Aangenaam verrast door Robert deel 22
Ondertussen kwam Robert en Willem zijn ouders terug, en de reis ging verder oom Harry zei de volgende stop zal net voor de st. Gotthard tunnel zijn.
Daar neemt Els het van me over, ze is dan nog lekker fit om de zestien kilometer lange tunnel te doorstaan.
Net voor de grens met Italië neem ik het dan weer van haar over, ze rijdt namelijk niet graag in Italië.
Niet dat het ons wat uitmaakte wie er reed, maar het was voor ons dus toch duidelijk waarom tante Els door de tunnel zou rijden.
Zestien kilometer tunnel is ook niet niks, en we begrepen donders goed dat oom Harry moe begon te worden.
In Italië zouden we dan een nachtrust nemen, ze hadden in Como een hotel besproken, kregen we nog te horen.
Willem was de eerste die begon te klagen en vroeg, ‘ma, kan de airco niet wat hoger, het lijkt wel of die uit staat’.
Pa zei, ‘we weten ook niet wat er aan de hand is, maar andere jaren ging het goed’.
Tante Els zei, ‘Schat, toen was de auto nog net voor de vakantie in de garage geweest, en dit jaar niet’.
‘Nou ja, als we in Corsica zijn zal ik eens naar het filter kijken, en gelijk schoon maken’, zei hij.
Nu begon ook Pieter, nadat hij was aan gestoten door Willem.
‘Het is bijna niet om uit te houden, het lijkt wel een sauna niet dat ik er ooit ben geweest, maar van horen zeggen moet het er ook erg warm zijn’.
Achterin begonnen we te schaterlachen om de opmerking van Pieter, het gevolg was dat ook de ouders moesten lachen.
Robert zei, ‘we kunnen gerust onze kleren verder uit doen, de auto’s naast ons zijn toch veel lager dan wij’.
Even werd het stil voorin, Robert zijn ouders keken elkaar bedenkelijk aan.
Oom Harry zei, ‘vooruit dan maar, je heb gelijk Robert de normale auto’s zijn inderdaad een stuk lager dan wij’.
‘Maar wel wachten tot we even kunnen stoppen hoor, dan kan ma handdoeken pakken om op de zittingen te leggen’.
De eerste de beste parkplaats reed oom Harry weer aan, tante Els stapte uit om achter uit de auto wat handdoeken te pakken.
Deze werden verdeeld, we legde ze netjes over de zittingen en gingen weer zitten.
Oom Harry reed gelijk weer weg, nadat tante Els weer was ingestapt en wij weer op onze plaatsen zaten.
Pieter en Willem waren de eerste die hun bezwete sportbroekjes uit deden, wij volgden daarna meteen hun voorbeeld.
Nu zaten we nog maar alleen met de sandalen aan in de auto, terwijl we de broekjes uit deden moesten we iets gaan staan.
De mensen in de auto’s die ons voorbij reden en toevallig naar binnen keken, lachte naar ons omdat ze onze blote billen zagen.
Maar daar trokken wij ons niets van aan, wij hadden hun tenslotte niet gevraagd om naar binnen te kijken.
Toen we weer zaten zei ik, ‘goh oom Harry, dat scheelt werkelijk een broek hoor, vooral een natte voegde ik er aan toe.
En weer werd er volop gelachen ik zei, ‘ik lieg niet hoor, dat is werkelijk waar’.
Even later werd het weer stil in de auto, alleen de radio stond nog aan.
Willem en Pieter lagen weer tegen elkaar aan en sliepen als een roosje, ook wij vielen al snel in slaap.
Robert had zijn arm om me heen gelegd, zijn hand ruste op mijn tepeltje en draaide rondjes.
Maar dat hield al snel op toen hij in slaap viel, ik ging me verzitten en liet mijn hoofd in zijn schoot zakken.
Mijn wang drukte tegen zijn piemel, Robert werd even wakker en glimlachte naar mij.
Ik glimlachte terug en sloot mijn ogen, en ook hij viel kort daarna weer in slaap.
We gingen langzamer rijden oom Harry zei, ‘zullen we dan toch nog een file krijgen vandaag’.
Robert werd als eerste van ons jongens wakker en zei, ‘het schijnt inderdaad zo te zijn’.
‘Maar pa, dat is toch altijd voor de Gotthard tunnel?’
‘Klopt jongen, dat was ik even vergeten, maar toen jij dat zei dacht ik er weer aan’, zei hij.
Door het praten werd ik ook wakker en kwam overeind, ik zag hoe oom Harry in de achteruitkijkspiegel keek.
‘Goh, Ron ben jij er toch, ik heb net tegen Els gezegd ik geloof dat ik terug moet rijden om Ron op te halen’, zei hij.
Nog half slapend glimlachte ik iets of wat verlegen naar hem, gelijk legde ik mijn hand op mijn piemel.
