Sjoerd deel 7

[Hans Bernard]

SJOERD deel 7



Sjoerd en Lex liepen terug naar het tafeltje waar Paul zat, die meteen begon te praten tegen Sjoerd. Lex hoorde de dwingende toon in Paul’s stem, zodat hij wel moest luisteren en lachte inwendig. Op dat moment kregen ze het sein voor de laatste ronde: het uitgeven van de jassen. En bloc stond de groep op en haastte zich naar de garderobe. Lex die in de gaten kreeg, dat er iemand naast hem probeerde te komen, hield daarom een beetje zijn pas in. Het was Roel.

“Vind je het goed dat wij samen een blok doen?”

Lex knikte. De garderobe was namelijk verdeeld in 4 blokken en telkens zorgden twee personen voor één blok. Hij was eigenlijk wel blij met de vraag van Roel; dan hoefde hij niet met Paul. Terwijl ze samen verder liepen, wierp Lex een verstolen blik op Roel. Zo op het eerste gezicht een gewone knul, een stuk kleiner dan hijzelf. Hij had kort geknipt zwart haar en nogal zware wenkbrauwen, maar een vriendelijk, open gezicht. Roel keek hem aan en glimlachte. Lex had nog wat willen zeggen maar de eerste mensen stonden al te wachten op hun jas. Dus was het werken geblazen. Vriendelijk en correct gaf Lex ieder zijn of haar jas op vertoon van een corresponderend nummertje. En met een ‘nog een prettige avond’ werd van de bezoeker afscheid genomen. Lex was blij dat Sjoerd hem aan dit bijbaantje had kunnen helpen. Hij vond het leuk om te doen. Het waren aardige mensen met wie hij moest samenwerken. Roel was weer naast hem komen lopen toen ze terug gingen naar de kantine. Dus kon hij hem meteen vragen of hij het goed vond om samen naar het feestje bij Anja te gaan. Roel zei dat hij met de bus gekomen was. Dat is dan geen probleem dan kun je met mij meerijden met de auto en mij tegelijk de weg wijzen. Dat is ook een stuk gezelliger dan de TomTom. De twee kleedden zich om in de kleedkamer, trokken hun jassen aan en liepen met de groep mee naar buiten. Iedereen ging mee naar Anja behalve Sjoerd en Paul, die in geen velden of wegen te bekennen waren. Lex meende straks gezien te hebben dat ze woorden hadden gehad want geen van beiden keek toen erg vrolijk. Roel stapte voorin naast Lex en 10 minuten later parkeerde die zijn Zweedse bolide in de straat bij Anja. Toch jammer dat Sjoerd er niet bij was. Samen met Roel liep hij door de openstaande voordeur, afgaande op het feestgedruis. Toen hij de kamer binnen stapte was de eerste die hij zag: Sjoerd. Paul was nergens te zien.

Hey Sjoerd, jij hier, alleen?

Lex had meteen spijt dat hij onmiddellijk een teer onderwerp had aangesneden. Dus praatte hij er snel over heen, vroeg Sjoerd en Roel wat zij wilden drinken en ging op zoek naar de drankjes. In de keuken bleek een klein buffet waar ieder naar believen zelf kon pakken. Met drie pilsjes in zijn hand liep hij terug de kamer in. De flesjes in de lucht stekend toostten de drie met Anja op haar verjaardag, dat door de andere gasten als een teken werd opgevat om luid en, zoals zo vaak, vals het ‘lang zal ze leven’ te gaan zingen. De stemming zat er meteen al goed in. Voor een beetje een normaal gesprek was de herrie echter te overheersend.

“Zullen we buiten kijken of er wat stoelen vrij zijn?”opperde Lex na enige tijd.

