schitterden, zijn glimlach zal ik nooit meer vergeten. Hij keek mij aan en zei: “Ik heb mij helemaal gegeven en iets moois terug ontvangen.”.
Het was laat geworden. Hij vroeg of ik kon blijven, maar dat had ik niet afgesproken en dat regel ik niet zo maar even door de telefoon. Ik ging naar huis. Mijmerde in mijn auto, glimlachte. Nee nu geen muziek, die schalt nog in mijn oren: componist en uitvoerder: David! De mooiste en lieflijkste muziek die je je maar kunt voorstellen. Nog nooit vertolkt. Première, oeruitvoering, niet meer na te spelen. En zo kwam ik thuis. Belde David en zei allen maar: “Dankjewel!”. Mijn vrouw was al naar bed. Ik naar boven en schoof langzaam tussen de lakens. Voelde haar warme nabijheid en realiseerde mij, dat ik een moeilijke weg te gaan had.