Robert keek me verbaasd aan en vroeg, ‘wat heb jij nou opeens Ron?’
Met nog de schrik in mijn ogen, knikte ik naar het raam achter hem.
Robert zag wat ik bedoelde, en bedekte ook zijn piemel. We werden net langzaam ingehaald door een vrachtwagen, op de bijrijders plaats zat een jongen van ongeveer elf jaar ( vermoedelijk de zoon of een neefje van de chauffeur ).
Hij keek bij ons naar binnen, en lachte zich half dood over onze blote lichamen.
Met een hand nam ik mijn sportbroekje van de rugleuning, waar we ze te drogen hadden neer gelegd.
Snel trok ik mijn broekje aan, daarna gaf ik Robert zijn broek.
Ook die van Pieter en Willem gooide ik naar voren, deze schrokken wakker en wisten niet wat er loos was.
Ik zei, ‘trek ze nu maar eerst aan, daarna vertellen we wel wat er aan de hand is’.
Toen ze hun broekjes aan hadden, zagen ze ook wat ik bedoelde.
Willem keek boos naar die knaap en stak zijn tong uit naar hem, hij zag hoe hij tegen de chauffeur aan het praten was.
Wij waren ondertussen bij de parkeerplaats voor de tunnel gekomen, en oom Harry reed deze op.
Ik keek nog even over mijn schouder, en zag hoe de vrachtwagen achter ons aankwam en de parkeerplaats op reed.
Robert zijn ouders bleven bij de auto wachten, terwijl wij gelijk naar het toilet holden.
Wij vertraagden de snelheid even later, we liepen achter de vrachtwagens langs.
De deur van de vrachtwagen die net nog langs ons reed ging open, en de jongen stapte uit hij liep achter ons aan en moest schijnbaar ook een plasje doen.
In het toiletgebouw was een wand met een plasgoot in de vloer, wij gingen naast elkaar staan om te plassen.
Rechts van ons was nog plaats genoeg voor vier man, maar die knaap duwde zich tussen Robert en mij in.
Hij zei, ‘ik heb die van jullie toch al gezien, dus kan het toch geen kwaad als ik ze nu van dichtbij bekijk?’
Wij waren zo verbouwereerd dat we niets konden zeggen, Robert en ik konden elkaar nog alleen maar aan kijken hoe brutaal die gast wel was.
Hij vertelde ons meteen dat zijn buurman op jongens viel, daarom ging hij ook zo vaak mogelijk met hem mee.
Hij had dan een fijne week, en het leverde hem ook nog een leuke zakcent op als hij lief voor hem was.
Wij waren ondertussen klaar, en liepen terug naar onze auto.
Maar die knaap volgde ons meteen weer op de voet, en vertelde verder.
Robert draaide zich om en duwde hem weg en zei, ‘dat wij niets om zulke verhalen gaven’.
‘Het interesseert ons niet wat de buurman met jou uitspookt, dat zijn jouw problemen, hopelijk ben je er gelukkig mee’.
De knaap bleef verbaasd staan, en wij hadden onze rust van hem.
Terug bij de auto bleven wij buiten wachten, en konden Robert zijn ouders naar het toilet gaan.
We keken naar de parkeerplaats voor de vrachtwagens, en zagen de jongen achter hun wagen staan.
Hij keek naar ons, op dat moment kwam de chauffeur er ook bij staan, die zwaaide eens overdreven vriendelijk naar ons.
Willem zag dat en stak zijn middelvinger op naar hem, alsof hij wilde zeggen bekijk het maar ons krijg je toch niet daar waar jij ons graag zou wil hebben.
Toen even later Robert zijn ouders terug waren, ging Tante Els achter het stuur zitten en de rest stapte ook weer in.
De file voor de tunnel was ondertussen al behoorlijk gekrompen, wij konden mooi door rijden wel wat langzamer.
Toen we door de tunnel waren, werd het gelijk een stuk warmer de buiten temperatuurmeter gaf goed vijfendertig graden aan.
Volgens het navigatiesysteem moesten we nog honderd en dertig kilometer rijden, voor we bij het hotel waren.
Dus maakte we het ons weer gemakkelijk, de T-shirts en broekjes gingen weer uit.
Robert zei lachend in mijn oor, ‘nu moeten we beter opletten, op het verkeer wat van achteren komt’.
Ik knikte met mijn hoofd en zei, ‘ja, daar heb ik jou voor, zodat ik even wat kan lezen’.
Robert prikte me met zijn vinger in de zij, ik schoof een stuk opzij en keek hem speels boos aan.
Hij pakte ook een boekje, en al lezend schoot de tijd flink op.
Aan de grens nam oom Harry het stuur weer over en zei, ‘zo, nu nog een half uurtje en we zijn bij het hotel in Como’.