Roel had zich aan zijn zijde genesteld en leek niet van plan hem die avond nog te verlaten maar in die herrie was een gesprek onmogelijk. Zij probeerden door de dansende massa heen in de tuin te komen. Het lukte en wat later zaten Lex en Roel in een tuinstoel op het grasveld. Sjoerd waren ze op hun weg naar buiten kwijt geraakt. Lex dacht dat Roel niet zo’n prater was dus begon hij maar en vroeg hem wat hij voor werk deed. En tot zijn verrassing begon Roel enthousiast te vertellen dat hij IT-er was, pas verkast naar een nieuwe baan, waar hij het prima naar zijn zin had. Maar voor Lex een tweede vraag kon stellen was Roel hem voor:

“Jij schrijft hè Lex. Ja, ik lees jouw vervolgverhaal in het homotijdschrift ‘De Kast’ en ik vind het geweldig. Weet je, tegen jou kan ik het wel zeggen, ik ben ook homo, maar niemand uit de groep is daarvan op de hoogte. En dat wil ik voorlopig nog wel zo houden. Dus ik reken erop dat jij je mond houdt.”

Roel had er een kleur van gekregen. Het was ook niet niks om zomaar ineens uit de kast te komen. Maar hij liep al zolang rond met dit geheim dat hij het niet langer meer had kunnen volhouden. Wie kon hij het beter vertellen dan Lex. Hij had de vorige keer, toen Lex er voor de eerste keer was, al gevoeld dat hij hem zou kunnen vertrouwen. Bovendien was het een buitengewoon aardige kerel, goed gebekt, sociaal voelend en oprecht geïnteresseerd in de ander. Hij moest ergens beginnen met er voor uit te komen dat hij op mannen viel. En dit was niet zo moeilijk. Hij wist zeker dat Lex kon zwijgen. En hoe het verder uit zou pakken, dat zag hij dan wel. Mocht Lex anders reageren dan verwacht, was er nog geen man over boord, want Lex viel in voor Peter en zou straks weer verdwijnen. Niet dat hij daarop zat te wachten. Want als hij eerlijk was tegenover zichzelf dan moest hij toegeven dat hij Lex wel heel erg leuk vond.

“Natuurlijk kun je op mij rekenen, ik houd mijn mond wel,” antwoordde Lex, nog nauwelijks bekomen van die vertrouwelijke mededeling.

Als iemand hem verteld had dat Roel homo was, dan zou hij dat absoluut betwijfeld hebben. Maar ja, als de homo zelf de kastdeur open doet en naar buiten komt, valt er niet te twijfelen aan de oprechtheid van zo’n mededeling. Maar waarom zou Roel het juist aan hem verteld hebben vroeg Lex zich af. Ze kenden elkaar nauwelijks en hadden elkaar nu twee keer ontmoet. Voor hij dieper op de opmerking van Roel in kon gaan, kwamen Anne en Iris aangelopen en vielen luid lachend in de twee vrije tuinstoelen tegenover hen.

“We storen toch niet?” riepen ze, opnieuw de slappe lach krijgend.

Lex gaf Roel een knipoogje en zei tussen neus en lippen: “We hebben het er later nog wel over.”

Het bleek dat de twee meiden op zoek waren naar een danspartner. En hoe Lex en Roel zich ook verzetten, uiteindelijk moesten zij het onderspit delven. Meegesleurd door Anne en Iris, liepen zij naar binnen, naar het dansvloertje.

