Aangenaam verrast door Robert 27

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Bingo
Berichten: 216
Lid geworden op: ma 22 dec 2008, 23:32

Aangenaam verrast door Robert 27

Bericht door Bingo » wo 21 okt 2009, 14:02

Aangenaam verrast door Robert deel 27


Iris haar vader stootte haar aan en zei, ‘jij bent nogal enthousiast meisje, maar dat afspraakje regel ik dadelijk wel zelf met meneer of mevrouw Bergman’.
Gezamenlijk liepen we naar de tafel waar oom en tante op ons zaten te wachten, de ouders gingen bij elkaar zitten.
De jeugd zat apart, er werd over en weer veel verteld.
Toen de eerste auto’s de boot opreden, stelde Robert voor om naar het zonnedek te gaan.
Omdat de ligstoelen normaal gesproken snel op zouden zijn!
Zo was het de andere jaren meestal gegaan, Willem vroeg, ‘moeten we voor jullie ook een stoel nemen?’
Maar nadat de ouders elkaar hadden aan gekeken, zeiden ze, ‘dat is niet nodig, wij blijven onder in de bar zitten’.
Dus boven op het dek, namen we zes stoelen en zette deze in een kringetje.
Geert-Jan en zijn zusje gingen tegen over Robert en mij zitten, Pieter en Willem namen plaats tegen over elkaar.
De veerboot begon te trillen, dat was het teken dat we afmeerden en uit liepen.
Wij hadden schijnbaar de juiste plaats uit gezocht, toen we de haven verlieten draaide de veerboot en wij kwamen in de volle zon terecht.
Willem vroeg, ‘mag ik de sleutel van onze hut even, dan haal ik de zonnebrandolie zodat we ons kunnen insmeren?’
Robert stond op en voelde in zijn zakken, en gaf hem de sleutel.
Pieter liep voor de gezelligheid met Willem mee.
Nog voor dat ze weg gingen zei ik, ‘Pieter neem gelijk de fotocamera even mee, je weet maar nooit of het lonend is’.
Met de duim omhoog liepen ze weg, even later zaten we lekker te kletsen.
Op een gegevenmoment vroeg Robert, ‘Iris, wat was dat gisteren voor een discussie over die bikini van jou?’
Zonder enige schroom begon ze te vertellen, ‘och, jullie weten vast wel dat de kinderen op het strand, het liefst bloot lopen’.
‘Bij mij was het niet anders, tot mijn zesde levens jaar liep ik ook nog het liefst in mijn nakie’.
‘Toen ik echter zeven was, vond mijn moeder opeens dat ik nu toch op zijn minst mijn slipje moest aandoen’.
‘Daar was ik het natuurlijk niet mee eens, maar ik moest het toch van haar’.
‘Het jaar daarop moest ik zelfs mijn boven stukje aandoen, ik heb het tot mijn tiende kunnen uitstellen’.
‘Maar daarna, moest en zou ik het wel moeten doen als dreigement zei ze, zo niet dan blijf je maar bij opa en oma’.
‘Daar had ik natuurlijk geen zin in, en daarom kreeg zij haar zin’.
‘Het mooiste was echter, ik had toen nog helemaal niets te verbergen’.
Geert-Jan kon dit alleen maar beamen, bij hem was het ook zo ongeveer gegaan.
‘Vanaf mijn zevende moest ik ook echt een zwembroekje aan doen, vond mijn moeder’.
‘Pa heeft er eigenlijk nooit een probleem mee gehad, hij zei altijd laat ze toch, ze zijn nog zo jong’.
‘Maar ma hield voet bij stuk, zij vond dat het niet meer kon’.
‘Dus werd afgesproken dat ik vanaf het volgend jaar, op het strand badkleding moesten dragen’.
‘Iris moest toen een slipje aan, en ik mijn zwembroekje’.
‘Daarom waren we ook zo blij, dat Pieter zich gisteren heeft versproken’.
