Beste lezers,
Met enige schroom wil ik hier mijn verhaal publiceren. Ik ben geen schrijver die in de eerste hoofdstukken al meteen echte seks aan de orde brengt. Ik houd meer van de ontwikkeling van mijn hoofdpersonen en hun eventuele relatie. Graag wil ik jullie uitnodigen te reageren op mijn verhaal. De eerste drie hoofdstukken plaat ik hieronder.
Veel leesplezier,
Kroontjespen
Pluk de dag
Door Kroontjespen
Hoofdstuk 1 - Actie is reactie
Ergens weet hij wel dat hij fout bezig is. Ergens, diep in zijn hersenen, waarschuwt een stemmetje om niet verder te gaan. Maar ja, denkt Dave, je moet toch wat als je zestien bent en weinig zakgeld krijgt. Eigen schuld. Kan hij toch niets aan doen.
Rond vier uur ’s middags is het niet echt druk in de boekhandel aan de Hooghuisstraat. Een moeder met twee jengelende kinderen staat even verderop bij de kinderboeken te proberen haar kroost in het gareel te houden. Niet dat het lukt. Dave ziet dat het oudste kind her en der boeken uit de kasten trekt en die vervolgens op de grond smijt.
Bij de kassa is een oude man in een elektrische rolstoel in overleg met de vrouw erachter. Hij gebaart wild in de lucht om zijn woorden kracht bij te zetten. De vrouw kijkt ongelukkig om zich heen op zoek naar hulp.
Snel draait Dave zijn hoofd af. Geen aandacht trekken, zegt een andere stem in zijn hoofd. Dat is het laatste dat je wilt. Zijn ogen flitsten over het tijdschriftenrek dat zich op ongeveer een meter voor hem bevindt. Vierde rij, links in de hoek. Daar staan ze altijd. Iedere keer als hij in de boekwinkel komt om voor school iets te halen, loopt hij steevast langs de tijdschriften. Hij kan de indeling inmiddels dromen. Nu maar hopen dat er nog eentje staat.
Dave voelt zijn handen trillen en steekt ze diep in de zakken van zijn zomerjas. Buiten wis het warm. Toen Dave van huis fietste had hij buiten in de tuin op de thermometer gekeken. Daar in de schaduw was het al 18 graden geweest. Toch is de jas een noodzakelijk onderdeel van deze operatie, bedenkt Dave. Hij lacht in zichzelf. Operatie. Alsof hij een of andere militaire missie aan het uitvoeren is. Dat zou wat zijn als het leger zich hier me bezig moest houden.
Het moet vandaag zijn lucky day zijn want er staat er nog een exemplaar, verscholen achter de andere tijdschriften. Het is de nieuwe van de maand mei. Op internet had hij gisteren al opgezocht hoe de cover er uit moest zien. Hij mocht namelijk niet te lang aarzelen, dat zou hem alleen maar verdachter maken.
Voorzichtig ritst hij zijn jas half dicht. Nog een geluk dat zijn jas aan de onderkant zo’n strakke elastieken boord heeft. Daar blijft een tijdschrift wel op hangen. Dave kijkt nog een laatste keer om zich heen en loopt dan zo gewoon mogelijk naar de linkerkant van het rek. Hij reikt omhoog en pakt het glossy blad uit het rek. Even bladert hij er nonchalant in, alsof hij wil bekijken of het wel de moeite waard is. Dan laat hij het uit zijn handen vallen.
Met een zucht bukt Dave zich om het blad op te rapen. Hij weet dat hij nu uit het zicht van de kassa zit. Snel stopt hij het tijdschrift in zijn jas en ritst die tot bijna bovenaan dicht. Hij voelt de koelte van het blad door zijn dunne t-shirt heendringen op zijn bezwete huid. Van een van de onderste schappen grist hij een andere glossy en gaat weer overeind staan. Zo onschuldig mogelijk plaatst hij dat tijdschrift op de vierde rij links. Het moet nu wel op lijken alsof hij het gevallen boekje weer teruglegt.
Dave loopt weg van het rek in de richting van de kassa en de uitgang. De oude man is nog steeds in gesprek met de dame achter de kassa en niemand let op hem. Het wordt zo echt een lucky day. Hij voelt het harde tijdschrift achter zijn jas zitten. Snel naar buiten en dan naar huis. Er is niemand thuis dus kan hij zich heerlijk in zijn eentje laten meenemen naar een andere wereld. Hij kan bijna niet wachten tot het zo ver is.