Alleen achter gebleven op het gazon, min of meer verscholen in de schaduw van een grote eik, zat Sjoerd te mijmeren over het vreemde gedrag van Paul. Hij had er behoorlijk de pest over in. Wat een belachelijk gedrag van Paul. Hij voelde tranen prikken in zijn ogen. Hij had nooit verwacht dat Paul zo jaloers zou zijn. Hij was echt wel verliefd op hem maar dat betekende toch niet dat hij zich daarom de hele avond alleen maar met hem moest bezighouden. Hij had er zich juist op verheugd om met zijn vrienden die avond bij Anja op haar feestje te zijn. Daarbij was hij ook nog eens trots op het feit, dat hij er met Paul zou zijn. Hij had zich al helemaal voorgesteld, hoe het zou zijn om Paul voor te stellen en hoorde zich al zeggen: “Dit is Paul, mijn vriend” Maar Paul had zich geërgerd omdat hij in de artiestenkantine ook voor de anderen aandacht had gehad. Hij had boos gezegd dat hij dan ook maar alleen naar het feest van Anja moest gaan. En nu was hij hier alleen. Hij had maar een smoes verzonnen, dat Paul zich niet goed voelde en naar huis was gegaan. Terwijl hij zo in gedachten voor zich uit zat te staren, tikte iemand hem op zijn schouder:

“Lieverd, sorry ik heb me aangesteld. Wil je mij vergeven?”

Blij verrast keek hij over zijn schouder in het berouwvolle gezicht van Paul:

“Natuurlijk Paul, ik ben blij dat je toch gekomen bent. En weet je gekkie, ik houd alleen van jou, jaloerse bal, die je bent.

Sjoerd sprong op, pakte Paul stevig beet en maakte een rondedansje met hem in de tuin. Toen ze uitgedraaid waren kregen ze van het gezelschap in huis een applausje, dat ze allebei een rood hoofd bezorgden.

“Wat heb je tegen Anja gezegd, want die zal wel raar opgekeken hebben toen jij plotseling toch binnenkwam. Ik heb namelijk gezegd dat jij je niet lekker voelde en jij komt wat later toch binnenstappen.”

“Ik heb gezegd, dat de buitenlucht me goed gedaan had en dat ik me steeds beter voelde en zodoende besloten had om rechtsomkeer te maken en toch naar het feest te komen. Bovendien kan ik jou niet missen,” zei Paul en hij kuste Sjoerd vluchtig op zijn mond. Hij wilde niet weer een applaus uitlokken.

“Kom dan gaan we naar binnen. Ik wil met je dansen” en Sjoerd trok Paul achter zich aan.

Er was binnen nauwelijks ruimte op het dansvloertje zodat men noodgedwongen dicht op elkaar stond. Voor Sjoerd en Paul geen enkel probleem. Hun lichamen stevig aan elkaar geklonken, schuifelden zij verliefd en opgewonden op de muziek door de kamer. Plotseling zag Sjoerd tussen de anderen Lex met Anne dansen. Ook zij stonden dicht opeen gepakt op de dansvloer.

“Ik vraag me af of Lex zich vermaakt,”zei hij tegen Paul en wees onopvallend met zijn hoofd richting Lex en Anne. “Volgens mij heeft hij liever een aardige kerel in zijn armen.”

Waarop Paul wat afgemeten antwoordde: “Jou zeker.”

Sjoerd deed net alsof hij die laatste opmerking niet gehoord had en stapte snel over op een ander onderwerp.

“Ik heb je nog niet verteld, dat Peter me een sms-je heeft gestuurd. Als hij straks zijn straf moet uitzitten, wil hij graag dat ik een keer op bezoek kom. En geloof het of niet, maar Vonne wil dan graag mee. Wat zeg je daar van?”

Paul keek hem stomverbaasd en ongelovig aan: “Dat doen jullie toch niet hè?”

“Ik heb nog geen beslissing genomen, maar waarom zouden we dat niet doen?”