Ze hadden het er gisteravond in hun hut nog uitgebreid over gehad, en na veel heen en weer gepraat.
Ze hadden besloten dat voor het volgend jaar een naakt vakantie op het program zou staan.
Willem en Pieter waren ondertussen terug en Pieter gaf me de fles met zonnebrandolie en de fotocamera in de hand.
Robert en ik trokken onze shirts uit, en streken elkaars rug in met de zonnebrandolie.
De voorkant deden we zelf, ook Geert-Jan en Iris trokken hun shirtjes uit.
Robert zei, ‘ik wil niet beledigend zijn, maar je hebt gelijk hoor jij hebt inderdaad nog niet veel te verbergen’. ‘Dat geeft niets hoor, wat niet is, kan nog komen’. Ook zij begonnen elkaars rug in te smeren, nadat Geert-Jan klaar was ging hij weer zitten in zijn ligstoel.
Hij zat wijdbeens, en recht tegenover Robert.
Hierdoor stonden zijn broekspijpen open, Robert had door zijn plaats vrije inkijk.
Het viel hem gelijk op dat Geert-Jan geen onderbroekje aan had, via een pijp kon hij namelijk zijn pik en ballen zien.
Robert stootte me even aan, ik volgde zijn blik en zag wat hij bedoelde.
‘Pieter, vergeet jij niet om je in te smeren’, zei ik terwijl ik mijn fotocamera pakte en links en rechts wat foto’s maakte.
‘Dat hebben we al in de hut gedaan, Ron’, kreeg ik als antwoord terug.
Ik lachte even en zei, ‘dat had ik wel gedacht’. Toen ik terug kwam in het kringetje van onze ligstoelen, maakte ik een foto van Geert-Jan en zijn zusje.
Natuurlijk zoomde ik zo ver in dat het een close-up opname werd, Geert-Jan zijn inhoud was duidelijk zichtbaar.
Robert glimlachte naar mij, toen ik me weer in mijn stoel liet vallen.
En ik dacht “wat is dat toch een mooie uitvinding die digitale camera’s”.
Iris begon wat geïrriteerd aan de bandjes te trekken, het zat haar niet echt lekker.
‘Heb geen schaamtegevoel Iris, je ouders zitten toch onder in de bar en zien niets’, zei Robert.
Ze keek Geert-Jan even aan, en toen deze zijn schouders optrok trok ze het bovenstukje uit.
Er was niemand die er zich aan stoorde, er waren zelfs meisje die het haar nadeden nadat ze toestemming hadden van hun ouders.
Na een tijdje zei ik, ‘houden jullie even onze stoelen bezet, ik wil mijn camera naar beneden brengen’.
‘Ik neem aan dat jij even meekomt Robert?’
‘Ja, natuurlijk kom ik mee, stel je voor dat je overboord waait op weg naar onze hut’, zei hij lachend.
Geert-Jan en Iris moesten even lachen om wat hij zei.
Toen we weg waren zei Iris, ‘ik weet het niet maar volgens mij, is er meer dan een gewone vriendschap tussen hun’.
Pieter keek Willem aan en zei, ‘dat klopt ze zijn een paartje, maar zeg het alsjeblieft niet verder’.
‘Nee hoor, daar hoef je niet bang voor te zijn, wij zullen er niemand wat van zeggen’.
‘Trouwens dat moet iedereen voor zich weten, wat hij doet of laat’.
Willem zei, ‘dat vinden wij ook, alleen wij zitten met een probleem’.
‘O ja, en wat is dat voor een probleem?’ vroeg Iris.
‘Nou tussen Pieter en mij is er ook iets meer gegroeid, maar hoe vertellen we onze ouders dat
ze twee zoons hebben die homo zijn?
‘Tja, dat weet ik ook niet, maar ik denk dat een goede moeder zoiets wel al aan voelt’.
‘Dus zeg voorlopig niets, jullie ouders komen er vanzelf wel eens mee’.
Toen Robert en ik in onze hut waren vroeg hij, ‘en is de foto wat geworden?’