De deuren van de winkel staan vanwege het warme weer helemaal open en Dave kan zijn fiets al zien staan. Nog een paar meter en dan is het echt gelukt. Hij voelt de spanning langzaam uit zijn lichaam vloeien. Wat een actie was dat!
Een stevige hand op zijn schouder maakt echter een abrupt einde aan de euforie. “Waar gaat dat zo vlug heen jongeman?” zegt een stem achter zijn rug.
Wordt vervolgd…
Hoofdstuk 2 – Gewijzigd plan
Verschrikt kijkt Dave achterom, recht in het lachende gezicht van een jongen met kort blond haar. Even weet hij niks te zeggen, zijn hart gaat als een razende tekeer.
“Jesus, Thom!,” vloekt Dave dan. “Lul dat je bent. Ik schrik me dood man.”
Thom laat zijn schouder los en lacht nog steeds. Thom zit bij hem op school, maar niet in dezelfde klas hoewel ze bijna even oud zijn.
“Je had je gezicht eens moeten zien. Was dat een goede grap of niet?”
De vrouw achter de kassa kijkt verbaasd naar de jongens en Dave besluit om maar snel door te lopen.
“Kom mee, hier trekken we te veel aandacht,” zegt hij terwijl Thom hem niet begrijpend aankijkt.
“Wat doe je wazig. Maar goed, als jij dat wil.”
Buiten bij de fietsen veegt Dave het zweet van zijn voorhoofd. Hij ritst zijn jas open waardoor het zware tijdschrift op de grond valt. Het duurt even voordat Thom doorheeft wat hij nu eigenlijk ziet.
“Ach nu snap ik het,” zegt hij. “Daarom viel je bijna flauw toen ik je vastpakte. Je hebt gejat.”
“Stil nou man,” fluistert Dave, “dat hoeft toch niet iedereen te weten. Waar kwam jij eigenlijk ineens vandaan? Ik heb je niet gezien in de winkel.”
“Mooie winkeldief ben jij dan. Houd de omgeving steeds in de gaten, dat is de eerste regel bij diefstal. Dat weet je toch?”
“Hoezo, heb jij er verstand van dan?”
Thom lacht. “Laat maar, grapje zullen we maar zeggen. Nee, ik moest een klapper hebben, maar ze hadden hier niet de goeie. En toen zag ik jou bij die tijdschriften ineens opduiken uit het niets. En jij had niks in de gaten. Die kans kon ik natuurlijk niet laten lopen.”
Dave bukt zich om het gevallen tijdschrift op te rapen. Hij rolt het op en stopt het onder zijn snelbinders.
“Ik had het kunnen weten,” zegt Thom. “Het nieuwste Computer Magazine. Je kunt het weer niet laten. Verslaafd ben je!”
“Wat nou verslaafd? Is het verboden om zoiets te kopen? Krijg ik afkickverschijnselen als ik een maand geen blad koop? Nee dus.”
“Nou ja. Normale jongens zouden hier de Playboy jatten of de Penthouse. Echt weer iets voor jou om zo’n saai tijdschrift mee te nemen.”
“Dus nu ben ik ook al geen normale jongen meer,” zucht Dave. “Dat jij niks anders te doen hebt dan boven blad met een paar blote tieten te rukken, daar kan ik niks aan doen. Ik durf te wedden dat onder jouw bed een hele stapel van die bladen ligt. Vol met vlekken.”
Thom kijkt bedrukt. “Heb je daar dan niet gekeken de laatste keer dat je bij mij was?”
“Ja hallo, ik ga een beetje op me knieën onder je bed liggen graaien. Nee bedankt.” Dave kijkt Thom aan. “Maar zeg eens op, heb je wat of niet?”
Thom vist zijn fietsensleutel uit zijn broekzak en begint zijn fiets van slot te halen. Hij kleurt een beetje rood.
“Wat nou,” schampert Dave. “Je wordt toch niet verlegen?”
“Ach man,” roept Thom ineens. “Flikker op. En als je het zo nodig wilt weten. Nee, ik heb die blaadjes niet onder mijn bed liggen. Nergens trouwens. Nou, fiets je mee of niet?”
Dave kijkt verbaasd op. Zo’n uitval had hij niet verwacht.
“Oké,” zegt hij, “ik fiets wel mee. Sorry, ik bedoelde er niks mee hoor.” Hij stapt op zijn fiets en rijdt naast Thom weg.
Het blijft even stil tussen de twee jongens. Het is Thom die als eerste de stilte verbreekt.