Opnieuw die avond zag Sjoerd, dat Paul’s gezichtsuitdrukking veranderde. Het kreeg een hardere trek en ook zijn stem werd scherper. Het leek wel of Paul behoorlijk nijdig was. Met uitdrukkingen als ‘hoe haal je het in je hoofd’ en ‘dat zul je toch wel uit je lijf laten’ tot woorden als ‘belachelijk’ en ‘het moet toch niet gekker worden’ probeerde hij Sjoerd duidelijk te maken, dat hij het maar helemaal niets vond. En weer verbaasde Sjoerd zich dat hier een heel andere Paul voor hem stond dan hij kende. Een lieve, aantrekkelijke, galante, begrijpende en warmhartige knul. En nu stond er een drammerige en betweterige kerel voor hem, die nota bene ook jaloerse trekjes vertoonde. Sjoerd deed alsof hij wat moe was en stelde voor om buiten wat te drinken. Ze stapten de dansvloer af, zochten in de keuken een lekker drankje uit en in de tuin een luie tuinstoel. Het was zacht maar wat loom weer én volle maan. Kortom alle ingrediënten waren aanwezig voor een romantische avond. Helaas was Paul niet in een dergelijke stemming. Sjoerd zuchtte eens diep en nam een slok van zijn cola.

“Hebben jullie ook zo’n dorst?” zei Lex, die samen met Roel ook naar buiten was gekomen.

“Nou we hadden het zo warm gekregen van het dansen met die meiden dat we graag buiten wat wilden afkoelen. En op de weg hier naar toe hebben we meteen maar een drankje meegepikt.”

“Waar zijn Anne en Iris?” vroeg Paul en het viel Sjoerd op dat hij zich weer helemaal hersteld had en de vrolijke, gezellige Paul was.

Mogelijk zie ik dingen, die er niet zijn, dacht Sjoerd bij zichzelf en voelde zich gelukkig omdat Paul weer de oude leek. Hij praatte honderduit en was bijzonder attent voor Sjoerd. Ook Lex en Roel schenen zich buitengewoon te vermaken en het naar hun zin te hebben. Zodanig dat Sjoerd met een veelbetekenende blik Paul aanstootte en stiekem op die twee wees. Het liep zo langzamerhand tegen twee uur en de meeste gasten maakten aanstalten om te vertrekken. Zo ook de vier in de tuin. Ze bedankten Anja voor de heerlijke avond en vertrokken met stille trom om de buurt niet wakker te maken. Roel reed weer met Lex mee, die hem thuis af zou zetten. Paul vertrok met de auto en Sjoerd reed op zijn scooter naar Paul zijn kamer. Hij had thuis gezegd, dat hij bij Paul bleef slapen.

Boven gekomen maakten ze het zich gemakkelijk. Omdat het binnen erg warm was, trokken ze hun kleren uit en zaten even later in hun boxer, met een pilsje op de bank. Onmiddellijk ontstond er een erotische spanning. ‘Wat een stuk ben je toch’ dacht Sjoerd en liet zijn blik over Paul zijn mooie lijf glijden. Maar ook die verleidelijke zwelling in zijn strakke witte boxer trok zijn aandacht. Paul had zijn ogen gevolgd en het verlangen in Sjoerd zijn ogen gezien. Hij boog zich naar hem toe en drukte een kus op zijn lippen. Voor hij zich echter terug kon trekken had Sjoerd een arm om zijn nek geslagen en hem naar zich toe getrokken. Hij lag nu half over hem heen, voelde duidelijk de groeiende begeerte van Sjoerd. Ook hijzelf voelde zijn boxer knellen door zijn groeiend geslacht. De handen van Sjoerd streelden intussen zijn rug en zijn mond fluisterde allerlei lieve woordjes in zijn oor. Paul's hand gleed over Sjoerd zijn strakke buik naar boven op zoek naar zijn tepels. Hij pakte er een tussen duim en wijsvinger en kneep er zachtjes in. Sjoerd verstijfde een moment en duwde zijn onderlichaam omhoog. Paul schoof wat naar boven en zorgde dat hun onderlijven tegen elkaar lagen. Met zijn andere hand pakte hij de tweede tepel ook tussen duim en vinger. Sjoerd had zijn strelingen naar beneden verlegd en kneedde nu Paul zijn billen. Zij verloren zich in een eindeloos kussen en hun ademhaling werd zwaarder naarmate zij dichter bij hun hoogtepunt kwamen. Een ontlading kon niet lang meer op zich laten wachten. Hun boxers schuurden over elkaar, hun kus verinnigde zich en hun vingers grepen opgewonden in hun lijven. De adem versnelde, lichamen zogen zich aaneen en daar was de ontlading in extase. Voldaan maar uitgeput lagen zij in elkaars armen. Het zou een hete nacht worden.