Ik keek hem verwijtend aan, maar zei toen lachend, ‘Je word me toch niet ontrouw hé, vergeet niet dat hij de zelfde leeftijd heeft als onze broertjes’.
‘Wees maar niet bang, jij bent de enige voor mij’.
‘Wat denk je waarom ik stop met stoeien, als ik merk dat die twee opgewonden raken’.
‘Maar laat die foto nu eens eindelijk zien, het oog mag toch genieten van zoiets moois’.
Lachend zette ik de camera aan, en toonde hem de foto.
‘Zo, dat staat er mooi op, ik wist niet dat jij een zo’n goede fotograaf was’, lachte hij.
Ik deed de camera weer uit en stopte hem in mijn tas, hierbij viel mijn oog op mijn toiletzakje.
Het stond open op de wasbak, en het potje met glijmiddel stond ernaast.
Ik zei, ‘Robert, moet je nu eens kijken, ze zullen toch niet geëxperimenteerd hebben!’
‘Het lijkt er wel op’, zei hij.
‘Daar zal ik hun nog wel eens over aanspreken’, zei ik.
Voordat we terug gingen naar het zonnedek, gaven we elkaar nog snel een tongzoentje.
Daarna gingen we terug naar de andere, we lieten ons in de ligstoel zakken.
Pieter zat nog steeds naast me, ik stootte hem even met mijn knie aan en wenkte met mijn hoofd dat hij moest meekomen.
Hij keek me verwonderd aan we stonden op, wij liepen een stukje over het dek.
Toen we ver genoeg weg waren van de andere vroeg ik opeens, ‘en hoe was het, weet je nu eindelijk waar dat glijmiddel voor dient?’
Pieter kreeg een vuurrood hoofd en stammelde, ‘sorry, Ron maar ik was er zo benieuwd naar, en heb Willem om een demo gevraagd’.
‘Toen we naakt in de hut waren om ons in te smeren, dacht ik aan dat potje in jouw toiletzakje’.
‘En heb Willem toen gevraagd, of hij mij kon uitleggen waar dat spul goed voor was?’
Hij zei, ‘dat ik me moest bukken, en met mijn handen op jullie bed moest steunen’.
‘Daarna deed hij wat van het spul op zijn vinger, en wreef dit tussen mijn billen’.
‘Niet veel later gleed zijn vinger bij me naar binnen’ en hij zei dat de vinger later werd vervangen door de piemel’.
‘Klopt de werkelijk, ik vond dit namelijk al niet echt lekker?’
Ik moest in me zelf lachen en zei, ‘wanneer je in de juiste stemming bent, dan voelt dat heel anders aan’.
‘Maar de volgende keer, vraag je ons eerst of je dat mag gebruiken’.
‘Dat spul is duur genoeg, voor het vingeren gebruiken we altijd vaseline’.
‘Vingeren?’ vroeg hij.
‘Ja, zo wordt zoiets genoemd, en als je werkelijk tot de daad overgaat dan gebruik je het glijmiddel’.
‘Maar zo ver zijn jullie nog niet, hoop ik tenminste’.
‘Ook wij hebben het nog niet gedaan, we vinden dat je eerst zeker moet zijn dat het de ware liefde is’.
‘Je laat toch tenslotte niet de eerste de beste, zijn pik in je kont duwen’.
‘Maar kom, we gaan terug naar de andere, denk er wel aan wat ik zei, de volgende keer eerst even vragen’. Ik gaf hem een knipoogje en zei, ‘als we thuis zijn, dan krijg je meer uitleg van me, als je dat wilt hebben’.
Pieter was opgelucht, en tevreden gingen we weer zitten op onze stoelen.
‘Wat voor geheimpjes hebben jullie voor ons?’ vroeg Geert-Jan nieuwsgierig toen we weer op onze plaats zaten.
Iris stootte haar broer aan en zei, ‘dat gaat ons toch niets aan, dat zijn privé zaken tussen twee broers, niet waar jongens!’