“Heb je nog zin om even met me mee naar huis te gaan?” Tom kijkt opzij. “Of moet je in dat blaadje van je gaan lezen?”
Dave denkt na. Eigenlijk was dat laatste wel zijn plan geweest. Rustig thuis lezen of er nog leuke gadgets of hulpprogramma’s zijn voor zijn computer. Daar is zo weer een paar uur zoet mee. Aan de andere kant was dat voor hij Thom tegenkwam. Want zo vaak nodigt die hem niet uit om mee naar huis te gaan.
Trouwens, zo ver Dave weet en heeft gehoord, is Thom ook meer op zichzelf. Het afgelopen schooljaar zijn ze wel een paar keer bij elkaar thuis geweest en dat was wel leuk en gezellig. Thom heeft altijd weer nieuwe dvd’s op zijn kamer en daar zitten vaak goede films tussen. Bij Dave thuis zijn ze meestal op de computer bezig. Daar heeft Thom echt weinig verstand van, dus probeert Dave hem soms wat nieuwe trucjes te leren om zijn verslagen voor school nog makkelijker in elkaar gezet te krijgen. Dave glimlacht en neemt een besluit.
“Nee, dat kan best wachten. Ik heb het nu en daar gaat het om. Dus ik fiets wel even met je mee.”
“Heb je anders veel huiswerk voor morgen?” vraagt Thom als ze voor het volgende stoplicht dat ze tegenkomen moeten wachten.
“Gaat wel,” antwoordt Dave. “Beetje maakwerk en een verhoring van Engels morgen. Ben ik zo mee klaar. Jij dan?”
“Volgens mij niks. Ik heb op donderdag maar zes uur en de laatste twee uur vallen mooi uit. Die vrouw van Nederlands moet morgen naar een congres of zo. Nou ja, als ik maar vrij heb. Vandaag had ik twee tussenuren en toen heb ik de rest van het huiswerk maar vast gemaakt.”
“Aha de ijverige student.” Dave lacht. “Ik heb altijd maar vier uur op donderdag. Echt relaxed is dat.”
“Ja, dat is waar ook. Jij hebt echt een funrooster. Was ik effe vergeten.”
Het licht springt op groen en de jongens fietsen door.
“Moet je ook naar de havo komen,” zegt Dave. “Minder uren dus meer vrij.”
“Nee laat maar. Ik zit goed zo. Je moet iets over hebben voor je toekomst.”
Dave geeft Thom een klap op zijn rug. “Soms ben je echt een mietje, weet je dat?”
Maar Thom zegt niets meer en zet er flink het tempo in.
Wordt vervolgd…
Hoofdstuk 3 – Nieuwe dvd’s
Thom woont aan de rand van de stad in een rustige buurt. Het huis is niet overdreven groot, maar je kunt aan de buitenkant wel duidelijk zien dat er mensen met best wat geld wonen. Dat straalt de hele buurt daar trouwens wel uit, vindt Dave. Heel anders in ieder geval dan het rijtjeshuis waar hij met zijn moeder en broertje woont. Oké, het is vlak bij de school en het centrum maar verder kan hij weinig voordelen noemen. Het huis zelf is oud en heeft een tuin van niks.
Stoppen, denkt Dave, dit mag hij zo niet denken. Na de scheiding is het voor zijn moeder moeilijk genoeg geweest om aan een huis te komen. Ze mogen blij zijn dat ze zo snel weer een behoorlijk dak boven hun hoofd hadden. Dat inwonen bij opa en oma was toch ook niks.
Dave rijdt achter Thom aan de oprit op. Het grasveld voor het huis ziet er onderhouden uit en dat geldt ook voor de oprit naar de dubbele garage. Geen onkruid of andere rommel.
Met een zwaai gooit Thom zijn fiets tegen de muur van de garage aan. Hij wijst naar Dave om hetzelfde te doen.
“Ik heb effe geen zin om helemaal achterom te moeten gaan. Zet hem hier maar neer.”
Dave wil zijn fiets op slot doen, maar Thom schudt zijn hoofd.
“Niet nodig man, hier is nog nooit een fiets gejat. Hoewel…” Hij wacht even en kijkt rond. “Hoewel er zojuist natuurlijk wel een dief deze buurt is binnengekomen.”
“Waar dan?” Dave hapt te snel, dat merkt hij meteen. Hij schiet in de lach. “Rotzak dat je bent. Zit je me al voor de tweede keer in een uur zo voor gek te zetten.”