Lex reed in een flink tempo naar het ouderlijke huis van Roel. Hij keek eens opzij naar hem. Niet dat Roel teveel gedronken had, maar aan zijn oogjes te zien toch meer dan normaal. Hij hing ook meer in zijn autogordel dan dat hij zat. Lex probeerde bij zichzelf te peilen wat hij van Roel vond. Hij was aangenaam gezelschap geweest voor hem op het feest. Alleen misschien iets te aanhankelijk. Lex had geen stap kunnen zetten zonder Roel in zijn onmiddellijke nabijheid. En dan die trouwe hondenogen, die hem zo aandoenlijk aankeken. Toch voelde hij wel wat voor Roel. Het zou verstandig zijn om hem nu thuis af te zetten en niet mee naar binnen te gaan, om ongewenste situaties te voorkomen. Dan konden geen van beiden zich later iets verwijten. Hij draaide rustig de hoek om en stopte bij de voordeur van Roel zijn woongedeelte, dat later aan het huis aangebouwd was. Op de vraag van Roel of hij echt niet nog even mee ging voor een borrel weigerde Lex, vriendelijk doch nadrukkelijk.

“Ik bel je en we maken op korte termijn een afspraak, beloofd.”

Met die woorden nam Lex afscheid en reed pas weg nadat Roel de voordeur achter zich had dicht getrokken. De rit ging nu richting zijn eigen woning. Het was nog druk op de weg. Hij mijmerde over de afgelopen uren. Wat een geluk dat hij via Sjoerd aan dit baantje was gekomen. Leuke vrienden had hij er aan over gehouden. En wie weet ook nog eens een vriend die meer voor hem kon betekenen. Maar dat was nog niet alles. Ook met zijn boek ging het goed. Binnenkort zou het verschijnen. Nee, hij mocht niet klagen. Hij voelde zich alsof hij de hele wereld aan kon. Kon hij er vanavond nog maar met iemand over praten. Toch eens kijken of Hans nog aan het chatten was. Met hem kon hij goed over dit soort zaken bomen. Hij parkeerde zijn auto en liep naar de lift. Het was een heerlijke avond geweest. Toen hij zijn laptop opstartte zag hij dat Hans nog online was. Dat werd dus nog een half uurtje chatten.
Roel kon de slaap niet vatten. Hij was, hoewel hij meer gedronken had dan hij gewend was, klaarwakker. Jammer dat zijn moeder al sliep anders had hij met haar nog kunnen napraten. Achteraf was hij blij, dat Lex niet meer mee was gegaan. Hij had zich beslist niet in kunnen houden. Hij had gemerkt dat Lex hem ook aardig vond, maar was er niet zeker van of hij ook van zijn aanhalig gedrag gediend zou zijn geweest. Hij ging daarom maar onder de douche om zijn opgewondenheid van zich af te spoelen. Toen hij onder de warme straal stond, voelde hij zijn penis omhoog komen. Hij had zich bevredigd. Dat had hem echter uit zijn roes gehaald en zodoende lag hij nu wakker naar het plafond te staren. Zou het iets kunnen worden met Lex? Het zou zijn eerste relatie worden. Tot nu toe had hij nooit iemand ontmoet die hem zo geraakt had. Dat was met Lex duidelijk anders. Hij hoopte dat Lex hem snel zou bellen, het liefst morgen al.