‘Als ik jullie was zou ik me vast aankleden, zodat jullie het niet voor het hotel moeten doen’, zei tante Els.
Met tegen zin, trokken we de sportbroekjes weer aan.
Na een kwartier reed Robert zijn vader de parkeerplaats van het hotel op, we stapte uit en liepen naar binnen.
Aan de receptie zei Robert zijn vader dat ze twee kamers hadden gereserveerd, een vier en een twee persoon ’s kamer.
De man achter de receptie gaf ons twee sleutelkaartjes en zei, ‘dat we de wagen in de garage konden parkeren zodat we niet de hele auto leeg hoefde te maken’.
Oom Harry bedankte hem, en we liepen terug naar de auto om de spullen die we nodig dachten te hebben te halen.
Nadat we de spullen op onze kamers hadden gebracht, reed Robert zijn vader de auto in de garage die onder het hotel was.
Verder werd er afgesproken, dat we eerst twee uur op de kamer zouden blijven om te rusten en daarna zouden we in het hotel wat eten.
Robert vroeg, ‘We zijn nu toch in Italië, hé pa?’
‘Ja, Robert maar waarom vraag jij dat, dat weet je toch?’ zei hij.
‘Nou wat denkt U ervan om ergens een pizza te gaan eten, ik trakteer omdat het de eerste vakantie dag is, of eigenlijk trakteert oma daar zij het geld heeft gegeven’, zei hij.
‘Dat vind ik een goed idee, dat is trouwens ook veel goedkoper’, zei zijn moeder.
Dat was dus afgesproken, de kamer van de ouders en van Willem en Pieter lag op de eerste etage.
Die van Robert en mij lag op de vierde etage, (gelukkig hadden ze een lift) en we gingen op zoek naar onze kamer.
Na wat zoeken vonden we hem eindelijk, ik stopte de kaart in de gleuf van het slot.
Het rode lampje veranderde in groen en we konden de deur openen, we maakte eerst het licht aan.
Het was er erg donker omdat de gordijnen dicht waren, Robert liep naar het raam en trok de gordijnen open.
In het midden van de kamer stond een groot bed, tegenover het bed was een grote spiegel geplaatst.
Ook de badkamer zag er prima uit, er was een ligbad en een ruime douche ook bevond er zich een toilet en natuurlijk een wasbak. Robert ging op zoek naar de airco, en zette hem vol aan.
Ondertussen was ik het balkon op gegaan en keek wat rond, het balkon was ruim en er stond een tafeltje met twee stoelen en daarnaast waren er ook nog twee ligbedden.
Het balkon lag nog volop in de middagzon, tegen over ons was niets, buiten te zien buiten de wandeltuin.
Robert had ondertussen het bordje met niet storen op de deur gehangen, en de deur op slot gedaan.
Ik liep terug de kamer in en zei, ‘nu eerst even douchen, gelijk trok ik mijn T-shirt en broek uit’.
Robert keek me verlekkerd aan en vroeg, ‘zal er plaats voor twee zijn onder de douche?’
‘Zo niet, dan maak ik wel plaats voor jou, waar wacht je nog op uit die kleren’, zei ik lachend.
Robert luisterde op het woord en ontkleedde zich ook, samen gingen we onder de douche.
Tijdens het douchen vroeg ik hem, ‘heb jij ook zo’n stijve rug?’
‘Nee, maar daarvoor heb ik wel wat anders wat stijf is’, zei hij lachend.
Hij stond recht voor mij, zijn pik stond recht omhoog en zijn eikel was ontbloot.
Speels gaf ik er een tik op en zei, ‘foei, Robert wat denk je wel van mij, alsof ik met iedere wild vreemde wat begin’.
Robert moest er om lachen, en zoende mij op de mond.
Dat zijn tong niet lang liet wachten had ik wel verwacht, nadat we klaar waren met de tongzoen douchten wij ons tamelijk koud af.
Na het afdrogen, liep ik naar het bed en liet me er voorover languit op vallen.
Robert nam plaats over me heen, met zijn knieën aan elk een kant van mijn zijde.
Wat ik niet had verwacht maar wel gehoopt gebeurde, Robert begon mijn schouderbladen te masseren.
Vervolgens zakte hij naar onderen, en zo kwam mijn hele rug aan de beurt.
Hij hield natuurlijk niet stop toen hij bij mijn billen aankwam, hij kneedde ze flink en ik begon zachtjes te kreunen van genot.
Langzaam ging hij verder naar beneden, en masseerde hij mijn benen en voeten.
Hij nam mijn tenen één voor één in de mond en zoog er zachtjes op, ik vond het heerlijk wat hij deed.
Langzaam ging hij weer in de richting van mijn billen, opnieuw kneedde hij ze flink door.
Maar toen gebeurde er wat!, dat gevoel kende ik niet en had ik nog nooit eerder meegemaakt