Via de voordeur stappen de jongens de ruime hal binnen. Daar is het een stuk koeler dan buiten. Onwillekeurig rilt Dave. Toch trekt hij zijn jas uit en hangt deze op.
“Wil je wat drinken?’ vraagt Thom.
“Lekker ja.” Dave likt met zijn tong over zijn droge lippen. “Ik ben zowat uitgedroogd door dat fietsen in die hitte.”
“Had je maar geen jas moeten aandoen. Eigen schuld dus. Je weet de weg nog wel neem ik aan? Ik kom er zo aan.”
Dave knikt en loopt de brede trap op naar boven. Thom heeft geen broers of zussen en kent dus niet het probleem van te weinig ruimte. De slaapkamer ligt aan de achterkant van het huis, aan het eind van de gang. Dave is altijd weer een beetje verbaasd als hij er binnenstapt. Zoveel ruimte en spullen. Daar kan hij alleen maar van dromen.
In de hoek staat een tweepersoonsbed en hij heeft zich wel eens afgevraagd of daar ooit twee mensen in hebben gelegen. Nou ja, Thom dan met iemand anders. Hij durfde het toen niet te vragen, maar het fascineerde hem wel. In dat smalle bedje van hem gaat dat zeker nooit lukken met z’n tweeën. Voor je iets kunt doen zakt de bodem er al uit.
Op het bureau ligt een stapel nieuwe dvd’s. Misschien dat Thom hem daarom heeft meegevraagd, denkt Dave. Nieuwsgierig bekijkt hij de titels, maar hij herkent er niet eentje van. Zelfs de acteurs die op de voorkant staan zeggen hem niets. Thom kennende zullen het echter vast wel goede films zijn.
Verder staat er op het bureau een telefoon, een toetsenbord en een groot tft-scherm. Dave ploft op de bureaustoel. Het is stil in huis. Beneden hoort hij Thom rommelen met de glazen in de keuken.
Boven het bureau hangt een poster van The Matrix, een van de favoriete films van Thom. Dave heeft hem wel een keer gezien, maar snapte het verhaal niet echt hoe Thom het hem ook probeerde uit te leggen.
Aan de linkerkant van het bureau ligt een stapeltje papieren met daarnaast de schoolagenda van Thom. De agenda ligt open en Dave kan het niet laten om er even naar te kijken. Veel staat er echter niet in. Wat gekrabbel dat wel huiswerk zal moeten voorstellen. Bij morgenmiddag staat groot “VRIJ” geschreven. Grappig. Dat zou hij precies zo doen.
Dan valt het oog van Dave op een zwart dvd-hoesje dat onder de stapel papieren uitsteekt. Misschien dat hij die film wel kent. Voorzichtig trekt hij het hoesje onder stapel uit, maar niet voorzichtig genoeg. Nog voor hij het hoesje eruit heeft gehaald begint de stapel te schuiven. Met een doffe klap belanden alle papieren naast het bureau op de grond.
“Shit!” sist Dave. Hij legt het hoesje snel op het toetsenbord en begint de vellen papier op te rapen. Als ze nu maar niet allemaal door elkaar komen te liggen, denkt hij. Aan de andere kant, zoiets kan toch gebeuren? Hoe vaak heeft hij thuis wel niet zijn papieren of boeken weer moeten oprapen. Zeker als je weinig ruimt hebt stoot je snel iets om.
Met een kreun komt Dave overeind en tilt de papieren terug op het bureau.
“Wat ben jij nu aan het doen?” klinkt opeens de stem van Thom in zijn oren. Dave draait zich om met de stoel. “Toch naar een Playboy aan het zoeken op de grond?” Thom lacht, maar dan verstrakt ineens zijn gezicht. Hij slikt moeilijk.
“Tuurlijk niet,” antwoordt Dave snel. “Ik heb je fantastisch gesorteerde stapel papieren op de grond gestoten toen ik een dvd wilde pakken. Vergeef me.” Maar zijn poging tot een grap komt niet over. Dan ziet hij het gezicht van Thom. “Wat dan? Is dat zo ernstig?”
Thom zet de twee drinkglazen op het bureau en gaat lijkwit op het bed zitten.
“He Thom, voel je je wel goed? Je maakt me bang zo. Hou op alsjeblieft.” Dave wil opstaan maar dan valt zijn blik op de dvd die hij op het toetsenbord heeft gelegd. De waarheid dreunt zijn hoofd binnen en meteen zakt hij terug op de stoel. Zijn ogen kunnen de cover van de dvd niet loslaten. “Summer Gay Camp” staat er met gele ronde letters.
Wordt vervolgd…