Sjoerd werd wakker toen Paul zich nog een keer omdraaide. Een blik op de klokradio leerde hem dat het half tien was. Hij keek naast zich en zag dat Paul nog in diepe rust was. Wat was hij lief als hij sliep. Sjoerd liet zijn hand onder het dekbed richting Paul glijden. Hij raakte zijn schouder en via zijn borst ging zijn hand naar beneden. Voorzichtig om Paul niet wakker te maken. Hij rustte een moment met zijn hand op Paul’s buik. Wilde nog verder naar beneden maar voelde plotseling hoe zijn hand stevig vast gegrepen werd. Paul had zich slapende gehouden en keek Sjoerd nu lachend aan. “Eerst een kus, dan laat ik je los.” Daar had Sjoerd wel oren naar. Hij wierp zich op Paul, boog hij zich voorover, kuste hem vol op zijn mond, liet zijn tong over Paul’s lippen glijden, en drong zijn mond binnen. Dan gleed hij naast Paul, kroop tegen hem aan en zei: “Goedemorgen lief.” Paul keek hem glimlachend aan, nam Sjoerd zijn hoofd in beide handen en kuste voorzichtig het puntje van zijn neus. “Ik hou van jou.” En hij voelde hoe Sjoerd hem vastpakte en zijn hand op en neer bewoog. Terwijl hij hem diep in zijn ogen keek ging zijn hand ook op zoek naar diens geslacht en in elkaars ogen verdrinkend, voerden zij langzaam het tempo op. Ze genoten allebei van elkaars lijf . Hun pikken zwollen op en samen kwamen ze tot een heerlijke, bevredigende zaadlozing. In elkaars armen droomden zij opnieuw weg, om pas weer rond twaalf uur wakker te worden. Ze besloten onmiddellijk samen onder de douche te stappen, waar zich opnieuw een heet ritueel afspeelde, zodat ze uiteindelijk pas in de middag aan hun ontbijt zaten. Nou ja ontbijt, liever gezegd brunch. Sjoerd zat aan gisterenavond te denken, aan Paul’s gedrag. Hij wilde er met hem over praten, maar betwijfelde of dit het goede moment was. Het zou nu zeker de fijne sfeer kapot maken.


Sjoerd had wat vrije uren opgespaard en kon daarom vaak een vrije middag nemen. Zo genoot hij ook deze middag van het feit dat hij niet hoefde te werken. Hij was naar de bibliotheek gereden om de laatste aflevering van het vervolgverhaal van Lex te lezen. Daarna zou hij richting ‘De Glazen Koepel’ gaan, waar hij om drie uur had afgesproken met Vonne en Judith. Het was al weer lang geleden dat hij Judith had gesproken. Hij stemde meteen in met haar voorstel om een middagje in de Koepel bij te praten. Vonne, die toevallig in de kamer was, gebaarde naar hem dat zij ook mee wilde. Juut vond het meteen goed en hijzelf had ook geen enkel bezwaar, integendeel.
Het verhaal in het homotijdschrift ‘de Kast’ werd steeds spannender en nieuwsgierig sloeg hij het blad open, benieuwd naar het laatste deel. Intens genietend las hij het spannende einde. Ja hoor, het werd een happy end en Lex was erin geslaagd de ontknoping tot het laatst geheim te houden. Jammer dat het uit was.
Zo, op nu naar ‘de Glazen Koepel’. Even later zette hij zijn scooter voor de deur en sloot hem af. Met zijn helm in de hand liep hij door de draaideur naar binnen. Hij zag de meiden meteen. Ze zwaaiden beiden enthousiast naar hem. Maar Sjoerd zwaaide niet terug. Hij liep als een robot naar hun tafeltje, zijn ogen echter gericht op het tafeltje helemaal in de hoek.

Daar zaten Dorus en Peter, druk pratend.


Sjoerd dl. 7 21-06-2009 hjt.

(laatste deel, dl. 8 over twee weken op vrijdag 2 oktober, hans)