Lachend wendde ik me weer tot Robert en zei, ‘Ik heb het er met Pieter over gehad, nu is het jouw beurt om er met Willem over te praten’.
Robert keek Willem wat boos aan en commandeerde, ‘mee komen jij, we moeten eens met elkaar praten’.
Ze stonden op en liepen ook een stuk weg van ons.
Robert zei, ‘Willem wat jullie hebben gedaan kan ik niet goed vinden, jullie hebben aan iemand anders zijn spullen gezeten’.
‘Of het nu die van mij of die van Ron zijn, dat maakt geen enkel verschil ik wil dit niet meer hebben’.
‘De volgende keer vraag je het eerst aan ons, wij willen jullie best helpen, maar vraag het wel eerst even’. ‘Weet je wel wat dat middel kost?’
Willem schrok ervan, zo had hij zijn broer nog nooit eerder meegemaakt.
‘Sorry Robert, ik zal het je de volgende keer echt eerst vragen’.
‘Is dat spul dan werkelijk zo duur?’
‘Voor ons wel, dat potje kostte bijna zeven euro als het er geen acht waren’.
‘Maar nogmaals, als jullie echte vragen hebben en wij kunnen jullie helpen dan doen we dat ook, op welk gebied dan ook’.
‘Dus broertje, deze keer vergeven we jullie het maar de volgende keer eerst vragen!’
Willem zei, ‘dat zullen we zeker doen, en nogmaals sorry het zal niet meer voorkomen’.
Toen ze terug waren in ons kringetje, zei Geert-Jan, ‘zeg zusje, het word nu toch wel echt geheimzinnig met hen’.
Iris gaf hem een trap tegen zijn been en zei, ‘je weet wat ik net zei, dat gaat ons niets aan’.
‘En dan zeggen de mannen dat de vrouwen nieuwsgierig zijn’, zei ze er nog achteraan.
Robert en ik lagen in een deuk van het lachen.
Het lachen verstomde abrupt, er werd namelijk een hand op Iris haar schouder gelegd.
Iris haar moeder stond achter haar, en keek haar boos aan.
Ze vroeg, ‘Iris, waar is jouw bovendeel van je bikini?’
Robert kwam voor haar op en zei, ‘mevr. de Wilde, omdat er zoveel meisjes, en zelfs vrouwen toples aan het zonnen waren’, ‘dachten Ron en ik, dat U daar ook geen bezwaar
tegen zou hebben als Iris dat ook zou doen’.
‘Dus het is eigenlijk onze schuld, maar als U eens goed rond kijkt, en eerlijk bent’. ‘Er zijn mannen en jongens die nog grotere borsten hebben als U dochter, dus ik zie eigenlijk geen probleem’.
‘U wel soms?, of moeten ook de mannen een boven stuk aan trekken?’ vroeg hij tot slot.
De moeder van Iris ging achter Robert staan, en legde haar armen om hem heen.
Ze zei, ‘Jij let nog meer op het mannelijk geslacht als ik, en ik moet toegeven dat er inderdaad genoeg mannen zijn die een bovenstukje konden gebruiken’.
‘Maar zeg eens ben jij van de andere kant, zoals jij de mannen bekijkt?’
Robert keek haar aan en vroeg, ‘kunt U zwijgen mevr. De Wilde?’
Zij zei hierop, ‘Ja, natuurlijk kan ik dat’.
‘Ik kan dat namelijk ook’, zei Robert.
Verbouwereerd en iets geërgerd liet ze Robert los en zei, ‘och Iris, doe ook maar wat je niet kunt laten meid’.
‘Mag ik dat dan ook doen mama?’ vroeg Geert-Jan hij stond op en had zijn hand al op zijn broeksrand.
Lachend zei ze, ‘waag het niet Geert-Jan, ik trek gelijk jouw vakantiegeld in, en dat van opa en oma ook’.
Geert-Jan zei, ‘vertel mij nu nog eens iemand iets over discriminatie, dit is toch het toppunt’.

Gesloten